Hier zit de angel Twa. Een boeren slimme bakker koopt alleen loten van de lokale voetbalclub, korfbalclub, ponyclub, club van vrouwen etc. Iedereen die bij hem binnenkomt, die hij van gezicht kent (omdat het een vaste klant is) en die iets van een lotje of advertentie probeert te verkopen, daar zal hij JA op zeggen. Als hij je niet kent of het niet vertrouwd zal hij zeggen "ik heb vandaag al loten gekocht bij een andere vereniging, maar kom volgend jaar gerust weer vragen".
Een ondernemer houdt niet van de tegenstelling winnen of verliezen. Wat krijg je van een debiteurenpost van 250.000, als er winnaars en verliezers zijn? Juist, slapeloze nachten 's nachts en buikpijn overdag. Je wil een constante stroom van inkomsten en uitgaven. Als 5 euro binnen komen is 1 euro voor de kosten, 1 euro inkoop, 1 euro personeel, 1 euro privéopname en 1 euro investeringsreserve/post onvoorzien.
Die eerste 4 euro's zijn het eenvoudigste te managen. De meeste ondernemers kunnen het je op zondag op de "club" in 10 minuten voorrekenen en uittekenen hoe hun handel in elkaar zit. (Als een "winstgevend concept verhaal/zeepbel/sprookje" perse vanuit een prospectus of met een beamer gepresenteerd moet worden en niét op een bierviltje mag kunnen ze de postzegels en de zaalhuur sparen > als ik naar sprookjes wil kijken ga ik naar de Efteling, dat kost me voor een hele dag met 4 man 200 euro en daar hebben we het hele jaar lol van > inclusief voorpret en napret).
Die 5de euro is de lastigste. Wanneer moet je beginnen met investeren en wanneer afbouwen? Daar heb je invloed op en kun je je in laten adviseren. DE REST heb je geen invloed op dus dat moet je links laten liggen, dat is onvoorzien (inbrekers, ziekte, derving).
Ik kom uit een ondernemersgeslacht. Onze voorgrootouders (is dat de juiste benaming?) deden al in de tijd van Napoleon zaken voor zichzelf. In onze familie is in al die generaties , in allerlei takken van sport nog nooit iemand failliet gegaan. Ik ken niemand in de familie die een kasteel heeft (in binnen- of buitenland), niemand rijdt een Ferrari, niemand is verslaafd aan cocaïne (voor zover ik weet :-) ), zijn wij dan perfect? Nee, verre van dat. Wij worden grootgebracht met delen en vermenigvuldigen. Het merendeel van de familieleden hebben (als het gegeven is) 2 of meer kinderen. Ik mag het niet hardop zeggen maar volgens mij zit daar een filosofie achter of het is een geschenk van iets of iemand.
Ons "geheim" is niet onze relatie met een bank, ons "geheim" is niet onze relatie met de overheid, met beide onderhouden wij een neutrale relatie. Wij sponsoren geen enkele politieke partij! Wij zijn altijd neutraal. Dat maakt ons zo safe als de Bank van Zwitserland.
Mijn broer en ik zitten in een ondernemers "Club van 100". Een Club van 99 familiebedrijven in Nederland. Onze Club heeft leden in allerlei sectoren, kanalen en hoe je het wil noemen. Er zitten 1-pitters bij (interieurarchitecten, tandtechnici, projectontwikkelaars) tot bedrijven van een man of 500 personeel in loondienst. Ook bij ons zijn er ondernemers die regelingen gebruiken zoals NOW of overbruggingskredieten. Piept en kraakt het dan nergens in de Club? Vliegen wij in een onzichtbare Stealth vliegtuig? Echt niet! Ook bij ons zijn er ondernemers die het heel zwaar hebben. Wij hebben heel veel leden met een motel. Altijd een goede plek om je kassa neer te zetten, behalve als heel Nederland thuis gaat werken dan ben je 's avonds snel klaar met het tellen van je kassa. Pompstations idem dito.
Hoe blijven wij dan drijven?
Wij helpen elkaar. Als het iemand het moeilijk heeft is dat vaak iemand wiens vrouw wij ook al 25 jaar kennen. Van wie wij geboortekaartjes hebben ontvangen. Van wie wij peetoom kunnen zijn of waar we regelmatig als klant of leverancier over de vloer komen. Wij zijn allemaal met elkaar verbonden. Als 1 van ons bloed, bloeden wij allemaal. Dat vinden wij simpelweg niet leuk. Dus als het even kan dan helpen we een handje. Rijden we 10 km om de bedrijfswagen om bij een lid te tanken. Of we bestellen een afhaalmaaltijd en als we een flesje wijn willen drinken blijven we slapen. De formule is eigenlijk heel simpel samen te vatten:
als je een ander helpt bij het verdienen van zijn boterham, dan zal hij jou, zeker in nood, ook helpen bij verdienen van jouw boterham. Eerst geven dan pas nemen.
De resultaten?
Tot nu toe hebben wij 7 leden die hebben aangegeven dat het mooi geweest is. Dit zijn met name ondernemers die een onderneming hebben in de laatste fase voordat hij overgaat naar een volgende generatie of gestaakt wordt of aan een derde of het personeel overgedragen wordt. Die gaan nu naar hun boekhouder/accountant en maken hun "exitplan". Een enkeling wilde al met pensioen gaan en stopt een paar jaar eerder. En de rest houdt het hoofd zo koel mogelijk en probeert waar mogelijk elkaar te helpen met raad en daad. En drinkt net als altijd om 20 uur een kopje koffie ...