Anderhalve week geleden werd ik verrast met een hartelijk en spontaan bezoek van een goede vriend waarmee ik al 42 jaar terug ga. Er was alweer een jaar of wat overheen gegaan, maar tijdens het ophalen van herinneringen en elkaar vertellen waar we beiden nu zo'n beetje staan (uiteraard kwam er ook af en toe een biertje voorbij), viel hij stil en ik voelde aan dat er iets ernstigs aan zat te komen.
Toen hij zich had herpakt, vertelde hij dat zijn jongste zoon vorig jaar vrij onverwacht was overleden, en hij vond dat hij het mij moest vertellen. Het verrassingsbezoek begon vrolijk en het eindigde vrolijk, maar dat trieste tussenstuk van zijn bezoek maakte diepe indruk. Ik heb hem de volgende dag het nummer van Herman van Veen, 'Een vriend zien huilen' gestuurd.
Twee dagen later kreeg ik bij de huisarts te horen dat ik een, mogelijk erfelijk bepaalde hartaandoening heb, die bij ongeveer 1 op de 500 mensen voorkomt. Ik zat nog in een medische molen vanwege naweeën van 2 operaties die ik ca. 3 jaar geleden heb gehad, nu komt daar nog een tandje bij en mag nu meer medicijnen slikken en onderzoeken ondergaan
Precies een week geleden zat ik op de huisartsenpost, volkomen uit het niets had ik een zware hyperventilatie aanval, waarschijnlijk was ik door bovenstaande gebeurtenissen meer onder de indruk dan ik mij bewust was. S-avonds, na een middagje bijkomen op de bank, wel weer aan het werk, want dat kan mijn vrouw met één medewerker op dienst niet aan...
Vanmorgen lees ik een rouwadvertentie van een concullega uit Drenthe (in zijn zaak en met medewerking van hem en zijn vrouw, heb ik ooit mijn vrouw tijdens een gezellig etentje ten huwelijk gevraagd) dat hij eergisteren niet meer wakker is geworden. Van hetzelfde bouwjaar als ik en beiden lange tijd op een steenworp van elkaar actief geweest in de Bruiloften en Partijen. Hij is er gewoon niet meer, ik ga dinsdag zijn familie condoleren, op hem proosten en op het leven.
Gisteren drukke dag, mijn vrouw en ik beiden 14 uur op onze poten gestaan, vanavond gaat het ook weer druk worden, maar het personeel met afroepcontact lijkt niet bereid/in staat te komen werken, toen ik van de week bij herhaling extra diensten voor vanavond uitvroeg. Ik moet dus reserveringen weigeren, lees: omzet/ inkomen voor ons en onze medewerkers, omdat ik de handjes mis.
Ik heb nu mijn personeel even via de uiterst onhandige weg van onze groepsapp voor het eerst mijn hard zakelijke kant laten zien en hen op hun verplichtingen gewezen van beschikbaarheid. Nog geen reacties gehad...
De zorg over mijn gezondheid, wat dit misschien voor mijn vrouw betekent als straks de uitslagen en consequenties bekend zijn, het verdriet van mijn vriend, mijn verdriet om hem en de schok van het overlijdensbericht van mijn goede concullega-horeca-& recreatieondernemer, bijna even oud als ik, gaven de doorslag en ik reageerde het nu zakelijk op mijn personeel af,
Dat geeft te denken, zo betrekkelijk is het allemaal...