Henny van der Pluijm

Ja, die vraag leek mij dus ook doorslaggevend voor het hele concept van crowdfunding. Het schijnt zo te zijn dat je er niet vanuit moet gaan dat je je geld terugkrijgt. Wat je terugkrijgt is het product dat de bedenker(s) wilde(n) maken en waarvoor vooraf financiering nodig was. Crowdfunding is zo dus eigenlijk een soort voorafbetaling. Als het goed is tenminste, want er schijnt geen controle te zijn dat je als backer iets krijgt en de kapitaalvrager krijgt ook geen sanctie aan zijn broek als die het laat afweten. Verder is het ook bij Kickstarter zo dat de backers voornamelijk vrienden en familie zijn. Daarin verschilt het dus niet van Nederlandse platforms. Doordat het Engelse taalgebied groter is, zijn er natuurlijk wel 40 keer zo veel voorbeelden van successen te melden.

Wie houdt er bij dat soort projecten eigenlijk in de gaten of de "backers" ooit hun beloning te zien krijgen? In dit geval dat horloge?

Ik heb je eigenlijk nog niet gehoord over de koppeling van je website met de websites van de bedrijven waarmee je wil samenwerken. Als jouw idee gaat werken, zal er toch een naadloze integratie moeten gerealiseerd moeten worden, lijkt me. Dat is niet alleen technisch complex, en dus duur, maar vereist ook dat die bedrijven - enigszins - open kaart moeten spelen over de opbouw van hun eigen systemen.

Wat hij beoogt is geen affiliate systeem, maar een lead generation system. Maar als er maar een paar grote spelers zijn, hebben ze idd een sterke marktpositie en kun je je inderdaad afvragen of het voor die partijen voldoende meerwaarde heeft. Hij zou kunnen beginnen met de kleinere partijen.

Als ik jou was, zou ik het idee eerst eens op potentiele klanten uittesten. Daarvoor heb je geen complete database nodig. Gewoon een stuk of 20 vakantiebestemmingen of zelfs alleen maar fictieve klantenbestemmingen. Op die manier kun je zien of reizigers uberhaupt deze vorm van vakantieselectie gaan gebruiken, hoe ze het gaan gebruiken en waar ze tegenaan lopen. Het belangrijkste is echter de vraag of er partijen bereid zijn voor jouw service te betalen. Wie moeten ervoor gaan betalen, gaan de reisorganisaties per geboekte reis betalen? Heb je al rekening gehouden met de technische interface tussen jouw website en de databases van de reisorganisaties?

Maurits, als ik alles doorlees, is de zwakste plek in je verhaal de licentie. Als ik het goed begrijp, is het de bedoeling dat je de database in licentie gaat gebruiken van de eigenaar van de database, die hem gaat vullen met informatie. De eigenaar, noem het bedrijf X, kan alles met die database doen waar hij zin in heeft. De database kan bijvoorbeeld aan jouw concurrentie ook in licentie worden verstrekt. Maar de jaarlijkse kosten voor de licentie, die je nu begroot op 15.000,-, kunnen ook stijgen als de eigenaar besluit dat de licentie duurder wordt. Dat laatste zal gebeuren als jouw initiatief succesvol wordt. Hoe meer omzet je maakt, hoe meer deals je sluit met touroperators en dergelijke, hoe duurder de licentie zal worden. Dit betekent tegelijk ook dat je aan investeerders/uitleners/banken niet in staat bent een financieel plaatje te laten zien. Je bent cruciaal afhankelijk van een andere partij, die jouw winst naar alle waarschijnlijkheid zal gaan afromen. Je bent door deze afhankelijkheid ook niet in staat te voorspellen hoeveel winst je zelf met je bedrijf zal gaan maken. Alle berekeningen worden door dit element onderuit gehaald. Je schrijft ergens dat er veel voorbeelden zijn van succesverhalen, maar in dit geval mis je de controle over een cruciaal element om met dit bedrijf succesvol te kunnen worden. Ik denk je dit struikelblok het eerste moet oplossen. Zorg voor een database die volledig onder je eigen controle staat.

M., je bent 16. Ondernemen betekent dat je iets verkoopt aan klanten die daarvoor betalen. De juiste volgorde lijkt me om eerst eens te proberen of je iets hebt, iets kunt inkopen of iets kunt bedenken dat je zou kunnen verkopen. Of je dat kunt, kun je zelf niet beoordelen, maar blijkt pas als je betalende klanten hebt. Ik begrijp uit een andere draad dat je het geld nodig hebt voor een website. Ruim 30 000 euro voor een website voor een beginnende ondernemer is veel te veel. Maak gewoon zelf een site met Wordpress en ga eerst uitproberen of je genoeg verkeer krijgt en of dat verkeer converteert naar betalende klanten. Pas als is gebleken/bewezen dat je kunt ondernemen, kun je groter gaan denken en aan een bedrijf gaan denken waar je investeerders bij gaat betrekken. Als je investeerders geen deel van je bedrijf wil geven, kun je dan denken aan het aangaan van een lening bij een bank of bij een of meer prive-geldschieters.

Hallo Marray, Gezien de formuleringen in het contract is dit inderdaad geen appeltje-eitje kwestie, maar heel erg moeilijk lijkt me dit toch ook niet. De kopers van het bedrijf hebben het restaurant weliswaar als prive-personen overgenomen, maar wel met het oog op de bedrijfsmatige exploitatie van het restaurant. Het gaat dus niet om het kopen op afbetaling van consumentengoederen. Komt bij dat je een restaurant niet als prive-persoon kan exploiteren, maar op zijn minst als eenmanszaak of als VOF. Het verschil tussen wettelijke rente op handelstransacties versus consumententransacties is ingevoerd om consumenten via een lager tarief tegen zichzelf te beschermen als ze goederen op afbetaling zouden willen kopen. Maar dat is hiet niet het geval. Het gaat om het exploiteren van een bedrijf. Daarom lijkt het mij volstrekt logisch dat het hier gaat om de wettelijke rente op handelstransacties.

Ik denk dat dit voor de meeste webmasters zeker nuttige tips zijn. Echter vermoed ik dat die 2 tot 3 minuten per bezoeker een gemiddelde is. Dat is belangrijk te weten, want dat gemiddelde wordt naar beneden getrokken door de bouncers, die op de verkeerde site terecht zijn gekomen. Als je de bouncers niet meerekent, gaat het gemiddelde op een willekeurige site al snel naar een minuut of 4 tot 5. Je verhaal is toegespitst op websites die diensten leveren. Het is een ander verhaal met websites die producten leveren. Dan gaat het niet om contact maken, maar conversie naar bestellingen. In de Engelstalige goeroe-wereld is daar verschrikkelijk veel over bekend. Heb jij daar ook tips over?

Dit is een vraag waar veel over gezegd kan worden, maar misschien is het volgende een eye opener. Als je een nieuw bedrijf begint, is het eerste wat je je afvraagt welke waardepropositie je te bieden hebt aan je klanten. Dus: wat kan jij leveren dat anderen niet kunnen leveren? En welke prijs kun je daar voor vragen? Of wat kun jij aan klanten leveren waarvoor ze elders een hogere prijs moeten betalen? Vervolgens kijk je naar de kosten die je moet maken om die diensten/producten te kunnen leveren en pas als het hele plaatje er goed uit ziet, ga je het concreet aanpakken en wordt het tijd om klanten te benaderen. Correct me if i'm wrong, maar ik heb nu het idee dat je halsoverkop aan het benaderen van klanten begint zonder dat je je eerst hebt afgevraagd of het levensvatbare business is. Succes in elk geval!

Kris, Een patent - het heet octrooi in Nederland, maar goed - is inderdaad in meer dan 90 procent van de gevallen zinloos. Je kunt een vinding niet beschermen met een patent. Een patent heeft in Nederland geen enkele intrinsieke waarde, aangezien het sinds enkele jaren zo is dat alleen een Nederlandse rechter kan oordelen over de waarde van een patent. Een patent (octrooi dus) heeft alleen waarde als je alle kosten kunt betalen rondom de aanvraag en het onderhoud ervan en tegelijk alle kosten kunt betalen van de advocaten die je nodig hebt om de waarde van je patent te verdedigen. Die laatste kosten kunnen onmetelijk hoog zijn en als je een succesvolle vinding hebt, zien concurrenten dat en worden de kosten om je patent te verdedigen automatisch steeds hoger. Investeerders zoeken heeft ook geen zin, want er zijn geen investeerders die geld steken in een uitvinding. Je moet het eerst uitwerken, wat betekent dat je het apparaat uitontwikkelt EN in de markt test of er iemand uberhaupt bereid is voor dat apparaat te betalen. Vervolgens maak je een business plan en pas als dat er aardig uit begint te zien, dan kun je beginnen te denken aan een investeerder.

Worldface, De vraag die je stelt komt in feite neer op: wat is de waarde van mijn idee? Ook al is dat idee inmiddels wat uitgewerkt en bestaat er een werkende versie. Het punt is: ideeën, prototypes en eerste versies hebben geen waarde. De waarde komt pas op het moment dat mensen het gaan gebruiken. Hoe ze het gaan gebruiken is in dit stadium niet te voorzien. Dat zul je moeten afwachten. Je kunt er in elk geval niet vanuit gaan dat mensen je website gaan gebruiken op de manier die jij voorziet. Vrijwel alle succesvolle bedrijven zijn ooit gewoon begonnen en pas later ontdekten de oprichters wat ze precies aan hun klanten konden bieden waarvoor die klanten bereid zijn te betalen. Denk Facebook, Google of TomTom. Dus lanceer de site gewoon en ontdek hoe je bezoekers hem gebruiken. Verander de site op basis van die ervaringen en ga op basis van het gebruik zoeken naar een verdienmodel. Aanvankelijk geen budget vrijmaken voor marketing. Dat doe je pas als je een duidelijke inkomstenstroom hebt gesignaleerd.

Yasmine, Als je als aandeelhouder uit een BV stapt en je aandelen voor 0 euro verkoopt, kan je een fiscaal voordeel halen. Het gaat om de Aanmerkelijk Belang Heffing (ABH), die iedere aandeelhouder moet betalen bij het verkopen van de aandelen. In de ABH betaal je normaal gesproken 25 procent over de winst die gemoeid is met de verkoop van de aandelen. Dus als je de aandelen voor 4.500 euro hebt gekocht (1/4 van het oprichtingsbedrag van een BV van 18 000) en voor 0 euro verkoopt, heb je een verlies van 4500 euro. Dit kan leiden tot een belastingvoordeel in box 2. Je mag het verlies verrekenen met positief inkomen uit voorafgaande jaren in box 2. Als dat niets oplevert, kan de korting ook worden verrekend met box 1. Dat kan pas na een paar jaar en daarvoor heb je toestemming van de fiscus nodig. Raadpleeg hiervoor een fiscalist.

Bugno, Er spelen 2 dingen. Het investeringstechnische aspect en het samenwerkingsaspect. Investeringstechnisch gaat het om vragen zoals: . welke waardering geeft de investeerder aan je idee? In je eerste bericht praat je over 25 procent van je bedrijf voor een investering van 100k. Dat is een waardering van 400k voor een startup met alleen een idee. Dat is extreem hoog. . wat krijgt die investeerder ervoor terug? De investeerder is je ex-baas en je verwacht een mooie aanvulling op zijn portfolio. De financiële kant daarvan moet je onderbouwen in het businessplan. Daarbij spelen zowel de kosten als de opbrengsten voor die ex-werkgever. Maar daarnaast natuurlijk ook de manier waarop hij van dat softwarepakket gebruik kan maken. Krijgt hij een licentie, huurt hij de software van je of koopt hij het hele pakket met het bedrijf erbij? Dit moet je uitwerken. . het is inderdaad meestal zo dat een investeerder geïnteresseerd is als je zelf mee-investeert. Maar dan praat je wel over professionele investeerders die ervaring hebben met investeren en daar vaak over nadenken. Dit gaat om een ander type investeerder, namelijk een die onervaren is en die stellen dat soort eisen niet altijd, zeker niet als hij een bekende is en weet dat je geen cent te makken hebt. Veel belangrijker is voor hem de vraag of er een markt is voor de software, of zijn bedrijf in staat is de vermarkting te verzorgen en wat de kosten zijn van ontwikkeling. Belangrijk is voor hem ook de vraag of het tot zijn core business behoort en hij voor de vermarkting mensen kan vrijmaken. . kijk uit met de woorden die je gebruikt. ‘Bewijslast’ hoort bij een strafzaak, ‘onderbouwing’ en ‘validering’ zijn woorden die bij een business plan horen. Dan het samenwerkingsaspect. Over de klik kunnen wij niets zeggen. Dat is iets wat je intuïtief zelf moet aanvoelen of dat in orde is. Je kunt hem zo nodig melden dat je onervaren bent in het zakendoen en dat je op sommige zaken later terug komt als je het niet 1-2-3 kan beoordelen. Succes! Henny

Joost, Ook een BV kan nieuwe aandelen uitgeven en verkopen, dat is zelfs heel gebruikelijk. Het verschil is dat een BV een register van aandeelhouders moet aanhouden, een NV niet. Ook een holding BV kan 100 procent aandeelhouder zijn van een werkmaatschappij BV. Persoonlijke aansprakelijkheid is inderdaad beperkt, zowel bij NV als BV. Maar als je er een potje van maakt, bijvoorbeeld aanschaffingen doet waarvan je weet dat de vennootschap die niet kan betalen, dan ben je nog steeds persoonijk aansprakelijk. Omzet is uiteraard niet hetzelfde als minimumkapitaal. De minimum inleg in een BV is 18 000 euro. Bij de NV is het 61 500 euro. De kapitaalseis voor de BV zou mogelijk per 1 juli kunnen vervallen, maar dat is al vaker aangekondigd en weer uitgesteld.

Hans, over de methode-Sloot is erg veel beweerd wat onzin was en de belangrijkste reden daarvoor was dat de auteur van het boek alleen met technische leken heeft gesproken die geen benul hebben van wat er onder de motorkap van een computer gebeurt. Dat heeft Smit ook niet, hoewel hij wel zijn best heeft gedaan om er voldoende van te begrijpen, dat moet ik hem nageven en het is sowieso een erg goed boek. Daarbij komt dat er in het groepje rondom Sloot dat de vinding hoopte te vermarkten ook bewust met desinformatie rondgestrooid werd om zo de buitenwereld op een dwaalspoor te brengen. Beweringen over het kleurenspectrum, een ander getallensysteem, Fibonacci-reeksen en dergelijke zijn daardoor in de wereld gekomen. Het is onzin. De vinding was in werkelijkheid, althans als je alles op een rij zet waaronder de octrooiaanvraag, een stuk prozaischer en meer geaard in de bekende technieken van datacompressie en - codering. Het komt er in wezen op neer dat Sloot de bestaande en veelgebruikte technieken een niveau verder heeft doorgetrokken. Als ik het zou proberen uit te leggen, heb ik lappen tekst nodig, dus dat doe ik niet. Om dit te begrijpen, heb je basiskennis nodig van compressietechnieken. Maar de basisgedachte achter de methode-Sloot is - heel eenvoudig gezegd - dat alle compressietechnieken beperkt zijn door de kwantiteit (hoeveelheid) van de invoerdata. De methode JPEG gebruikt de bytes waaruit een foto bestaat om er een gecomprimeerde versie van te maken. Het aantal bytes dat als invoer dient is op zichzelf een beperking voor de kracht van de methode. De methode MPEG gebruikt de bytes van een film (is het aantal bytes van een foto maal 30 maal het aantal seconden dat een film duurt) als invoer voor de compressie-algoritmen waaruit MPEG bestaat. MPEG gebruikt dus meer invoer, dus heeft een hogere compressie. Tenminste onder normale omstandigheden. Het geniale van Sloot was dat hij zich realiseerde dat als je meer films tegelijk als invoer voor een compressie-algoritme gebruikt, de kracht van de compressiemethode alleen al door de grotere schaal beduidend kan toenemen. Zijn methode betrof dus het aanmaken van een database van beeldblokken die uit verschillende films afkomstig waren. Als je dan over een programma beschikt dat bestaat uit een opeenvolging van verwijzingen naar coordinaten uit deze database, kan je dus een film afspelen zonder over de oorspronkelijke beeldblokken te beschikken. Als je dat doet door uit te gaan van de beeldblokken uit pak hem beet 20 films, bereik je vrijwel altijd een hogere compressie dan met MPEG.

Het ging niet om een octrooi, maar een octrooiaanvraag. Overigens zul je daar weinig aan hebben, want Sloot was wel zo slim dat hij het allemaal heel cryptisch opschreef. Zelfs met de juiste achtergrondkennis zul je het eerst een keer of 10 moeten lezen. Ik heb het op een oude computer staan, maar je vindt het vast wel via de BBIE. Nee. Dit is onderdeel van de canard. Je hebt geen enkele broncode nodig om de werking van een elektronisch programma te kunnen herleiden als je nog een werkend exemplaar van het apparaat hebt. Dat was na zijn dood aanwezig. De technieken die je daarvoor gebruikt heten decompileren en disassembleren. Dat zijn technieken waar auteur Smit kennelijk niet mee bekend was, maar ik leg dat uit in mijn artikel in De Ingenieur. Het apparaat is in Silicon Valley diverse malen uitgelezen. Voor de duidelijkheid, ik heb het apparaat dus niet gehad, maar de werking uit het document van Sloot afgeleid. Ik weet niet in welke programmeertaal het geschreven was, want de oorspronkelijke broncode is dus wel degelijk weg. Maar was niet vereist om het te reconstrueren. Zie boven. De taal doet er ook niet toe. Sloot gebruikte geen andere getalstelsels. Dat is onderdeel geworden van de mythe die via de media is gecreeerd. Er was ook geen verkleiningsfactor van 1 op zoveel miljard, zoals beweerd werd. Het ging om een verkleiningsfactor die een paar orden van grootte krachtiger was dan MPEG. Dat is hoe Sloot het in zijn octrooiaanvraag beschreef. Erg knap, maar beslist niet buitenaards of zoiets.

En wat weet jij wel over deze methode terwijl Jan Sloot volgens de berichten het geheim in zijn graf heeft meegenomen? Succès en groet, Hans Jan Sloot heeft het geheim niet mee zijn graf in genomen. Dat is een journalistieke canard geweest van Eric Smit, daarbij ondersteund door een aantal media die geen onderzoek naar het verhaal hebben gedaan. De technologie van Jan Sloot was op zich origineel, maar niet zo origineel dat geen mens het kon begrijpen. De technologie werd door mij beschreven in een artikel in tijdschrift De Ingenieur in de zomer van 2008. De reconstructie was met name gebaseerd op de octrooiaanvraag van Sloot. Octrooiaanvragen kunnen gewoon worden ingezien. Om deze gang van zaken te begrijpen is het misschien nodig eerst te weten dat de extreme beweringen rond de technologie van Sloot niet kloppen. Die beweringen zijn nooit door Sloot gedaan, maar door een aantal mensen in zijn omgeving die de technologie niet begrepen, maar hem probeerden te helpen deze te commercialiseren. Op het moment dat Smit zijn verhalen begon te schrijven was Sloot al dood en was de uitvinder dus niet meer in staat om de verzinsels te corrigeren. Een journalist heeft dus een mythe gecreeerd om een boek te kunnen verkopen. Smit heeft een intensieve studie gemaakt van de techniek van het schrijven van een bestseller. Daar hoort ook bij dat je schrijft over bekende personen, zoals Roel Pieper. Het resultaat is een verhaal dat een eigen leven is gaan leiden.

Ondernemer in nood, dit is een lastige situatie, maar dat wist je al. In jouw geval is het belangrijkste de lijnen met de leveranciers open te houden. Ik vermoed dat je daar al ver mee komt, aangezien ze lang met je werken en weten dat je liquiditeitsprobleem een seizoensprobleem is. Dat betekent dat je over een paar maanden meer lucht hebt. Mocht je toch financiers zoeken, dan moet je je eerst realiseren dat er een belangrijk verschil bestaat tussen investeerders en uitleners. Tegenwoordig is het gebruikelijk iedere geldverstrekker naast de bank een investeerder te noemen, maar een investeren en uitlenen zijn echt twee verschillende activiteiten. Een investeerder geeft je geld in ruil voor aandelen, een uitlener geeft je geld en wil dat binnen een zekere termijn terug en wil rente tijdens de looptijd. Als je met een geldverstrekker in zee wil gaan, is je eerste taak een duidelijke propositie te maken, m.a.w. een voorstel te doen waarop ze kunnen reageren. In het geval van een uitlener bied je een rentepercentage en een looptijd aan. In een van je eerste berichten heb je het over een rente van 25 procent. Dat is belachelijk. Tussen 10 en 15 procent is voor de meeste uitleners goed genoeg. Als je 25 procent zou uitbetalen, maak je je probleem nog groter. In zo'n voorstel zou ik in jouw geval de optie opnemen van voortijdige aflossing. Je tweede taak is het vinden van geldverstrekkers. Er zijn verschillende wegen om dat te doen. Gezien het bedrag (niet al te hoog), is de beste route gebruik te maken van gespecialiseerde websites. Als je tips wil, stuur je me een PM of een mail. Je praat ergens over 5 mensen die je 10.000,- verstrekken. Dat duurt te lang. 50.000,- is voor veel geldschieters te doen, bovendien heb je dan met professionelere mensen te maken. Je derde taak is het geloofwaardig maken van de tegenprestatie. Aan een uitlener moet je duidelijk maken dat je voldoende aflossingscapaciteit hebt om de lening terug te betalen. Dat betekent dat je je boeken op orde moet hebben om dat te onderbouwen. Hoop dat je hier wat aan hebt. Veel succes!

Bijvoorbeeld omdat als je deze technologie wil exploiteren, je de controle moet houden over de technologie en het product. Maar wie weet heb jij daar een oplossing voor, dus mail maar even.

Hans, dit is dus de desinformatie. Het is een voorbeeld van hevige mediavertekening omdat deze claims uitsluitend op hearsay van technische leken zijn gebaseerd. Er ligt geen technische onderbouwing aan ten grondslag en kan in de documentatie van Sloot ook niet worden gevonden. De wilde opbrengstprognoses die werden gemaakt, zijn het accurate deel van het verhaal. Om dit te begrijpen, moet je begrijpen dat het niet nodig is om een nieuwe verkleiningstechnologie uit te vinden die met een factor zoveel miljard verkleint om toch iets te hebben dat commercieel bijzonder aantrekkelijk kan zijn. De verkleiningsfactor van Sloot lag in de orde van een 10-voud of 20-voud (even uit mijn hoofd) TEN OPZICHTE VAN (en dit is cruciaal) de op dat moment bekende compressiemethoden. Dan kom je dus op een verkleining met een factor 300 tot 1000, en dat was zeker in die tijd een enorme doorbraak. De belangstelling van investeerders voor de methode was dus begrijpelijk. Het probleem bleek uiteindelijk dat de technologie niet te streamen was. (Referentiedatabase was dynamisch, maar misschien wordt dat te technisch). Anyway, dat verhaal is idd 10 jaar geleden in 1999/2000 en als we de situatie vandaag erbij roepen, is het grootste verschil misschien wel dat de waardering voor willekeurig welke technologie veel lager ligt dan destijds. Een ander fundamenteel verschil is dat de mogelijkheid tot een beursgang in Nederland of de VS nu zo goed als verdwenen is, terwijl een IPO op de Nasdaq de reden was dat het verhaal in een stroomversnelling raakte en de grote Amerikaanse investeerders - mede via Pieper - erbij betrokken raakten. Kortom, de pressie op de uitvinder en zijn naaste omgeving, het grote geld en de koortsachtigheid zoals die in het boek beschreven worden, zouden zich vandaag de dag niet voordoen, althans niet in die mate. Qua zakelijk succes kun je als je hard je best doet en erg veel geluk hebt, anno 2010 op zijn best tot dezelfde hoogte stijgen als de jongens van Layar, die nu internationaal gaan doorbreken met augmented reality, een technologie die nu in de investeerderswereld erg hip is. Dat is overigens niet verkeerd, maar niet in de verste vergelijkbaar met de situatie zoals die in de Broncode beschreven wordt rond Jan Sloot. Het megageld en de verhitte toestanden zijn verdwenen. Dus ook om die reden is De Broncode geen bron voor TS. Compleet andere tijd. Jij ook succes.

Doet niet terzake, Jeroen. Als je de gevolgen van iets wil begrijpen, moet je eerst weten wat dat "iets" is. In de Broncode staat dat dus niet.

TS is van harte welkom om mijn artikel op te vragen en te lezen waar dat verhaal in technisch opzicht over ging in plaats van een boek te lezen dat in technisch opzicht desinformatie is.

Mensen, op het gevaar af weer afgebrand te worden, ga ik het nog een keer proberen uit te leggen. . Geen van jullie weet wat Jan Sloot beweerd heeft . Wat jullie denken dat Jan Sloot beweerd heeft, is afkomstig uit het boek De Broncode van Eric Smit en is versterkt door de twee documentaires van Netwerk over dat boek. . Het boek De Broncode en dus ook de 2 documentaires waren in technisch opzicht desinformatie. De technische gedeelten kloppen niet en hebben nooit geklopt. De bewering van een compressiefactor van zoveel miljoen of miljard is nooit door Jan Sloot geuit en is pure fictie. . Wat Jan Sloot beweerd heeft over zijn vinding kan niemand precies navertellen, maar de enige nog bestaande bronnen daarover zijn zijn octrooiaanvraag en een interview tussen Eric Smit en Roel Pieper waarin een tipje van de technische sluier wordt opgelicht. . Die twee bronnen zijn echter voldoende om te begrijpen wat Jan Sloot ongeveer gebouwd heeft en wat het basisprincipe was achter zijn benadering van codering. . Ik zeg codering omdat het geen compressie is, maar codering. . Een vrij accurate weergave van de benadering-Sloot is beschreven in mijn eigen artikel in het blad De Ingenieur in een editie voorjaar 2008. . De verkleining van bestanden met de Sloot-methode (via codering) werkt, alleen werkt de methode naar alle waarschijnlijkheid niet in een netwerkomgeving waarbij bestanden worden gestreamd. Ik heb dat niet uitgetest, maar het is theoretisch al niet te ontwerpen. De Sloot-methode heeft alleen gewerkt in gecontroleerde standalone-omgevingen, maar is daardoor door de ontwikkelingen (internet) ingehaald. . Verkleinen en streamen tegelijk was van cruciaal belang om de methode in een internetomgeving toe te passen. Dat is nooit gelukt en daarom zullen we er waarschijnlijk nooit meer iets van horen. Maar laat alsjeblieft eens een keer die onzin ophouden dat Sloot gesproken zou hebben over verkleiningsfactoren van zoveel miljoen of zoveel miljard, want dat is kolder. Sloot was allang dood op het moment dat Eric Smit met zijn interviews begon en de journalist heeft geen technische achtergrond en heeft die "informatie" van mensen zonder technische know how. Het is een meer dan uitstekend boek om te lezen en daarom - en vanwege de rol van Pieper - is het een bestseller geworden. Maar dat aspect van het verhaal is desinformatie en altijd desinformatie geweest. Eric Smit heeft zich gewoon vergist. Als je het verhaal van Sloot wil begrijpen, moet je dat eerst begrijpen. Wie geinteresseerd is in het artikel dat in De Ingenieur over dit onderwerp is verschenen, moet mij maar mailen of PM''en. '

Praten over innovatie, dat is net zo zinvol als praten over seks.