TwaBla

Zo was het. Met adresgegevens.

Sinds enkele weken, schat ik. Het betoog van Streya is nou ineens dat ze niet zozeer bemiddelen in offertes (het merendeel komt tot stand in direct contact tussen opdrachtgever en dienstverlener) maar dat ze de online vindbaarheid van dienstverleners verbeteren met profielen en de algoritmes daarachter. De garanties waarvan sprake is in het telefoongesprek worden alleen in bijzondere gevallen gegeven. Google heeft blijkbaar een inlog-code. ::)

Ondertussen is de werkwijze van MijnDienstverlener vernieuwd. Zag je vroeger alle contactgevens van alle dienstverleners (telefoonnummer, mailadres, website); nu zie je die niet meer. Moet je als mogelijke offerte-aanvrager eerst inloggen. En dat kan alleen als je een account aanmaakt. Bijvoorbeeld hier, of was het nou hier? Het oude Hoe Het Werkt lijkt niet meer van toepassing. Die werkwijze is van belang, want de advocaten van Streya leggen aan de rechtbank uit hoe MijnDienstverlener werkt op basis van de oude site. Dat het vooral een gids is die bijdraagt aan de vindbaarheid van dienstverleners. Zoek eens naar een interieurverzorger...

Inderdaad: de koude acquisitie en de koude incasso werkt nog volop, al horen we de laatste maanden niets meer over nieuwe dagvaardingen. DAS stuurt kopietjes van vonnissen naar ondernemers die niet willen schikken, dus het lijkt me terecht dat we elkaar ook op de hoogte houden van ontwikkelingen in lopende rechtszaken. Eerst een paar losse opmerkingen uit het repertoire van Streya. Over de Facebook-pagina van Streya: Die is verwijderd in verband met de vele dreigementen van onder andere leden van het forum van Higherlevel... Over garanties: Werknemers van Streya hebben de instructie gekregen in beginsel geen garanties te geven. Zij kunnen eventueel, indien aanwezig op basis van kleinschalig marktonderzoek (via internet) een inschatting geven, maar een garantie geeft men enkel indien zij concrete aanwijzingen heeft om deze garantie te kunnen geven. Over de Niet Goed Geld Terug Garantie: Is nimmer gestart. Slechts is het tabblad binnen de website aangemaakt. De invulling heeft nooit plaatsgehad en hier is ook niet mee geadverteerd. En over de teller waar een jaar lang screenshots van zijn gemaakt: Wat betreft de teller op Streya.nl, die daar overigens maar zeer kort is vermeld, wenst Streya nog op te merken dat de teller inderdaad had moeten laten zien hoeveel aanvragen er worden gedaan. De teller liet echter het aantal paginabezoeken zien.

Er was al langer een topic over dividendbelasting. Dat is helaas uit het zicht gemodereerd naar off-topic. Mag ook best in de categorie Overheid & Ondernemers. Ondernemers zijn slim genoeg om te herkennen wat beleid is en zelf te bepalen wat ze geloven. Je kan menen dat een hoofdkantoor banen oplevert. Je kan ook eens gaan kijken op productieplekken en in laboratoria en dan nog eens achter je oren krabben. Shell kan zijn hoofdkantoor in een verhuisdoos stoppen, maar Pernis?

Ik toets eerst op dit forum of er niet een simpele verklaring is. Ik zie in de cijfers van talloze goede doelen een groot belang van sponsoring in natura door bedrijven. Nou zijn daarvoor diverse motieven denkbaar: positieve associatie, maatschappelijk verantwoord ondernemen, motiveren van personeel en medewerkers. Maar ook dumping van winkeldochters. En wellicht zelfs een extra belastingvoordeel - als de ondernemer bv mag sponsoren op basis van de marktprijs of overtollige uren of mediazendtijd voor de volle prijs kan aftrekken. De plotselinge groei tussen 2013 en 2015 van bijna 700 miljoen euro aan bedrijfsmatige steun voor goede doelen versterkt mijn indruk. Een simpele verklaring zou zijn dat sponsoring in natura van goede doelen inderdaad extra voordeel oplevert boven gewone sponsoring, wat simpelweg vaak geld voor reclame is. Als dat zo is, dan is het in ieder geval niet algemeen bekend.

Eens. Dat haalde ik uit een ppt van een accountant. Die bedoelde waarschijnlijk 1,7 miljard sponsoring en 400 miljoen giften. Dat sluit aan bij 2,1 miljard jaarlijks van bedrijven aan goede doelen. Bron: Geven in Nederland. Dat was heel lang elk jaar 1,4 miljard, maar tussen 2013 en 2015 sprong dat ineens naar 2,1 miljard - hops 50% extra. Toen is iets aangepast in de Geefwet of het beleid van de Belastingdienst. Er is een fundamenteel verschil tussen giften (geen tegenprestatie) en sponsoring (wel tegenprestatie). Sponsoring is aftrekbaar mits er een zakelijk belang is. Dat kan ook sponsoring in natura zijn: goederen, expertise, zendtijd. Maar ik snap ook wel dat sponsoring (marketing) gewoon kosten zijn die altijd aftrekbaar zijn, ook als het niet aan goede doelen is. Dus daar is nog iets extra's aan de hand.

Ik ben ook aan het uitvinden hoe dat werkt. ;) Het bedrijfsleven geeft jaarlijks 4 miljoen en sponsort goede doelen voor 1,7 miljard. Daar zit een aantrekkelijke truc in mbt sponsoring in natura. Ik wil niets. Ik ben een bestaande praktijk aan het reconstrueren, en liefst zodanig dat de bezoekers van dit forum er ook wat aan hebben...

Het gaat toch iets anders, vermoed ik. Ik sponsor tijd ter waarde van 10.000 euro (stuur daar een omschrijving van) en krijg een tegenprestatie in de vorm van gratis publiciteit. De tegenprestatie wordt omschreven, maar niet op geld gewaardeerd. Met als gevolg dat ik een aftrekpost heb van 10.000 euro.

Dat zijn geen gratis uren. Het zijn juist hele dure uren. Daarvoor stuur ik een factuur. Waarvoor de gesponsorde partij een tegenprestatie levert, door mijn naam met het goede doel te associëren. Daarvoor ontvang ik op mijn beurt een factuur (afrekening, bevestiging). Als er facturen over en weer gaan, is het netto resultaat nul. Dan heb je als sponsor dus eigenlijk geen enkel voordeel - behalve die naamsbekendheid. Of zie ik iets over het hoofd? Kijk eens naar de richtlijnen van de Belastingdienst mbt sponsoring in natura van sportclubs. En dit zegt ABN-AMRO.

Als ik een goed doel sponsor door levering van producten of diensten 'in natura' wat is dan mijn belastingvoordeel? Voor giften (tot 5000 euro) aan culturele ANBI's geldt een multiplier, las ik ergens. Maar als ik sponsor, wat wordt dan als aftrekbaar gezien? Mag ik de gangbare marktprijs in rekening brengen voor 10.000 flesjes energiedrank of veertig adviesuren? Maakt het nog verschil of het een goed doel met ANBI-status is? Bij hun gaat dat in de boeken als sponsorbijdragen (met achteraf toegekende waarde) en ze moeten er BTW en vennootschapsbelasting over afdragen. Voor de bedrijfssponsor is het een uitgave. Als we samen afspreken dat we de waarde van mijn diensten verdubbelen, welke haan kraait daar dan naar?

Er zijn natuurlijk heel veel vergelijkingssites die productgegevens en afbeeldingen van websites (en uit folders en nieuwsbrieven) halen. De productfoto zelf heeft doorgaans geen oorspronkelijk karakter, maar de folder en nieuwsbrief heeft wel een signatuur. In theorie kan de winkel/webshop bezwaar maken, maar gebeurt dat ook in praktijk? Kunnen de regels voor beeldcitaat van toepassing zijn? Een groot aantal vergelijkingssites is geaffilieerd aan de bronnen (winkels) dus daar bestaat al een contractuele verhouding. ;)

Inmiddels zijn de reviews op Trustpilot niet meer in quarantaine. Of er reviews weggehaald zijn, kan ik niet zien. De fan-reviews uit de begintijd staan er nog. Iemand heeft kritiek verpakt in een positieve recensie. Trustpilot doet helaas niet aan ironie. 8)

Een muziekbiljartzaal?

Dus de oorspronkelijke cedent wordt na retro-cessie volgens jou cessionaris? Ik ben geen jurist, maar die redenering rammelt aan alle kanten.

Streya is de verkoper. Flow was de koper. Streya heeft de vordering verkocht aan Flow. (bron) Het ontsnappingsluik (voor Streya, Bos en LAVG) is de overeenkomst tussen cedent en cessionaris waarin de rollen nader uitgelegd worden. Maar als schuldenaar die overeenkomst niet kent, kan hij zich beroepen op het uitgangspunt dat alleen de nieuwe schuldeiser procesbevoegd is.

En wie is de stille cessionaris in deze zaak volgens jou? Wie begint de procedure? Bron

Na 24 berichten over en weer probeer ik het samen te vatten. :P Dat is wat er in die lopende rechtszaak is gebeurd. Om duidelijk te maken dat Streya een vordering had, heeft de LAVG-advocaat de overeenkomst en andere correspondentie tussen Streya en Flow in het geding gebracht, nadat gedaagde de rechter erop had gewezen dat hij: 1) om te beginnen een nota van Streya had ontvangen waarin gemeld werd dat afgerekend diende te worden met Flow Factoring en 2) na het verstrijken van de betaaltermijn geconfronteerd werd met herinneringen van Streya, BOS Incasso en later LAVG waarin Flow niet meer genoemd werd. Wat dus al die tijd ontbrak was de mededeling dat de overgedragen vordering (cessie) weer terug overgedragen (retrocessie) was. Dat volgt immers uit de details in de overeenkomst tussen Streya en Flow, waar de gedaagde geen weet van had. Streya erkent bij monde van zijn advocaat dat dat een vergissing (een fout, een verzuim) is en bevestigt dat Streya bij het begin van de procedure geen procesbevoegdheid had. Die ontstond pas nadat de mededeling gedaan was. Dat is geen terloopse mededeling, maar een kopie van de overeenkomst en correspondentie betreffende elke individuele vordering (een blz of twintig). Er zijn honderden ondernemers die (van najaar 2017 tot voorjaar 2018) een factuur ontvangen hebben met een FLOW-kenmerk en die kunnen in elke fase van de procedure kenbaar maken dat hen niet duidelijk is waarom ze ineens aan Streya moeten betalen. Dat geeft Streya, BOS Incasso en LAVG een boel extra huiswerk.

We zitten nu helemaal op het verkeerde spoor. Streya en Flow hebben een overeenkomst. Flow betaalt Streya driekwart van de waarde van een vordering op de dag dat die ontstaat, minus 4,25% vergoeding. Het andere kwart wordt overgemaakt op de dag dat de schuldenaar betaalt. Betaalt de schuldenaar niet binnen de betaaltermijn plus 30 dagen, dan gaat de vordering weer terug naar Streya ("retrocederen") en moet Streya het voorschot terugbetalen. "Eiseres heeft per vergissing nagelaten hiervan mededeling te doen aan gedaagde..." Eiser erkent dat hij een mededeling had moeten doen, nadat de schuldenaar als gedagvaarde de rechtbank heeft gewezen op het ontbreken van een titel als schuldeiser bij Streya omdat de vordering gecedeerd was aan Flow. Eiser erkent zelfs 'bij het starten van de procedure geen procesbevoegdheid' gehad te hebben. Die is pas na de mededeling ontstaan. LAVG zet zelfs boven zijn schrijven: AKTE HOUDENDE MEDEDELING CESSIE. :P Die 'stille cessie' komt nu ineens uit je hoedje, maar er was helemaal geen sprake van stille cessie (met strengere eisen aan de akte). De overdracht van de vordering is namelijk gemeld op de eerste nota. De schuldenaar is op de hoogte van de cessie. Hij moest aanvankelijk immers betalen aan Flow. Wat niet gemeld is, was de retro-cessie na de betaaltermijn. Ineens moet de schuldenaar weer betalen aan Streya of zijn incassotrawanten. Dat zal best. Er zijn een heleboel schuldenaars die deze mededeling nog niet gehad hebben. ::)

Dat verrekte jargon weer. Dus de bekendmaking dat de vordering aan Flow Factoring voldaan moet worden - met een banknummer van Flow op de eerste nota - telt niet als cessie? Dat is stille cessie? En de aanmaningen na drie maanden waarin bankrekeningen van Streya en Bos Incasso (namens Streya) genoemd worden, zijn correct als gevolg van stille retro-cessie? Waarom probeert de advocaat van LAVG dan met een document van 40 pagina's te bewijzen dat het ontbreken van een akte geen aanleiding is om Streya niet-ontvankelijk te verklaren, verwijzend naar vage jurisprudentie. Blijkbaar ziet LAVG het risico van die vormfout wel. Enfin, als iemand er iets mee kan is het meegenomen. Voor mij teveel bomen in dit bos. ::)

Vraag is eigenlijk tweeledig. Het niet bekend maken van de retro-cessie is een verzuim van Streya. Als dat pas gebeurt nadat de schuldenaar aan de rechter vragen stelt over de rol van Flow Factoring (hoe kan het dat Streya vordert terwijl Flow de vordering heeft?) is dat rijkelijk laat. Uiteraard zoek ik ook naar vormfouten, want de hele zaak draait om vormelijkheden*. Tweede helft heeft betrekking op incasso-circus van DAS. BOS Incasso kijkt blijkbaar niet of Streya (zijn opdrachtgever) uberhaupt een titel heeft om te vorderen en LAVG dagvaardt zonder te kijken naar cessie en rectro-cessie. Terwijl op de eerste nota duidelijk staat dat de betaling aan FLOW Factoring dient te geschieden. Streya geeft honderden namen door aan de BOS Groep, waarvan een aanzienlijk deel eind 2017 en begin 2018 gecedeerde vorderingen betrof. Is dat van geen belang? * MijnDienstverlener heeft de vorm van een offerteplatform, zonder offertes te verwerken. Daar is/was de vorm van een offerteteller te zien, zonder te tellen. De scam is gebaseerd op de vormeisen aan een overeenkomst, hoewel overeenstemming ontbreekt. Et cetera.

Wat zegt de volwassen vennoot? Er is vast wel iemand die kan lezen en rekenen in de buurt. Gun jezelf een paar maanden en het wordt snel duidelijker. Ook eens wat opzoeken en inlezen. Veel plezier met ondernemen. ;)

Speelt vindbaarheid op Google een rol bij die afweging? Zoeken op Merk X leidt snel naar ClaimopMerkX.nl?

Alleen als het ineens een opvallend groot aantal is. En de naam en bankrekening van degene die vordert verschilt van de oorspronkelijke nota. Dat zou sowieso meteen moeten opvallen, ook bij een incidentele vordering. ;)

De basisdienst is een bedriegelijk offerteplatform. Kijk ernaar en je ziet dat het een lege doos is. Er gaat zelden of nooit een offerte de deur uit. Die wordt op misleidende manier verkocht aan honderden ondernemers (schatting ca 1600 op het hoogtepunt) die onder valse voorwenselen een bevestigingsgesprek ingelokt worden waar ze iets te vaak en iets te snel bevestigend reageren op vragen. Dan komt een heel ecosysteem in werking van een factoringbedrijf (wellicht zelfs een kredietverzekeraar), een incassobureau en een deurwaarder. Een circus van pennelikkers die 's avonds naar huis fietsen onder het motto Ich Hab Nix Gewusst. Bij Flow Factoring ontstaan al snel lange lijsten van ondernemers die weigeren te betalen. Die lijsten gaan vervolgens naar Bos Incasso en LAVG, allebei met DAS als aandeelhouder. En niemand die zegt: klopt dit eigenlijk wel? Klopt het wel dat wij meewerken aan het oplichten van schoonmakers, cateraars, koeriers en bouwvakkers voor een paar honderd euro per kop, en een grijpstuiver voor onze diensten?