R.I.P. - Benm

De duoane zal wellicht de expertise van de NVWA inroepen om te bepalen of iets wel of niet geimporteerd mag worden - de facto maakt dat weinig verschil, het is gewoon een uitbesteding van onderzoek. Klasse 3 of zelfs 4 lasers vormgeven als een laserpointer is domweg gevaarlijk, en dat is ook het bezwaar om ze voor die toepassing te mogen verkopen, ongeacht of dat aan particulieren of ondernemers is. Een ondernemer heeft ook geen redelijke reden om een handheld klasse-4 laser te gebruiken voor een presentatie of iets dergelijks, tenzij het doel is om permantent lijnen in het projectieoppervlak te brandmerken. Dat neemt niet weg dat er eem compleet legitieme markt is voor klasse 3 en 4 lasermodules - bijvoorbeeld voor projectors, maar ook om bijvoorbeeld hout mee te brandmerken of te snijden. Voor dat soort toepassingen zijn IR lasers wellicht beter geschikt (dwz goedkoper per vermogen), maar ook aanzienlijk gevaarlijker dan zichtbare lasers - als je het licht niet kunt zien heb je ook geen knipper-relfex. Wellicht zijn er toepassingen te bedenken waarbij een handheld klasse-3 of 4 laser nuttig zou zijn in een professionele omgeving, bijvoorbeeld voor astronomie of uitlijnen van projecten over grote afstand. Realiteit blijft echter dat je extreme voorzorgsmaatregelen moet nemen om niemand in de ogen te kunnen schijnen met een dergelijke laser, en je ze daarom niet als 'laserpointer' kunt verkopen. Uiteraard is dat wel een kwestie van labeling, als je iets geen 'laserpointer' noemt maar een 'portable industrial optical alignment tool' is het een heel ander verhaal: het gaat niet echt werken om pakweg een tunnel van 10 km lang 'recht' te boren als je enige refentie een kattenspeeltje is. Anderzijds werk je dan wel in een omgeving waarbij je personeel kunt verplichten veiligheidsmaatregelen te treffen. Overigens denk ik dat je ook geen klasse-3 of 4 laser moet willen verkopen aan mensen die ze als 'pointers' gebruiken: 1 keer per ongeluk iemand in het publiek met zo'n laser in de ogen schijnen kan vrij snel permanente oogschade veroorzaken, en dan komt de kwestie van aansprakelijkheid om de hoek zetten: de gebruiker zou kunnen stellen dat iets dat jij als 'laserpointer' verkoopt veilig in gebruik moet zijn, maar vervolgs blijkt er een medewerker blind geschoten te zijn, en komen ze de schade op jou verhalen - dat wil je niet.

Lastig verhaal natuurlijk, je kunt er van uit gaan dat het loon linea recta naar het schuldsaneringstraject gaat. Op zich hoeft dat geen ruzie op te leveren, maar de vraag is een beetje wat de motivatie van die werknemer is: Direct zal hij er niet op vooruit gaan gezien alles dat hij meer verdient acuut opgaat aan het afbetalen van schulden. Anderzijds kan iemand dat accepteren, graag in de arbeidsmarkt blijven, en na afloop van het het traject erg blij zijn met het gevonden dienstverband. In die zin moet je je wellicht afvragen wat je van deze werknemer gaat verwachten: Is het iemand die voor een jaar, hooguit 2, komt werken, of is het iemand die langdurig bij je bedrijf past, en die lang genoeg zal blijven om uitiendelijk wel voordeel van het inkomen te hebben?

Het is richting consumenten niet zo moeilijk: Als iets een laserpointer is, dan mag dat klasse 1 of 2 zijn, als het "speelgoed" is slechts klasse 1. Verwarrend kan het wel worden als iets bijvoorbeeld gereedschap is als een laser-waterpas. Maar dat zijn de regels, en die worden nogal eens overtreden: Chinese fabrikanten sturen laserpointers deze kant op die veel meer vermogen hebben dan er op het etiket staat. En veel meer is ook echt veel: Je hebt exemplaren met een <1 mW class-I labeltje erop waar 50+ mW uit komt als je ze even voor de powermeter houdt. Ik neem aan dat de duoane dat ook kan, vervolgens constateert dan het class 3 is en niet zomaar ingevoerd mag worden. Iets dat klasse 3 of 4 is, is gewoon geen laserpointer. Dat wil niet zeggen dat je ze niet zou mogen verhandelen, maar niet als zijnde een laserpointer. Een lasermodule voor in een projector mag gewoon klasse 4 zijn, maar dat is geen dingetje waar je een paar batterijen in kunt steken en mee rond kunt schijnen. Uiteraard let niets je alsnog zelf een klasse-4 laserpointer in elkaar te knutselen, maar verkopen mag je dergelijke dingen niet. Bezitten overigens wel, en gebruiken ook zolang je niemand afgezien van jezelf in gevaar brengt (reflectie van class 4 in een raam zonder veilingheidsbril = acute permanente schade).

Dit is een tamelijk lastige: Als hem om laserpointers gaat die kant en klaar te gebruiken zijn, bijvoorbeeld om je kat mee te plagen, dan is <1 mW visible wel een beetje de norm. Hier doe je verder niets tegen, en misschien is het ook maar goed dat er geen >>1 mW laserpointers in de schappen liggen bij de action of iets dergelijks, gezien het risico op oogletsel enorm is bij grotere vermogens. Wat lasers met veel meer vermogen betreft: Die kan je redelijkerwijs niet aan consumenten verkopen als laser pointer. Laten we wel zijn, als je een 5 watt laser verkoopt gaat men dat ding niet gebruiken als handheld pointer - zo wel kun je aan de gang blijven het projectieoppervlak te blussen. Uit prive-interesse ben ik wel aardig bekend met deze industrie. Als je iets wilt verkopen met een hoog vermogen, zorg dan dat er een toepassing bij genoemd wordt. Een laserdiode met 5 watt uitgangsvermogen in een behuizing met een lens die het kan focussen waar je maar wilt is in veel consumentenhanden een idioot gevaarlijk apparaat. Anderzijds zou je zoiets prima kunnen bestellen als reserve-onderdeel voor iets als een 3D printer waarbij je producten maakt door specific hars te laten uitharden met licht, of bijvoorbeeld onderdeel van een machine waarmee je mooie vormpjes uit balsahout kunt snijnden of iets dergelijks. Het is gewoon zaak om lasesr met vermogens >1 mW of zeker >5 mW NIET te verkomen voor gebruik door cosumenten als zodanig, maar als component van een systeem waarbij het laserlicht nooit naar buiten komt is het geen groot probleem. Overigens denk ik wel dat aansprakelijkheid een enorm probleem kan vormen als je zoiets aan particulieren verkoopt: Ik heb de nodige gaten in de gordijnen en een fraaie brandvlek in een muur als gevolg van werken met die dingen, maar die heb ik zelf in elkaar gezet uit losse componenten. Verkoop je een unit met een dergelijk vermogen aan een particulier dan is de kans op schade natuurlijk idioot groot: Als ze hun eigen of andermans ogen er niet mee ruineren, dan is er nog genoeg potentieel gevolg om schade te veroorzaken. Met iets in de orde van1 watt kun je al een brand veroorzaken zonder daar extreem veel moeite voor te doen (of nalatigheid te hoeven plegen).

Dat kan natuurlijk verkeren, maar als ze er een zaak van maken is het wel even geluk of pech met welke kantonrechter je treft. Is bijvoorbeeld dat bedrag van 434 euro tijdens het telefoongesprek benoemd? Het vervelende met bandopnames is dat deze vreselijk gevoelig zijn voor selectief knippen of zelfs voor frauduleus knippen en plakken. Middels externe experts is dat laatste vrijwel altijd te achterhalen, maar de kosten voor dergelijke expertise zijn hoog. Uiteraard is het een scam, de vraag is vooral hoe je er vanaf komt. Als het bedrag niet genoemd is heb je denk ik al grond om je te beroepen op een ongeldig overeengekomen contract. Het is zoiets als dat ik je in een gesprek een paar keer 'ja' laat zeggen, en vervolgens doodleuk een rekening stuur voor het opleuken van je website waar ik 1 uur per maand aan spendeer, maar vervolgens wel een miljoen euro per dag voor reken met een looptijd van 60 maanden. Vervolgens heb ik alle begrip voor je spijt en mag je het afkopen voor 10 miljard ipv 22 miljard euro. Uiteraard is dat een absurd voorbeeld, maar als je niet weet wat iets gaat kosten is het evenwel relevant: Is het een euro per maand, per dag of per uur, of wat? Als dat tijdens het telefoongesprek niet duidelijk is gemaakt heb je denk ik een redelijke kans om de overeenkomst te kunnen ontbinden: gedurende het gesprek kans in te schatten wat de kosten zouden zijn, en ook niet onder welke voorwaarden je de overeenkomst zou kunnen ontbinden mocht je dat wensen. Mocht je nog niet betaald hebben zou ik ergens adviseren dat ook niet te doen. Zolang zijn geld van jou krijgen en niet andersom is het hun probleem om dat op te eisen. Daarvoor zullen ze naar de kantonrechter moeten als jij je poot stijf houdt. Ergens denk ik dat er een kans is dat ze helemaal niet gaan procederen: nieuwe slachtoffers maken kost minder tijd en levert meer op dan een poging om mensen te houden aan een contract dat mogelijk niet rechtsgeldig tot stand is gekomen, waarbij de prestatie niet eens in de buurt komt van wat je zou mogen verwachten, of waarvoor het compleet onduidelijk was wat de kosten mogelijk zouden worden bij acceptatie.

Het zou wel heel vuil zijn als dit expres gedaan werd, maar wellicht niet onmogelijk. Het zou kunnen dat ze de eerste mail zo hebben opgezet dat er veel keywords, links of whatever in staan dat deze spamfilters snel triggert, maar de mail met de factuur niet. Ik zou echter even zoeken naar wat anderen hebben gedaan die ongewenst klant zijn gemaakt van dit bedrijf. Wellicht kun je de overeenkomst nog ontbinden omdat deze toch niet correct tot stand is gekomen, je beroepen op dwaling of iets dergelijks. Ook even kijken of ze om die 434 euro daadwerkelijk naar de rechter gaan bij anderen.

Ik zie het ook niet helemaal. Natuurlijk kun je targetten op een doelgroep, ook op mensen met een specifiek beroep of interesse, maar dat levert niet direct mensnen op die op zoek zijn naar een (nieuwe) werkgever. Zelf zie ik op facebook ook regelmatig advertenties langskomen waarbij men op zoek is naar programmeurs en dergelijke. Op zich zijn het best banen waar ik interesse in zou hebben als ik op zoek was, alleen ben ik dat niet. Als het echt interessant is klik ik uit interesse ook nog wel door, wat vooral geld kost voor de adverteerder vrees ik. Het lastige aan deze doelgroep is dat je waarschijnlijk niet hoeft te gaan targetten op 'werkloos' of iets dergelijks, de kunst zal vooral zijn mensen weg te halen bij andere werkgevers. Misschien is geografisch targette nog wel een idee - mensen die op zich best content zijn met hun werk maar het beu zijn iedere dag 2 uur in de file te staan.

Hoe weet je die kandidaten te targetten op socia media? Het lijkt me dat dat extreem specifiek moet zijn? Ik begrijp uit je verhaal dat ze wel doorklikken daar de vacaturepagina's - dus dat gaat al goed, maar vervolgens niet solliciteren. Nu weet ik niet hoe die pagina's eruit zien, wellicht ontbreekt het aan een call to action of moeten ze teveel gegevens invullen of iets dergelijks? Feitelijk heb je genoeg aan een naam en een mailadres, dan kun je actief gaan werven onder mensen die mogelijk interesse hebben.

Dat is mooi voor de ondernemer in kwestie, maar google doet blijkbaar alleen maar iets als de rechter er aan te pas komt. Wat dat beteft is dit toch onzin: Normaliter doen ze geen zier met neppe recenties, ook niet als die overduidelijk complete onzin zijn.

Tja, zoiets kan je doen, maar of het wat oplevert? Voor de BTW waarschijnlijk niets: een dergelijke tweedehands zal via de margeregeling worden verkocht, dus dat levert je geen BTW teruggave op. Misschien wel om je winst wat te drukken voor de inkomstenbelasting, al denk ik dat het tamelijk doorzichtig is.

En wat ga je doen als je iets niet tegen een uurtarief levert, maar voor een gehele prestatie, al dan niet inclusief inkoop van middelen om een opdracht te kunnen voltooien? Zelfs als dat laatste geen factor is blijft het een lastig verhaal: Als ik iemand beloof een website met functionaliteiten x, y en z te leveren voor 1500 euro, en dat vervolgens ook doe zoals afgesproken, waarom zou ik dan uberhaupt iets met uren moeten specificeren voor die klant? Niet dat ik er 100 uur over ga doen voor een dergelijk bedrag om onder het voorgestelde minimum te komen, maar als iets fixed-price is ga ik niet ieder uurtje bijhouden voor een project: dat heeft voor mij geen zin en voor de klant ook niet.

Niet noodzakelijk of verplicht, maar als je het zou willen kan je natuurlijk altijd geld aan je eenmanszaak onttrekken ongeacht de reden. Bij de belastingaangifte hoef je alleen de waarde van de computer te vermelden als prive-inbreng. Het geld als prive-ontrekking, en dan klopt de balans als het goed is weer. Anderzijds vraag ik me af wat je er fiscaal mee opschiet gezien de inkomstenbelasting toch gaat over je winst/verlies en niet over inbreng of onttrekking, tenzij je onderhoud of upgrades aan de computer wilt doen die vervolgens wel als zakelijke kosten mogen worden opgevoerd en daarmee je winst drukken.

Als je gaat dropshippen raak je het product zelf nooit aan, maar is het wel van belang dat je dropshipper zijn zaakjes op orde heeft. HACCP zal dus daar in orde moeten zijn. Ik weet niet waar je het vandaan laat dropshippen: Binnen de EU zal dat over het algemeen niet zo'n probleem opleveren. Komt het van buiten dan is het lastiger.

Dat niet, maar wel goederen inbrengen in de onderneming, en vervolgens de waarde in geld onttrekken. Formeel gezien is dat niet 'kopen' maar het komt de facto wel op hetzelfde neer... althans, in dit geval wel gezien je de BTW toch niet meer terug kunt vragen.

Tja, het is wat je wilt - 2 cent per liter scheelt ruim een euro op een volle tank, maar om daar nou een paar kilometer voor om te rijden? Wellicht heb ik gewoon geluk en zitten er hier pakweg 3 discount pompstations min of meer langs de toevalswegen. De prijzen zijn niet exact gelijk maar ook niet echt de moeite om er specifiek eentje van te kiezen. Uiteraard zitten ze allemaal voor benzine wel ver onder de landelijke adviesprijs, als ik zou tanken voor het volle pond langs de snelweg zou dat een tientje op een volle tank duurder kunnen zijn.

Mogelijk, ik heb geen idee om welke plant het gaat en of er bijvoorbeeld wetenschappelijke literatuur bestaat omtrent te toxiciteit ervan. Als het een beschermde soort is wordt het natuurlijk wel een lastig verhaal, maar als het letterlijk voor het plukken groeit lijkt me dat niet zo waarschijnlijk.

Maar ook al zou het juridisch gezien een camper zijn, wat is dan precies het bezwaar om het zakelijk aan te kunnen kopen? Zolang je het zakelijk gebruikt is het gewoon een bedrijfsmiddel lijkt me?

Dat is wel heel goedkope LPG natuurlijk... welke pomp is dat?! Qua kosten varieert het natuurlijk nogal, maar als je bij benzine bijvoorbeeld 12 cent/liter korting krijgt op de landelijke adviesprijs tank je zeker niet het goedkoopst, onbemande tankstations zitten er vaak 15 cent of meer onder... maar dan zit je wel weer met een bonnetje ;)

Voor een tafel lijkt me dat wat overdreven. Met een prive aangeschafte computer zou je dat wel kunnen doen: de bestaande particulier verkopen, en vervolgens een nieuwe zakelijk aanschaffen. Pluspunt van die methode is dat je de BTW kunt terugkrijgen als je het zakelijk aanschaft, iets dat waarschijnlijk niet kan als je het al prive gekocht hebt en later nog probeert in te brengen in de onderneming. Of het loont hangt een beetje van de prijs af natuurlijk: voor iets van 500 euro lijkt het me nogal veel moeite, maar als het een systeem van 2000 euro is dat is die 400 euro BTW toch wel weer aantrekkelijk.

Ik twijfel er ook een beetje aan: Die computer had je toch prive al gekocht, ongeacht of je die later zakelijk zou gaan gebruiken of niet (dwz je had hem niet gekocht met de intentie hem in te brengen). Volgens die logica zou een inspecteur het kunnen afschieten. Vraag is ook een beetje over hoeveel geld het gaat: Ik weet niet of het iets heel bijzonders is, maar ik kan me voorstellen dat de economische waarde (dwz wat je ervoor zou krijgen als je hem marktconform zou verkopen) zodanig gering is dat het niet echt de moeite is.

Ga je er helemaal niet prive in rijden en is het te doen om de bijtelling, of of je zo'n investering uberhaupt zakelijk mag doen?

Gezellig, maar jammer dat er mensen niet kunnen!

Dat zal niet helpen, een bedrijfspand is geen woonadres. De vraag is wat je eigenlijk wilt: gewoon in nederland ingeschreven blijven, hier belasting blijven betalen en dergelijke? Heb je in nederland nog een woning die behoudt tijdens je wereldreis (wellicht verhuurt, maar waar je wel ingeschreven kunt blijven) of iets dergelijks? Het is niet zo dat iedere 8 maanden een of andere controleur komt kijken of je nog woont op je woonadres. Het is een wat onhandige situatie, maar als het een eenmalige reis voor een jaar is denk ik dat het niet zo'n ramp zal zijn. Als je structureel het meerendeel van je tijd in het buitenland verblijft kan het lastiger worden. Anderzijds zal er vrijwel niemand happig zijn om je uit de basisadministratie te schrijven zolang je maar een adres hebt waarop je ingeschreven staat. De wet zegt dat het moet, maar er is geen instantie die baat heeft bij het uitvoeren van die wet ;)

Klopt, je kunt je nu gewoon inschrijven. Als je niets doet met die inschrijving hoef je alleen maar 1 keer 'niets aan te geven' in te vullen op je btw aangifte eind januari. Dat is 2 minuten werk. Doe je echter wel iets, dan moet je even kijken wat het met je inkomstenbelasting doet: als je dit jaar nog kosten maakt maar geen omzet maak je verlies. Dat kan je dan aangeven over 2019 als verlies 'uit overige activiteiten' gezien je dit jaar voor de IB sowieso geen ondernemer bent. Ik neem aan dat je in 2020 wel IB ondernemer zult zijn gezien je je diensverband opzegt. Fiscaal kan het gunstig zijn om de kosten in 2019 of juist 2020 te maken (voor zover het geen dingen zijn die je moet aftrekken over meerdere jaren). Wat gunstig is hangt af van je persoonlijke situatie, maar als 2020 je opstartjaar is is de kans groot dat dat niet het meest winstgevende jaar zal zijn.

Ik vrees dat je dat niet met ondernemen in Nederland bezig bent. Als je van plan bent mensen uit Syrie of de grensregio te transporteren naar 'hun' ambassade in Ankara is dat een voornamelijk Turkse onderneming. Of het verboden is? Geen idee, als ze formeel al in Turkije zijn ben je weinig meer dan een nogal dure taxi naar de ambassade. Praktisch gezien vermoed ik dat er niet van terug zult komen - neergeschoten worden of levenslang in Turkije krijgen lijkt me een waarschijnlijker uitkomt.