R.I.P. - Benm

Van de wet MOET dit niet, je mag de klant laten betalen voor de kosten van retourzending, maar de praktijk is dat veel grote winkels als Bol dan niet doen en die retourkosten voor hun eigen rekening nemen. Dit levert de issue op dat mensen mogelijk veel dingen kopen om te bekijken en weer terug sturen met logistieke problemen van dien. Een ander nadeel is dat het voor een beginnende winkel lastig is: Ergens verwachten klanten de gratis retourmogelijkheid, maar als je nog geen gigantische volumes draait is dit als uitbater van de webshop een probleem: Het kost een hoop geld, en een deel van je inventaris zit continu in het post-proces. Als klanten wel moeten betalen voor terugzenden dan is er in ieder geval enige motivatie om niet lukraak allerlei spullen de kopen en daarvan het merendeel terug te sturen. Wellicht komt er nog wel een betere mogelijkheid voor kleinere winkels, maar vooralsnog is het een probleem.

Maar het is hoe dan ook niet representatief voor wat de meeste Netherlanders doen. Laten we hier gewoon realistisch zijn, en veronderstellen dat vrijwel niemand 6 kilometer heen en terug gaat lopen, met een tas vol boodschappen op de terugweg. Dat een flesje drinken onderweg oid ook telt vind ik verder prima, maar dat is niet echt de klant waarop de super zit te wachten qua marge per bezoek. Bovendien is er nog wel wat aan te merken op hoe men dergelijke data indeelt: Als ik pakweg 40 km verderop een afspraak met een klant heb, en dan 30 kilometer rijt om bij een supermarkt te komen, en daarna nog 10 km naar huis moet rijden, wat is dan het getal voor de stastiek? De rit -naar- de supermarkt was 30 km. die -van- de supermarkt was 10. Tel je dat als een gemiddelde 20, of gooi je 1 record in de 10 km bin en het andere in de 30 km bin, of tel je misschien alleen de ritlengte naar OF van de supermarkt?

Dat grafiekje kan toch niet kloppen? Het impliceert dat ca 5% van de supermarkt klanten 6 kilometer komt lopen. Misschien iemand die tijdens zijn 12 kilometer rondje rennen een flesje drinken oid koopt, maar voor de rest lijkt me het heel onwaarschijnlijk. Overigens denk ik dat het thuis bezorgen en afhalen minder verkeer oplevert dan met centrale punten werken - feitelijk is de ritafstand slechts die tussen de vorige klant en de huidige. In sommige gevallen is het 0, ik woon bijvoorbeeld in een portiekflat waar dagelijks ettelijke, soms tientallen, pakketjes bezorgd worden door de dezelfde voordeur beneden. Alternatief zou zijn dat er dus iedere dag pakweg 10 mensen naar het afhaalpunt gaan rijden, zeg 1200 meter hiervandaan. Dat is overigens niet de dichtstbijzijnde -supermarkt-, maar zo'n sigarenzaak die bijna nooit open is, maar waar postNL standaard je spullen achterlaat als je niet thuis bent.

Goed, 9% bank overboekingen... heel veel is het niet, maar blijkbaar is er toch wel behoefte aan. Ik begrijp dit ook niet helemaal gezien de klant langer op zn bestelling moet wachten vergeleken met ideal, maar zie het ook wel in webwinkels van klanten. Dat zijn vaak doodgewone particulieren. Rembours wordt nauwelijks gebruikt, maar als je aan de verplichting wilt voldoen dat een klant EEN methode mode hebben waarbij hij niet alles vooraf betaalt, dan kun je het aanbieden (meestal tegen forse meerkosten, 15 euro oid). Afterpay kun je wel gebruiken, maar dat moeten zij jou wel accepteren, en dat kan als beginnende winkel wel eens lastig zijn.

Je hebt natuurlijk bepaalde markten waarbij enorme aantallen retouren gewoon te verwachten zijn. Schoeisel en kleding zijn er denk ik het meest gevoelig voor vanwege "past niet" argumenten, alswel de redelijk lage prijzen van de producten waardoor consumenten er gemakkelijk 3 kunnen kopen om er later 2 terug te sturen. Bij duurdere artikelen gaat dat gewoon wat minder makkelijk omdat je ze toch moet betalen in eerste instantie. Ik denk niet dat iemand 3 laptops gaat bestellen voor 1000 euro per stuk om te kijken welk formaat scherm ze prettiger vinden, maar met schoenen of kleren van een paar tientjes is dat geen probleem. Van de politiek hoef je hier denk ik niets te verwachten, ik zou niet weten welke partij zich hieraan wil branden. Je krijgt dan toch zoiets als "door de schuld van groenlinks/etc moet ik nu voor iets betalen dan voorheen gratis was".

Vast wel, als ze de naam gegoogled hebben moeten ze de klachten we gezien hebben, waaronder ook deze thread (naast vele andere) op de eerste pagina van de zoekresultaten. Misschien dat ze zich niet helemaal hebben bedacht hoeveel ellende ze zich hiermee op de hals hebben gehaald en hoe groot de reputatieschade zal zijn, maar totale onwetendheid lijkt me bijzonder onwaarschijnlijk.

Wat ik mis in het lijstje: vooraf overboeken. Er zijn best wat webwinkels die dat aanbieden en ik weet dat het in de praktijk nog best veel gebruikt wordt ook. Geen idee waarom dit zo is gezien het meestal bankrekeningen betreft van banken die ook ideal aanbieden, dus het voordeel voor de consument is me volstrekt onduidelijk. Paypal is handig, vooral als je ook klanten in het buitenland wilt bedienen... maar inderdaad ook wel riskant gezien het (voor de consument) nogal royale terugbetalingsbeleid.

Dat valt nog te bezien, gezien er weinig alternatief is. Er is geen tweede bol.com dat betere voorwaarden voor de verkoper heeft. En klanten raken inderdaad gewend aan gratis kunnen retourneren. Bol is lang niet de enige die dat doet, pakweg coolblue of de wehkamp doen het ook. Veel consumenten denken zelfs dat het een recht is om de kosten voor retourzending vergoed te krijgen, domweg omdat veel grote spelers dit aanbieden en ze er vervolgens van opzien als je het zelf moeten frankeren. Er zijn bedrijven die dit als businessmodel hebben, iets als zalando die het zelfs gratis komt ophalen, maar daar is de stadaard order denk ik 3 paar schoenen in maat 38, 39 en 40, waarvan standaard minstens 2 paar retour komt. Dit is ongetwijfeld in de productprijs meegenomen.

Dat dus, ik ken meer gevallen waarbij iemand naast loondienst een inschrijving had in het handelsregister, en gedurende een paar jaar nihil bedrijfsresultaat had. De KVK zegt dat ze het controleren ism de belastingdienst, maar blijkbaar niet al te grondig. Overigens is startersaftrek weer weer een dingetje, maar dat heeft alleen zin als je ondernemer bent voor de inkomstenbelasting, niet als je voornamelijk leeft van inkomen uit loondienst.

Als je niets verkeerd doet heb je daar weinig van te vrezen lijkt me. Hobby-ondernemers zijn er vast genoeg, die in principe leven van loondienst, maar zo nu en dan iets zakelijks doen. Of ze zich feitelijk -moeten- inschrijven is dan de vraag, maar het kan gewoon handig zijn gezien je facturen kunt verstrekken en dergelijke. Uiteraard heb je ook inschrijvingen met kwade bedoelingen, bijvoorbeeld witwassen, maar die hebben juist wel heel veel omzet en meestal een kasstelsel.

In zo'n geval is het lastig vast te stellen wie het als eerste deed, maar vast geen van de huidige marktpartijen. Het is zoiets als mayonaise in een metalen tube - overal te koop, maar geen idee wie dat als eerste bedacht heeft, zou gerust 100 jaar geleden kunnen zijn.

Ik denk ook niet dat er veel zal gebeuren zolang je je administratieve verplichtingen maar nakomt. Voor de inkomstenbelasting ben je geen ondernemer, dus daar zal niemand nader naar kijken, en voor de rest slechts een bedrijf zonder omzet en zonder uitgaven. Misschien zou de kvk je uit het handelsregister kunnen gooien omdat je niet deelneemt aan het economische verkeer, maar ik ken geen voorbeelden van bedrijven waarbij dat gebeurde, ook niet als ze langere tijd compleet inactief waren.

En zo vinden die telemarketing scammers steeds weer iets nieuws. Als zzp'er of kleine ondernemer is het totaal niet relevant, en de ondernemer die zoveel energie verbruikt dat het wel relevant is weet vast wel van de hoed en de rand gezien dat al snel een aanzienlijke kostenpost gaat worden. Maar ze stoppen er niet mee, gisteren had ik er al weer eentje aan de telefoon, en ze blijven bellen :(

Maar zou hij iets begrijpen van hoe die electronische handtekening werkt? Of uberhaupt een beetje technisch onderlegd zijn? Als ik hem uit liefde voor mijn moederland een bericht wil sturen over een dreiging waarvan zelfs de regering dat niet mag weten, heeft hij dan een public key voor een pgp versleuteld bericht?

Maar het probleem is hier vooral dat ze prutswerk leveren voor veel te veel geld. Een afkoelingsperiode werkt natuurlijk niet, tenzij je voor bijvoorbeeld een website die je afneemt in een abonnementsvorm 2 weken wilt wachten voor er aan het ontwerp begonnen kan worden, gezien je je nog mag bedenken en er zonder betalen van af kunt zien. Contracten beperken tot een jaar is ook lastig, zeker in genoemde voorbeelden. Mits er goed werk geleverd wordt is het denk ik niet heel idioot om een website te laten bouwen, te laten hosten en onderhouden voor een periode van 2 jaar oid. Zelf bied ik dergelijke diensten niet aan, maar ik zou geen reden weten waarom een bonafide bedrijf zoiets niet zou mogen doen. Overigens kun je je afvragen of het in die situatie een probleem is als de klant na een jaar maandelijks op mag zeggen, zolang deze tevreden is lijkt me op dat vlak weinig te vrezen. Wetgeving geeft problemen in specifieke situaties. Stel dat je bijvoorbeeld glasvezel wil, en die moet worden aangelegd naar je bedrijfspand: Ik zou het niet vreemd vinden als de telecomaanbieder dan kan eisen dat je 3 jaar klant blijft als zij die kabel initieel op hun kosten aanleggen. Helaas is het zo dat alles wat je aan regels opstelt om malafide bedrijven het moeilijk te maken ook bepaalde bonafide bedrijven in de weg gaat zitten.

Als dat de houding is en blijft rest je waarschijnlijk niet zoveel anders dan een gang naar de rechter. Als er aantoonbaar communicatie is geweest waarin de klant aangeeft dat alles op de goede weg was, maar het opeens wil laten vallen nadat pakweg 80% van het werk gedaan heeft, dan is een "aanbod" van 17% wel heel erg mager. De crux is echter wel dat de rechter jou in grote mate in het gelijk stelt en de proceskosten neerlegt bij de tegenpartij. Wat dat betreft denk ik dat je wel juridische bijstand nodig hebt: je wilt niet in een situatie komen waarbij een rechter besluit dat je klant 30% ipv 17% moet betalen maar jij voor de proceskosten van het hele verhaal opdraait.

Het zal een geval zijn dat per casus verschilt. Neem iets simpels als chloor voor je toilet: Dat zit meestal in een gele fles (net als spiritus meestal in een blauwe, of motorolie in een zwarte zit etc), en dan heb je nog de vorm van de fles die ook een functie heeft om 'onder de rand' te komen. Voila WC-eend. Mag je vervolgens als concurrent iets leveren in een gele fles met ruwweg dezelfde vorm? Zo te zien wel. Mag je het dan ook nog WC-zwaan oid noemen of iets dergelijks? Waarschijnlijk niet, al geloof ik niet dat daar ooit een dispuut over gevoerd is. Grolsch heeft in ieder geval in kort geding het dispuut kornuit/kordaat verloren, maar procedeert wel verder. Interessant is hoe dat potentieel lucratief kan zijn voor Lidl, iedere keer dat zo'n processtap in het nieuws komt is het gratis reclame. Ze zouden nog wat olie op het vuur kunnen gooien door te komen met een test in een of ander consumentblad waarbij mensen de smaak etc van beide pilsjes met elkaar vergelijken, en als het even mee zit kordaat nipt beter beoordelen, of in ieder geval geen significante verschil vinden. Ook interessant is de situatie waarbij Grolsch de bodemprocedure alsnog weet te winnen, maar op basis van visuele gelijkenis ipv naamsgelijkenis. Lidl kan in dat geval domweg het label een beetje aanpassen, en dan begint het hele dansje opnieuw vanaf de eerste pas.

Schriftelijk is wel weer extreem onhandig, tenzij bevestiging per e-mail daar ook onder valt. Iets op een dode boom krabbelen als enige methode om een rechtsgeldige overeenkomst aan te kunnen gaan is een beetje jaren-80. Nou zou je kunnen denken dat e-mail een prima methode is, maar helaas is de techniek daaronder zo lek als een mandje: het is doodeenvoudig een mail van een klant te spoofen waarin hij zegt 'ik ga akkoord'. Technisch is vaak wel aan te tonen of zoiets echt is of niet, maar dat vereist enige expertise, meer dan de gemiddelde kantonrechter zelf heeft. En die expertise is natuurlijk prijzig, wat het potentieel alleen maar kostbaarder maakt om zoiets aan te vechten. Overigens is het natuurlijk ook mogelijk een bandopname te vervalsen door een 'ja' uit een voorgesprek te kopieren na een 'ja' in het laatste stukje van de opname. Als je de hele opname eist als bewijs is dat echter weer een stuk eenvoudiger aan te tonen - wellicht dat een rechter al twijfelt bij het horen van 3 exact gelijke 'ja' antwoorden, forensisch is het 100% mogelijk te bepalen of zoiets vervalst is of niet, al is dat natuurlijk ook duur qua expertise.

Internationaal gezien is Heineken natuurlijk wel een sterk merk met een lange historie. Of het kwaliteitsniveau relatief hoog is verschilt per land. Voor landen die zelf geen hoogwaardig bier produceren is het wellicht een exclusief importproduct, net als pakweg Carlsberg of Tuborg. Maar in landen die zelf goede bieren produceren stelt het wat minder voor. Kordaat is natuurlijk wel een apart verhaal omdat het een specifiek voor Nederland gemaakt product is, maar slechts te koop is bij een Duitse discounter. Qua marktpositie is het ook vreemd: is het nou goedkoop of duur? Het is in ieder geval niet het goedkoopste bier van de Lidl, en ook niet het duurste. Je zou hetzelfde kunnen stellen over Kornuit in het spectrum van pakweg de AH.

Dat is inderdaad een voorbeeld dat heel eenvoudig te implementeren is - alleen het hele telefoongesprek is een overeenkomst. Het hele gesprek opnemen onhaalbaar is sowieso een idioot argument, ze doen dat echt niet met casettebandjes, en op een terabyte harddrive past met gemak een jaar telefoneren. Als ze niet weten hoe dat moeten kunnen ze het vragen bij de AIVD, die doen dat met de halve bevolking tegelijk :D

De vraag of het product zelf onderscheidend genoeg is, is wellicht iets dat los staat van onder welke naam het verkocht wordt, tegen welke prijs, en via welk kanaal. Eenmaal in een glas geschonken denk ik niet dat de gemiddelde consument kordaat, kortuit, heineken, bavaria of grolsch betrouwbaar van elkaar kan onderscheiden. Het is allemaal vrijwel hetzelfde product, ordinair pils. Bij iets als een giraf/tijger nootje valt nog te argumenteren dat het product niet qua smaak maar vooral qua uiterlijk sterk op elkaar lijkt, em dat kan een argument zijn. Maar is dat ook een argument bij pils? Als ik 5 glazen vul met pils van diverse merken, kun je dan al zien wat wat is? Ik vermoed van niet, en ergens denk ik dat het je ook niet gaat lukken het onderscheid te maken als je ze mag proeven.

Grofweg omdat je ergens een gens moet leggen, lijkt me? Zo is er ook een onderscheid tussen beleggingen van meer of minder dan 50.000 euro. Vanaf een bepaald punt wordt een bepaalde mate van inzicht logisch geacht. Overigens is dat punt vrij arbitrair, en dat geldt denk ik ook voor het verschil tussen zelfstandigen met en zonder personeel. Er zullen ongetwijfeld talloze voorbeelden zijn van meer weerbare ondernemers zonder personeel en minder weerbare ondernemers met een paar personeelslieden in loondienst. Maar wat je ook doet qua wetgeving, het blijft een arbitraire grens: je zou kunnen stellen dat het ook moet gelden voor ondernemers met minder dan 1, 5 of 100 fte in loondienst, maar wat is daarin realistisch en objectief te toetsen?

Ongetwijfeld, maar je runt geen webshop ;) Als het gaat om te bestellen producten ben je afhankelijk van je postbezorger. Voor kleinere webshops levert postNL geen pakketjes af op zondag of maandag, dus zou ik verwachten dat je sterkste momenten zondagavond en maandag zullen zijn voor het plaatsen van orders. Dit kan echter wel weer verschuiven naarmate men meer 7 dagen per week gaat uitleveren, wellicht ook voor kleinere winkels.

Uiteraard kan je, na verstrekken van correcte ingebrekestelling en verlopen van de geboden betalingstermijn, direct naar de kantonrechter. Vaak wordt een incassobureau ingezet uit een soort gemakzucht, methode van uitbesteding, of om directe communicatie met een wanbetaler te voorkomen. maar het is niet -noodzakelijk- dat te doen. Als het gaat om een betwiste vordering kan een incassobureau in eerste instantie ook helemaal niets voor je doen: De tegenpartij stelt reden te hebben om niet of minder te hoeven betalen dat gevorderd, en mits daar enige gegronde reden voor is hoeft die ook niet meer met het incassobureau to communiceren, afgezien van mede te delen dat de vordering betwist is en dat dat de reden is voor het uitblijven van (een deel van) de betaling. De vraag is vervolgens of en welk deel van de betaling niet langer verschuldigd is. Bij een grafisch ontwerp dat nimmer in gebruik wordt genomen kan ik me wel voorstellen dat dat minder dan 100% is, ook al is het werk technisch in orde, maar domweg niet naar de smaak van de afnemer. De vraag is dan wat wel een redelijk bedrag is: 17% klinkt uitermate mager, maar wat als het 70% zou zijn?

Dat zou ook nog wel kunnen natuurlijk :) Die flesjes zien er m.i. dusdanig verschillend uit dat je ze nog uit elkaar zou houden als er precies dezelfde naam (maar met het huidige verschil in positionering van het label, lettertype en kleur) op zou staan. Wat overigens wel weer grappig zou zijn om een blinde test te houden tussen deze twee pilsjes: is er een proefbaar verschil? En is dat nog significant als je pakweg test met heineken en grolsch erbij als controls? Ik vermoed eigenlijk van niet gezien het bij veel testen al schier onmogelijk is gebleken pilsener bieren van elkaar te onderscheiden. Zelf heb ik het ook diverse keren getracht met huisgenoten in een studentenhuis, en het is gewoon niet te doen: blind geserveerd proef je niet wat wat is, en als je naar de score's op 'lekker' kijkt heb je al helemaal bizarre verschillen: Huismerk van de AH deed het bijvoorbeeld bijzonder goed. Geen idee wat daar daadwerkelijk in zit, maar blijkbaar wel smakelijk pils.