ronaldinho

@Griffioen: zie tweede voorbeeld

De verlegde btw wordt wel degelijk meegenomen in de hoogte. Zie art. 25a Uitvoeringsbeschikking OB 1968 (ik heb hem wat leesbaarder geprobeerd te maken, de crux zit hem echter in het vetgedrukte deel):

Het probleem bij medeplegen is dat er dan wel sprake moet zijn van een 'pleger'. Opzet van de adviseur is de belastingplichtige in beginsel niet aan te rekenen. Volgens het stuk wisten niet alle belastingplichtigen dat hun aangifte onjuist was (even los van de vraag of dat ook de juridische werkelijkheid is). Dan heeft de fiscus al een lastig verhaal en moet je eerder naar voorwaardelijke opzet kijken: bewust de aanmerkelijke kans aanvaarden dat een onjuiste aangifte wordt gedaan, omdat je had moeten weten dat het geen fatsoenlijke adviseur betrof. In dit soort gevallen biedt het strafrecht meer mogelijkheden om de 'adviseur' aan te pakken. Nu hopen dat ook wordt doorgepakt. Interessant overigens is dat, ondanks dat belastingadviseur geen beschermde titel is, de rechter ook een beroepsverbod kan opleggen. Zo iemand mag dan bijvoorbeeld 5 jaar lang het beroep van belastingadviseur niet uitoefenen. Lastige is dan alleen om af te bakenen wat precies onder het beroep valt.

Alleen bij woningen ouder dan 2 jaar. Voegen valt onder onderhoud en renovatie, dus tot 1 juli 2015 (tenzij dit wederom wordt verlengd) verlaagd tarief op arbeid indien het woningen ouder dan 2 jaar betreft. Materialen die een deel vertegenwoordigen van de waarde van deze diensten gaan tegen 21%.

Transfer pricing of in het Nederlands verrekenprijzen. Dat houdt in het vaststellen van prijzen voor transacties tussen verbonden personen. Daar zijn hele boeken over volgeschreven. Kort gezegd houdt het in dat je intern dezelfde prijs moet rekenen als je aan derden in dezelfde situatie zou berekenen. Dat zouden in dit geval andere (web)winkels zijn. Het ziet puur op winstverdeling tussen de verschillende vennootschappen. Als deze allemaal in Nederland zijn gevestigd en allemaal winst draaien, dan maakt het in zijn totaliteit niet uit welke prijs je rekent en zou ik niet te moeilijk doen. Zolang de prijs ligt tussen de kostprijs van de inkopende vennootschap en de uiteindelijke verkoopprijs, valt het met de mogelijke discussie wel mee. Idealiter zit er een marge op, maar dat is niet altijd noodzakelijk. Als sprake is van een fiscale eenheid voor de vennootschapsbelasting, dan maakt het fiscaal niet uit. Hooguit krijg je discussie met de curator als een van de vennootschappen failliet zou gaan. Formeel ben je overigens verplicht om in je administratie vast te leggen hoe de verrekenprijzen tot stand zijn gekomen en of de voorwaarden zakelijk zijn. Maar ook daarvoor geldt dat discussie doorgaans alleen komt als er een fiscaal voordeel wordt behaald door met winsten te schuiven. Voor de btw is het gewoon een normale transactie, maar als sprake is van een fiscale eenheid voor de btw, zie je die niet.

Bedoel je dat jij zowel belaste als vrijgestelde prestaties hebt, en daarom een splitsing moet maken tussen aftrekbare en niet-aftrekbare btw? Daar heeft een schilder niet snel mee te maken. Het kan zijn dat hij voor sommige werkzaamheden 6% en voor andere werkzaamheden 21% btw in rekening moet brengen, maar dat heeft geen invloed op de aftrek. Wel moet hij, indien van toepassing, natuurlijk een correctie voor privegebruik maken, bijvoorbeeld als hij zijn btw-auto ook prive (incl. woonwerkverkeer) gebruikt.

Dat is dan een van de arbeidsvoorwaarden die de DGA met zijn holding is overeengekomen, dus de holding betaalt dat. Vervolgens staat het de holding vrij om over de doorbelasting afspraken met de werkmaatschappij te maken. Dat kan zijn inbegrepen in de (vaste) managementvergoeding, of als variabel bestanddeel in de managementovereenkomst zijn overeengekomen. Net wat je afspreekt.

De eis dat de woning ten minste 2 jaar oud is, blijft gewoon staan. Zowel voor het verlaagde tarief voor schilderen en stukadoren (voegen staat daar overigens niet bij), als voor het tijdelijke verlaagde tarief op arbeid bij verbouwingen en onderhoud. Groot verschil tussen beide is dat bij de laatste categorie de materialen expliciet zijn uitgezonderd van het verlaagde tarief.

Er is sprake van een (fictieve) desinvestering als niet binnen 3 jaar na het begin van het kalenderjaar waarin de investering is gedaan, het bedrijfsmiddel in gebruik is genomen. Als dat niet lukt, bijvoorbeeld door overmacht, of omdat de normale periode van vervaardiging langer is dan 3 jaar, dan kun je om ontheffing van deze bepaling vragen (formeel bij de minister, maar dat doe je via je lokale inspecteur). Een afwijzing van dat verzoek kun je overigens niet aan de (bestuurs)rechter voorleggen. Qua arbeidskosten kun je alleen werkelijke kosten activeren. Daaronder valt onder meer het loon van werknemers, voor zover dit uiteraard ziet op uren die aan de voortbrenging zijn besteed. Let wel: activering betekent (tevens) dat de kosten niet (onmiddellijk) ten laste van het resultaat komen. Pas door latere afschrijvingen (voor zover toegestaan) komen deze kosten dan uiteindelijk ten laste van het resultaat. De eigen tijd die een IB-ondernemer in de voortbrenging steekt, levert geen uitgave op en kan daarom niet worden geactiveerd. Daarover kan geen investeringsaftrek worden verkregen. Dat je daarmee omzet misloopt, omdat je je tijd maar een keer kan besteden, is niet relevant. Voor het overige: nu de vraag over investeringsaftrek gaat, neem ik aan dat de loods tot het ondernemingsvermogen gaat behoren. Anders kan van investeringsaftrek immers überhaupt geen sprake zijn. Daarmee heb je in ieder geval geen discussie of de werkzaamheden tot een fiscaal voordeel moeten leiden en hoe dat uitwerkt. Door de eigen arbeid is de boekwaarde lager, waardoor je minder kunt afschrijven en/of uiteindelijk bij verkoop meer winst behaalt. De opmerking van Daniel kun je in deze situatie dus vergeten.

Tja, dat zit inmiddels toch iets anders. Rechtbank Gelderland vond dat een latere modificatie (met nieuwe typegoedkeuring inclusief alle bijbehorende administratieve rompslomp) toch het bijtellingspercentage kan beinvloeden. Dit wordt niet aan de Hoge Raad voorgelegd, omdat de staatssecretaris het eens is met de uitkomst: de wet kent geen peildatum voor het bepalen van de uitstoot, maar alleen voor de bijtellingspercentages en de schijfgrenzen. Doel en strekking van de bepaling is het stimuleren van schonere auto's en ook daaraan wordt voldaan. Dus mag de modificatie worden meegenomen, mits deze ook administratief is doorgevoerd (de beoordeling vindt immers niet plaats aan de hand van de werkelijke uitstoot, maar volgens de typegoedkeuring). Interessant is dan de vraag hoe dit uitwerkt met een oudere auto. Het is en blijft een youngtimer, want de datum eerste tenaamstelling wijzigt niet. Dus is de basis 35% van de WEV. Zoals ik de wet lees, kan op dat percentage óók de vermindering worden toegepast ivm lage uitstoot. Grof gezegd: het voordeel is 35% van de waarde (3.20, lid 1, onderdeel b, waarbij die waarde op grond van lid 8 de WEV is ipv de catalogusprijs) en dit voordeel wordt verminderd met het in lid 2 vermelde percentage. Lid 18 bepaalt vervolgens dat voor een volledig elektrische auto die vóór 1/1/2012 voor het eerst op naam is gesteld de vermindering tot 1/1/2017 25% bedraagt. Dan zou de bijtelling dus 10% van de WEV bedragen. Maar het blijft een onleesbare regeling, dus ik kan er zomaar naast zitten.

Een groot verlies. Voor HL, maar nog veel meer voor familie en vrienden. Heel veel sterkte.

Door naar de notaris te gaan en daar een akte van levering te laten passeren. Maar daarmee heb je nog niet bereikt dat je de verliezen van de ene vennootschap met winsten van de andere vennootschap kunt verrekenen. Er bestaan namelijk allerlei regeltjes om dat juist te voorkomen. Als je eerst de aandelen had overgedragen, vervolgens een fiscale eenheid was aangegaan en pas daarna de activiteiten met verlies had verkocht, had je geen enkel probleem gehad met het verrekenen van het verlies. Tenzij je daarvoor ook al verliezen hebt gemaakt en/of de waarde van de aandelen ook inclusief het verlies nog altijd meer is dan de verkrijgingsprijs voor de inkomstenbelasting. Dan wordt het weer wat ingewikkelder.

Eerstvolgende slaat niet op het tijdvak na het maken van de fout, maar na het ontdekken daarvan. Althans dat kun je opmaken uit de toelichting op het suppletieformulier (gebaseerd op art. 10a AWR en art. 15 uitv. besluit. OB):

Voor Russisch vastgoed geeft Nederland een vrijstelling, want de belastingheffing daarover is aan Rusland toegewezen. De dochters krijgen mogelijke een vaste inrichting in Rusland, waardoor ook die aan Russische belastingheffing zullen worden onderworpen (en Nederland voorkoming van dubbele belasting verleent). Lijkt me dan ook niet onverstandig om dit voor te leggen aan een belastingadviseur met kennis van het Russische belastingstelsel.

Als je echt blind collie opkoopt, dan is bijna iedere manier acceptabel. Of je nu de collieprijs gaat verdelen over de inhoud naar de verwachte waarde per item (% van de verwachte verkoopprijs), prijs/stuks, prijs/kilo of voor mijn part de totale kostprijs verdelen over de 10 duurste items, zolang je er maar een redelijk verhaal bij hebt. Je totale kostprijs wordt er niet hoger van, maar er kan wel een verschuiving in de tijd in zitten: als je veel kosten toerekent aan de producten die je het eerste zal verkopen (naar verwachting), kun je de kosten eerder in aftrek brengen dan wanneer je veel kosten toerekent aan producten die lang op de plank liggen. Kernbegrippen zijn consequent ("bestendige gedragslijn") en redelijk, waarbij je een afweging maakt tussen correct en eenvoudig. Bedenk daarbij dat het effect vaak beperkt is tot het saldo van die zaken die bij de jaarwisseling nog in het magazijn liggen. Als het een iets te duur is geschat en het ander iets te goedkoop, valt dat weer tegen elkaar weg. Als dat kan worden benaderd met totaalprijs/aantal, prima. Als je de hele partij in een keer voorziet van een vraagprijs, is het wellicht ook niet te moeilijk om als inkoopprijs een percentage van de verkoopprijs aan te houden. Maar dan moet je dus iedere keer per partij een % berekenen en dat is wellicht te veel werk (en daarmee in strijd met het eenvoudbeginsel).

Voor wat betreft de BGL als reden om over te stappen naar een bv, kun je beter even wachten. Dit wetsvoorstel ligt nog steeds bij de Tweede Kamer, waar het is aangehouden met de opdracht aan het kabinet om nog eens naar betere alternatieven te zoeken.

Toepassing van de verleggingsregeling is inderdaad verplicht en geen keuze. Dat volgt uit een rijtje regels: art. 12, lid 5, Wet OB 1968 bepaalt dat in bepaalde gevallen de verleggingsregeling verplicht is; art. 24ba, lid 1, ond. a, UB OB 1968 bepaalt dat de optioneel belaste levering van een onroerende zaak een van die gevallen is; Die optioneel belaste levering staat namelijk in het daarin genoemde art. 11, eerste lid, onderdeel a, 2°, Wet OB 1968. Het lijkt mij op de weg van de notaris te liggen om een herstelakte op te maken om zodoende hetgeen partijen hebben afgesproken ook in de leveringsakte correct weer te geven.

Bij de inschrijving van de bv bij de KvK heb je aangegeven hoeveel werknemers de bv in dienst heeft. Als hier >0 is ingevuld, ben je als het goed is ook aangemerkt als inhoudingsplichtige voor de loonbelasting. Is dat niet het geval, dan kun je dat zelf melden bij de belastingdienst via dit formulier. Als dat is verwerkt, kun je netjes maandelijks aangifte doen (overigens hoef je niet elke maand ook loon te betalen/berekenen, je kunt als dga ook jaarlijks salaris betalen, dan hoef je ook maar 1 keer een berekening te maken). De wet schrijft niet voor dat je vooraf moet overleggen met de belastingdienst als je een lager loon in aanmerking wilt nemen. Dat overleggen vooraf (zoals Norbert al heeft opgemerkt) is vooral nodig als je wel veel werkt, maar geen of nauwelijks inkomsten hebt. Een werknemer zonder andere belangen bij de vennootschap zou voor die activiteiten namelijk ook gewoon betaald willen worden, ongeacht of er inkomsten zijn. Dus dan wil je afwijken van de wettelijke regeling en de fiscus is weleens bereid om zich daarbij welwillend op te stellen als je dat netjes vooraf vraagt. In de situatie zoals jij die schetst, zie ik geen reden om daarover te overleggen.

Het gaat niet zozeer om de leeftijd van de auto, maar om de periode dat je (zakelijk) eigenaar bent geweest: de eerste 5 jaar corrigeer je ook de aanschaf-btw (en gebruik je dus het hoge forfait van 2,7%), daarna corrigeer je alleen nog de btw op de kosten in het betreffende jaar (en gebruik je het lage forfait, 1,5%). Als je die bus dus al meer dan 5 jaar zakelijk gebruikt, dan corrigeer je inderdaad te veel. Heb je de bus minder dan 5 jaar geleden (tweedehands) gekocht, dan zit je nog steeds in de 2,7%-correctie. Bij een tweedehandsauto is het eerder aantrekkelijk om uit te gaan van de werkelijke kosten en het werkelijke privegebruik. Maar dan zul je de verhouding wel moeten kunnen onderbouwen.

Het gebruikelijk loon is inderdaad gekoppeld aan de werkzaamheden van de dga en niet aan de inkomsten van de bv. Als het kopen van die laptop het enige is dat je hebt gedaan, dan is het vrij reeel te veronderstellen dat het gebruikelijk loon minder dan €5.000 bedraagt. In dat geval hoef je de gebruikelijkloonregeling niet toe te passen.

Eigen productie, nog niet verkocht, dus geen waarde (c.q. kostprijs), anders ga je alvast een voorschot nemen op de mogelijk in de toekomst te behalen, maar nog volstrekt onzekere winst. En ga je daar ook alvast belasting over betalen. In opdracht geproduceerd waardeer je volgens de regels voor onderhanden werk. Bij een aanneemsom is dat doorgaans percentage gereed. Daar heb je immers in beginsel recht op bij annulering van de opdracht (maar dat kan van geval tot geval verschillen).

Of ik mis wat of ik heb op een andere manier leren rekenen, bij mij is 12.000 < 17.500, dus kan gebruik gemaakt worden van de goedkeuring. In beginsel kwalificeert alles wat je aan de bv uitleent voor de terbeschikkingstellingsregeling: de vordering valt dan niet in box 3, maar in box 1 waar de werkelijke opbrengst is belast tegen het progressieve tarief. Kosten zijn aftrekbaar en de winst wordt fiscaal nog verminderd met 12% TBS-vrijstelling. De betaalde rente is (in beginsel) aftrekbaar bij de vennootschap, maar dan moet die natuurlijk wel belaste winst genieten (bij een holding is dat niet altijd het geval, omdat de resultaten van de deelnemingen zijn vrijgesteld van vennootschapsbelasting, er moeten dus andere, positieve resultaten zijn). Bij een typische rekening-courantverhouding is sprake van wisselende bedragen, waarbij de ene keer de een wat te vorderen heeft van de ander en de volgende keer andersom. Volgens de wet zou je iedere keer dat de + in een - verandert steeds verhuizen van box 1 naar box 3 en omgekeerd. Daarom bestaat de genoemde goedkeuring: Gelet hierop, en ter vermindering van de administratieve lasten, keur ik goed dat belanghebbende geen rente als resultaat in aanmerking hoeft te nemen als aan de volgende voorwaarden is voldaan: – Het saldo van zijn rekening-courantverhouding is gedurende het gehele kalenderjaar niet hoger dan € 17 500 positief en niet lager dan € 17.500 negatief. – Bij de BV wordt geen rente in aanmerking genomen. – In het geval van een rekening-courantschuld wordt deze niet in box 3 als schuld in aanmerking genomen. Daarover bestaat overigens alleraardigst, al wat ouder topic.

Als je in België woont, betaal je in België belasting. Dat is de hoofdregel. Als je in Nederland werkt, betaal je doorgaans ook in Nederland belasting. Omdat je dan dubbel betaalt, hebben we een verdrag met België dat bepaalt welk land in welke situatie belasting mag heffen en welk land voorkoming van dubbele belasting moet verlenen. Maar om dat te kunnen bepalen, krijg je in ieder geval met Belgische belasting te maken, ook als de einduitkomst is dat je in België niet hoeft te betalen. Ik ken de Belgische wetgeving niet zo goed, maar het kan zomaar zijn dat (ook) in België bijvoorbeeld vrijstelling van dubbele belasting wordt verleend met progressievoorbehoud. Dan moet je je Nederlandse inkomen ook meetellen om te bepalen hoeveel belasting je over je in België belastbare inkomen moet betalen. Soms kan het overigens voordelig zijn om je inkomen te spreiden over twee landen. Dat is echter vooral ook een kwestie van rekenen, want bijvoorbeeld door de hypotheekrenteaftrek kan het juist weer voordeliger om ten minste 90% van je inkomen in Nederland te verdienen. Het is in dit soort situaties niet onverstandig om (ten minste eenmalig) een adviseur met ervaring op dit punt in te schakelen.

In de winstsfeer mag het kasstelsel slechts door een zeer beperkte groep ondernemers worden toegepast (in tegenstelling tot 'vroegah'). Namelijk alleen "kleine bedrijven, ten aanzien waarvan noch verwacht nog verlangd kan worden dat zij een boekhouding hebben, waarin de aan het einde van het jaar declarabele vorderingen en openstaande schulden tot uitdrukking worden gebracht". Als je de parlementaire geschiedenis en de eerste besluiten inzake resultaat uit overige werkzaamheden erbij pakt, zie je dat het de bedoeling is dat ook in de werkzaamheidssfeer het kasstelsel nog nauwelijks toegepast wordt. In tegenstelling tot de omzetbelasting is in de winstsfeer het kasstelsel geen verplichting.

Een VOF? Met wie? Je hebt het namelijk over "ik", maar voor een VOF heb je ten minste 2 vennoten nodig. Anders is het een eenmanszaak. In dat geval heb je verschillende mogelijkheden om de onderneming uit de BV te halen en voort te zetten als IB-onderneming. Mochten er eventueel stille reserves aanwezig zijn, dan is het vaak ook mogelijke om gebruik te maken van de geruisloze terugkeerfaciliteit, zodat je niet (direct) de belasting over die stille reserves hoeft te betalen. Maar gelet op de situatie is het natuurlijk ook goed mogelijk dat er geen stille reserves zijn. Voor de btw is het altijd even opletten: bij de overgang van een algemeenheid van goederen (zoals een complete onderneming) is geen sprake van een levering voor de btw, maar treedt de overnemer in de plaats van de overdrager. Dan heb je met btw dus niet te maken.