ronaldinho

Tja. Het uitgebreide verhaal. Wat zijn jullie van plan? Welke diensten bieden jullie aan? Wie zijn jullie afnemers? Welke mate van samenwerking? Doet ieder er ook zelf nog wat naast? welke risico's kunnen/willen jullie lopen? willen jullie resultaten (positief en negatief) delen en in welke mate? Hoe wil je naar buiten treden? In hoeverre zijn er vergelijkbare partijen actief en in welke rechtsvorm? Is fiscale transparantie wenselijk of juist niet (waar/op welk niveau moet de belastingheffing plaatsvinden, individueel bij de participanten of juist gezamenlijk)? Bij een dergelijk groot samenwerkingsverband zou ik overigens in een zeer vroeg stadium de benodigde adviseurs inschakelen.

Dat is wel erg weinig om op af te gaan. Wat bij mij als eerste opkomt is cooperatie of LLP. Maar het is nog al afhankelijk van de situatie en wat jullie willen bereiken.

Je kunt niet aan jezelf verhuren. Wat mogelijk wel kan, is het pand als privévermogen aanmerken, mits sprake is van keuzevermogen (als je het pand alleen voor je onderneming gebruikt, is sprake van verplicht ondernemingsvermogen en kom je automatisch bij de volgende optie uit). meest gebruikelijke situatie Dat kan, maar de vraag is of dat een nuttige optie is. Het brengt nogal wat administratieve lasten met zich mee. Afbetalen van de schuld heeft geen (direct) effect op de belastingheffing. Die schuld vogt overigens de etikettering van het pand, dus als het pand zakelijk is, is de schuld dat ook en is de rente aftrekbaar. Waarom zou dat niet verstandig zijn? Privé houden kan voordeliger zijn als je bijvoorbeeld een grote waardestijging verwacht, maar vaak is zakelijk zo slecht nog niet.

De investeringsaftrek is tot het moment van ingebruikname beperkt tot het bedrag dat daadwerkelijk is betaald ter zake van het betreffende bedrijfsmiddel. Het gaat daarbij echter slechts om het uitsmeren van de investeringsaftrek, de hoogte van de totale investeringsaftrek wordt door deze bepaling niet beïnvloed. Je neemt dus het totale investeringsbedrag mee voor het bepalen van het bedrag aan investeringsaftrek dat kan worden geclaimd, en dat bedrag verdeel je over de jaren waarin je daadwerkelijk betaalt (en bij ingebruikname claim je het eventuele restant). Dus als je in 2016 een investeringsverplichting aangaat van € 312.000, waarvan je in 2017 € 103.748 betaalt en de rest in 2017, krijg je in 2016 0,0 investeringsaftrek, omdat je nog steeds boven het maximum van € 311.242 zit. Is de totale (kwalificerende) investeringsverplichting in 2016 € 103.748, dan heb je recht op in totaal € 15.687 aan investeringsaftrek. Betaal je in 2016 € 10.000 en in 2017 de rest, dan heb je in 2016 recht op € 10.000 investeringsaftrek en in 2017 nog € 5.687 (exclusief de eventuele investeringsaftrek over investeringsverplichtingen die je eventueel in 2017 aangaat). Punt twee wordt dan wat minder spannend, omdat je aanbetaling dus een stuk lager kan zijn. Van wie het geld is dat bij de notaris staat, is voer voor discussie. Naar mijn bescheiden mening is dat nog steeds van de betaler - het staat daar immers in afwachting van de tegenprestatie en het is de betaler die erover beschikt. In die visie is het dan dus nog niet betaald.

Bij staking van de onderneming gaan in beginsel alle vermogensbestanddelen over naar privé (lees: doorgaans box 3), tegen de werkelijke waarde op dat moment. Het verschil tussen die werkelijke waarde op dat moment en de boekwaarde (de waarde zoals op dat moment op de balans staat), valt in de stakingswinst. Niet van belang is of je nog een schuld in verband met het pand hebt: dat heeft geen invloed op de winst. Over dat verschil moet worden afgerekend, maar er bestaan wel wat mogelijkheden om de (directe) belastingheffing te beperken. Denk aan de stakingswinstvrijstelling en aan de stakingslijfrente. Voor dat laatste heb je dan wel contanten nodig, tenzij je je onderneming verkoopt en bij de koper een lijfrente bedingt, maar dat is vaak niet heel handig. Probleem bij een pand dat je niet verkoopt, is dat je vooral stenen bezit en geen bankbiljetten. Als je het pand na staking aanhoudt in afwachting van een geschikt moment om te verkopen, dan is er geen sprake van een sfeerovergang naar box 3. Het pand blijft dan ondernemingsvermogen totdat je daadwerkelijk verkoopt, of totdat je besluit er definitief iets anders mee te doen. Dat betekent dat je het afrekenmoment met de belastingdienst daarmee (beperkt) kunt uitstellen. Let wel, de gevolgen bij staking zijn uiteraard maar een onderdeeltje van de beslissing om (al dan niet zakelijk) te kopen of niet. Er zijn nog meer fiscale overwegingen en uiteraard ook niet-fiscale. Een eigen pand kost ook geld, zelfs al heb je geen financiering nodig. Financieren met eigen geld betekent immers dat je dat geld niet in andere (lucratievere) zaken kunt steken. Interessant wordt het overigens als je besluit het pand gedeeltelijk voor je onderneming te gebruiken en tegelijkertijd gedeeltelijk aan een derde te verhuren. Er ontstaat dan (doorgaans) keuzevermogen, waardoor je (eenmalig, bij aanschaf) moet kiezen of je het pand geheel of gedeeltelijk in je onderneming wil hebben of in privé. Dat maakt de afweging wellicht weer een stukje ingewikkelder.

In het besluit over de samenloopvrijstelling btw en overdrachtsbelasting wordt aardig uitgelegd wat het probleem is en wat (soms) oplossing kan bieden. De overdrachtsbelasting volgt namelijk de civielrechtelijke definitie, terwijl de omzetbelasting de btw-richtlijn (althans de interpretatie daarvan door het HvJ EU) volgt.

Dan heb je geen keuze. Je bent btw ondernemer en hebt het chalet altijd voor belaste prestaties gebruikt, neem ik aan. De verkoop vindt ook in dat kader plaats, zodat deze belast is met 21% btw, ongeacht wie de afnemer is. Herziening speelt dan niet, want het blijft in de belaste sfeer. Maar het leuke met chalets is, dat het nog wel eens onduidelijk is of het nu roerend of onroerend is en er ook nog kwalificatieverschillen bestaan tussen overdrachtsbelasting en omzetbelasting (zeer recent is er nog zo een gecorrigeerd door de staatssecretaris, door die kwalificatieverschillen werkt de samenloopbepaling namelijk niet altijd even goed). De antwoorden van Easy does it zien in ieder geval op onroerende zaken, maar zijn op zich ook wel toepasbaar voor roerende zaken - met wat aanpassingen, zoals schrappen van alles wat met "keuze" te maken heeft.

Die accountant maakt geen gebruik van de uitstelregeling voor belastingconsulenten?

Ik mis wat: activa - onbekend, stel 0 passiva: kapitaalrekening A -15 kapitaalrekening B -15 Schuld 15 Totaal passiva -15 Waar is de rest? Ik neem aan dat het verlies al is verdeeld en in de kapitaalrekeningen zit. Dan zouden jullie ieder 1,5 meer opgenomen hebben dan dat jullie er ieder zelf ingestopt hebben. Wie heeft de rest van het verlies en jullie opnames dan gefinancierd? Het verlies is aftrekbaar. Dat geldt zowel voor het reguliere verlies als voor het verlies dat je bij staking en overdracht leidt. Echter, aanzuivering van de kapitaalrekening is geen verlies, maar terugbetalen van wat je toch al moest betalen. Het is zo niet te beoordelen waar nu sprake van is.

Welke belasting gaat het om? België verleent voor Nederlands vastgoed voorkoming van dubbele belasting via de vrijstellingsmethode, maar wel met progressievoorbehoud. Dat houdt in dat het inkomen wel in de aangifte moet worden opgenomen en mogelijk de belastingheffing op het overige inkomen daardoor hoger wordt.

Ik kan me voorstel dat met het betreffende visum je niet als inwoner van Amerika zal worden aangemerkt. In dat geval geldt, nu je binnen een jaar weer terugkomt, de fictie van art. 2.2 Wet IB 2001: je wordt ook tijdens je afwezigheid geacht in Nederland te hebben gewoond. Dus geen emigratie met bijkomende perikelen. Ook verdragstechnisch zie ik niet direct heel veel belemmeringen, zodat vooral je visumvoorwaarden zullen bepalen wat je wel mag en wat niet, maar dat je fiscaal gewoon in Nederland blijft en wordt belast.

De fietsen zullen gewoon met btw geleverd moeten worden. Kenmerk van de margeregeling is dat op de inkoop van de betreffende goederen btw heeft gedrukt bij de eerste aanschaf. Dat speelt dus niet als je de goederen met btw hebt gekocht - die btw heb je immers teruggekregen, zodat er van dubbele heffing geen sprake is. Stel: je koopt een fiets van een particulier, dan heeft die toen hij fiets kocht, wel btw betaald, maar niet kunnen aftrekken. Dus in de inkoopprijs van die fiets zit nog steeds een stukje btw die de particulier destijds heeft betaald. Zou je dan nog een keer btw daarover rekenen, dan wordt er feitelijk dubbel btw betaald. Daarom bestaat de margeregeling, zodat je over die inkoopprijs waar al btw in zit, niet nogmaals btw hoeft te betalen. Dat is bij jullie niet het geval, omdat jullie alle btw bij de inkoop hebben teruggekregen.

Ik ben wel nieuwsgierig naar hoe e.e.a. dan is verwerkt. Iets dat voor 2 miljoen op de balans staat en verdwijnt, valt wel op. Dat moet dan dus ergens geboekt zijn. Of gaat het om iets dat je zelf (met weinig kosten) gemaakt hebt, maar wat je voor 2 miljoen had kunnen verkopen? Dan is het namelijk terecht dat je dat niet in de winst terug ziet: dan zou je eerst een bate van 2 miljoen moeten en vervolgens een aftrekpost, saldo is 0 (gederfde omzet is geen verlies). Datzelfde geldt voor die onbetaalde rekeningen: als ze niet meer op de balans staan, waar zijn ze dan gebleven? Als blijkt dat de (huidige) balans onjuist is, dan is er wellicht nog wel een mogelijkheid om een en ander te corrigeren. Overigens denk ik dat de meeste mensen die dit soort bedragen kwijtraken, daar goed ziek van zouden zijn. Als je dat dan niet ziet terugkomen in de jaarcijfers, dan zou er toch wel iets eerder dan na 10 jaar een belletje moeten gaan rinkelen? De wet bepaalt dat de verantwoordelijkheid voor de aangifte bij de belastingplichtige blijft, ongeacht wie de aangifte maakt. Je zal de aangifte dus altijd zelf moeten controleren.

Dat gaat nog steeds per brief aan je belastingkantoor. Ik hoop dat je nog ergens postzegels kunt krijgen ;D

Dat roept weer andere vragen op, bijvoorbeeld of er een link is tussen de werkzaamheden voor de bv en in de eenmanszaak, gebruikelijk loon, urencriterium, etc. In beginsel kun je de auto op ieder moment aan de bv verkopen. Of dat de handigste plek is voor de auto, is een tweede. Die vraag is mede afhankelijk van de feitelijke situatie, zoals hoeveel km rijd je voor de bv, de eenmanszaak en privé.

Tja, het lastige is dat je het verkochte bedrijfsmiddel niet kunt vervangen door iets dat je al hebt. Dan vervang je immers niets. Dan zou er door de werkzaamheden een nieuw bedrijfsmiddel moeten ontstaan, dat bovendien dezelfde economische functie inneemt. Verduurzamen en groot onderhoud op zich is daarvoor wat mager. Bij de eerder genoemde herontwikkeling zou je meer kans maken, maar garantie krijg je er niet op.

Dat luistert nogal nauw. Het zou kunnen dat een HIR (gedeeltelijk) mogelijk is, maar in ieder geval niet voor zover het plan is om de nieuwe units te verkopen - dan is er namelijk geen sprake van een bedrijfsmiddel, maar van voorraad. Voor het deel dat bestemd is voor de verhuur, ben je erg afhankelijk van de feitelijke vormgeving van het project, maar is het niet direct uitgesloten dat de HIR kan worden toepast. Dat zou ik wel aan een fiscalist voorleggen die zicht heeft op de gehele situatie.

Dat kan door een 'voorwinstverdeling' toe te passen: Als de winst is vastgesteld, wordt daarvan eerst een deel als vergoeding voor de stand op de kapitaalrekening en/of een vergoeding op basis van gewerkte uren verdeeld. Wat dan (eventueel) nog overblijft, wordt op 50/50-basis verdeeld.

Ook de rechter wil daarin wel eens meedenken:

1: Ja, wel kunnen er gevolgen zijn voor de eigenwoningregeling. 2: Hoofdregel is dat dit als loon wordt aangemerkt. Onder de juiste voorwaarden zijn er wel mogelijkheden, maar dat luistert erg nauw.

Waarom valt een vof (bijvoorbeeld tussen jouw bv en die iemand anders) al af? Rechtsvormkeuze is nogal situatie-specifiek, onder meer afhankelijk van wie wat doet en wat daarbij komt kijken. Ik kan geen gedachten lezen, dus je zal wat meer informatie moeten verstrekken.

Nou ja, enige IT-kennis is voor een accountant tegenwoordig (en in de toekomst nog meer) onontbeerlijk. Dus dat zou wel een pre zijn. ;D

Een investering valt niet in box 3, want investeren doen ondernemers. In box 3 zitten beleggingen. Maar wellicht zitten we gewoon niet helemaal op een lijn wat betreft de definities. De fiscale gevolgen zijn afhankelijk van de kwalificatie bij jou, niet bij de schuldenaar. Dat de schuldenaar de lening gebruikt voor ondernemingsdoeleinden, maakt niet dat het verstrekken van de lening een ondernemingsactiviteit is. 9 van de 10 keer is het uitlenen van geld een beleggingsactiviteit. Dat is alleen anders als het uitlenen in het kader van (jouw) onderneming gebeurt, of bijvoorbeeld als het ter beschikking stellen van vermogensbestanddelen aan een verbonden onderneming, vennootschap of samenwerkingsverband betreft. Uitgaande van een box 3-vordering is de rente niet interessant vanuit Nederlands perspectief. Hooguit zou je de vordering hoger of lager moeten waarderen dan de nominale waarde, als de rente hoger c.q. lager is dan de marktrente op dat moment (passend bij het risicoprofiel en de voorwaarden van de lening). In gelieerde verhoudingen kan sprake zijn van een schenking, maar dat is voor de inkomstenbelasting niet relevant. Bij de schuldenaar is dat een ander verhaal, maar vanuit Nederlands perspectief niet relevant.

Met welke reden verstrek je deze lening? Want het klinkt als een pure belegging die in box 3 thuishoort - dus ook gewoon in box 3 aangeven. (waarmee dit draadje niet op een ondernemersforum thuis hoort) ;)

Als je maar betaalt, mag jij ook vaste gast worden, hoor. En die Pim zorgt wel voor een hoop werk hoor. Eerst om bestaande klanten uit te leggen dat het toch niet zo makkelijk is, en straks lekker puinruimen bij nieuwe klanten die ook graag tv kijken ;D