bedenkerij / bert

Ik reken erop 5 jaar betrokken te blijven bij het project en ik reken erop de trekker van het geheel te (moeten) zijn. Focus is er op dit moment zeker. Mijn bedoeling was aan te geven dat ik de rol van entrepreneur ambieer. Verder zullen sommige partners ook andere bezigheden hebben en dus "in deeltijd" meewerken. Een onderdeel van het netwerk-business idee is verder dat ik hoop dat door een ieders zelfstandigheid en verplichtigingen er wat minder gemanagd hoeft te worden, maar misschien ben ik hierin wat naief. Wat betreft vertrouwen, daar heb je gelijk in. Vandaar: netwerk. Ik denk dat je met samenwerking in principe ook snelheid zou moeten kunnen maken. Soms kan het ook een voordeel zijn wanneer iemand je idee pikt. Maar zo'n netwerk-oplossing kan natuurlijk niet altijd. ??? Dat doet ik toch? En dan moet je toch nog steeds al die afspraken maken waar het mij nu om gaat?

Ik moet mischien even aan het idee wennen... Bij een coöp heb ik het gevoel dat je een vaste club vormt, terwijl ik (cf. Ard) meer een netwerk-oplossing zoek waarbij niet een vereniging als wel een produkt de basis vormt. Zelf zou ik graag steeds de starter zijn, zoveel mogelijk uit handen geven, en dan weer doorgaan met mijn volgende idee, of met een verdere ontwikkeling van het product. Misschien zou je dit inderdaad ook middels een coöp met beperkte aansprakelijkheid kunnen regelen, maar... ik zoek dus eigenlijk iets "radicalers", liefst een netwerk met vooral zzp'ers. Bij mijn idee dat de verkopende partij in feite leidend moet zijn ging ik er vanuit dat eventuele problemen met het product vooral hun verantwoordelijkheid zou zijn. Dat hoeft natuurlijk niet omdat je ook dat contractueel kunt regelen; ook de leverancier of producent kan garantie geven, enz. Ik wil echter niet teveel hoeven te regelen, want uiteindelijk zullen veel mensen in het netwerk gewoon doeners zijn die niet pagina's met afspraken willen ondertekenen. Wat betreft de verdeling van winst doe ik wellicht te moeilijk, maar wanneer je verdeling van de winst contractueel wilt vastleggen dan zoek ik toch naar een principe op basis waarvan je dat moet doen. Investering en genomen risico lijken mij dan een belangrijke basis. Ik ben er nog niet uit. In de voorbeelden van Christine kan ik mij slechts deels herkennen omdat zij al veel verder is en samenwerkt met mensen die ieder hun eigen product hebben. Ik denk aan de ontwikkeling van een nieuw product, deels opgebouwd uit bestaande producten --- maar in dit geval toch destructieve innovatie met een poldermodel ;). Partners die meedoen op basis van een bestaand product dragen vaak bijvoorbeeld weinig risico omdat ze hun product toch wel ergens kunnen slijten. En stel dat het dan lukt; dan heb ik de trein in gang gezet, maar ik wil eruit. Met een BV zou ik aandelen hebben. Ik zou natuurlijk mijn deel van de winst kunnen blijven opeisen, maar netwerk-wise lijkt mij dit op den duur wat vreemd, alhoewel er natuurlijk best wat verkopen nodig zijn om de investeringen van mijn uurtjes eruit te halen. Contracten tot in de eeuwigheid lijken me ook een beetje fout. Netwerk-wise kan ik de verdiensten natuurlijk ook gebruiken om mijn volgende idee binnen het netwerk uit te voeren. Dan zullen wellicht ook anderen uit het netwerk delen van hun werk aan anderen over moeten doen. Juridisch zou e.e.a. met een octrooi natuurlijk wat sterker worden.

Samenwerkingsvragen kan ik in allerlei varianten vinden op dit forum, maar het is toch iedere keer weer net een beetje anders. Je wilt samen een product ontwikkelen, produceren en in de markt zetten, maar je hecht aan je zelfstandigheid. Daarij wil je niet dat formeel gedoe een wig kan slaan tussen de partners. Mijn boeren verstand zegt me dat je naar je klant uiteindelijk toch als één partij moet optreden. Dat betekent dat je een VOF of BV nodig hebt, of één van de partijen moet de verkopende partij worden. Wat betreft dit laatste, waarbij één van de partijen gaat verkopen... Het schijnt mijn boeren verstand een beetje vreemd toe wanneer de partners elkaar dan facturen gaan sturen voor hun aandeel in de winst. Er is meer sprake van een soort risico dragende lening in de vorm van een verrichte bijdrage in arbeidsuren, ruimte, machinegebruik, of centjes. Met andere woorden, elke factuur is eigenlijk een lening. Lijkt mij een aardig idee, maar wie kan mij nu nog volgen? En dan dit: In principe wil je een soort van fifty-fifty doen, maar in de praktijk doe je allebei/allemaal heel andere dingen en daardoor steek je er ook heel anders tijd in. In het bijzonder: hoe moet je het ontwikkeltraject doorberekenen in het eindproduct, in het bijzonder als de te verwachten verkoop moeilijk te voorspellen is? En dat dan tot ieders tevredenheid. Om een begin te maken met mijn eigen antwoord...: Ik zou de ontwikkeling, eerste investeringskosten, en de eerste productie als geheel willen nemen en deze als risicodragende investering willen zien en dus als rechthebbend op een deel van de winst. Het productiewerk daarna, en misschien ook de verdere ontwikkeling, zou op uurbasis betaald kunnen worden. Maar stel dat er daarvoor nog geen centjes zijn. Dan is ook dat werk nog risico-dragend. Of niet? Ik vind van wel. Je zou dan kunnen zeggen dat je alles als risicodragende investering moet zien totdat of voor zover (nog ingewikkeld genoeg) iedere partner voor de uurtjes die hij vanaf dan nog maakt betaald kan worden. Pas op dat moment kun je ieders investering noteren (als risico dragende lening in natura) en op basis daarvan "winst" uitkeren, vind ik. De partners die het productiewerk doen kunnen dat dan ook vanaf dat moment betaald krijgen op factuur. De verkopende partij die dit uiteindeliljk allemaal betaalt stuurt dan als het ware een factuur aan zichzelf (lees; hij krijgt wat meer van de winst). Is dit een aardige constructie? Dan is er nog de mogelijkheid dat een van de partners er misschien ooit eens uit wil stappen en zijn aandeel wil verkopen. Aangezien zijn aandeel een risicodragende lening was lijkt mij dit mogelijk. Misschien aan dit geheel nog iets toevoegen voor het geval een partij schade aanricht aan het geheel of bijvoorbeeld vertrekt zonder zijn werkzaamheden goed over te dragen aan een andere partij. Overigens; gebruik ik de term "risico dragende lening" hier correct? Ik bedoel dat je een deel van de winst krijgt, niet dat een lening afbetaald wordt, alhoewel je dat laatste toe zou kunnen voegen. Heb ik nou een nieuwe, innovatieve bedrijfsvorm bedacht of moet ik gewoon wat minder lang achter dit beeldscherm gaan zitten? ;D Ik bedacht me nog; wanneer het tot een faillissement komt vanwege problemen met klanten of het product, dan gaat met deze constructie alleen de verkopende partij failliet.

OK, maar onderling kan Bernhard toch regelen wat hij wil? Gewoon een contract maken, enz. Wat zo'n afspraak voor de belasting, de verzekering, en de bank betekent is dan natuurlijk wel de vraag. Zo zullen mensen in de "holdings" voor de wet en de belasting al snel als personeel gezien worden, met alle gevolgen van dien. Maar iets zoals "aandelen" weggeven moet met een beetje creativiteit toch kunnen? Misschien moet je dat voor de bank of de belasting dan een risicodragende lening noemen met een bijzondere constructie qua rente...? So what! Misschien moet je dus eerst in eigen woorden opschrijven wat je wil, zonder termen als "holding" en zo te gebruiken. Gaat het erom dat je geld steekt in die zaken, of wil je er de baas zijn, enz. Het zou me niet verbazen wanneer er dan iets heel simpels uitrolt zoals; een aantal bedrijfjes die met elkaar samenwerken ;D

De tekst ziet er al veel beter uit inderdaad! Ik zie nog wel wat dubbele tekst hier en daar, ik bedoel dat je twee keer hetzelfde zegt --- zoals ik hier nu ook doe ;D . In het algemeen kun je in een tekst alles wat overbodig is beter doorstrepen. Eerder werd op HL al eens verwezen naar een artikel over hoe mensen een website lezen. Het gaat om de eerste twee regels tekst, en wat woordjes daaronder in de linker marge. Je hebt allerlei soorten klanten. Ik zou ook een lijst met specs aanbieden voor mensen die dat willen weten -- ik ben zelf namelijk zo'n klant die eerst de verpakking van A tot Z gaat lezen. Ik zie dat het onder "Meer info" zit; is prima dan."

Da's inderdaad een mooie site. Wat ik er mooi aan vind, is de lichte achtergrond, de ruimte tussen de verschillende tekst- en beeldelementen, en de moderne "vloeibare" afbeeldingen. Alleen die grijze tekst die tegenwoordig op veel sites opduikt vind ik maar nix. Misschien ziet dat er op een LCD-scherm goed uit, maar niet op mijn beeldscherm. Wat dat betreft liever http://www.itoko.nl/ Wat betreft itoko... Het uiterlijk lijkt me niet zo wezenlijk. Zorg eerst dat je teksten te begrijpen zijn, en dat ik begrijp wat je website biedt. Minder blah, minder onnodige tekst. Trek eens iemand van de straat en laat die uitleggen wat er op je site staat; wel zelf je mond houden dan hè;) Het emailveld past in mijn browser niet in de box. Waarom is de site niet statisch? Hoeveel bezoek kan ie nu aan?

Wat let je om er zelf één te starten ? Als iemand het zou durven financieren zou ik morgen beginnen. Maar hoeveel klanten heb je hiervoor in Nederland? Zou ik het niet Europees op moeten zetten? Of de doelgroep flink verbreden? Hmmm... Ik herinner me nog een post op higher level over een zakenfilosoof die stelt dat 10% van de mensen zelf aan produktinnovatie doet. Dat zijn best veel potentiële klanten dan. Misschien kan ik er naar streven om fabrieken voor eindprodukten gewoon totaal overbodig te maken ;D ? D'as ook een goed middel om een eind te maken aan de intensieve menshouderij. :) Zelfhulpwepsite erbij... Wie doet er mee?

Ik zou graag willen dat iemand eens een groothandel in uitvindersbenodigdheden begint, zoals die in Amerika wel bestaan. Ik ben al weer vele weken aan het zoeken naar allerlei onderdelen die ik her en der moet gaan bestellen. En dan wil ik graag op de pof kunnen kopen ;D

Merkwaardig... Hier weer sprake van spiraalcirkels, waarbij de grootste cirkels omhaag omhoog gaan, naar higher levels ;D

Darwin heeft er geloof ik acht jaar over gedaan om te durven zeggen dat een groot deel van wat tot dan toe aan God werd toegeschreven het gevolg van evolutie en dus het gevolg van toeval en survival of the fittest zou kunnen zijn. Ik heb een boek geschreven met als titel: The Time Machine, Prototype of a Conscious Machine. Daarin beschrijf ik dus een prototype van een machine met bewustzijn. Ik had daarbij vergelijkbare ervaringen, maar gelukkig is mijn boekwerk zo ingewikkeld, slecht en onleesbaar geschreven dat het nog weinig invloed heeft gehad op de wereld :-\. ;D Je kunt je misschien voorstellen wat er aan morele kwesties gaan spelen wanneer (neurale) machines vormen van bewustzijn gaan krijgen. En ook andersom: Als je uitlegt hoe (een bepaalde vorm van) bewustzijn werkt, dan leg je daarmee ook uit hoe je het bewustzijn van mensen kunt bewerken. Reken daarbij alle dierenbeulerij die wetenschappers zouden kunnen gaan uithalen om mijn theorieën te toetsen. In dit geval leek het mij uiteindelijk, toen ik het gevoel kreeg dat anderen het ook wel zouden gaan ontdekken, het beste deze info publiek beschikbaar te maken. Wanneer je een of ander zwaar vergif of explosief of zo hebt ontdekt, dan kun je dat natuurlijk beter niet doen. Mijn advies: begin maar eens met flink te twijfelen of je het wel bij het goede eind hebt. Één ontkrachting is veel meer waard dan honderdduizenden "bewijzen".

comopmaat? compumaat? (als je een website maakt die ahw een automaat is waar klanten hun pc kunnen laten maken :) ) compumaar compumaker Enfin... zo maar wat associaties dus van een niet al te heldere geest.

Al pratend over lawaai rond Schiphol dacht ik aan luchtballonnen en toen dacht ik; waarom hangen we niet een flinke luchtballon (100 meter doorsnede) boven schiphol zodat we de vliegtuigen eenvoudig op kunnen takelen en opdat ze in de lucht kunnen starten. Winst maken is eenvoudig; je koopt van te voren de nodige grond op rond Schiphol, en wanneer het lawaai weg is verkoop je dat weer, toch? ;) Nou ja, die vliegdingen moeten ook nog landen natuurlijk. Hmm... ::) Even doordenkend... twee ballonnen is mooier; takel het vliegtuig aan de ene balon op, en slinger het aan de andere ballon weg. Dat start wat prettiger. ;D Nog even doordenkend... waarom dan niet een lucht-kabelbaan gemaakt? Hang een groot net van kabels in de lucht dat middels luchtballonnen hoog wordt gehouden, en natuurlijk hier en daar nabij de grond komt zodat je in kunt stappen. Lijkt me echt kikken! Gaat misschien langzaam, maar wel in rechte lijn en zonder stoppen! :D Ook handig voor goederentransport. Bert, nog steeds een beetje dronken van gisteravond (is Mikky's schuld ;) ).

Zie haar/zijn emailadres: lingerie_extase at hotmail.com ;)

Dood vlees is nix voor mij, dus ik eet thuis mijn buikje wel rond. Dan spring ik daarna op de fiets richting het strand voor bier en zo :) ;D Hmmm... Ik hoor net dat op mijn zoontje moet passen. Ik neem hem wel mee; vindt ie meestal wel leuk. 't Is vast wel goed voor zijn opvoeding tot ondernemerschap. Hij is twee en mijn vader zegt altijd dat je je kinderen voor hun derde moet hebben opgevoed, want daarna doe je er niet veel meer aan :D

Het gaat hier om de gesponsorde links boven de zoekresultaten worden getoond, niet om die welke rechts staan. Dan is die 25% iets meer te verwachten. Ik weet niet of mensen opdracht kregen om naar bepaalde dingen te zoeken, dat zou veel uitmaken natuurlijk. Ik heb ook de indruk dat Google expres resultaten niet laat zien van bedrijven die niet willen betalen. Indien zo, dan zal het zoekresultaat slechter zijn, behalve die gesponsorde link waar dan dus op geklikt wordt? Dat MSN het in deze slechter doet zou m.i. mede kunnen komen omdat hun overige zoekresultaten beter zijn. In de logs van mijn eigen website kan ik ook zien dat MSN mijn website veel beter leest (uitgebreider; vaker; en Google snapt mijn meertalige website niet (de mijne werkt (zoals het hoort) middels content-negotiation) update: inmiddels leest Google mijn meertalige website wel en komen zoekers binnen, zei het niet altijd relevant qua queries :).)

Yep. Maar die potentie wordt pas echt bewezen wanneer er hier in deze draad wat meer voorbeelden van serendipiteit gepost worden, ook niet-technische. ;D Erg leuk. Ook die "Google-add". Maar of je optimisme aangaande creativiteit-is-overal klopt ???. Boeiende vraag. Als het zo is dan zouden we ons wat betreft innovatie (inderdaad) slechts hoeven af te vragen waarom het dan toch niet altijd stroomt zoals we zouden willen? Absoluut prachtig: Doet mij denken aan Karl Mannheim's "Freischwebende Intelligenz" en m'n studietijd, en borrelpraat met mijn broers ;)

Of de geest dit zoekt of dat ze bekende betekenissen toepast is nog wel zeer de vraag en ik denk dat mensen daarin juist heel erg verschillen. De reactie van mensen wanneer ik op mijn (nogal opvallende) ligfiets rijdt laten dit bijvoorbeeld zien: De een vindt het prachtig en fantaseert er van alles bij, de ander plaatst me in een hokje van nerd of iets geitenwollensokkerigs, enz. De eerste persoon laat in zijn geest wellicht serendipiteit toe, de tweede niet. M.i. zijn dit twee basisprincipes van de menselijke geest, door Freud verwoord als verschuiving en verdichting, en in de linguistiek benoemd als metonyme versus metafoor. Ik ben wel blij met je opmerking, Annedien, want ik wilde eigenlijk heel graag horen wat er in de geest van "uitvinder" gebeurt en waarom en wanneer (ik ben misschien techneut, maar wel vooral sociaal-wetenschappelijk geschoold). Maar... ik vind deze draad wel heel verrassend; ik heb een aantal nieuwe vormen van serendipiteit ontdekt en ook manieren om daar mee om te gaan. Ik hoop dus dat deze draad nog even door loopt :)

Zojuist een nieuwe betekenis van het woord "kenniseconomie" gevonden zonder te zoeken door mijn laatste bijdrage aan de draad "CPB Kraakt inzet Kenniseconomie": Je kunt het geheel aan kennis, ideeën en uitvindingen zien als iets wat een eigen economie heeft en als iets dat samenhangt met de gewone centjes-economie. Dit zo bedacht hebbende kun je nadenken over hoe deze kenniseconomie zo "goed" mogelijk zou draaien (vooraf moet je natuurlijk ook nog bedenken wat "goed" is, bijvoorbeeld; zoveel mogelijk; of het meeste geluk; enz.)" Eén kenniseconomische "wet" weet ik al; meestal krijgen ideeën meer waarde wanneer ze gecombineerd kunnen worden met andere ideeën en/of maatschappelijke ontwikkelingen. Verder is toegankelijkheid en vindbaarheid van ideeën belangrijk, wat op gespannen voet staat met geheimhoudingsvoordelen en kosten die gemaakt moeten worden voor bescherming van een idee. Een gevolg is dan weer dat ideeën op één of andere manier met elkaar in aanraking moeten komen. Enz. Lijkt me een erg leuk nieuw vakgebied. De samenhang tussen kennisbedrijfvoering en kenniseconomie in deze betekenis is dan ook wel grappig, er vanuit gaande dat bedrijven/ondernemers de waarde van combinaties van ideeën en zo gaan inzien. Er zijn bijvoorbeeld tegengestelde belangen aangaande geheimhouding. Je kunt niet betalen met ideeën en ze zijn meestal pas verhandelbaar na bescherming (en op dit moment: uitontwikkeling). Maar bescherming creëert in eerste instante monopolie-posities die economisch en maatschappelijk onvoordelig zijn. Zelfs aangeven iets te willen kopen kan de verkoper al op ideeën brengen over wat je ermee wilt doen, wat weer lastig kan zijn ivm geheimhouding. Misschien moeten we dan concluderen dat zowel bedrijven als de economie betrouwbare kennisintermediairs nodig heeft? Ik bedenk dit terwijl ik het schrijf, maar het lijkt me een erg leuke onderneming voor mijzelve! :) Ik bedacht me nog dat Microsoft wat mij betreft het prototypische bedrijf is dat schatrijk wordt door het bijeen kopen en integreren van allerlei ideeën van anderen. Voor Linux geldt iets soortgelijks, maar daar worden anderen rijk van :) .

Dit is misschien waar voor de ondernemer maar niet voor de kenniseconomie. Ik heb al vele voorbeelden genoemd die dit aantonen. Meer in het algemeen: voor een commercieel haalbaar, innovatieve product moeten vaak meerdere uitvindingen en maatschappelijke ontwikkelingen gecombineerd worden, zoals de fietsketting, de luchtband en de emancipatie van de vrouw. Wanneer we de redenatie van Christine en zrski zouden volgen dan zou de uitvinding van de luchtband op het moment van uitvinden (30 jaar voor het succesvolle gebruik) zinloos genoemd moeten worden. Bovendien zou de huidige fiets met ketting dan niet commercieel haalbaar geweest zijn en er dus nooit gekomen zijn en dus zou de luchtband dan zinloos zijn gebleven. Toch is het overduidelijk een nuttig ding. Ergo: een uitvinding kan op een bepaald moment zinloos zijn voor een ondernemer, maar niet voor een kenniseconomie! Kennis heeft zelf waarde, net zoals geld dat heeft, of beter, zoals aandelen dat hebben, want de waarde kan omhoog schieten in combinatie met andere ideeën. Octrooi-instituten adverteren zichzelf hier overigens ook mee. Zij zien zichzelf als een database waarin de geschiedenis van de techniek vastligt. Dit is m.i. nogal overdreven, want daarvoor is het systeem veel te duur. Misschien zou het werken wanneer er een soort "octrooi-bijstand" zou bestaan naar analogie van de rechtsbijstand, maar of je dat nu moet willen? Voor de BV Nederland zou het wellicht gunstig kunnen zijn, maar... Tja. Het zou zo mooi zijn wanneer mensen gewoon voor ideeën zouden betalen.... de natte droom van Nils dus :D

De engelstalige tekst op wikipedia omschrijft volgens mij het duidelijkst wat serendipity is of zou kunnen zijn; over de preciese betekenis is discussie. Wel is duidelijk dat het begrip door Horace Walpole geïntroduceerd is in 1754: Het gaat dus om "accidents and sagacity", wat ik vertaal als "toeval en doortastendheid of kien zijn". Die doortastendheid of kienheid ontstaat (?of kan ontstaan) door intensief met iets bezig te zijn. Op wikipedia wordt het voorbeeld van Peniciline genoemd: Alexander Fleming werkte aan antibacteriële middelen. Dat gaf hem de doortastendheid om in te zien dat, in een kweekbakje dat bij toeval was vervuild met een peniciline schimmel, iets antibacterieels gebeurde. Dit is aan de ene kant het tegendeel van wat Christine zegt en aan de andere kant komt het daar toch precies op neer. Immers, "sagacity" verkrijgt men door heel hard aan iets te werken, en daardoor kan middels het toeval de oplossing uit een heel andere context worden aangreikt. Pek van Andel omschrijft serendipiteit in een titel van zijn boek als "de niet gezochte vondst" en ook "als het zoeken naar een speld in een hooiberg, en eruit rollen met een boerenmeid." Wikipedia "De niet gezochte vondst" is wat verwarrend, want men zoekt wel, maar wat men vindt is niet wat men zocht. Het belang van "sagacity" of doortastendheid aangaande serendipiteit in die zin dat dit ontstaat door heel hard te piekeren over een probleem was mij eerlijk gezegd altijd ontgaan. Ik denk dat het in de praktijk inderdaad belangrijk is, maar of het essentieel is? Doortastendheid misschien wel, maar het probleem en het piekeren daarover volgens mij niet perse. Doortastendheid ontstaat m.i. ook door vreemde dingen niet te snel af te wijzen of deze zelfs te omhelsen en door alles open tegemoed te treden. Of bijvoorbeeld door zo nu en dan het bekende als nieuw te ervaren en het nieuwe als bekend.

In kritiek op mijzelf en als reactie op TechNico ... Mijn vader heeft heel wat landbouwmachines op de wereld gezet. Hij was ontwerper bij soort rijksingenieursbureau. Zijn uitontwikkelde ontwerpen werden gratis weggegeven aan ondernemers die er schatrijk van werden. Duitse en Franse ondernemers stonden soms met verrekijkers aan de rand van de proefvelden om het kunstje af te kijken. Deze vindingen werden betaald door de belastingbetaler, en die kreeg er uiteindelijk goedkoop en beter voedsel voor terug. Zo'n twintig jaar geleden begonnen de bezuinigingen en zijn dit soort kennisinstituten in allerlei opzichten veranderd, conform wat TechNico zegt over hoe je heden door een universiteit behandeld wordt. Die ambtenaren waar Christine het over heeft die vind je net zo goed in het bedrijfsleven. Dit soort hokjes zijn zinloos. Microsoft is bijvoorbeeld absoluut geen innovatief bedrijf en is dat nooit geweest. Ze zijn er wel heel goed in om ideeën van anderen te kopen en dit met meerwaarde te verkopen. Het zijn grijze muizen op het gebied van technologische vernieuwing, wat niet wil zeggen dat ze misschien heel innovatief zijn op het gebied van marketing. Als je dat creatief ondernemersschap wilt noemen (cf. zrski), OK, maar dan praten we langs elkaar heen, misschien terwijl we het eens zijn. (In reactie op zrski...) Er is een groot verschil tussen een technisch idee en een idee voor een bedrijf. Mijn hart ligt vooral bij het eerste en ik heb dus moeite met alle verspilde energie en ideeën hieromtrend. Ik vind het jammer dat alle gouden eieren slechts en alleen middels ondernemersschap zouden mogen worden uitgebroed. Wie wordt daar nu beter van? Ik hoorde Wubbo Ockels vanmorgen op de radio zeggen dat we het twintig jaar geleden nog goed deden qua innovatie. Is het toeval dat dit met de (zogenaamd liberale) bezuinigingen die toen zijn ingezet verdwenen is? [aanvulling... ] Het Apolloplan lijkt mij een goed idee, mede omdat het initiatief bij de uitvinder blijft --- die zal z'n kindje echt niet laten verzuipen. Maar wie zijn de innovatoren? Ik ken toch wel een paar nerds die zeer waardevol voor ons allemaal zouden kunnen zijn indien we ze een wat betere plek gaven in deze wereld, en die plek is voor hen niet het ondernemerschap. Verder zou er ook een plek mogen zijn waar iemand gewoon een idee achter kan laten zoals met een ideeënbus. Van mij mag het best een overheidsinstantie zijn die dan een tijdschrift uitgeeft met door een redactie uitgewerkte verzameling van zulke ideeën; iemand moet het toch doen, vind ik.

Dat is nou juist wat je niet moet doen. Bij die kennisinstituten werken ambtenaren die er niets van gaan bakken. [...] De rem op innovatie in ons land bestaat uit gebrek aan durf en vakkennis bij VC's. OK. Dat is best vaak waar, maar... Als die VC's het dan niet doen, en er zijn aardgasbaten... Fictief voorbeeld: Stel ik heb een nieuw stabilisatiemechanisme bedacht voor helicopters. Om het uit te kunnen voeren moet ik echter met kunststoflaminaten werken waar ik niets vanaf weet. Dat is heel specialistisch werk waar je een heel duur laboratorium voor nodig hebt. Daar kan een kennisinstituut best wat aan doen. Tribologie is wat dit betreft ook zo'n nuttig vakgebied. Het gaat mij dan dus om het verder uitontwikkelen van een idee. Overigens kan ik hier ook mijn stopwoordje "serendipiteit" weer kwijt: ik zie mijzelf niet vanuit het niets in de helikopter-business stappen. Het idee verkopen zal ook niet lukken. Dan lijkt een kennisinstituut mij een goed plek om het te droppen, zelfs als het voor een habbekrats is. Als ik rijk was dan zou ik misschien zelf een kennisinstelling kunnen inhuren, met hun laboratorium, maar ik denk dat het best wel moeilijk is om rijk te worden vanuit niets, zelfs in Amerika; ook Bill Gates komt uit een gegoede familie. Ik doe op dit moment heel hard mijn best door een idee te nemen dat te doen is (en wat in mijn ogen dan (dus) ook eigenlijk geen uitvinding betreft), maar voorlopig blijven daardoor heel veel van mijn ideeën op de plank liggen. Als ik in mijn leven een promile van mijn ideeën kan uitvoeren ben ik al heel blij. Economisch en maatschappelijk gezien klopt dit m.i. niet, zeker niet wanneer er geroepen wordt om innovatie. Voor mij voelt het als iets goeds weggooien; al die gouden eieren waar mensen maar op blijven broeden. Verder denk ik dat je de ontwikkeling van veel ideeën kunt zien als een soort fundamenteel onderzoek. Niet elke uitvinding is onmiddelijk geschikt voor produktie. Misschien bestaat het laminaat dat ik nodig heb bijvoorbeeld nog niet. Een idee kan ook te revolutionair zijn. Het is dan commercieel gezien niet interessant voor een onderneming maar kan wel tot meer kennis leiden en misschien na een generatie toch tot een onderneming; onze fiets en de luchtband is daarvan een voorbeeld; daar hebben de uitvinders ervan niet veel verdiend. De luchtband kreeg pas na dertig jaar echt nut toen men van de hoge bi naar de huidige fiets overging, en dat laatste had weer vooral met de emancipatie van de vrouw te maken! Zo hangen dingen soms samen! Was de uitvinder van de luchtband op zijn idee blijven zitten dan reden we nu misschien nog op een hoge bi?

Serendipiteit is het vinden van iets onverwachts en bruikbaars terwijl je op zoek bent naar iets totaal anders. Zojuist heb ik mijn zoveelste continu variabele versnelling uitgevonden, en wel door mee te denken met Koert over zijn "rondere landbouw". Over serendiptieit gesproken! Ik heb het idee nog slechts enkele minuten, maar het lijkt mijn meest simpele versnelling te zijn met alweer een heel hoog rendement! Wie heeft er nog meer voorbeelden? Ook als je het om commerciële redenen niet kunt zeggen zou ik het toch leuk vinden wanneer je tenminste iets vaags zegt. Ik ben er namelijk van overtuigd dat uitvinden meestal op deze manier werkt. Dat zegt heel veel over hoe je daar als bedrijf, investeerder over overheid mee zou moeten omgaan. Natuurlijk was ik al heel hard met versnellingssystemen bezig, maar dat ik door na te denken over landbouwmethoden op een nieuw versnellingssysteem kom...! Tegenvoorbeelden betreffende planmatig uitgevonden zaken zijn natuurlijk ook welkom. Eigenlijk moet deze draad dus een variant worden op "Yes !!" - vier je successen hier!, maar dan voor ideeën, en dan wil ik vooral graag horen hoe of wat de aanleiding was. Dank!

In plaats van een ton kun je ook wat palen in de grond slaan. Maak het touw aan de bovenkant van het stuur van je tractor vast... laat een spin (=elastiek) het stuur de andere kant op trekken... zet het handgas open... en ga lekker schaften :D

Dat zou 41 meter geweest zijn dan. Hoe lang is de akker? 10 seconden lijkt me wel veel trouwens? --- net aan m'n laatste slok bier bezig, dus rekenfouten voorbehouden :D --- wordt je niet een beetje draaierig van al die spiraalcirkels trouwens, Koert? ;D