Hans v N

Je moet gewoon voldoen aan de Nederlandse / EU wetgeving. Het maakt niet uit of een product biologisch is. Doel is, in principale, dat een cosmetisch product veilig is voor gebruiker en het milieu en dat er geen onnodige dierproeven gedaan worden met eindproduct en grondstoffen. Je moet dat kunnen bewijzen met een productdossier. Van de meeste cosmeticagrondstoffen is voldoende bekend over veiligheid en afbreekbaarheid en het is voor een deskundige mogelijk om op basis van de grondstoffen de veiligheid in te schatten van een mengsel. In een enkel geval zijn aanvullende tests nodig. Waarom wil je producten importeren (en daar zelf wat aan toevoegen?) vraag ik me af? Er zijn in Nederland (en in de EU) talloze bedrijven waar je ook onder een eigen label cosmetica kan laten maken. Uiteraard kunnen zij, zeker de wat groteren, meteen helpen met het maken van een goed productdossier en je producten voorzien van de juiste labeling en de verplichte notificering. Zelf aan de slag gaan met bijvoorbeeld een basislotion/crème en daar zaken aan toevoegen is zeer riskant. Zo kan bijvoorbeeld de conservering om zeep geholpen worden door zo iets simpels als een verandering in de pH waardoor het product bederft en dus gevaarlijk kan worden voor de gebruiker. Ook de eigenschappen kunnen compleet veranderen. Niet doen dus, tenzij je echt weet wat je doet maar dan stel je deze vragen niet op een forum.

Waarom zou je alle producten moeten laten testen? Over het algemeen kan je op basis van de samenstelling, waarvan de individuele componenten beoordeeld kunnen worden op basis van het MSDS en andere bekende zaken uit de litteratuur, (laten) bepalen hoe de labeling moet zijn. Daarnaast moet je als importeur de cosmetica notificeren in Brussel. Als je er zelf niet uitkomt zou je contact kunnen zoeken met iemand van de nvc, die je vast kunnen doorverwijzen naar een deskundige. Anders wordt het natuurlijk als je nieuwe bestanddelen wil gebruiken waarvan niets of te weinig bekend is. Meestal kan je leverancier veel aanleveren. Als je niet weet wat je doet zou ik de cosmetica zo veel mogelijk in de EU inkopen.

Als een samenvoeging van 2 bestaande woorden onderscheidend is dan mag dat. Cappuspresso is de samenvoeging van cappuccino en espresso. Bedacht door mijzelf omdat ik een cappuccino graag "optop" met een extra espresso. :) Het is natuurlijk wel zo dat het ene merk onderscheidender is dan het andere en dat is erg van belang voor de mate waarin een merk in je hoofd blijft hangen en je kan optreden tegen nieuwe merken die te dicht in de buurt komen en voor verwarring kunnen zorgen.

Je mag niet zomaar de indruk wekken met vormgeving/kleurgebruik dat een product van een bepaalde fabrikant (merk) afkomstig is. Je mag dus niet profiteren van de bekendheid van andere producten door verwarring te veroorzaken. Dus als iedereen meteen ziet dat het een imitatie/replica is van een bepaald uniek vormgegeven merkproduct mag dat vrijwel zeker niet. Dit is wat je slaafse nabootsing noemt. Maar, je zegt zelf al dat er sprake is van afwijking (het kwastje) en dan wordt het opeens een grijs nogal subjectief gebied waarin het allemaal afhangt van de details. Als het merk ontbreekt, de vormgeving vrij standaard is (voor mij lijken alle oogschaduw verpakkingen op elkaar) en er zijn ook duidelijke verschillen dan mag het mogelijk wel. Uiteindelijk zal de rechter dat moeten bepalen. Ook is de ene merkhouder heel actief in het bestrijden van imitatie en de ander heeft geen zin om er veel geld aan te spenderen omdat het vaak meer kost dan oplevert. Ze zullen dus eerder optreden als ze schade ondervinden en de kans groot achten die te kunnen verhalen. Dat anderen het doen is altijd een heel slechte raadgever om het dan ook maar te doen.

Kan me goed voorstellen dat G D'or (Gdor) je niet aanstaat, zeker als je geen Frans (Vie D'or was een sterk merk en betekent letterlijk "gouden leven") beheerst, maar ben het eens met Annedien dat initialen niet echt een goed vertrekpunt zijn. Dat "design" mensen meteen laat zien wat je doet is m.i. niet zo. Bij "design" denk ik bijvoorbeeld meteen aan meubelen of woonaccessoires en bij vormgeving kan het ook nog alle kanten op. Lijkt er op dat je al een keuze hebt gemaakt en die graag bevestigd zou zien maar zo zit een forum niet in elkaar. ;) In de praktijk gebeurt het natuurlijk wel heel veel. Een kennis heeft met vergelijkbare dienstverlening EVV media en communicatie als naam waarbij EVV de initialen van de eigenaar zijn. "Media en communicatie" is in mijn ogen sterker dan alleen design maar dat was al duidelijk.

Waarom niet gewoon Gdor (of te wel G-d'Or een gouden G). Kan je als vormgever ook vast wat mee. De nl domein naam is beschikbaar en de naam lijkt me behoorlijk catchy en krachtig. Ik zou geen "design" of "vormgeving" sec gebruiken omdat dit te algemeen is. Maak het dus specifieker, bijv: Gdor grafische vormgeving of als eenmanszaak Gdor grafisch vormgever.

Hij mag doen wat hij wil maar dat wil nog niet zeggen dat er een juridische grond voor is en dat je dus aan die eis moet voldoen. Door niet mee te werken loop je het risico in een juridisch gevecht en torenhoge kosten terecht te komen. Je zegt dat anderen al eieren voor hun geld hebben gekozen. Het lijkt me op basis van deze gegevens echt menens. Je stelt zelf dat de Chinese merkhouder ingestemd heeft met het vastleggen van de merknaam. Dan kan er m.i. geen sprake zijn van een registratie te kwader trouw. Het maakt ook niet veel uit of er een woord- dan wel beeldmerk is geregistreerd omdat één van twee of beide aanwezig zijn op de waar en bescherming genieten. Tenminste als er sprake is van een geldig merk. Het blijft voor mij nogal vreemd dat een Chinees merk dat algemeen wordt verkocht opeens toe zou komen aan één marktpartij en de Chinese merkhouder vervolgens aantoonbaar gewoon doorgaat met verkopen aan wie dat maar wil. Ook is het vrij ongewoon dat er sprake is van een Benelux merk en geen EU merk. Met een merk in een beperkt gebied in de EU is parallelimport namelijke nauwelijks te voorkomen en aan te pakken. Door de ongewone situatie is het dus nauwelijks mogelijk om om een forum als HL de juiste informatie te krijgen. Je moet dus echt naar een merkenjurist of de handdoek in de ring gooien en meewerken met je concurrent.

Als er inderdaad sprake is van een geldig merk, daarvoor zou je een merkenjurist kunnen raadplegen en hem met alle details confronteren, en je kan de producten alleen in China kopen dan kan de merkhouder zich in principe verzetten tegen parallelimport. Formeel zou je dan ook de producten die je hebt ingekocht na de registratie niet meer mogen verkopen. Ik zou ook uitzoeken wie in China de merkhouder is. Heel vaak lijk je te kopen bij de merkhouder/fabrikant met mooie foto's van de de fabriek op Alibaba maar even zo vaak blijkt dat later toch een tussenhandelaar of een fabrikant die elders inkoopt te zijn. Het is dus duidelijk dat je de producten die je hebt ingekocht voor de registratie en de producten die je elders in de EU koopt mag blijven verkopen. Als je wil blijven inkopen in China moet je echt naar een merkenjurist die dan moet inschatten hoe groot je kansen zijn als het tot een procedure zou komen. Dat kan een heel dure zaak worden omdat je ook veroordeeld kan worden tot betaling van de kosten van de tegenpartij. Je moet je dus niet zomaar bang laten maken maar zeker ook niet zomaar de confrontatie aangaan.

De vraag is of de nieuwbakken Benelux merkhouder met terugwerkende kracht een beroep zou kunnen doen op zijn merkrecht. Dat lijkt me inderdaad niet omdat de bestaande voorraad met toestemming van de Chinese merkhouder zijn gekocht en daarmee de merkrechten voor die producten zijn uitgeput. Daar zijn we het dus met zijn allen over eens. TS kan dus gewoon zijn voorraad opmaken en zou voor de zekerheid ook nog duidelijk kunnen maken dat hij niet de merkhouder is al lijkt mij dat zwaar overdreven. Interessanter vind ik de vraag of de nieuwe merkhouder überhaupt een beroep kan doen op zijn merkrechten jegens TS. Zeker als hij zonder instemming van de Chinese merkhouder een Benelux merk heeft geregistreerd. Het doel is hier namelijk geen merkontwikkeling en bescherming maar, zeker gezien zijn gedragingen, uitsluitend beperking van de mededinging zoals Ward ook opmerkt. Ben benieuwd hoe een merkenjurist hier tegen aan kijkt. Kan me zo geen zaak voor de geest halen waar dit speelde. Mogelijk kan TS zelfs nietigheid van het merk vorderen.

Prijsdiscriminatie is meestal een legitieme marketingtool die heel veel wordt toegepast en vaak zelfs zeer gewenst is. Het is vrijwel altijd toegestaan behalve als een marktpartij haar machtspositie misbruikt. Daarvoor moet er dus sprake zijn van een (zeer) dominante marktpositie. Als een partij een dominante positie heeft en de prijzen voor diverse groepen (dal uren / senioren) anders wil maken is daar vaak toestemming voor nodig naar ik heb begrepen. Er moet dan afgewogen wordt of het nuttig is of gewoon een pressiemiddel om de winst te optimaliseren. Een onderneming zal volgens mij eerder last hebben van onderbieding. Hierbij misbruikt een dominante partij haar positie om toetreders te weren of kleine partijen uit de markt te drukken met (tijdelijk) heel lage prijzen. Ik vraag me dus af of Jasper dit niet bedoeld?

Het is een beproefd concept waarvan wat mij betreft het succes nu al min of meer vaststaat. Er staan veel mensen te trappelen om iets te gaan beginnen op basis van kennis en kunde die opgedaan is bij kennisinstellingen aangevuld met briljante drop outs. Uiteraard is dat pas een begin. Er moet vooral geselecteerd worden op ondernemerschap. Vervolgens moet een selectie gemaakt worden op basis van marktkansen, timing en momentum. Vergelijk het met voetbal waarin je eerst selecteert en daarna een team samenstelt die het vervolgens op moeten nemen tegen gelijkwaardige tegenstanders. Als het goed is gaan die bedrijven via kruisbestuiving elkaar ook nog eens een stuk verder helpen. Er zijn veel meer kansrijke combinaties te bedenken dan unieke producten. Ik zie het dus al laaghangend fruit wat al jaren lang wacht geplukt te worden. In landen om ons heen bestaat het al lang en in Nederland ook wel maar dan gekoppeld aan het bedrijfsleven. Beter laat dan nooit.

Over wat een goede merknaam is kunnen we heel lang discussiëren. Maar een naam die het product of dienst al meteen verraadt (beetje beschrijvend dus) en toch onderscheidend is heeft wat mij betreft al meteen een flinke voorsprong. Denk bijvoorbeeld aan producten of diensten met telefoon. Iphone, Vodaphone, Phonehouse, Rabofoon, Girofoon, Jurofoon enz. Waarbij Jurofoon natuurlijk absoluut briljant is, juist omdat hij beschrijvend is maar toch uniek en creatief. Wel eens dat je er beter aan doet om of opnieuw te beginnen of om aan te passen. Het gevecht aangaan kost 9/10 keer meer dan dat het oplevert.

Je hebt volgens mij alleen aangetoond dat de merkhouder gevoegelijk geen aanspraak kan maken op jouw domeinnaam. Tot je die gaat gebruiken voor een concurrerend product en inbreuk maakt op zijn merkrechten. Dan heb je mogelijk alsnog de poppen aan het dansen. Verder kan je aan de domeinnaam zelf niet zien of die gebruikt gaat worden voor een bepaald type product. Er is ten tijden van de aanvraag waarschijnlijk wel een onderzoek geweest maar daar is niets belangrijks uit gekomen. Of ze hebben een en ander bewust genegeerd en afgewacht of er een oppositie zou worden gevoerd. Je had dus een kans gehad door het indienen van een bezwaarschrift (oppositie voeren) maar die termijn is al verstreken (3 maanden). Nogmaals. Als de belangen erg groot zijn zou ik zeker adviseren om advies te vragen aan een goede merkenjurist.

Het prioriteitsrecht geldt maar 6 maanden dus dat had niet veel geholpen in dit geval. De online procedure voor een gemeenschapsmerk (EU) kost maar 900 Euro volgens mij dus dat valt op zich wel mee. Tenminste als je het zelf kan en wil doen. Als je nog verder wil moet je normaal gesproken starten met een Benelux merk. Hier lees je meer. Nu je investeringen nog gering zijn zou je natuurlijk ook voor een ander merk kunnen gaan en gebruik maken van de opgedane kennis. Je zou ook nog kunnen kijken of je het merk kan verbuigen door er juist iets aan toe te voegen waardoor de kans op verwarring minder wordt. Kan zo geen voorbeeld bedenken van merken die in de zelfde branche zitten maar een deel van het merk delen. Zoals bijvoorbelde Croma (boter) en Fiat Croma.

Heb dit topic met belangstelling gelezen. Wat ik me afvraag is waarom je nu wil cashen? Er zijn twee redenen die ik kan bedenken. De eerste is de noodzaak om op korte termijn een financieel gat te vullen. De ander is kennis over de markt die het om een bepaalde reden (toetreder(s), wetgeving, marktverzadiging, distributiezaken enz) aantrekkelijk maakt om uit te stappen. Dat laatste maakt het voor een investeerder natuurlijk juist gevaarlijk. Het feit dat je nu zonder marketingkosten een heel goede marge weet te halen doet mij vermoeden dat het risico op toetreders en dus opkomende kosten en mogelijk lagere prijzen op de loer ligt. Als dat zo is zou ik de koe nog flink even melken en de zaken die je aangeeft op het gebied van marketing ter hand nemen, beginnend met de acties met de laagste kosten. Je brengt met dit topic mogelijk ook mensen op ideeën dus of het verstandig is om hier alle kaarten op tafel te leggen waag ik te betwijfelen. Voor mij was het bijvoorbeeld heel eenvoudig om de groothandel te vinden. Tenminste dat denk ik. ;)

Het registreren van een domeinnaam geeft geen enkel recht. Ook het maken van een twitter account of een website zal amper rechten geven. De sterkte van een handelsnaam, want bij gebrek aan registratie als merk hebben we het hierover, hangt af van de bekendheid die bij een bepaald publiek in een bepaalde regio is verkregen. Met name als het nieuwe merk, mogelijk afgeleid van een oudere handelsnaam, zich richt op de zelfde doelgroep in dezelfde regio kan de handelsnaamhouder zich verzetten. Hoe groot de kans om je met succes tegen een jonger merk te verzetten is volgens de jurisprudentie sterk afhankelijk van de specifieke omstandigheden. (bron) Achteraf had je het merk natuurlijk in de Benelux moeten registreren. Dat geeft prioriteitsrechten en had in ieder geval gebruik in de Benelux veilig gesteld. Je moet dan wel het merk binnen een redelijke termijn (5 jaar) in de markt zetten. Weet niet hoe groot de belangen zijn maar je zou je licht nog kunnen opsteken bij een merkenjurist.

Als er geen sprake is van een overeenkomst zie ik ook geen enkele beperking voor het doorverkopen op Internet, of die nu actief of passief is. De basis van selectieve distributie is natuurlijk het distributiecontract. Daarin kan worden afgesproken dat verkoop via Internet alleen dan mag als de site (en de foto's) aan minimale eisen voldoen en het volledige assortiment wordt aangeboden. Maar hiervan is geen sprake. Dwangmiddel 2 bij het ontbreken van een degelijke overeenkomst of een overeenkomst die minder ver gaat, is afzien van toekomstige leveringen door de leverancier. Maar daar zal TS niet wakker van liggen. Cosmetica terugnemen zou een probleem kunnen zijn voor de leverancier omdat er een houdbaarheidstermijn op producten kan zitten die de doorverkoop in de weg zit. Maar de schade die nu kan ontstaan in de vorm van onrust bij de andere distributiepartners lijkt me veel groter dan de schade van terugnemen.

Heb hier niet echt verstand van maar vind het wel een aparte vraag. Hopelijk reageren er ook nog wat specialisten. Als je een auto van de zaak hebt, redelijk wat zakelijke km maakt tov van de privé km (40% is niet veel maar ook niet marginaal lijkt me) en netjes BTW corrigeert in het 4e kwartaal en in de IB aangifte bijtelt, lijkt mij er niets aan de hand. Alleen als je amper zakelijke activiteiten hebt of als werknemer (of ondernemer) bijv. een sabbatical hebt waarbij er amper of geen zakelijke km zijn, zou ik me zorgen maken of het gewoon netjes regelen via de accountant of boekhouder. De bijtelling kan overigens nooit meer zijn dan de werkelijke kosten. Dat je vrouw een vergoeding krijgt voor gereden km maakt volgens mij niets uit. Tenminste ik heb er nog nooit iets over gehoord of gelezen. Bij veel leasecontracten is zakelijk gebruik verboden maar dat geldt natuurlijk niet voor een EZ met een eigen auto van de zaak.

Waarom denk je dat je een handelsvergunning nodig hebt? Zolang je voldoet aan de warenwet en het warenwettelijk besluit kruidenpreparaten mag je een product gewoon als voedingsmiddel op de markt brengen : Als je kruiden gebruikt die veilig zijn, daar is tegengesteld aan de (wetenschappelijk bewezen) werkzaamheid veel over bekend, loop je betreffende schadelijkheid weinig risico. Welke claims je op de verpakking en in de marketing communicatie mag gebruiken is voor mij behoorlijk troebel. Volgens de wet moet je die claims kunnen onderbouwen: Wat zijn dan objectieve gegevens? Persoonlijk zou ik uitgaan van de vaak vage claims die de gevestigde partijen gebruiken en daar de gegevens bij zoeken in de litteratuur.

Zelf met kruiden en alcohol aan de slag gaan en deze vragen stellen lijkt mij vragen om moeilijkheden. Ik had laatst wolfskers in de tuin tussen de munt. Nu ben ik redelijk op de hoogte (ben/was IVN gids) over de inlandse planten en kruiden dus ik zie in één oogopslag het gevaar maar het zou zomaar fout kunnen gaan als je geen of weinig kennis hebt. Maar als je toch echt weet wat je doet, kan je hier een tinctuur registeren en informatie zoeken. Het kan wel een lucratieve markt zijn met heel aantrekkelijke marges.

Ik zou reageren op de mail met de vraag of zij hun eventuele standpunt per mail zouden willen sturen omdat je het prettiger vindt om in dit stadium even na te denken over een reactie en het vanaf nu graag zakelijk wil houden. Je zou ook een eventueel gesprek op kunnen nemen. Dat ze meteen bellen laat zien dat ze je erg serieus nemen en dat is natuurlijk mooi meegenomen. Goed dat je ook laat weten dat je het dreigen met stappen als onprettig ervaart. Dat werkt zeker de-escalerend.

Ik dacht al dat het zo'n domme redenatie zou zijn. "Onze tijd strepen we weg tegen jouw tijd" Zou een mooie boel worden als ik een uur met een advocaat praat en hij stuurt hiervoor een rekening van €150,- , ik betaal vervolgens €75,- omdat ik hem ook mijn uurloon in rekening breng. Het is duidelijk dat ze met zo'n redenering geen enkele kans maken mocht het toch tot een procedure komen. Dus gewoon een factuur sturen, daarna een aanmaning en een incassobureau in de arm nemen. Ik schat de kans zeer hoog in dat ze heel snel eieren voor hun geld kiezen.

Ik zou zeker niet gaan onderhandelen of bellen maar gewoon een factuur sturen samen met een brief waarin je vriendelijk uitlegt waarom dat mag. Je hebt een overeenkomst en je gehouden aan jouw deel ervan. Zoals Peter al heeft geopperd is de kans heel groot dat ze gewoon gaan betalen. Niemand vindt het leuk om ergens voor te betalen waar je niets (bruikbaars) voor hebt gekregen. Logisch dus dat ze sputteren. Wat ze echter nog veel erger zullen vinden is bovenop de zure kosten nog extra te moeten betalen voor incasso en wettelijke rente. En als ze inderdaad de factuur gemotiveerd betwisten en blijken toch een punt te hebben, kan je altijd nog beslissen om het er te bij laten.

Beetje zure conclusie. :-\ Maar dat brengt me wel op een tip om de kleur van gesneden fruit te behouden. ;D bron Eventueel wat suiker toevoegen ter maskering van de iets zure smaak. Ben ook erg benieuwd wat je bedacht hebt. In ieder geval veel succes!

Vaak is het een kwestie van logisch verstand gebruiken en dat doet TS volgens mij. De afgelopen 2 jaar is er een gering bedrag verdiend maar daar staat tegenover dat er geen kosten en voorbelasting (BTW) in mindering zijn gebracht. De BTW moet in dit geval alleen over de marge worden afgedragen (2ehands goederen) dus de aankoop van een PC, een zakelijke internetaansluiting, een zakelijke mobiele telefoon met abonnement enz. zouden m.i. eerder tot een teruggaaf dan betaling van BTW leiden. Concluderend zou er "onder de streep" dus geen of een marginale winst zijn gemaakt en dat is één van de voorwaarden van ondernemerschap. Ik zou gewoon vanaf nu gaan ondernemen. Via de KvK komt de belastingdienst vanzelf. Dat je meteen aan de slag gaat met een boekhouder is erg verstandig.