Hans v N

Slechte recensies via Google lijkt me geen geldige reden om een opdracht in te trekken. Zie ook niet in waarom het belangrijk zou zijn wie - wie heeft gebeld. Duidelijk is dat de vordering is betwist (zou een schenking zijn) en dat de overeenkomst eenzijdig is opgezegd wegens bedrog. Wat dat bedrog dan precies inhoudt blijft voor mij onduidelijk. Ik zou naast het afwachten wat eventuele juristen er hier over zeggen zeker zelf contact opnemen met een ter zake kundig jurist/advocaat (bijv hier). Het lijkt me belangrijk hoe de acquisitie is gegaan. In hoeverre kon het IB al inschatten dat het om een onmogelijke incasso zou gaan. Van belang zijn dan de gronden/bewijzen die zijn overlegd waarop de vordering was gebaseerd. Het IB heeft hier zeker een zorgplicht. Het enkel vragen aan een consument om een simpel formulier in te vullen en in te stemmen met de algemene voorwaarden lijkt mij onvoldoende. Bij het eerder genoemde kantoor wordt de klant van te voren uitgebreid geïnformeerd over het risico van een betwisting. Mogelijk is het beding in dit geval onredelijk bezwarend. Ook dat zal een jurist/advocaat moeten bepalen.

Als je gaat investeren in bijvoorbeeld een nieuwe auto in het eerste kwartaal volgend jaar dan kan je een privéstorting doen in december of vlak voor aankoop. En dan wordt het heel arbitrair. De belastingdienst loopt geld mis dus zal redeneren dat je te vroeg bent en jijzelf kan een paar cent verdienen omdat je geen IB over het (boven de vrijstelling) vermogen betaalt en redeneren dat je vast over hebt geboekt om niet in de verleiding te komen het vermogen ergens anders voor te gebruiken zoals een nieuwe keuken. Dus al de redenen die Joost noemt (kosten, omzetdaling en uitgaven) kan je ook overboeken vanuit een privérekening op het moment dat dat nodig is. En als iets arbitrair is dan zal de rechter uiteindelijk vaak voor de ondernemer kiezen, tenminste dat blijkt in de praktijk zo te zien. Je kan dus best veel doen volgens mij maar alles overboeken en er vervolgens niet mee doen zou ook kunnen leiden tot een bezoek van de belastingdienst, en of je daar nu op zit te wachten? Edit: Bij nader inzien is ook dat laatste niet waarschijnlijk omdat de mogelijke "ontduiking" in dit geval maar een paar honderd (500?) euro is. Mag hopen dat ze voor hogere bedragen langs komen.

Sta nogal te kijken over de stellingname dat als zoiets als "je mag niet concurreren met het bedrijf" niet een een overeenkomst staat je als werkgever weinig kan doen. Zeker als de acquisitie gaat om een bestaande klant, in de tijd van het bedrijf en het ook nog glashard is toegegeven (met getuigen?). Als zoiets geen slecht werknemerschap (art. 7:611 BW) oplevert vraag ik me af wat dan wel? Tel dat op bij een eerdere waarschuwing en dan zie ik als leek niet in waarom ontslag niet aan de orde zou zijn. Kennelijk is de werknemer in Nederland goed beschermd.

Wat is onethisch in het zakenleven? Een klant met een kleine (betwiste) vordering voor duizenden euro's laten procederen tegen een "gematigd" uurtarief van 185 euro? Of is dat gewoon een slim businessmodel? Is een bedrijf dat zich niet aansluit bij de NVI en zich niet de maat wil laten nemen onethisch of gewoon kostenbewust? En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik zou zeggen probeer het gewoon en kom dan later eens melden hoe het bevallen is met een concrete case.

Op zich wel goed dat Marleen / Danny zich goed anoniem weet te houden. Hoop dat hij/zij ook weet dat IP adres wordt vastgelegd maar ook dat kan je tegenwoordig prima afschermen. Lijkt er heel erg op dat hier iemand bezig is om de reputatie van Invorderingsbedrijf op te poetsen en dan vooral met betrekking tot grotere incassozaken in het buitenland. Aan de moderatie de taak om dit wel of niet toe te staan.

Heb er toevallig pas nog naar gekeken. Als je totale kosten (onderhoud, motorrijtuigenbelasting, afschrijving, brandstof, verzekeren en reparatie) lager zijn dan de bijtelling dan wordt de bijtelling gelijk aan de totale kosten. In mijn geval is de afschrijving nog zo groot dat ik volledig moet bijtellen. Even uitgaand van een gemiddelde auto van 20.000 euro en 25% bijtelling dan is de bijtelling dus 5000 euro. Als je in 5 jaar afschrijft tot restwaarde 1000 euro dan zit je al op 3800 euro en met de andere kosten al heel snel boven de 5000 euro. Het wordt dus in de praktijk pas interessant om te kijken na einde afschrijving (als je daar ooit komt en niet vervangt).

De meest scams, zoals extreem dure en langlopende SEO abonnementen en en energiecontracten, zijn gericht op kleine vaak startende ondernemers werken met een contract waarbij er druk wordt uitgeoefend en de mondeling gedane beloften geenszins worden waargemaakt. Hier helpt een afkoelingsperiode van 14 dagen en een maximaal contract van 1 jaar met daarna een opzegmogelijkheid per maand.

Dit hele topic staat vol met ver gezocht. Dan kan dit er ook nog wel bij.

In dit geval moet je "cloud" (letterlijke uit jurisprudentie) vervangen door webshop denk ik. Dus dan krijg je dit: In het geval van een webshop is die bereikbaar over de hele wereld. TS huurt (via hosting) een deel van een server en stelt klanten in de gelegenheid gegevens met die server uit te wisselen. Het toegang hebben tot die gegevens en het invoeren van de gegevens kan enkel via telecommunicatiestructuren en het faciliteren van de mogelijkheid om klanten toegang te geven tot de webshop, is dan ook een vorm van telecommunicatie.

Het kan dan voor jou als niet jurist dan wel duidelijk zijn en je kan vervolgens met enige stelligheid beweren hoe het volgens jou zit maar ik zou dat nog wel door een jurist bevestigd willen zien. Voor mij is het als amateur namelijk niet duidelijk. In dit topic gaat het om de vraag of TS een aanbieder van een telecommunicatiedienst is en of hij op basis van 125na gevorderd kan worden gegevens af te staan van een klant? Eerder in dit topic heeft RT (een jurist) gesteld dat het betreffende artikel over het aanbieden van een telecommunicatiedienst gaat. Dan denk je inderdaad aan hosting maar het artikel heeft het niet over het aanbieden maar een GEBRUIKER van een telecommunicatiedienst. Dus dan moet je jezelf afvragen of een webshopeigenaar gebruiker is van een telecommunicatiedienst? In het geval van een webshop is die bereikbaar over de hele wereld. TS huurt (via hosting) een deel van een server en stelt klanten in de gelegenheid gegevens met die server uit te wisselen. Het toegang hebben tot die gegevens en het invoeren van de gegevens kan enkel via telecommunicatiestructuren en het faciliteren van de mogelijkheid om klanten toegang te geven tot de cloud, is dan ook een vorm van telecommunicatie. (deze laatste zin komt uit jurisprudentie ter zake) Ben benieuwd hoe onze juristen hier over denken. Wellicht een beetje vasthoudend maar ik kan me (nogmaals) moeilijk voorstellen dat de politie die dagelijks met deze materie werkt er helemaal naast zou zitten. De vraag is ook best relevant want er zijn best veel deelnemers met een webshop, waaronder ik zelf.

Hehe. Het gaat dus om een klant die verdacht is van fraude die klant is van de webwinkel van TS en daar wat gekocht heeft... Een "klant van ons" (webwinkel) is dus "een klant van onze webwinkel". Mogelijk kan dan (volgens RT) art. 126nc wel gebruikt worden. Die kan zelfs mondeling worden gegeven (schriftelijk achteraf binnen 3 dagen). En nogmaals, als je gevraagd wordt mee te werken aan een onderzoek naar fraude dan kan je zeker even nadenken maar even bellen met de politie (zoals StevenK aangeeft) maakt vaak veel duidelijk.

Goede vraag. Wat valt dan wel onder het begrip telecommunicatiedienst? Volgens de telecommunicatiewet: Mijn kennis rond hosting en beheer voor derden is beperkt maar ik neem aan dat vraagsteller op zijn minst gegevens verwerkt en opslaat voor zijn klant. En daarmee zou hij dus zonder toestemming van de OvJ gegevens op mogen vragen onder 126na.

Het is vrij eenvoudig te vinden dat er een of meer zogenaamde designpatenten op het origineel zit (Thera Cane). Dat is te vergelijken met ons auteursrecht en volgens diverse verdragen kan mevrouw Cane hier in Nederland een beroep doen op haar rechten. Tenzij je kan bewijzen dat het ontwerp al voor indiening / openbaring in gebruik was elders. Ook is eenvoudig te vinden dat er ook een of meer patenten zijn op zogenaamd afgeleiden van dit product. Iemand heeft iets aan de stand van de techniek toegevoegd, daardoor is mogelijk ook afstand genomen van het ontwerp. Dat zie ik overigens niet in de getoonde tekeningen waarvan er een aantal lijken op het (vermeende) origineel. Met die van Alibaba krijg je het meeste kans op problemen. Ook op de andere modellen die "geïnspireerd" zijn op het eerste model (zonder extra functionaliteit) geldt dat er weer een nieuw design patent / auteursrecht kan zitten. Zo op het eerste oog loop je ten opzichte van Thera Can het minste risico met de "Selfie massager" maar ook daar zit een design patent op. Ook een jurist zal geen sluitend advies kunnen uitbrengen over wat mag en niet mag, er is namelijk ook sprake van auteursrecht door openbaring van iets origineels. De rechtspraak is verre van eenduidig. Het gaat vooral om de inschatting of er verwarring kan ontstaan. Dat er veel producten zijn die op elkaar lijken kan ook in je voordeel werken. Het veiligst is om een groter Amerikaans of Europees merk te gaan voeren en daar na te gaan hoe het zit met de IE rechten. Zelf gaan rommelen is vragen om moeilijkheden.

Dan zou de vermeende fraudeur in eerste instantie moeten klagen bij TS. Pas als de fraudeur een onbevredigend antwoord krijgt op de vraag waarom TS zijn gegevens heeft gedeeld met de politie kan hij een klacht indienen bij de autoriteit persoonsgegevens. De kans dat het gebeurd lijkt me minimaal en nog minimaler dat de APG overgaat tot het geven van een boete aan iemand die meewerkt aan een politieonderzoek in zake fraude. Zelfs men de klacht serieus neemt zal het maximale het geven van een waarschuwing zijn of vragen aan TS of hij het niet meer wil doen. De indianenverhalen dat iedereen bij het minst of geringste vermoeden van het (eenmalig) onjuist verstrekken van gegevens een torenhoge boete krijgt is nergens op gebaseerd.

Het gaat om de vraag of jij hosting aanbiedt niet of de klant dat doet. Ik heb een kennis die opsporingsambtenaar is en je mag er toch echt vanuit gaan dat men bij een onderzoek weet wat men doet. Bij een eventuele veroordeling is het natuurlijk prioriteit dat men het bewijs rechtmatig heeft verkregen. Bij "simpele" fraude en er van uitgaand dat TS iets van telecommunicatie aanbiedt, geldt Artikel 126na en hoewel er geen jurist (bijv RT) is die dat bevestigd heeft is dan geen bemoeienis van de OvJ of anders nodig. En JA, het kan geen kwaad om jezelf af te vragen of datgene wat gevraagd wordt ook gevraagd mag worden maar in dit topic wordt eerst uitgegaan dat TS niets hoeft te geven omdat de OvJ niet is gekend en later dat hij niet hoeft te leveren omdat hij geen telecommunicatie aanbiedt. Maar als een klant een webshop heeft dan is TS of de bouwer ervan of de ISP en mogelijk beide. Als hij alleen bouwer zou zijn dan wordt hem de vraag niet gesteld lijkt me, want hoe moet hij dan de IP gegevens kennen? Hoe zit het nu?

In de openingspost gaat het toch echt om een klant die een webwinkel heeft. Mogelijk is hosting aangeboden als zogenaamde reseller dat is kennelijk heel eenvoudig. Ik verbaas me toch over de weerstand die een vraag om fraude te bestrijden oproept. Natuurlijk moet iedereen zich aan de wet houden maar je mag er toch vanuit gaan dat de politie weet wat ze doen. En als je twijfels hebt dan vraag je dat gewoon even aan de betreffende opsporingsambtenaar of bel je een jurist met alle details. De zaak gaan vertragen en vragen stellen op een forum zonder dat de deelnemers alle details kennen is weggegooide tijd voor de opsporing.

Was er voor het gemak vanuit gegaan dat TS (ook) aanbieder was van de communicatiedienst omdat hij impliciet aangeeft over gegevens te beschikken die daarbij horen. Mijn technische kennis gaat niet zo ver maar een IP adres wordt toegekend door de ISP en niet door de websitebouwer toch? Dat de betreffende klant een webshop heeft doet er weinig toe. Of heb ik ergens overheen gelezen?

Het gaat volgens mij (niet jurist) inderdaad om het simpel opvragen van gegevens door een opsporingsambtenaar en gezien de informatie die ik heb gezien mag dat gewoon (126na lid 1 Sv.), ook zonder tussenkomst van een officier van justitie want die wordt in het betreffende artikel niet genoemd! Door deze informatie niet of niet tijdig te geven of daar moeilijk over doen werk je mogelijk mee aan het voortduren van de (eventuele) fraude. Dat alleen al zou voor mij reden zijn om mee te werken.

Echter in het betreffende artikel wordt geen instantie genoemd. De politieacademie schrijft: Ik zie dus geen enkele reden waarom TS zich zou moeten verzetten tegen verstrekken van gegevens of daar juridisch advies voor zou moeten inwinnen indien het juiste wetsartikel (126na lid 1 Sv.) is genoemd in de vordering. Als een officier van justitie een vordering via een opsporingsambtenaar doet (Artikel 126m) gelden ander regels. Neem aan dat dit in "zwaardere" zaken aan de hand is.

Grappig. 10 jaar na het bedenken van de Frikanburger® en het broodje met de (gegroefde) Frikanburger® speciaal. Merk komt dit jaar te vervallen dus wellicht nog eens rondmailen of er mensen interesse hebben voordat de conculega er mee aan de haal gaat. Eventuele opbrengst gaat naar de bedenker. Moest ook meteen denken aan Ruben die hele lappen tekst mailde om me te motiveren er wat mee te doen. Waar blijft de tijd .........

Als iemand bedrijfsgeheim van de concurrent verkrijgt via een lek dan is dat volgens mij gewoon heling en strafbaar. Ook onder de nieuwe wet overigens (art. 2.3) Te goeder trouw is dan snel van tafel. En als je product of proces eenvoudig achterhaald kan worden dan is geheimhouding natuurlijk niet de juiste manier van bescherming. En een octrooi op dezelfde techniek door een concurrent is bijna nooit schadelijk. Als de techniek (onder geheimhouding) in een publiek product zit dan is dat door sec de toepassing zelf nieuwheidschadelijk voor het nieuwe octrooi. Als de techniek onder geheimhouding alleen wordt toegepast in het bedrijf zelf ontstaat mogelijk wel een probleem. Maar hoe komt de nieuwe octrooihouder achter de toepassing in het bedrijf? En als die daar om wat voor reden achter komt is het dan redelijk/billijk dat de eerste uitvinder en toepasser verdere toepassing ontzegt wordt? Een groot voordeel van de wet is dat de kosten geheel op de tegenpartij kunnen worden verhaald en dat de bewijsvoering eenvoudiger wordt omdat zaken beter zijn afgebakend. Neemt niet weg dat ik het helemaal eens ben met de observatie dat in sommige gevallen bedrijfsgeheim schijnzekerheid geeft maar dat is evengoed het geval bij een octrooi.

Volgens mij is de kern van elke onderneming voor de langere termijn het behalen van winst, en daardoor het betalen van belasting . Als dat niet het doel is, en dat is bij hobbyzaken zo, dan kan er ook geen sprake zijn van de aftrek van kosten lijkt me. Iemand die beroepsvisser is en daarnaast vliegvissen als hobby heeft (en daar bijv. ook lezingen over geeft...) kan toch niet de reis- en verblijfkosten en de materiaalkosten aftrekken in zijn OB / IB aangifte? Pas als TS er een bedrijfsactiviteit van maakt van zijn hobby met een winstdoel en uitzicht op winst, en andere zaken zoals publiciteit en bedrijfsrisico, worden kosten aftrekbaar.

De 14 dagen gaan in op moment van herroepen maar de webshop mag wachten met betalen tot hij het product retour heeft ontvangen, bijvoorbeeld om waardedaling vast te stellen. Dus als het product 13 dagen na herroepen ontvangen is dan moet binnen 1 dag worden betaald. In dit geval is er wel sprake geweest van waardedaling (product moest worden gerepareerd) maar dat is blijkbaar niet goed gecommuniceerd. Ik ga hierbij even voor het gemak uit van de verantwoordelijkheid voor de schade door retourszender wegens ondeugdelijke verpakking. TS heeft in eerste instantie het volledige bedrag (niet terecht) ingehouden en later toch maar het gehele bedrag (mogelijk te laat) betaalt. Dossierkosten zijn geen Wik kosten maar er mogen weer wel extra kosten berekend worden bij een transactie tussen bedrijven als die extra kosten worden onderbouwd las ik. De klant kan overigens ook nog in moeilijkheden komen nu hij buiten het IB om schadeloos is gesteld. Mogelijk moet hij die betaling contractueel weigeren en terugstorten. Dus, nogmaals, TS kan het beste het bedrag terug vragen en het IB betalen, eventueel na het vragen om onderbouwing van de dossierkosten. Maar ik zou dat laatste "vergeten" en weer doorgaan met ondernemen.

Is toch wat ingewikkelder denk ik. Relevant is de datum dat de klant aangaf de producten te willen retourneren. Vanaf dat moment gaat de 14 dagen in maar de webwinkel mag wachten met de terugbetaling tot het product retour is ontvangen. Dus als op 18 januari aangegeven is dat klant de producten retour stuurt ging toen de 14 dagen lopen. En dan is vervolgens de vraag of TS terugbetaling mag opschorten of nalaten als een deel van de zending defect is en onverkoopbaar? Hoe is een en ander met de klant gecommuniceerd? Duidelijk is wel dat de koper al heel snel "no cure no pay" incasso heeft ingeschakeld en door het betalen van het volledig bedrag geeft TS impliciet aan dat de vordering terecht was. Tel die 2 bij elkaar op, dus te laat en terecht dan zijn incassokosten ook terecht. De hoogte is dan wel heel vreemd. Als de vordering 42,50 was zijn de incassokosten maximaal 40 Euro. En om het nog complexer te maken is de vraag of het gaat om een transactie tussen bedrijven of een bedrijf en een consument, en wat zijn dan de (algemene) voorwaarden? Voor dit bedrag zou ik zelf niet moeilijk doen en het als leergeld zien. Wel een hoop gedoe want je moet de klant verzoeken het bedrag terug te storten en dan de zaak afhandelen met het IB. Hoe komt men op het totaal bedrag van 121 euro?

Voor mij leek het een uitgemaakte zaak, Grolsch zou dit winnen met 2 vingers in de neus. Maar hoe dom kan je dan zijn als Lidl / Bavaria vroeg ik me vervolgens af? Is Kordaat bedacht door de jr productmanager of een stagiair die een "verzin eens iets leuks" opdracht kreeg? Waarschijnlijk niet, dus hier is over nagedacht, en goed ook ..... Overeenstemming en verwarringsgevaar is er dus, dat snapt iedereen. Maar zoals al eerder is geconstateerd is die verwarring niet aanwezig bij het koopmoment. Kornuit en Kordaat staan nooit naast elkaar, zelfs niet in dezelfde winkel. En al ging ik bijna zelf een verkeerd kratje halen, is dat niet gebeurd omdat mijn vrouw zo alert was het verschil op te merken en dat kwam omdat het in de diverse media, waaronder de diverse kranten, melding werd gemaakt van de overeenkomsten en de verschillen. Raar maar waar is het feit dat er overeenkomsten zijn zodanig in het nieuws geweest (en nog) dat de kans op verwarring (nog) minder is geworden. Bijeffect is natuurlijk de gratis publiciteit die beide merken hebben gekregen. Het zou me niets verbazen, ook al eerder opgemerkt, als Lidl met de Nielsen cijfers aantoont dat er geen sprake is van schade door Grolsch maar winst. Het is zo goed als zeker dat de merknaam Kornuit ook aan bekendheid heeft gewonnen. Uiterst interessant hoe dit gaat aflopen, hoe de argumentatie is van beide partijen, en hoe de rechter dit gaat wegen.