Hans v N

http://www.vrouwen-ondernemen.nl/Ondernemen/Voorbereiding.aspx Kwam hier min of meer toevallig (wat is toeval?) vanmorgen op toen ik een quote van Confusius zocht.

Confucius Maar die heet niet voor niets Confuus ius natuurlijk. ;D Wel eens dat je geen beren moet zien waar die er niet zijn. Dus neem de gulden middenweg. Aan de slag en als je het even geen adressen meer kan zien, even wat uitzoeken.

Ik heb geprobeerd handvatten aan te reiken over welke zaken volgens mij nader onderzoek nodig is of kan zijn. Denk niet dat je alle antwoorden vind bij de KVK of één andere organisatie. Persoonlijk zou ik me zo veel mogelijk inlezen en dan met die kennis aan de slag. Dat is ondernemen. Wellicht je licht opsteken bij iemand die al zoiets heeft gedaan. Misschien zijn er hier nog meer mensen die er iets zinnigs over kunnen melden.

Vraag lijkt eenvoudig maar ik ben niet zeker of een en ander zo maar mag. In het algemeen mag je zelf een databank over bedrijven aanleggen. Maar hoe kom je aan gegevens? Als je daarvoor een andere databank gebruikt (bijv. KvK of Telefoongids) dan mag dat niet zo maar. Waar ik ook een vraag bij heb is in hoeverre je persoonsgegevens openbaar maakt als je bedrijftgegevens publiceert. Dat mag zeker niet zo maar. Je moet je dus beperken tot louter bedrijfsgegevens. Wat wel en niet mag kan ik zo niet inschatten. Bij het fotograferen moet je ook oppassen dat er geen mensen herkenbaar op de foto staan. En dan zijn er volgens mij ook eisen aan de beveiliging. Het moet niet mogelijk zijn dat iemand jouw databank leegtrekt om er spam mee te versturen.

Geen handelsnaamrechten zo te zien en geen legitiem belang anders dan trafic naar je site leiden. Kans is erg groot dat merkhouder domein succesvol opeist. Komt nog bij dat hij, uitgaand van het ontbreken van rechten, ook nog op kan treden tegen misbruik van zijn merk en een schadevergoeding kan claimen als je in het gebruik volhard. Geld vragen voor het domein wordt vaak gezien als bewijs van te kwader trouw. Dus gewoon opgeven lijkt me of een heel goede advocaat nemen. Vrijwel elke rechtsbijstandsverzekering sluit IE zaken uit.

Zoek inderdaad op Domjur en zoek zaken die vergelijkbaar zijn. Van belang is: - heb je handelsnaamrechten op het betreffende domein? Daar gaat Daniël vanuit (art. 16 lid 1 van het TRIPS-verdrag van belang) - zit merkenhouder in dezelfde branche? (Ajax de voetbalclub kan niet optreden tegen Ajax allesreiniger) - hoe groot zijn jouw belangen? (wil je überhaupt procederen, is dat het waard) Uiteraard zijn we benieuwd om welk domein het gaat en hoe het afloopt.

Is het niet gewoon logisch nadenken. Wie tikt "Griekenland" in de adres balk als hij op vakantie naar Griekenland wil. OK een paar mensen. Maar veruit de meerderheid tikt "vakantie Griekenland" in Google of gaat meteen naar de site van bekende aanbieders. En als je “Griekenland vakantie” intikt, zie je dat de beste generieke resultaten bestaan uit een merk met subdomein of dir Griekenland./vakantie. Eens dat een goede merknaam een marketinginspanning vraagt maar als dit domein 100.000 euro waard zou zijn was het al lang verkocht aan OAD of Tomas Cook of Arke. Ik schat de waarde gevoelsmatig eerder op 10.000 Euro. Kijk eens naar de site. Dat is een site die leeft van de links. Er staan er zoveel op dat ik zelf nooit door zou klikken maar meteen inzie dat ik verkeerd zit. Maar toch zullen er mensen klikken. Wat levert het dan op? Misschien 1000 Euro per maand en dan ben ik optimistisch. Als je dan naar de terugverdientijd kijkt heb je het over 100 maanden. Je krijgt wel veel scholieren die een werkstuk willen maken over Griekenland of die een vraag over Griekenland beantwoord willen zien. Ik zou gaan voor een Grieks woord en daar een merk van maken. Maar ik neem aan dat het niet over Griekenland gaat en dan kan alles zomaar anders zijn.

Je bedoelt consignatie. Gebruik de zoekfunctie. Kan je meteen uitzoeken wat wel en niet aan te bevelen is.

Je stelt hier een paar vragen. Vraag 1 heeft Twabla al beantwoord. Je mag bestaande ingrediënten mengen mits de merkhouder(s) daar geen last van hebben. Je mag zeker niet hun merken gebruiken. Uiteraard moet het ook producttechnisch verantwoord zijn. Denk aan houdbaarheid, veiligheid, lange termijn stabiliteit en compatibiliteit met de verpakking. Dan heb je het over nieuw, innovatief (bedoelt inventief) en industrieel toepasbaar. Je denkt dat het nieuw is. Immers het bestaat nog niet in de winkel. Moet je wel goed onderzoeken want er staat veel meer op schrift dan er in de winkel te krijgen is. Inventief zou ook kunnen maar dan moet het inderdaad helemaal niet voor de hand liggen voor de vakman. Maar dat wil nog niet zeggen dat je het zomaar mag maken. Je mag, ook in een nieuw mengsel, geen geoctrooieerde techniek gebruiken zonder toestemming (licentie) van de rechthebbende(n) van een van de ingredienten. Maar waar hebben we het over. Voeding, verf of iets als een wekkerradio? Ik krijg altijd een onrustig gevoel bij dit soort vragen. Iets bedenken en naar de markt brengen is niet iets wat je even doet.

Dus als er straks een brief van een advocaat in de bus ligt met een stevige claim verwijs je vriendelijk naar de Hema en de H&M? Elke bril van 10 euro geeft de merk-, model- en auteursrechthouder een schade van een veelvoud van 10. Daar komen ook nog kosten bij. Niet doen dus. Hoe meer je verkoopt deste duurder het kan gaan worden. Draag zelf nooit een zonnebril. 8)

Maar dan moet de eventuele schade toe te rekenen zijn aan de verkoper. Als haar/zijn leverancier niet meer kan leveren of het product heeft in het magazijn schade opgelopen is er toch sprake van overmacht? Hoe ga je als consument bewijzen dat de leverancier schadeplichtig is?

Je mag als leverancier niet zomaar de koop ontbinden. Ook als de automatisch tot stand is gebracht. Maar als iets niet op voorraad is en ook niet meer verkrijgbaar mag je de koop ontbinden en geld terugstorten. Het komt natuurlijk vaak voor dat er voorraadverschillen zijn, ook bij gewone winkels.

Ben nog een voordeel van de Altanmethode vergeten en dat is de inkoop. Als je de zaak vol hebt staan met auto's en er wordt niets verkocht is er ook geen ruimte (geld en plaats) voor inkoop. Terwijl die nu juist heel interessant is in kwakkeltijd. Ook de argumenten dat mensen later een vergelijkbare auto voor minder zien gaat niet op omdat iemand die een auto heeft gekocht bij een handelaar als Altan voorlopig geen interesse meer hebben in een auto. Zelfs al zouden ze terug komen om nog even wat op te halen kijken ze niet meer naar andere auto's, en doen ze dat wel dan zal er wel wat mis zijn met die vergelijkbare auto die goedkoper is. De stress waar mensen moeite mee hebben is heel normaal voor een verkoper. Een verkoper die geen stress krijgt als hij een week niets verkocht heeft kan beter een ander vak kiezen.

Altan vind het leuk om felle reacties uit te lokken en krijgt dat voor elkaar. Daar moet je natuurlijk een beetjes doorheen kijken. Persoonlijk vind ik het wel vermakelijk. Vind het helemaal niet verkeerd om korte termijn doelen te hebben, of dat nu een maand of een jaar is. Het basisprincipe van prijsdifferentiatie als marketinginstrument staat als een huis. Je kan het in paniekvoetbal noemen maar het ook zo zien dat Altan zich razendsnel aanpast aan de situatie en het spel tot in de finesse beheerst. Als er veel kopers zijn hou je de prijzen marktconform of zelf wat hoger (tip aan Altan) en zijn er minder kopers dan laat je de prijs flink zakken. Maar wel zodanig dat er nog marge gemaakt wordt. De buurman die de prijs niet of nauwelijks laat zakken omdat hij dat gewoon niet doet en auto's gaat wassen mist omzet en marge. Er is nog een groot voordeel aan de werkwijze van Altan. Hij blijft verkopen, blijft in de flow. Dat zorgt ervoor dat hij ook in betere tijden een voorsprong heeft op de buurman die klaar is met auto's wassen, de administratie op orde heeft en die gezellig koffie heeft gedronken met zijn vrouw. Bovendien krijgt Altan het imago dat je daar nog wel eens een heel goede prijs kan scoren.

Het is natuurlijk ontzettend slim om flexibel met prijzen en daarmee omzet/winst om te gaan. Snap de reacties niet zo erg. Als je toch wel verkoopt de prijs maximaliseren en als het slap wordt en de buurman zit duimen te draaien de prijs tijdelijk verlagen en omzet maken. Gewoon een basis principe van goed koopmanschap. Loop eens over de markt aan het einde van de dag zou ik zeggen. Of ga eens aan het einde van het jaar naar een merkdealer. De mediamarkt organiseert de BTW vrij avonden in komkommertijd. En de volgende dag is alles weer gewoon geprijsd.

Stam lijkt me een beter woord dan kudde. En dan door naar het Engels "tribe" en naar een boek uit 2008 alweer van Seth Godin. Aanrader om (alsnog) te lezen. In mijn werk heb ik het ook wel geprobeerd. In mijn geval de camperaars als groep bestoken met marketing. Een groep die meer dan gemiddeld te besteden heeft en meer dan gemiddeld in zijn voor nieuwe producten met een milieu voordeel. Weet aan de hand van reacties op beurzen dat dit prima gelukt is. Of is het omdat mensen met een camper eerder een praatje komen maken?

Wat is redelijk? Hoe gaan we dat vragen en hoe gaan we dat krijgen? Die vraag is wel erg algemeen. Maar kijk eens naar I-tunes. Maak het gemakkelijk en gratis (met reclame) of goedkoop en opeens is iedereen bereid om te betalen. Artiesten gaan vaker optreden, zitten in commercials en vragen daar de hoofdprijs voor. Mensen hebben het er graag voor over. Bioscopen hebben nog nooit zo goed gedraaid en films leveren miljarden op. Tijden veranderen.

Buma Stemra bedoel je? Of Getty images die 20.000 euro vragen, zag het op ius mentis, voor een paar foto's die ze zelf niet eens gemaakt hebben en die je kan kopen voor een paar tientjes? Of de vader van een ventje van 15 die duizenden euro's moet betalen voor een oude foto waar werkelijk niemand last van had? Of een meisje dat wat monsters cosmetica aanbiedt en daarvoor een torenhoge rekening krijgt? Heeft voor mij helemaal niets met rechtvaardigheid te maken. Er zijn gespecialiseerde kantoren die het internet afspeuren naar sukkels waaraan wat te verdienen is. Terwijl de grote jongens zoals Google, Linkedin, Hyves enz super rijk worden van de content die andere sukkels op het Internet zetten. Iemand die wat maakt mag daarvoor een redelijke prijs vragen en krijgen. Daar zal niemand het mee oneens zijn. En iemand die bewust de grenzen van de wet opzoekt om over de rug van iemand anders geld te verdienen mag van mij gestraft. Maar de wetten die een en ander regelen zijn geschreven voordat het Internet bestond. Wat mij betreft mag het allemaal wel eens een keer op de schop.

Er is inderdaad wat gaande en het arrest van het hof in Leeuwarden heb ik gemist waarvoor hulde. Echter in dit arrest: en als commentaar: en Tel daarbij de pluriforme beoordeling rond de vergoedingen (/boetes) en er moet inderdaad meer duidelijkheid komen. Over de vraag wanneer een opsomming van feiten de stempel van de maker draagt zal ook altijd discussie zijn.

Nu maak je me erg nieuwsgierig Twabla. Ik heb ook gezocht en komt warempel op een aantal posts van mezelf hier op HL. ;D Als het gaat om een informatieve tekst met bronvermelding waarbij op de tekst zelf geen voorbehoud is gemaakt en daar een veroordeling uitrolde, ga ik diep door het stof. 8) En de torenhoge vergoeding op inbreuk valt in de praktijk ook lager uit dan de geruchten op het Internet en de blafbrieven van geld ruikende advocatenkantoren. Blijft natuurlijk dat we het helemaal eens zijn dat je de grenzen niet moet opzoeken. Met mensen die bewust de copy/paste gebruiken in de veronderstelling dat ze toch niet gepakt worden heb ik geen medelijden. Wel met de naieveling die een foto van zijn idool op de website zet, of de blogger die commentaar wil geven op een stuk tekst en daar de gepeperde rekening voor krijgt.

Ben net terug van 3 weken zuidwest USA. Maar ben daar niet echt van uitgerust. Lijkt er inderdaad op dat ik recht of krom een beetje gelijk wil hebben. Mijn zoon zou zeggen. "Pa, je doet je best." Punt. Ik beloof beterschap. ;)

Klopt Joost. Ik ging er, niet helemaal terecht, vanuit dat de koper een consument was. Hier zie je namelijk vaak dat de bounty hunters hun slag slaan. Maar ook als de koper een klein bedrijf is, en de koper totaal ondeskundig op dit terrein, en daar lijkt het een beetje op, gaat de verkoper niet zomaar vrijuit. De koper kan zich beroepen op de zogenaamde reflexwerking van de wet. Als het om een overdracht gaat naar een groter bedrijf zou deze zich kunnen beroepen op wanprestatie of dwaling om de schade te verhalen, maar daar moet toch echt een jurist over oordelen.

In eerste instantie lijkt me inderdaad de huidige bezitter aansprakelijk. Daarover is iedereen het wel eens denk ik. Belangrijker is de vraag of hij de vordering kan doorschuiven naar jullie nu blijkt dat het verkochte niet aan de eisen voldoet die er rederijker wijs aan konden worden gesteld. Zoals ik al eerder aangaf is dat voer voor juristen. Daarvan heeft er nog geen gereageerd. Wellicht op vakantie of druk. In theorie heeft de koper een termijn van 2 jaar om aanspraak te maken op gebreken. Het mooiste is natuurlijk om er proberen samen met je klant en de eiser uit te komen.

Nou Twabla. Je maakt het nu wel heel beperkt terwijl de wet juist behoorlijk breed is en zeker niet beperkt tot onzijdig nieuws. Zoals ik al meldde kwam ik een en ander tegen op de site van een auteursrecht bounty hunter. Daar stond dat er nog geen jurisprudentie is waarin website-eigenaren in het ongelijk werden gesteld als ze zich beriepen op persexeptie en dat ze daarmee bezig waren. Hier is bovendien ook nog eens aan de randvoorwaarden (bronvermelding) voldaan. Je mag natuurlijk geen proza publiceren maar voor de rest mag je, als je de wet bekijkt, heel veel. Zolang het maar informatief is. En dat is meestal het geval. Het is vaak zo wie zo de vraag of een informatieve tekst, waarin een product of techniek (meestal het geval) wordt beschreven, bescherming geniet. Geldt ook voor simpele product foto's. Ik ga er van uit dat bij de teksten niet "uitdrukkelijk" het auteursrecht is voorbehouden, zoals de wet voorschrijft. Zie graag onderbouwing / jurisprudentie van het tegendeel.

Heb eens even zitten spitten op relevante jurisprudentie. Hier kan je ook lezen wat een redelijke schadevergoeding zou kunnen zijn. Las ergens anders nog de mogelijkheid om je te beroepen op persexeptie, zeker nu er aan bronvermelding is gedaan en er uit meerdere bronnen is geput. Lijkt erop dat de commerciële auteursrechtspeurders daarmee worstelen en er nog geen duidelijke jurisprudentie is. Het is natuurlijk de vraag of een rechter de betreffende website een medium vindt dat dezelfde functie vervult als "de pers"?