StevenK

Doen wat je hieronder suggereert: eerst iemand die dit werk ook doet het opnieuw uit laten voeren op basis van a. de inhoud van de overeenkomst en b. de data die je aangeleverd hebt. Aansprakelijk stellen kan altijd en lijkt me op dit punt ook wel raadzaam: 'Zoals je weet heb ik het idee dat de door jou gedane aangifte IB niet klopt. Hierbij stel ik je aansprakelijk voor de schade die daarvan het gevolg is. Dat betreft niet alleen teveel betaalde belasting(rente), voor zover ik dat niet gecorrigeerd kan krijgen, maar ook de kosten die ik moet maken om de aangifte na te laten rekenen en hopelijk aan te laten passen'. Of hij 'grootboekrekeningen' aan moet leveren ligt eraan wat je afgesproken hebt. Je schrijft dat je hem ingeschakeld hebt voor de aangifte IB. dat is iets anders dan een boekhouding doen. Dat lijkt me lastig: een andere boekhouder zal toch echt de hele aangifte opnieuw door moeten rekenen, hij kan, zeker met het uitgangspunt dat de vorige boekhouder slecht werk geleverd heeft, niet een deel van die aangifte gebruiken als uitgangspunt voor een corectie.

Er zijn veel mensen die werk doen waar ze geen diploma voor hebben, maar hoe zie je dat zelf? Je hebt HR ervaring, dus jij weet toch veel beter dan wij hoe organisaties tegen diploma's aan kijken?

Wat @Joost Rietveld zegt. En juist omdat je met een burnout is het verstandig je precieze positie door een deskundige (jurist) te laten bekijken. Dan heb je meer inzicht welke stappen je wel en niet kunt zetten.

Hier heeft iedereen mening die niet onder stoelen of banken wordt gestoken, dus een stille investeerder zul je hier niet snel vinden. Los daarvan: met 'de bank wil niet, Marokko is lastig' vind je al helemaal niemand. Want dat jij volgende week geld wil hebben is geen overtuigend argument, sterker nog, het wordt vooral als een slecht argument gezien, want kennelijk ben je met iets bezig dat je nog niet gefinancierd hebt. Je moet, denk ik, eerst uitwerken welke kansen je te bieden hebt, welke zekerheden daaraan verbonden kunnen worden en dan bepalen welke investeerders dat interessant zouden kunnen vinden. En dan vermoed ik dat met wat nu hier schetst, je je zult moeten richten op die mensen, die bekend zijn met hoe de Marokkaanse economie en juridische wereld in elkaar steken.

En vaak blijkt dat de vraagprijs dan zo hoog is dat hij niet te financieren is en er om die reden gezocht wordt naar andere manieren om die hoge vraagprijs te financieren. Dat zie je bijvoorbeeld bij bedrijven waar fors geïnvesteerd is in de activa, uit eigen middelen, maar het resultaat tegenvalt. Een verkoopprijs op basis van een EBITDA multiple (dus een x maal de EBITDA) valt dan ten opzichte van de waarde van de activa laag uit. De verkoper wil dat geld dat in die activa zit terugzien bij de verkoop, maar hij beseft zich dan niet voldoende dat die activa in de onderneming niet meer waard zijn dan de netto contante waarde van de meerwaarde die de activa genereren. Eigenlijk moet je als koper dan weglopen en je niet in bochten wringen om toch die hoge vraagprijs betalen, want als die vraagprijs niet te financieren is, betekent dat effectief dat de financiers geen vertrouwen hebben dat financiering van die vraagprijs terugverdiend kan worden. Want uiteindelijk gaat het om dat laatste: niet alleen moet je de financiering betalen, maar het doel is natuurlijk dat je ook zelf geld overhoudt, meer dan wanneer je hetzelfde werk in loondienst zou doen.

Precies. Een investeerder heeft hoe dan ook rendement op één staan en vaak doen ze dat door een hefboom te creëren. Ze investeren 100 euro en lenen 100 euro bij een specialistische bank. De onderneming mag dan die lening van 100 euro in 5 of 6 jaar afbetalen. Effectief is dat voor de investeerder dan 15% rendement per jaar, omdat aan het einde van die periode hun aandelen geen 100 euro maar 200 euro waard zijn, omdat de lening van 100 euro afbetaald is. Dit betekent juist daarom ook dat je hoe dan ook die lening moet aflossen, ook als dat gebeurt ten koste van investeringsbudgetten en in de regel betekent zo'n constructie ook dat er na de initiële investering geen aanvullend kapitaal beschikbaar zal komen, tenzij dat vanuit de cashflow van de onderneming komt.

Behalve in de situatie dat niemand een meerderheidsbelang heeft. Dus door je investeringsvehikel juist in te richten kun je om die borgstelling heen bewegen. En omdat het alleen om het belang gaat, kun je in een aandeelhoudersovereenkomst toch borgen dat je voldoende zeggenschap houdt. Op zich hoeft de ondernemer in spé geen kapitaal te hebben voor die borgstelling. Alleen de handtekening onder de borgstelling is genoeg. En bijzonder beheer van de bank heeft ook niet heel veel haast om die borgstelling uit te winnen, omdat de bank in dat geval toch al betaald heeft gekregen. (ik heb meer dan eens ondernemers geadviseerd die het niet eens waren met die uitwinning) Klopt, omdat het voor de financier feitelijk om het even is wie het 'eigen kapitaal' verschaft, zolang dat maar achtergesteld is bij de financiering. Klopt, wanneer de verkoper niet zijn volledige belang verkoopt en zelf actief blijft, is dat voor een bank een extra continuïteitswaarborg. Feitelijk beoordeelt de bank de overname dan als een MBO ipv een MBI.

Financieren is heel simpel: je moet de financier overtuigen van je eigen vertrouwen in de onderneming, door eigen geld in te brengen dat de onderneming in staat gaat zijn de financieringslasten te dragen en af te lossen en tegelijkertijd ook de noodzakelijke (vervangings)investeringen te doen. Wat het eerste punt betreft: Op het moment dat je zelf dat geld niet hebt en de verkoper je wel het vertrouwen gunt, kun je een deel van de financiering wellicht bij de verkoper lenen en die lening achterstellen bij de bancaire financiering, waardoor de bank die lening als 'eigen inbreng' kwalificeert. Daarbij moet je er ook rekening mee houden dat banken graag werken met een borgstellingskrediet onder de BMKB regeling. Hierbij staat de overheid garant voor (een deel van) de financiering. De ondernemer zal daarbij voor, in de regel 25% privé een borgstelling af moeten geven als dekking op die borgstelling. let op: de BMKB is er om de bank zekerheid te geven, niet de ondernemer. Bij een beroep op de BMKB regeling worden de verstrekte zekerheden zoals een privé borgstelling uitgewonnen. Wat het tweede punt betreft: dit van veel omstandigheden afhankelijk en als overnemer moet je je er heel erg van bewust zijn dat het vertrek van de verkoper door financiers als een groot risico kan worden gezien. Bij dit alles doet een overnemer er heel verstandig aan prognoses voorzichtig te houden en er rekening mee te houden dat na een overname er in eerste instantie sprake zal zijn van een terugval in zowel omzet als marge. Want als je op een rooskleurige prognose financiert is de kans grond dat je al na de eerste rapportage bij de bank zit uit te leggen waarom je je prognoses niet haalt. Ook is het verstandig een modus te vinden waarbij je niet al je liquiditeit gebruikt voor je overname, zodat je klappen / noodzakelijke investeringen op kunt vangen zonder direct een dure R/C faciliteit te benutten.

Je kunt wel van de man af komen, maar niet van de verplichtingen. Als hij echt ziek is, dat wil zeggen: 'door ziekte of gebrek niet in staat te werken', dan zijn er geen legale oplossingen om afscheid te nemen. Dan is het heel belangrijk dat spoor 2 in te zetten, want als je dat niet doet, weet je nagenoeg zeker dat je ook nog eens een jaar extra door mag betalen in het kader van een loonsanctie van het UWV.

Nee. Er zijn in ieder geval in Nederland geen faciliteiten voor gefailleerde ondernemers, behalve dan de WSNP. De enige uitkering waar ondernemers die failliet gaat recht op hebben is bijstand en dat is juist op basis van waar je woont.

Als jij denkt dat diverse LLM's het beter weten dan de specialisten alhier, waarom stel je de vraag dan hier? Dit is een typisch geval: you can't have your cake and eat it. Je hebt een werknemer en dus heb je te maken met allerlei dwingendrechtelijke bepalingen en dan kun je hoog en lang springen om die te omzeilen, maar als zich juist de situatie voordoet waar je bang voor bent, is de kans het grootst dat die constructie die je zoekt in je gezicht ontploft. En overigens is niet de fiscus jouw 'probleem', maar de werknemer en mogelijk het UWV, op het moment dat die werknemer ziek uitvalt. Over dat uitvallen gesproken: valt deze persoon niet toevallig onder de no-claim regeling? Dan is er materieel eigenlijk geen risico...

Alles wat BTW betreft boek je zoals het op de factuur staat. Dus als jij een IC factuur hebt gekregen, boek je hem als IC factuur. Net zoals dat je niet zelf aan BTW mag rekenen, maar dat je die bedragen, hoe fout ook uitgerekend, over moet nemen uit de factuur.

Ik zou eerst maar eens bij die opdrachtgever van jouw klant informeren of zij nog iets te betalen hebben aan die klant. Dan is beslag leggen ineens wel heel nuttig en zinvol.

Onzin. Die regels, daar vragen we als maatschappij zelf om. Kijk eens hoeveel ondernemers hier op HL komen vragen 'hoe zijn de regels' of 'wat zijn mijn rechten' ipv 'hoe kan ik dit oplossen'. Het probleem van regels in Nederland is dat we allemaal vinden dat er overal regels voor moeten zijn, dat ze vooral ook gehandhaafd moeten worden (en daarna snappen we niet waarom het ambtenarenapparaat uitdijt) en maar dat we vooral ook vinden dat die regels voor onszelf niet gelden.

Dat je als werknemer de vrijheid hebt om elders te gaan werken, wil nog niet zeggen dat je als ondernemer zomaar mag concurreren met je voormalig werkgever.