Ron van der Kolk

Zoals Twabla al zegt: je wil dus wel (zakelijke) winst genereren met inkoop en verkoop, maar die winst vervolgens (onbelast?) benutten om je (privé) verzameling uit te breiden. Dat klinkt toch wel als (belastingplichtig) ondernemerschap. De informatie over kosten moeten de verkopers in kwestie zelf opgeven in hun belastingaangifte, net als de inkomsten. Dat moest al voor de DAC7; met de informatie die nu van de platformen komt heeft de Belastingdienst een extra controlemiddel gekregen of dat opgeven wel gebeurt.

Voor aftrek van de kosten kan dat voldoende zijn, voor het terugvragen van de btw niet. Daarvoor moet de factuur aan de factuureisen voldoen, waaronder een juiste tenaamstelling.

Meest nette oplossing is teruggaan naar de webhostingpartij, overeenkomst aan laten passen van compagnon naar BV, factuur aan compagnon laten crediteren, nieuwe factuur laten sturen aan BV. Klinkt omslachtig, maar dan klopt het wel en loopt het meteen goed voor de toekomstige facturen.

Ik heb goede ervaringen met Vevida/Yourhosting en TransIP.

Beste kussensloop, Ik lees in je verhaal een hoop verwarring over de situatie en de kansen en risico's. Ook zit je daarover niet met je partner op een lijn. Er speelt een hoop emotie en dat maakt het soms lastig om het helder te zien. Mijn advies is om niet direct naar de hypotheekverstrekker te gaan en daar alles op tafel te leggen, met alle ruis en emoties, maar om naar een onafhankelijke hypotheekadviseur te gaan. Die kan je helpen om in kaart te brengen wat de situatie is, welke kansen en liggen en welke risico's er zijn. Die kan jullie adviseren wat voor jullie situatie het beste is, en zorgvuldig communiceren met de hypotheekverstrekker. Dan weten jullie waar je aan toe bent, en de hypotheekverstrekker ook. Het is even door de zure appel heenbijten, maar de huidige situatie is ook niet goed voor je nachtrust. Neem deze week nog actie, pak de telefoon en bel een adviseur. Succes en sterkte!

Dat hangt van de hypotheekverstrekker af, maar als de VOF nog niet gestart is zal het niet in positieve zin bijdragen. Hooguit in negatieve zin, omdat je een financiële verplichtingen met hoofdelijke aansprakelijkheid aangaat.

Natuurlijk niet? Waarom niet? Dat mag hij niet, maar jij ook niet. De naam is van de VOF. Als je het niet eens kunt worden over overdracht van de naam en betaling daarvan, dan kunnen jullie elkaar behoorlijk het leven zuur maken als de ander de naam toch gebruikt. Als de ander de handelsnaam wil blijven gebruiken dan moeten jullie de handelsnaam op waarde schatten en meenemen in de onderlinge verrekening. Zo'n schatting is helaas al snel onderwerp van geschil.

Je kunt dezelfde onderneming alleen voortzetten als eenmanszaak als er een voortzettingsbeding is, maar dat is er niet. Daarnaast zou je dan een en ander van de andere vennoot over moeten nemen, en er dus voor betalen. De bedrijfsnaam bijvoorbeeld is nu van de vof, daar kun je niet zomaar gratis mee verder in je eenmanszaak als de andere vennoot stopt. Kortom, als een van jullie wat wil dan moet je daar met de ander goed uitkomen en dat alsnog netjes vastleggen, bij voorkeur voor het daadwerkelijk uit de vof stappen. Dat wil ook zeggen: het eens worden over de waarde van een en ander. Dan wordt de afwikkeling en doorstart als eenmanszaak een stuk eenvoudiger. Kom je er samen niet uit en komen er geen afspraken, dan kunnen jullie allebei niet verder. Overweeg een mediator of een advocaat. Algemeen advies voor startende meelezers: geen vof beginnen zonder goede vof-overeenkomst, waarin niet alleen de goede tijden (winstverdeling) maar vooral de slechte tijden (uittreding) goed geregeld zijn. Nog een tip: de afwikkeling en afrekening, en het doen van juiste belastingaangiftes daarvan, is niet eenvoudig. Raadpleeg een goede boekhouder of beter nog een goede fiscalist. Anders heb je straks niet alleen sores met een ex-vennoot, maar ook nog met de belastingdienst. Vergeet niet dat je hoofdelijk aansprakelijk bent.

Welkom op Higherlevel! Dan kan er niemand uit worden geknikkerd, dat kan alleen als die mogelijkheid is geregeld in vof-overeenkomst. Daarnaast: zodra er een vennoot uittreedt houdt de VOF op te bestaan en moet er onderling worden afgerekend. Dat geeft jou ook een onderhandelingspositie, want als jij er de brui een geeft kan de andere vennoot ook niet meer verder. Er is immers geen voortzettingsbeding, want er is geen vof-overeenkomst.

Welkom, Moto. Je gebruikt de worden investering en kosten als synoniem, maar er is een verschil tussen kosten die je in 1 jaar mag aftrekken en investeringen die je gespreid over meerdere jaren moet aftrekken (afschrijven). Wordt kort uitgelegd in het Handboek Ondernemen van de Belastingdienst, maar jezelf verdiepen in het boekhouden kan ik elke startende ondernemer aanraden.

Ik wens jullie allemaal zoveel goeds met jullie ondernemingen dat er daarnaast ruim tijd overblijft voor jezelf en voor de mensen om je heen, die jij nodig hebt en die jou nodig hebben.

De eenmanszaak heeft geen relatie met de holding, zoals bij een werkmaatschappij. De eenmanszaak staat dus niet naast of onder de holding. Mocht je kosten gaan maken voor zowel de eenmanszaak als de holding/werkmaatschappij en onderling willen gaan factureren, raadpleeg dan zeker een fiscalist.

Wat voor jou een concept factuur is (want niet geprint en verzonden) is voor het pakket blijkbaar een factuur (want aangemaakt). Misschien even bij de leverancier van het pakket informeren of er ook een optie is om een concept factuur aan te maken?

Welkom op Higherlevel. Ja hoor. Gaat het om een eenmanszaak? Dan is het simpelweg een privéstorting en later een privéopname.

Eigenlijk wel, maar je kunt in de praktijk in een gegeven jaar al je tijd aan een opdrachtgever besteden, zolang er maar geen gezagsverhouding is; dat kun je onder meer oplossen met een tussenpartij. Het streven moet natuurlijk wel zijn om meerdere opdrachtgevers te hebben en ondernemer te zijn. Als je jarenlang voor dezelfde opdrachtgever blijft werken zonder enige aantoonbare moeite om andere opdrachten binnen te halen, dan krijg je natuurlijk wel het probleem dat het erg op een verkapt dienstverband begint te lijken.

Het Nederlands recht was er eerder dan het Europees recht, en het Europees recht is natuurlijk een groot compromis van veel landen. Het is niet anders. Je moet het interpreteren in combinatie. Ook binnen het Nederlands recht kun je niet kijken naar een enkel artikel, maar moet je artikelen interpreteren in combinatie met elkaar en met jurisprudentie. Het is niet zwart-wit. In dit geval moet je dus ook nog combineren met Europees recht. Dat is hun interpretatie, maar niet zozeer verschillend met die van mij: de termijn kan langer zijn (combinatie Europees recht en Nederlands recht), maar (met tussenkomst van een rechter) ook korter worden toegepast.

Voglens Nederlands recht is er geen vaste wettelijke garantietermijn, maar volgens Europees recht is er een minimum van 2 jaar. Ergo, in Nederland is het minimaal 2 jaar maar dat kan ook langer zijn, afhankelijk van de te verwachten levensduur. Volgens de combineerde regels kan het dus niet minder zijn dan 2 jaar (ook al zegt Consuwijzer dat), maar in de praktijk moet een rechter wel kijken naar de redelijkheid in billijkheid van het toepassen van het minimum van 2 jaar op een product met een te verwachten levensduur die (veel) korter is. Nog even verwijzen naar de Rijksoverheid: "U heeft recht op minimaal 2 jaar garantie in alle landen die onder de Europese richtlijn Koop en garantie vallen" (bron). Nationale wetten en regels mogen de consument nog verder beschermen, maar niet minder.

Door het van toepassing verklaren van Nederlands recht sluit je Europees recht niet uit: de voorrang van het Europese recht op het nationale recht is absoluut. Wat je ook opschrijft in je voorwaarden, een Nederlandse rechter mag bepalingen die strijdig zijn met het Europese recht niet toepassen. Als je het Nederlands recht van toepassing verklaart, betekent dat dus in de praktijk: Nederlands recht is van toepassing voor zover Europees recht niet wat anders bepaalt.

Een factuur sturen lijkt me niet handig, want in feite factureer je de uren (niet het geld) dan dubbel, omdat ze ook al op de eindfactuur stonden. Een urenoverzicht (geen factuur) sturen lijkt me wel handig, want dan weet de klant wanneer het tegoed op is en de teller weer gaat lopen.

Welkom op Higherlevel. Een simpele Google actie levert al talloze hits van papierleveranciers en verpakkingsproducten die een biologisch afbreekbaar alternatief leveren voor gecoat papier, bijvoorbeeld voor koffiebekertjes. Dat papier mag in theorie bij het oud papier, maar helaas zijn oud papier verwerkers er niet blij mee, want de coating vervuilt de papierstroom en is lastig te verwijderen in het proces. Daarnaast, papier en karton dat in aanraking is geweest met voedsel, is niet welkom in hun papierstroom; dat zal voor cosmetica vast ook zo zijn, want ook dat vervuilt het papier. Neem eens contact op met het Kennisinstituut Duurzaam Verpakken en lees ook eens hun onderzoek naar koffiebekers en andere gelamineerde verpakkingen.

En als je nu een foutje maakt of een aangifte een dag te laat inlevert? Wie betaalt de boete? Wie doet de herstelwerkzaamheden? En als je nu uitglijdt in zijn magazijn en je arm breekt zodat je twee maanden uit de running bent? Wie betaalt jouw inkomen door? En de medische kosten?

Heb je hierover afspraken gemaakt met je werkgever?

Natuurlijk mag dat. Of het nu een Clio of een Ferrari is. Als je maar wel aan bijtellingsregels denkt.

Het hangt er vanaf wat er precies is afgesproken. Wat staat er in de overeenkomst? Als de afspraak alleen kleeft aan BV A dan geldt die niet voor op te richten BV B. Een BV B oprichten zou dan een manier zijn om alsnog direct zaken te doen met de derde partij. Maar is het de moeite waard? Als dat zo is kan het ook je inzet zijn om eens om tafel te gaan met de leverancier: ik wil graag jullie toestemming om via BV A met derde partij direct zaken te doen. Nee heb je, ja kun je krijgen.

Als er bijvoorbeeld meer zakelijke kilometers worden gemaakt dan privé kilometers lijkt mij het zakelijk karakter overheersen. Boetes zijn niet aftrekbaar, maar advocaatkosten wel, mits deze een zakelijk karakter hebben. Als de invordering een zakelijke oorzaak en/of een zakelijk gevolg heeft zou je kunnen stellen dat ook de advocaatkosten om een ingevorderd rijbewijs terug te krijgen dus aftrekbaar zijn. Of zoals het Hof Den Haag schreef (18 april 2000, nr. 97/20923):