kuifje

Dat zal allicht meer kosten dan die mensen gemakkelijk kunnen betalen. Maar waarom leidt je daaruit af dat een advocaat (te) hoge uurtarieven hanteert, en dat dat ook nog eens een keer moet van de Orde? Een advocaat heeft veel stress en maakt lange uren, heeft een back-office dat ook betaald moet worden, dure verzekeringen voor professionele fouten, verplichte aanvullende opleidingen (kosten + verloren werktijd), heeft sowieso al een lange opleiding moeten doen en dan nog een paar jaar verplicht onder belegeiding, vaak tegen een laag loontje, moeten werken om advocaat te kunnen worden en draagt een grote verantwoordelijkheid. Mag zo iemand alsjeblieft een deftig uurtarief vragen? Als ik bij mijn toyotagarage kom hangt daar een bordje dat het uurtarief van een monteur 68€ is. Ik vind dat relatief duur. En dan wordt er ook nog eens winst gemaakt op de onderdelen die ze installeren. En je moet eens een loodgieter laten komen om je toiletpot te ontstoppen, of een slotenmaker als je jezelf hebt buitengesloten. Dan val je ook stijl achterover van de kosten. Aan de andere kant.... Als je iets goed gedaan wilt hebben, door opgeleide professionals die aan het eind van de dag een fatsoenlijk leefbaar inkomen hebben, dan kost dat gewoon geld. Dat er velen zijn die het niet kunnen betalen om iets professioneel te laten doen is misschien wel waar, maar is eerder een maatschappelijk probleem dan een probleem dat advocaten objectief te duur zijn. En het is natuurlijk ook een kwestie van vraag en aanbod. En hoe je erbij zou komen dat advocaten een bepaald hoog tarief MOETEN hanteren van de Orde van advocaten, dat vraag ik me echt af.

Dat lijkt me nu typisch iets om eens in een open gesprek met je bank te bespreken. Ik kan me voorstellen dat een dollar-rekening, met daaraan gekoppeld een credit card, een oplossing zou kunnen zijn (vooral als je ook inkomsten in dollars hebt).

Zoals ik het lees is het een vreemd verhaal. We kennen lang niet alle details, en dat hoeft ook niet, want de kans dat er nog iets te redden valt is <0.1% Alles zal afhangen van de precieze details van het verhaal. Vooral de details van het contract zullen van groot belang zijn. Eigenlijk is het simpel: Hij heeft zijn exclusiviteitsrechten opgegeven door de betreffende taksen niet meer te betalen. Dan is het volledig normaal dat de rest van de wereld daar gebruik van mag maken. Dat dit gebeurd is na een faillisement (hij schrijft 'bedrijf heeft het dus ook niet overleeft'.) heeft er op zich niets mee te maken. Als het octrooi waarde had gehad, had de curator die waarde wel verzilverd. Het feit dat dat niet gebeurd is, is ook al een indicatie dat het octrooi misschien toch niet zo waardevol was. Zijn bedrijf bestaat ook niet meer, dus als er al een partij was die wat kon eisen, is die er nu niet meer. Maar aangezien het octrooi vervallen is, mag iedereen die technologie gebruiken. Het is dus niet echt zo dat allleen de andere partij profiteert, maar dat de gehele samenleving profiteert, en op gelijke basis werkt. Techneutje kan ook zelf met die technologie opnieuw starten We kennen ook slecht 1 kant van het verhaal. Ik vermoed sterk dat de andere partij een andere versie van de feiten heeft. Natuurlijk kunnen we medelijden hebben met de vraagsteller. Mooie uitvinding, octrooi, dan een geschil met een zakenpartner, en dan failliet. En blijkbaar loopt het product goed, dus eigenlijk vinden we dat de vraagstelller een beetje mee moet krijgen. Nu is het octrooi vervallen. Dat betekent dus dat de voormalige klant/zakenpartner ook geen bescherming meer heeft. De hele wereld kan hen nu wegconcurreren. Ik kan me niet voorstellen dat zij dat gewild hebben, dat was namelijk ook niet in hun belang, zij hadden waarschijnlijk ook liever het octrooi in stand gehouden om de enige speler op de markt te zijn. Ik wil zeker niet oordelen, de beste stuurlui staan aan wal, en achteraf is het voor iedereen gemakkelijk zeggen wat er gedaan had moeten worden, maar hier zit meer achter dan dat we nu weten.

Als de betaaltermijn al drie jaar verstreken is: geen kans, de wet laat het gewoon expliciet niet toe. In sommige gevallen, afhankelijk van hoe je telt, en als je overmacht kunt bewijzen, zou tot 1.5 jaar te laat nog hersteld kunnen worden, maar langer niet. Je zult hier geen nuttige suggesties krijgen, het kan gewoon niet. Een octrooigemachtigde mag inderdaad niet op no cure-no pay basis werken, maar dat is eigenlijk irrelevant, want je bent dik te laat, dus die kan ook niets voor je doen. Je hebt het over een Europees octrooi. Ik neem aan dat je, gezien de context, een Europese octrooiaanvraag bedoeld, die nog niet was toegekend. Indien het onverhoopt toch een toegekend Europees octrooi mocht zijn, dan zijn het de individuele landen die de wettelijke mogelijkheden tot herstel bepalen, en dat zou je dan land per land moeten laten uitzoeken. Het kan best dat er ergens een land is dat een extreem lange hersteltijd toelaat, dus dan zou je nog een kansje hebben, maar het lijkt me sterk. Je schrijft dat je een exclusieve licentie hebt verleend aan een partij. Is die niet gaan klagen bij jou toen er allerlei concurrenten op de markt kwamen, terwijl hij dacht exclusiviteit te hebben? Voor je het weet heeft die partij nog een dikke schadeclaim op jou! (als ik die andere partij als klant had zou dat wel iets zijn wat ik hem zou aanraden, afhankelijk van het contract natuurlijk)

Zeg je nu dat die beheerder spontaan, zonder opdracht van jou (en misschien zelfs zonder overleg?), die aanpassingen gemaakt heeft, en toen een factuur gestuurd heeft? Dan vind ik het al een stuk dubieuzer. Want misschien wilde jij helemaal niet naar HTTPS, en had je net zo lief het formulier van je site afgehaald. Ik denk dat je keuze om eens rond te kijken naar een andere beheerder geen kwaad kan. DAt heeft hij dan mooi voor elkaar gekregen met zijn factuur: klant kwijt.

Dat herschrijven mag dus wel. Jouw vriend heeft geen rechten op de onderliggende concepten, alleen op zijn uitwerking daarvan in tekstvorm. Begrijp ik het goed dat hij het gewoon vervelend vindt dat 'zijn' blog lijkt door te lopen terwijl hij hem uit de lucht wilde hebben, onafhankelijk van welke tekst er precies opstaat? Dat zal moeilijk worden...

grote kans dat de nieuwe domeinhouder een cowboy is in een ver buitenland die zich niets van auteursrecht aantrekt, en die simpelweg, als de eerste hostingprovider zijn website off-line haalt, deze naar een tweede hostingprovider verhuist die 'niet zo moeilijk doet'.

Het vreemde in dit hele verhaal is: hoe kan de beheerder in hemelsnaam een privacypolicy maken voor zijn klant. Daarvoor is immers een hele hoop info nodig die alleen de klant/TS heeft en die de beheerder niet eens heeft. Ik denk dat de beheerder gewoon iets geschreven heeft wat er uitziet als een redelijke provicayverklaring, met een paar juridisch lijkende termen erin en een hoop wollige taal, zodat iedereen tevreden is. Maar ik twijfel er sterk aan dat dit een privacyverklaring is die klopt met wat de TS in de praktijk doet, en die voldoet aan alle eisen van de AVG. Indien wel, dan zal dat toch al gauw een intakegesprek van 2 uur zijn geweest, en een individuele schrijfopdracht van 1 uur, en nog een paar keer het ontwerp heen en weer sturen voor de laatste finetuning. Zeg 4 uur in totaal. Dan is het een koopje geweest.

Hoe weet je dat? Misschien heeft TS wel gevraagd aan die persoon om een overeenkomst op te stellen. Dan is het logisch dat daar een factuur voor komt. Het is wel wat vreemd van de beheerder want de klant is koning en je moet je aanpassen aan de wensen van je klanten, anders lopen ze weg, dus ja, normaal gesproken verwacht je dat de klant (de TS) zegt: vanaf nu werk je onder deze voorwaarden voor mij of helemaal niet meer. Maar je weet niet wat er is afgesproken. Wat mij niet duidelijk is in het hele verhaal is of die beheerder al die acties spontaan heeft genomen, of op vraag van de TS. De website overzetten naar https doe je normaal gesproken toch alleen op basis van een expliciete opdracht, lijkt me. Er lopen twee issues door elkaar: 1) wat is er afgesproken en 2) is het bedrag redelijk voor de werkzaamheden

Dat is een redenering die volgens mij niet klopt. Het auteursrecht geeft de maker het recht om publicatie van zijn geschriften te controleren. Waarom hij de website is gestopt is niet van belang. Misschien wil hij de teksten als boek utibrengen, misschien staat hij er niet meer achter en beschouwt hij het als jeugdzonde, misschien heeft hij de teksten verkocht aan iemand anders die er volgende maand een website mee begint. Het maakt niet uit: De teksten zijn van de maker, en hij heeft de vrijheid om ze wel of niet te publiceren, of alleen tegen voorwaarden die hij bepaalt. Als de nieuwe eigenaar zo

Bijzondere blog of niet is niet relevant. De nieuwe eigenaar zal waarschijnlijk geld willen verdienen door een van beide (of beide) volgende taktieken 1) Advertenties erop zetten om te profiteren van de traffic ernaartoe. 2) Links erop zetten naar zijn eigen website of naar betalende websites met SEO als doel. In beide gevallen heeft de nieuwe eigenaar er baat bij dat de site zoveel mogelijk op de oude lijkt, zodat Google denkt dat de nieuwe site = de oude site (met zijn waarschijnlijk relatief grote authoriteit/leeftijd). Maar het mag natuurlijk niet, laat dat duidelijk zijn.

Maakt het toevoegen van de naam van een gemeente waar je niet gevestigd bent een handelsnaam nou duidelijker of juist verwarrender? Ik ken hier in de omgeving van Eindhoven een paar bedrijven die Eindhoven in hun handelsnaam hebben staan, maar helemaal niet in Eindhoven zijn gevestigd. Een bekende is "IKEA Eindhoven" in de gemeente Son en Breugel. Waar ligt dan de (gemeente)grens? Ergens bij Amsterdam Beach (Zandvoort) en Amsterdam Castle (in Muiden)? Sterker nog, er is een Hotel New York in Rotterdam. En er zijn hotel Bristol's in geheel Europa (even een anekdote: Ik heb wel eens het verhaal gehoord, maar nooit ergens bevestigd of ontkend gezien, dat er veel hotel Bristol's zijn omdat in de tijd van de massa-emigraties van Europa naar de US de mensen te voet/te paard/met de trein vanuit geheel Europa hun weg naar de boot, vaak Bristol, moesten vinden. Dat ging natuurlijk niet in een dag, en de reis ging ook door landen waar je de taal misschien niet van sprak. Door zichzelf 'hotel Bristol' te noemen gaven hotels aan dat ze bedoeld waren voor landverhuizers op weg naar Bristol en flexibel wat taalgebruik en verblijfsduur betreft.)

Ik zou zeker in overleg gaan met een jurist/advocaat. Die zal snel je positie, en die van de andere partij in kaart kunnen brengen. Een belangrijk aspect is ook: Wat wil jij? Wil je deze situatie gebruiken om eens lekker te cashen (daar is niet mis mee) of wil je toch wel erg graag je naam behouden, of zit je er tussenin en wil je wel een deal maken als er maar een correcte vergoeding tegenover staat? Hoe het ook zij, het hangt grotendeels af van de precieze details van de situatie, en van jouw wensen. Typisch iets om met een advocaat of ander kundige jurist te bespreken. Kost misschien 1000€, maar dan weet je ook precies waar je staat, kansen en bedreigingen. Maar kies een specialist, niet een generalist die tijdens zijn studie wel eens zoiets is tegengekomen. Een specialist is misschien dubbel zo duur per uur, maar doet het in een derde van de tijd

ik zou Inbev helamaal niets vragen ... Daarmee geef je ze meer macht (slagkracht) dan ze toekomen. De naam indienen bij het merkenregister en "gewoon" afwachten. Als Inbev bezwaar wil maken, dan moeten ze eveneens "gewoon" de daarvoor geldende regels volgen. Wat betreft die garanties ... Die zijn er niet. Het is aanmelden, betalen voor de procedure en afwachten. Bij afwijzing ben je het geld kwijt. Niet helemaal geld kwijt, bij afwijzing gaan we voor beeldmerkrecht, dat is wat AbInBev ook gedaan heeft met het Julius etiket. Dan gaat het om kleur, lettertype en grote van het woord. Dat is net zo dwingend als het woordrecht. Ik heb er vertrouwen in. Net zoals Nedzhibe zeg ik: geen slapende honden wakker maken, niet voorleggen aan Inbev. Als ze al reageren, zal dat niet-bindend zijn (ik denk zelf dat ze helemaal niet gaan redeneren), dus dan heb je nog geen zekerheid. Het is ook niet Inbev die bepaalt of het kan, dat is de wet/de rechter. Ik moet zeggen dat ik het, net zoals sommige anderen, ook een beetje een randgeval vind. Maar goed, je hebt (blijkbaar) een professional ingeschakeld, dan mag/moet je ook op hun advies vertrouwen. De grote maatstaf bij dit soort dingen is altijd of er bij een gemiddeld oplettende klant sprake kan zijn van verwarring. Het is wel zo dat er ongetwijfeld al heel veel bieren/brouwerijen eindigend op -us of -ius zijn. Er zijn er al een paar genoemd in deze draad. Dat betekent dan ook weer dat de gemiddelde klant in het speciaalbierenwereldje relatief oplettend zal zijn, dus dat betekent dan ook weer dat relatief kleine verschillen, zoals in dit geval, toch voldoende kunnen zijn om geen verwarring te geven. Voor een beeldmerk zal je trouwens gewoon opnieuw gewoon moeten betalen. En ik twijfel of het inhoudelijk veel uitmaakt, juist omdat Inbev een woordmerk heeft. Als het woord Jovius voor verwarring zorgt, zal dat ook zo zijn voor het woord Jovius geintegreerd in een mooi logo.

Er was eerst product A, en of dat het best denkbare product was weet ik niet, maar het was er. Dat werd vervangen door product B. Product B is duidelijk slechter voor eerlijke verzekerden dan product A. Dan is dat toch in eerste instantie de 'schuld' van de verzekeraar? En als de verzekeraar hier op HL komt en zegt... 'ik heb een probleem, ik heb een goedlopend product in een sympathieke branche, maar ik maak er verlies op, wat moet ik doen', dan zeggen we allemaal in koor: stoppen met dat product/product veranderen. Die verzekeraar heeft geen 'schuld', die is gewoon zakelijk verstandig bezig. Wat verwacht je anders van hem?

Doe dat nu niet. Op basis van wat je zegt zit je voor 99% aan de verkeerde kant. Die advocaten, en die managers bij InBev, zijn ook geen onmensen die een hobbybrouwer kapot willen maken. Het kan ze waarschijnlijk geen donder schelen of ze een paar duizend, of zelfs een paar tienduizend, euro schadevergoeding binnenhalen. Ze hebben alleen als taak om to zorgen dat de merken van Inbev gerespecteerd worden. Dat is hun job. Als je gaat dwarsliggen, dan zullen zij ook harder gaan optreden. Je pleegt nu al inbreuk, en in het verleden ook al. De inbreuk en het recht op schadevergoeding is niet pas ontstaan op het moment dat ze je een brief stuurden, maar die was er altijd al. Je hebt gewoon iets gedaan wat niet mocht. Gevist een een vijver waar je geen vergunning voor had. Je wist het niet, maar dat maakt niet uit, en je vind het oneerlijk, maar dat maakt ook niet uit, maar stop er gewoon mee, en laat je advocaat een beleefd briefje sturen dat je dat doet. Maar goed, dat zal je advocaat je ook wel adviseren. Als je wilt vechten: weet dan wel dat, onafhankelijk van de echte schadevergoeding wegens de inbreuk, de volledige(!) juridische kosten van de winnaar door de verliezer moeten worden vergoed.

Maar wat je dan vergeet is dat je, nadat je de lening hebt afbetaald, nog wel een auto met een zekere waarde hebt. En heb je onderhoud wel eerlijk ingeschat, of daar een worst-case scenario genomen? En heb je de verzekering wel geoptimaliseerd? Ook bij de leasemaatschappij krijg je geen kanjer van een no-claim korting als je die zelf niet zou krijgen. (Behalve als de leasemaatschappij gerund wordt door dommerikken, Kan, maar onwaarschijnlijk). Aan dat eigen geld, als je dat gebruikt, moet je ook een fictief verlies aan rendement toekennen, ander ben je appels met peren aan het vergelijken. Dat verlies aan rendement zal misschien niet helemaal zo groot zijn als je rente, maar als je optimaliseert mag het er ook niet te ver van afwijken. Tovenarij bestaat niet. Die mooie website van de leasemaatschappij en de reclamespotjes en het personeel wat ze daar hebben, en het rendement voor de aandeelhouders, wordt allemaal betaald uit de winst die ze op jou maken. En zij willen ook wel graag een rendement op hun geld. Je least omdat het beter is voor je cashflow, en zorgenvrij, niet omdat het goedkoper is, Het enige voordeel dat je misschien zou kunnen hebben is dat de leasemaatschappij in bulk inkoopt, en dan een klein voordeel heeft, en dat ze misschien een deel van dat voordeel in de prijs naar voren laten komen, maar dat kan normaal gesproken niet opwegen tegen de extra kosten van een tussenpartij. Autobladen en consumentenbonden en zo maken regelmatig de vergelijking tussen een nieuwe auto en een middeljonge tweedehandse. De tweedehandse komt er altijd goedkoper uit. Je moet doen wat je wilt, en wat jou het beste lijkt, geen probleem voor mij, maar ga nu niet beweren dat een nieuwe leaseauto goedkoper is dan een vergelijkbare tweedehandse van een jaar of 3,4,5. Dan doe je je berekening niet goed.

Volgens mij houdt je hier jezelf voor de gek: ten eerste: een tweedehands auto is (extreme gevallen terzijde) goedkoper in totale kosten dan een nieuwe. ten tweede: de leasemaatschappij maakt ook winst. Een nieuwe auto zelf kopen is dus goedkoper dan er een leasen. Het kan best dat het mbt je cashflow beter uitkomt om er een te leasen, maar goedkoper.... nee.

Ik heb inderdaad geen ervaring met influencer marketing. Ze zullen ook niet allemaal een fake review leveren, maar het risico is nu eenmaal levensgroot. Voor mij zijn het 'levende advertentieborden' die, omdat ze nu eenmaal moeten verdienen, liegen tegen hun volgers. Als het een 'eerlijke' influencer was zou hij gewoon betalen voor het product en het dan reviewen, en eventueel vergelijken met een ander product dat hij ook gekocht heeft, of spontaan en eerlijk zeggen dat hij de producten voor niets heeft gekregen. Maar uiteindelijk komt het hierop neer: betere, duidelijkere, afspraken maken en je influencers beter screenen. Dan zul je het verliespercentage naar beneden zien gaan. Er zal toch ook wel in jouw kringen ongeveer bekend zijn welke influencers zich wel aan afspraken houden en welke niet? Wat je ook zou kunnen doen is in de afspraken opnemen dat als ze niet binnen X weken een positieve review doen, dat ze dan een factuur krijgen voor het product. En in principe zijn je afspraken een contract. Je kunt dus afdwingen dat ze een review doen. Nu, als je te hard dwingt dan zou dat review wel eens niet zo positief kunnen uitpakken, en ik denk dat je daar niet zoveel aan hebt. Dus maak die afspraken iets formeler, zodat het voor beide partijen duidelijk is dat het een contract is, en handel er dan naar: Factuur sturen als ze het niet doen, en dan incasso sturen als ze de factuur niet betalen. Dat kan in DE of GB net zo goed als in NL.

Ik denk dat je moet accepteren dat van reviewartikelen een deel niet gereviewed wordt. Daar zijn eerlijke redenen voor: Omdat de 'influencer' het vergeet, of te druk heeft, of te veel producten te reviewen heeft, of als hij het product eenmaal ziet er toch niet meer enthousiast over is. Of inderdaad, misschien omdat hij een oplichter is. Zie het ook eens met een helicopterbril: die influencer heeft vele volgers, en hij belazert zijn eigen volgers door niet eerlijk te zijn maar positief te spreken over een product omdat hij er geld of een gratis product voor krijgt. Een echt fijne eerlijke persoon kun je dat al niet noemen. Dat zo'n persoon dan ook eens een trucje uithaalt aan de andere kant, naar zijn leveranciers toe, zou je niet moeten verbazen. Je wilt enerzijds wel gebruikmaken van het twijfelachtige morele gehalte van zo'n influencer, maar als dat twijfelachtige morele gehalte op jou toegepast wordt, ga je klagen.

Ja, maar de vraag is: wie heeft dat auteursrecht? In principe de erfgenamen van het zusje. Als het zusje een partner en/of kinderen had, zijn die dat, en moet je hun toestemming hebben, schriftelijk bij voorkeur. Indien niet, dan zijn de gezamelijke broers, zussen en ouders dat. Zorg voor toestemming, of overname van het auteursrecht. Je kunt moeilijk tegen een namaker optreden als het eerste wat de tegenpartij doet is betwisten dat jij het auteursrecht hebt. Dan valt de zaak in elkaar.

Voor google moet je eerst je bedrijf linken met je account, dan kun je gegevens aanpassen. IK weet niet meer precies hoe het moet, maar als je het bedrijf googlet krijg je ergens een knop waarmee je kunt aangeven dat het van jou is, en dan kun je het linken. Moeilijk was het in ieder geval niet, dat weet ik nog wel, maar hoe ik het u precies gedaan heb weet ik ook niet meer. En die andere sites: Gewoon bellen en zeggen: Mijn gegevens staan fout bij jullie. Soms moet je emailen. Soms moet je een account aanmaken. Let op dat ze je niet meteen een abbonnement op een 'premium' dienst aansmeren (ik heb zelfs wel eens gehoord dat ze bewust fouten maken en dan ergens in de kleine letters hebben staan dat een verbetering van de gegevens gezien wordt als bestelling). En als je toch aan het verbeteren gaat, telefonisch, per email of via een account, zorg dan meteen voor dat er een link naar je website bij de gegevens komt te staan (als dat kan tenminste, soms wel, soms niet), dat helpt om beter te scoren in Google.

Heel fijn Nederlands schrijft die boekhouder trouwens ook niet. Als dat een voorbeeld is van zijn algemene niveau en aandacht voor detail... pfff. Dan kun je er maar beter weg zijn.

Moet de boekhouder het wel bewaren? Dit is een eerlijke vraag, ik weet het echt niet. Je moet het als ondernemer bewaren, en de boekhouder moet er toegang toe hebben om de dienst te kunnen leveren die je van hem vraagt, maar waarom zou hij het meer dan een paar dagen moeten bewaren? Bij mij is de situatie 50/50. Sommige facturen komen electronisch, sommige op papier. DUs ik moet oftewel die papieren facturen inscannen om ze electronisch aan de boekhouder te geven, oftewel de electronische facturen afprinten om ze op papier aan de boekhouder te geven. Evenveel werk als je het mij vraagt. Ik vrees dat we nog wel een paar jaar met zowel papieren als electronische facturen zullen werken, en dat we dus op twee manieren onze facturen zullen gaan aanleveren.

In principe kun je andere onderdelen van de verpakking, bijvoorbeeld specifieke kleurvelden, lettertypes etc net zo goed laten vastleggen als beeldmerk als andere dingen. Ja, je kunt je ook op het auteursrecht beroepen (als je dat hebt, tenminste, dat wil zeggen als de ontwerper dat schriftelijk aan je heeft overgedragen), maar uiteindelijk zal de andere partij, als hij toch al inbreuk pleegt op een paar merken, niet echt warm of koud worden van een auteursrecht inbreuk meer of minder. Als je toch officiele distributeur bent, kan de japanse fabrikant je misschien nog wel helpen. Misschien hebben ze wel een (in Europa geldig) patent? Let op: het zal weinig zinvol zijn om de Chinese leverancier aan te pakken. Dat is ten eerste heel veel werk, en ten tweede is de kans op succes gering. Je moet dus de Europese importeur(s) aanpakken. Wat je ook kunt doen is hun klanten aanpakken (voor zover het niet ook jouw klanten zijn, natuurlijk). Als je er eenmaal een paar hebt aangepakt, spreekt zich dat wel rond. Je kunt mogelijkerwijs ook de douane (vooral van de landen waarlangs het spul Europa binnenkomt) aanspreken. De douane heeft, bij mijn weten, als actief doel om namaak op te sporen, dus die kunnen zo een binnenkomende zending blokkeren. IK weet ook niet precies de REACH regels, maar de bedoeling is niet (dat herinner ik me tch van een paar jaar geleden) dat iedereen maar gratis kan aanhaken. Dat jij de REACH aspecten in order hebt gebracht, wil nog niet zeggen dat die Chinees daarvan mag profiteren. Heeft hij zijn REACH wel in orde? Daarmee heb je een ander aspect waarmee je hem kunt aanpakken.