kuifje

OK, blijkbaar was dit al sinds 2014 bekend. Uit de openingspost kreeg ik de indruk dat dit al sinds 2014 interne besloten was maar pas recent bekend geworden was. En natuurlijk kun je op een gegeven moment besluiten dat het zakelijk of maatschappelijk beter is om je technologie met de wereld te delen. Maar uiteindelijk maakt dit niet veel uit. Fundamenteel blijft het een raar verhaal. Als je geen patenten wilt, maar je technologie met de wereld wilt delen.... Prima, maar dan hoef je ook geen tijd en energie en geld te besteden om ze aan te vragen en in stand te houden en om vragen van anderen om een licentie te beantwoorden. Als dat je doel is, vraag ze dan gewoon niet aan. En als je wel patenten wilt, maar RELATIEF vrijgevig licenties wilt uitgeven, met relatief milde condities, omdat je denkt dat dat beter voor je business is.... Ook prima, maar hang dan niet de heilige uit alsof je alles wilt weggeven en patenten eigenlijk ondingen vindt. Ik zie maar twee scenario's/redenen waarom ze het doen, en bij beide past de uitleg van Musk slecht. Als ze doen wat hij zegt dat ze doen, dan is dat een suboptimale oplossing voor beide mogelijke scenario's. Patenten vraag je aan met een reden, en het kost veel geld. Het kan natuurlijk best dat je op een gegeven moment denkt dat het beter zou zijn geweest als je in het verleden geen patent had aangevraagd (dat je 'spijt' hebt), maar dan kun je ze gewoon terugtrekken/opgeven. Veel makkelijker dan dat rare 'open source' verhaal van Musk. Als je wilt dat iedereen over het paadje aan de achterkant van jouw tuin mag wandelen, is het onlogisch om een bordje 'verboden toegang' op te hangen, met nog een bordje eronder 'eigenlijk is het bordje hierboven niet van toepassing'. Dat is wat hij doet, maar dan met patenten. Maar goed, misschien heeft hij redenen waar ik te dom voor ben om ze te snappen, dat kan best, hij is tenslotte een succesvolle zakenman volgens velen.

Klinkt leuk, maar vanuit mijn professionele achtergrond zeg ik: kan niet. Je kunt je patenten niet 'open-sourcen'. Je kunt ze terugtrekken, je kunt de belastingen niet betalen zodat ze vervallen, maar je kunt ze niet open-source maken, wat dat dan ook mag betekenen. Je kunt natuurlijk ook besluiten om vanaf 2014 geen patent meer aan te vragen op je technologie, maar dan maak je je patenten niet openbaar, dan heb je ze gewoon niet. En octrooirechtelijk: Je kunt intern bij Tesla wel de beslissing maken dat je je patenten niet zult gebruiken, maar zolang de concurrentie dat niet weet, maakt het geen donder uit, die hebben er rekening mee te houden. En zelfs als de CEO van Tesla zoiets in het openbaar zegt: heeft nauwelijks waarde. Het is simpel als vergelijking: Als jij een stuk grond hebt met bordjes 'verboden toegang', kun je wel zeggen 'oh maar ik heb al in 2014 besloten dat ik niemand ga vervolgen'maar als niemand dat weet en alleen de bordjes ziet, dan blijven de meesten toch van jouw stuk grond af. 'Lottery ticket to a law suit....' No way ! Je besluit zelf om een rechtszaak aan te spannen als iemand inbreuk maakt, niemand dwingt je daartoe. Je kiest zelf of je die rechtszaak aangaat. In andere woorden: zelfs als is het stuk grond echt van jou, dan nog steeds is het jouw keuze om wel of niet achter degene aan te gaan die er op loopt. Sorry, totdat ik nadere info heb (en ik kan eigenlijk geen juridisch scenario bedenken waarin zijn uitspraken passen, maar goed, misschien wordt ik verrast) zijn het slechts soundbites. Marketing. Meer niet.

Ik ben geen advocaat, en kan er dus goed naast zitten, maar ik heb wel de volgende opmerking. Ik kan me goed voorstellen dat ik de andere partij zou zijn en ook zo'n contract zou tekenen, waarbij ik dan nog altijd niet verplicht zou zijn werkzaamheden uit te voeren gedurende een bepaalde termijn. De vraag is natuurlijk wat er in het contract staat. Die 'zakenpartner' is natuurlijk geen werknemer, maar ook een zelfstandig ondernemer. Ik zou als zelfstandig ondernemer een dergelijk contract waarschijnlijk eerder beschouwen als een raamcontract, waarbinnen specifieke opdrachten gegeven kunnen worden onder de voorwaarden van het raamcontract, maar waarbij die specifieke opdrachten NATUURLIJK ook geweigerd kunnen worden. En als het teveel richting 'uren beschikbaarheid' met toezicht op de kwailiteit gaat, kan het zomaar geherkwalificeerd worden als werknemerscontract, en ik weet niet of je daar veel mee opschiet. Ik zou me in jouw situatie niet al te zeker van mijn zaak voelen. Tenzij je echt een specifiek project overeengekomen bent, maar dan zou je niet klagen dat hij na 2 maanden weggaat, maar dat het werk niet af is. Maar misschien heb ik het mis, en natuurlijk ligt dat er ook aan wat hij voor verplichtingen heeft onder het contract. Leg eens iets meer uit wat voor werkzaamheden het zijn, en wat de rol van de zakelijke partner is en wat zijn verplichtingen zijn/waren onder het contract.

En hoe hebben ze het rekeningnummer gelinkt aan naam/adres/email van de vraagsteller? Die gegevens zijn toch niet openbaar?

Ja, maar in dit geval wil hij/hij een VOF aangaan. Dat betekent dat als de vennoot de zaak verknoeit en/of als de relatie op een gegeven moment niet meer zo goed is waardoor de business slechter draait, schuldeisers toch bij hem/haar terecht komen. Voor mij zit het risico niet zozeer in de aard van de activiteiten/de verzekerbaarheid daarvan, maar in de aanwezigheid van een partner, met zijn/haar eigen wensen en grillen en ontwikkelingen.

Ik snap iets niet: hoe kan ondernemer B een pand verhuren dat niet van hem is, maar van zijn onderneming? [Als het pand niet van zijn onderneming was, speelde het probleem immers niet] Als het pand eigendom is van ondernemer B persoonlijk, dan maakt een verkoop van de onderneming (waar het pand niet in zit) van ondernemer B niets uit voor ondernemer A, dan kan ondernemer A rustig als huurder bliven zitten. Als het pand eigendom is van de onderming van ondernemer B, dan heeft ondernemer A een contract met de onderneming van ondernemer B, niet met ondernemer B persoonlijk. Dan kan ondernemer B zijn onderneming best verkopen zonder rekening te houden met ondernemer A, want er verandert dan niets voor ondernemer A. [Al dit ervan uitgaande dat de onderneming van ondernemer B een afzonderlijke rechtspersoon is]. Het belangrijkste: wie is de tegenpartij bij het contract, en hoe definieeert vraagsteller 'zijn gehele onderneming'

Lees de bijdragen van Daniel eens door. Die maken duidelijk dat een verkeerde EAN bij het platform (en dan nog do onmogelijkheid om dat te corrigeren) ook een heel realistische mogelijkheid is.

Ik denk niet dat je van een koper (een zakelijke koper niet, en een consument al helemaal niet) kunt verwachten dat ze EAN nummer gaan, of zelfs kunnen, checken. Wat van belang is dat er (blijkbaar) een set van 6 is aangeboden, er 6 glazen worden getoond, en ook dat de omschrijving zegt 'Chef & Sommelier - Cabernet Young Wines 47Clset6' (let op de laatste 4 tekens!). Dat is veel belangrijker dan wat de EAN is, of waar die voor staat.

Lijkt mij niet. Artikel 13 lijkt me te gaan specifiek over de investering en de terugbetaling daarvan. Dat ligt al 15 jaar in het verleden. Voor hetzelfde geld gaat het hele contract slechts over de investering en de terugbetaling, en niet over de verhouding daarna, wij weten het niet. En bij een omzet van 1.6 M€ is een boete van 20K€ natuurlijk ook niets, slechts 1%, dus daar hoef je geen rekening mee te houden. Natuurlijk zou TS juridisch advies moeten zoeken in verband met wat wel en niet mag onder het contract. Maar wat ik bedoelde is dat zelfs als opzeggen op 3 maanden gewoon mag volgens het contract, hij niet met lege handen staat. Hij heeft waarschijnlijk wel degelijk iets waardevols in handen, waar de andere partij (als die rationeel handelt) best wel toegevingen voor wil doen. Ten eerste heeft hij dingen die een positieve waarde hebben voor de andere partij, ten tweede kan hij dingen doen die een negatieve waarde voor de andere partij hebben (en waar ze dus over zouden moeten onderhandelen opdat hij ze niet gaat doen).

Na zo'n lange tijd heb je, neem ik aan, toch een behoorlijke technische- en marktkennis. Je zou dus kunnen doorgaan met onderdelen van andere leveranciers. Als jij zegt dat die even goed zijn, maar goedkoper, zullen waarschijnlijk de meerderheid van de klanten dat geloven en bij jou blijven. Ook kun je eventueel ook machines van een alternatieve leverancier in de markt zetten. En je kunt je zelfs nog presenteren als 'specialist in onderhoud en reparatie van XYZ machines' Dit is niet ideaal, dat begrijp ik ook wel, en die fabriek lijkt niet heel netjes met je om te gaan en dat doet pijn. Maar je kunt ook de dingen die ik bovenstaand noem als argument in onderhandelingen over een betere afsluiting van de 22-jarige samenwerking gebruiken. Je hebt best wel iets in handen: De contacten, de marktkennis, genoeg technische kennis om hen pijn te doen, de onderhoudsgeschiedenis van de machines, eventuele modificaties, fe reputatie, misschien de website... Dat is misschien voor jou niet zoveel waard als het officiele dealerschap zelf, maar het zijn wel dingen die waarde hebben voor de fabrikant (of hun nieuwe dealer), en daar kun je best (hard, dat doen zij immers ook) over onderhandelen.

De vraag is natuurlijk 'wat is omzetverlies'? Is dat ten opzichte van het jaar 2019? Of is dat ten opzichte van een optimistische prognose voor 2020, gemaakt eind 2019? En waarom zou een 'jaar' de relevante factor moeten zijn, en moet dat perse een kalenderjaar zijn? En waarom zou omzet de bepalende factor moeten zijn, een ondernemer streeft toch naar winst, niet naar omzet? Ik heb geen antwoord op de hoofdvraag, maar als het gaat om de vraag 'voelt het goed om het te houden' dan zijn er, los van juridische aspecten, als gemakkelijk 5 of 10 basissituaties te definieren, de ene niet noodzakelijk beter of eerlijker dan de andere, op basis waarvan je zo'n morele vraag kunt beantwoorden. Ik kan me bijvoorbeeld gemakkelijk voorstellen dat een ondernemer die al 5 jaar op rij 50% winstgroei en omzetgroei heeft, en in januari 2020 extra personeel heeft aangenomen, eerlijk vindt dat hij er wel recht op heeft, zelfs als hij in uiteindelijk 2020 toch nog 25% omzetgroei en 5% winstgroei heeft gehad. Die zal 2020 waarschijnlijk een bar slecht jaar vinden.

Dat zal moeilijk worden. Een octrooi kun je alleen krijgen op iets dat nieuw en inventief is vergeleken met ALLES wat ooit op de wereld openbaar gemaakt is. Als dat product in het buitenland wordt gemaakt (en ik neem aan al verkocht, onder andere aan jou), is het wettelijk niet mogelijk een octrooi te krijgen. Ook andere vormen van wettelijke bescherming zie ik niet direct zitten. Het enige dat er dan op zit is een overeenkomst maken met de producent, dat hij het product aan niemand anders in NL mag verkopen. Maar of hij dat wil, en op welke voorwaarden....?

Als ik die mail zie, dan lijkt het maar te gaan om twee hoofdissues: 1) De teksten en foto's plegen inbreuk (volgens hen) op hun auteursrecht. Je hebt als verweer dat je die van de officiele verdeler hebt gekregen. a) Dat is op zich een goed verweer, maar de andere partij heeft wel gelijk dat je niet bewijst dat je toestemming gekregen hebt om die teksten en foto's te hergebruiken (dus documenteer dat!) b) Je bewijst verder niet dat die andere partij die toestemming uberhaupt mocht geven. Als het een officiele verdeler is, mocht je aannemen van wel, (dan moeten ze zelf hun verdelers maar betere instructies geven) maar dit betekent nog niet dat het mag, hoogstens dat je redelijke moeite hebt gedaan om toestemming te krijgen en zeker niet kwaadwillend was, en dat zou wel weer een belangrijke factor bij een eventuele schadevergoeding zijn. Wat dit punt betreft zou ik expliciet vragen of verdelers X, Y en Z, jouw bronnen, gerechtigd zijn om toestemming te geven aan hun klanten om het materiaal te publiceren tijdens verkoopsactiviteiten van de bij die verdelers gekochte producten, en zo niet, wie die toestemming wel kan geven. 2) Zij beweren dat jij verantwoordelijk bent voor de teksten/foto's die er staan. Jij beweert dat bij sommige platformen jij daar geen controle over hebt. Ik weet niet wat waar is, maar als je (bewijsbaar!) gelijk hebt is hun bewering natuurlijk belachelijk.

De jaartaks dient normaal gesproken de laatste dag van de maand van de verjaardag van de indiening betaald te worden. Als hij in Feb 2020 betaald is, zegt dat op zich niet zoveel. Het kan zijn dat hij pas in maart, april, mei of zelfs later betaald diende te worden, en rijkelijk vroeg betaald is. De laatste dag van de maand van de verjaardag is de kritische dag. Als het dan niet betaald is, is het in principe te laat. Maar de octrooihouder kan dan nog 6 maanden lang met een boete alsnog betalen. Dus eigenlijk ben je pas 6 maanden later 'veilig'. En dan nog kan het register achter lopen (maar dat zou normaal gesproken niet meer dan een paar weken moeten zijn). En als de octrooihouder echt een goed excuus heeft (9 maanden in coma gelegen, of zo, dat soort extreme dingen) dan kan zelfs nog later betaald worden, maar dat is zeer uitzonderlijk.

Ja je hebt het verkeerd, je moet de indiendatum nemen. Maar pas op: de expiratiedatum is de indiendatum + 20 jaar. Het kan heel goed dat er al jaren geen belastingen meer betaald zijn, en dat het octrooi dus onherstelbaar vervallen is, en toch blijft die expiratiedatum hetzelfde. Die zegt dus niets over of het octrooi nog van kracht is. Daarvoor moet je bij het NL register kijken achter de vermelding 'Status'

Inderdaad, prima antwoord van Michiel (komt er eindelijk een vraag over iets waar ik verstand van heb, antwoordt een ander hem sneller....zucht). Let wel op, voordat mensen verkeerde ideeen krijgen op basis van de laatste zin van Hans: Zelf een patent aanvragen kan inderdaad nuttig zijn, maar is GEEN bescherming tegen patenten van een ander. Ook is er voor de oorspronkelijke vraagsteller nog de volgende opmerking: je spreekt over 18 jaar. Vanaf welke datum heb je geteld? Aanvraagdatum? Publicatiedatum? Toekenningsdatum? Weet dat een patent sowieso maar maximaal 20 jaar na de AANVRAAGDATUM geldig is, langer kan niet. Wellicht zit je al dichter bij die 20 jaar dan je je zelf realiseert.

Ik ben even niet mee. Als die bonnen rond de jaarwisseling bij jullie besteld zijn, dan staat dat toch zeker wel in jullie eigen administratie? En dat ze geleverd zijn, of niet, zal toch ook wel in jullie eigen administratie staan? Hoe kan dan een mail, vele maanden later, belangrijk zijn om fraude aan te tonen? Het lijkt me dat oftewel de klacht onterecht is, en dan is het verhaal snel afgelopen, oftewel de klacht terecht is, en dan maakt de manier waarop de klant klaagt toch niet uit, dan moet je je best doen om het recht te zetten (en blij zijn dat de klant niet naar alle consumentenprogramma's loopt).

Zonder er een welles nietes spelletjes van te willen maken: * Veel bestuurders van sportverenigingen hebben emotioneel heel veel geinvesteerd in hun club. Hun beloning en risico zijn ook wel degelijk persoonlijk: aanzien en sociaal netwerk, en de angst op wegvallen daarvan. * Winst hoeft niet perse in geld uitgedrukt te worden. Sportplezier maximaliseren is ook winst.

Ho, dat weet ik zo net nog niet. Uiteindelijk is dat niet zo verschillend van ruzie tussen aandeelhouders/bestuurders van bedrijven. De relevantie zit er in hoe je omgaat met conflicten. En een hockeyclub die vraagt hoe ze de ledenterugloop stoppen nu de hockeyclub in het andere dorp nieuwe faciliteiten heeft en alle leden weglopen, is dat zo anders dan een ondernemer die zijn klantenbestand ziet slinken door concurrentie?

Sorry dat ik zo dom ben, maar waarom niet? Ondernemerschap is een 'state-of-mind', niet een juridisch-fiscale constructie. Alle facetten van ondernemerschap zijn daarbij relevant, de constructie waarin ze plaatsvinden is dat nu juist bij uitstek NIET.

Knap dat je dat erin las. Ik las (eerlijk) iets anders: een ZZP-er artistiek leider die een stichting als ondernemingsstructuur wil (om onbekende redenen). Misschien ongebruikelijk, maar niet per se 'geen ondernemer'. Met alle respect voor de moderatie vond ik het ook wat streng om die vraag zo snel te sluiten, maar goed. Maar misschien kunnen de moderatoren beter tussen de regels lezen dan ik, dat zou me niets verbazen. Nu vind ik wel niet dat wat het Ministerie strenger wil aanpakken een factor van belang is voor het wel of niet toelaten op HL. Er zijn veel vragen van ondernemers die het randje opzoeken, en die dingen doen of willen doen die diverse overheidsinstanties willen ontmoedigen, en die vragen mogen ook gewoon. Natuurlijk gaan we geen strafbare dingen ondersteunen, maar als de wet niet duidelijk of niet goed is, is het aan de overheid om dat te fixen, niet aan de bevolking, en dan hoort het gewoon op HL. Er zijn ook genoeg 'ondernemers' die eigenlijk in een ZZP rol gepusht zijn, en die een 'werknemers' mindset hebben en ook in een werknemersrol functioneren (al zijn ze dat dan officieel niet), en die zijn ook welkom op HL, met vragen die eigenlijk niets met ondernemen te maken hebben. Er zijn genoeg mensen actief in stichitingen en verenigingen, al dan niet voor geld, die veel meer met ondernemerschap bezig zijn dan dat soort ondernemers-in-naam-alleen. Waarom zouden die niet welkom zijn?

Nee natuurlijk niet. Ik ben sowieso niet erg aangiftedoenerig. Maar dat neemt niet weg dat je onder de AVG als bedrijf gewoon alleen maar de minimale gegevens mag bewaren die nodig zijn, en niet langer dan nodig. (tenzij die persoon jou die gegevens bewust en vrijwillig verstrekt heeft, en dan nog MOET je ze verwijderen als hij/zij daarom vraagt). In het priveleven mag er meer, wat betreft gegevens bewaren. Dat kun je overdreven vinden of niet, zakelijk minder optimaal of niet, maar dat is de wet. Privacy is een grondrecht. Ik weet wel dat in allerlei relatie-management cursussen geadviseerd wordt dat soort dingen bij te houden en een persoonlijke band op te bouwen met je zakelijke relaties, maar het mag gewoon niet. (als een zakelijk contact mijn verjaardag of huwelijksdatum of dat soort dingen zou bijhouden, zou ik dat een rare gluiperd vinden, en er niet bepaald een goed gevoel bij krijgen, maar goed, iedereen is anders)

Ik weet eigenlijk wel heel zeker dat dit keihard tegen de AVG is. Wat is je verwerkingsgrond onder de AVG om dit soort gegevens bij te houden?

en nog veel belangrijker: * Je pleegt merkinbreuk, omdat het product niet met toestemming van Red Bull in de EU op de markt gebracht is * Is het geen namaak, met allemaal dubieuze ingredienten erin? Wat ga je doen als er een klant gezondheidsschade oploopt? Jij bent als importeur verantwoordelijk! * Is het wel dezelfde smaak/samenstelling? Niemand zegt dat RedBull in NL hetzelfde is als RedBull in het verre oosten

De objectieve economische schade voor LV is niet wat TS er aan verdiend heeft, maar wat LV is misgelopen, dus het aantal kledingstukken * LV's brutomarge. Zal allicht hoger liggen dan 50€ De schade voor LV wegens verlies aan exclusiviteit en afbreuk aan het merk is er ook nog, en die is niet precies te berekenen. Kortom: ieder bedrag tussen 50€ en een paar duizend € is te verdedigen. Wel valt mij op: Twabla heeft een link naar foto's geplaats. Uit zijn latere post leid ik af dat dat blijkbaar de inbreukmakende producten zijn, al is dat nergens aangegeven. (Ik twijfel daar ook aan omdat TS uit Deventer komt en de link van een bedrijf uit Rotterdam is). Ik kan het niet goed zien wegens gebrek aan resolutie, maar volgens mij zijn de figuurtjes op de namaak toch anders (5 punten in de bloemetjes in plaats van 4 in de merkregistratie). Het is wellicht mogelijk te argumenteren dat er geen inbreuk is. Ik laat me niet uit over de vraag hoe groot de kans op succes is, en of dit een wenselijke strategie is voor de TS, maar ik geeft het maar mee. Ik zou ook dat bedrag van 500 € juridische bijstand betwisten. Een eerste brief naar mogelijke inbreukplegers is gewoon 'cost of doing business', algemene overhead. Dat zij daarvoor een duur advocatenkantoor inschakelen in plaats van een een stagiare een half uurtje te laten werken is hun keuze, die ze niet kunnen afwentelen op een anders (dit wordt anders als het echt een juridische strijd begint te worden, maar een eerste waarschuwingsbrief 500€ laten kosten is belachelijk en toont gebrek aan goede wil) Wat ik waarschijnlijk zou doen is het volgende (maar of dat optimaal is, is niet mijn keuze, te overleggen met TS's juridisch adviseur): Melden dat je gestopt bent, maar dat je inbreuk betwist (als ik inderdaad gelijk heb mbt tot punt 2) Melden dat je X stuks verkocht hebt, en nog Y stuks in voorraad hebt die je zult vernietigen. Melden dat je het inschakelen van een advocatenkantoor voor een eerste melding aan jou overdreven is en dat zij dat toch echt zelf moeten betalen en dat je dat zult betwisten als het ooit voor de rechter zou komen. Totale vergoeding aanbieden die overeenkomt met circa 50€ per verkocht kledingstuk om de zaak af te sluiten. Als je geluk hebt werkt het, als je pech hebt pushen ze door. Maar als ze in de gaten krijgen dat jij een kleine vis bent waar nooit veel te halen zal zijn, en die ook nog eens goed meewerkt, heb je kans dat ze het erbij laten en denken: 'die hebben we goed afgeschrikt', en dan achter grotere vissen aangaan. De meeste mensen, ook medewerkers van advocatenkantoren en van LV, worden er niet gelukkig van een kleine ondernemer de armoede in te drukken. Als ze geloven dat ze hun doel bereikt hebben en dat kunnen argumenteren naar hun baas/opdrachtgever, heb je een kans dat ze het erbij zullen laten.