Ward van der Put

Ik zou eens kijken naar Google AdSense en affiliatenetwerken. Hoewel dat ten koste van de directe advertentieopbrengsten gaat, staan er enkele pluspunten tegenover: • het scheelt veel werk; • je bereikt veel meer potentiële adverteerders; • je realiseert meer clicks door targeting en remarketing; • de bezetting van de beschikbare reclameruimte is vrijwel altijd 100%. Wil je het toch zelf regelen, bouw dan onderhandelingsruimte in. Professionele inkopers van reclameruimte kletsen graag 30% of meer van de prijs af.

Je kunt het hier goed uitleggen, dus ik zou de opdrachtgever nog eens bellen: (a) zeg dat je — zoals overeengekomen — wilt overgaan tot het factureren van alle kosten tot nu toe en (b) vraag of de klant daaraan voorafgaand nog aanvullende werkzaamheden verwacht. Wil de klant verder niets, dan factureer je nog dezelfde dag en dat kondig je ook aan in hetzelfde gesprek. Wil de klant wel nog iets, maak dan geen vrijblijvende afspraken met open eindjes meer, om te voorkomen dat je weer maanden aan het lijntje wordt gehouden. Bevestig de gemaakte afspraken inclusief datums vervolgens per e-mail met ontvangstbevestiging/bezorgbevestiging of via de slakkenpost.

Je zou om een betaling van een symbolisch bedrag met PayPal of een creditcard kunnen vragen: daarvoor moet de gebruiker namelijk 18 jaar of ouder zijn. Volgens sommigen is die online leeftijdscontrole zelfs effectiever dan de alledaagse controle bij de gemiddelde slijterij: Leeftijdscontrole online beter dan bij slijter PayPal kent verder nog een uitgebreidere verificatie in de vorm van een gecontroleerd lidmaatschap, al werp je daarmee misschien iets te hoge "toetredingsdrempels" op.

Al eens overwogen om de fulfilment uit te besteden? Bij ons was dat ook de oplossing toen we "handjes" tekort kwamen.

De basis daarvan is een geregistreerd partnerschap met een gemeenschap van goederen (een aanname):

Pelliano-oprichters schikken met Rabobank

Je moet over de in rekening gebrachte bezorgkosten (en andere bijkomende kosten) btw rekenen. Anders kan een Handige Harry een opzetje verzinnen waarbij hij minder btw afdraagt door productprijzen te verlagen en de verzendkosten evenredig te verhogen. Inkoopkosten, transactiekosten (PayPal) en de verzendkosten die je zelf betaalt, breng je separaat ten laste van de winst; dat staat los van de berekening van de af te dragen btw over de verkoop. De btw die je over die kosten hebt betaalt, mag je aftrekken als voorbelasting. Alleen bij de margeregeling is de btw-berekening anders.

Dat is het totaal inclusief btw.

Psychologische prijsstelling werkt, maar ik vermoed dat het dus wel eens averechts kan werken als je per kwartaal levert. Dan staan er jaarlijks 12 betalingen tegenover slechts 4 leveringen en dan zou het daardoor juist wel eens duurder kunnen lijken. Misschien helpt een lager abonnementsbedrag per maand je wel meer te verkopen, maar krijg je daarvoor in ruil meer opzeggingen van het abonnement.

Als je uitgaat van de winst in plaats van de omzet, krijg je daarover vroeg of laat discussies. Als jij besluit op kosten van de zaak een Mercedes-Benz en een kersenhouten kantoorinrichting aan te schaffen nadat je partner net een mooie opdracht heeft binnengehaald, blijft er bar weinig winst over. (En dat voorbeeld verzin ik niet: ik heb het zien gebeuren.) Je hebt kennelijk al een financieel plaatje met een investeringsbegroting in gedachten. Reken dan eens uit wat je kwijt mag zijn aan marketing- en verkoopkosten? Deel dat vervolgens door de verwachte omzet en je hebt een percentage.

Een gebruikelijke aanbrengfee is 10% tot 20% van de waarde van de opdracht — dus van de omzet, niet van de winst. Je legt in meerdere opzichten een bom onder de samenwerking als je van de winst uitgaat; ga liever uit van het aan opdrachtgevers geoffreerde/gefactureerde bedrag. Als ik het zo lees, heb je echter meer een partnership waarin je zakenpartner marketing & sales voor zijn rekening neemt en jij productie & operations. Als je daarbij dan ook nog volledig afhankelijk bent van die ene, onvervangbare partner, is er veel voor te zeggen om de samenwerking een vastere vorm te geven waarbij (misschien) twee gelijkwaardige partners 50/50 de winst delen.

Even een plaatje lenen van GoodUI (tip 32), dan is het usabilityprobleem meteen duidelijk. Professionele opinie: er zijn twee design patterns en ik neig naar de tweede. [*] Bijvoorbeeld bij e-mailclients staat de interactie (beantwoorden, doorsturen en dergelijke) inderdaad boven de content. [*] Bijvoorbeeld bij blogs volgt het reageren echter onder en vooral ná de content waarop je kunt reageren. Daar wordt in tijd en ruimte de leesvolgorde gevolgd: van links naar rechts en vervolgens van boven naar onder. Ben je uitgelezen, dan kun je te slot tot actie overgaan. Meer in het algemeen is een scheiding van functionele links en navigatielinks wel gewenst. Reageren is een actie (functioneel), maar Forumregels en Home leiden naar andere bestemmingen (navigatie).

Gelijksoortige functionaliteit hoort in dezelfde context te worden gepresenteerd. Met andere woorden: de knoppen horen naast elkaar. Dan is ook duidelijker dat er twee keuzen zijn. Denk maar aan een knop OK naast een knop Annuleren of een menuopdracht Afdrukvoorbeeld boven/onder een opdracht Afdrukken. De knop Abonneer zou dan eventueel naar rechtsboven kunnen. Dat is immers andere functionaliteit.

Het wettelijk minimum van € 40 is vastgelegd in het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten artikel 2 lid 2. Bij een "handelsovereenkomst" is dit bedrag direct verschuldigd na de vervaldatum, zonder aanmaning.

Nee, dat stond er volgens mij niet. Ergo: de TS ontvangt het voorschot voor een nader te bepalen aantal uren dienstverlening. Niks verlaagd btw-tarief voor koffie ook: die vergelijking trekt de TS zelf, maar het "verschil" is daarbij juist dat het om de uren gaat, niet om de koffie. Het toepasselijk btw-tarief is dus bekend.

Lever je per maand of per kwartaal? Het lijkt me namelijk wel wijs de betalingen en leveringen synchroon te laten lopen. Het heeft uiteraard een zeker risico, maar een dag of drie na elke levering incasseren/factureren lijkt me de klantvriendelijkste oplossing. Verder nog een overweging: laat de klant zelf kiezen of deze per maand, kwartaal of jaar betaalt — en geef eventueel een oplopende korting voor de varianten die gunstiger zijn voor je cashflow.

Hier lijkt het Europese Hof de argumentatie "geen prestatie dus geen btw" inderdaad te volgen. Het ging daarbij zelfs om voorschotten die niet werden terugbetaald. (Misschien kan iemand met meer fingerspitzengefühl voor juridische databanken de oorspronkelijk uitspraak vinden.) Slaan we bijvoorbeeld de bijzondere regeling voor voorschotten van nutsbedrijven (paragraaf 3.3.7.1) erop na, dan lijkt de Nederlandse gedragslijn echter: voorschotten zijn met btw belast en verschillen worden later bij het uitreiken van de factuur verdisconteerd. De topicstarter kan het volgens mij inderdaad het beste zuiver houden — en duidelijk voor klanten — door gewoon twee facturen uit te reiken: een factuur voor het voorschot en later een (credit)factuur voor de eindafrekening.

Maar DNB zegt ook dat je juist voor het overmaken van geld geen gebruik kunt maken van een vrijstelling van de vergunningplicht voor betaaldienstverleners: Ik denk dat je voor de details het beste even met DNB contact kunt opnemen. DNB moet een eventuele vrijstelling uiteindelijk ook registreren namelijk.

Als betaaldienstverlener heb je voor consumentenbetalingen conform de Richtlijn betaaldiensten of Payment Services Directive (PSD) een bankvergunning van de Nederlandsche Bank (DNB) nodig óf een geregistreerde vrijstelling.

Je begrijpt hoe zo'n opgehouden hand kan overkomen, hè? Een vergoeding van de directe kosten is redelijk: de oorspronkelijke domeinnaamregistratie, de verlengingen plus de verhuiskosten. Het is ook niet ongebruikelijk dat de partij die een domeinnaamconflict aankaart, zelf aanbiedt de verhuiskosten te vergoeden. Al het meerdere is dubieus.

Het draait om het aannemelijk maken. En aannemelijk maken hangt nauw samen met geloofwaardigheid: die is fors hoger als je datums en tijden uit de urenregistratie kunt staven met datums en tijden van andere bronnen. Anders gezegd: je maakt het vooral jezelf gemakkelijker. Ik druk op een paar sneltoetsen en dan komt mijn Excel-spreadsheet exact overeen met al het andere (tot aan git-commits toe, voor de kenners). Dat vind ik handiger en zuiverder dan globaal noteren dat ik vandaag bij benadering 1½ uur aan e-mail heb besteed. Kwestie van smaak.

Dan heb je wel een zaak, lijkt me, want een nieuwe eigenaar die handelt onder de persoonsnaam van de (failliete) vorige eigenaar kan een vorm van ongewenste identiteitsverwarring zijn. Misschien kun je de vraag voorleggen aan een specialist bij de Kamer van Koophandel: de KvK is als toezichthouder belast met de handhaving van de Handelsnaamwet. Een persoonsnaam beschermen als Benelux-woordmerk zal een langere juridische weg met meer hobbels worden (en heeft misschien niet het gewenste effect).

Elke natuurlijke persoon mag onder zijn eigennaam deelnemen aan het handelsverkeer. Dat geldt voor de meer dan 200 ondernemers Jan de Jong in het handelsregister en ook voor iedereen die toevallig Alfons Pieters of Michael Jackson heet.

Misschien even KPN Zakelijk bellen? De moedermaatschappij van Telfort levert namelijk zelf ADSL over ISDN. Als ze daarmee ook stoppen, heb ik zelf binnenkort een probleem... ;D

Ja, bij betalingen uit privé verandert het eigen vermogen. Bij een eenmanszaak is er geen afgescheiden vermogen. Je kunt geen vordering op jezelf hebben. Je kunt het sluitend maken door het eigen vermogen te corrigeren voor privé-stortingen (en eventuele privé-opnamen): Eigen vermogen eindbalans = beginbalans + privé-stortingen - privé-opnamen + winst Je kunt dat eventueel als volgt beredeneren. Als je 100 contant betaalt uit privémiddelen, stort je eigenlijk (denkbeeldig) 100 in de bedrijfskas: kas (activa) en eigen vermogen (passiva) nemen op dat moment beide met 100 toe. Vervolgens leidt de betaling -100 uit de kas hetzij tot een toename van +100 van andere activa (bijvoorbeeld voorraden), hetzij tot een toename van +100 in kosten. Kosten verlagen uiteindelijk de winst en daarmee per saldo het eigen vermogen.