Ward van der Put

Roel, je altijd uitmuntende uitleg veroorzaakte de vraag juist. Ik dacht namelijk: de slimmerik kiest losse kinderzitjes vast niet voor niets als voorbeeld, dus daar is iets mee... Vandaar dat ik ernaar vroeg.

Als frequent meelezer van Higherlevel was ik me ervan bewust dat we er verstandig aan deden om een specialist in arbeidsrecht en arbeidsovereenkomsten om advies te vragen. Voortaan zal ik echter tevens om ongevraagd advies vragen ;D

Dank je Norbert, het is me helemaal duidelijk. (En nou ga ik even een pissige mail typen naar de twee juristen die we naar de arbeidsovereenkomst hebben laten kijken. Die horen dat toch te weten!?)

De bestuurder gaat deze auto uitsluitend zakelijk rijden (hoewel je inderdaad dan achteraf nog maar moet bezien of er niet alsnog privé in gereden wordt). Primair om de kosten voor de vennootschap enigszins voorspelbaar en beheersbaar te houden. Secundair omdat de vorige bestuurder zo'n "dure bak" heeft gereden dat we het "plaatje" dat klanten en de rest van de buitenwacht zien niet meer representatief vonden. (Om die reden hebben we off the record tevens afgesproken dat bepaalde met naam genoemde automerken afvallen.)

In de arbeidsovereenkomst van een bestuurder hebben we een vergoeding voor een leaseauto opgenomen met een cataloguswaarde van maximaal € 50.000. Deze "cataloguswaarde" hebben we helaas niet nader omschreven, dus ik vroeg mij af: wat wordt er normaliter onder de cataloguswaarde verstaan? In de prijslijst van een Duits automerk tref ik drie soorten prijzen aan: - Nettocatalogusprijs excl. BPM excl. btw - Brutocatalogusprijs incl. BPM excl. btw - Consumentenprijs incl. BPM incl. btw Is de cataloguswaarde dan de nettocatalogusprijs of de brutocatalogusprijs?

Zijn losse kinderzitjes niet typisch privé-uitgaven?

Voor voorraadverschillen kun je inderdaad het beste een aparte grootboekrekening gebruiken, net zoals voor bijvoorbeeld kasverschillen. Je wilt immers administratief verantwoorden dat er te weinig is geleverd (inclusief eventuele bewijsstukken van het manco) en dat de voorraden niet werden verlaagd door bijvoorbeeld een onttrekking voor privégebruik of een twijfelachtige transactie waarbij goederen via de achterdeur zonder btw-factuur het magazijn verlaten hebben. Daar komt nog bij dat je een en ander later eventueel kunt/moet verrekenen met de leverancier. Die heeft immers voor € 300 te weinig geleverd: dat geld zou je terug kunnen krijgen, de leverancier kan alsnog tot levering overgaan, de leverancier kan het tegoed verrekenen als gedeeltelijke betaling van een volgende inkooporder of de leverancier of jijzelf kan de schade misschien verhalen op een verzekering. Dergelijke vorderingen of transacties kun je dan eveneens inzichtelijker verwerken met een aparte grootboekrekening.

Strikt genomen is de klant niet de eigenaar maar slechts de houder van een domeinnaam. Je koopt een domeinnaam niet, maar huurt deze als het ware voor bepaalde tijd. Wordt de huur niet verlengd, dan eindigt het houderschap automatisch van rechtswege na de vooraf bepaalde tijd. Een domeinnaam wordt bovendien niet onmiddellijk opgeheven, maar eerst in quarantaine geplaatst. Alleen de oorspronkelijk geregistreerde domeinnaamhouder heeft dan 40 dagen het recht om de domeinnaam uit quarantaine te halen. Je voldoet ook daarom aan je zorgplicht indien je de registratie niet verlengt, want de houder heeft daarmee ruim voldoende tijd om de domeinnaam effectief te beschermen.

Met anderhalf uur mailen en aan jezelf twijfelen heb je ruim eenderde van de omzet cadeau gegaan. Dat werkt mogelijk juist averechts, want het sterkt de klant in het gevoel dat hij te veel betaalt. Het komt bovendien niet heel overtuigend over als je je in allerlei bochten moet wringen om iets dat volgens de klant krom is recht te praten. Uit die "installatie betaalmodule" leid ik af dat het om een webshop of andersoortige website gaat? Heb je daarbij al iets concreets opgeleverd? Of heeft de klant nog niets gezien en hoort deze alleen maar dat er iets aan zit te komen? Kan de klant wel wat met een site die 65% af is of betaalt deze voor zijn gevoel dan opnieuw te veel voor iets dat niet werkt? Ik zou er nu korte metten mee maken door de klant te bellen, twijfels en zorgen weg te nemen en uiteindelijk een duidelijke keuze voor te leggen: ik factureer nu direct die 65% of ik maak het af voor de volle 100%. Kies maar.

Er is al eens een boete van 2,5 miljoen euro uitgereikt. Daarbij valt op dat er wordt uitgegaan van "langdurig illegaal misbruik". Dan kom je bij een updatecyclus van 1 tot 2 jaar over een periode van zeg 10 jaar misbruik uit op een gederfde omzet van 5 tot 10 keer de verkoopprijs, exclusief juridische kosten. Het zou mij daarnaast niet verbazen als Amerikanen in dit soort situaties niet slechts hun gederfde omzet met een opslag claimen, maar ook een "pluk ze"-toeslag in de vorm een deel van de omzet of winst die dankzij hun software is gerealiseerd. Zonder casuïstiek kunnen we daar helaas alleen over speculeren.

Daar draait het juist om hoor: het (gerechts)hof is een hogere rechter dan de rechtbank. Het hof vond (anders dan de rechtbank) dat je naar de feitelijke omstandigheden moet kijken, niet naar formaliteiten zoals de inschrijving in de GBA of het bezit van een auto met Nederlands kenteken. Dat is dus alvast mooi meegenomen: je kunt verschillende zaken in Nederland regelen zonder dat dit betekent dat je dan ook direct belasting in Nederland moet betalen.

Voor de onderneming ja, maar dat zegt niet automatisch iets over de fiscale woonplaats van de wereldburger-ondernemer. Er is bijvoorbeeld een klein kikkerlandje ergens op het noordelijk halfrond dat een mild vennootschapsbelastingregime weet te combineren met vrij forse inkomstenbelasting. Je moet ook dáárom naar het totaalplaatje (laten) kijken. Als ik die uitspraak van het Hof goed lees, is de materiële werkelijkheid belangrijker dan formaliteiten (zoals Nederlands staatsburgerschap en het bezit van een Nederlands paspoort). Een vriend van me heeft twintig jaar geleefd als backpacker, maar ontwikkelde na verloop van tijd toch zijn favoriete stek. Heb jij zelf zo'n materiële werkelijkheid, een plekje op de wereld waar je het vaakst bent en het liefst definitief je hangmat zou ophangen?

Dat is waar, maar persoonlijke omstandigheden nu óf straks lijken me wel iets om mee te nemen in een advies over het totaalplaatje.

Zonder verplichtingen geen rechten. Op welk sociaal vangnet wil je terugvallen als je daaraan nooit iets hebt bijgedragen in de vorm van belastingen en sociale premies?

Om welk product/dienst en welke branche gaat het?

Van mijn huidige uitgever, de grootste van de wereld, ontvang ik ook royalties en twee keer per jaar een keurig verzorgd royalty statement, want zo werkt hun centrale software. Het gebruik van de juiste vaktermen is juist een deel van de misleiding, want het gaat op alle andere vlakken fout. Om er drie uit te lichten: Het Engelse taalgebied is véél groter dan alleen de V.S. In mijn vakgebied heb je het goed gedaan als je in het Nederlands 3.000 exemplaren verkoopt; vergelijkbaar Engelstalig werk gaat eerder richting 40.000 tot 50.000 exemplaren. Dan hebben we het echter over een internationale editie, niet een "Amerikaanse". Als een uitgever uitsluitend Amerika noemt, gaat er bij mij een alarmbel af; kan er inderdaad mee te maken hebben dat ze alleen naar Amerikaans recht met het opzetje kunnen wegkomen. 50% auteurshonorarium is onwaarschijnlijk hoog. Die ligt bij gedrukte boeken op 10% tot hooguit 15%. Bij digitale boeken kan dat oplopen tot hooguit 40% en dat is dan vaak nog in de long tail: alle gedrukte oplagen zijn uitverkocht, er komt geen herdruk meer, er wordt geen reclame meer voor gemaakt en de PDF van het werk krijgt een tweede leven als digitale download. Dat uitzonderlijk veel hogere honorariumpercentage ontvang je bovendien nog ter compensatie, want digitale boeken zijn vele malen goedkoper. Boeken in kleine oplagen en de eerder aangehaalde genres worden vaak helemaal niet meer gedrukt. Uitgevers werken met printing on demand: nadat er een exemplaar is besteld, rolt dat uit de digitale printer. De kwaliteit daarvan evenaart offsetdruk (wij gebruiken het zelf voor onze uitgeverij van educatieve boeken en managementliteratuur), maar uitgevers hoeven dus helemaal niet meer te investeren in drukwerk: een uitgever die het tegendeel suggereert met een "wij moeten investeren in voorraden" of iets van gelijke strekking, zou ik ook niet geloven. Mijn professionele opinie, als auteur van een slordige vijftig boeken én als gediplomeerd uitgever: hol héél hard de andere kant op!

Dat ze niet meteen een Duitse advocaat een brief op hoge poten laten sturen maar het gesprek willen aangaan, is een positief teken. Ga dat gesprek echter niet aan zonder juridische bijstand. Je beaamt zelf dat de kopie wel erg geslaagd is en dat is vermoedelijk inderdaad slaafse nabootsing. Als het dan ook nog maar één exemplaar is, zou ik de verkoop direct staken en het ding offline halen.

Bij veel lemmata is de Engelstalige versie op Wikipedia uitgebreider, beter onderbouwd en informatiever: Many Microsoft EULAs include a clause requiring users to agree to audits by software companies. De BSA is gerechtigd dergelijke audits uit te voeren namens (veel) grote softwareconcerns. Dat doet zij met schriftelijke en telefonische steekproeven. Ik ben zelf wel eens gebeld nadat ik als bètatester in 2 maanden tijd 8 keer een bekend en toen nog erg duur fotobewerkingsprogramma had geïnstalleerd; alleen het softwareconcern zelf kan dat zien, dus die geven ongebruikelijke activiteiten klaarblijkelijk ter controle door aan de BSA. Wat de juridische consequenties van niet meewerken aan een audit kunnen zijn, weet ik niet, maar ik kan mij zo voorstellen dat de BSA gerechtigd is om dan als vertegenwoordigingsbevoegde namens een van de aangesloten softwareproducenten een bedrijfsbezoek af te leggen voor een uitgebreidere controle. Als het goed is, weet de beheerder wél per device (pc, laptop, tablet en telefoon) welke software daarop is geïnstalleerd en heeft hij daarvan de serienummers, licentiecodesleutels, accounts voor automatische updates enzovoort centraal geregistreerd. Dat is het theoretische ideaal, want in de praktijk krijgen werknemers toch nogal eens een administrator-account en installeren ze daarmee illegale software op een computer van de werkgever. Vraag de beheerder — voordat je welke verklaring dan ook tekent — of hij wel een goed overzicht heeft.

Met één vaste klant heb ik een prijsindexatie op basis van de consumentenprijsindex van het Centraal Bureau voor de Statistiek afgesproken. (Je hebt ook specifiekere prijsindexcijfers voor huurlasten en dergelijke.) Dat moest toen wel, want ik zat op een gegeven moment te werken voor prijzen die vijf jaar eerder waren afgesproken, maar bij inflatie stijgen je lasten elk jaar; de klant vond die CBS-indexatie redelijk.

Kijk er ook bedrijfseconomisch eens kritisch naar. In het neutrale scenario bedraagt de winst € 5.000 per jaar en de winst uit onderneming € 2.500 per persoon per jaar oftewel € 208 per persoon per maand. Als je vindt dat je minstens een bruto minimumloon van € 69,59 per dag zou moeten verdienen (omdat je anders beter ergens voor het minimumloon kunt gaan werken), dan kun je per persoon 3 dagen per maand werken aan de spellen en alles wat er verder bij komt kijken. Zet dat af tegen een schuld van 2 keer € 10.000 plus rente, een eventuele verlaging van de uitkering van je partner plus alle financiële en juridische risico's, en dan denk ik dat je jezelf de vraag moet stellen: wordt dit geen erg dure hobby? (Niet dat er iets mis is met zo'n hobby, zolang je er maar weloverwogen voor kiest en je vriendin het ook ziet zitten.)

Ausgezeichnet.org Avis-Verifies Bazaarvoice Bizrate eKomi ● E-Komerco ECナビ The Feedback Company ● Feefo FIA-NET Hardware.info ● KiyOh ● Klantenvertellen ● Poulpeo PriceGrabber ResellerRatings Reviews.co.uk Reevoo Shopper Approved ShopVote.de ShopAuskunft StellaService Trusted Shops ● TrustPilot ● Viewpoints.com Yopi.de Yotpo お財布.com クチコミの王様 Zoorate Met de stip ● heb ik de belangrijkste voor Nederland gemarkeerd.

Om te beginnen zou ik met die vrijwaringsverklaring onder de arm eens naar een goede advocaat gaan. De uitgetreden vennoot heeft hier een aanknopingspunt om als schuldeiser aan te sturen op een faillissement — of daarmee te dreigen, zodat hetzij de huur alsnog wordt betaald, hetzij er definitief een streep onder de huurovereenkomst komt. Daarmee verdwijnt de huurschuld weliswaar niet, maar je mag aannemen dat het als eenmanszaak voortgezette restaurant meer schuldeisers heeft en die "zitten in de weg" als dat betekent dat zij wél worden betaald, maar de verhuurder niet. Er is dus kennelijk nóg een schuldeiser: de vorige eigenaar moet nog betaald worden voor activa en goodwill. Met die vorige eigenaar is kennelijk ook afgesproken dat hij in geval van het uitblijven van betaling de huur weer zou overnemen, maar wat is daarover dan met de verhuurder overeengekomen? Op naar een advocaat!

Drechtsteden Hypotheken & Verzekeringen; vraag naar Klaas van den Herik.

Wat hebben jullie hierover afgesproken in de vennootschapsakte van de VoF? Ik denk dat je het er met name van af moet laten hangen of je collega incidenteel of langdurig ziek is. Het mes snijdt namelijk aan twee kanten: als jij onverhoopt een keer zes weken met een gebroken been thuis zit, zal je collega dat moeten opvangen.

Dat was inderdaad een weerzinwekkend drama. Ik hoop in stilte dat het tegenwoordig beter is, want slechter advies geven is gewoon onmogelijk. Hypotheekadviseur nummer één leerde ons uiteindelijk alleen dat je goed op je hoede moet zijn. We wilden ons laten adviseren over hypotheekvormen, maar na een uur (!) non-informatie omkleed met tig berekeningen aanhoren kwam de aap uit zijn mouw: "Wij doen alleen spaarhypotheken." Bij adviseur nummer vijf waren we er wel klaar mee. Nadat zijn programmaatje had opgehoest dat we tot negen ton konden "gaan", was hij maar niet meer van dat bedrag af te brengen. (Het verbaast mij niet dat er zo veel huizen onder water staan.) Uiteindelijk hebben we gelukkig wel een goede hypotheekadviseur gevonden, mede omdat we hem vóóraf duidelijk hebben gemaakt dat we alleen voor zijn advies zouden betalen, maar de hypotheek elders zouden afsluiten. Met zijn advies op zak hebben we tot slot de klus laten klaren door twee tussenpersonen: degene die de meeste procentpunten had afgekletst van de hypotheek die we op het oog hadden, kreeg de opdracht.