prinsrachid

Ga jij een VOF met geruis inbrengen? Of ben je huiswerk aan het doen?

Klinkt als een hoop gedoe voor een eenmalig pakketje met goederen. Zijn er verder kosten verbonden aan die uitvoeraangifte bij de douane? En dan moet ik zeker bij de BTW-aangifte ook nog wat anders doen dan ik normaal doe? Zo ingewikkeld is het allemaal niet. Stuur gewoon het pakket op via PostNL ofzo. Het enige dat je dan nog moet bijvoegen is een douaneformulier (CN22 of CN23, afhankelijk van gewicht en waarde). En bij de btw-aangifte vul je op regel 3a de waarde van de uitvoer in zonder btw.

Maar de fiscus niet. Bij het hanteren van een onzakelijke rente zul je voor je (fiscale) winstberekening alsnog van een zakelijke rente moeten uitgaan. Tja, min of meer. Ik krijg de indruk dat je niet goed zakelijk en privé van elkaar weet te scheiden. De schenking annex kwijtschelding is een ander soort transactie dan de lening en het aflossingsschema. En beide dingen worden nu op onontwarbare en onzakelijke manier met elkaar verweven. Handel nu toch gewoon in beginsel zakelijk! (Je zit hier immers op een ondernemersforum) Het is volgens mij het één of het ander. OF je spreekt een lage rente af (niet aangeraden, want onzakelijk) en daarmee heb je in feite al je 'kwijtschelding' binnen in de vorm van een lagere rente en een lagere annuïteit, OF je spreekt een zakelijke rente af en hij schenkt een deel daarvan terug. Maar als ik je nu zo aanhoor, dan krijg ik de indruk dat je denkt dat het lekker dubbelop gaat! De financier laat zich eerst 50.000 euro uit z'n zak kloppen met een absurd lage rente. En vervolgens gaat hij die lage rente én volledige aflossing nog eens kwijtschelden! Dat klinkt eerlijk gezegd nogal idioot. Maar goed, als hij een daadwerkelijke schenking doet (dat is dus iets anders dan kwijtschelden!) boven de drempel, dan betaalt in ieder geval één van jullie tweeën schenkbelasting. En hoeveel dat is, kun je makkelijk zelf uitrekenen. Bij dit bedrag zal dat dus zo'n 450 euro zijn. Maar dan zul je dit wel goed moeten vastleggen. Het geld zul wél (al dan niet administratief) via de zaak moeten laten lopen om daarmee de door de zaak verschuldigde annuïteit te kunnen voldoen. Zoals gezegd is het dan wel zo dat je privévordering op de zaak oploopt. Maar je blijft met het probleem van administreren zitten. Als hij de lening zakelijk heeft verstrekt en die 3.606 euro kwijtscheldt, zal dit leiden tot een kwijtscheldingswinst voor jou (geen schenkbelasting, maar simpelweg 'gewone' belasting over die kwijtschelding), maar géén kwijtscheldingsaftrek voor hem, omdat het een onzakelijke kwijtschelding betreft (er is immers geen enkele noodzaak toe).

Nee, behalve dan dat je marge daarop dan dus nihil is. :) Een kleine opslag zou ik op zich wel overwegen, tenzij je al je moeite van het kopen, uitzoeken, wassen, strijken, etc al ergens anders in weet te verwerken (bijvoorbeeld je uurtarief).

Ja, dat lijkt me wel. In dat geval koop je eerst de kleren in (ergens in de 4XXX-groep als directe kosten, waarschijnlijk niet de 7XXX-groep - die is eerder voor voorraad). Vervolgens belast je het gespecificeerd door aan je klant als omzet (8XXX-groep). Het verschil tussen die twee is dan je winstmarge op die kleding.

Wat eventueel zou kunnen is dat sommige bedrijven onder de CAO Schoonmaak uit denken te komen door gebruik te van onderaanneming. De schoonmaak-cao stelt namelijk dat "de onderaannemer alle bepalingen in de CAO in het Schoonmaak- en Glazenwassersbedrijf [moet] naleven, behalve als er een andere CAO van toepassing is." Ik kan me zo voorstellen dat er ook uitzendbureaux zijn, en ik zeg niet dat dat terecht is, die er vanuit gaan dat ze de CAO Schoonmaak niet hoeven toe te passen, omdat ze zelf al de ABU- of NBBU-cao toepassen.

Volgens mij is dit voor zowel de inkomsten- als omzetbelasting volledig privé, tenzij je van plan was om de kleding voor 100% binnen de onderneming te dragen en te voorzien van een bedrijfslogo van 70 cm². Zie ook Aftrek van kosten. Het ligt er aan hoe je de werkruimte mag (of kunt) kwalificeren. Als de ruimte volledig privé is, mag je ook geen kosten aftrekken. Kijk hiervoor even heel nauwkeurig naar de pagina van de Belastingdienst over Bedrijfsruimtes en dan met name naar het hulpmiddel Werkruimte.

Ik weet dat haast wel zeker. Ik denk ook eigenlijk dat je zeker niet moet beginnen met een onzakelijke lening. De lening zelf moet je gewoon volstrekt zakelijk houden. Oftewel: een zakelijke rente afspreken, eventueel voldoende onderpand, etc. Als het namelijk al begint als een zogenaamde bodemlozeputlening en de zaak gaat op de fles, kan de lening achteraf worden gezien als kapitaal in plaats van een lening (of hebben we het hier over een eenmanszaak?). De lagere dan toegestane rente betekent overigens ook een hogere winst (en dus meer IB/Vpb). Laten we dus uitgaan van een fatsoenlijke rente, bijvoorbeeld 4 tot 5% ofzo. Je annuïteit stijgt dan van zo'n 3.600 euro naar 4.600 per jaar. Voor de zaak heb je dan in ieder geval inzicht in de werkelijke kosten van zo'n lening. Mocht het overigens zo zijn dat de zaak de aanvankelijke annuïteit of deze stijging van 1.000 euro niet zelfstandig kan ophoesten uit de lopende winsten, dan moet je je sowieso al afvragen of je hier aan moet beginnen. Het niet kunnen betalen van de (volledige) rente is een voorbode voor zwaarder weer, als je daar al niet in zit. Hij kan natuurlijk besluiten om elk jaar direct 2.000 euro aan de zaak kwijt te schelden. Dat is weliswaar niet belast met schenkbelasting voor de hem (omdat hij als schenker onder het drempelbedrag blijft), maar voor de zaak zou dat volgens mij leiden tot kwijtscheldingswinst die onder normale omstandigheden gewoon belast is voor jou. En alternatief is wellicht om het dus strikt van privé naar privé te laten lopen. Als hij jou geld schenk, kun jij er voor kiezen om dat in je zaak steken (via een privéstorting of R/C DGA) om vervolgens daarmee een halve maand aflossing te doen óf om de lening voor 2.000 euro vervroegd af te lossen. In dat laatste geval heeft de verstrekker zijn eigen geld weer terug, maar gaat wel je leningbedrag - en dus het maandelijkse aflossingsbedrag en rente - automatisch omlaag voor de rest van de looptijd. Let er wel op dat je dan privé een vordering op de zaak hebt.

Tja, maar in dit geval was het een bedrijf dat zich feitelijk binnen de EU bevond, maar - waarschijnlijk vanwege z'n registratie buiten de EU - zonder btw-nummer zat. Daarmee wordt het in mijn ogen automatisch een non-taxable person. Overigens zou Artikel 10 deze klant anders nog steeds niet hebben geholpen, want ook dat werd de supplier geacht om door de constructie heen te prikken voor de omzetbelasting ("The mere presence of a postal address may not be taken to be the place of establishment of a business of a taxable person."). Ik denk dat je gelijk hebt voor alle gevallen vóór ingang van de nieuwe btw-regels. Samen met dat MOSS lijkt het nu zo te zijn dat de plaats van belasting voor alle soorten klanten op gelijke manier moet worden vastgesteld: As from 1 January 2015, the place of taxation for the supply of telecommunications, broadcasting and electronic services will be the same for B2B (business to business) and B2C (business to final consumer) supplies.

Nee. Het is wat verwarrend, maar soms horen landen bij EU-landen, maar zijn ze toch geen EU-land voor de omzetbelasting. Denemarken is dus wel een EU-land, maar Groenland (hoewel onderdeel van het Koninkrijk Denemarken) valt voor de btw toch buiten de EU. Je moet het daarom echt behandelen als een levering naar buiten de EU. En in dat geval reken je meestal 0% btw. Kijk voor de bepaling van de exacte btw ook even hier (diensten) of hier (goederen).

Helaas ben ik dus genoodzaakt een schrijven aan een rechtbank te richten. :) Hmm...kan de KvK worden gezien als een 'overheidsinstelling'? :-\ Zo ja, dan misschien een WOB-verzoekje met een dwangsom als stok achter de deur?

Ik begreep dat de contractspartner een op de Seychellen geregistreerd bedrijf was. Dan zal er toch een soort registratie (met nummer) ergens zijn, dus is het een B2B transactie. Je hoeft mijns inziens als dienstverlener echt niet te proberen om bij de "plaatselijke KvK of dergelijke" alles te verifiëren, als je een licentie voor een database afgeeft aan een niet-EU onderneming. Ik heb je antwoorden even goed op me in proberen te laten werken. Verder heb ik ook die "Explanatory notes" doorgelezen. Hoewel het onwaarschijnlijk taaie kost is, gaf het toch richting aan hoe je in dit geval moet handelen - met een voorlopig onverwachte uitkomst. Hoewel me werd verweten door Maxn dat ik maar wat had "zitten graven", is dat toch exact wat er van een bedrijf in de EU wordt verlangd. Er staat letterlijk: "In order to ensure the correct taxation of these services, EU and non-EU businesses will need to determine the status of their customer (a taxable or a non-taxable person) and the place (in which country of the EU or outside the EU) where that customer belongs." en tevens "determining the actual place of taxation is the responsibility of the supplier who is the one liable to pay over VAT on the services supplied to the right tax authority. " Samengevat moet ik dus bepalen wat de status van de klant is en waar die klant zich (fiscaal) dan bevindt. Laten we dan aannemen dat het in ieder geval om een zakelijke klant gaat. Zoals je al aangaf, is de locatie simpelweg waar het bedrijf gevestigd ("established") is. Dat zou dan de Seychellen zijn, ware het niet dat dezelfde Expanatory notes een instructie geven over wat nu precies "established" betekent. En ook dat is niet rechttoe-rechtaan, waarbij ook meteen mijn oorspronkelijke vraag weer om de hoek komt. Artikel 13 geeft namelijk aan dat de plaats waar een bedrijf is "established" is: (a) the place where the functions of its central administration are carried out, or (b) the place of any other establishment characterised by a sufficient degree of permanence and a suitable structure in terms of human and technical resources to enable it to receive and use the services supplied to it for its own needs. In mijn geval is (a) de Seychellen - als je een shell company al een 'central administration' zou willen noemen en (b) Groot-Brittanië - waar de klant zich daadwerkelijk bevindt - met een full degree of permanence dus. De CEO vermeldt zelfs in al z'n communicatie uitsluitend het Engelse adres, Engelse telefoonnummer en Engelse bedrijfsnaam (die drie jaar geleden is opgeheven, maar waar de klant geen uitleg over wil geven). Goed, omdat er nu dus eigenlijk nog steeds twee lokaties van "establishment" zijn, ben ik nog maar verder gaan lezen. Ook voor dit geval wordt een oplossing geboden in artikel 24: Where services are supplied to a non-taxable person who is established in more than one country or who has his permanent address in one country and his usual residence in another, priority shall be given: (a) in the case of a non-taxable legal person, to the place referred to in point (a), unless there is evidence that the service is used at the establishment referred to in point (b) of that article; De "sufficient degree of permanence" heeft dus voorrang boven "central administration"! Aanvankelijk moest ik dus uitgaan van de Seychellen (a), maar uit alle communicatie met de klant blijkt dat de dienst uitsluitend (fysiek) in Groot-Brittannië (b) zal worden gebruikt, waardoor dat voorrang heeft. Het lijkt er dus sterk op dat er sprake is van een levering naar Groot-Brittannië (voor wat de omzetbelasting betreft). Dat zou dan dus een ICP worden. Maar bij gebrek aan een geldig btw-nummer zou ik simpelweg de Britse btw moeten toepassen. Voor de btw lijkt er dus door de constructie heen te moeten worden geprikt!

Onder "bepaalde voorwaarden" (die helaas verder niet worden genoemd) is betaalde btw over aanloopkosten aftrekbaar als voorbelasting. De link die je aangeeft heeft betrekking op de inkomstenbelasting, niet op de omzetbelasting. Maar ook de omzetbelasting die je hebt betaald in de aanloopfase mag je aftrekken als voorbelasting, zodra ja een btw-nummer hebt. Dat laatste zal sowieso nooit gebeuren. De hoogste 'btw' die ze in de VS kennen is iets van 13 of 14%. En bovendien is die alleen van toepassing als je in bepaalde staten én een bepaalde gemeente woont. De VS kent namelijk btw-tarieven die door de staat worden opgelegd, maar daar bovenop kan een gemeente ook nog een percentage kwakken. Verder zijn volgens mij verreweg de meeste niet-EU bedrijven niet eens aangesloten bij MOSS. Die zullen uit gemakzucht of simpelweg onwetendheid de btw altijd verleggen (0%) naar een klant in de EU, ongeacht of het een particulier of zakelijke klant betreft. Eigenlijk alleen de heel grote vissen zullen zich aan de Europese wetgeving houden, is mijn gevoel. Ik heb tot nu toe eigenlijk alleen een juiste toepassing gezien bij bedrijven als Google, One.com, Amazon, eBay, etc. En ik denk dat Europa daar al heel blij mee is. Tot slot zal er ook nooit een NL-landcode op de factuur staan, als het om een niet-EU bedrijf gaat. Als je namelijk als niet-EU bedrijf jezelf aansluit bij MOSS om btw af te dragen, krijg je een speciaal btw-nummer dat begint met "EU", bijvoorbeeld EU208000020. Voorheen mochten die bedrijven zich registreren in een willekeurig EU-land en dan het btw-tarief toepassen van dat land. Dat zorgde er alleen voor dat al die bedrijven in Luxemburg gingen zitten (15%). Sinds 1 januari 2015 maakt het niet meer uit waar je als extracommunautair bedrijf gevestigd bent, want je moet nu het btw-tarief van de klant aanhouden en afdragen.

Ik vind dit wel een erg krappe opvatting van de onderzoeksplicht. Dan zou je dus op zoek mogen gaan naar precies twee bewijsstukjes die toevallig overeenkomen, om vervolgens de rest te negeren! Maar goed, laten we even aannemen dat dat voldoende zou zijn. Laten we dan het btw-controlelijstje in dit specifieke geval even langs gaan (het gaat trouwens inderdaad om een electronische dienst): a) Factuuradres: Seychellen b) IP-adres: Rusland c) Bankadres: Letland Factuuradres bij bank: Seychellen e) Vaste telefoon: Groot Brittannië i) domeinnaam: Groot Brittannië zelf opgegeven woonplaats CEO: Tsjechië (tevens besteller) d) f) g) h) n.v.t. Ook dit helpt dus niet. Er zijn namelijk twee landen die twee keer voorkomen: Seychellen en Groot Brittannië. Dus zit ik weer met dezelfde vraag: welke neem je dan? En is het echt echt voldoende om selectief een land te kiezen, terwijl die maar 2 van de 7 bekende locaties representeren?

Ik krijg eigenlijk meer de indruk dat TS stuurt op het uitbuiten gebruik maken van de Regeling dienstverlening aan huis, waarbij zijzelf dan niet meer zijn dan een bedrijf dat de 'werkgevers' (particulieren) en 'werknemers' (studenten) aan elkaar koppelt. Ik denk dat de vragensteller uitsluitend een soort bemiddelende rol op zich zou moeten nemen. De particulier is dan overigens degene die rechtstreeks een contract heeft met (en loon betaalt aan) de student. De particulier is eigenlijk ook degene die de IB47-formulieren moet indienen. De student moet de inkomsten overigens ook zelf aangeven in zijn eigen IB-aangifte. En omdat de 'werkgever' geen loonheffingen hoeft in te houden en af te dragen, kan of moet de student zich hiervoor vrijwillige verzekeren. Op zich zijn er volgens mij wel mogelijkheden voor TS. Hij dient zich dan wel erg strikt faciliterend op te stellen (opmaken van loonstroken, bijhouden van uren, opstellen van IB-47-formuleren, informatie geven over UWV-verzekeringen, etc). Maar dit alles moet natuurlijk wel iets opleveren en het is maar de vraag wie dan precies voor wat wil betalen in deze sector die waarschijnlijk grotendeels van zwartwerk aan elkaar hangt.

Waarom de opdrachtgever niet gevraagd naar duidelijk informatie? Ik formulier mijn berichten altijd iets minder stellig, maar dat had ik uiteraard al gedaan. De prospect vindt dat ik 'het helemaal verkeerd zie' en hij als 'betaler door een bedrijf in niet EU-land' geen btw hoeft te betalen. Hij wilde verder geen verklaring waarom hij de naam van een opgeheven Brits bedrijf gebruikte én het bijbehorende Britse domain (.co.uk). Maar goed, je snapte natuurlijk ook wel dat de inleiding meer was om enige 'kleur' te geven aan de eigenlijke vraag. Ik heb dit namelijk wel eerder aan de hand gehad, al waren het dan meestal bedrijven die waren gevestigd in een EU-land, maar een btw-nummer uit een ander EU-land gebruikten (omdat daar bijvoorbeeld het moederbedrijf was gevestigd). In dat geval was het fiscaal en juridisch iets minder problematisch, omdat de licenties gelden binnen de EEA en de btw hoe dan ook verlegd was (ICP) vanwege de aanwezigheid van een geldig Europees btw-nummer. In dit geval hebben we echter een bedrijfsvoering die feitelijk binnen de EU plaats heeft, maar waar het bedrijf juridisch buiten de EU zit (en daar zou de factuur dan ook heen gaan). Hoewel ik deze prospect waarschijnlijk ga afwijzen, ben ik echter wel erg geïnteresseerd geraakt naar het fiscale aspect in soortgelijke gevallen. Hoe hiermee om te gaan voor de btw?

We kregen zojuist een order binnen (databanklicentie) van een mogelijke klant. Op zich niets vreemds, behalve dan dat deze klant zijn bedrijf blijkbaar heeft geregistreerd op de Seychellen. Nu is de eigenaar volgens mij Russisch. Hij communiceerde vorig jaar nog in het Russisch op een Russisch forum, maar wel met in de signature nog de Britse Ltd naam en Brits telefoonnummer. Verder wordt er een IBAN uit Letland gebruikt. Uit nader onderzoek blijkt deze klant een domeinnaam te gebruiken die gekoppeld is aan een bedrijf dat ingeschreven stond in de Britse Kamer van Koophandel. Dit bedrijf - met een behoorlijk maatschappelijk kapitaal van meer dan een miljoen - is echter in 2012 opgeheven. Long story short, ik denk eigenlijk dat ik deze order eerst even wat grondiger doorlichten. Maar ik vroeg me eigenlijk af hoe dit fiscaal voor de omzetbelasting zit. Juridisch wordt de databanklicentie namelijk afgegeven voor een gebruik binnen de grenzen van een economische zone (of unie). In dit geval zal de databanklicentie dus worden gebruikt binnen de EU, aangezien daar de feitelijke bedrijfsvoering plaats heeft. Het bedrijf is echter juridisch gevestigd buiten de EU. Hoe wordt ik geacht in zo'n geval om te gaan met de omzetbelasting? Is het gebied waar de levering feitelijk plaats vindt bepalend voor het toepassen van de btw? (Dus óf verleggen óf Britse btw toepassen, als er geen Brits btw-nummer is) Of is het land van juridische vestiging bepalend voor het toepassen van de btw? (Dus in principe 0%, maar eigenlijk de omzetbelasting van de Seychellen)

Is er inmiddels al wat meer duidelijk over dit specifieke geval? Wat was er nu echt aan de hand?

Is hier wel sprake van voorbeloning? Ik ging er altijd vanuit dat dat alleen van toepassing was op bv's in oprichting (i.o.). Als ik TS goed begrijp, is er hier simpelweg een eenmanszaak geruisloos omgezet. Ik zou daarom eerder verwachten dat de opgenomen bedragen - voorheen privé-onttrekkingen - met terugwerkende kracht via de R/C DGA zouden lopen. Het lijkt me voor TS dus wel van belang om in de gaten te houden hoe hoog die onttrekkingen zijn, of hij rekening heeft gehouden met het opstellen van een rekeningcourantovereenkomst tussen de bv en hemzelf, en of hij de R/C niet meer dan 17.500 euro in de min laat lopen (en zo ja, wat voor rente hij dan aan z'n eigen bv moet betalen). Verder zou ik verwachten - maar ik kan het natuurlijk verkeerd hebben - dat het DGA-loon pas van toepassing is vanaf juli, het moment dat de bv('s) daadwerkelijk is (zijn) opgericht. TS kon immers pas in juli daadwerkelijk in dienst treden bij de holding.

Ja. De factuur boek je wel in december in (dus de btw vraag je in Q4 terug), maar je boekt het niet als kosten. Je boekt het als 'vooruitbetaalde bedragen'. Op het moment dat de dienst geleverd is, boek je die reservering af ten laste van het resultaat. Eigenlijk zou je hier hetzelfde kunnen (dus een verschil maken tussen omzet- en inkomstenbelasting). Omdat je wel meteen een factuur hebt ontvangen - neem ik aan - en deze direct hebt betaald, vraag je die btw terug in Q3. Maar je boekt het nog niet als kosten, omdat het product nog niet geleverd is. Je boekt het dus aanvankelijk eerst als 'vooruit betaalde bedragen'. En pas op het moment dat het boek geleverd is, boek je die reservering weer af ten laste van het resultaat. Meestal zit er overigens niet zo'n groot verschil tussen betaling en levering (en al helemaal geen overloop), dus kun je zo'n factuur meestal meteen in het verlies laten vallen. Overigens denk ik dat er ook een hoop mensen zullen zijn die de factuur toch al in september meteen in de kosten laten vallen, ongeacht of de levering pas 4 maanden later heeft plaats gehad. Het gaat ook niet om wereldbedragen (neem ik aan). Voor de omzetbelasting moet je eigenlijk de factuur binnen een halve maand na afloop van de maand hebben opgemaakt. Dus als je de factuur op of voor 14 januari 2016 hebt opgestuurd, dan is er heel strikt genomen voor de omzetbelasting geen probleem. Die btw draag je dan af via de aangifte van Q1-2016. Voor de inkomstenbelasting moet je het omzetbedrag (exclusief btw) eigenlijk al wel op de balans zetten in december. Dus je boekt de omzet (zonder btw) voor de inkomstenbelasting al als baat in december en boekt dat op een balanspost 'Nog te factureren omzet' (eind december moet je die namelijk nog factureren). Op het moment dat je de factuur in januari inboekt, boek je die dus tegen op die balanspost en niet meer als omzet, want dat had je al in december gedaan.

Ik interpreteer deze vraag zodanig dat de vrouw van TS onder naam van de onderneming van de man werkt. Ik heb ook de indruk dat TS met de 'werkgever van de vrouw' eigenlijk de opdrachtgever van TS bedoelt. Volgens mij is er dan op zich niets mis met de wijze van handelen van TS. Als de partner nu nog een paar uurtjes meer per week werkt in deze eenmanszaak, dan heeft de ondernemer mogelijk nog recht op meewerkaftrek.

Tja, het is inderdaad kiezen of delen. Aan de ene kant maakt het overigens niet uit of je wel of geen aparte zakelijke bankrekening hebt. Ook zonder zo'n rekening kun je gewoon een ondernemersaangifte doen. Je moet dan alleen wel alle betalingen op je privérekening als privéonttrekkingen boeken. Aan de andere kant zul je inderdaad te maken krijgen met iets meer boekhouding. Je moet namelijk bij je ondernemersaangifte een balans en een verlies- en winstrekening invullen. Met een beetje boekhoudkundige kennis is dat op zich wel goed te doen, maar het blijft altijd een beetje een priegelwerkje (vind ik). En in dat opzicht kan het inderdaad een overweging waard zijn om gewoon via Excel je winst te berekenen en die op te geven als Resultaat overige werkzaamheden (ROW). Geen Mkb-winstvrijstelling, maar ook geen boekhoudkundige rompslomp.

Ik denk dat je - in een heel perfecte wereld - eigenlijk wel nieuwe facturen zou moeten sturen. Of de soep heel heet gegeten wordt, ligt mogelijk ook aan aan in hoeverre je fout heeft geresulteerd in een benadeling van de fiscus. Als daar geen sprake van is, weet ik niet of ik al die capriolen nog zou uithalen. Maar anders heb je wellicht geen andere keuze dan het te corrigeren. Persoonlijk heb ik ook wel eens per ongeluk oud briefpapier gebruikt met gegevens van een eenmanszaak (met oud KvK-, btw- en gironummer), terwijl ik eigenlijk het nieuwe briefpapier van de bv had moeten gebruiken. Hoewel die natuurlijk eigenlijk allemaal vervangen hadden moeten worden, heb ik simpelweg gewacht totdat de klanten eventueel zelf gingen klagen ("knijp- en pieptaktiek"). Uiteindelijk was er wel geteld één klant die het btw-nummer had gecontroleerd en er dus achter kwam dat er een inmiddels ongeldig btw-nummer op de factuur stond. Aan die klant kon ik vervolgens gewoon de juist gegevens doorgeven. Wat ik wel even zou doen, is voor jezelf schriftelijk vastleggen wat je hebt geconstateerd en wat je er aan hebt gedaan om het voor de toekomst te voorkomen. Mocht er een controle komen, dan kun je in ieder geval nog een plausibel verhaal houden (en hoef je het in de tussentijd niet te onthouden).

Het antwoord is gewoon ja. Je moet je omzet sowieso niet verlagen met de betalingskorting. Je moet immers kunnen zien hoe hoog je échte omzet is geweest (1.000 euro), maar ook hoe hoog de afkoopkosten van de langere uitbetalingstermijn zijn geweest (20 euro). Daarmee is je winst dus 980 euro. Je zou inderdaad ook 980 euro als omzet kunnen boeken. Dat levert in principe dezelfde winst op, maar ook minder informatie. Er gaat dus (waardevolle) informatie verloren, namelijk de hoogte van (te voorkomen) kosten. Wat ik me trouwens afvraag is of hier sprake is van een vorm van factoring. Oftewel: krijg je die 980 euro altijd na 30 dagen overgemaakt, ook als de eigenlijke klant nog niet binnen 30 dagen heeft betaald? Neemt het tussenbureau voor die 2% ook het debiteurenrisico op zich? Als dat zo is, zou je namelijk nog kunnen kijken of die zekerheid toch die 2% waard zou zijn. En zo niet: wat gebeurt er dan als de uiteindelijke klant niet betaalt? Krijg je dan na 30 alsnog niet betaald?

Je kunt volgens mij de auto gewoon zakelijk op de balans zetten via een 'privéstorting' (of kapitaalstorting, zoals de rest het in dit geval noemt). Let daarbij wel op het bedrag waarvoor je 'm op de balans zet en vergeet vervolgens niet de maandelijkse afschrijving daarop! Het 'aanschaf'-bedrag moet natuurlijk een beetje realistisch zijn. Zelf kijk ik altijd even bij de Auto Dashboard: koerslijst van de ANWB. Die geeft verschillende waarden voor verschillende soorten transacties. Persoonlijk zou ik in jouw geval waarschijnlijk de waarde nemen die staat bij "Verkoop tussen particulieren".