prinsrachid

De vraag is niet altijd geheel eenduidig te beantwoorden, maar je moet je altijd afvragen of er sprake is van een zogenaamd zelfstandig bedrijfsmiddel, dat al dan niet uit meerdere onderdelen bestaat. Vooral als je computeronderdelen tegelijkertijd koopt en in concert gebruikt, dan zullen deze gezamelijk als zelfstandig bedrijfmiddel kunnen worden gezien. Zo heb je bijvoorbeeld aan een losse videokaart eigenlijk niets. Zonder werkend moederbord zal het ook allemaal lastig gaan werken. De monitor is in mijn ogen een grijs gevalletje en zou je dus zowel als 'los' onderdeel kunnen beschouwen als als onderdeel van het pakket met moederbord en videokaart. Als je namelijk geen monitor hebt, dan heb je ook aan die videokaart (en moederbord) niets. Als je al wél een monitor hebt, zou je de nieuwe monitor echter ook als separate aanschaf kunnen kwalificeren, tenzij die oude monitor eigenlijk volstrekt in geen (kwaliteits)verhouding meer staat tot de overige nieuwe hardware - en de gelijktijdige aanschaf hierdoor feitelijk is ingegeven. Persoonlijk zou ik deze aanschaf (videokaart + moederbord + monitor) daarom waarschijnlijk simpelweg als één investering beschouwen. Nee. Maar ik begrijp je verwarring. De website van de Belastingdienst legt het - hoewel technisch correct - enigszins verwarrend uit. Allereerst moet je vaststellen of je recht hebt op startersaftrek. Als je géén recht hebt op startersaftrek, dan heb je sowieso geen recht op willekeurig afschrijven. Als je wel recht op startersaftrek hebt, moet je vervolgens bepalen of er sprake is van een 'gewone' investering (aankoop van boven de 450 euro excl. btw). Is dat het geval? Dan mag je willekeurig afschrijven. Hierop is echter een uitzondering voor investeringen waarvoor je zelfs in theorie geen kleinschaligheidsinversteringsaftrek zou kunnen ontvangen. Stel je voor dat je een starter bent en je wilt een auto van de zaak kopen voor 1.750 euro. Aangezien het gaat om een aankoop van meer dan 450 euro is er dus sprake van een investering en zou je hier in beginsel dus willekeurig op mogen afschrijven. Echter, voor een personenauto mag je überhaupt geen KIA toepassen (die is uitgesloten namelijk), dus mag je er ook niet willekeurig afschrijven. Dus zelfs de theoretische uitsluiting voor de KIA van dit bedrijfsmiddel is dus al reden om er niet willekeurig over te mogen afschrijven, ook al had je sowieso al geen KIA kunnen toepassen vanwege het te lage investeringsbedrag. Het omgekeerde geldt echter ook. Als je als starter een investering doet waarvoor je in theorie wél recht zou hebben op KIA als het investeringsbedrag boven de 2.300 euro zou zijn, dan mag je er gewoon willekeurig op afschrijven, ook als het aankoopbedrag beneden de 2.300 euro is (maar wel boven de 450 euro)! Fiscaal is dit een kwestie van jammer-dan. Je schrijft gewoon maximaal 1,666% per maand af op de gehele investering. Als die echter over 3 jaar kaduuk gaat, dan moet je op dát moment de boekwaarde van de PC afwaarderen tot nihil (dit doe je dan overigens bij 'waardeveranderingen materiële activa' en niet bij 'afschrijvingen'). Dat is op zich mogelijk, maar dan zal er bij elke upgrade echt sprake moeten zijn van een separate aanschaf. Je zit dan overigens in een nog grijzer gebied, want wat is nog een separate aanschaf? Als je de onderdelen een week of zelfs een maand van elkaar aanschaft, dan zal het mogelijk nog steeds als één geheel worden gezien, als al die aankopen (min of meer) onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden. Mijn advies zou zijn om niet voor een paar losse belastingcenten al te slim proberen te doen.

Nee, dat is niet verplicht. Je kunt gewoon alle btw terugvragen. Het is dan alleen wel zo dat je aan het eind van het jaar een btw-correctie wegens het privégebruik moet maken. Deze correctie is een forfaitair percentage van 1,5% van de catalogusprijs van de privé-auto. Als je wél een sluitende kilometeradministratie hebt, dan doe je in feite hetzelfde. Je vraagt gewoon alle btw terug. En ook dan moet je een btw-correctie wegens privégebruik maken. Deze correctie is dan het percentage van het privégebruik maal de teruggevraagde btw. Let hierbij trouwens op dat woon-werkverkeer níet zakelijk is voor de omzetbelasting. De bijtellingsgrens van 500 km heeft hier in mijn ogen niets mee te maken, omdat we het hier hebben over de omzetbelasting en niet over de inkomstenbelasting - en bovendien over een auto in privé. Voor de inkomstenbelasting kun je waarschijnlijk gewoon 19 cent per zakelijke kilometer aftrekken. En hierbij geldt dus dat woon-werkverkeer wél mee telt.

Kijk, hoe prijzenswaardig het ook is om de boekhouding te begrijpen, is het natuurlijk niet zo dat een boekhouder je dat in beginsel helemaal gaat lopen uitleggen. De boekhouder is er om de boekhouding te doen. Hoewel er vast wel boekhouders zijn die er iets meer tijd voor nemen om het enigszins uit te leggen, moet je je simpelweg realiseren dat het geen leraar is. Als je het echt wil begrijpen, zul je - in de tussentijd - toch echt een boekhouder alle lopende zaken moeten laten afhandelen, zodat je dan vervolgens zelf de tijd kunt nemen om je helemaal uit te leven op een cursus basiskennis boekhouden (bijvoorbeeld via LOI, NTI of NHA).

"Bereid"? Volgens mij moet hier gewoon toestemming van ofwel UWV (bedrijfseconomische reden) of kantonrechter (overige redenen... die er niet zijn) voor gevraagd worden. Wat gebeurt er bijvoorbeeld als UWV "nee" zegt? Op zich is dit toch wel de juiste volgorde. De volgorde der dingen luistert hier wel erg nauw namelijk. Het is een delicaat proces, dus ik kan me voorstellen dat de verkopers niet nu alvast domweg personeel gaan ontslaan. TS geeft aan dat hij "bereid" is om de zaak over te nemen onder voorbehoud van ontslag en financiering. Vervolgens geven de verkopers aan "bereid" te zijn om die mensen te ontlaan. Op dát moment kan TS een financieringsaanvraag doen met het gereduceerde personeel als uitgangspunt, zonder dat het personeel nu al is ontslagen. En dan komt de Catch-22 die ik al eerder noemde. De deal kan dan alsnog afketsen door zaken die mislukken aan beide kanten. Als TS de financieringsaanvraag niet rond krijgt, dan gaat de deal uiteraard niet door (en hoeft het personeel ook niet ontslagen te worden). Maar als de financieringsaanvraag er wél door komt, moet de verkopende partij uiteraard pas op dát moment overgaan tot het aanvragen van ontslag van het overtollige personeel. En pas als het UWV daar goedkeuring voor heeft verleend, kan de deal tussen TS en verkopende partij pas echt doorgang vinden. Persoonlijk vind ik dat er dan nog serieus gekeken moet worden naar de exacte inhoud van de (nieuwe) huurovereenkomst.

Het lijkt erop dat je 25% btw in rekening hebt gebracht. Was dat de bedoeling?

Dat laatste lijkt me vrij lastig. Als de eenmanszaak niet meer bestaat, valt de FOR automatisch vrij. Het is alleen de vraag hoe je daar vervolgens mee omgaat in de BV (lijfrente?). Is de eenmanszaak geruisloos of met geruis ingebracht in de bv? En hoe had je je trouwens voorbereid op deze overgang?

OK, enough already. We snappen het nu wel. Ik ben het eens dat die trackers geen pas hebben op deze website, maar de mods hebben al aangegeven dat ze dit zullen bespreken. Dat eindeloze gedram wekt echt geen sympathie voor het sneller opgelost krijgen van die tracker-zooi. Geef het even wat tijd, zeg! Ik zie het van de zonnige kant. Het voordeel dat het allemaal zo langzaam gaat als het wijzigen van de koers van een olietanker, betekent ook dat het waarschijnlijk goed geregeld blijft zodra het eenmaal geregeld is!

Hoewel ik dit topic bijna een jaar geleden startte, bleven de meeste van deze reacties wel in m'n achterhoofd zeuren. Vandaar dat ik er toch even op wil terugkomen en iedereen met een lange vertraging wil bedanken. :) Ik had inderdaad in een grijs verleden (erg) slechte ervaringen met VoIP. Maar na lang wikken, wegen en zoeken, heb ik een aanbieder gevonden die alle 8 geografische ISDN-telefoonnummers kon en wilde overnemen, waarna ik de stoute schoenen toch maar heb aangetrokken. Ik moet eerlijk toegeven dat het inderdaad als een tierelier werkt, als je het eenmaal aan de praat hebt. Dropped packets, slechte kwaliteit, robot-geluid, merk er niets van. Tot mijn verbazing kon ik de DECT-toestellen direct op de router/modem/pbx zetten. Zelfs een oud analoog faxje blijkt nog gewoon goed via de analoge telefoonpoortadapter te blijven werken - zelfs over VoIP! (ja, we hebben soms klanten die hun order nog per se willen faxen) Enige dat wel moest gebeuren was het vervangen van de ISDN-telefoons door IP-telefoons. Dat scheelde meteen een stuk of drie stroomadapters, een NT1-kastje en een Webvox nogwat (Byeeeee!). En die IP-telefoons zijn even prutsen om goed in te stellen, maar het werkt nu als een zonnetje!

Vreemd. Op basis van een Google zoekopdracht met je titel als zoekterm, kwam ik hier uit. Ik gok dat de opzegging óf vernietigbaar zou kunnen zijn óf met terugwerkende kracht nooit heeft plaats gevonden, maar ik denk dat je met deze link redelijk uit de voeten moet kunnen.

Beide. ;) Eigenlijk is de vraag: is het een goed of een dienst? Zowel een goed (stoffelijk) als een dienst (niet-stoffelijk) zijn namelijk een product of prestatie. Je kunt de 'weegschaaltest' doen. Kun je het wegen? Dan is het een goed en anders is het een dienst. Een logo-ontwerp lijkt me daarom ook een dienst. Als je het echter op een CD brandt of op een USB-stick zet en vervolgens in een doosje doet, heb je een goed.

(Ik weet niet of ik me nu aangesproken moet voelen... ;)) Ik gok eigenlijk dat het andersom is gegaan: dat de stamrecht-bv er al was en dat die een holding is geworden toen er (later) een werkmaatschappij onder is gehangen. Ik interpreteerde de situatie zo dat dit zelfde is uitgehaald (geld uit de stamrecht uitgeleend aan werkmaatschappij), maar dat dit destijds toch goed is gekomen, omdat de werkmaatschappij voor (voldoende) is geld is verkocht - zodat de onderlinge lening meteen afgelost kon worden. Hetzelfde truukje tussen de stamrecht en de eenmanszaak lijkt dus niet even goed te zijn gegaan. Maar ik geef toe dat ik nu misschien iets te veel in de woorden van TS lees.

Laten we even uitgaan van 1 klant die 30 euro (inclusief btw) vooruit betaalt. Voor de omzetbelasting is het simpel. Je factureert op 1 oktober de omzet met btw en draagt vervolgens de volledige btw meteen af. In oktober (of het 4e kwartaal) draag je dus 5,20 euro af. Voor de inkomstenbelasting boek je het volledige vooruit betaalde bedrag (exclusief btw) van 24,80 op "vooruit betaalde abonnementen" op de balans. Dat is op dat moment dus nog geen opbrengst. Vervolgens laat je elke maand 2,07 euro in de winst vallen (beginnend in de maand oktober). Daarmee valt dus 6,20 euro dit jaar in de winst. En de overige 18,60 euro valt in de winst van het volgende jaar, uitgesmeerd over de maanden januari tot en met september.

Ik vraag me alleen af in hoeverre dit allemaal van toepassing is op jouw specifieke situatie. Hanteer je het gebruikelijk loon? Doe je levensloopuitkeringen? Kom je door het sparen onder het gebruikelijk loon uit? Maar goed, hoe dan ook geloof ik dat we je aardig ter wille zijn geweest met het verschaffen van informatie, dus het zou op zich mogelijk moeten zijn om te bepalen hoe je uitkeringen moet behandelen, als je weet hoe je de initiële stortingen hebt verwerkt.

Volgens mij kan dit helemaal niet kloppen. Er moeten wel degelijke kosten en/of baten zijn. Als er geld is uitgeleend van de stamrecht-bv aan de eenmanszaak, dan moet daar een (zakelijke) leningovereenkomst aan ten grondslag liggen. Dat betekent dus dat je als 'eigenaar' van de eenmanszak sowieso - al is het maar via de R/C met de bv - hebt afgesproken om ten minste rentebetalingen te doen aan de stamrecht-bv. Verder moet die leningovereenkomst eigenlijk ook nog voorzien zijn van voldoende zekerheden, een aflossingsschema, afgesproken rentepercentage, etc. Bovendien heb je als privépersoon een stamrechtovereenkomst met de jezelf als eigenaar van de stamrecht-bv gesloten, waarin je ook een bepaalde mate van oprenting hebt vastgelegd. De bv zal de oorspronkelijke gouden handdruk dus moeten oprenten, ongeacht of de bv dit rendement haalt uit het uitlenen van dat geld aan de eenmanszaak! Die rente is een baat voor de bv en een kost voor de eenmanszaak. En de oprenting is een kost voor de bv ten bate van de stamrechtvoorziening. Het is onmogelijk dat je dus géén uitgaven en inkomsten hebt! Tot slot is deze bv waarschijnlijk opgericht met 18.000 euro startkapitaal. Als die ook weg is, dan is dat waarschijnlijk via de R/C DGA verdwenen (of ook via een R/C met de eenmanszaak?). Hier heb je trouwens nog een ander probleempje, denk ik, als de R/C boven de 17.500 euro uit is gekomen. In dat geval had je ook verplicht (een zakelijke) rente moeten rekenen over deze R/C-verhouding! Dit klopt volgens mij ook niet. In 2014 kon je de stamrecht afkopen tegen 80% van het opgerente tegoed (zonder revisierente). Volgens mij kan datzelfde nu nog steeds, alleen moet je dan wel gewoon 100% van het opgerente tegoed opgeven (maar nog steeds zonder revisierente dacht ik, als het gehele tegoed maar in één keer wordt uitgekeerd). Het telt dan uiteraard alleen wel mee in je belastbare box 1 inkomen! Je zou hier nog eventueel mee weg kunnen komen door de gehele schuld/vordering-carrousel terug te draaien. Ieders schuld is nu andermans vordering (die je ook weer steeds zelf bent). Eigenlijk moet je een privéstorting in de eenmanszaak boeken. Met die privéstorting los je de achterstallige schuld af van de leningovereenkomst met de bv. Met de afgeloste lening keert de stamrecht (liefst met goedkeuring van de belastinginspecteur - heb ik toen wel gedaan) uit aan de stemrechteigenaar (en dat ben jezelf) en zo is je initiële storting weer terug bij jezelf. Je zou geluk kunnen hebben dat de Hoge Raad lijkt te vinden dat een kasrondje tegenwoordig ook een papierrondje mag zijn, als je alles maar goed bijhoudt (en fiscaal aangeeft). Verder moet je nog wel afrekenen over de winst van dat jaar (Vpb) en overtollige winstreserves uitkeren als dividend (valt onder de dividendbelasting en box 2). En aangezien het startkapitaal van 18.000 euro er waarschijnlijk ook niet meer is en al door privé is opgenomen, zou het mogelijk moeten zijn om de bv vervolgens te turboliquideren (de aandelen zijn immers ook van privé). Dit alles is trouwens een aardig delicaat proces en moet goed stap voor stap worden gedaan. Die stamrechtuitkering telt mee in je box 1-inkomen. Dat lijkt misschien onoverkomelijk, maar als je tegelijkertijd behoorlijk beroerd hebt gedraaid met je eenmanszaak, dan kun je het 'geluk' hebben dat je een negatief inkomen uit ondernemen hebt. Het saldo van de opgerente stamrecht uitkering en het verlies van de eenmanszaak (minus eventuele aftrekposten als hypotheekrente) kan zodanig uitkomen dat er uiteindelijk toch geen inkomensbelasting verschuldigd is. Maar dat is zonder verdere informatie ook niet te zeggen. Gelukkig heb je een accountant. ::) Als je het trouwens op een faillissement laat aankomen zónder dat je de bv hebt geliquideerd, kun je volgens mij nog voor een ander probleem komen te staan, namelijk die van bestuurdersaansprakelijkheid. Je hebt namelijk als bestuurder toegestaan dat er onverantwoorde leningen zijn verstrekt aan de eenmanszaak (te hoog bedrag, te weinig zekerheden, etc). En als dat geld vervolgens ook niet in de eenmanszaak zit, dan is erg impliciet te veel 'onttrokken' aan de eenmanszaak (of te weinig 'aangevuld'). Ik denk niet dat een curator zit te wachten om het liquideren van een lege stamrecht-bv en vraag me af of je dan zonder al te veel problemen en relatief snel toch tot de WSNP wordt toegelaten. Mijn ervaring is dat je algemene instelling ten aanzien van werk (al dan niet in loondienst) van grotere invloed is op het vinden van nieuw werk dan je leeftijd. Als je instelling van meet af aan is "ik ben al 50, dus het wordt nix meer", dan is dat eigenlijk self-defeating behavior. Je moet goddorie nog bijna 20 jaar, zeg! Mensen in mijn omgeving met een positievere instelling ten aanzien van nieuwe arbeid - en die zich daarbij niet de luxe permitteren om daar op voorhand kieskeurig over te zijn - zijn ook degenen die erg snel weer aan de slag zijn. Ook mensen van boven de 60.

Allereerst moet je vaststellen of je überhaupt wel met MOSS te maken hebt. Als je electronische diensten levert, dan kan dat verplicht zijn. Maar als je gewoon producten levert niet. Als je fysieke producten verkoopt aan niet-ondernemers in de EU én je blijft onder bepaalde drempelbedragen, dan reken je gewoon de Nederlandse btw voor die klanten (en heb je dus niets met MOSS te maken). Die vul je dan ook in onder 'binnenlandse' leveringen en die tellen dat ook meer voor het al dan niet toepassen van de KOR. Als je fysieke producten (edit: of (digitale) diensten [Met dank aan Maxn]) verkoopt aan ondernemers in de EU én je controleert hun btw-identificatienummer, dan verleg je de btw waarvan je de omzet vervolgens invult bij intracommunautaire prestaties in de gewone btw-aangifte (en heb je dus wederom niets met MOSS te maken). Je moet dan wel elke verkoop nog apart doorgeven via een Opgaaf Intracommunautaire Prestaties (ICP). Als je trouwens fysieke producten verkoopt aan klanten buiten de EU, dan reken je 0% btw (of eigenlijk de buitenlandse btw, maar dat is eigenlijk nog nergens echt goed van de grond gekomen) en vul je dit ook in op je gewone btw-aangifte bij export in. Diensten en electronische diensten naar buiten de EU vul je zelfs helemaal nergens in. Pas boven de boven genoemde drempelbedragen óf bij digitale diensten heb je te maken met MOSS. En deze afdrachten doe je per land en mag je niet verrekenen met de btw van je reguliere btw-aangifte (en tellen dus ook niet mee voor het berekenen van je eventuele KOR). En dat MOSS stelt op zich niet zo heel veel voor (de Belastingdienst kan het niet leuker maken, wel makkelijker), behalve dan dat het een hoop gedoe is met bijhouden en opgeven.

Hier is vorig jaar een uitspraak over geweest. Wat daar uit naar voren lijkt te zijn gekomen, is dat sowieso de (wettelijke) balans- en uitkeringstest moet worden gedaan, maar ook dat die uitkeringstest niet zo erg veel hoeft voor te stellen. Je moet eerst vaststellen of het eigen vermogen meer is dan de wettelijke of statutaire reserves en vervolgens of de bv na het uitkeren van dividend kan doorgaan met het betalen van haar rekeningen.

Zoals ik het heb begrepen, ligt dit iets genuanceerder. Volgens mij moet je de wet zo interpreteren dat een zelfstandig ondernemer bij eigen aangifte van faillissement er niet standaard vanuit mag gaan dat hij toegelaten wordt tot de schuldsanering, als die aangifte tot doel had om daar naartoe te werken. Een ondernemer moet dus in beginsel uitgaan van de situatie dat een faillissement uiteindelijk zal leiden tot een opheffing van dat faillissement bij gebrek aan baten (waarbij de schulden dus in feite blijven bestaan). De curator moet nu geloof ik speciaal een verklaring afleggen om de weg naar de WSNP alsnog mogelijk te maken. Ik het geval van de vragensteller is er echter nog iets extra's aan de hand. Hij lijkt ook nog aandeelhouder/bestuurder van een besloten vennootschap te zijn. In dat geval lijkt me een schuldsanering pas aan de orde zodra die bv is geliquideerd. Echter, als daar nu nog geld in zit, dan lijkt me het handiger dat hij deze nu zélf liquideert (of anders liquide middelen ter beschikking stelt via een lening bijvoorbeeld) dan dat hij een persoonlijk faillissement aanvraagt en dan van de curator verwacht dat die de boel voor hem gaat liquideren. Verder vraag ik me af wat de specifieke situatie van de vragensteller nu eigenlijk is, of dat we hier alleen maar hypothetische what-if hersenspinsels van TS aan het behandelen zijn.

Om wat voor bedragen gaat het hier? Welk bedrag zou nodig zijn om een faillissement te voorkomen? En wat voor bedrag is er aanwezig in de stamrecht-BV? Wat is trouwens een 'non-actieve' beheer BV? Betekent dit dat al het geld er nog gewoon in zit en op een spaarrekening staat? Als je nog een oude stamrecht-BV hebt, dan zou er in ieder geval ook nog iets van 18.000 euro aandelenkapitaal in moeten zitten. En daar bovenop het (opgerente) stamrechtkapitaal. Binnen redelijke (en zakelijke) grenzen kun je geld vanuit die bv uitlenen aan de eenmanszaak. Maar voor een echt zinnig antwoord is de gegeven informatie te summier.

Nee, dat lijkt me niet. Als ik je verhaal goed begrijp, dan was de auto alleen voor de inkomstenbelasting zakelijk, maar voor de omzetbelasting niet. Je hebt immers de btw niet teruggevraagd. Nu je de eenmanszaak gaat staken, gaat de auto voor de inkomstenbelasting over van zakelijk naar privé. Maar voor de omzetbelasting was die altijd al privé, dus op het punt van de btw gebeurt er feitelijk überhaupt niets door de staking.

Klopt. Ik denk eigenlijk dat het meer een discussie tussen rekkelijken en preciezen is. De fiscale mening is wat meer legalistisch (preciezen). De juridische mening is wat meer praktisch (rekkelijk). Persoonlijk ga ik er inmiddels vanuit dat je zonder al te veel problemen één van de twee opties mocht kiezen, maar daar dan wel bestendig invulling aan moet geven. Als je naar de wet kijkt, dan is het vanuit fiscaal oogpunt zo dat DGA's eigenlijk het gebruikelijk loon eerst met zo'n 13,5% hadden moeten verhogen om vervolgens niet eronder te duiken na aftrek van die 12% spaarinleg. Een logisch gevolg daarvan zou echter ook zijn dat je bij uitkering consequent mag (of moet) zijn. Je hoeft dan je loon voor de loonheffing alleen nog maar aan te vullen tot het gebruikelijk loon. De meer juridische benadering is dat je het bruto loon gewoon gelijk moet houden. Het loon is immers iets dat tussen werknemer en werkgever is afgesproken (ook al is dat misschien bij DGA's dezelfde persoon), en het komt wat vreemd over als je je bruto loon laat jojoën al naar gelang de regeling waar je op dat moment gebruik van maakt. Dat komt wat onzakelijk over. Na wat vragen vanuit de Tweede Kamer (exact over deze situatie) is er toen een soort 'goedkeuring' gekomen om niet al te moeilijk te doen over gevallen waarbij het gebruikelijk loon op zich gewoon goed was vóór toepassing van de spaarloonaftrek, als er tegelijkertijd niet overmatig werd ingelegd. Ik kreeg ook de indruk dat ze het hierbij hebben gelaten, omdat ze gewoon geen zin om de wet op dit punt nog aan te passen. Maar het gevolg hiervan is uiteraard dat je dan weer niet mag gaan vogelen met het loon voor toepassing van het spaarloon. Ik heb overigens ook al her en der rechtzaken gezien, waarin de rechter hierin mee ging. Toevallig heb ik vorige maand een belastingcontrole over 2013 gehad. In de aangifte van 2013 had ik een hoger dan gebruikelijk loon, juist vanwege het gebruik van de 80%-regeling. Vorige week is de aangifte definitief goedgekeurd. De drie jaren daarvoor - waarin ik deelnam in de spaarloonregeling - had ik altijd een lager dan gebruikelijk loon, vanwege de spaarlooninleg. Deze aangiftes waren allemaal al in 2012 en 2013 definitief goedgekeurd. Uit nieuwsgierigheid heb ik tot slot nog gekeken of middeling van het inkomen in box 1 zin had. Uiteindelijk bleek het verschil nog geen tientje te zijn - in het voordeel van de fiscus overigens. Het lijkt me dat ze het dus inmiddels - plat gezegd - een beetje worst zal wezen. Ze zijn waarschijnlijk allang blij dat die hele spaarloonregeling op z'n eind loopt.

Ergens in 2006 heeft de staatssecretaris aangegeven dat je op zich onder voorwaarden ónder het gebruikelijk loon mocht uitkomen. Zo had ik het in ieder geval ook altijd begrepen. Dit werd alleen goedgekeurd zo lang (1) de regeling maar wel in vergelijkbare mate open stond voor andere - vergelijkbare - werknemers, (2) je niet meer spaarde dan het maximum van 12%, en (3) wel aan het gebruikelijk loon voldeed vóór toepassing van het spaarloon. De bovenstaande benadering heeft echter ook een keerzijde. Als je namelijk uitgaat van de goedkeuring dat je loon voor loonheffingen tijdelijk 88% was, dan is het uiteraard ook zo dat je niet je gebruikelijk loon kunt verlagen zodra je overgaat tot uitkeringen om tot dat bedrag te komen! Dan komt het er dus gewoon bovenop. Ook is het natuurlijk niet erg 'zakelijk' om het loon zomaar te verlagen (zowel tijdens inleg als uitkering niet, in mijn ogen) Kort gezegd verandert het gebruikelijk loon dus in de meeste gevallen niet door wel of geen gebruik te maken van de levensloopregeling. Het verandert hooguit iets aan het bedrag waarover je loonheffingen moet afdragen. In de jaren dat je spaart/de voor de levensloop betaal je over een lager inkomen loonbelasting. Op het moment dat je het tegoed opneemt, wordt je inkomen voor de loonbelasting hoger. Als je 12% per jaar spaart en je een gebruikelijk loon hebt van 44.000 euro per jaar (maar mogelijk lager in voorgaande jaren), dan betaal je over 38.720 euro loonbelasting. De overige 5.280 euro moet vervolgens worden gespaard op een geblokkeerde spaarrekening. Als je echter zo'n zelfde bedrag opneemt, dan betaal je in dat jaar dus loonbelasting over 49.280 euro. Het enige dat je doet is het verschuiven van de belastingheffing naar de toekomst. Als je trouwens zowel bij sparen als opnemen ongeveer tussen de 20.000 en 60.000 euro verdient (zoals in bovenstaand voorbeeld), heeft het ook geen effect over de totale belastingen. Die blijft nagenoeg gelijk. Je hebt alleen een tijdelijk belastingvoordeel (je betaalt tijdelijk minder belasting), gecombineerd met een tijdelijk liquiditeitsnadeel (je kan niet over het spaarbedrag beschikken). Overigens is er inmiddels mogelijk zelfs sprake van ook een belastingnadeel als je nu spaarloon (bovenop je gebruikelijk loon) uit laat keren. Ten tijde van de opbouw bespaarde je waarschijnlijk 42% op de inleg. Door de inmiddels ingevoerde afbouw van de algemene - en arbeidsheffingskortingen, betaal je waarschijnlijk eerder 49% (plus tot een bepaald maximum nog extra premie Zvw!). Als je in 2013 geen gebruik had gemaakt van de 80%-regeling, dan was er in 2015 nog (eenmalig?) een herhaling.

Je kunt pas met een tarief komen, als je freelancer bent. Dan ben je niet. Je bent werknemer. Een werkgever kan niet van een werknemer eisen dat ze met een freelance-tarief komt. Dat slaat nergens op. Ah kijk! Dan heb je toch al iets in handen. Als het bedrijf je ontslag zou willen aanvragen wegens bedrijfseconomische redenen, dan moet de werkgever dat gemotiveerd verzoeken bij het UWV. Dat betekent dus dat ze met de billen bloot moeten om die redenen aannemelijk te maken. Zodra het UWV dat heeft ontvangen, stuurt het UWV onmiddellijk een kopie van dat gehele verzoek door naar jou. Alle bovenstaande punten kun je dan gebruiken om de bedrijfseconomische redenen te weerleggen en een ontslagvergunning te voorkomen.

Ja, dat lijkt me wel erg handig. Als ik het goed begrijp, dan betaalt de holding je nu 60.000 euro bruto salaris per jaar uit, terwijl maar 10.000 euro aan management fee wordt doorbelast aan de werkmaatschappij. Dat betekent dus dat de holding 50.000 euro (te veel) verlies draait en de werkmaatschappij 50.000 euro (te veel) winst maakt. Als het echt zo is dat de DGA van de holding het management verzorgt voor de werkmaatschappij, moet je voldoende management fee in rekening brengen. Dat zou in mijn ogen geen 833,33 euro per maand moeten zijn, maar eerder 5.000 tot 6.500 euro per maand. Dit spreek je overigens af in de managementovereenkomst tussen holding en werkmaatschappij. Je gaf aan dat er sprake is van een fiscale eenheid. Maar een fiscale eenheid voor welke belasting? De vennootschapsbelasting, de omzetbelasting, of beide? Als je een fiscale eenheid voor de omzetbelasting hebt, dan mag je helemaal geen btw berekenen over de tussen holding en werkmaatschappij verstuurde facturen, omdat je in de ogen van de belastingdienst voor de btw dan één ondernemer bent.

Hoewel dit maar zijdelings een ondernemersvraag is, zal ik toch proberen om hier en daar antwoorden geven op de zaken die relevant kunnen zijn voor andere ondernemers met werknemers - en de beweegredenen voor werknemers en werkgevers om iets wel of niet te doen. Allereerst de hoofdvraag. Kan een werkgever zomaar je contract beëindigen? Nee, behalve dan met toestemming van jezelf of van het UWV (edit: of sinds 1 juli 2015 de kantonrechter [met dank aan RT]). En kan die werkgever je vervolgens zomaar weer inhuren als freelancer? Nee, behalve dan met toestemming van wederom jezelf en de Belastingdienst (verkapt dienstverband). Een werknemer heeft maar heel zijdelings iets te maken met de prestaties van het bedrijf. Het enige dat in feite relevant is tussen werkgever en werknemer is het arbeidscontract. En daar heb je vervolgens twee smaakjes in: wordt dat contract wel of niet gerespecteerd? Als werknemer kun je je redelijk star opstellen op dit punt. Er ligt namelijk een getekend contract en je mag er dan ook vanuit gaan dat de werkgever daar uitvoering aan geeft. Ongeacht de hoeveelheid impliciete of expliciete druk die daarbij wordt uitgeoefend, hoef je eigenlijk op geen enkel verzoek tot aanpassing in te gaan. Waar zou je anders die handtekening voor hebben gezet? Vanuit jouw positie geredeneerd zou ik ook eigenlijk geen enkele reden zien om met aanpassingen in te stemmen. Wat is jouw belang om ten nadele van jezelf het contract te ontbinden? De werkgever zou kunnen aanvoeren dat anders het bedrijf failliet gaat. Maar in dat geval is je contract ook ontbonden (en krijg je nog een maand doorbetaald door het UWV). Dus het vooraf zélf opzeggen van je arbeidscontract is onzekerder dan het uiterste alternatief. Vervolgens zou de werkgever nog kunnen dreigen met ontslag. Hiervoor hebben ze dan alleen wel een ontslagvergunning voor nodig van het UWV of de kantonrechter. En die krijg je niet meer zo makkelijk. Als je altijd goed hebt gefunctioneerd, dan kan dat ontslag dus niet op grond van disfunctioneren. Maar zo te zien heeft het bedrijf verder de cijfers al iets kunnen verbeteren (steeds minder verlies in de toekomst), waardoor een ontslag op grond van bedrijfseconomische redenen óók lastig wordt (tenzij ze jouw freelancing al in de voorspelling hadden meegenomen). Maar zelfs áls ze wel een akkoord krijgen van het UWV, dan ben je daarna nog steeds niet slechter af. Je hebt dan alsnog een ontbonden contract (met een opzegtermijn, transitievergoeding en ww). Maar goed, je kunt je werkgever willen 'helpen' en akkoord gaan met ontslag. Wat dan? Je gaf terecht al aan dat het vreemd is dat de werkgever denkt dat freelancen goedkoper voor hem zal zijn. Dat is het namelijk niet (althans, dat zou niet moeten). Als je nu 50.000 euro bruto verdient (191,57 euro per werkdag), is de werkgever daar bovenop nog eens 10.000 euro aan premies kwijt. Als je gaat freelancen, zul je nog steeds diezelfde 60.000 euro moeten vragen. En die moet je dan ook nog verdelen of de werkbare dagen (dus 265,48 euro per werkbare dag). Je hebt ook nog met de fiscus te maken. Ik vraag me serieus af of die dit zal pikken. Er zou in mijn ogen namelijk gewoon sprake zijn van een voortgezet dienstverband in plaats van zelfstandigheid. Ik weet niet of de werkgever erg vrolijk wordt van het vooruitzicht dat alles alsnog weer wordt teruggedraaid. Maar op zich is dat ook geen overweging voor de werknemer - of zou dat niet moeten zijn. De optie van ziek melden wordt overschat. Als een werknemer zich namelijk onterecht ziek meldt, kan de werkgever binnen redelijke grenzen de loonbetalingen opschorten of simpelweg stoppen. En in dat geval is er ook meteen een valide reden voor je ontslag. Dat komt dus je 'zekerheid' niet ten goede. Als het nou echt zo is dat je je werkgever ter wille zou willen zijn, dan kun je hem vriendelijk aangeven dat je erg blij bent met zijn arbeidscontract en je geen reden ziet om het te ontbinden. Geef ook aan dat de optie van freelancen geen optie is, omdat het géén kostenreductie oplevert en dat er mogelijk sprake is van een verkapt dienstverband. Als de werkgever echt - in jouw ogen - aannemelijk maakt dat het bedrijf anders kopje-onder gaat en dat de loonkosten de enige knop nog is waar ze aan kunnen draaien, dan zou je heel misschien nog kunnen overwegen om de secundaire (vakantiedagen bijv) - of zelfs primaire (loon) arbeidsvoorwaarden te heronderhandelen. Er zit namelijk nogal wat ruimte tussen de (wettelijke) 20 vakantiedagen en jouw 35 vakantiedagen. Maar ook op dit punt zou ik dat als werknemer niet zelf voorstellen. Dat is echt iets voor de werkgever om voor te stellen. En het is vervolgens aan jou om daar wel of niet akkoord mee te gaan.

We willen je allemaal wel helpen, denk ik. Bijvoorbeeld met die God–awful marketingpraat. Het kan zo in de wekelijkse NRC-column van Japke-d. Bouma. Maar wat wil je nou écht weten eigenlijk? De focus van je bericht meandert namelijk een aantal kanten op, waardoor ik niet weet wat je nou precies van wie wilt weten. Je zegt dat een ondernemer te laat ziet dat er een faillissement dreigt. Waar blijkt dat uit? Waar zag je dat? En welke specifieke ondernemer is dat? Of bedoel je alle ondernemers? Of een aantal? En in dat laatste geval, welke dan? Moeten we ons wel of niet aangesproken voelen? En je ziet dat we denken dat dat komt omdat een ondernemer eigenwijs is of dat hij niet wil luisteren bijvoorbeeld? Wie is 'we' in dit geval? Wij lezers van dit forum? Of wij, ondernemers? Of wij van Succesontwikkelaars? En is die mening dat ondernemers (te) eigenwijs zijn en niet (goed genoeg) luisteren nou wel of niet terecht? En zijn ze vooraf eigenwijs? Of achteraf? En gewoon altijd? Persoonlijk heb ik ondernemers meegemaakt die niet door hadden dat ze op een faillissement afstevenden, maar vervolgens niet luisterden en eigenwijs bleven nadát duidelijk was gemaakt dat ze erop afstevenden. Wat doe je daarmee als 'succesontwikkelaar'? De zwaktste schakel in 'succes' is en blijft de ondernemer zelf. Oh, en een tip: probeer een antwoord te geven waar we allemaal wat aan hebben, zonder je eigen toko te willen pluggen. Dus, nogmaals, waar wil je nou écht dat we je mee helpen?