Frank v C

De lopende verplichtingen zullen niet eenvoudig op de bv overgezet kunnen worden. Alleen stroom/gas kan waarschijnlijk overgezet, althans opgezegd door de vof en aangevraagd door de bv. Voor de overige verplichtigen (€ 5000 + dienstverband) zal medewerking nodig zijn om die verplichtingen over te zetten naar een b.v.. Dit kunnen jullie niet eenzijdig bepalen. Bij de huur van een pand wordt nagenoeg altijd een waarborgsom gevraagd. Tevens zal de verhuurder mogelijk wat nadere vragen stellen alvorens mee te willen werken. Dus waarschijnlijk gaat het niet lukken om de lopende verplichtingen over te zetten naar een b.v.. Maar als het lukt en dat is met de opzet om dan vervolgens de b.v. failliet te laten gaan, ben je waarschijnlijk aansprakelijk als bestuurder. Hoe vervelend ook, zeker buiten je schuld om nu met Corona, zal beëindiging van het bedrijf misschien wel de beste oplossing zijn. Daarvoor moet de verhuurder en de lease-maatschappijen wel willen meewerken, of je moet contractueel op korte termijn deze contracten kunnen opzeggen.

Zoals Roel al heeft aangegeven: Hoe meer capriolen je uithaalt des te moeilijker zal het worden om zaken te doen met de belastingdienst. De notaris heeft ook niet gratis gewerkt, daar had je een (klein) deel van de belastingschuld mee kunnen aflossen. Het oprichten van een bv is eveneens niet gratis. Je maakt kosten, maar uiteindelijk zal de belastingschuld betaald moeten worden. Kennelijk heb je dit geld, gebruik het om af te lossen. Een afspraak met de belastingdienst om gespreid te mogen betalen, is waarschijnlijk het hoogst haalbare. Dit lukt ook niet? Realiseer je dat de gehele schuld, met rente en eventueel boete, betaald zal moeten worden. Een vermindering van de belastingschuld is zeldzaam. Met hetgeen je schetst lijkt het ook onwaarschijnlijk om via een schuldsaneringstraject "verlost" te worden van de schuld. De gehele constructie rond het oprichten van de bv en de verkoop (schenking) ervan, kan ervoor zorgen dat ook je partner in de problemen komt. Dat is niet verstandig. Als ook een lening niet lukt, bijvoorbeeld via qredits (die hebben nu ook speciale corona-overbruggingskredieten, en coaches om te helpen), en als een afbetalingsregeling met de belastingdienst ook niet lukt, dan zal er inderdaad een (vervelend) incassotraject volgen. Waarschijnlijk zul je dan ook niet meer kunnen ondernemen, ergens een baan moeten vinden en continue nagenoeg alles moeten afstaan aan de belastingdienst. Probeer in ieder geval zo veel als mogelijk af te lossen van de belastingschuld (uiteindelijk zal er toch betaald moeten worden). Eventuele luxe zal uitgesteld moeten worden, eerst de schuld wegwerken. Kosten, zoals de auto's, moeten die gemaakt en kunnen ze niet lager?

Een vraag is of je met dit verhaal toegelaten gaat worden tot de schuldsanering. Verder vraag ik me af waar je nu woont, althans ingeschreven staat volgens de gemeentelijke administratie? Het verkopen van de BV aan de partner zal niet voor een symbolisch bedrag kunnen, maar alleen voor een realistisch bedrag. Bij een symbolisch bedrag gaat het om een schenking (schenkingsbelasting verschuldigd) en als het bedoeld is om te zorgen dat de schuldeiser(s) minder of geen verhaal kunnen halen, dan kan (onder voorwaarden) de schenking/verkoop teruggedraaid worden. Daarbij meen ik dat een dergelijke handeling strafbaar is, maar dit weet ik niet zeker. Het bedrag van de belastingschuld ergens lenen om af te lossen is geen mogelijkheid?

Het wettelijk uitgangspunt is dat een boetebeding in de plaats komt van de vergoeding van schade. Voordeel is dat er geen discussie meer hoeft te zijn over de hoogte van de schade, of die nu hoger of lager is. Het is dan gefixeerde schadevergoeding. Het betreft wel een wettelijke bepaling waarvan contractueel afgeweken mag worden, dat hangt af van de (exacte) bewoordingen in de overeenkomst.

De issue gaat om € 60. (of eigenlijk dus de helft ervan: € 30). Dit is geen zakelijke vraag meer. Hier zit meer achter in de relationele sfeer. Het lijkt om de € 30 te gaan, maar waar gaat het echt om? Deze vraag duidt op een dieperliggend probleem, die op termijn meer impact zal gaan krijgen.

Het is een mooie website, met rustige kleur. Het is wel duidelijk dat ik (man) niet tot de doelgroep behoor. Dus als ik al op deze website zou komen, ben ik vlot weer vertrokken. Maar dat is wel zo helder. Wat mij opvalt is dat er een duidelijke keuze is om de website in het Engels te hebben. Dit gecombineerd met de Paypall-button suggereert dat Nederlandse kopers niet de doelgroep zijn. Verder begrijp ik dat er nieuwe en tweedehands kleding verkocht wordt. Is dat een logische combinatie in een kledingwinkel? Voor mij zit er een fors verschil in deze twee categorieën. Bij vintage verwacht ik meer foto's van het betreffende item. Het liefst van alle kanten, zodat de mate van slijtage ook gezien kan worden. Bij de kleding mis ik een maattabel van het betreffende kledingstuk/merk. Dit hoeft alleen niet als de kopers-doelgroep reeds bekend is met het betreffende merk. Maar is dat de doelgroep van de website (en dus geen andere klanten)? Ik weet overigens niet of een conversie van 0,5% laag is voor een winkel als deze. Misschien is het ook een etalage voor de fysieke winkel?

Beste Miriam, Niet geheel mijn specialisme (dat is bouwrecht en algemeen verbintenissenrecht), maar een uitnodiging van Norbert doet natuurlijk wonderen. Een bedrijfsruimte is iets anders dan woonruimte. Er is minder bescherming dan bij een woning. Het gaat om een locatie-gebonden bedrijfsruimte (ambachtsbedrijf) (7:290 bedrijfsruimte). Dat geeft wel de hoogst mogelijke beschermingsgraad voor bedrijfshuur. Maar dat is nog altijd minder dan voor een woning. Deze huur kent enkele fase's. Normaliter eerst een periode van 5 jaar, dan weer 5 jaar. De mogelijkheid voor de verhuurder om op te zeggen na deze tweede periode (dus na 10 jaar) is makkelijker. Anders dan bij de renovatieregeling voor woonruimte, volgt geen belangenafweging of de toets of een huurder een vervangend huurobject kan verkrijgen. Na de eerste 5 jaar is lastig voor de verhuurder. Tussentijds is nagenoeg onmogelijk - voor beide partijen -. Wat jullie kunnen verwachten hangt af van in welke fase van het huurcontract jullie zitten. Maar als jullie niet in deze buurt willen blijven wonen/werken, dan is er geen derving van inkomen (want die zou toch al stoppen). Ook zie ik voor een vergoeding van derving van inkomen geen juridische grondslag. Recht op vervangend pand lijkt niet aan de orde (juridisch niet en jullie hebben geen interesse), verplaatskosten dus ook niet. Al met al is het niet een "meevaller" dat de woningbouw toevallig gaat renoveren en diverse mensen een afkoopsom geeft. Misschien dat de woningbouw zo aardig is om (volgens mij onverplicht) een bedrag toe te kennen, maar het is natuurlijk onduidelijk of ze dat ook doen. Wel is er het recht om de volle huurperiode uit te zitten van de resterende huurperiode. (tot de 10 jaar). Eerder stoppen kan niet afgedwongen worden, maar met wederzijds goedvinden natuurlijk wel afgekocht) In bedrijfsruimte huur zitten diverse specifieke zaken. Er is minder dwingend in de wet geregeld dan bij woningen. Het contract is belangrijk. Het is casuistiek. Het beste om voor te bereiden is je eigen contract erbij te nemen, looptijd en dergelijke. Kijk op internet, er zijn veel juristen/advocaten die blogs hebben staan met veel informatie op dit gebied.

De rechtspraak hanteert veelal het uitgangspunt van de dubbel redelijkheidstoets. Voor de ondergrens van de € 40 (van 6:96 lid 4 BW) wordt die tegenwoordig snel bereikt (vroeger moest er echt wel iets gedaan zijn: rapport Voor-werk II), maar is nog altijd geen automatisme. Het enkel overschrijden van de betalingstermijn zonder het versturen van een herinnering valt wel onder de beschrijving van 6:96 lid 4, maar wordt - voor zover mijn kennis reikt - niet of zeer terughoudend toegepast door de rechterlijke macht. Als er mensen zijn met verwijzingen naar rechtspraak, dan graag.

Bedrijven mogen in het algemeen pas incassokosten in rekening brengen als er eerst een aanmaning is gestuurd. Eerst een "vriendelijke" herinnering dus. Alleen overheden mogen direct verhogen. € 97,51 is niet echt een vriendelijk tarief. Vermoedelijk is dit (veel) te hoog. Bij consumenten mag de genoemde € 40 ook pas gerekend worden als er aan een aantal voorwaarden is voldaan. Ook bij bedrijven (en stichtingen) moet er een redelijke verhouding zijn. Zelfs als er een hoger tarief in de algemene voorwaarden staat, is dat zelden geldig. Misschien idee om aan de KvK zelf een reactie te sturen dat dit toch wel wat fors is, en dat een normale vriendelijke herinnering toch meer op zijn plaats is.

Een boetebeding maakt het makkelijk voor beide kanten, bij overtreding staat de hoogte van de boete vast. In dit geval is er geen boete, dus ben je "gewoon" (volledig) schadeplichtig. En de andere maten kunnen in rechte vorderen dat je je contract met je klant verbreekt. (Of dat toegewezen wordt, hangt uiteraard af van alle omstandigheden van het geval). In hoeverre dit beding niet geldig is, hangt af van de redactie van het contract (en van de bedoeling). Verder is van belang hoe lang in tijd dit verbod werking heeft. Maar het idee is dus, dat het niet jouw klant is. Dus lijkt het evident dat je deze klant niet als klant kunt accepteren. Overleg met de oude maten, afkoop of een ander "ruilmiddel" is dan vaak de enige en meest logische route.

Excuus, ik had inderdaad niet scherp dat een journalist geen btw verschuldigd is. Dus veronderstel ik dat er ook geen aangiftes zullen zijn. Voor de omzetbelasting zal er dan geen issue zijn. Of een ondernemer die géén btw moet rekenen ook geen facturen hoeft uit te reiken (of door zijn opdrachtgever uit te laten reiken) weet ik niet.

Formeel is het een economisch misdrijf. Hierbij hoort dus een heel scala aan sancties die opgelegd kunnen worden. Ik weet dat in de creatieve sector dit veel voorkomt. Soms wordt er zelfs nog later dan in de volgende maand pas een factuur verstuurd (en betaald). Het is niet correct, maar de facto zul je er richting je opdrachtgever niets aan kunnen doen (behalve niet meer werken). Sporadisch zul je ook een kwartaal later de btw opgeven én afdragen. Mocht de belastingdienst je hier op aanspreken (daar heb ik nog nooit van gehoord dat het gebeurd bij dergelijk freelance werk, maar het kan wel), zorg er dan voor dat je verhaal correct en compleet is. Dus bewaar e-mails of digitale communicatie van je opdrachtgever waaruit blijkt dat zij de facturen te laat hebben toegezonden en jij wel zo correct als mogelijk de btw aangifte hebt gedaan. Maar zelfs dan kan het zo zijn dat je een boete opgelegd krijgt, want het is niet correct.

Het gaat hier om overeenkomst van opdracht (en niet om aanneming van werk) en waarschijnlijk De overeenkomst inzake geneeskundige behandeling (artikel 7:446 BW en verder). Als jij mensen als onderopdrachtnemer ("onderaannemer") inhuurt, wordt jij verantwoordelijk. Als er iemand niet komt, is dat dat jouw probleem. Je kunt ook niet afspreken dat jij je onderopdrachtnemers pas betaalt als jij betaalt hebt gekregen. Een dergelijke afspraak kan wel opgeschreven worden, maar is strijdig met dwingend recht. Eventueel kun je een langere betalingstermijn opnemen (maar daar zijn grenzen aan), maar als jouw opdrachtgever niet betaalt, dan moet jij nog altijd wel jouw onderopdrachtnemer betalen. Of je werkgever wordt in plaats van hoofdopdrachtnemer hangt af van de feitelijke situatie. Dit zal correct vormgegeven moeten worden. Wat je wilt, is eigenlijk een soort van zetbaas, bemiddelaar, uitzendbureau, werkgever worden. Dat is duidelijk wat anders dan zorg verlenen. Het wordt meer HR en bedrijfsmatig runnen (manager/directeur worden). Dit is een duidelijk ander bedrijfsmodel dan als zzp'er zorg verlenen. Het meest eenvoudige lijkt toch een stel gelijkgestemde vinden. De contactgegevens uitwisselen en ieder voor zich een contract laten sluiten met de opdrachtgever. Je verdient dan niets aan elkaar (hoogstens werk doorschuiven), iedereen heeft zijn eigen werk en zaak. Voor de opdrachtgever zijn er echter meerdere zorgverleners.

Een risico, veelal vergeten, is een mogelijke claim in de niet-actieve B.V.. Sommige claims verjaren pas na 20 jaar. Iemand met een claim op de B.V. vanwege de activiteiten in het verleden, kan zich dan verhalen op de B.V. die is blijven bestaan en weer gevuld is met nieuwe inkomsten. Een dergelijk "opnieuw" laten leven van een B.V., kan dus voor een schuldeiser (ook als die nu nog niet bekend is) een mooie winst zijn.

Van verzekeringen heb ik weinig verstand. De vraag of letselschade veroorzaakt door een geleverd meubel gedekt wordt door de bedrijfsaansprakelijkheidsverzekering laat ik dan ook graag aan een anderen over. Allereerst vraag ik me af wat het belang is om te weten of eerst de vof alles moet inleveren en failliet gaat en daarna pas de vennoten zelf. Uiteindelijk is het allemaal geld/schuld van de man/vrouw. Juridisch niet zuiver, maar praktisch gezien komt het erop neer dat de vof gelijk staat aan de vennoten. Dus een schuld van de vof is een schuld van de vennoten. Praktisch kun je ervan uitgaan dat bij het stoppen van betalingen door de vof en het niet kunnen betalen, er een faillissement gaat volgen van én de vof én van alle vennoten in privé. Zolang één van deze drie partijen nog geld heeft (vof, man of vrouw) hoeft er geen faillissement te volgen en wordt het geld gehaald bij de partij (vof/man/vrouw) die nog geld of spullen heeft. De rechter hoeft niet lang te doen over de uitspraak van het faillissement, maar ga ervan uit dat - als de advocaat van de wederpartij zijn werk goed heeft gedaan - de vof eerst en een (korte) tijd later de man en de vrouw allemaal failliet verklaard worden. Bij een faillissement ben je in wezen al te ver gegaan. Een faillissement is geen oplossing voor de problemen bij een eenmanszaak of een vof. De inschatting van de loonkosten van een half jaar tot een jaar, is de periode nodig om werknemers af te laten vloeien bij slechte bedrijfsresultaten. In een ongunstig geval kunnen de kosten ook (veel) hoger zijn. Voor de hoogte van de kosten is dus belangrijk hoe de contracten zijn vormgegeven, de leeftijd van de werknemers en het aantal dienstjaren. Dit hangt echt van het bedrijf zelf af. De periode van een half jaar - jaar schat ik in vanaf het moment dat gedacht wordt: ik moet mensen ontslaan, het gaat slecht met mijn bedrijf, ik heb minder inkomsten dan uitgaven, het werk valt tegen en het gaat ook niet lukken in de (korte) toekomst.

Een persoonlijk faillissement wil je eigenlijk vermijden. Dat is langdurig in de financiële problemen zitten. De werkzaamheden die je verricht, zullen waarschijnlijk inderdaad niet direct tot een grote aansprakelijkheid aanleiding geven. Hoogstens misschien als er een meubel niet goed is en bijvoorbeeld omvalt op iemand (een kind), of een gebrekkige stoel die het begeeft. Letselschade kan kostbaar zijn. Of dat in jouw situatie relevant kan zijn, hangt van de aard van de meubels af. Dat risico kun je het beste zelf inschatten, en ik begrijp dat je het risico laag inschat. Het doorbetalen van loon aan de werknemers, zal moeten gebeuren zolang ze bij je in dienst zijn. Een jaarcontract dien je normaliter het volledig jaar uit (dus ook als er geen werk is), maar deze hoef je dan niet te verlengen (tenzij iemand al recht heeft op een vast contract). Werknemers met een vast contract, zul je moeten ontslaan. Als jouw werk stevig opdroogt, dan kan meestal wel een werknemer ontslagen worden. De werknemer krijgt een bepaalde vergoeding mee (transitievergoeding). Misschien dat er nog extra vergoeding betaald moet worden (reorganisatie, of om de vakbonden mee te krijgen). Als niet al het werk is opgehouden, zul je een analyse en plan moeten maken van wie en hoe te ontslaan. Daarvoor zul je waarschijnlijk een expert voor moeten inhuren (extra kosten). Vergeet niet de betaling van niet-opgenomen vakantiedagen. Ook eventuele pensioenpremie en andere kosten zullen betaald moeten worden. Dus het risico is inderdaad met name het salaris van drie werknemers. De exacte blootstelling van het risico is lastig zo in te schatten. Ik denk dat je zeker rekening moet houden met een half jaar tot een jaar salaris per werknemer. Maar in een slecht geval is het meer. In een gunstig geval is het minder. Op enkele uitzonderingen na, zal pas als jij (en je vrouw) geen geld meer hebben om het salaris te betalen, het faillissement volgen. Afgezien dat je alle bezittingen inlevert (en misschien ook je pensioen), kan het zijn dat je na het faillissement nog lastig gevallen wordt met (af)betalen.

Belangrijk is; welke risico's loopt je bedrijf. Daarvoor is van belang wat je doet. Een verkoper van ijsco's loopt minder (niet geen) risico voor een aansprakelijkstelling wegens een slecht product dan een bedrijf dat asbest verwijderd. Hier hoort ook bij, of er (sluitende) overeenkomsten zijn die de aansprakelijkheid adequaat beperken. En verder of er goede verzekeringen zijn afgesloten. Het is zo zonder meer lastig in te schatten hoe hoog het risico is. Rechters werken inmiddels weer, echt stil heeft het maar kort gelegen. Het komt voor dat een vennoot binnen een vof moet opdraaien voor een schuld. Die schuld kan heel groot zijn, dat hangt van het risico af. Dit kan tot persoonlijk faillissement lijden. Hier heb je jaren last van, misschien zelfs wel de rest van je leven. Het begint echter met de vraag, welke risico's loopt het bedrijf. Als dat alleen de loonkosten is van de drie werknemers, kan dat nog altijd stevig zijn. Maar wel beheersbaar.

Het boek van Olcay Gulsen (SuperOlcay) is leerzaam voor het opzetten van een kleding-merk. Zie http://www.superolcay.nl/

Neem je (enkel) onderwijs af bij HvA, of is er een ook stage en/of werknemerschap met de HvA (bijvoorbeeld studentassitentschap). Bij een eventuele stage: is er nog een stage-contract getekend? Is er bij de HvA een specifiek stage-reglement? Gebruik je bij je beoogde Noord-Amerikaanse avonturen specifieke eigendommen en/of programmatuur van de HvA?

Met een eenmanszaak moet je serieus nadenken of je dergelijke verplichtingen wel wilt aangaan. Er zijn diverse risico's (een aantal zijn hiervoor al door anderen aangehaald). Als die risico's zich verwezenlijken, rusten ze op jou als privé-persoon. Ook na het beëindigen van je onderneming. Het lijkt logischer om eerst een bv (en een holding-bv) op te richten. Het contract met "persoon" sluit je vervolgens dan vanuit de bv.

De hoofdregel van overeenkomsten (in Nederland) is dat deze door alle partijen nagekomen worden. Lees het koopcontract, misschien staat daar nog iets in dat een mogelijkheid biedt om er onderuit te komen. Mijn vermoeden is echter van niet, want dat is geen gebruikelijke bepaling. Overleg heeft kennelijk niets geholpen. Een mogelijkheid zou nog zijn om een beroep te doen op bijzondere onvoorziene omstandigheden. Corona heeft immers forse onvoorziene gevolgen. Hiervoor zal je naar de rechter moeten. Of dit ook succes heeft, is onduidelijk. Wel gaat dit lang duren, en als je ongelijk hebt is het kostbaar. Misschien is het vlot doorverkopen nog de eenvoudigste oplossing? Als je dit met verlies doet, moet je dat zien als de schadevergoeding die je anders mogelijk kwijt zou zijn aan de verkoper nu.

Ik ben geen fiscalist, maar als ik het zo zie dan valt het op zich mee. Een factuur is een breed flexibel begrip (zie ook 3.2.4 factuur van de wet Omzetbelasting, administratieve-, facturerings- en andere verplichtingen). De eisen zijn ook met name bedoeld om onnavolgbare geldstromen, facturen, witwassen en dergelijke te voorkomen. In art. 3.3.1 wordt ook specifiek de audit trail benoemd. De belastingdienst moet kunnen controleren, die controle moet redelijk eenvoudig mogelijk zijn - zo begrijp ik de tekst -. Zonder de vermelding "factuur uitgereikt door afnemer" voldoet de factuur formeel gezien niet aan artikel 35a lid 1 sub k van de Wet op de omzetbelasting 1968. Mogelijk dat een fiscalist hier duidelijkheid over kan scheppen, maar anders lijkt het mij logisch dat als maar uit het geheel blijkt dat de factuur is uitgereikt door de afnemer, deze letterlijke tekst op de factuur niet noodzakelijk is. Op basis van de wetteksten zie ik geen reden waarom deze factuur niet op het briefpapier van de afnemer kan staan. Als de gegevens (btw-nummer van allebei) en het volledige naam en adres van allebei er maar op staat. De niet of wel doorlopende nummering zou ik bij de afnemer laten. Voor de dienstverlener zal het nummer zeker niet doorlopend zijn. Het voordeel is nu juist dat de afnemer zelf "als service" de facturen verstuurd en dit waarschijnlijk op grote schaal doet. Misschien dat dit bedrijf wel iedere maand een nieuwe reeks van nummers hanteert. Zelf zou ik deze facturen gewoon inboeken en zorgen dat het duidelijk traceerbaar is (eventueel brief/e-mail tevens bewaren en koppelen in administratie). Hiermee lijkt betoogbaar dat in ieder geval aan de geest voldaan is, maar het is niet juridisch sluitend. Mocht je toch nog er achteraan willen gaan: misschien dat het bedrijf bewogen kan worden om aan de factuur toe te voegen "factuur uitgereikt door afnemer". Dit kunnen zij in het sjabloon eenvoudig aanpassen. Hiermee voldoen ze ook zelf meer aan de fiscale eisen. Als dat tot niets lijdt, zal je moeten overwegen: stoppen met deze klussen, energie steken in het op andere gedachten brengen van je opdrachtgever (en waarschijnlijk geen werk meer krijgen), of het risico nemen dat de fiscus hier toch mee akkoord gaat (of niet).

Sec gezien, zijn deze werkzaamheden inderdaad 2 x een overeenkomst van opdracht. Een overeenkomst van opdracht kan ook met een natuurlijk persoon gesloten worden, ook als deze geen zzp-er is. Wel zijn er enkele specifieke bepalingen bij een natuurlijk persoon als opdrachtnemer. Gelet op de diverse beschermingsconstructies die er zijn voor werknemers of pseudo-werknemers is het mogelijk dat het toch als arbeidsrelatie bestempeld wordt. Dit hangt af van de concrete omstandigheden van het geval. Om niet achteraf overvallen te worden met vervelende (kostbare) verrassingen, is het belangrijk om dit goed inzichtelijk te hebben.

Minder omslachtig en ook onzuiver; kan de laptop niet geboekt worden voor het gehele bedrag inclusief Belgische BTW? Dus alsof er in het geheel geen BTW betaald is, maar het bedrag dat betaald is als kosten boeken (inclusief het Belgische BTW deel). Hiermee drukt de volledige aanschafwaarde op de kosten. Dan vervolgens deze btw niet terugvragen in België. Dit scheelt een hoop werk, terwijl het financiële verlies mee valt. Of is deze constructie niet toegestaan?

Er kunnen redenen zijn waarom dit zou mogen. Maar als je achteraf gezien ten onrechte deze eisen hebt gesteld, ben jij degene die de wanprestatie pleegt en hierdoor verantwoordelijk voor de gevolgen (ontbinding/schadevergoeding/etc.). Als je inderdaad serieus het werk stil wilt leggen in strijd met de overeenkomst, kun je dat beter pas doen na overleg met een ter zake deskundig jurist. Ben je lid van Bouwend Nederland? Een overleg is veelal zonder risico, dus dat kun je gewoon doen. Misschien dat er een oplossing of duidelijkheid komt.