Hoe alles regelen TER VOORKOMING faillissement? [lees maar eens......]

[Marcel (Up)]

ik vertrouw tegenwoordig iets meer mensen op Hl dan enkele weken gelden. Zowieso is het in mijn situatie even niet makkelijk iedereen te vertrouwen, maar ik heb op HL al zoveel geleerd....

 

Nou, ik heet dus Marcel, ben 36 jaar (echte leeftijd 63 voor mijn gevoel) getrouwd, en 2, eigenlijk 3 kindjes.

Ben begonnen in 2000 met de overname van een zonnestudio met prullaria, puur omdat ik de winkelruimte nodig had. Uitverkoop gehouden en kantoorvakhandel begonnen. Maar dan de echte, de betere. Géén Bruna achtig iets, maar waar je als bedrijf ook terecht kunt voor bijv. dozen enveloppen, inbindringen e.d. Insteek : pakjes enveloppen e.d kun je ook bij de Hema krijgen, maar voor het betere goed hoef je niet naar de groothandel, hebben we ook hier ! Na 2 jaar een aanbod gekregen een nog te verbouwen winkel te gaan huren. Huurbaas moest dus op voorhand al een huurder hebben. Wij huurden privé al boven zijn toko dus link was snel gelegd. Lang verhaal, zeer kort, relatie tussen hem en ons is vrij snel naar de klote gegaan. Op het moment van de heropening (want het is toch allemaal doorgegaan) zijn wij ons eerste kindje verloren na 9 maanden zwangerschap, overleed 4 uur vooraf. Hier hele grote tik mee gehad. Deze tik icm een te snelle verhuis, was er zakelijk eigenlijk nog niet aan toe, heeft heel veel geld en klanten gekost.

 

Zakelijk, volgens de papieren ging het vrij aardig : Omzet 100K, 150K, 250K enzovoorts met sprongetjes van 0,5 jaar ! De planning was vorig jaar de 4 ton te halen en plannen genoeg om uit te breiden ! 1 ding zat ons nog steeds niet lekker.... hoe kunnen wij nu, volgens de cijfers en acc. goed draaien, maar we kunnen geen droog brood kopen ? Waar doe ik iets fout ? Nog nooit geen echt salaris mee naar huis genomen (wel wat privé opnamen natuurlijk, jaarbasis 12000) maar niet iets waar ik 100 uur voor werk...

 

Crediteuren blijven oplopen... Grootste leverancier is het beu en gooit er uiteindelijk een leveringsstop in : niet gek hoor : 25.000 achterstand.... Ook de bank begint ineens te piepen : na jaren van de ene bedrijfsadviseur na de andere, kwam er ineens iemand die wel mijn rapporten las (stuurde ik altijd netjes in) in diezelfde week zat ik dus bij kredietrisico management !

 

Mijn acc. moest mee, en heeft daar alleen maar lopen schelden en tieren. De bank had fouten gemaakt door geen controle en dat kon hem niet verweten worden. Al met al, na een uur weer buiten en een bedenktijd van 5 dagen : of je trekt zelf de stekker eruit of de bank doet dit....

 

Volgende dag een feestje en loop iemand tegen het lijf welke regelmatig directeur wordt van bedrijven... een soort van de Nieuwenhuizen...(ken je hem ?) hij gaat mij helpen. Ook een oom van mijn vrouw (John) is acc. en gaat mee in de boeken. Beide komen tot de conclusie dat er iets rammelt....wat weten we niet precies, maar we hebben voldoende bewijzen om naar acc. te gaan. Wederom is hij helemaal over de pis, en hij heeft dag daarna alle contact verbroken. Geen jaarcijfers, salarisadm. BTW of loonaangifte meer, basta...

Ook mijn boekhouding kreeg ik pas terug na ondertekening van kwijtschelding van.....(???)

 

Nieuwe boekhouding opgestart en i.i.g. nog een dijk teveel betaalde BTW teruggevorderd tot 2004. Ook cijfers dus opnieuw ingeboekt. Kassastrookje voor kassastrookje... De cijfers die er daarna uitrolde waren eigenlijk zo dramatisch dat deze 2 heren al adviseerden per direct te stoppen.

 

Maar ja, een ondernemer blijft knokken en probeert nog ergens een lichtpuntje te zien.

 

Wederom (ja inderdaad) een BBZ aangevraagd en deze is afgekeurd omdat men de cijfers niet vertrouwde. Letterlijk : "er is ons al jaren een geflatteerde boekhouding voorgespiegeld".......

(IMK)

 

Toen ook nog maar effe ondernemersklankbord ingeschakeld en die sloeg ook na 10 minuten zijn dossier dicht en gaf het advies faill. aan te vragen.....

 

De beslissing wordt genomen : we kappen ermee... alles wijst erop dat ik ong. voor 300,00 per maand sta te werken. Er moet gewoon zwaar geld bij. Dit kan en mag ik mijn gezin niet aandoen...

 

En nu ? Stoppen, maar hoe ????

 

Ik wil er natuurlijk zo goed mogelijk uitkomen en er zitten nogal wat haken en ogen in de loop der jaren( verpanding, leningen, eigendomsrecht, mede ondertekenign echtgenote, huwelijkse voorwaarden getrouwd enz.)

 

Niemand, maar dan ook écht niemand kan je helpen : ik wil stoppen : HELP !

 

KvK : euh, ja, we kunnen je helpen met uitschrijven, verder niets

IMK : daar zijn we niet voor

Gemeente ; tent dicht, uitschrijven KvK, en bijstand komen aanvragen, proberen we je de schuldsanering in te doen, maar dat kan alleen maar wanneer je weer privé persoon bent.

 

Dit kan ik (gevoelsmatig) niet maken. Ik ben een zeer bekend persoon en ga niet met de staart tussen de benen de hut dichtgooien en pleite... verrek ik !

 

Dan maar naar de bank. "luister, ik loop al 4 dagen te shoppen met cijfers om de toko dicht te gooien, het lukt me niet, hier zijn de cijfers, het is aan jullie !"

 

10 Minuten later stond ik weer met lege handen en een "succes ermee" buiten... Kun je je dit voorstellen ?

 

Gelukkig via HL iemand ontmoet die mij momenteel geweldig begeleidt. Leveranciers zijn effe rustig, alleen de bank staat op achterste poten, maar ja, er valt bij ons toch niets te halen....

 

Heel traject uitgestippeld, ben een halve jurist geworden en ben vechtende om niet failliet te gaan en uit de WSNP te blijven. Papieren hiervoor gaan morgen wel de deur uit, kan het altijd nog terugdraaien.

 

 

WOW,,,, dit was effe in tien min. rap typen !!! Dit was de grote verhaal lijn.... Misschien komt er nog wel aanvulling, misschien moest ik gewoon effe mijn verhaal kwijt...!

 

 

"Down" / Marcel

 

[Verandering: Titel aangepast voor het beter vindbaar maken op HL.nl]

[Karen]

Hallo Down,

 

Wiens ECG is het? Dat van je zieke guppie? Of van jezelf?

 

Karen

[Marcel (Up)]

Dat is dus de mijne van vanacht.... Hadden een bedrijfsfeest waar ik erg tegenop zag, maar waar mijn vrouw erg naar uitkeek.

 

In auto op weg naar huis bewusteloos geraakt.Ben door ambulance uit auto getrokken en met spoed weggebracht.....

Bleek een zeer zware hyper aanval te hebben, en kon er niet uitkomen...

Gelukkig toch goed gekomen, en mocht halverwege de nacht naar huis. Besloten om maandag een afspraak met psych te maken.

 

Met kleine gup net nog naar huisartsenpost geweest. Blijkt aantal virussen ove elkaar heen te hebben, waaronder luchtweg infectie. Toch denkt men dat ze nu op de terugweg is, en langzaamaan beter aan het worden is.

[Karel Stromph]

Hallo Marcel,

 

Wiens ECG is het? Dat van je zieke guppie? Of van jezelf?

 

Karen

 

Grappig, dit was mijn eerste reactie ook, maar nader bekeken, zag ik dat dit alleen het hart van een volwassene kan zijn. En om down tot voorzichtigheid te manen vond ik een beetje te patroniserend. Dus liet ik dat na.

 

Karel

[Marcel (Up)]

Je mag tegen mij alles zeggen hoor Karel, wie weet doet ik er nog wel iets mee ook.... ;)

[Karel Stromph]

@Marcel.

 

Oke, doe er voorzichtig aan. Ik heb zelf vele bedreigingen in mijn leven gehad: ik hield me dan heel erg klein, NU NIET, zei ik tegen mezelf en weigerde op de bedreigingen - mentaal - in te gaan. Volgens mij helpt het.

 

Hoe gaat het met je hart en je guppie?

 

Karel

[Marcel (Up)]

Hallo….

 

Nou, het lijkt iets rustiger te worden allemaal.

Kinderen (intussen beiden, en niet de normale griep) staan onder continu controle, maar lijkt de goede kant op te gaan. Alleen mijn nachten zijn zeer kort …

 

Zelf ben ik iets rustiger, maar dan meer het “down” gevoel, zeg maar té rustig, té gelaten. Veel pijn op borstkas, maar dat lijkt te komen door het zeer heftige samentrekken van de spieren afgelopen vrijdag, en de directe behandeling door de ambulance broeders..

In ieder geval een afspraak gemaakt bij psych, en kon gelukkig over 6 weken al komen… :P

Na enig aandringen en uitleg van de situatie, is het enigszins naar voren geschoven naar aankomende week.

 

Het grootste heikel punt in deze situatie, is de absolute onzekerheid waarin je verkeerd. Je bent bezig met een traject, waarin continu zijwegen en valkuilen in zitten of ter plekke ontstaan. Sinds december weet ik al dat het niet goed gaat, al diverse beslissingen genomen en sinds eind juli bezig met dit traject. En eigenlijk ben je nog geen stap verder. Tuurlijk, er is al heel veel gewonnen (…..) maar het zwaard hangt er nog steeds….! En dat is funest voor je gemoedsrust en jezelf. De brieven richting crediteuren gaan deze week de deur uit, en dan begint het hele spelletje wederom opnieuw… Gaan ze wel of niet akkoord…. En wie dan niet…of wel ! Wie vindt dat het te lang geduurd heeft en vraagt intussen faillissement aan ? Of heeft dit al gedaan ? Wat vind ik dus vandaag weer in mijn mailbox of brievenbus…?

 

Die onzekerheid in combinatie met het thuis zijn, plus de voorgeschiedenis, dat je al langer weet dat het niet goed gaat, is funest voor je gezondheid, je relatie en je psychische vermogen.

 

Gelukkig zijn we deze week dus weer een stapje verder, ivm brief crediteuren, en gebeurt er weer eens iets. Moet morgen mijn post van de laatste weken maar eens gaan openmaken en opruimen…..

 

[Marcel (Up)]

Hallo allemaal…..

 

Heb even een moment gevonden om dit draadje weer eens bij te houden. Lang geleden…

 

Door grote druk in mijn directe kring en door diverse PM-ers heb ik contact gezocht met een psycholoog. Vandaag tweede gesprek gehad. Natuurlijk komt er veel meer boven dan het hangende faillissement (of niet natuurlijk) en ik ben kapot wanneer ik daar van terug kom. Echtgenote en ik hebben afgesproken er niet over te praten tenzij ik zelf met een reactie kom.

(laat me de uren van te voren en de uren daarna, dus eigenlijk gewoon de hele dag, maar gewoon met rust….)

 

Ben vandaag ook voor het eerst in 3 maanden in het centrum geweest, bij een collega. Hij heeft me even mee achter op kantoor genomen, het zweet brak me uit… Daarna toch nog ergens anders een kleine boodschap gedaan, en had het gevoel dat iedereen me aankeek.

Stomme was, dat iedereen heel vriendelijk “hallo” zei…! Volgende week nog maar eens proberen….. ;)

 

Na het akkoord van de bank, zijn de brieven de deur uitgegaan naar de overige crediteuren. Op donderdag verzonden en op vrijdag waren er al 6 akkoorden binnen ! Ook op zaterdag en zelfs zondag ging het door…

Momenteel zijn we 2 weken verder en de binnenkomst is ong. 45%... Dit zijn de akkoord verklaringen. Eén crediteur heeft vanaf begin geweigerd mee te werken, en gaat ook nu niet akkoord, en ach ja, de klantjes van Atradius…. (tot nu toe één….)

 

Morgen gaat er nog een extra herinnering de deur uit naar de niet-reageerders. Het kan mij niet snel genoeg gaan….

 

Ook thuis gaat het momenteel natuurlijk mega heen en weer. Van een knallende bonje om niets, naar samen voor een huilend kind zorgen en het is ineens weer goed…En dat kan oplopen tot enkele malen per dag. Natuurlijk gaat het ook dagen goed !

 

Ik heb 2 dingen ,denk ik, goed gedaan de laatste weken : Mijn zolder verbouwing is klaar en heb nu een eigen ruimte, waar nu dus ook de werk PC staat. Er wordt dus niet meer dag (en nacht ) naar de mail gekeken ! (en ingelogd op HL…. :-[)

 

En ik ben begonnen aan een bouwpakket. Ja, echt waar ! Televisie heb ik eigenlijk al jaren niet gezien, en blijk er ook weinig aan gemist te hebben, en ik liep ’s avonds met mijn handen in mijn zakken rondjes door het huis. Door dit pakket (voor ver gevorderden !) heb ik iets om handen. Ik vind het zelfs zo leuk dat ik er ’s avonds laat, zoals zo meteen, nog even een half uurtje aan werk ter ontspanning.

 

Nu moet ik alleen nog anderhalve meter papierwerk wegwerken en opbergen. Niet zo’n behoefte aan gehad de laatste weken. Blijken toch wel redelijk zware stukken tussen te zitten waar beter al op gereageerd had kunnen worden….

 

En op één of andere manier zal ik toch iets aan mijn slaapritme moeten gaan doen. Vóór 02.30 ben ik niet boven, en om 06.45 gaat de wekker weer. Ik begin er nu soms een beetje last van te krijgen ’s morgens…

 

Als afsluiter voor vandaag voor mij een tranentrekker :

 

Mijn dochter van 4,5 was heel stilletjes op haar kamer aan het spelen op een zondagochtend. Toen ik ging kijken, had ze met houten blokken een kunstwerk gestapeld.

 

“Kijk papa, dit is jouw nieuwe winkel…! Kun jij weer gewoon centjes gaan verdienen en hoef je niet meer naar die stoute meneer (huurbaas) toe….” :'(

 

Prettig weekend zeggen ze dan, toch ?

(kun je nagaan wat het zelfs voor impact op zo’n kind heeft…)

 

Groet,

Marcel

 

 

 

 

[Karen]

Ha Down,

 

Dankjewel dat je weer verder met ons deelt middels je HL dagboek.

Ik vond het erg boeiend om te zien dat jij over twee dingen schrijft die mij heel erg zijn bijgebleven van mijn eigen faillissement.

 

De eerste is dat de reacties van mensen mij enorm zijn meegevallen en ik er na mijn faillissement achter kwam dat mensen helemaal niet op me neerkeken, maar zich juist zorgen om me maakten en oprechte interesse in me hadden.

Ik hoop dat jij ook snel inziet dat de meeste mensen die vriendelijk hallo zeggen dat ook echt menen en met je meeleven (wat iets heel anders is dan medelijden met je hebben, heb ik ook niet maar ik leef wel erg met je mee). Jijzelf bent echt degene die jou het meest verwijt op dit moment.

 

Het tweede is dat je aangeeft tevreden te zijn over de lichamelijke arbeid die je heb verricht. Ik vertel regelmatig dat ik na mijn faillissement drie maanden therapeutisch mijn huis aan de buitenkant ben gaan schilderen. En dat ik iedere failliete ondernemer adviseer ook dergelijke activiteiten te ontplooien. Als je er geestelijk doorheen zit kan lichamelijke arbeid waarbij je snel resultaat ziet, je gevoel van eigenwaarde enorm uppen (om even in jouw terminologie te blijven).

En zes meter hoog op een ladder zag ik mijn leven en de wereld weer eens in het juiste perspectief. Heel verhelderend. ;D

 

En voor wat betreft je dochter. Dat kun je ook positief zien. Ze ziet jou blijkbaar nog steeds als de liefste man op aarde en die huurbaas zeker niet. Ze vertelde je vast heel vrolijk en trots dat ze een nieuwe winkel voor je had gebouwd. Dat maakt haar naast optimistisch, hulpvaardig, zorgzaam, hardwerkend en creatief. Prima eigenschappen toch? Daar kan ze later vast nog veel aan hebben. :)

 

Maar goed, ik vind het prettig tussen de regels door te kunnen lezen dat het einde van jouw tunnel in zicht lijkt te komen. En wens je toe dat je er snel uitkomt.

 

Groeten Karen

[Marcel (Up)]

Hele mooie reactie Karen..! Vooral hoe je mijn dochter typeert : dat is ze ten voeten uit !

 

Vandaag zijn we heel de dag al bezig ivm akkoord, aan deze kant van de PC stijgt de spanning per uur... :-\

 

Proberen om te praten, te overtuigen enzovoorts. Er is ook eigenlijk maar één oplossing : wanneer men niet akkoord gaat, blijft er gewoon niets over ! Sorry, ik kan er ook niks aan doen !! >:( De situatie ligt er nu eenmaal. Wanneer men niet akkoord gaat, volgt faillisement, en na aftrek curator zal er niets meer over zijn om te verdeln...!

 

@Karen : Kun je mij uitleggen hoe het kan dat je na een faill. toch weer een bedrijf gestart bent ? Heb je je schuldeisers alsnog kunnen betalen ?

???

Groet, Marcel

[Marcel (Up)]

Een quote uit één van de vele (thanks... ;)) PM-ers :

 

Zat me net heel wat anders te bedenken: waarom heb je nog steeds 'down' als nick?

Als ik zie hoeveel doorzettingsvermogen je hebt, hoe je over je dochter praat, je gevoel voor humor lees, dan heb ik nu niet de indruk dat die nick op dit moment nog recht doet aan je situatie, hoe kloten die nog steeds zal zijn.

 

en laat HL een nieuwe nick bedenken. Is denk ik nog goed voor je zelfvertrouwen ook

 

Zoals ik PM-er aangaf, zijn de momenten dat ik hier wat positiviteit en humor probeer te plaatsen, maar een klein stukje van de werkelijkheid natuurlijk. Dit is ongeveer 10% van mijn "down" dag...

 

Maar wie weet wat voor goede gevolgen dit heeft... dus wie zich geroepen voelt : SHOOT !

 

Marcel

 

(hoewel ik intussen wel erg gewend ben aan "Tommie" en "down" ...."een beeeetje verlieieieiefddd " )

 

 

[Christine]

Ik denk dat je gewoon "Up" moet gaan heten.

 

En over je vraag "nieuw bedrijf na faillissement": er komt altijd een moment dat alles voorbij is, en dat je weer iets nieuws kunt gaan doen. Dat gaat wel lastiger, want banken doen moeilijker en het oprichten van een BV is volgens de wet moeilijker als je al 's failliet bent gegaan. Hoewel de statistiek bewijst dat herstartende failliete ondernemers een veel hogere slagingskans hebben, vinden overheid en banken dat je na faillissement maar bij de pakken neer (lees: bijstand) moet gaan zitten.

 

Als je schuldeisers overhoudt dan zul je regelingen moeten treffen dat je afbetaalt in kleine bedragen. Heb ik ook, kan jaren duren, maar uiteindelijk is het in het belang van schuldeisers dat ze iig iets krijgen en dat jij inkomen krijgt. Hoe meer jij verdient hoe meer je kunt afbetalen. Maar handiger is om nu alles te regelen, dan ben je er van af.

 

Over een aantal maanden heb je alles grotendeels verwerkt in je hoofd, en kun je weer vooruit kijken. Daar moet je jezelf dan ook toe dwingen, want op een gegeven moment moet je verder en hoewel je de neiging hebt om steeds nog maar met dat faillissement bezig te zijn, moet je het dan toch uit je hoofd zetten. En na alle tegenslagen (en je zal er vast nog wel wat krijgen) begint het dan weer langzaamaan te komen. Ik kreeg vorige week een klusje, en van de week wat belastinggeld terug, en vandaag weer een klein klusje, en zo gaandeweg begint de business weer te lopen. Het vraagt alleen veel doorzettingsvermogen en energie, dat zal wel de reden zijn dat herstartende ondernemers gemiddeld succesvoller zijn.

 

Laten we een club beginnen van hergestarte ondernemers, dan maken we ieder lid bij aanmelding gelijk erelid!

 

 

[tsflex]

kun je met mij contact opnemen, ik heb en goede accountant en hij kan alle geld wat je verloren heb terug kunnen krijgen van jou belastingdienst, dat niet alleen hij zit al 50 jaar in het vak, kent alle wetten en regels

 

gr tootsie

 

[Christine]

kun je met mij contact opnemen, ik heb en goede accountant en hij kan alle geld wat je verloren heb terug kunnen krijgen van jou belastingdienst,

 

Volgens mij is dat gewoon lariekoek.

[Marcel (Up)]

Hallo allemaal….

 

Als “deler” van dit forum, nog een stukje dagboek. Voor diegene die het niet weten, “deler”komt van een ander topic,. Je hebt op dit forum “vragers” en “beantwoorders”, maar ik ben een “deler” genoemd, iets waar ik zeer trots op ben.

 

Buiten de vaste forum leden, zie ik aan de teller dat er ook vele bezoekers zich aan mijn topic wagen.

Dat geeft me de moed en kracht hiermee door te gaan. Het is ook een groot stuk ondernemerschap om je toko goed te kunnen sluiten, laten we wel wezen, weglopen kan iedereen….toch ?

 

Het begint ook steeds meer een stuk te worden over het persoonlijke treffen, wat je overkomt, wanneer je in een situatie als deze verzeilt.

Een faillissement of een aankomend faill. Geeft wel zo’n diepe impact op iemands persoonlijkheid en persoonlijke omstandigheden, welke je niet mag en kan onderschatten.

Het beëindigen van je onderneming is niet zo maar gedaan. Het feit van letterlijk je lampen uitdoen en voor de laatste maal de deur op slot, wat al heftig is, is voor de ondernemer al een sluitpost van minimaal een jaar. Dit doe je niet van de één op andere dag.

 

Wanneer je je hele ziel en zaligheid voor die hut hebt gegeven, je relatie op het spel hebt gezet om die tent draaiende te houden, en je moet dan, voor je eigen (gezin) bestwil besluiten om te stoppen…..

Wanneer gaan die oogkleppen af ? Ik weet het niet. Ik weet het écht niet. Ik ben nu bijna 4 maanden thuis en heb er veel over nagedacht. Wat is er fout gegaan, wat heb IK fout gedaan….Oh, ik weet wel dingen, maar die waren al en reactie op het feit dat ik al in die neerwaartse spiraal zat…

 

Dan nog eens iets :

Zélf weet je eigenlijk allang dat het niet goed gaat, toch ? Maar…. Er komen altijd betere tijden….

 

Dus tegen je omgeving vertel je hoe lekker het loopt, hoe druk je het hebt, enzovoorts. Je kunt toch ook niet anders ? Je zou wel gek zijn om te zeggen dat het niet goed gaat !

 

Maar… die mensen in je vaste kring (die je dan nog hebt) weten wel beter, en prikken er dwars door heen…Want je verandert..! Wist jezelf wel niet, maar schijnbaar dus toch wel…

 

Je wordt stiller, trekt jezelf terug, geeft overdreven reactie’s, over enthousiast enzovoorts.

Jammer genoeg zie je dit zelf niet, maar je omgeving des te meer.

 

En dan… de winkel gaat echt definitief dicht… een dag janken, maar per direct ook weer gigantisch druk ! Want je moet brieven schrijven, uitleg geven, nogmaals een brief schrijven, telefoontjes beantwoorden, mail blijft maar binnen komen enzovoorts…

 

En dan ineens, wanneer alles loopt.. stilte…. Je kunt niets meer doen dan wachten. Gaat men akkoord, gaat men niet akkoord ? En dan ? Welk traject volgen we dan ? Wanneer het toch tot een gerechtelijke uitspraak moet komen, hoe valt die dan uit ? Alsnog faillissement ? Alsnog WSNP ? Zijn we weer terug bij af ? Net als 4 maanden geleden….?????? Alles voor niets gedaan ? Maar wanneer je altijd 80 tot 100 uur gewerkt hebt (prima hoor !) en je moet nu ineens afhankelijk, achterover in je stoel gaan zitten wachten, tot dat iemand eens de tijd heeft gevonden om te reageren op een simpel briefje…… MOEDELOOS….

 

Dit is een heel klein stukje van wat er speelt bij een stoppende ondernemer. Ieder verhaal is een verhaal apart, en ook ik zou nog wel een uur door kunnen typen…

 

Wacht maar op mijn boek…!

 

Marcel

 

[Henri Kroeze]

Wacht maar op mijn boek…!

 

Dat wilde ik net gaan voorstellen!

 

Alle goeds!

[Marjan]

Marcel,

 

Met vele anderen heb ik je berichten hier met grote interesse en diep respect gevolgd. Ik ben vooral blij dat, na aanvankelijk wat sceptische reacties, menig HL'er hier je een hart onder de riem heeft gestoken. Door jou krijgen we een kijkje in wat het voor de mens in de ondernemer betekent een dergelijke situatie het hoofd te bieden, wat het betekent voor je gezin en hoe hard dat voor jou als mens en ondernemer aankomt.

Jouw openheid en verslag van de "struggle" die je doormaakt, de ups en downs, de heftigheid van emoties, het ondernemersbloed dat kruipt waar het (nu even) niet gaan kan. Ik hoop (en geloof) dat dit voor anderen die in een zelfde situatie (kunnen) geraken een voorbeeld kan zijn en een anker om aan vast te houden.

Ik hoop van harte dat je hier blijft delen!

 

Marjan

 

[Marcel (Up)]

Bedankt joh... Fijne opsteker ! Vanavond ging het nl effe niet zo lekker.... Dit doet dan weer goed.

Mijn bedoeling is inderdaad ook om de mens achter deze t....zooi te laten zien, en anderen daarmee te waarschuwen of te helpen. Vorige week Sint inkopen gedaan en een bak koffie gepakt bij een tentje in de stad waar ik vroeger werkte. Kerel herkende mij meteen (na 10 jaar !) en vroeg hoe het ging.

 

Toen we naar de auto liepen zei mijn vrouw ineens : Goh, je bent hier zo open in, t.o.v. collega's en familie....

 

En ik heb inderdaad zoiets, waarom niet ?????????

 

Flikker op ! Ik heb gewoon een k...periode, ik loop bij de psych, ik doe inderdaad niets anders dan het huishouden, voor de kinderen zorgen, en onafgemaakte klussen van de laatste jaren in orde maken. Nou en ?

 

Ik merk dat de collega's wie ik vertel (per mail, want buiten komen doe ik niet) wat er speelt zich rot schrikken wat er met je gebeurt....

 

Cijfer- en woord blindheid (gelukkig nu weer over), opsluiten, niet meer praten, enzovoorts...

 

Ik vind nog steeds dat ik mezelf nergens vor hoef te schamen, en daarom ben ik er ook open in..... :(

[Karen]

 

@Karen : Kun je mij uitleggen hoe het kan dat je na een faill. toch weer een bedrijf gestart bent ? Heb je je schuldeisers alsnog kunnen betalen ?

 

 

Hallo Down (en de rest),

 

Ik was wat druk, maar hierbij toch nog even mijn eigen reactie. Want mijn ervaringen met een failissement zijn heel anders dan hoe Christine ze beschrijft en ik heb liever niet dat jij en de andere lezers alhier een plaatje op mij plakken dat voor mijn gevoel niet bij mij hoort.

 

Het grote verschil tussen jouw en mijn situatie is namelijk dat ik DGA van een BV was, waardoor ik de schuldeisers niet heb hoeven betalen.

Van onze accountant mochten wij destijds dat bedrijf alleen starten als we het in BV-vorm deden. Hij vond het risico te groot om als privepersonen te lopen. Ik heb bij de start van dat bedrijf dingen dus anders geregeld dan jij en daar bij het einde profijt van gehad. Wat overigens niet wegneemt dat ik 2,5 jaar heb gevochten om een faillissement te voorkomen.

Toen de (financiële) situatie onhoudbaar werd en ik op aanraden van mijn investeerders op pad ging om een crediteurenakkoord te sluiten, begon ik bij diezelfde accountant. Hij wilde daar niet aan meedoen. Hij vond dat akkoord prima voor de investeerders die meer hadden tegengewerkt dan meegewerkt, maar niet voor mij. Hij wist hoe zwaar ik het had met alle financiële problemen en zag geen uitweg meer voor me. Hij zei dat een goede ondernemer weet wanneer hij moet starten en dat een goede ondernemer ook weet wanneer hij moet stoppen. Zijn advies aan mij was om in enkele weken toe te gaan werken naar een faillissementsaanvraag zodat ik binnen afzienbare tijd weer verder kon met mijn leven. Daar heb ik braaf naar geluisterd en bleef achter met iets van 25-30 duizend gulden schuld aan twee banken waarvoor ik betalingsregelingen trof (goh, ik weet na 7 jaar niet eens precies meer hoeveel schuld ik toen had).

Toen ik enkele maanden na het faillissement had bedacht dat ik mezelf per uur ging verhuren (alleen voor zedelijke zaken uiteraard), belde ik diezelfde accountant met de vraag of hij nog ondernemers kende die klussen hadden liggen waar ze zelf niet aan toekwamen. Hij belde me een dag later terug dat hij zelf zo'n klus had en hij werd daarmee mijn eerste klant voor wie ik drie maanden twee dagen per week heb gewerkt.

Omdat ik altijd open en eerlijk zaken had gedaan wisten mensen hoe het ervoor stond met mijn bedrijf en wilden diverse voormalige klanten al heel snel weer zaken met me doen. Daarnaast had ik alle leveranciers (op advies van de curator) zelf gebeld over het faillissement en ben ik redelijk snel daarna met mijn eenmanszaakje ook met een aantal van hen weer zaken gaan doen. Ik was van een aantal namelijk een zeer tevreden klant.

Ongeveer een jaar na mijn faillissement heb ik mijn huis met kantoorruimte verkocht en toen kon ik niet alleen de rest van mijn schulden in een keer aflossen, maar bleek ook dat ik nog nooit zoveel verdiend had als met de bewuste drie maanden schilderen. Mijn huis was daardoor namelijk veel meer waard geworden (en binnen 2 weken verkocht).

 

Omdat ik een heel clean faillissement (zonder ongeregeldheden of verwijtbare zaken van mijn kant) heb gehad, had ik toen ik enkele jaren later een BV wilde oprichten de verklaring van geen bezwaar van het Ministerie van Justitie binnen 4 dagen in huis. Het enige dat ik daarvoor heb moeten doen is de stukken van de afronding van het faillissement bij de aanvraag voegen. Een banklening heb ik echter nadien niet meer aangevraagd (muv een hypotheek wat geen problemen opleverde). Een van de lessen van mijn faillissement is namelijk dat ik voortaan liever met eigen geld onderneem.

 

Hoewel ik al een jaar of drie/vier wekelijks tijdens presentaties vertel dat ik een faillissement heb meegemaakt, zijn de negatieve reacties daarop - en de suggesties dat voortaan niet meer te vertellen - die ik in al die jaren heb gehoord op de vingers van één hand te tellen.

Terugkijkend besef ik dat die periode tot een van de moeilijkste uit mijn leven behoort, maar ook tot een van de meest leerzame. Als mens ben ik er enorm door gegroeid, vooral omdat ik allerlei zaken en mensen in een ander perspectief heb leren zien. Daar trek ik nu dagelijks profijt van.

 

Zo, en nu stop ik met jouw draadje vervuilen. Want mijn faillissement is het verleden en jouw situatie het heden.

Ik hoop dat je uit mijn epistel positieve dingen voor jezelf haalt, dat je ziet dat ieder faillissement anders is en dat je eruit kunt destilleren dat je je inderdaad nergens voor hoeft te schamen. Met open en eerlijk over je situatie vertellen maak je dit drama voor jezelf en de mensen om je heen zo makkelijk mogelijk. Maar het blijft natuurlijk %^*.

 

Succes met je door deze moeilijke periode heenslaan.

 

Karen (wel benieuwd welk tentje in welke stad...)

 

 

 

 

 

 

 

[Marcel (Up)]

Wat is het rustig hier, trouwens ? Iedereen aan het werk of zo ?

 

 

Een kleine update in de wazige wereld van de hersenkronkels van Down (going up..)

 

Men beginne bij het begin :

 

ga ik wel of niet naar de Calimero-meeting…

Gelukkig hebben Karen en Nico mij kunnen overhalen om te gaan. Gelukkig, omdat ik mezelf per direct verrekte thuis voelde ! Wanneer een Mikkie (thanks ! ) zomaar zegt : “Hé, Mars, ga je mee een peukie doen ?” (terwijl we elkaar voor de eerste maal ontmoeten...) dan lijkt het wel of ook zij mij al jaren kent. Nu was ik eerlijk gezegd niet zo heel wereldvreemd, maar die middag ….!? En door een wildvreemde opgehaald worden, die je alleen maar telefonisch kent, en je hele hart uitstoot, omdat je elkaar “kent” ….

 

Geweldig hoe verschillende mensen naar me toe kwamen ! Ik wist niet wat voor impact mijn verhaal hier op HL hier had ! Snap het ook niet zo goed, ik ben wie ik ben, en doe wat ik doe, en hoef daar zeer zeker geen complimenten voor. (maar diegene die dat wel gedaan hebben…deed me verrekte goed !)

 

Ik heb mezelf goed gehouden, had gelukkig twee vangnetten. Helaas, voor mij, ging het heel even fout, laat op de avond, door een iets te diep gesprek. Gelukkig had ik super geweldige gesprek partners, en na een lange, zeer frisse neus, was ik er weer.

 

Helaas moet ik het daarna 2 dagen afgeven. De inspanning die het mij gekost heeft om de beslissing te nemen daar naar toe te gaan, het spelletje wat je in beginsel speelt, daarna een stukje ontlading,….. een beetje te veel van het goede… en toch…. 9 januari was het toch hé ?

 

Ben nu al 48 uur op een rij bezig om met BD uit de sores te komen. Heb nu een dossier van (pak ‘m beet) 500 pagina’s en het einde begint in zicht te komen. Heel misschien kan ik nog een uurtje slaap pikken dadelijk.

 

Na de meeting van afgelopen week voelde ik 2 dingen : door de presentatie van Karen was ik wel (door Karen) en géén (door mezelf) ondernemer,

 

En ik voelde me niet meer zo alleen….

 

Marcel

 

Ps Oja, Maandag en super belangrijk soll. Gesprek, filiaalhouder voor een toko helemaal in mijn branche !!

 

 

 

[Tonino]

Vandaag bedoelt u?

Hier gewoon aan het werk. ;D

 

Alavast heel veel succes gewenst met je sol. gesprek!

[Henri Kroeze]

Weer een reactie op zo'n belachelijk tijdstip...

 

Enne, succes maandag!!! Ik zal aan je denken!

[Frans Sijtsma]

Weer een reactie op zo'n belachelijk tijdstip...

 

Enne, succes maandag!!! Ik zal aan je denken!

 

Check even Profiel van Tonino, vooral "lokatie" en er wordt je veel duidelijk denk ik ;D

[Henri Kroeze]

Nee, ik bedoel de reactie van Marcel zelf! ;)

[Christel FM]

Zojuist het hele topic doorgelezen. Ik word niet snel stil van de ervaringen van anderen, maar op dit moment ben ik echt enorm onder de indruk.

 

Marcel, wat een verhaal! Wat een ellende! En, wat een doorzettingsvermogen! Juist door dit topic realiseer ik me nu de emotionele schade van een faillissement.

 

Ik wil je heel erg veel sterkte wensen. Heel goed dat je de stap genomen hebt om met iemand te gaan praten. Dergelijke ervaringen zijn niet te behappen zonder hulp.

 

Ik waardeer het echt heel erg dat je jouw ervaringen wilt delen. Het allerbeste gewenst!

 

 

[Frans Sijtsma]

Nee, ik bedoel de reactie van Marcel zelf! ;)

:-[