Hoe alles regelen TER VOORKOMING faillissement? [lees maar eens......]

[Marcel (Up)]

ik vertrouw tegenwoordig iets meer mensen op Hl dan enkele weken gelden. Zowieso is het in mijn situatie even niet makkelijk iedereen te vertrouwen, maar ik heb op HL al zoveel geleerd....

 

Nou, ik heet dus Marcel, ben 36 jaar (echte leeftijd 63 voor mijn gevoel) getrouwd, en 2, eigenlijk 3 kindjes.

Ben begonnen in 2000 met de overname van een zonnestudio met prullaria, puur omdat ik de winkelruimte nodig had. Uitverkoop gehouden en kantoorvakhandel begonnen. Maar dan de echte, de betere. Géén Bruna achtig iets, maar waar je als bedrijf ook terecht kunt voor bijv. dozen enveloppen, inbindringen e.d. Insteek : pakjes enveloppen e.d kun je ook bij de Hema krijgen, maar voor het betere goed hoef je niet naar de groothandel, hebben we ook hier ! Na 2 jaar een aanbod gekregen een nog te verbouwen winkel te gaan huren. Huurbaas moest dus op voorhand al een huurder hebben. Wij huurden privé al boven zijn toko dus link was snel gelegd. Lang verhaal, zeer kort, relatie tussen hem en ons is vrij snel naar de klote gegaan. Op het moment van de heropening (want het is toch allemaal doorgegaan) zijn wij ons eerste kindje verloren na 9 maanden zwangerschap, overleed 4 uur vooraf. Hier hele grote tik mee gehad. Deze tik icm een te snelle verhuis, was er zakelijk eigenlijk nog niet aan toe, heeft heel veel geld en klanten gekost.

 

Zakelijk, volgens de papieren ging het vrij aardig : Omzet 100K, 150K, 250K enzovoorts met sprongetjes van 0,5 jaar ! De planning was vorig jaar de 4 ton te halen en plannen genoeg om uit te breiden ! 1 ding zat ons nog steeds niet lekker.... hoe kunnen wij nu, volgens de cijfers en acc. goed draaien, maar we kunnen geen droog brood kopen ? Waar doe ik iets fout ? Nog nooit geen echt salaris mee naar huis genomen (wel wat privé opnamen natuurlijk, jaarbasis 12000) maar niet iets waar ik 100 uur voor werk...

 

Crediteuren blijven oplopen... Grootste leverancier is het beu en gooit er uiteindelijk een leveringsstop in : niet gek hoor : 25.000 achterstand.... Ook de bank begint ineens te piepen : na jaren van de ene bedrijfsadviseur na de andere, kwam er ineens iemand die wel mijn rapporten las (stuurde ik altijd netjes in) in diezelfde week zat ik dus bij kredietrisico management !

 

Mijn acc. moest mee, en heeft daar alleen maar lopen schelden en tieren. De bank had fouten gemaakt door geen controle en dat kon hem niet verweten worden. Al met al, na een uur weer buiten en een bedenktijd van 5 dagen : of je trekt zelf de stekker eruit of de bank doet dit....

 

Volgende dag een feestje en loop iemand tegen het lijf welke regelmatig directeur wordt van bedrijven... een soort van de Nieuwenhuizen...(ken je hem ?) hij gaat mij helpen. Ook een oom van mijn vrouw (John) is acc. en gaat mee in de boeken. Beide komen tot de conclusie dat er iets rammelt....wat weten we niet precies, maar we hebben voldoende bewijzen om naar acc. te gaan. Wederom is hij helemaal over de pis, en hij heeft dag daarna alle contact verbroken. Geen jaarcijfers, salarisadm. BTW of loonaangifte meer, basta...

Ook mijn boekhouding kreeg ik pas terug na ondertekening van kwijtschelding van.....(???)

 

Nieuwe boekhouding opgestart en i.i.g. nog een dijk teveel betaalde BTW teruggevorderd tot 2004. Ook cijfers dus opnieuw ingeboekt. Kassastrookje voor kassastrookje... De cijfers die er daarna uitrolde waren eigenlijk zo dramatisch dat deze 2 heren al adviseerden per direct te stoppen.

 

Maar ja, een ondernemer blijft knokken en probeert nog ergens een lichtpuntje te zien.

 

Wederom (ja inderdaad) een BBZ aangevraagd en deze is afgekeurd omdat men de cijfers niet vertrouwde. Letterlijk : "er is ons al jaren een geflatteerde boekhouding voorgespiegeld".......

(IMK)

 

Toen ook nog maar effe ondernemersklankbord ingeschakeld en die sloeg ook na 10 minuten zijn dossier dicht en gaf het advies faill. aan te vragen.....

 

De beslissing wordt genomen : we kappen ermee... alles wijst erop dat ik ong. voor 300,00 per maand sta te werken. Er moet gewoon zwaar geld bij. Dit kan en mag ik mijn gezin niet aandoen...

 

En nu ? Stoppen, maar hoe ????

 

Ik wil er natuurlijk zo goed mogelijk uitkomen en er zitten nogal wat haken en ogen in de loop der jaren( verpanding, leningen, eigendomsrecht, mede ondertekenign echtgenote, huwelijkse voorwaarden getrouwd enz.)

 

Niemand, maar dan ook écht niemand kan je helpen : ik wil stoppen : HELP !

 

KvK : euh, ja, we kunnen je helpen met uitschrijven, verder niets

IMK : daar zijn we niet voor

Gemeente ; tent dicht, uitschrijven KvK, en bijstand komen aanvragen, proberen we je de schuldsanering in te doen, maar dat kan alleen maar wanneer je weer privé persoon bent.

 

Dit kan ik (gevoelsmatig) niet maken. Ik ben een zeer bekend persoon en ga niet met de staart tussen de benen de hut dichtgooien en pleite... verrek ik !

 

Dan maar naar de bank. "luister, ik loop al 4 dagen te shoppen met cijfers om de toko dicht te gooien, het lukt me niet, hier zijn de cijfers, het is aan jullie !"

 

10 Minuten later stond ik weer met lege handen en een "succes ermee" buiten... Kun je je dit voorstellen ?

 

Gelukkig via HL iemand ontmoet die mij momenteel geweldig begeleidt. Leveranciers zijn effe rustig, alleen de bank staat op achterste poten, maar ja, er valt bij ons toch niets te halen....

 

Heel traject uitgestippeld, ben een halve jurist geworden en ben vechtende om niet failliet te gaan en uit de WSNP te blijven. Papieren hiervoor gaan morgen wel de deur uit, kan het altijd nog terugdraaien.

 

 

WOW,,,, dit was effe in tien min. rap typen !!! Dit was de grote verhaal lijn.... Misschien komt er nog wel aanvulling, misschien moest ik gewoon effe mijn verhaal kwijt...!

 

 

"Down" / Marcel

 

[Verandering: Titel aangepast voor het beter vindbaar maken op HL.nl]

[A3n]

Heeey Muppet!

 

Dat stofje heet Melatonine, drogist heeft het ook maar dan moet je een pakje per keer gebruiken ;-)

Kán heel goed helpen, tis te proberen natuurlijk, verder helpt een grote hamer ook wel es :p

Nog een happy newyear! Fijn dat je BD gesprek goed is afgelopen!! Die van ons was minder,

een eng stoffig, grijs en gauwe muis die geen woorden verdroeg dan alleen de zijne:

Dat interresseert me allemaal niets, ik zie alleen de cijfers! Ga maar schuldsanering aanvragen.

 

6 uur in de auto, nog geen 15 minuten binnen en geen 3 woorden uitgesproken........

leuker kunnen we het niet maken.......

 

Blijf neuzelen he! Als we op een dag uit de sjips zijn gaan we feesie bouwen!

 

Hou vol, we komen er wel!

 

 

ennuh, ps: neeeeeeeeej ik ga nie!! ;-)

 

 

[r.i.p. Ruben van den Oord]

Neeeeee je gaat toch geen stofje gebruiken als je zomaar een uur of 20 per week cadeau krijgt? Enig idee hoe productief een mens kan zijn tussen 12:00 en 6:00 in de nacht? ;D

 

Maar inderdaad, wat een laml*l die BD ambtenaar zeg. Die heeft geen idee wat 'ie zegt. Maar hoevelen zullen zijn 'advies' wel opvolgen? Ik kwam van de week ergens een berichtje tegen dat een kwart van de faillissementen is te wijten aan dit soort adviezen, terwijl het faillissement niet eens nodig is! Een kwart van de faillissementen wordt uitgespoken omdat men een korte tijd een beetje krap zit. Een kwart !!!!

 

Ik durf dat percentage niet eens te extrapoleren naar gezinsgrootte, eerstegraads familieleden... Dat is een gigantisch aantal personen die komend jaar zwaar worden getroffen door het advies "vraag maar Wsnp aan, dan ben je overal vanaf". Als morgen dat de helft van aantal personen een week ziek worden door een verkeerd advies van het Ministerie V & W dan heb je een kabinetscrisis die het Lijst Pim Fortuyn-debacle in één klap doet vergeten. Maar als dat aantal mensen drie jaar lang worden gemangeld door krankzinnige regelgeving hoor je niemand. ("De commissie Huppeldepup constateert dat de regeling naar behoren functioneert".... HA! )

[Marcel (Up)]

http://player.omroep.nl/?aflid=8598436#

 

Mijn casus heeft in principe niets te maken met de kredietcrisis, maar ik voel me dus exact hetzelfde als deze heren....

 

 

[Marcel (Up)]

Even een klein stukje stoppend ondernemerschap tussendoor. Waar zal ik eens beginnen ?

Eigenlijk zegt dat al genoeg... Want je gedachten gaan van hier tot Tokio, of ze lijken stil te staan.

Zoals eerder gezegd, het is een gigantische achtbaan.

 

In principe is de kwestie niet zo moeilijk :

 

- je toko wil niet meer

- je besluit te stoppen

- je rond het af

- en je gaat verder (met wat dan ook...)

 

DUS NIET !!

 

Het proces te stoppen zit veel en veel dieper. Je weet allang, bewust al dan niet onbewust, dat het niet goed gaat. Daar heb je als ondernemer geen cijfers voor nodig. Dat is een GEVOEL !

Je merkt het, je proeft het, je voelt het... Heel langzaamaan sluipt het erin... en dan ineens, raak je het kwijt. Je raakt de "vat" op je bedrijf kwijt, op de cijfers, op alles....

De neerwaartse spiraal waar je dan al in terecht bent gekomen, gaat ineens sneller en sneller...

Je kunt 1 rekening niet betalen, dan twee, dan 6, en nog meer...

 

Gelukkig, je bent een goede compagnon, een betrouwbaar iemand, dus je kunt betalingsafspraken maken. Ook met een klein babbeltje met de bank, kom je wederom een kredietje verder.

 

Totdat je zover komt, dat je bedrijf dus allleen nog maar uit leningen en aflossingen bestaat. En dat je dus eigenlijk alles met geleend geld gefinancierd hebt. En je blauw betaald aan rente en kosten natuurlijk...

Gek hé ? Dat er onder de streep niets over blijft !

Iedereen maakt fouten en ik misshien meer dan jij... Maar je zou verwachten dat een bank of accountant eerder ingrijpt... Niet dus. Zelfs toen ik onder "curatele" stond van Krediet Risico Management, kreeg ik gewoon, standaard, mijn seizoenskrediet. Ja, zo stond het toch in de computer ??

 

Zou ik het achteraf, nu anders doen ? Nee, sorry, denk het niet. Ik verwijt mezelf namelijk nog steeds niets. Oh, aan alle kanten vliegen die verwijten om mijn oren natuurlijk...

Waarom was jij niet in de zaak ? Waarom wel duur personeel ? Moet ik dit verantwoorden ? Ja en Nee... Personeel moest iig betaald worden tot 18.00 uur,....dus wanneer er niets te doen was, ging IK naar huis. Fout ? Misschien wel, maar ik zag het schip zinken, en wilde het niet beseffen... en zei dus dat ik het thuis druk had met afspraken e.d.

 

Maar ja, dan beginnen klanten zich af te vragen waar jij bent...En dan blijkt dus maar weer eens dat de eigenaar de basis is van de toko, maakt niet uit hoe groot of klein.

"Is-ie er niet ? Oh, dan kom ik morgen wel terug !" Maakt niet uit waarvoor, de consument vertrouwd JOU (W) oordeel...

 

Intussen zelf het overzicht kwijt in betalingsafspraken, dwangbevelen, en intussen maar lachen. Personeel in delen uitbetalen, zelfs in kleingeld, omdat het niet meer anders kan. Je gezin moet eten, en de kas is leeg. Tuurlijk, er is omzet, maar nee , lieve schat, dat is voor de crediteuren....! Dan nog maar een weekje op kapotte schoenen, volgende week zal het vast beter gaan !

 

Een kromme gedachtengang ? Misschien wel. Heb nooit een cent uit de zaak getrokken, behalve het meest hoognodige. Misschien had ik het anders moeten doen, maar is dat niet altijd achteraf ?

 

En ineens, terwijl het water boven je lippen staat, je personeel niet meer weet, wat ze nog aan de baas hebben, knalt de boel uit elkaar. En dan gaat het snel, echt waar...

Nu weet je het zeker. Het wordt tastbaar, aangezien ze letterlijk aan de deur staan en een brief persoonlijk overhandigen.

Failliet.... of nog net niet..

 

En ineens wordt je moe....zo moe....

 

Je bent moe gestreden, je wilt niet meer, als het maar afgelopen is...alsjeblieft....

 

Nu is de tent verkocht, ben er AL 5 maanden vanf, maar zo is het dus niet. Het is gewoon niet zo, wanneer je de toko verkoopt, die ook niet meer van jou is. Het blijft mijn hut !

Ook mijn dochter roept nog steeds vanachterop de fiets : Hé papa, dat is toch jou werk ?? !!

 

Langzaamaan begin ik me weer eens onder de mensen te begeven. En steeds meer mensen, ook voor MIJ vreemden, vragen hoe het met me gaat, of ik al werk heb enzo.

 

Sorry, het gaat KLOTE ! Ja, sorry, mevrouw, u vroeg toch iets ? Nou, ik zit al 5 maanden thuis, zonder werk, inkomen, WW of bijstand, we leven van 800 piek in de maand, 2 kleine kinderen, neeeuuuh, ik voel me niet zo top.

Hoe is het eigenlijk met u ??

 

En dan ook nog die grote mate van onzekerheid. De hoeveelheid papierwerk ivm akkoord, het achter de bank of de deur verstoppen, telefoon niet aannnemen, precies weten wanneer de postbode komt, of die aanbelt ivm aangetekende brief, deurwaarders, vanaf boven uit het raam kijken wie er voord de deur staat...

 

Maar ook: vrienden en familie verwaarlozen en niet meer bellen of bezoeken. Je komt de deur niet meer uit. Waarom niet ? Geen idee.... Het gevoel van falen is er niet, wel het continu nadenken...waar deed ik het fout. Wat had ik anders moeten doen. Had ik eerder moeten ingrijpen ? Personeel de deur uit, of minder betalen....

 

Sorry, nee...ik zou het zo weer doen en op dezelfde manier !

 

Dan de slotfase in : proberen uit die f***ng WSNP te blijven. Een nog grotere mate van onzekerheid dient zich aan...

Alsjeblieft,... kunnen we dit nog hebben..... ??? Helaas, geen keus....we zullen wel moeten...

 

De nieuwe eigenaren draaien nu alles low-budget, en ze snappen niet waarom Marcel de omzetten wel behaalde en zij niet... IK WEL.... Men kwam naar MARCEL ! En niet naar (****bedrijfsnaam****) en dat is een verrekte groot verschil !

 

Eigenlijk heb ik het zo slecht nog niet gedaan... Soms ben ik blij dat ik ervan af ben, soms denk ik wel eens.....

 

 

???

[Frans Sijtsma]

Marcel heeft op dit moment een 2e sollicitatiegesprek. Iets om even een seconde aan te denken, vandaar dit bericht.

Marcel succes.

 

Frans

[-Rico-]

Ook ik ben erg benieuwd naar het gesprek. Volg het vanaf het begin al (anoniem :-[) maar heb besloten mezelf toch te registreren.

 

Kijk uit naar het antwoord van *down* :)

 

Gr,

 

Rico

[Frans Sijtsma]

 

....Kijk uit naar het antwoord van *down* :) ...

 

 

Zal vannacht om ca. 03:29 wel komen :P

[Karen]

Nou Frans,

 

Ik hoop toch niet dat ik de wekker moet zetten om te vernemen dat Down weer een goed gesprek heeft gehad...

 

maw Down:

Hoewel we niet allemaal dagelijks naar je mailen leven we wel met je mee.

Voor velen is het boeiend en leerzaam hoe (moeizaam) de afwikkeling van jouw bijna ondernemersverleden gaat.

Ik vermoed echter dat velen van ons vooral ook benieuwd zijn hoe de gesprekken over je toekomst verlopen en dat we allemaal hopen dat je binnenkort aan de slag kunt in een baan waar jij vrolijk van wordt.

En dat je je dochter binnenkort het 'nieuwe werk' van papa kunt laten zien. ;D

 

Karen (heel benieuwd)

 

[Tonino]

Eventjes de roze wolken een beetje proberen te beperken.

 

Down hoeft natuurlijk niet aangenomen te worden. Vergeet niet dat veel PZ's worden bevolkt door de vriendinnen van WNSP bewindvoerders die erop gespist zijn om de meest veilige kandidaat aan te nemen. Een van de redenen dat ik ooit als ondernemer begonnen ben. Iets te vaak een compleet droogstaande muts voor me gehad die haar tijd op de zaak uitzat en maximaal tot 17.01 bleef en dan argwanend worden als andere mensen wel een leven nastreven.

 

[r.i.p. Ruben van den Oord]

Hahaha de reputatie van Lonneke en Marieke hebben inmiddels ook China bereikt? Zullen we de PZ / HRM vriendinnen dan maar vanaf nu Brigitte noemen? ;D

[Hans v N]

Erg leuke en (soms) nuttige bezigheid, het benoemen van stijltypes. Had het er pas nog met iemand van een grote retailketen over. Die richten zich vooral op de Marion en de Joke. En dat is geen grapje.

Tot voor kort was dat ook nog de Els maar die wordt nu langzaam uit de winkel gewerkt.

 

Mijn vrouw werkt op PZ maar herkent zich niet helemaal (of liever helemaal niet) in jullie stijltype. ;D

 

Hopelijk heeft Marcel geluk en treft hij niet een Brigitte maar een Sandra (mijn vrouw heet geen van beide overigens 8). )

 

 

 

[Marcel (Up)]

Hallo allemaal !

 

Iets eerder/vroeger dan gebuikelijk ;) een kleine up-date. Ook met dank aan Ruben, die me speciaal belde, om te laten weten dat men zat te wachten... ;D

 

Goh, wat zal ik dan eens vertellen. De job houdt in om filiaalmanager te worden van een bepaalde winkel in een keten. Deze winkels zijn de laatste jaren aan hun lot overgelaten, en het personeel doet zomaar wat. Men gaat om 17.45 uur dicht, want men moet nog kas opmaken, en nee, dat doen we dus niet ná 18.00 uur, want dat krijg ik niet betaald ! Nr. 1 moet tot 13.00 uur werken, de oproepkracht die dan zou moeten beginnen komt niet opdagen, maar Nr. 1 draait gewoon de tent op slot. Dus zo'n winkel kan gerust op vrijdagmiddag 15.00 uur gesloten zijn. Dit soort personeel en mentaliteit bestiert nu die keten. Nu heeft een andere keten dit concern overgenomen, en wil men natuurlijk volgens de normale regels gaan werken... maar ja, het "oude" personeel kan daar niet zo goed mee overweg...

 

Dat is zo'n beetje de achtergrond.

 

Vandaag dus op 2e gesprek geweest, bij de commercieel directeur en de rayonleider. Op zich een heel goed gesprek gehad, maar weet niet zo goed als de vorige keer hoe de uitkomst zal zijn. Ben er wel van overtuigd dat ik de goede antwoorden gegeven heb, maar kan er effe mijn vinger niet op leggen, hoe ze denken momenteel.

 

Als voorbeeld : Ik ben een echte "people-manager" zoals men vaststelde, en kan men zo'n persoon in deze situatie wel gebruiken ? Of heeft men een harder iemand voor ogen ?

 

Natuurlijk vroeg men ook even naar mijn huidige situatie. Door op een summiere manier te vertellen dat ik niet gewoon als een dief in de nacht weggelopen ben, maar probeer te redden wat er te redden valt, alsmede het feit, dat de grote aanbieders in mijn vakgebied (de leveranciers dus) binnen 18 uur al een akkoord hadden getekend, viel in goede aarde. Ook die leveranciers weten dus, dat ik de boel niet bedonder, en dat schept vertrouwen. Denk dat ik hier wel een plusje verdient heb....

 

Ook het feit dat ik een stuk of 7 filialen bezocht had, stemde ze goed. Zeker toen ik ook een lijst met verbeterpunten per winkel overhandigde... En die was niet te flauw !

Ik probeerde hiermee te laten zien, dat ik inzicht heb in overzicht, routing, knelpunten en dergelijke.

 

Binnen een week laat men horen hoe of wat. Dus ik ga er van uit vóór het weekend iets te horen.

 

Voor de terugreis had ik een lekker boek meegenomen, maar geen pagina gelezen. Het hele gesprek is nog 100 maal door mijn hoofdgegaan... en dat doet het de komende 2 dagen nog wel denk ik. Heb wel ineens energie opgepakt om ineens weer veel te willen doen. Duik er ook lekker eens op tijd in, zodat ik er morgen dan ook daadwerkelijk weer eens tegenaan kan.

 

De telefoon met geinterresseerde mensen heeft in ieder geval vanvond nog niet stil gestaan, en ook dat is fijn om te horen.

 

Ook mijn nieuwe boekhouder belde natuurlijk om te vragen hoe het geweest was, maar ook dat hij ook nog eens met de BD in gesprek was gegaan. Ik heb daar vorige week gezeten, en die "dame" daar heeft mij fluitend naar huis laten gaan, dat alles goed ging komen (privé toeslagen !) en dat ik nog veel geld tegoed had !

Maar het verhaal was vrij onduidelijk en dus is er vandaag wederom gebeld. Nu krijgen we weer een heel ander verhaal te horen, en dat wordt dus tientjes werk.... Een behoorlijke domper, maar ja, altijd nog beter dan terug moeten betalen, zoals ik dus al 2 jaar deed...

 

Als afsluiting mijn slotopmerking op het gesprek van vanmiddag :

 

Marcel, waarom moeten wij jou aannemen voor deze baan ?

 

Meneer, wanneer u het functieprofiel en dergelijke bekijkt, staat er maar één ding boven : MARCEL !

Die baan, dat ben ik....

 

Nog een kleine aanpassing / vraag : Men vroeg bijvoorbeeld ook naar actie's en dergelijke wat ik had gedaan in het verleden. Is het verstandig alsnog krantenartikelen foto's en bepaalde refeerentie's op te sturen ? Zodat men dit nog mee krijgt en de besluitvorming ?

 

[Karen]

Ha Down,

 

Bedankt voor je snelle/vroege verslag enne... wel grappig dat je als slotopmerking je allerleerste reactie op die baan hebt gebruikt. Dat gevoel is blijkbaar al die weken gebleven.

 

Nu maar hopen dat de hoge heren in hun wijsheid besluiten jou tegen een veel te laag salaris keihard voor hen te laten werken en een van hun filialen in een pareltje te veranderen. ;D

 

Karen

[Frans Sijtsma]

Nog een kleine aanpassing / vraag : Men vroeg bijvoorbeeld ook naar actie's en dergelijke wat ik had gedaan in het verleden. Is het verstandig alsnog krantenartikelen foto's en bepaalde refeerentie's op te sturen ? Zodat men dit nog mee krijgt en de besluitvorming ?

 

Ze zoeken volgens mij een manager die de verkoop weet te stimuleren. Betekent dat je jezelf dus ook moet verkopen. Het nasturen van aanvullende informatie kan in dat opzicht geen kwaad denk ik. Maakt denk ik een betere indruk dan lijdzaam zitten afwachten. Kun je meteen nog een begeleidend schrijven erbij doen van de punten die tijdens het gesprek hebt opgepikt of wat meer toelichting geven.

Als je acties uit het verleden hebt die aantoonbaar rendement hebben opgeleverd dan zou ik die gewoon opsturen met onderbouwing waarom je die actie hebt gedaan, wat je er vooraf van verwachte en wat het uiteindelijke resultaat was.

Nogmaals. contact onderhouden kan nooit kwaad.

 

Wellicht dat anderen er anders over denken, dus wacht overige reacties ook ff af

 

Frans.

Die inderdaad als een soort van reaguurder zat te F5-en en dat gelukkig niet al te lang heeft hoeven doen :)

[Karen]

@ Frans: Wat is F5-en?

 

@ Down: Ik ben het soort van met Frans eens mits ze hebben gevraagd of je daar iets van kunt laten zien. Of vroegen ze tijdens het gesprek of je daar iets over kon vertellen. Heb je het gevoel dat je daar een goed antwoord op hebt gegeven?

Eigenlijk ben jij de enige die op basis van het gesprek kan inschatten of extra spullen opsturen kan helpen of dat je daarmee betweterig overkomt. Da's vaak een dun lijntje...

 

Slaap er maar een nachtje over en als je het dan nog niet weet, kun je morgen ook even naar de verantwoordelijke bij PZ bellen of die denkt dat je gesprekspartners dat op prijs stellen.

 

Welterusten.

 

Karen

[Frans Sijtsma]

@ Frans: Wat is F5-en?

Karen

 

F5en: een webpagina vernieuwen als je de info wil vernieuwen of als die niet doorlaadt.

 

Ik F5

jij F5t

wij f5en

jullie F5en

hij F5t

zij F5en

u F5t

 

Wij hebben geF5t

 

Dmv de toets F5 wordt de foruminhoud van HL dus ververst/up-to-date gemaakt.

Term komt nogal veel voor bij de GeenStijl-generatie (waaronder ik een beetje dus) :-[

[-Rico-]

 

Iets eerder/vroeger dan gebuikelijk ;) een kleine up-date. Ook met dank aan Ruben, die me speciaal belde, om te laten weten dat men zat te wachten... ;D

Haha. Zaten we anders te wachten tot half 4 (En kreeg Frans toch nog gelijk ;))

 

Als voorbeeld : Ik ben een echte "people-manager" zoals men vaststelde, en kan men zo'n persoon in deze situatie wel gebruiken ? Of heeft men een harder iemand voor ogen ?

Ik persoonlijk denk dat als het personeel het moeilijk gaat vinden d.m.v de nieuwe regels te gaan werken, het juist goed is om meer een people-manager te zijn. Wie vind het nou niet leuk om door een manager ondersteunt te worden die ook om de mensen geeft!. (En dus niet alleen een harder persoon)

 

Binnen een week laat men horen hoe of wat. Dus ik ga er van uit vóór het weekend iets te horen.

Leuk! Ben erg benieuwd (Tja.. ik volg dit al vanaf post nummer één maar dan anoniem :$) het gaat vast goed komen!

 

Frans.

Die inderdaad als een soort van reaguurder zat te F5-en en dat gelukkig niet al te lang heeft hoeven doen :)

Dus Frans is degene die dit topic zoveel “page-vieuws” geeft ;)

 

 

 

Om tot de slotsom te komen. Ik kijk uit naar je volgende post en veel succes!

 

[maarten38]

Heb zelf ook met mijn billen samengeknepen bij een sollicitatiegesprek als rayonmanager.

Ben toen afgewezen omdat men dacht dat ik niet 100% zou kunnen functioneren ivm de afwikkeling van mijn zaak. jammer dus. echter de volgende was wel direct raak. Mijn vakgebied keukens verkopen weegt zwaarder dan de situatie waar ik mij nu in bevind vonden zij en zij vonden mij ervaren en krachtig genoeg om er te komen werken.

Ik moet zeggen dat ik het heerlijk vind om weer normaal te kunnen werken en de hele zaak (tijdelijk) even naast mij neer te kunnen leggen. geeft mij in ieder geval energie om de zaken uit het verleden goed en sterk af te wikkelen.

Ik hoop voor je dat het je lukt. ik duim voor je.

[Marcel (Up)]

Hoe je het ook wend of keert, het blijft een kl... verhaal. Ik merk momenteel wel een soort van omslag.

 

Ik ben heel rustig momenteel. 2 weken geleden nog té rustig, het evoel van lamgeslagen zijn, nu gewoon kalm.

 

Heeft natuurlijk ook zijn redenen...: Ik was gisteren "lekker" aan het werk, het liep in ieder geval voorspoedig, om de dossiers bij te werken van de niet-respondenten (mooi woord hé ?).

Ineens een belletje van Ruben... We gaan een (wederom) nieuw traject in. We gaan nu deze en deze kant op !

 

Ineens sloeg alles stil hierboven. Het ging gewoon op slot.... Ik probeer met alle mogelijke manieren mezelf te verdiepen in mijn eigen casus, wil precies weten, waar ik mee bezig ben, en dat is echt niet makkelijk ! Belastingtechnisch, heel het traject op zich is een compleet nieuwe leerschool ! En dan heb je alles op een rijtje...OK, dit moet er gebeuren, dit gevecht gaan we nog aan, eind wordt bitter, maar...het zit er aan te komen. Ineens wordt alles weer anders.

 

Effe kon mijn bovenkamer het gewoon niet meer aan.

Die giga omslagen in je denk en verwerkingsproces beginnen hun tol te eisen.... En toen was daar dus die omslag. Kalm. Te kalm misschien wel. Te wakker om te gaan slapen, en niet eens nadenken og "prakkezeren" (zoals wij dit hier noemen) Nee, gewoon zitten.

 

Vanochtend kindjes naar school gebracht, thuis gekomen, even HL en mail gechecht, uitgekleed en in bed gaan liggen. Ogen wagen wijd open en barstende koppijn...

 

Nu, 24 uur later begin ik het nieuwe traject te begrijpen, en eerlijk gezegd, een betere oplossing is er niet. Met de nieuwe gang van zaken heb ik een uitzicht op nog maximaal 6-8 weken, en dan is het eindelijk voorbij....

 

Dus alles was eigenlijk positief, zo is het niet, maar door alle toestanden is misschien het denkvermogen dusdanig aangetast....

 

Thuis beginnen we nu te merken dat onze "omslagen" wrange vruchten begint af te werpen. Met familie en vrienden heb je het over je troubles, welke zoals bekend, behoorlijk heftig kunnen zijn. Er lijkt in onze omgeving een totale radio stilte te heersen. Contacten zijn er niet meer, mails worden niet meer beantwoord.... Zeker mijn vrouw lijdt hier erg onder.

Ik heb vanavond nog geprobeerd, voorzichtig, via mail weer wat contacten te leggen, maar tot nu toe tevergeefs. En voor bellen zijn we even niet in staat en te koppig ! ;D

 

Maar om met een vrolijke noot af te sluiten, wil ik dit niet onthouden : Ik krijg zo vaak de vraag mijn nick-name te veranderen in bijvoorbeeld "UP" :

 

Suggestie:

 

Bruce Lee , want een vechter ben je wel en Lee is de afkorting van "Luctor et Emergo" (Ik worstel en kom boven)

maakt het wat leuker om je eigen nick te terug te zien op het forum

 

 

 

Bruce Lee:

"Knowing is not enough; we must apply. Willing is not enough; we must do."

 

Don't think, Feel. It's like a finger pointing away to the moon, don't concentrate on the finger, or you will miss all the heavenly Glory"

 

 

Greetz.....

 

Marcel (Eigenlijk compleet verloren aan nick-name "Down" )

 

 

[Marcel (Up)]

Jezus, mensen wat een avond !

 

Ik ben écht weg geweest ! Samen met mijn vrouw naar een pre carnavalsavond, waarbij ik iedereen tegen kon komen...

 

Je moet het even begrijpen : Hoe kun je in jouw hoedanigheid het flikken om een biertje te gaan drinken, terwijl ik nog geld van je tegoed heb...

Dat is mijn gedachte om dus de deur niet uit te gaan.

 

Aan de andere kant ziet men mijn vrouw (met kinderen) alléén over straat gaan, en gaan daar de praatjes weer over...

 

Dus... gevoel even aan de kant, babyfoon bij de buren en met je vrouw mee ! Je kunt ze niet altijd overal alleen naar toe laten gaan !

 

Ik kon het niet geloven : vanaf de eerste stap binnen : "Kerel, wat ben ik blij jou weer eens te zien !" Biertje, schouderklopjes, omhelzingen...ongelooflijk !

En toen moest mijn "kluppie" eigenlijk iets op het podium doen. Men had zich officieel afgemeld, maar de presentatoren hadden mij binnen zien komen...

 

"Niemand van (....) is aanwezig behalve MARCEL ! We zijn blij dat hij er is, dus kom hier ! "

 

Ken je het verhaal van die zee die openging ? Zo leek het wel in de zaal.

Eén groot gangpad en 300 mensen : "Marcel, Marcel, Marcel..."

 

Moet je zien wat je in de loop der jaren voor de mensen betekent hebt. Ik heb altijd heel veel goede doelen en ook de carnaval in zijn algemeen gesponsord, terwijl ik eigenlijk geen cent te makken had. Zelfs dat maakt niet meer uit, vanavond deed zoveel goed, het leek wel een algemeen "dank-je-wel" ... Ben er helemaal kapot van...

 

Moest dit even kwijt,.... :'( :'(

 

 

[Marjan]

Wow, wat is dit een fijn bericht om te lezen! Ben er echt door geroerd en heb het gevoel dat je nu door (weer) een barrière heen bent op weg naar een ander leven waarin toch de goede dingen van je vorig leven bewaard blijven. Go Marcel, go!

 

 

[Henri Kroeze]

Super, Marcel!!

 

Ik hoop dat dit je sterkt om die 'negatieve' gedachten van 'ik denk dat anderen denken dat ik...' wat minder te laten worden??

 

Dit is weer een treetje verder de trap 'up'! ;D

[r.i.p. Ruben van den Oord]

Wellicht is dit nu het keerpunt waarop je nu zelf ook de toekomst een beetje positiever gaat zien. Aan de start van het hele traject hebben we afgesproken dat je na afloop met opgeheven hoofd door je woonplaats kunt lopen. Dat je trots kunt zijn op wat je in de afgelopen jaren hebt gedaan: met hard werken een zaak proberen op te bouwen en iedereen eerlijk hebt benaderd - ook als het wat minder ging.

 

Maar wat veel belangrijker is: Dat je trots zou kunnen zijn op het feit dat je niet bent weggelopen voor je problemen zoals zovelen wèl zouden doen. Jij hebt je verantwoordelijkheid genomen, jij hebt er alles aan gedaan om iedereen zoveel mogelijk schadeloos te stellen. En dat die houding respect af heeft gedwongen blijkt wel uit het feit dat je met 97% van je crediteuren een akkoord hebt kunnen bereiken. Die overige 3% waren toch eikels, dus die zien we wel in de rechtszaal.

 

Woensdag gaan we de nodige stukken indienen bij de griffie in Breda. We hebben over iedere stap in het hele proces nagedacht, urenlang gediscussieerd, ruzie gemaakt, en zijn tot keuzes gekomen die bij Marcel horen. En juist die zorgvuldigheid om dicht bij de persoon te blijven en je niet te verliezen in de juridische mogelijkheden en trucs, wordt dan uiteindelijk beloond. Op een koude zaterdagavond in januari ergens in een héééél klein dorpje in het Brabantse Land waar driehonderd man met de rechter hand aan de linkerslaap salueren en met één stem scanderen:

 

MARCEL! MARCEL! MARCEL! MARCEL! MARCEL! MARCEL! MARCEL! MARCEL!

 

 

 

Alaaf !

[Edo van Santen]

complimenten en gefeliciteerd Marcel! keep on going, heus, niemand neemt het je kwalijk, maar daar ben je nu achter. REUS voor Marcel.

[Marcel (Up)]

Bedankt jongens ! (en meisjes...!)

 

En, mijn God, wat had ik een kop vanochtend, was mijn bed niet uit te slaan. Niet van de genuttigde drankjes (anders had ik ook vannacht dit bericht niet meer kunnen typen) maar van een berg spanningen die ineens mijn lijf loslieten. Heb tot 12.30 uur in bed gelegen.... Dit was héééél lang geleden.

 

OK. Plan de Campagne !

 

Morgen hoor ik een Ja of Nee op mijn sollicitatie,

 

Dinsdag of Woensdag naar de rechtbank

 

Woensdag of Donderdag misschien sparren met een collega HL-er over mijn fiscale troubles

 

en héé ! Dan is er al weer een week voorbij !

 

Voordat ik een verkeerd beeld ga geven over het verloop van het proces wat we nu gaan volgen (om het on-topic te houden, beëindigen onderneming e.d.) speel ik de bal even door aan Ruben !