Hoe alles regelen TER VOORKOMING faillissement? [lees maar eens......]

[Marcel (Up)]

ik vertrouw tegenwoordig iets meer mensen op Hl dan enkele weken gelden. Zowieso is het in mijn situatie even niet makkelijk iedereen te vertrouwen, maar ik heb op HL al zoveel geleerd....

 

Nou, ik heet dus Marcel, ben 36 jaar (echte leeftijd 63 voor mijn gevoel) getrouwd, en 2, eigenlijk 3 kindjes.

Ben begonnen in 2000 met de overname van een zonnestudio met prullaria, puur omdat ik de winkelruimte nodig had. Uitverkoop gehouden en kantoorvakhandel begonnen. Maar dan de echte, de betere. Géén Bruna achtig iets, maar waar je als bedrijf ook terecht kunt voor bijv. dozen enveloppen, inbindringen e.d. Insteek : pakjes enveloppen e.d kun je ook bij de Hema krijgen, maar voor het betere goed hoef je niet naar de groothandel, hebben we ook hier ! Na 2 jaar een aanbod gekregen een nog te verbouwen winkel te gaan huren. Huurbaas moest dus op voorhand al een huurder hebben. Wij huurden privé al boven zijn toko dus link was snel gelegd. Lang verhaal, zeer kort, relatie tussen hem en ons is vrij snel naar de klote gegaan. Op het moment van de heropening (want het is toch allemaal doorgegaan) zijn wij ons eerste kindje verloren na 9 maanden zwangerschap, overleed 4 uur vooraf. Hier hele grote tik mee gehad. Deze tik icm een te snelle verhuis, was er zakelijk eigenlijk nog niet aan toe, heeft heel veel geld en klanten gekost.

 

Zakelijk, volgens de papieren ging het vrij aardig : Omzet 100K, 150K, 250K enzovoorts met sprongetjes van 0,5 jaar ! De planning was vorig jaar de 4 ton te halen en plannen genoeg om uit te breiden ! 1 ding zat ons nog steeds niet lekker.... hoe kunnen wij nu, volgens de cijfers en acc. goed draaien, maar we kunnen geen droog brood kopen ? Waar doe ik iets fout ? Nog nooit geen echt salaris mee naar huis genomen (wel wat privé opnamen natuurlijk, jaarbasis 12000) maar niet iets waar ik 100 uur voor werk...

 

Crediteuren blijven oplopen... Grootste leverancier is het beu en gooit er uiteindelijk een leveringsstop in : niet gek hoor : 25.000 achterstand.... Ook de bank begint ineens te piepen : na jaren van de ene bedrijfsadviseur na de andere, kwam er ineens iemand die wel mijn rapporten las (stuurde ik altijd netjes in) in diezelfde week zat ik dus bij kredietrisico management !

 

Mijn acc. moest mee, en heeft daar alleen maar lopen schelden en tieren. De bank had fouten gemaakt door geen controle en dat kon hem niet verweten worden. Al met al, na een uur weer buiten en een bedenktijd van 5 dagen : of je trekt zelf de stekker eruit of de bank doet dit....

 

Volgende dag een feestje en loop iemand tegen het lijf welke regelmatig directeur wordt van bedrijven... een soort van de Nieuwenhuizen...(ken je hem ?) hij gaat mij helpen. Ook een oom van mijn vrouw (John) is acc. en gaat mee in de boeken. Beide komen tot de conclusie dat er iets rammelt....wat weten we niet precies, maar we hebben voldoende bewijzen om naar acc. te gaan. Wederom is hij helemaal over de pis, en hij heeft dag daarna alle contact verbroken. Geen jaarcijfers, salarisadm. BTW of loonaangifte meer, basta...

Ook mijn boekhouding kreeg ik pas terug na ondertekening van kwijtschelding van.....(???)

 

Nieuwe boekhouding opgestart en i.i.g. nog een dijk teveel betaalde BTW teruggevorderd tot 2004. Ook cijfers dus opnieuw ingeboekt. Kassastrookje voor kassastrookje... De cijfers die er daarna uitrolde waren eigenlijk zo dramatisch dat deze 2 heren al adviseerden per direct te stoppen.

 

Maar ja, een ondernemer blijft knokken en probeert nog ergens een lichtpuntje te zien.

 

Wederom (ja inderdaad) een BBZ aangevraagd en deze is afgekeurd omdat men de cijfers niet vertrouwde. Letterlijk : "er is ons al jaren een geflatteerde boekhouding voorgespiegeld".......

(IMK)

 

Toen ook nog maar effe ondernemersklankbord ingeschakeld en die sloeg ook na 10 minuten zijn dossier dicht en gaf het advies faill. aan te vragen.....

 

De beslissing wordt genomen : we kappen ermee... alles wijst erop dat ik ong. voor 300,00 per maand sta te werken. Er moet gewoon zwaar geld bij. Dit kan en mag ik mijn gezin niet aandoen...

 

En nu ? Stoppen, maar hoe ????

 

Ik wil er natuurlijk zo goed mogelijk uitkomen en er zitten nogal wat haken en ogen in de loop der jaren( verpanding, leningen, eigendomsrecht, mede ondertekenign echtgenote, huwelijkse voorwaarden getrouwd enz.)

 

Niemand, maar dan ook écht niemand kan je helpen : ik wil stoppen : HELP !

 

KvK : euh, ja, we kunnen je helpen met uitschrijven, verder niets

IMK : daar zijn we niet voor

Gemeente ; tent dicht, uitschrijven KvK, en bijstand komen aanvragen, proberen we je de schuldsanering in te doen, maar dat kan alleen maar wanneer je weer privé persoon bent.

 

Dit kan ik (gevoelsmatig) niet maken. Ik ben een zeer bekend persoon en ga niet met de staart tussen de benen de hut dichtgooien en pleite... verrek ik !

 

Dan maar naar de bank. "luister, ik loop al 4 dagen te shoppen met cijfers om de toko dicht te gooien, het lukt me niet, hier zijn de cijfers, het is aan jullie !"

 

10 Minuten later stond ik weer met lege handen en een "succes ermee" buiten... Kun je je dit voorstellen ?

 

Gelukkig via HL iemand ontmoet die mij momenteel geweldig begeleidt. Leveranciers zijn effe rustig, alleen de bank staat op achterste poten, maar ja, er valt bij ons toch niets te halen....

 

Heel traject uitgestippeld, ben een halve jurist geworden en ben vechtende om niet failliet te gaan en uit de WSNP te blijven. Papieren hiervoor gaan morgen wel de deur uit, kan het altijd nog terugdraaien.

 

 

WOW,,,, dit was effe in tien min. rap typen !!! Dit was de grote verhaal lijn.... Misschien komt er nog wel aanvulling, misschien moest ik gewoon effe mijn verhaal kwijt...!

 

 

"Down" / Marcel

 

[Verandering: Titel aangepast voor het beter vindbaar maken op HL.nl]

[r.i.p. Ruben van den Oord]

22.698 lezers (and counting);

 

300+ posts;

 

9 maanden keihard werken;

 

4 zenuwinzinkingen;

 

11 bezoeken aan de huisarts;

 

1 ziekenhuisopname;

 

1 bedreiging met fysiek geweld;

 

400+ emails;

 

250+ brieven;

 

ontelbare afgeboekte uren door 3 professionals;

 

tientallen keren praten, onderhandelen, nog eens praten;

 

4 bezoeken aan de bank op 3 niveaus;

 

18 deurwaarders de tanden laten stukbijten;

 

9 vastberaden advocaten overtuigd;

 

7 echtelijke disputen gesust;

 

2 keer water bij de wijn doen;

 

13 nachtelijke telefoongesprekken tot de zon weer opkwam;

 

50+ slapeloze nachten;

 

1 aanleiding tot een rechtenstudie;

 

3 crediteuren die tot geen enkele reactie waren te ontlokken;

 

2 badgasten die probeerden van andermans ellende beter te worden;

 

12 broodjes kroket;

 

200+ ontvangen reuzen;

 

1 enkele kneus;

 

1 hechte vriendschap ontstaan;

 

6 keer een schop onder iemands reet;

 

1 ondernemer die het niet meer zag zitten;

 

1 coach die hem er niet bij liet zitten;

 

1 advocaat die tot het gaatje ging;

 

18.088 sigaretten;

 

1 accountant die tot 3 cijfers achter de komma alles doorrekende;

 

5 knallende ruzies;

 

500+ a4-tjes, geprint, gekopieerd en toch weer versnipperd;

 

3 noodgedwongen reactieve koerswijzigingen;

 

tientallen hartverwarmende mailtjes;

 

2 keer afgesloten door NUON;

 

1 keer afgesloten door de watermaatschappij;

 

1 keer afgesloten door de internetprovider;

 

2 keer afgesloten door de kabelexploitant;

 

3 aanbiedingen om een weekje te komen werken ter financiële ondersteuning;

 

1 kale procureur;

 

1 sympathieke rechter;

 

8 kadobonnen om kleding voor de kinderen te kunnen kopen;

 

1 onsterfelijk geworden HL-lid;

 

3 vorderingen succesvol betwist;

 

1 verdwenen postpakket;

 

2 bizar hoge telefoonrekeningen;

 

1 bewijs van tot wat een community in staat is;

 

ontelbare koppen koffie;

 

1 versleten printer;

 

2 versleten auto's (een blauwe en een rode);

 

1 versleten laptop;

 

1 server HD-crash;

 

1 back-up HD-crash (gelijkertijd!)

 

5 dikke ordners archief;

 

18 overwerk-pizza's;

 

1 complete afdeling van een gemeentelijk apparaat op ziekteverlof (gelijkertijd);

 

1 naamsverandering;

 

3 avonden overboekingen intypen;

 

 

 

…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

... en 1 snor die het slachtoffer is geworden van een weddenschap ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

… is de gezamenlijke oogst aan belevenissen waarvan jullie slechts het topje van hebben kunnen meelezen op het forum...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.... en het is het allemaal waard geweest …

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Want lieve lezers: Vanaf vandaag is Marcel klaar met vechten tegen een dreigend faillissement, en kan hij weer gaan bouwen aan een nieuwe, zorgeloze toekomst met vrouw en kinderen. Hier en daar moet er nog wel wat worden afgewikkeld met de man van de blauwe enveloppen, maar dat komt omdat deze zelf gewoon niet sneller kan afronden. De klus is geklaard!

 

HET IS KLAAR!

 

Half augustus had ik Marcel voor het eerst aan de telefoon. Hij was in een bui om de sleutel van zijn winkel bij bank op de balie te knikkeren (“als de bank vind dat het hun inventaris en voorraad is, mogen ze het zelf verkopen ook”) en door te fietsen naar de rechtbank om zijn eigen faillissement aan te vragen. Een email van 5 kantjes A4 en een telefoongesprek van 8,5 uur waren er nodig om hem tot andere gedachten te brengen. Meermalen heeft hij me bijna wanhopig gevraagd: “Ruben, jij hebt gezegd dat in nog geen honderd jaar jij zou toestaan dat ik failliet ga. Hoe erg sta je daar nog achter?” Maar keer op keer heeft hij zichzelf toch weer opgehesen en is toch weer doorgegaan.

 

Ik ken maar weinig mensen die zoveel karakter tonen als Marcel.

 

Ik kan hem dan ook niet genoeg bedanken voor het roekeloze vertrouwen dat hij in mij heeft gehad om met hard werken, goed ondernemerschap en openheid naar alle partijen de strijd aan te gaan. Het was geen appeltje-eitje. We weten inmiddels wel hoe de bodem er uitziet.

 

Ik heb dit niet zonder Marcel zijn steun kunnen doen, maar zeker ook niet zonder een aantal andere HL-ers die zich spontaan hebben gemeld om ons met raad en daad hebben bij te staan. Wij weten wie het zijn, en dat is voldoende. En dat is toch wel wat mij het meeste heeft geraakt. Een groep mensen die elkaar nog nooit hebben gezien, niets van elkaar weten maar toch zonder enige terughoudendheid zich volstrekt belangeloos in een project hebben gestort waarvan niemand kon vermoeden dat het zo veelomvattend zou zijn. En nooit, nooit is er gesproken over uren, kosten of declaraties. “Dank je wel” is een superlatief understatement....

 

Er is bloed gevloeid, angst uitgezweten en gehuild. Maar ook gelachen en meermalen een vreugde dansje door de kamer gemaakt. Dit was heftig en intens, maar ik had het voor geen goud willen missen.

 

Marcel, jongen... je bent klaar.

 

 

Er is nog één handeling die de definitieve afronding kan symboliseren:

 

 

Jeroen, slotje? (maar vandaag nog niet)

[Marcel (Up)]

The Final Post……

 

 

Dames en Heren forumleden, lezers, fans, commentatoren, sceptici en wie dan ook….

 

 

Het is klaar.

 

Na 238 dagen en nachten ploeteren, zweten, bellen, mailen, faxen en heel de rataplan nog een keer overnieuw….

 

Het is klaar.

 

Na vele en diepe gesprekken met Ruben en anderen hier op dit mega forum, soms diep in de nacht, na huilen, scheldpartijen, weer uitpraten en goedmaken, 1000-en e-mails naar elkaar toe….

 

Het is klaar.

 

Na vele Ups en Downs, zakelijk en zeer zeker ook privé, rest mij niets anders, mijn papieren op te bergen, te archiveren, en diep weg te stoppen.

 

HET IS KLAAR !!!

 

Mensen ik meen het. Wat een sores is het in regeltjes land wanneer je gedreven bent om je fout gelopen bedrijf zo goed mogelijk te willen beëindigen.

 

Vorige week kwam er ineens een onverwachte doorbraak, waardoor alles zomaar wederom in een stroomversnelling kwam. Een enkeling wilde nog niet mee denken, maar na diverse gesprekken door zowel mij als Ruben, zag men in, dat ik echt alleen maar het beste wilde voor mijn crediteuren.

Toen was het voorbij, en was er een unaniem akkoord bereikt. Weg van de rechtbank, weg van alle incasso bureau’s, weg van alles.

 

Vreemd. Ik wilde eigenlijk helemaal nog niet betalen. Geld was er, stond klaar, maar ik kon me er niet toe zetten, om de betalingen daadwerkelijk te doen.

 

Dit had een tweeledige oorzaak.

 

Ten eerste was ik mijn buffer kwijt. Wij hebben altijd een bepaalde visie gehad op geld. Geld in de broekzak of portemonnee was écht geld, van ons, geld uit de winkel deed ons niets. Had geen eigen waarde aangezien dit geld voor de crediteuren was. Daardoor ook wel eens slordig mee omgesprongen. Ik zag de waarde van dat geld niet. Enigszins te volgen ?

De buffer die ik nu kwijt ben heeft te maken met de privé situatie. Wanneer ik volgende maand de huur niet kan betalen, heb ik nog geld achter de hand om “te lenen”. Dat het terug moet, daar waren we van overtuigd, maar waren we even uit de sores. Die buffer is nu pleite.

 

Ten tweede betekent overmaken van het geld, dat ik overal van af ben.

Dit betekent dus een ECHT einde van de zaak….. Dit betekent écht spullen opbergen enzo. Einde aan het werk. Mijn bedrijf was er natuurlijk nog steeds, dagelijks. Tijdens de post, tijdens het bellen, inkomende mail enzovoorts. Met iedere betaling verdween er een stukje van mijn bedrijf.....

Dit is nu over. Mijn werk zit er definitief op.

 

Heel zwaar en heel onwerkelijk. Terugkijkend zijn trouwens al die maanden onwerkelijk geweest. Heb mijn “dagboek” hier nog tig keer teruggelezen de laatste dagen. Ongeloofeloos…

 

Misschien heb ik me ook wel een beetje verscholen achter het hele traject : nog steeds druk, druk druk…. (je kent het wel…!) “Nee, ik mág momenteel niet eens werken, dus, ja….”

 

Alles is over, alles is voorbij. De, soms gewenste, stress, de druk, de spanning, het lange en harde werken waar ik zo van genoot….

 

Het besef valt me zwaar. Zit gewoon te janken. Nu is het écht voorbij. Dit typen doet me meer pijn dan het dichtdraaien van die deur, negen maanden geleden. Ik ben er letterlijk doodziek van. Ik was er ook al bang voor, dat dit zou komen.

 

Wanneer je MOET, kun je doorgaan. Nachten lang wakker ivm met kinderen die ziek zijn : je kunt het. Knokken tot je er bij neer valt, omdat je de “drive” hebt alles eerlijk af te sluiten : Je doet het gewoon….

Wanneer je dus niet meer hoeft en moet….

 

Ben heel bang voor het grote, gapende, zwarte gat, wat nu gaat komen. Blijheid is er nog niet in ieder geval.

 

Eén voordeel hebben wij samen in ieder geval wel : de laatste 10 jaar hebben wij al zoveel meegemaakt, dat dit maar een schijntje is. Over nog eens 10 jaar vertel ik het mijn kinderen. Anderen in mijn omgeving zijn allang failliet, gevlucht, gescheiden enzovoorts. Wij niet....

 

Nu zijn wij aan de beurt om een mooi leven te krijgen.

 

We zijn er nog niet helemaal, nog wat kleine dingetjes met vrienden van de BD, achtergestelde leningen in de familie en dergelijke, maar dat komt wel goed.

 

Ik wil alle lezers en reageerders in deze draad ontzettend bedanken voor alle steun. Zonder jullie en HL in het bijzonder, had ik het nooit gered, dat is zeker.

Wijs noobie’s en mensen in een zelfde situatie soms eens op deze draad, hoop dat men er wat van leert. Waarschuw ze wel voor een lange zit ! (meer dan 22 pagina’s is niet niks !)

 

Ruben,

 

We hebben gesprekken gevoerd, intens tot op het bot, zakelijk en privé. Ruzie gemaakt omdat ik te perfectionistisch was, bijgelegd omdat je misschien een heel klein beetje toch wel gelijk had….Elkaar regelmatig ontmoet, broodje kroket zal nooit meer hetzelfde zijn !

Duizenden mails zijn er over en weer gegaan, diverse hoogte- en dieptepunten hebben de revue gepasseerd.

 

Ik kan hier van alles neerzetten, maar ik hoop dat hier alles uit blijkt :

 

DANK.

 

(of om in HL termen te blijven : DIKKE REUS….)

 

Up…. (!!!)

[r.i.p. Ruben van den Oord]

Goed, waar waren we…?

 

Iemand trouwens nog interesse in het vervolg ?

Zo niet dan toch, voor mij is het een soort van uitlaatklep, en wie weet is er ooit nog eens iemand die er iets van opsteekt…..!

 

Ik denk dat je hier genoeg lezers hebt... het is soms wat moeilijk te reageren omdat niemand zich kan voorstellen wat jij doormaakt, tenzij je zelf door een insolventietraject bent gegaan. Helaas zijn er dat te weinig. De meesten laten het koppie er bij hangen of hebben stomweg geen andere keus dan zich laten failleren.

 

Zondag samen met familie alle privé eigendommen verwijderd. Denk aan foto’s, briefje’s, de kalender enzovoorts. Afgelopen maandag kwamen de (overname) heren naar de winkel.

 

Ineens wilde men niet meer met geld over de brug komen. ???

Wat is nl het geval :

 

De inventaris en de voorraad zijn jaren gelden bij een financiering verpand aan de bank. Daar maakt men nu natuurlijk (officieel) aanspraak op. Logisch. ON officieel gaat men met mij mee, om zoveel mogelijk liquide te maken, zodat ook zij straks meer in het laatje krijgen. Wat gebeurt er nu : de overname kandidaten gaan geld halen en de bankmedewerk(st)er laat fijntjes even weten dat men beter niet rechtstreeks aan mij kan betalen, maar beter aan de bank. Op hun overname zit namelijk nog een pandrecht. Logischerwijze komen de heren vrij zenuwachtig bij mij binnen. Ik heb ze eerlijk verteld dat het waar is, maar dat de bank in principe akkoord gaat met de verkoop. Helaas wilden ze toch niet met geld voor de dag komen, vóórdat dit door de bank geaccordeerd was.

Jammer genoeg kan de bank dit helemaal niet, aangezien ook zij twee wegen bewandelen !

De bank snapt verr…. Goed waar ik mee bezig ben. Men kán en mág niet accoord gaan, (officieel) maar meer keus hebben ze niet…

 

 

Nu zijn we dus exact een week verder en in principe geen steek opgeschoten. :P

 

We proberen nu een ander soort van contract te maken. Helaas wil de bank niet het bedrag hebben van de boekwaarde, maar men wil natuurlijk het verkoopbedrag hebben.

 

 

Even een kleine nuance:

 

De bank is buitengewoon inschikkelijk, en werkt bijzonder goed mee. Ik heb bij andere banken meegemaakt dat men niet naar de opbrengst kijkt, maar naar de genoegdoening. "Als ik niet alles krijg, dan mag jij er ook niet zonder kleerscheuren afkomen. Ga failliet, kreng!" In dit geval kijkt de bank zeker naar de opbrengsten en geeft je de ruimte om zoveel mogelijk liquide te maken. Maar de bank zet zich daarmee wel in een onhandige hoek. Ze wil zeker geen precedent scheppen door zich volledig terug te trekken, en dan maar af te wachten of er iets overblijft. Dan is op het einde van de dam het hek zoek (of zo iets). Daarom is er een officieel standpunt, alsmede een officieuze benadering.

 

Verder probeert de bank zoveel mogelijk geld binnen te halen voor het boek gesloten wordt. Je kunt het ze niet kwalijk nemen. Ze gaan voor serieuze munten de boot in. De voorraad mocht verkocht worden, volgens afspraak. Het enige waar de bank het pandrecht op voorbehoudt is de inventaris. Dat is niet om te zieken, maar het is haar manier om te wikken, te wegen en te schikken. Jij de voorraad - wij de inventaris, zo iets. De bank geeft je de mogelijkheid om met de verkoop van de voorraad een faillissement te voorkomen, zodat een crediteurenakkoord binnen handbereik komt. Met het voorbehoud op de inventaris probeert de bank nèt even een paar duizend euro meer uit het crediteurenakkoord te halen. Banken werken met hele kleine marges, nl. het verschil tussen de wettelijke rente en de rente op je krediet. Vaak niet meer dan 2%. Duizend euro die ze niet meer kunnen innen, moet gecompenseerd worden met 50.000,- rentebaten op andere leningen. En dan heb je het gewoon over heel veel geld.

 

Een bedrijf stoppen is al hard en zelfs tegen (misschien) principes in. Soms sta je echter voor de keuze dat ook dit ondernemen is. Nu heb ik in principe 6 weken geleden besloten te stoppen en de WSNP in te gaan. Gelukkig was er iemand die mij wilde begeleiden om dit te voorkomen. 6 weken lang keihard gewerkt om alles in goede banen te leiden, maar in principe kan tot op heden nog steeds alles uitdraaien op een WSNP. Wat nu, als de verkoop alsnog niet doorgaat (het duurt te lang)? Wat nu wanneer het crediteuren accoord niet rond komt ? Ik loop al dagen met buikpijn en probeer mijn gedachten te verzetten met onafgemaakte klusjes als schilderwerk en sluitende traphekjes.

Heb ik toch het idee iets nuttigs te doen….

 

Mischien was het even een onduidelijk verhaal, maar zoals gezegd, is het voor mij een vorm van afschrijven.

 

Ik ga weer even naar mijn kwasten en trek een zondagmiddag biertje open !

Proost !

;D

 

De kans dat WSNP voorkomen kan worden was 80%. In de afgelopen weken heb je karakter getoond en alles gegeven. Ik heb er nog steeds goede hoop op. Komende week de laatste loodjes, en dan op naar het crediteurenakkoord! Nog even volhouden, we zijn er bijna.

 

(Voor wie zich afvraagt hoe ik dit allemaal weet... ik help Marcel een beetje...)

[Marcel (Up)]

Vooruit, nog enige nuance !!

 

Ter voorkoming van te veel herkenning van het verhaal, heb ik niet altijd alle details verteld. Hele verhaal is natuurlijk (!!) 100% waar !

 

Hulde aan Ruben, welke net op tijd was om mij weer redelijk op de rails te zetten. 6 weken geleden had ik namelijk de deuren al gesloten, de cup-a-soup-jes en zakjes chocomel verdeelt onder het personeel, we hebben de lampen uitgedaan om nooit meer terug te komen. Hier begon dan ook mijn Topic. Ik ben gaan zoeken hoe ik in godsnaam failliet moest gaan, om hoe ik anders iets anders moest regelen. Na 3 dagen shoppen kwam ik via een tip van de KvK en een advocatenkantoor op HL. Hier struinde op dat moment toevallig net Dhr. van den Oort rond, en heeft me een behoorlijke peper ergens gegeven, waar jullie mogen raden waar.... Het heeft in ieder geval geholpen en we zijn er samen voor gegaan. Regelmatig heeft Ruben mij wederom terug op aarde moeten brengen, want wat 's ochtends er nog uitzag als een zonnige dag, werd 's middags afgerekend in een loei grote onweersbui. De emotie's knallen op en neer, en zonder iemand met dezelfde ervaringen, had IK het in ieder geval niet gered !

 

Ik wil in ieder geval nu alvast alle lezers (2100) en reageerders bedanken voor de steun. Ik begrijp uit het aantal lezers dat ik mijn verhaal niet voor niets laat vervolgen...

 

dus : Wordt vervolgd !

 

Marcel

[Marcel (Up)]

Jongens, jongens, jongens (en weledelgestrenge dames, natuurlijk!) : Wat een dagen heb ik achter de rug …. :P

 

Door de geflatteerde cijfers van mijn vroegere boekhouder, moest ik de ontvangen huur- en zorg toeslagen van de afgelopen jaren allemaal terug betalen (te veel winst gemaakt, dus geen recht op) Nu dus blijkt, dat ik er wél recht op heb, ben ik al enige tijd bezig dit weer terug te draaien en mijn centen terug te ontvangen. Helaas…je snapt het al, is de BD een molen waar je gek van wordt… In ieder geval worden nu de meeste posten (waarschijnlijk allemaal) teruggedraaid, en stort men het geld terug. Maar….op de zakelijke rekening (dus de bank vind dit wel prettig…, ik niet) of men verrekent met de OB o.i.d. In ieder geval is het overzicht compleet verdwenen ( 15 december : brief achterstand : inlossing niet betaald; 15 december brief dat ik complete bedrag terug krijg. Wel geld gestort gekregen (10%) maar nog geen overzicht waar dan de rest is gebleven….)

 

Door deze rompslomp er niet aan gedacht, buiten het crediteuren akkoord, ook de BD aan te schrijven. Inderdaad, idioot stom. Maar ook voor mij geld wat voor veel mensen geld : voor de BD geldt toch een bepaalde huivering. En aangezien ik momenteel toch al niet zo sterk in mijn schoenen sta, is dit in de vergeethoek van mijn hersenpan terecht gekomen….

 

Omdat de hele, hele, vele telefoontjes naar de BD geen soelaas boden, afgelopen donderdag mezelf heel kwaad gemaakt, en een compleet dossier aangelegd.

 

Een eenmanszaak is een rechtspersoon, dus alle schulden rusten ook op ZIJN/HAAR schouders. Maar…. Wanneer je de BD belt…kun je kiezen : Toeslagen (particulier) of Vorderingen (ondernemer) En wanneer nu alles eens door elkaar loopt ???

 

EEEUUUHHH ….

 

 

Dus, heel de donderdag en donderdagnacht doorgegaan en een compleet dossier aangelegd. De stoute schoenen aangetrokken en mijn jas, en per direct naar het Belastingkantoor. Een afspraak kun je niet maken, men heeft een inloop spreekuur. Dus wanneer degene voor je héél veel te vragen heeft, zit jij héél lang in de wachtkamer…..

 

Eindelijk aan de beurt, maar ja, intussen vrijdagmiddag, 15.00 uur (gaaaapp…) en de dame vond het toch wel een apart dossier, dus WILDE ZE EEN AFSPRAAK MAKEN !!!!

 

Ik had het niet meer en dus staat er een afspraak voor eerste week januari.

Toen gooide ik mijn dossier zakelijk op tafel (kwijtschelding en uitbetaling) Hier wordt niet eens naar gekeken, laat staan aangepakt, dit kunt u inleveren bij de balie…IK ben van Toeslagen, dit is weer Invordering !

 

Bij de balie een ontvangstformulier laten tekenen, krijg dossier weer terug, en even melden bij balie 5…. Die vent kende ik intussen al, want die liep heel de middag al een beetje rond en ons aan te staren… Geprobeerd dossier te overhandigen…. Maar nog geen poging om het aan te pakken. Gewoon terug naar de balie meneer, die zenden het wel door…Goedemiddag !

 

Koffie ????? Fl… op ! Een FUST ! Per direct aangesloten op een infuus !

 

Maar ja…..

 

Gelukkig, vandaag een geweldig sollicitatiegesprek gehad. 3,5 uur reizen (heen, en terug nog een keer) maar het was het waard !! Heb er echt goede hoop op. Gesprek liep lekker, niet zenuwachtig, gaf de goede antwoorden (gezien de stiekeme aantekeningen die men probeerde te maken) dusssss…

Hé, hé, nu kan het weekend eindelijk gaan beginnen…Vóór eindejaar bellen ze voor een tweede gesprek…

 

UP ??

 

Marcel

 

[Marcel (Up)]

Goed, waar waren we…?

 

Iemand trouwens nog interesse in het vervolg ?

Zo niet dan toch, voor mij is het een soort van uitlaatklep, en wie weet is er ooit nog eens iemand die er iets van opsteekt…..!

 

Zondag samen met familie alle privé eigendommen verwijderd. Denk aan foto’s, briefje’s, de kalender enzovoorts. Afgelopen maandag kwamen de (overname) heren naar de winkel.

 

Ineens wilde men niet meer met geld over de brug komen. ???

Wat is nl het geval :

 

De inventaris en de voorraad zijn jaren gelden bij een financiering verpand aan de bank. Daar maakt men nu natuurlijk (officieel) aanspraak op. Logisch. ON officieel gaat men met mij mee, om zoveel mogelijk liquide te maken, zodat ook zij straks meer in het laatje krijgen. Wat gebeurt er nu : de overname kandidaten gaan geld halen en de bankmedewerk(st)er laat fijntjes even weten dat men beter niet rechtstreeks aan mij kan betalen, maar beter aan de bank. Op hun overname zit namelijk nog een pandrecht. Logischerwijze komen de heren vrij zenuwachtig bij mij binnen. Ik heb ze eerlijk verteld dat het waar is, maar dat de bank in principe akkoord gaat met de verkoop. Helaas wilden ze toch niet met geld voor de dag komen, vóórdat dit door de bank geaccordeerd was.

Jammer genoeg kan de bank dit helemaal niet, aangezien ook zij twee wegen bewandelen !

De bank snapt verr…. Goed waar ik mee bezig ben. Men kán en mág niet accoord gaan, (officieel) maar meer keus hebben ze niet…

 

 

Nu zijn we dus exact een week verder en in principe geen steek opgeschoten. :P

 

We proberen nu een ander soort van contract te maken. Helaas wil de bank niet het bedrag hebben van de boekwaarde, maar men wil natuurlijk het verkoopbedrag hebben.

 

Een bedrijf stoppen is al hard en zelfs tegen (misschien) principes in. Soms sta je echter voor de keuze dat ook dit ondernemen is. Nu heb ik in principe 6 weken geleden besloten te stoppen en de WSNP in te gaan. Gelukkig was er iemand die mij wilde begeleiden om dit te voorkomen. 6 weken lang keihard gewerkt om alles in goede banen te leiden, maar in principe kan tot op heden nog steeds alles uitdraaien op een WSNP. Wat nu, als de verkoop alsnog niet doorgaat (het duurt te lang)? Wat nu wanneer het crediteuren accoord niet rond komt ? Ik loop al dagen met buikpijn en probeer mijn gedachten te verzetten met onafgemaakte klusjes als schilderwerk en sluitende traphekjes.

Heb ik toch het idee iets nuttigs te doen….

 

Mischien was het even een onduidelijk verhaal, maar zoals gezegd, is het voor mij een vorm van afschrijven.

 

Ik ga weer even naar mijn kwasten en trek een zondagmiddag biertje open !

Proost !

;D

[r.i.p. Ruben van den Oord]

wat dacht je van UP?

[r.i.p. Ruben van den Oord]

Het hele proces heeft tot nu toe 6 weken in beslag genomen, en dan nu nog twee weken om een crediteurenakkoord aan te bieden. Dit is waanzinnig kort. Eigenlijk heb je er gewoon 2 maanden langer voor nodig. In dit geval was dat niet wenselijk, Marcel wilde eigenlijk maar één week uitverkoop houden (eigenlijk wilde Marcel gewoon de deur dichtdoen, maar dat is gelukkig niet doorgegaan). Er is in de afgelopen weken veel gebeurd. We hebben veel, heel veel bereikt. De crediteurenstand is met 30% naar beneden gegaan, er is een kaspositie opgebouwd, de verplichtingen ivm de huurovereenkomst voor de komende 4 jaar (!) is ongedaan gemaakt. Al met al is de schuld bijna anderhalve ton afgenomen.

 

Maar er zijn ook een aantal zaken minder soepel verlopen. Dat gedoe met de overnemende partij bijvoorbeeld. Door de tijdsdruk die er achter zit worden sommige stappen wat sneller genomen dan wenselijk en daar loop je nu tegenaan. Voor de onderhandelingen van een bedrijfsovername zou je minimaal 6 weken moeten uittrekken. We hebben dat nu in 3 weken geperst. Hadden we niet beter.... Tuurlijk. Er zijn zat dingen die beter hadden gekund, als we daar de tijd voor hadden. Toch ben ik niet ontevreden. In het hele proces hebben we een aantal malen de verwachtingen naar beneden moeten bijstellen. Zo ook nu met de fooi waar we mee worden afgescheept voor de overname. Maar voorlopig kijgen we er nog steeds meer voor dan dat de bank had verwacht.

 

Het doel was niet zonder kleerscheuren van die winkel afkomen. Het doel was een faillissement of WSNP voorkomen, en dan het liefst met zo min mogelijk kleerscheuren. En daar heb ik nog steeds goede hoop op. Het crediteurenakkoord wat nu in voorbereiding is, is een veel voorkomend percentage waarmee succes mee kan worden geboekt. Het secundaire doel was, mocht het toch tot WSNP komen, om er voor te zorgen dat Marcel met opgeheven hoofd iedereen recht zou kunnen aankijken en zeggen: "Ik heb er alles aan gedaan om ervoor te zorgen dat de crediteuren zo min mogelijk schade lijden. Ik heb me kapot gewerkt voor mijn leveraniers, niet voor mezelf."

 

Dat laatste is zeker geslaagd. Ik heb het hier ale eerder gezegd: Marcel heeft karakter getoond, zoals maar zelden voorkomt. Jij kan jezelf in de spiegel aankijken, er is niets waarvoor je je hoeft te schamen. En dat is ook wat waard. Nu nog de laatste loodjes... en ja, die zijn het zwaarst....

 

Goed gedaan jochie!

[r.i.p. Ruben van den Oord]

Groot nieuws, en Marcel heeft de eer aan mij gelaten om het onze HigherLevel vrienden te vertellen.

 

Drie maanden geleden zijn we begonnen met een insolventieinterventie. Een duur woord voor schulden wegwerken. Een hele belangrijke stap hierin was om de grootste schuldeiser (de bank met ca. 60%) mee te krijgen in het crediteurenakkoord. Vanochtend heb ik de bank gesproken....

 

DE BANK IS AKKOORD MET EEN BETALING TEGEN FINALE KWIJTING!

 

Hiermee is de weg geopend om de overige crediteuren aan te schrijven. De kans op een succesvolle afronding van het traject is hiermee gestegen tot 90%. Al is het nu 11:05, ik gooi zo even een Joseph Guy in mijn koffie om het te vieren.

 

Hoewel "vieren" misschien geen goede omschrijving is, schuldsanering kent tenslotte alleen maar verliezers. De ecomomische schade is erg groot. Maar het is wel een belangrijk moment in een proces waarin de crediteuren zo veel mogelijk van hun geld terug kunnen zien. En dat was tenslotte een belangrijk uitgangspunt.

 

En nu eerst koffie (met Joseph Guy).

[Marcel (Up)]

Hallo allemaal….

 

Als “deler” van dit forum, nog een stukje dagboek. Voor diegene die het niet weten, “deler”komt van een ander topic,. Je hebt op dit forum “vragers” en “beantwoorders”, maar ik ben een “deler” genoemd, iets waar ik zeer trots op ben.

 

Buiten de vaste forum leden, zie ik aan de teller dat er ook vele bezoekers zich aan mijn topic wagen.

Dat geeft me de moed en kracht hiermee door te gaan. Het is ook een groot stuk ondernemerschap om je toko goed te kunnen sluiten, laten we wel wezen, weglopen kan iedereen….toch ?

 

Het begint ook steeds meer een stuk te worden over het persoonlijke treffen, wat je overkomt, wanneer je in een situatie als deze verzeilt.

Een faillissement of een aankomend faill. Geeft wel zo’n diepe impact op iemands persoonlijkheid en persoonlijke omstandigheden, welke je niet mag en kan onderschatten.

Het beëindigen van je onderneming is niet zo maar gedaan. Het feit van letterlijk je lampen uitdoen en voor de laatste maal de deur op slot, wat al heftig is, is voor de ondernemer al een sluitpost van minimaal een jaar. Dit doe je niet van de één op andere dag.

 

Wanneer je je hele ziel en zaligheid voor die hut hebt gegeven, je relatie op het spel hebt gezet om die tent draaiende te houden, en je moet dan, voor je eigen (gezin) bestwil besluiten om te stoppen…..

Wanneer gaan die oogkleppen af ? Ik weet het niet. Ik weet het écht niet. Ik ben nu bijna 4 maanden thuis en heb er veel over nagedacht. Wat is er fout gegaan, wat heb IK fout gedaan….Oh, ik weet wel dingen, maar die waren al en reactie op het feit dat ik al in die neerwaartse spiraal zat…

 

Dan nog eens iets :

Zélf weet je eigenlijk allang dat het niet goed gaat, toch ? Maar…. Er komen altijd betere tijden….

 

Dus tegen je omgeving vertel je hoe lekker het loopt, hoe druk je het hebt, enzovoorts. Je kunt toch ook niet anders ? Je zou wel gek zijn om te zeggen dat het niet goed gaat !

 

Maar… die mensen in je vaste kring (die je dan nog hebt) weten wel beter, en prikken er dwars door heen…Want je verandert..! Wist jezelf wel niet, maar schijnbaar dus toch wel…

 

Je wordt stiller, trekt jezelf terug, geeft overdreven reactie’s, over enthousiast enzovoorts.

Jammer genoeg zie je dit zelf niet, maar je omgeving des te meer.

 

En dan… de winkel gaat echt definitief dicht… een dag janken, maar per direct ook weer gigantisch druk ! Want je moet brieven schrijven, uitleg geven, nogmaals een brief schrijven, telefoontjes beantwoorden, mail blijft maar binnen komen enzovoorts…

 

En dan ineens, wanneer alles loopt.. stilte…. Je kunt niets meer doen dan wachten. Gaat men akkoord, gaat men niet akkoord ? En dan ? Welk traject volgen we dan ? Wanneer het toch tot een gerechtelijke uitspraak moet komen, hoe valt die dan uit ? Alsnog faillissement ? Alsnog WSNP ? Zijn we weer terug bij af ? Net als 4 maanden geleden….?????? Alles voor niets gedaan ? Maar wanneer je altijd 80 tot 100 uur gewerkt hebt (prima hoor !) en je moet nu ineens afhankelijk, achterover in je stoel gaan zitten wachten, tot dat iemand eens de tijd heeft gevonden om te reageren op een simpel briefje…… MOEDELOOS….

 

Dit is een heel klein stukje van wat er speelt bij een stoppende ondernemer. Ieder verhaal is een verhaal apart, en ook ik zou nog wel een uur door kunnen typen…

 

Wacht maar op mijn boek…!

 

Marcel

 

[r.i.p. Ruben van den Oord]

Wellicht is dit nu het keerpunt waarop je nu zelf ook de toekomst een beetje positiever gaat zien. Aan de start van het hele traject hebben we afgesproken dat je na afloop met opgeheven hoofd door je woonplaats kunt lopen. Dat je trots kunt zijn op wat je in de afgelopen jaren hebt gedaan: met hard werken een zaak proberen op te bouwen en iedereen eerlijk hebt benaderd - ook als het wat minder ging.

 

Maar wat veel belangrijker is: Dat je trots zou kunnen zijn op het feit dat je niet bent weggelopen voor je problemen zoals zovelen wèl zouden doen. Jij hebt je verantwoordelijkheid genomen, jij hebt er alles aan gedaan om iedereen zoveel mogelijk schadeloos te stellen. En dat die houding respect af heeft gedwongen blijkt wel uit het feit dat je met 97% van je crediteuren een akkoord hebt kunnen bereiken. Die overige 3% waren toch eikels, dus die zien we wel in de rechtszaal.

 

Woensdag gaan we de nodige stukken indienen bij de griffie in Breda. We hebben over iedere stap in het hele proces nagedacht, urenlang gediscussieerd, ruzie gemaakt, en zijn tot keuzes gekomen die bij Marcel horen. En juist die zorgvuldigheid om dicht bij de persoon te blijven en je niet te verliezen in de juridische mogelijkheden en trucs, wordt dan uiteindelijk beloond. Op een koude zaterdagavond in januari ergens in een héééél klein dorpje in het Brabantse Land waar driehonderd man met de rechter hand aan de linkerslaap salueren en met één stem scanderen:

 

MARCEL! MARCEL! MARCEL! MARCEL! MARCEL! MARCEL! MARCEL! MARCEL!

 

 

 

Alaaf !

[Marjan]

Enige nuancering is wel op zijn plek hier. Menig ondernemer die zelf geen kaas heeft gegeten van boekhouden en 100 uur per week aan het ondernemen is, laat zijn administratie door een administratiekantoor, boekhouder, accountant whatever doen. Het is ook een advies dat hier op HL vaak gegeven wordt. Ik kan me heel goed voorstellen dat TS die keuze heeft gemaakt en laten we eerlijk zijn: als ik mijn auto bij de garage breng voor onderhoud of reparatie ga ik er daarna ook niet zelf onder liggen om te controleren of ze het goed hebben gedaan. Hooguit smeer ik wat nagellak op de bougies om te controleren of ze wel echt vervangen zijn als ze op de rekening staan.

Ik ben het er op zich mee eens dat je als ondernemer in ieder geval ook zelf in grote lijnen moet weten wat er in je zaak speelt. Anderzijds vind ik dat je hierin ook moet kunnen vertrouwen op de diensten die een accountant je levert. Helaas blijkt in de praktijk nog wel eens dat dit vertrouwen beschaamd wordt en los van het feit dat je als ondernemer uiteraard zelf de verantwoordelijke bent hiervoor vind ik wat TS is overkomen iets waarvoor menig accountant zich diep zou schamen.

 

Overigens heb ik grote bewondering voor de wijze waarop TS zijn problemen het hoofd biedt of probeert te bieden. Ik proef hieruit ook de vechtlust van een ondernemer. Laat je die vechtlust in ieder geval niet ontnemen, juist in zware tijden is dat je kracht. Veel sterkte en succes!

 

[retail]

Moet even kwijt dat ik diep onder de indruk ben van de hulp van Ruben naar aanleiding van het eerste berichtje van Down.

Er is geen beter netwerk dan HL.

[LittleBit]

En je weet wat voor marges er op je producten zitten

Recent had ik een discussie met een collega ondernemer.

Hij kocht dingen voor E 10,- in en verkocht ze voor E 15,- euro.

Hij beweerde dat zijn marge 50% was.

Ik ben de mening toegedaan dat z'n marge 33% is.

Als je niet oppast lijkt je elkaar te begrijpen maar is er toch een mismatch.

 

Ik ken een boekhouder die alle inspanningen voor sw ontwikkeling deed activeren.

Dan zie je geen verlies en kom je toch handen met geld tekort.

 

Ik ken een ondernemer die een stuk van z'n pand leeg had staan.

Uiteindelijk vroeg iemand of hij dat kon huren voor een zacht prijsje en dat deed de ondernemer want die dacht nu wat extra geld te hebben.

De bank kwam er achter en vroeg een kopie van het huurcontract.

De bank ontdekte de huurdaling en gebruikt dat als herwaardering van het bedrijfspand zodat de ondernemer

van een normale hypotheek naar de tabel top-hypotheek ging met extra rentekosten en minder ruimte voor het bedrijfskrediet.

 

Als een ondernemer hier niet doorheen kan kijken is hij een gemakkelijk prooi.

 

[Henri Kroeze]

Kom een keer een avondje autootjes inpakken... Kost niets, lekker even iets heel anders!

[Marcel (Up)]

;D ;D ;D :'( ;D ;D ;D :'(

 

Effe geen woorden...

[Christine]

kun je met mij contact opnemen, ik heb en goede accountant en hij kan alle geld wat je verloren heb terug kunnen krijgen van jou belastingdienst,

 

Volgens mij is dat gewoon lariekoek.

[Karen]

 

@Karen : Kun je mij uitleggen hoe het kan dat je na een faill. toch weer een bedrijf gestart bent ? Heb je je schuldeisers alsnog kunnen betalen ?

 

 

Hallo Down (en de rest),

 

Ik was wat druk, maar hierbij toch nog even mijn eigen reactie. Want mijn ervaringen met een failissement zijn heel anders dan hoe Christine ze beschrijft en ik heb liever niet dat jij en de andere lezers alhier een plaatje op mij plakken dat voor mijn gevoel niet bij mij hoort.

 

Het grote verschil tussen jouw en mijn situatie is namelijk dat ik DGA van een BV was, waardoor ik de schuldeisers niet heb hoeven betalen.

Van onze accountant mochten wij destijds dat bedrijf alleen starten als we het in BV-vorm deden. Hij vond het risico te groot om als privepersonen te lopen. Ik heb bij de start van dat bedrijf dingen dus anders geregeld dan jij en daar bij het einde profijt van gehad. Wat overigens niet wegneemt dat ik 2,5 jaar heb gevochten om een faillissement te voorkomen.

Toen de (financiële) situatie onhoudbaar werd en ik op aanraden van mijn investeerders op pad ging om een crediteurenakkoord te sluiten, begon ik bij diezelfde accountant. Hij wilde daar niet aan meedoen. Hij vond dat akkoord prima voor de investeerders die meer hadden tegengewerkt dan meegewerkt, maar niet voor mij. Hij wist hoe zwaar ik het had met alle financiële problemen en zag geen uitweg meer voor me. Hij zei dat een goede ondernemer weet wanneer hij moet starten en dat een goede ondernemer ook weet wanneer hij moet stoppen. Zijn advies aan mij was om in enkele weken toe te gaan werken naar een faillissementsaanvraag zodat ik binnen afzienbare tijd weer verder kon met mijn leven. Daar heb ik braaf naar geluisterd en bleef achter met iets van 25-30 duizend gulden schuld aan twee banken waarvoor ik betalingsregelingen trof (goh, ik weet na 7 jaar niet eens precies meer hoeveel schuld ik toen had).

Toen ik enkele maanden na het faillissement had bedacht dat ik mezelf per uur ging verhuren (alleen voor zedelijke zaken uiteraard), belde ik diezelfde accountant met de vraag of hij nog ondernemers kende die klussen hadden liggen waar ze zelf niet aan toekwamen. Hij belde me een dag later terug dat hij zelf zo'n klus had en hij werd daarmee mijn eerste klant voor wie ik drie maanden twee dagen per week heb gewerkt.

Omdat ik altijd open en eerlijk zaken had gedaan wisten mensen hoe het ervoor stond met mijn bedrijf en wilden diverse voormalige klanten al heel snel weer zaken met me doen. Daarnaast had ik alle leveranciers (op advies van de curator) zelf gebeld over het faillissement en ben ik redelijk snel daarna met mijn eenmanszaakje ook met een aantal van hen weer zaken gaan doen. Ik was van een aantal namelijk een zeer tevreden klant.

Ongeveer een jaar na mijn faillissement heb ik mijn huis met kantoorruimte verkocht en toen kon ik niet alleen de rest van mijn schulden in een keer aflossen, maar bleek ook dat ik nog nooit zoveel verdiend had als met de bewuste drie maanden schilderen. Mijn huis was daardoor namelijk veel meer waard geworden (en binnen 2 weken verkocht).

 

Omdat ik een heel clean faillissement (zonder ongeregeldheden of verwijtbare zaken van mijn kant) heb gehad, had ik toen ik enkele jaren later een BV wilde oprichten de verklaring van geen bezwaar van het Ministerie van Justitie binnen 4 dagen in huis. Het enige dat ik daarvoor heb moeten doen is de stukken van de afronding van het faillissement bij de aanvraag voegen. Een banklening heb ik echter nadien niet meer aangevraagd (muv een hypotheek wat geen problemen opleverde). Een van de lessen van mijn faillissement is namelijk dat ik voortaan liever met eigen geld onderneem.

 

Hoewel ik al een jaar of drie/vier wekelijks tijdens presentaties vertel dat ik een faillissement heb meegemaakt, zijn de negatieve reacties daarop - en de suggesties dat voortaan niet meer te vertellen - die ik in al die jaren heb gehoord op de vingers van één hand te tellen.

Terugkijkend besef ik dat die periode tot een van de moeilijkste uit mijn leven behoort, maar ook tot een van de meest leerzame. Als mens ben ik er enorm door gegroeid, vooral omdat ik allerlei zaken en mensen in een ander perspectief heb leren zien. Daar trek ik nu dagelijks profijt van.

 

Zo, en nu stop ik met jouw draadje vervuilen. Want mijn faillissement is het verleden en jouw situatie het heden.

Ik hoop dat je uit mijn epistel positieve dingen voor jezelf haalt, dat je ziet dat ieder faillissement anders is en dat je eruit kunt destilleren dat je je inderdaad nergens voor hoeft te schamen. Met open en eerlijk over je situatie vertellen maak je dit drama voor jezelf en de mensen om je heen zo makkelijk mogelijk. Maar het blijft natuurlijk %^*.

 

Succes met je door deze moeilijke periode heenslaan.

 

Karen (wel benieuwd welk tentje in welke stad...)

 

 

 

 

 

 

 

[r.i.p. Ruben van den Oord]

Zal ik dan ook maar weer eens een bijdrage leveren aan de Down Diaries ;)

 

Het proces staat zachtjes te pruttelen, de snelkookpan-fase hebben we gelukkig gehad en dan lijkt het in een rustiger periode het contrast dubbel zo groot. Maar gelukkig gebeurt er niet niets.

 

Na het aanbieden van het akkoord, is er een week na het verstrijken van de termijn die crediteuren gegeven was om te reageren een herinnering verstuurd naar de non-respondenten, met het verzoek binnen 10 dagen óf akkoord te gaan, óf duidelijk aan te geven dat men niet akkoord gaat en waarom niet. Voor diegenen die niet van plan waren te reageren, het duidelijk gemaakt dat bij onthouden van stemming men zich bij voorbaat neerlegt bij de uitkomst van de stemming.

 

Het is een goed gebruik om met een volgende belangrijke stap een week/10 dagen te wachten ná datum deadline om zo eventuele late post toch nog te kunnen ondervangen. En op dat moment zit je een paar dagen voor kerst.... Eigenlijk wel een mooi moment om even de puntjes op de i te zetten in het dossier, volgende stappen goed voor te bereiden en alvast wat advocaten in stelling te brengen voor-het-geval-dat.

 

Voor we die stap nemen, nog één laatste poging van ondergetekende om de koppige crediteuren te overtuigen. Rechters vinden het namelijk fijn om te zien dat je alles uit de kast hebt getrokken om de gang naar de rechter te voorkomen. Helaas is dit een stap waarbij ik afhankelijk ben van derden, en dan moet de desbetreffende advocaat zich nog even in het dossier inlezen. Kost helaas onnodig tijd, maar ja... Tijd om alsnog maar eens die rechtenstudie-met-civiel-effect af te gaan maken...

 

Er is akkoord bereikt met 98% van de crediteuren die samen 90% van de vorderingen vertegenwoordigen, dus ik zie geen enkele reden waarom 'onze' Marcel 2009 zou gaan beginnen met een kruisje achter zijn naam in het insolventieregister...

 

DUS WAT MIJ BETREFT MAG JE ALVAST EEN SLOKJE PROEVEN VAN DIE CHAMPAGNE!

[Marcel (Up)]

5 minuten geleden het bericht gekregen dat ik uitgenodigd ben voor een tweede gesprek in mijn sollicitatie ronde !

 

Ik weet dat dit het beslissende gesprek gaat worden....dus ik neem straks alvast een klein slokje van die champagne !

 

Cheers Mate ! ;D

[Marcel (Up)]

PS....

 

Ben vandaag naar aanleiding van mijn eigen topic gestart met het opzetten van een brochure die, zoals mijn uiteindelijke bedoeling is, vanuit de KvK meegegeven gaat worden aan iedere starter (of bezoeker) van de KvK .

Nu nog in hele grote lijnen uiteraard, maar ik weet precies wat ik voor ogen heb....

Uiteindelijk een brochure voor de stoppende ondernemer (zodat die weet , waar hij/zij tegen aan kan lopen, alsook voor de starter als soort van......

 

Groet, Marcel

 

 

[zrski]

Voor mij was het rondscheuren in een busje een goede oplossing maar ik had inderdaad een rijbewijs. :)

 

Als ondernemer zet je je pijlen vaak automatisch te hoog, vooral als je een ondernemer bent met te veel druk voor je eigen gezondheid. Daarom wil ik je vooral aanraden om iets te gaan doen waar je gewoon doet wat er gedaan moet worden, geen aansprakelijkheid, geen hersen capaciteit, gewoon werken voor een loontje. Vergeet je pijlen even en geef jezelf de tijd om even op adem te komen.

 

Hoe simpel de job ook is, je krijgt maandelijks geld binnen, je kan trots zijn op jezelf dat je doet wat er gedaan moet worden en je hoeft je nooit zorgen te maken of je wel de capaciteit hebt om dat baantje te doen. Dat resulteerd in: Geld, rust en zelfvertrouwen. Drie handige tooltjes om jezelf weer tot jezelf te krijgen :)

[Marcel (Up)]

Jullie hebben ook helemaal gelijk.

 

Nadenkend de volgende aanvulling : AM is een professionele kerel, waar ik qua organisatie binnen de vereniging heel goed mee door één deur kon. Hij was "net" nieuw als AM, en kwam zich toen ook persoonlijk voorstellen in de winkel. Had ik nog nooit mee gemaakt....! Hij was ook diegene die als eerste bij de bank, mijn rapporten wél goed las. Toen is het balletje daadwerkelijk gaan rollen.

 

Dus tot nu alleen maar respect voor deze kerel.

 

Maar ja, het laatste gesprek bij hen op kantoor hebben hij en zijn manager mij echt te kakken gezet, en uitgemaakt voor oplichter en meer.... Niet fijn, zacht gezegd. Nu zie ik hem weer voor het eerst.

 

Intussen, maanden en veel wijsheid later, snap ik ze ook wel. Er zijn bij hun op kantoor zoveel fouten gemaakt, wat ik hier allemaal niet verteld heb (geen meerwaarde) , dat ze bang waren voor eigen hachie...

En ze hebben inderdaad van hogeraf ook een flinke uitbrander gekregen, dat terzijde.

 

Maar door jullie reactie's denk ik eigenlijk weer aan die correcte kerel, mijn leeftijd, die op dat moment gewoon even een rot baan had. Ik neig er nu inderdaad naar, om als eerste op hem af te stappen, en de hand te schudden. Denk nu zelfs, dat hij zal vragen, hoe het met me gaat....

 

Bedankt voor de reactie's, dit waren echte eye-openers voor me...

 

Down

[Marcel (Up)]

 

Kan het nu ook nog zo zijn dat je de wsnp in moet? En wat raad je mensen aan die in het zelfde schuitje als jou komen? Dezelfde weg bewandelen?

 

Jeee...... Weet je wat voor moeilijke vraag je stelt ? Ik ga proberen ( ! ) te beantwoorden, hoop dat het overkomt....

 

Ten eerste denk ik dat iedere zaak anders is. De omstandigheden, de situatie, maar ook de ondernemer zelf !

 

Omstandigheden :

 

Wat ik links en rechts hier op het forum lees, via PM te horen krijg, of van mijn ex-collega's in het dorp : alle verhalen zijn anders. Er zit wel een verhaalLIJN in, maar toch.

 

(Ik wil niet hebben dat iemand zich stoort, of het niet gepast vindt, dat ik mijn volgende regels plaats, anders laat weten, verwijder ik ze. )

 

Toen mijn zoontje dood geboren werd, en wij enkele weken later weer in de zaak en op straat waren, begonnen mensen met ons te praten : dat het zo erg was en zij ook zoiets meegemaakt hadden.... Kindje te vroeg, kindje ziek, kindje gedraaid in navelstreng, noem maar op.

NEE DUS ! Zo was het bij ons niet ! Wat bij ons gebeurd was, had een kans van 1: 14 miljoen ! Ga me dan niet vertellen dat jij dit ook meegemaakt hebt !

Dit wil ik ter verduidelijking geven, dat écht géén één situatie hetzelfde is....

 

Sommige ondernemers zijn moe gestreden, sommigen hebben echt geen uitweg meer, en sommigen zien het te zwart in.

 

Voor die gene die moe gestreden zijn, jarenlang herinneringen, incasso's, net op tijd af kunnen wenden enzovoorts kán het klaar zijn. Hoeft niet. Ik was intussen ook verrot van binnen. Ik had ook al eerder moeten stoppen, maar dat is dan weer achteraf. Ik had nog de "drive" er goed uit te willen komen. Maar ja, ik heb dan ook een vrouw en 2 guppen rond lopen.

 

Moet je mijn traject dan volgen ?? Kan er dus geen antwoord op geven. Vanuit ondernemerschap zeg ik Ja. Je bent je verplichtingen en ondernemerschap aangegaan, dan ook afmaken ook.

Maar wanneer er echt geen uitweg meer is, dan faillissement, of de ondernemer is intussen zo "ziek" van alle rompslomp, en kan het echt geen jaar meer aan....wat moet je dan ?

 

De eerste zin in mijn aankondigingsbrief luidde : "Een goed ondernemer beseft ook wanneer hij moet stoppen "

 

Het wil dus niet zeggen, dat wanneer je kiest voor een faillissement of WSNP, dat je geen goed ondernemer meer bent. Misschien juist wel. Ook een WSNP is verantwoording nemen.

 

Aan de ene kant, gun ik niemand het traject zoals ik tot nu toe mee maak, aan de andere kant is het voor mij een verdomde goede leerschool geweest. Ik ben ook weer eens fijntjes met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik was al langer niet meer full-time aanwezig, omdat ik zag dat het schip zinkende was. Maar had ik nog kunnen hozen ? Misschien wel, misschien niet. Gelukkig heb ik nog steeds geen spijt van de onderneming, en ook geen spijt dat ik sommige adviezen (als personeels sanering) in de wind geslagen heb. Ik zou het zo weer doen in ieder geval.

 

Het grootste probleem heb ik tot nu toe de emotionele achtbaan gevonden, en de onwetendheid en onzekerheid die continu, dag en nacht, 24/7 speelt.

 

Ik vind persoonlijk, dat ik, door dit traject te doorlopen, ik de "guts" heb gehad er voor mijn verantwoordelijkheden te staan, ik een ondernemer "pur sang" ben, tot het bittere eind, en al loopt het volgende week nog mis, zal ik er alles aan doen, ook hier weer zo goed mogelijk uit te komen !

 

Maar nogmaals, geen enkele andere ondernemer in de shit, die dit leest, mag of kan dit verhaal als leidraad gebruiken. Iedere situatie staat op zich, zaak is je goed te laten begeleiden.

 

Upside Down, Almost Up, Whatever....Ikke

 

PS : Ben trouwens wel heel blij dat ik via de achtergrond van HL (PM ) toch al enkele mensen van goed advies heb kunnen dienen !

 

[edit :] Aangezien ik één (1 ! ) zeer krampachtige weigeraar heb, is inderdaad de kans op WSNP nog steeds niet uitgesloten...

[Marcel (Up)]

Heren toch, geweld is nooit de oplossing!

 

Voor dit draadje na een grapje verder die kant op gaat is het wellicht handig te beseffen dat die krampachtige weigeraar misschien wel een kleine ondernemer net als wij is, die door dit hele gedoe zelf ook in de problemen zit. Laten we niet vergeten dat we in dit geweldig leerzame draadje slechts 1 kant van dit verhaal kunnen lezen.

 

Karen (die Down veel succes wenst bij de - hopelijk - laatste loodjes)

 

Mmmmhhh.... Karen kan wel altijd goed tussen de regels door lezen.....!

 

Inderdaad is het toevallig ook zo..... en dat is kl***....

Je moet goed beseffen, dat het traject wat ik nu volg, voor de meeste mensen (hoop ik althans) geen gesneden koek is ! Ik leer iedere maand, week, dag en zelfs per uur meer over het insolventietraject. Om een crediteurenakkoord af te dwingen, is het vanaf beginsel noodzakelijk dat je niet paulineus handelt. Anders zal de rechter je verzoek nooit homologeren !

 

Waarom typ ik dit stukje : Bovenstaande woorden waren voor mij ook geen gesneden koek, tot een tijdje geleden ! Dus het is niet zo vreemd dat een leverancier tegen dit hele traject sceptisch staat. Zeker wanneer het ook niet zo'n heel grote jongen is, zal hij zich behoorlijk gepakt voelen, en in eerste instantie weigeren mee te werken.

Ik kan me zijn weigerachtige houding dus heel goed voorstellen.... maar ik kan helaas niet anders ! Ik had ook veel makkelijker de deur dicht kunnen doen, de bank hun verpanding laten uitoefenen en een opkoper kunnen laten komen.

 

Gelukkig is, na een redelijk gesprek, crediteur vanmiddag alsnog akkoord gegaan.....

 

Nu blijven er alleen nog de jongens over die nergens op gereageerd hebben, en dus waarschijnlijk ook niet ter zitting zullen verschijnen.

 

De kans op afronding is nu heel groot geworden. Vandaag heel de dag met Ruben samen punt voor punt dossier nagekeken, uitgeprint, verbeterd, weer uitgeprint undsoweiter.... Was om 22.00 uur thuis....

 

De laatste kleine puntjes gaan nu nog op de i, en dan is het over..... Dan ligt volgens mij de bal bij de rechter. Ik kan nu in ieder geval écht NIETS meer doen. Heb al het mogelijke uit de kast getrokken. Degene die niet gereageerd hadden, afgelopen week alsnog een kans gegeven, geschreven, gefaxt, gebeld.....nu is het echt klaar.

 

Nu is het wachten op de zitting, vragen beantwoorden en, in de loop der verwachting, binnen 2 weken uitspraak.

 

Ik krijg nu ineens het gevoel, pas echt gestopt te zijn.....

 

 

*************************************************************************************************************************

??? Na een bak koffie bij Ruben vanochtend, kreeg ik een pakketje overhandigd.

Er werd alleen maar bij verteld, dat dit speciaal voor mij bezorgd was, op zijn adres......

Nu hou ik al niet van cadeautjes krijgen, ik ben meer van het geven, dus dit was dubbel vreemd....

 

Na het uitpakken was ik stil, zweterig, en had tranen in mijn ogen......

 

Door één, maar gezien het cadeau, door meerdere HL-ers is geprobeerd mij een hart onder de riem te steken....

Geheel anoniem, dus ik weet ook niet bij wie ik mag bedanken.

 

Nu ineens is het geschreven woord heel onpersoonlijk. Ik kan gewoon niet uitdrukken wat ik bedoel en voelde vanochtend...

Aan de gever (s) : ONTZETTEND BEDANKT....!!

Ik vind het echt onnodig, maar kan het door de anonimiteit ook niet terug sturen.

De discussie over wanneer we nieuwe kinderschoentjes kunnen gaan kopen is nu in ieder geval wel van de baan... :-[

 

Pffff......nooit meer doen, OK ? ;)

 

*********************************************************************************************************************************