Hoe alles regelen TER VOORKOMING faillissement? [lees maar eens......]

[Marcel (Up)]

ik vertrouw tegenwoordig iets meer mensen op Hl dan enkele weken gelden. Zowieso is het in mijn situatie even niet makkelijk iedereen te vertrouwen, maar ik heb op HL al zoveel geleerd....

 

Nou, ik heet dus Marcel, ben 36 jaar (echte leeftijd 63 voor mijn gevoel) getrouwd, en 2, eigenlijk 3 kindjes.

Ben begonnen in 2000 met de overname van een zonnestudio met prullaria, puur omdat ik de winkelruimte nodig had. Uitverkoop gehouden en kantoorvakhandel begonnen. Maar dan de echte, de betere. Géén Bruna achtig iets, maar waar je als bedrijf ook terecht kunt voor bijv. dozen enveloppen, inbindringen e.d. Insteek : pakjes enveloppen e.d kun je ook bij de Hema krijgen, maar voor het betere goed hoef je niet naar de groothandel, hebben we ook hier ! Na 2 jaar een aanbod gekregen een nog te verbouwen winkel te gaan huren. Huurbaas moest dus op voorhand al een huurder hebben. Wij huurden privé al boven zijn toko dus link was snel gelegd. Lang verhaal, zeer kort, relatie tussen hem en ons is vrij snel naar de klote gegaan. Op het moment van de heropening (want het is toch allemaal doorgegaan) zijn wij ons eerste kindje verloren na 9 maanden zwangerschap, overleed 4 uur vooraf. Hier hele grote tik mee gehad. Deze tik icm een te snelle verhuis, was er zakelijk eigenlijk nog niet aan toe, heeft heel veel geld en klanten gekost.

 

Zakelijk, volgens de papieren ging het vrij aardig : Omzet 100K, 150K, 250K enzovoorts met sprongetjes van 0,5 jaar ! De planning was vorig jaar de 4 ton te halen en plannen genoeg om uit te breiden ! 1 ding zat ons nog steeds niet lekker.... hoe kunnen wij nu, volgens de cijfers en acc. goed draaien, maar we kunnen geen droog brood kopen ? Waar doe ik iets fout ? Nog nooit geen echt salaris mee naar huis genomen (wel wat privé opnamen natuurlijk, jaarbasis 12000) maar niet iets waar ik 100 uur voor werk...

 

Crediteuren blijven oplopen... Grootste leverancier is het beu en gooit er uiteindelijk een leveringsstop in : niet gek hoor : 25.000 achterstand.... Ook de bank begint ineens te piepen : na jaren van de ene bedrijfsadviseur na de andere, kwam er ineens iemand die wel mijn rapporten las (stuurde ik altijd netjes in) in diezelfde week zat ik dus bij kredietrisico management !

 

Mijn acc. moest mee, en heeft daar alleen maar lopen schelden en tieren. De bank had fouten gemaakt door geen controle en dat kon hem niet verweten worden. Al met al, na een uur weer buiten en een bedenktijd van 5 dagen : of je trekt zelf de stekker eruit of de bank doet dit....

 

Volgende dag een feestje en loop iemand tegen het lijf welke regelmatig directeur wordt van bedrijven... een soort van de Nieuwenhuizen...(ken je hem ?) hij gaat mij helpen. Ook een oom van mijn vrouw (John) is acc. en gaat mee in de boeken. Beide komen tot de conclusie dat er iets rammelt....wat weten we niet precies, maar we hebben voldoende bewijzen om naar acc. te gaan. Wederom is hij helemaal over de pis, en hij heeft dag daarna alle contact verbroken. Geen jaarcijfers, salarisadm. BTW of loonaangifte meer, basta...

Ook mijn boekhouding kreeg ik pas terug na ondertekening van kwijtschelding van.....(???)

 

Nieuwe boekhouding opgestart en i.i.g. nog een dijk teveel betaalde BTW teruggevorderd tot 2004. Ook cijfers dus opnieuw ingeboekt. Kassastrookje voor kassastrookje... De cijfers die er daarna uitrolde waren eigenlijk zo dramatisch dat deze 2 heren al adviseerden per direct te stoppen.

 

Maar ja, een ondernemer blijft knokken en probeert nog ergens een lichtpuntje te zien.

 

Wederom (ja inderdaad) een BBZ aangevraagd en deze is afgekeurd omdat men de cijfers niet vertrouwde. Letterlijk : "er is ons al jaren een geflatteerde boekhouding voorgespiegeld".......

(IMK)

 

Toen ook nog maar effe ondernemersklankbord ingeschakeld en die sloeg ook na 10 minuten zijn dossier dicht en gaf het advies faill. aan te vragen.....

 

De beslissing wordt genomen : we kappen ermee... alles wijst erop dat ik ong. voor 300,00 per maand sta te werken. Er moet gewoon zwaar geld bij. Dit kan en mag ik mijn gezin niet aandoen...

 

En nu ? Stoppen, maar hoe ????

 

Ik wil er natuurlijk zo goed mogelijk uitkomen en er zitten nogal wat haken en ogen in de loop der jaren( verpanding, leningen, eigendomsrecht, mede ondertekenign echtgenote, huwelijkse voorwaarden getrouwd enz.)

 

Niemand, maar dan ook écht niemand kan je helpen : ik wil stoppen : HELP !

 

KvK : euh, ja, we kunnen je helpen met uitschrijven, verder niets

IMK : daar zijn we niet voor

Gemeente ; tent dicht, uitschrijven KvK, en bijstand komen aanvragen, proberen we je de schuldsanering in te doen, maar dat kan alleen maar wanneer je weer privé persoon bent.

 

Dit kan ik (gevoelsmatig) niet maken. Ik ben een zeer bekend persoon en ga niet met de staart tussen de benen de hut dichtgooien en pleite... verrek ik !

 

Dan maar naar de bank. "luister, ik loop al 4 dagen te shoppen met cijfers om de toko dicht te gooien, het lukt me niet, hier zijn de cijfers, het is aan jullie !"

 

10 Minuten later stond ik weer met lege handen en een "succes ermee" buiten... Kun je je dit voorstellen ?

 

Gelukkig via HL iemand ontmoet die mij momenteel geweldig begeleidt. Leveranciers zijn effe rustig, alleen de bank staat op achterste poten, maar ja, er valt bij ons toch niets te halen....

 

Heel traject uitgestippeld, ben een halve jurist geworden en ben vechtende om niet failliet te gaan en uit de WSNP te blijven. Papieren hiervoor gaan morgen wel de deur uit, kan het altijd nog terugdraaien.

 

 

WOW,,,, dit was effe in tien min. rap typen !!! Dit was de grote verhaal lijn.... Misschien komt er nog wel aanvulling, misschien moest ik gewoon effe mijn verhaal kwijt...!

 

 

"Down" / Marcel

 

[Verandering: Titel aangepast voor het beter vindbaar maken op HL.nl]

[Marcel (Up)]

Hé hallo allemaal ! Zijn er nog luisteraars ??

 

De vaste lezers zullen wel gezien hebben dat we links en rechts wat vragen gesteld hebben, maar dat waren merendeel juridische of belastingtechnische adviezen. Deze draad is, zoals Karen zei, de mens achter de onderneming.

 

Nou, deze mens is klaar en op....

 

Even voor de goede orde en geruststelling hier en daar : Ben genaaid door de KvK... Aangezien de schulden van een eenmanszaak rusten op de schouders van de eigenaar/ondernemer, had ik me allang uit kunnen schrijven.... Intussen dus ook gebeurt !

 

Als een gek contact opgenomen met Gemeente ivm schuldsanering en de thuis papieren op orde te krijgen ( achterstand VGZ....meer dan 750....niet tof...)

Aanstaande dinsdag 10.00 uur een afspraak...Maar.... dan moet je wél ingeschreven staan bij CWI !

 

Shit, da's waar ook ! Effe gauw naar toe..! Uhuh...nee dus ! Inschrijven werkt tegenwoordig via internet. Maar goed dat ik (met mijn jas al aan) even gebeld had...

 

Natuurlijk tegen verschillende belachelijke dingen aangelopen, 4 x de helpdesk gebeld (ik wil als baan bijv, alg. produktiemedewerker, maar dit staat er niet tussen ? Oh, klik maar gewoon ergens op, dit haalt uw begeleider straks wel weer weg ! Heb dus nu ingeschreven als chef bakkerij geloof ik...???)

 

Bijstand aanvagen is de volgende pagina : Bent U": dakloos ? Nee... BBZ aanvrager ? Nee... Dan stopt nu het programma voor u en dient u contact op te nemen met het CWI om langs te komen !

 

Godgloeiendeteringnondeju ! Dat probeer ik heel de tijd al !!!!!!!!!!

 

Weer een halve dag verloren ! Bellen ! Hallo... hier ben ik weer, zus en zo : wat nu ? We bellen u terug. Automatisch binnen 8 werkuren, dus of vandaag vóór 17.00 uur, anders bent u maandag de eerste.

Euh...ja, maar ik zit dinsdag bij de gemeente en dan moet het rond zijn. Ooo, geen probleem, dat zegt u maar tegen diegene die u terugbelt ! Prettig weekend.

 

Natuurlijk wordt er niet terug gebeld voor 5-en, dus maandag dan maar, denk ik ?

 

Intussen loopt de zaak tegen huurbaas ook gewoon lekker door en krijg ik de melding van de bank dat men mij dinsdag om 11.00 uur ter kantore verwacht aangaande de afwikkeling...

 

Dus om 10.00 uur gemeente en om 11.00 uur bank ... Mmmmhh.... moeilijke keus, denk dat gemeente dan toch maar effe verschoven wordt, aangezien ik bij bank misschien een akkoord kan bereiken

 

Ach, we leven nog, maar de put wordt wel diep moet ik zeggen hoor.... De dagen worden ook langer enzo..Gelukkig heb ik mijn zolder die ik aan het opknappen ben. Kantoor in de huiskamer is niet meer nodig. Maar ja, latex, plank en rachelwerk kosten ook geld...

 

Zit er in ieder geval zwaar door heen. Vanavond even een biertje gaan drinken in de tent om de hoek. Zag er tegen op, maar had er ook zin in. Effe ouwehoeren... mooi niet dus. De tent zit vol en jij zit alleen...Niemand praat met je, je bent een paria geworden...

Het is op klaar, en over. De keren dat ik in de shit zit worden meer en langer. Ik ken een kerel die zijn blauwe brieven verzamelde en niet meer openmaakte, en hij was er tot mijn stomme verbazing nog trots op ook... Natuurlijk is hij pleite, maar het tekent wel mijn geval... Ik zie de postbode aankomen ( je weet intussen hoelaat) en je bent bang of ze aanbelt voor aangteekende zooi of gewoon doorloopt....

 

Eén positief iets...mensen die ik spreek, zijn allemaal "oprecht" belangstellend hoe het nu met mij/ons/en de afwerking gaat...

 

Zo, met een halve bak bier achter mijn nek ga ik nu mijn bedje maar opzoeken denk ik,,,,, (of niet )

:P

 

 

[PaulGo]

Beste Down,

 

Ik heb heel erg met jou te doen. Van een bloeiend bedrijf naar een faillisement door domme pech. Dat overkomt veel ondernemers in dit slechte economische tij. Of dat nou door een slechte accountant of ziekte of wat dan ook komt. Het meest zonde vind ik dat zo veel talent verkwist wordt. Zou het CWI jou geen baan kunnen aanbieden in de zakelijke sector bijv. ondersteuning van start ups of zo. Ook beeindigen veel gepensioneerde ondernemers hun nu bloeiende bedrijf door gebrek aan opvolging: Doodzonde. Ook is er een groot gebrek aan zakenpartners in ons land. Hopelijk vind je snel een nieuwe job. Het allerbelangrijkste wat je moet voorkomen is dat je er lichameljk aan onderdoor gaat. Ik ken al zoveel ondernemers die door de stress ernstig ziek werden. Onze gezondheid is het belangrijkste wat er is en ondernemen is een risicofactor. Zelf krijg ik daar ook enorm veel spanningen door ( nu bijv. met een slechte website) Maar ik fleur weer op bij elke nieuwe activiteit.

 

Verder vraag ik mij af waarom het NIVRA de beroepsorganisatie haar leden niet beter in de gaten houdt. Er is een geschillencommisie en een tuchtcommissie. Echter een soort garantiefonds net zoals bij reisorganisaties zou een goed idee zijn lijkt mij.

 

Paul

[Marcel (Up)]

Bij het C.W.I…..

 

“Goedemorgen !”

 

“Goedemorgen…..”

 

“Koffie ?”

 

“Is het gratis ? Oh, ja, lekker !” ;)

 

Ik heb begrepen dat u zich komt inschrijven voor een bijstandsuitkering ? Nou, ik kan u wel alvast vertellen dat het in ieder geval geen vetpot is !

 

Neuh, hadden we ook niet verwacht, maar iedere paar 100 piek is momenteel meegenomen ! En doe trouwens ook maar gelijk met terugwerkende kracht, en wanneer mogelijk geef effe een voorschotje mee, kunnen we dadelijk boodschappen doen…!

 

Even was het stil, toen kwam er een kladblok en een pen op tafel en begon mevrouw uit te leggen en uit te rekenen dat ik daar zat voor een uitkering van 130 euro per maand. Bruto of netto, dat mag ik even kwijt zijn. En terugwerkende kracht, daar doen ze niet aan…

 

Voor dat bedrag mag ik me storten in de sollicitatieplicht, willen ze wederom overal copieën van enzovoorts. Dan daarbij, waarom wilt u zich inschrijven voor de bijstand ?

Nou dat wil ik niet persé, probeer toch zo rap mogelijk weer te gaan werken, maar dat moet van de gemeente…ten eerste om inkomen te genereren, ten tweede ivm mijn WSNP-aanvraag, en om thuis de boel vanaf het begin in goede banen te eliden, want daar begint het nu toch ook wel spastisch te worden…

 

Volgens de dame van het CWI is dit grote kletspraat.

 

Er is nl inkomen, want mijn vrouw werkt dus de gemeente kan gewoon aan het werk ! Voor die paar grijpstuivers is het een belachelijk traject om te gaan volgen, men kan mijn vrouw verplichten meer te gaan werken, zelfs eventueel ergens anders, en ze vond het sowieso voor mij niet verstandig om vóór januari aan de gang te gaan…In ieder geval niet voor een vaste 40 uur. Wanneer ik zelfs maar één of twee dagen voor een uitzendbureau werk (wat dus mijn bedoeling was) haal ik meer binnen dan via CWI.

 

Omdat we er toch op aandrongen heeft ze ons toch ingeschreven. Mijn vrouw als werkzoekende voor 24 uur, met een baan van 24 uur en nergens anders naar op zoek…(???) en mij als werkzoekende voor 40 uur, beschikbaar vanaf januari…

 

Wel gaf ze in ieder geval nog de tip om (wel met terugwerkende kracht) Algemene Heffingskorting aan te vragen)

 

Met een zwaar, zeer leeg gevoel terug naar huis…… Vandaag verder niets meer gedaan….

:-\

[Frans Sijtsma]

He downie boy on the way up, meen me te herinneren dat ik je een dag of wat geleden een PM gestuurd had. wellicht even lezen of het iets voor je is?

[Marcel (Up)]

zomaar een vraagje tussendoor :

 

Is dit eigenlijk wel iets waarop de ondernemer zit te wachten ? Het is eigenlijk een forum van en dóór ondernemers en ik zit hier gewoon mijn "dagboek"bij te houden.... ik heb geen "blog" of site of zo, dus dit is "my only way UP (ofout) "

 

Maar.... volgens mij niet gebruiklijk ...

 

:P

[Jeroen Bakker]

reus 3 november 2008 Re:Hoe alles regelen na faillissement? [lees maar eens......] Fijn dat je het zelf ook inziet.....

 

The end.... ;)

 

Inhoudelijk is dit zeker een leerzaam verhaal, wat mij betreft hoef je nog niet te stoppen als er aanvullingen zijn en nieuwe ontwikkelingen. Ook het menselijke achter het verhaal is belangrijk voor veel mensen om eens mee te krijgen. Een faillisement is geen schande, maar is juist een wijze les en zou in NL flink wat normaler benaderd mogen worden (wat ook één van de redenen is om HL te starten trouwens)!

[retail]

Blij dat er grote kans is dat alles toch nog goed komt, me felicitaties.

 

Nu is goed misschien niet het goede woord, de gehele situatie is natuurlijk nog niet de oude maar er sprankeld hoop voor de toekomst.

[Marcel (Up)]

Hele zware avond en nacht gehad....

Waarom ? Geen idee.... Had eigenlijk een soort van "feestdag" moeten zijn.

 

Misschien was het wel een stukje ontlading ofzo wat er uit kwam.

 

In ieder geval vanochtend besloten er vanaf nu ECHT voor te gaan ! Verd.... Schop onder je kont en zet jezelf terug op de rails !

 

Ben, sinds ik thuis zit, zo'n week of 6,7 nu, niet meer in het centrum geweest. Kinderen worden met omweg naar school en KDV gebracht e.d.

Maar vanochtend ging het dus anders... heb de normale weg gefiets, vriendelijk gezwaaid en gelachen naar iedereen, en ben voor het eerst dus langs "mijn" toko gekomen....

Daar is men druk bezig, binnenkort opening.

 

Mijn god, wat deed dit zeer........ En toch was dit goed volgens mij. Effe een traan weggeveegd, en langzaam terug naar huis gefietst. Paar paracetamolletjes voor het zware hoofd en een verse pot koffie...

 

Gelijk begonnen met ruimen, zodat ik inderdaad aan die nieuwe start kan gaan beginnen ! 10 minuten later belde voor de eerste maal het uitzendbureau ! Of ik morgen en vrijdag kan komen werken ! Als dat geen toeval is, het moest gewoon zo zijn !

 

Ik was zo ontzettend overdonderd, dat ik hem echt even terug moest bellen. Wie brengt kinderen naar school, lunchpakketje, voor het eerst sinds jááááren weer anders "werken" .... Kun je je voorstellen ?

Maar binnen 2 minuten, was ik eruit : Het is even doodeng, maar daarna weet je niet beter, eens moet toch de eerste keer zijn, dus DOEN !

 

Heeft het bedrijf 3 uitzendbureau's ingeschakeld en was het baantje dus al vergeven. Wel gelijk aangegeven dat ik dus nu niet meer hoef na te denken, maar dat ik er ben, bij iedere volgende oproep....!

 

 

[Karen]

Ha Down,

 

Dankjewel dat je weer verder met ons deelt middels je HL dagboek.

Ik vond het erg boeiend om te zien dat jij over twee dingen schrijft die mij heel erg zijn bijgebleven van mijn eigen faillissement.

 

De eerste is dat de reacties van mensen mij enorm zijn meegevallen en ik er na mijn faillissement achter kwam dat mensen helemaal niet op me neerkeken, maar zich juist zorgen om me maakten en oprechte interesse in me hadden.

Ik hoop dat jij ook snel inziet dat de meeste mensen die vriendelijk hallo zeggen dat ook echt menen en met je meeleven (wat iets heel anders is dan medelijden met je hebben, heb ik ook niet maar ik leef wel erg met je mee). Jijzelf bent echt degene die jou het meest verwijt op dit moment.

 

Het tweede is dat je aangeeft tevreden te zijn over de lichamelijke arbeid die je heb verricht. Ik vertel regelmatig dat ik na mijn faillissement drie maanden therapeutisch mijn huis aan de buitenkant ben gaan schilderen. En dat ik iedere failliete ondernemer adviseer ook dergelijke activiteiten te ontplooien. Als je er geestelijk doorheen zit kan lichamelijke arbeid waarbij je snel resultaat ziet, je gevoel van eigenwaarde enorm uppen (om even in jouw terminologie te blijven).

En zes meter hoog op een ladder zag ik mijn leven en de wereld weer eens in het juiste perspectief. Heel verhelderend. ;D

 

En voor wat betreft je dochter. Dat kun je ook positief zien. Ze ziet jou blijkbaar nog steeds als de liefste man op aarde en die huurbaas zeker niet. Ze vertelde je vast heel vrolijk en trots dat ze een nieuwe winkel voor je had gebouwd. Dat maakt haar naast optimistisch, hulpvaardig, zorgzaam, hardwerkend en creatief. Prima eigenschappen toch? Daar kan ze later vast nog veel aan hebben. :)

 

Maar goed, ik vind het prettig tussen de regels door te kunnen lezen dat het einde van jouw tunnel in zicht lijkt te komen. En wens je toe dat je er snel uitkomt.

 

Groeten Karen

[Christel FM]

Zojuist het hele topic doorgelezen. Ik word niet snel stil van de ervaringen van anderen, maar op dit moment ben ik echt enorm onder de indruk.

 

Marcel, wat een verhaal! Wat een ellende! En, wat een doorzettingsvermogen! Juist door dit topic realiseer ik me nu de emotionele schade van een faillissement.

 

Ik wil je heel erg veel sterkte wensen. Heel goed dat je de stap genomen hebt om met iemand te gaan praten. Dergelijke ervaringen zijn niet te behappen zonder hulp.

 

Ik waardeer het echt heel erg dat je jouw ervaringen wilt delen. Het allerbeste gewenst!

 

 

[Christine]

Dit is een heel klein stukje van wat er speelt bij een stoppende ondernemer.

 

Volgens mij kan dat niet, een "stoppende ondernemer". Een ondernemer is als een veer in een klok. Er zit een palletje aan dat voorkomt dat 'ie gaat lopen, maar als het palletje eenmaal weg is kan het niet meer terug. Maw, een ondernemer gaat gewoon door. Dat is de reden dat ondernemers met tegenslag die hun bedrijf moeten stoppen, er niet aan onderdoor gaan. Die veer houdt ze aan de gang. Het bedrijf stopt, maar de ondernemer niet :-)

[Marcel (Up)]

Afgelopen week, tijdens Calimero's feestje bracht ik vol verbazing ter sprake dat dit topic zo verschrikkelijk veel gelezen werd. En ik bedoel echte verbazing, want ik doe niets, voeg niets toe, maar VERTEL alleen maar. Ook heb ik toen gezegd : "Mócht de teller op 10.000 lezers komen, krijgt diegene een bos rozen van me !"

Maar dan niet een lezer natuurlijk, het moet wel toegevoegde waarde voor anderen hebben !!

 

Ik krijg soms zoveel heel goede PM reactie's dat het eigenlijk zonde is, dat ze hier niet in gezet zijn. Zoals ik begrijp uit deze PM is dit topic een on-line leerschool geworden voor diverse soort ondernemers. Diegene die stuk gaan, of stuk zitten, diegene die volle bak aan de gang willen maar weer even teruggefloten worden, en de ras echte die al jaren meegaan, en inzien dat het zomaar gebeuren kan !

 

Wie wil de rozen ?? :-K

 

(en wederom kijk ik vol verbazing naar de teller.... ???)

 

[Christel FM]

Hoe alles regelen na faillissement? [lees maar eens......] « 1 2 ... 10 11 » down 157 10009

 

;D ;D ;D

 

En niemand de bloemen verdient.....

 

Ik denk dat je vrouw ze na alle ellende wel verdiend heeft! ;)

[r.i.p. Ruben van den Oord]

Neeeeee je gaat toch geen stofje gebruiken als je zomaar een uur of 20 per week cadeau krijgt? Enig idee hoe productief een mens kan zijn tussen 12:00 en 6:00 in de nacht? ;D

 

Maar inderdaad, wat een laml*l die BD ambtenaar zeg. Die heeft geen idee wat 'ie zegt. Maar hoevelen zullen zijn 'advies' wel opvolgen? Ik kwam van de week ergens een berichtje tegen dat een kwart van de faillissementen is te wijten aan dit soort adviezen, terwijl het faillissement niet eens nodig is! Een kwart van de faillissementen wordt uitgespoken omdat men een korte tijd een beetje krap zit. Een kwart !!!!

 

Ik durf dat percentage niet eens te extrapoleren naar gezinsgrootte, eerstegraads familieleden... Dat is een gigantisch aantal personen die komend jaar zwaar worden getroffen door het advies "vraag maar Wsnp aan, dan ben je overal vanaf". Als morgen dat de helft van aantal personen een week ziek worden door een verkeerd advies van het Ministerie V & W dan heb je een kabinetscrisis die het Lijst Pim Fortuyn-debacle in één klap doet vergeten. Maar als dat aantal mensen drie jaar lang worden gemangeld door krankzinnige regelgeving hoor je niemand. ("De commissie Huppeldepup constateert dat de regeling naar behoren functioneert".... HA! )

[Marcel (Up)]

Even een klein stukje stoppend ondernemerschap tussendoor. Waar zal ik eens beginnen ?

Eigenlijk zegt dat al genoeg... Want je gedachten gaan van hier tot Tokio, of ze lijken stil te staan.

Zoals eerder gezegd, het is een gigantische achtbaan.

 

In principe is de kwestie niet zo moeilijk :

 

- je toko wil niet meer

- je besluit te stoppen

- je rond het af

- en je gaat verder (met wat dan ook...)

 

DUS NIET !!

 

Het proces te stoppen zit veel en veel dieper. Je weet allang, bewust al dan niet onbewust, dat het niet goed gaat. Daar heb je als ondernemer geen cijfers voor nodig. Dat is een GEVOEL !

Je merkt het, je proeft het, je voelt het... Heel langzaamaan sluipt het erin... en dan ineens, raak je het kwijt. Je raakt de "vat" op je bedrijf kwijt, op de cijfers, op alles....

De neerwaartse spiraal waar je dan al in terecht bent gekomen, gaat ineens sneller en sneller...

Je kunt 1 rekening niet betalen, dan twee, dan 6, en nog meer...

 

Gelukkig, je bent een goede compagnon, een betrouwbaar iemand, dus je kunt betalingsafspraken maken. Ook met een klein babbeltje met de bank, kom je wederom een kredietje verder.

 

Totdat je zover komt, dat je bedrijf dus allleen nog maar uit leningen en aflossingen bestaat. En dat je dus eigenlijk alles met geleend geld gefinancierd hebt. En je blauw betaald aan rente en kosten natuurlijk...

Gek hé ? Dat er onder de streep niets over blijft !

Iedereen maakt fouten en ik misshien meer dan jij... Maar je zou verwachten dat een bank of accountant eerder ingrijpt... Niet dus. Zelfs toen ik onder "curatele" stond van Krediet Risico Management, kreeg ik gewoon, standaard, mijn seizoenskrediet. Ja, zo stond het toch in de computer ??

 

Zou ik het achteraf, nu anders doen ? Nee, sorry, denk het niet. Ik verwijt mezelf namelijk nog steeds niets. Oh, aan alle kanten vliegen die verwijten om mijn oren natuurlijk...

Waarom was jij niet in de zaak ? Waarom wel duur personeel ? Moet ik dit verantwoorden ? Ja en Nee... Personeel moest iig betaald worden tot 18.00 uur,....dus wanneer er niets te doen was, ging IK naar huis. Fout ? Misschien wel, maar ik zag het schip zinken, en wilde het niet beseffen... en zei dus dat ik het thuis druk had met afspraken e.d.

 

Maar ja, dan beginnen klanten zich af te vragen waar jij bent...En dan blijkt dus maar weer eens dat de eigenaar de basis is van de toko, maakt niet uit hoe groot of klein.

"Is-ie er niet ? Oh, dan kom ik morgen wel terug !" Maakt niet uit waarvoor, de consument vertrouwd JOU (W) oordeel...

 

Intussen zelf het overzicht kwijt in betalingsafspraken, dwangbevelen, en intussen maar lachen. Personeel in delen uitbetalen, zelfs in kleingeld, omdat het niet meer anders kan. Je gezin moet eten, en de kas is leeg. Tuurlijk, er is omzet, maar nee , lieve schat, dat is voor de crediteuren....! Dan nog maar een weekje op kapotte schoenen, volgende week zal het vast beter gaan !

 

Een kromme gedachtengang ? Misschien wel. Heb nooit een cent uit de zaak getrokken, behalve het meest hoognodige. Misschien had ik het anders moeten doen, maar is dat niet altijd achteraf ?

 

En ineens, terwijl het water boven je lippen staat, je personeel niet meer weet, wat ze nog aan de baas hebben, knalt de boel uit elkaar. En dan gaat het snel, echt waar...

Nu weet je het zeker. Het wordt tastbaar, aangezien ze letterlijk aan de deur staan en een brief persoonlijk overhandigen.

Failliet.... of nog net niet..

 

En ineens wordt je moe....zo moe....

 

Je bent moe gestreden, je wilt niet meer, als het maar afgelopen is...alsjeblieft....

 

Nu is de tent verkocht, ben er AL 5 maanden vanf, maar zo is het dus niet. Het is gewoon niet zo, wanneer je de toko verkoopt, die ook niet meer van jou is. Het blijft mijn hut !

Ook mijn dochter roept nog steeds vanachterop de fiets : Hé papa, dat is toch jou werk ?? !!

 

Langzaamaan begin ik me weer eens onder de mensen te begeven. En steeds meer mensen, ook voor MIJ vreemden, vragen hoe het met me gaat, of ik al werk heb enzo.

 

Sorry, het gaat KLOTE ! Ja, sorry, mevrouw, u vroeg toch iets ? Nou, ik zit al 5 maanden thuis, zonder werk, inkomen, WW of bijstand, we leven van 800 piek in de maand, 2 kleine kinderen, neeeuuuh, ik voel me niet zo top.

Hoe is het eigenlijk met u ??

 

En dan ook nog die grote mate van onzekerheid. De hoeveelheid papierwerk ivm akkoord, het achter de bank of de deur verstoppen, telefoon niet aannnemen, precies weten wanneer de postbode komt, of die aanbelt ivm aangetekende brief, deurwaarders, vanaf boven uit het raam kijken wie er voord de deur staat...

 

Maar ook: vrienden en familie verwaarlozen en niet meer bellen of bezoeken. Je komt de deur niet meer uit. Waarom niet ? Geen idee.... Het gevoel van falen is er niet, wel het continu nadenken...waar deed ik het fout. Wat had ik anders moeten doen. Had ik eerder moeten ingrijpen ? Personeel de deur uit, of minder betalen....

 

Sorry, nee...ik zou het zo weer doen en op dezelfde manier !

 

Dan de slotfase in : proberen uit die f***ng WSNP te blijven. Een nog grotere mate van onzekerheid dient zich aan...

Alsjeblieft,... kunnen we dit nog hebben..... ??? Helaas, geen keus....we zullen wel moeten...

 

De nieuwe eigenaren draaien nu alles low-budget, en ze snappen niet waarom Marcel de omzetten wel behaalde en zij niet... IK WEL.... Men kwam naar MARCEL ! En niet naar (****bedrijfsnaam****) en dat is een verrekte groot verschil !

 

Eigenlijk heb ik het zo slecht nog niet gedaan... Soms ben ik blij dat ik ervan af ben, soms denk ik wel eens.....

 

 

???

[Marcel (Up)]

Jezus, mensen wat een avond !

 

Ik ben écht weg geweest ! Samen met mijn vrouw naar een pre carnavalsavond, waarbij ik iedereen tegen kon komen...

 

Je moet het even begrijpen : Hoe kun je in jouw hoedanigheid het flikken om een biertje te gaan drinken, terwijl ik nog geld van je tegoed heb...

Dat is mijn gedachte om dus de deur niet uit te gaan.

 

Aan de andere kant ziet men mijn vrouw (met kinderen) alléén over straat gaan, en gaan daar de praatjes weer over...

 

Dus... gevoel even aan de kant, babyfoon bij de buren en met je vrouw mee ! Je kunt ze niet altijd overal alleen naar toe laten gaan !

 

Ik kon het niet geloven : vanaf de eerste stap binnen : "Kerel, wat ben ik blij jou weer eens te zien !" Biertje, schouderklopjes, omhelzingen...ongelooflijk !

En toen moest mijn "kluppie" eigenlijk iets op het podium doen. Men had zich officieel afgemeld, maar de presentatoren hadden mij binnen zien komen...

 

"Niemand van (....) is aanwezig behalve MARCEL ! We zijn blij dat hij er is, dus kom hier ! "

 

Ken je het verhaal van die zee die openging ? Zo leek het wel in de zaal.

Eén groot gangpad en 300 mensen : "Marcel, Marcel, Marcel..."

 

Moet je zien wat je in de loop der jaren voor de mensen betekent hebt. Ik heb altijd heel veel goede doelen en ook de carnaval in zijn algemeen gesponsord, terwijl ik eigenlijk geen cent te makken had. Zelfs dat maakt niet meer uit, vanavond deed zoveel goed, het leek wel een algemeen "dank-je-wel" ... Ben er helemaal kapot van...

 

Moest dit even kwijt,.... :'( :'(

 

 

[Marcel (Up)]

sorry, op advies verwijdert....

 

Marcel

[Marcel (Up)]

Dan zijn ze bij mij helemaal snel klaar : heb geen uitkering of bijstand, en echtgenote werkt 24 uur :(

 

Heb nu trouwens gesolliciteerd bij "de Post" : én werken, en tijd om zaken af te handelen en andere zaken over nieuw te beginnen. En misschien een beetje ritme....

[Anoniem_2019]

Je wordt altijd meer gekweld door de dingen die je NIET gedaan hebt dan door de dingen die je WEL gedaan hebt. Je hebt het geprobeerd maar je faalt niet als mens, want je bent vast een goede vader en liefhebbende echtgenoot!

 

Ik ga vaak naar Ierland, en als ik terugkom denk ik altijd 'wat hebben we het hier goed voor elkaar in NL'. Als ik dit soort verhalen lees, dan denk ik weer 'Ondernemen in NL, ik kan het iedereen afraden!'.

 

Je zit nu in een soort bureaucratische hel, maar geloof me, op een bepaald moment is dit allemaal weer afgelopen. Volhouden! Je klinkt als iemand die altijd weer op zijn pootjes terechtkomt, omdat je ondernemend bent en niet snel opgeeft.

 

Ik ken iemand die zijn bedrijf ook moest opgeven en daar nog jaren depressief van geweest is. Vooral haar vrienden hadden haar keihard laten vallen. Mijn antwoord daarop was 'hoe belangrijk waren deze 'vrienden' van je, zullen ze aan je sterfbed staan'?

 

Hoeveel mensen doen hun hele leven hetzelfde en zullen nooit eens die stap durven wagen om zelf eens iets aan te pakken? Heel veel! Dus je verdient juist een schouderklopje, je hebt wel die durf gehad.

 

De enige 'fout' die ik je kan toedichten is dat je dus niet je cijfers in de gaten hebt gehouden. Ik heb het geluk dat ik vier jaar in de automatisering heb gezeten en dus een enorme cijferpieler ben. Ik heb dus een prima automatisering in mijn winkel waar ik dagelijks flink mee zit te stoeien (laatst zat ik er zodanig in te graven dat heel de boel, dus ook de kassa, op tilt sloeg).

Ook ben ik onlangs naar een andere accountant gestapt omdat zijn dienstverlening mij niet beviel. Ik wilde overleg en informatie, en dat kreeg ik niet. Ik kreeg wel een 'suit' in een kantoortoren die altijd op vakantie was.

 

Ik heb overigens iets soortgelijks meegemaakt, afgezien van het verliezen van een kind, wat eigenlijk het ergste is van je hele verhaal. Dat dan de boel vastloopt, is normaal. Je bent mens, geen robot.

 

Mijn zoontje moest toen hij één jaar was, een zware operatie ondergaan aan zijn schedeldak. Vanaf dat moment heb ik mij op mijn kinderen gericht en ben ik mij volledig gaan focussen op de genezing van mijn zoon. Ik verloor compleet de controle over mijn winkel en dat interesseerde me ook geen moer! Het resultaat was dat ik zware hyperventilatie-aanvallen kreeg en vervolgens mijn toenmalige vrouw er vandoor ging met een leverancier. Daarnaast liep de winkel niet goed genoeg.

Hoppakkee: winkel op zijn gat, gezondheid weg, vrouw weg en kinderen weg. Ik heb een jaar dus flink in de poeier gezeten, kan ik je zeggen. Gelukkig had ik nog een aanzienlijke wijnvoorraad waar ik op kon terugvallen.

Toch wist ik me weer te hervinden. Zakelijk heb ik alles op alles gezet en iedereen op zijn donder gegeven (zo bleek mijn accountant ineens ook veel goedkoper te kunnen werken) en met verstand op nul maar weer schouders eronder gezet. Ik ging overal shoppen voor marges etc. Bedelen om geld bij de bank en bij familie etc.

 

Ik ben inmiddels hertrouwd, de zaken lopen goed en ik ben een goede vader voor mijn kinderen. En ik heb dus best ook wel een beetje geluk gehad, want ik had ook om kunnen kukelen en dan had ik hier ook zoiets op kunnen pennen.

 

Ik wens je verder veel sterkte, je doet het goed!

[Marcel (Up)]

Quote vanuit een PM:

“Heb je er nu nooit spijt van, dit traject te volgen, terwijl je allang in de WSNP had kunnen zitten ?”

 

Hier kan ik een volmondig “nee” op antwoorden.

Dan had ik net zo goed, zoals mij geadviseerd is door verschillende partijen in eerste instantie al faillissement aan kunnen vragen.

 

Ook ouders, familie en vrienden begrepen en begrijpen het nu soms nog steeds niet, hoor !

 

Ik denk dat het in de aard van het beestje zit… Een stukje niet willen opgeven, een stukje “knok”- mentaliteit, maar bij mij voornamelijk….euh…ik weet het eigenlijk niet !

 

Ik ben alleen maar blij dat het zo gelopen is. Nu heb ik de laatste maanden continu iets om handen gehad, al was het dan de afwikkeling van het bedrijf. Ik ben constructief bezig geweest en was soms trots op mezelf wanneer iets “gelukt” was, of in ieder geval, met goed gevolg was afgesloten. Pas sinds enkele weken kom ik in een fase dat ik het niet meer in eigen hand heb, en een afwachtende houding moet aannemen. En nu heb ik ook ineens de fut niet meer om dingen aan te pakken. Door hard werken, ging ik altijd nog harder werken. Kon mij niet druk genoeg zijn. Overdag tent vol klanten, nergens aan toe gekomen, ’s avonds terug om nog úúúren uit te pakken, prijzen, administratie en dergelijke. En nu ? Beetje puzzelen, beetje dutje doen, beetje internetten, beetje dutje doen….

 

Ik ben ook nog steeds dus gewoon met “de zaak” bezig. Briefpapier en dergelijk liggen nog steeds binnen handbereik. Ik denk dat het ook een stukje emotionele afsluiting is. Beetje voor beetje afscheid nemen van je “kindje” (al is dat in mijn context misschien cru gezegd)

Wanneer je jaren dag en nacht daarmee bezig bent geweest en je hebt plotseling niets meer om handen, val je, denk ik, in een enorm zwart gat.

 

Iemand anders schreef mij :

“Je bent gewond geweest, en je bent nu bezig te herstellen, je wonden te likken”

 

Ik ben er intussen achter dat dit helemaal waar is….

 

Wanneer nu alles gaat lopen zoals we bedacht hebben, en het lukt ook op deze manier, kan ik in ieder geval tegen mezelf en mijn directe omgeving zeggen dat ik er alles aan gedaan heb, wat in mijn vermogen lag om tot een zo goed mogelijke oplossing te komen….

 

Wanneer ik in de WSNP terecht was gekomen, was ik waarschijnlijk een geestelijk wrak geworden, niet in staat om te werken en door de financiële omstandigheden, weet ik niet in wat voor situatie we dan gezeten hadden.

 

WSNP en faillissement kijken nog altijd beiden over mijn schouder heen, maar mocht dit alsnog zo gaan gebeuren, zal die klap niet zo hard aankomen als 6 maanden geleden.

 

“Half-way” Marcel

 

[r.i.p. Ruben van den Oord]

Wat ik mij in dit verhaal afvraag is dat ik altijd begrepen heb dat een failisements aanvraag niet door 1 partij gedaan kan worden maar dat er altijd meerdere partijen voor moeten zijn.

 

Kan dat (tegenwoordig) wel door slechts 1 partij worden aangevraagd?

 

Een faillissement kan door 1 partij worden aangevraagd, mits men summierlijk aannemelijk maakt dat er sprake is van plurialiteit van schuldeisers (dat er meer dan 1 schuldeiser is). Zodra je een akkoord wilt aanbieden, geef je daarmee zelf aan dat er meerdere schuldeisers zijn. Daarmee is de weg vrij voor crediteuren om zonder steunvordering een faillissement aan te vragen.

 

Dit is nou één van de redenen waarom je nooit, never, nimmer, jamais op eigen houtje moet proberen tot een akkoord te komen met schuldeisers. Een goede advocaat sloopt via de achterdeur de hele constructie die je aan de voorkant probeert op te bouwen. En daar kom je pas achter op het moment dat je met je hoofd een paar keer flink staat te schudden en je afvraagt waar die klap nou vandaan kwam....

[StevenK]

Klopt zolang er maar iets elke maand wordt overgemaakt zal een rechter nooit een faillisement goedkeuren, wel kan men je dwingen het bedrag te verhogen.

Dat laatste ook alleen maar als daar financiele ruimte voor is.

'opgehouden te betalen' betekent dat de opeisbare vorderingen niet geheel voldaan worden. Een éénzijdig door de debiteur bepaalde betalingsregeling zal daarom aan een faillissement niet in de weg staan, maar als de schuldeiser instemt met de betalingsregeling, dan is niet langer de hele vordering opeisbaar, maar enkel de vervallen termijn(en).

[Merkava]

Ik sluit me geheel bij zrski aan.

Nu thuisblijven betekend dat je wereld steeds kleiner zal gaan worden, net als je eigenwaarde trouwens.

Zonder teveel uit te weiden over je biochemie is bewegen ook veel beter dan proberen alles thuis op de bank uit te vissen.

Een simpel baantje is eigenlijk ideaal, je hoeft je hoofd er niet echt bij te hebben en kunt zo lekker werken terwijl je onderbewuste aan het opruimen slaat.

Verder is het voordeel dat je weer eens met andere mensen in aanraking komt, je hebt thuis ook weer iets meer te vertellen en ook voor je eigenwaarde is het goed, je hebt dan weer het gevoel iets bij te dragen aan het huishouden. Het zal de sfeer thuis positief beïnvloeden.

 

Overigens is het meer dan een drievoudige burn out, van een burn out herstel je door enige tijd rust en afstand te nemen van je situatie, bij jou gaat het volgens mij wel iets dieper dan dat, niet iets wat je oplost met twee weken Centerparcs.

Een beetje rondcrossen in een bussie, onderweg wat mensen spreken, jezelf NIET OPJAGEN, dat is helemaal iets voor jou nu !

[Karen]

Laten we hopen dat we samen iets beters kunnen bedenken voordat Down dit leest.

Want ik kan me niet indenken dat EZ wil dat HL mensen zonder rijbewijs gaat adviseren met busjes rond te rijden. ::)

 

Down, accepteer vandaag en morgen maar even dat jouw productiviteit nu is dat je moet zorgen dat je vrouwen er weer bovenop komen.

 

En voor zover het helpt: Je verhaal is enorm herkenbaar in zoverre dat ik periodes van enorme productiviteit afwissel met periodes dat ik dagen achter elkaar denk: Morgen is een Karendag en dan ga ik lekker veel doen. Dan blijkt morgen dat ik door allerlei zaken word afgeleid en dat die dag voorbij is voor ik het in de gaten heb. En dan denk ik 's avonds weer: morgen is een Karendag...

 

Ik ben zelf een dweil in dagboeken bijhouden. Iemand vertelde me ooit dat als je in een dip zit en eruit wil komen je alleen maar iedere avond vijf dingen hoeft op te schrijven die je die dag hebt gedaan waarop je trots bent. Het schijnt dat je dan gaat zien hoeveel je stiekem toch hebt gedaan en weer tevreden wordt met jezelf. Mocht het jou lukken vanavond en morgenavond een lijstje te maken met vijf positieve dingen die je hebt gedaan, dan wordt overmorgen wellicht weer een echte Marceldag. En kun je die avond een lijstje maken waar je supertrots op bent.

 

Sterkte met uit je dip komen.

Karen

 

 

 

[retail]

 

PS : Wanneer je trouwens in zo'n geestelijke toestand verkeert, moet je geen HL verhalen lezen, of op de WSNP-site rondstruinen met een bak bier naast je stoel.... Dan kun je echt inderdaad in 10 minuten tijd een klap van de molen te pakken hebben.... ;) Alleen moet je dan uitloggen en niet meer posten......

 

 

 

Als je post na betreffende post van de kneus ook zo was dan heb je gelijk maar dat was wel een normale post, vandaar. ;D