Aanleiding voor deze column was een stukje in de Stentor over een Chinese ondernemer in mijn eigen woonplaats. Deze ondernemer met een eigen, klein restaurant is volslagen belachelijk veroordeeld tot een boete van € 8.000 omdat hij een illegale kok in dienst had.
De ondernemer wordt verweten het identiteitsbewijs van de betreffende kok niet goed gecontroleerd te hebben. De letters op de achterzijde van het bewijs waren namelijk groter dan in geval van een authentiek identiteitsbewijs. Hieraan had de ondernemer kunnen zien dat het vals was. De rechtbank achtte het gelukkig niet noodzakelijk dat bij de controle een loep of een UV-lamp (!) moest worden gebruikt omdat de wet dit niet verplicht stelt, maar slechts adviseert (!).
Toen ik dit las dacht ik echt dat dit wel de grens was. Waarvoor kun je een ondernemer nog meer verantwoordelijk maken: loon doorbetalen als een werknemer verlamd raakt op wintersport, verantwoordelijk voor rittenregistratie’s en privékilometers, ketenaansprakelijk voor onderaannemers die hun sociale lasten weigeren te betalen en nu dus ook nog opsporingsambtenaar namens de overheid met eigen verantwoordelijkheid en kans op boetes. (zijstapje: krijgen opsporingsambtenaren ook een boete als zij een vals identiteitsbewijs onterecht voor echt aanzien?)
Gekker kan het toch niet….dacht ik.
Tot ik uit nieuwsgierigheid verder ging zoeken en een aantal uitspraken tegenkwam op rechtspraak.nl. Hieruit blijkt dat je niet alleen genoemde verantwoordelijkheid draagt voor je eigen personeel…maar ook voor personeel dat je inhuurt van een ANDER BEDRIJF om taken voor jou te verrichten: schoonmakers in je eigen pand die in dienst zijn van een schoonmaakbedrijf, aspergestekers op jouw aspergebedrijf die in dienst zijn van een pay-roller etc.
De wet stelt namelijk dat iedere werkgever de controleverantwoordelijkheid draagt. En een werkgever ben je ook als je iemand de opdracht geeft bepaalde arbeid te verrichten terwijl hij in dienst is van een onderaannemer en niet van jou.
Letterlijk uit een uitspraak:
“Blijkens de Memorie van Toelichting (Kamerstukken II, 1993/94, 23 574, nr. 3, blz. 13) bij de artikelen 1 en 2 van de Wav is diegene die een vreemdeling feitelijk arbeid laat verrichten vergunningplichtig werkgever en is deze werkgever te allen tijde verantwoordelijk voor en aanspreekbaar op het al dan niet aanwezig zijn van de benodigde tewerkstellingsvergunning. Of er sprake is van een arbeidsovereenkomst of gezagsverhouding is daarbij niet relevant, aldus de Memorie van Antwoord (Kamerstukken II, 1993/94, 23 574, nr. 5, blz. 2)”
Concreet huur ik dus een montagebedrijf in Noord-Brabant in om werkzaamheden in Bergen op Zoom uit te voeren. Gegeven het feit dat ik de identiteitsbewijzen visueel moet controleren (zie het verhaal over de chinees) moet ik dus naar dat bedrijf toe om de ingehuurde medewerkers te controleren. Deze controleplicht geldt dan trouwens waarschijnlijk tevens voor mijn klant in Bergen op Zoom, aangezien die vaak ter plaatse opdrachten geeft aan de monteurs die ik weer ingehuurd heb (“schuif dat rekje eens 10 cm naar links svp…”).
Zou het zelfs zo zijn dat de vrachtwagenchauffeurs die voor mij vracht laden aan de duits/tsjechische grens en lossen in Bergen op Zoom ook onder mijn verantwoordelijkheid vallen? Of de kraanmachinist van een kraanbedrijf die 2 uurtjes in Utrecht vracht naar binnen hijst waarbij een van mijn ingehuurde monteurs hem vertelt wat hij wanneer moet hijsen?
Wat nu als mijn montagebedrijf weer tijdelijk monteurs van een ander montagebedrijf tijdelijk inhuurt (wat regelmatig gebeurt). En zo kun je nog even doorfilosoferen.
Waar ligt de grens van deze regelzucht?
Een gedeeltelijke oplossing zou zijn dat ik een certificaat van echtheid kan opvragen bij een overheidsinstantie die beter dan ik in staat is vals van echt te onderscheiden.
Dat ik alle monteurs die ik inhuur ’s ochtends om 6:30 langs het gemeentehuis stuur van de plaats waar ze werken en dat die verklaren dat de documenten echt zijn voordat ik ze aan het werk zet (sic).
.
Maar….die overheidsinstantie bestaat niet. De overheid weigert categorisch haar taak, het opsporen van illegalen, op zich te nemen en de ondernemers tegemoet te komen met een te verkrijgen schriftelijke verklaring van echtheid, terwijl bijvoorbeeld een verklaring omtrent het gedrag wel verstrekt wordt. Dit was trouwens in 2005 al het geval. Lees het bijbehorende artikel in de Volkskrant hierover (zie de links hieronder).
Schijnbaar ben ik nu dus onbezoldigd opsporingsambtenaar en moet ik mijn LinkedIn-profiel maar eens gaan aanpassen…..en mijn werktijden.
Zie jij kansen voor je onderneming/bedrijf in het buitenland? Met RVO onderneem je verder.
Kijk wat onze kennis, contacten en financiële mogelijkheden voor jou kunnen betekenen.
We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.
Frans Sijtsma
Frans Sijtsma
Aanleiding voor deze column was een stukje in de Stentor over een Chinese ondernemer in mijn eigen woonplaats. Deze ondernemer met een eigen, klein restaurant is volslagen belachelijk veroordeeld tot een boete van € 8.000 omdat hij een illegale kok in dienst had.
De ondernemer wordt verweten het identiteitsbewijs van de betreffende kok niet goed gecontroleerd te hebben. De letters op de achterzijde van het bewijs waren namelijk groter dan in geval van een authentiek identiteitsbewijs. Hieraan had de ondernemer kunnen zien dat het vals was. De rechtbank achtte het gelukkig niet noodzakelijk dat bij de controle een loep of een UV-lamp (!) moest worden gebruikt omdat de wet dit niet verplicht stelt, maar slechts adviseert (!).
Toen ik dit las dacht ik echt dat dit wel de grens was. Waarvoor kun je een ondernemer nog meer verantwoordelijk maken: loon doorbetalen als een werknemer verlamd raakt op wintersport, verantwoordelijk voor rittenregistratie’s en privékilometers, ketenaansprakelijk voor onderaannemers die hun sociale lasten weigeren te betalen en nu dus ook nog opsporingsambtenaar namens de overheid met eigen verantwoordelijkheid en kans op boetes. (zijstapje: krijgen opsporingsambtenaren ook een boete als zij een vals identiteitsbewijs onterecht voor echt aanzien?)
Gekker kan het toch niet….dacht ik.
Tot ik uit nieuwsgierigheid verder ging zoeken en een aantal uitspraken tegenkwam op rechtspraak.nl. Hieruit blijkt dat je niet alleen genoemde verantwoordelijkheid draagt voor je eigen personeel…maar ook voor personeel dat je inhuurt van een ANDER BEDRIJF om taken voor jou te verrichten: schoonmakers in je eigen pand die in dienst zijn van een schoonmaakbedrijf, aspergestekers op jouw aspergebedrijf die in dienst zijn van een pay-roller etc.
De wet stelt namelijk dat iedere werkgever de controleverantwoordelijkheid draagt. En een werkgever ben je ook als je iemand de opdracht geeft bepaalde arbeid te verrichten terwijl hij in dienst is van een onderaannemer en niet van jou.
Letterlijk uit een uitspraak:
“Blijkens de Memorie van Toelichting (Kamerstukken II, 1993/94, 23 574, nr. 3, blz. 13) bij de artikelen 1 en 2 van de Wav is diegene die een vreemdeling feitelijk arbeid laat verrichten vergunningplichtig werkgever en is deze werkgever te allen tijde verantwoordelijk voor en aanspreekbaar op het al dan niet aanwezig zijn van de benodigde tewerkstellingsvergunning. Of er sprake is van een arbeidsovereenkomst of gezagsverhouding is daarbij niet relevant, aldus de Memorie van Antwoord (Kamerstukken II, 1993/94, 23 574, nr. 5, blz. 2)”
Concreet huur ik dus een montagebedrijf in Noord-Brabant in om werkzaamheden in Bergen op Zoom uit te voeren. Gegeven het feit dat ik de identiteitsbewijzen visueel moet controleren (zie het verhaal over de chinees) moet ik dus naar dat bedrijf toe om de ingehuurde medewerkers te controleren. Deze controleplicht geldt dan trouwens waarschijnlijk tevens voor mijn klant in Bergen op Zoom, aangezien die vaak ter plaatse opdrachten geeft aan de monteurs die ik weer ingehuurd heb (“schuif dat rekje eens 10 cm naar links svp…”).
Zou het zelfs zo zijn dat de vrachtwagenchauffeurs die voor mij vracht laden aan de duits/tsjechische grens en lossen in Bergen op Zoom ook onder mijn verantwoordelijkheid vallen? Of de kraanmachinist van een kraanbedrijf die 2 uurtjes in Utrecht vracht naar binnen hijst waarbij een van mijn ingehuurde monteurs hem vertelt wat hij wanneer moet hijsen?
Wat nu als mijn montagebedrijf weer tijdelijk monteurs van een ander montagebedrijf tijdelijk inhuurt (wat regelmatig gebeurt). En zo kun je nog even doorfilosoferen.
Waar ligt de grens van deze regelzucht?
Een gedeeltelijke oplossing zou zijn dat ik een certificaat van echtheid kan opvragen bij een overheidsinstantie die beter dan ik in staat is vals van echt te onderscheiden.
Dat ik alle monteurs die ik inhuur ’s ochtends om 6:30 langs het gemeentehuis stuur van de plaats waar ze werken en dat die verklaren dat de documenten echt zijn voordat ik ze aan het werk zet (sic).
.
Maar….die overheidsinstantie bestaat niet. De overheid weigert categorisch haar taak, het opsporen van illegalen, op zich te nemen en de ondernemers tegemoet te komen met een te verkrijgen schriftelijke verklaring van echtheid, terwijl bijvoorbeeld een verklaring omtrent het gedrag wel verstrekt wordt. Dit was trouwens in 2005 al het geval. Lees het bijbehorende artikel in de Volkskrant hierover (zie de links hieronder).
Schijnbaar ben ik nu dus onbezoldigd opsporingsambtenaar en moet ik mijn LinkedIn-profiel maar eens gaan aanpassen…..en mijn werktijden.
bronnen:
C&A die schoonmaak inhuurt
Raad van State over een tuinbouwbedrijf dat seizoenswerkers inhuurt
De Volkskrant
de stentor over de illegale wokkok
Palletstellingen, Entresolvoeren en Magazijninrichting - OfficeRepublic
Link naar reactie
https://www.higherlevel.nl/forums/topic/22181-een-ondernemer-is-opsporingsambtenaar-in-extremis/Delen op andere sites
Aanbevolen berichten
40 antwoorden op deze vraag