Ondernemerschap en Vaderschap

[Quibke]

Naar aanleiding van een leuke discussie tussen mijn zakenpartner en ondergetekende enkele dagen geleden, kriebelt het in mijn hoofd, het jeukt zelfs een beetje…

 

Zeker in een discussie heeft een ieder zijn eigen inzichten, maar verdulleme, ik lijk hierin mezelf ook tegen te spreken ! En dat is in een discussie natuurlijk een goede voedingsbodem: hoor en wederhoor, argumenten en de tegens, maar ook iets willen aannemen van iemand.

 

Wat was nu het geval: over enige tijd start overal weer de bekende Avondvierdaagse. Dat betekent voor een gezin als het onze, met 2 kinderen van 3 en 6, weer een stress-week. Tenminste, voor mijn vrouw…. Direct uit school naar huis, niet afspreken met vriendinnetjes, snel eten koken en dooreten (!) want uiterlijk 17.30 uur moet er vertrokken worden. Maar de jongste van 3 kan nog niet meelopen (…hoewel…), dus wat moet daar mee gebeuren? En toen begon het.

 

In mijn optiek kan dochter-lief in de buggy en dan mee. In de ogen van mijn collega zou ik 4 avonden een uurtje eerder weg moeten gaan om voor de guppekop te zorgen. Mijn stelling is dat ik tot 18.00 uur moet werken, en werk is werk, klaar. Aan de ene kant heeft hij gelijk, aan de andere kant kun je dan bezig blijven natuurlijk. Dan is er weer een feestje, straks de zwem- en turnles, wie weet voetbaltraining….

 

Nu hebben mijn compagnon en ik natuurlijk het geluk, dat we in dit soort situaties elkaar kunnen opvangen. De eerste jaren dat ik een winkel had, deed ik ook alles alleen en heb veel moeten laten gaan. Maar naarmate de jaren verstreken, kwam er personeel en toen bij ons de eerste kleine geboren werd, bleek de luxe van goed personeel ongekend!

 

Mijn vader is geen zelfstandige, maar was vroeger ook nooit voor 19.30 uur thuis. En wij wisten niet beter. Mijn moeder ging ook met 3 stront-vervelende kinderen boodschappen doen en naar een kinderfeestje binnen de familie. En ik geloof niet dat we er veel slechter van geworden zijn.

 

Mijn volgende stelling gooide ik eens op: waar trek je de grens van de uitzondering? Wanneer gaat je gezin (of familie, of omgeving) ervan uit, dat je beschikbaar bent of kunt zijn. Ook al werk ik vanuit huis, ik zit in een eigen kamer en werk tot 18.00 uur. Klaar.

 

Je zult dit ook af moeten bakenen op één of andere manier, denk ik. Toen ik net weer zelfstandig was begonnen, bleef de deurbel gaan en de GSM en huistelefoon bleven rinkelen. Men begreep niet waarom ik niet open deed of de telefoon niet aannam. Ik was toch immers thuis ?

 

Maar ondanks het feit dat ik me aan de openingstijden wil houden om de structuur niet te verliezen, moest ik mijn collega ook wel gelijk geven. Uren maken we genoeg en wanneer de mogelijkheden er zijn, profiteer er dan van! Omdat mijn vrouw ook werkt, zorg ik 3 ochtenden per week voor de kinderen en breng ze naar school. Vier andere vaders zijn ook zelfstandig, 2 andere hebben een dagje vrij, de andere 93 zijn moeders. Ik vind het geweldig dat ik de mogelijkheid heb om de kinderen naar school te brengen Ik word na 2 jaar al bijna geaccepteerd in de moederkliek.

 

Niet voor iedereen is er een keuze natuurlijk, maar gelukkig bestaan er voor- en na-schoolse opvangmogelijkheden, kinderdagverblijven, overblijfmoeders en mee-eet-oma’s.

 

Mijn gezin en ik zijn al erg blij met de situatie dat ik geen koopavond meer heb of iedere zaterdag moet werken. Overal zal de situatie anders zijn maar wij hebben daarin gelukkig een stukje stabiliteit gevonden.

 

Ik ben blij dat ik een bakfiets-vader ben die ’s ochtends chagrijnig (ochtendhumeur…) zijn kinderen naar school mag brengen en soms tijd vrij kan maken om eens mee te helpen met een activiteit of iets dergelijks.

 

Ik neig dus toch steeds naar een stuk vrijheid die ik als ondernemer kan hebben: wanneer de noodzaak er is en de mogelijkheden er zijn…… waarom zou je het dan niet doen?

 

Marcel

 

[Maarten]

Mijn moeder ging ook met 3 stront-vervelende kinderen boodschappen doen

 

tsss :)

 

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

waarom zou je het dan niet doen?

 

Precies... ;)

 

Ook heel herkenbaar was dat deurbel en telefoon verhaal - ik snap nog steeds niet hoe mensen het in hun hoofd durven halen om onaangekondigd op zondagmorgen om 10 uur voor de deur te staan om even wat over de website te vragen...en dan ook nog verbaasd reageren als je ze niet heel vrolijk binnen laat en direct koffie voor ze zet... ;D

[Marije Miggiels]

Het is je dus toch gelukt om een leuke column te schrijven. Je vingers jeukten en de inspiratie kwam vervolgens kennelijk aanwaaien.

Ik ben dan wel geen vader, ga ik ook nooit worden ;D, ben ook geen moeder trouwens (zou nog kunnen komen). Ook ik stoei weleens met het dilemma werken of tijd voor m'n man/familie/vrienden maken. De hele wereld gaat er inderdaad vanuit dat als je thuis werkt, je ook overal tijd voor hebt. Euhm, niet dus. Eigenlijk heb ik nu veel minder tijd dan toen ik nog in loondienst werkte, maar ik gun mezelf wel de vrijheid om m'n tijd zo in te delen dat ik van beide werelden volop kan genieten.

 

Het aloude rollenpatroon klonk overigens erg goed door in je column: "mama zorgt, papa werkt" (ondanks je bakfiets ;) ). Gelukkig weten jouw kinderen wel wie op zondag het vlees aansnijdt ;)

[Pieter Reitsma]

Goed om te lezen dat jij een evenwichtige balans hebt gevonden.

Ik moet zeggen dat ik mijn balans ook aardig heb. Ik neem niet teveel hooi op mijn vork.

Omdat ik 's morgens erg vroeg opsta (4.00) ben ik vroeg bij de klant, en vroeg thuis.

Dat zorgt ervoor dat ik mijn kinderen langer zie voor bedtijd dan de meeste vaders.

Ook heb ik de flexibiliteit om eens wat later te beginnen, en m'n kinderen eerst naar school te brengen.

 

Anderzijds zijn er ook ondernemers die vinden dat ze 80 uur per week moeten werken en het dan vrij normaal vinden dat ze minder aandacht aan het gezin besteden. Meestal verdienen zij ook meer en zetten ze hun tijd neer als " quality time ". Ik denk dat het hier puur gaat om mening, normen en waarden.

 

Ik overnacht wel eens in Vinkeveen, en zit dan te bedenken hoe twee ouders hard werken om het dure huis en die mooie auto's te kunnen betalen. Kinderen moeten er ook maar bij, wellicht met een au pair. En als men dan een gaatje kan vinden in de agenda, word het een all-in uitje naar een pretpark of naar Disneyland. Dat zijn maar een paar dagen of een paar uren quality time. Persoonlijk hecht ik meer waarde aan het aanwezig zijn als de kinderen hun verhaal kwijt willen, een verhaaltje voorlezen bij het naar bed gaan, wat ravotten, mijn kinderen leren fietsen, toejuichen in de toekomst als ze gaan sporten.

 

Een mooi voorbeeld. Meestal ga ik op maandagmorgen weg, slaap op maandagavond in het hotel, en kom dinsdag vroeg in de middag thuis. Als ik het huis binnenkom krijg ik een warm en hartelijk welkom van beide kinderen. Ze hebben me gemist ! Als mijn vriendin op dinsdag rondom het middageten zegt tegen mijn dochtertje: straks komt papa thuis, dan kijkt ze verdwaasd om zich heen. Naar buiten, naar de deur, maar papa stapt niet binnen. Ze moet nog een paar uurtjes wachten. Tranen met tuiten. Dus, mijn vriendin zegt dat soort dingen maar niet meer. En als ik dan binnenkom ....

 

Ondernemen en Vaderschap is wat mij betreft prioriteiten stellen.

[Maarten]

Er zitten 168 uur in een week, waarvan je er ongeveer 119 wakker bent. Zelfs met 80 uur per week werken hou je nog meer dan vijf uur per dag over voor andere dingen :).

[Liedje]

Lastig hoor. Ik werk thuis, in de woonkamer nota bene. Niet omdat ik geen werkkamer heb, maar omdat ik ook nog op mijn drie kinderen (oudste is vier) pas en voor ze zorg.

 

Het leek twee jaar geleden zo ideaal, en dat was het ook toen het nog niet zo druk was. Nu is de omzet van twee jaar geleden vertienvoudigd, en nu is het zo leuk niet meer.

Niet voor mij, en niet voor de kinderen. Ik heb het altijd druk, moet altijd zeggen tegen de kinderen: "nu even niet, mama moet werken". maar als ik rond half zes klaar ben, is het tijd voor eten koken, kinderen wassen en naar bed brengen, niet meer om te spelen met ze.

Gelukkig zijn ze met zijn drietjes, en spelen ze heel leuk en fijn alleen. Of misschien is dat wel noodgedwongen.

 

Tja, hier klinkt dus wat verontschuldiging in door, en zo voelt het ook. Ik voel me schuldig dat ik de hele dag er ben, maar niet in staat ben tien minuutjes met de blokken te spelen. Of ja, die zou ik best kunnen maken, maar dat wil ik helemaal niet. Ik vind met blokken spelen niet leuk, en mijn werk wel. Dus... schuldgevoel alom.

 

Aan de andere kant...? Mijn vader was vroeger inderdaad ook niet voor 19 uur thuis. Werd daar raar over gedaan? Nee, alle papa's werkten. Mijn moeder ging op een gegeven moment ook gewoon weer werken. En al deed ze dat niet... ik kan me serieus nooit herinneren dat mijn moeder ooit met de barbies heeft gespeeld met mij. Ben ik ook niks slechter van geworden. Sterker nog, ik vermaak me prima alleen!

En ik vind het ook goed dat mijn kinderen zien dat het geld me niet komt aanwaaien, dat ik er hard voor moet werken. Wel aan de eetkamertafel, dat wel. Die ligt de hele dag vol met sieraden, hamers, tangen, aambeeld en meer rommel. En mams heeft geen tijd.

 

Pfff, lastige materie hoor. In bovenstaand voorbeeld van Marcel vind ik dat hij best een weekje een uurtje eerder naar huis had gekund om zijn vrouw wat te ontlasten. Maar ik snap ook dat Marcel zijn grenzen wil bewaken. Ik kan mijn grenzen niet bewaken, omdat ik zowel voor die kleine koters moet zorgen de hele dag, en dan ook nog eens de winkel met veel dagelijkse bestellingen moet draaien. En ik kijk wel eens met jaloezie naar mijn man in zijn baan die gewoon 8 uur op zijn werk geconcentreerd aan het werk kan blijven. Zonder "mama, ik moet plassen" "mama, ik wil eten" "mama, kom je spelen" "mama, de luier van Dex stinkt", etc. Elke 2 minuten.

 

Oe... teruglezend lijkt het alsof ik mezelf zielig vind. Niets minder waar, ik vind het te gek dat mijn winkel supergoed loopt, en dat ik daardoor thuis kan werken. Maar elke vrouw die nog eens verzucht dat ze mijn baan ook wel wil hebben, mag van mij een weekje ruilen. :-)

[Pieter Reitsma]

Liedje, mijn vriendin zou het juist fantastisch vinden, zoals jij dat nu doet.

Maar het klinkt alsof jij klaar bent voor wat maatregelen, bijvoorbeeld:

-) een mamadag, en een papadag

-) of dat papa probeert ietsje minder te gaan werken

-) of dat je aan (parttime) personeelsuitbreiding moet denken

 

;D ;) :)

[Quibke]

Leuke reactie's, bedankt allemaal ! En gelukkig ook met een knipoog, want de column is met een knipoog en een satirische inslag geschreven, maar toch ook met een serieuze achtergrond.

 

Wat Pieter net zei, zorg eens voor een papa- of mama-dag, is een prima gegeven.

Maarrrr....... dit moet natuurlijk wel kunnen ! Met de winkel kon ik dit pas na enkele jaren en na voldoende vertrouwen in het personeel om de toko "onbewaakt" onder HUN hoede achter te laten. En zelfs dan, op die zogenaamde papa-dag, wil je eigenlijk ook weer wel de klusjes doen, waar je nog niet aan toe gekomen bent.....

 

Je zult dus op een papa- of mama-dag er écht voor moeten zorgen dat je je dan concentreert op de kids. Helaas, ik heb het niet in me. :-[

 

Het is natuurlijk in het echte leven echt wel zo, dat ik tijd inplan voor de kids en quality time met mijn vrouw. En wanneer blijkt dat het de na eerste dag van de Avond 4 daagse niet gaat lukken om de jongste iedere dag mee te nemen, ben ik er echt wel die andere dagen. Ik vind wel, dat je eerst naar oplossingen moet zoeken, voordat je de makkelijkste weg kiest, en daar wil ik voor bewaken.

 

Aanstaande dinsdag MAG mijn jongste eindelijk geopereerd worden aan neusamandelen en buisjes in de oren, en ik ben de eerste die heel de dag aan haar bed staat. Kan gebeuren wat er wil, maar deze papa is er.

 

Maar het is, denk ik, tekenend voor de meeste ondernemers : Zij hebben altijd werk te doen, maar je kunt het ook even laten liggen, wanneer je daar je best voor doet. De echte loonslaaf is om 17.00 uur klaar, en denkt nergens meer aan. Wij zullen meer moeten plannen.

 

Wij hadden bijvoorbeeld vroeger een afspraak op zondagochtend. Mijn vrouw en de kids gingen koffie drinken bij overgrootoma (ja, ze bestaan nog !) en tussentijds maakte ik zo veel mogelijk administratie in orde. Wanneer zij terug kwamen, was het ook per direct pc uit, en dan was het zondag, leuke-dingen-doen-dag !

 

@ Liedje : Ik hoef mijn ogen niet eens dicht te doen om me voor te stellen hoe je er bij zit. Gelukkig zijn mijn kinderen ook erg zelfstandig, en kunnen goed samen spelen. Maar die keren dat ik dan eens even niet bezig ben met mijn eigen (bijna egoïstische ) dingen en aanschuif om mee te spelen met Bingo of Memory..... die blikken en blijdschap in die ogen zijn onbetaalbaar !

 

Probeer echt wat tijd in te ruimen om met die blokken te spelen, die tijd komt vanzelf goed. Je maakt het zo druk als je denkt het te hebben. En je zult merken, dat spelen met blokken ook ineens erg leuk kan zijn....

 

;)

[r.i.p. Ruben van den Oord]

Woord vooraf:

Goede column, Marcel! Zolang er zulke columns uit de gelederen verschijnen, zitten we toch niet te wachten op eendagsvliegen die even 200 woorden uitkakken en weer doorgaan? Chapeau!

 

On topic:

Vier kinderen in de leeftijd van vier maanden tot negen jaar, een kantoor van 1,80 x 2 meter in een hoekje op zolder en 99% van de tijd thuis aanwezig. Ik weet heel goed hoe het is om thuis te werken, en welke uitdagingen daar allemaal bij horen.

 

Ik heb gemerkt dat het heel goed werkt als je je kinderen duidelijkheid geeft. Want mijn kinderen hebben een heel ander tijdsbesef over "even" als ik tegen ze zeg dat ik "even iets moet afmaken en dan gaan we vissen". Als het span op school zit, is het allemaal nog best te doen. In de vakanties is dat een heel ander verhaal. Zeker in vakanties is een rooster onontbeerlijk. Maak een planning, en deel die planning met je kinderen door een uitdraai op de koelkast te hangen. Dan kunnen ze in één oogopslag zien dat ze tussen 9:00 en 11:00 niet moeten storen, en dat er tussen 11:00 en 14:00 tijd is om een activiteit te ondernemen. Van 14:00 tot 17:00 staat papa weer op "niet storen". En van 17:00 tot bedtijd is de tijd weer exclusief voor de kids.

 

Hou je er aan, dan doen je kinderen dat ook. Probeer desnoods je planning samen met je kinderen te maken. Dan kunnen ze zelf de keuze maken en zien dat het één gevolgen heeft voor het ander. Als ze op woensdag bijvoorbeeld een dagje weg willen, betekent dat ze op donderdag minder papa-tijd hebben. Kinderen snappen dat. Maak ze deelgenoot en laat ze daarin hun eigen keuzes maken.

 

Natuurlijk werkt dat niet voor iedereen, en eerlijk gezegd zijn wij ook niet altijd even consequent in onze planning. Toch zeggen we iedere keer weer tegen elkaar: "Dit werkt zo goed, dit moeten we eigenlijk iedere dag gebruiken." Maar ja, de geest is bereidwillig, maar het vlees is zwak. Je wordt zo snel in beslag genomen door de dagelijkse beslommeringen dat het er nogal eens bij inschiet.

 

Aan de andere kant hebben wij wel bewust gekozen om kinderen te willen. Als je ze dan ook hebt, kun je niet het vaderschap even een paar jaar op pauze zetten omdat er een zaak opgebouwd moet worden. In feite draait het allemaal om keuzes maken en prioriteiten stellen. Wat je écht belangrijk vind, blijkt alleen uit de tijd die je er voor vrijmaakt.

[Hans v N]

Baas over je eigen tijd. Een van de redenen voor het ondernemerschap. Tot anderen in de gaten krijgen dat je zo flexibel bent. :(

 

Ik werk vanuit huis (2 stappen vanaf de slaapkamer, 5 vanaf de badkamer) en dat is inderdaad weleens moeilijk. Niet alleen de kids denken meteen beslag op je tijd te kunnen leggen. Ook de Ega stuurt gerust een mail met instructies voor het eten of een boodschappenlijst. Ook de familie vindt dat ik oma (mijn moeder) wel even ergens naar toe kan brengen. Even naar de oogarts om 9.45 dus vertrekken om 9.00 en om half 2 weer thuis.

 

Staat natuurlijk tegenover dat ik zelf ook beslag op mijn eigen tijd kan leggen. Even een paar uur efficiënt de zaken op orde brengen en daarna lekker een stukje fietsen of een partijtje tennis of even op HL rondhangen of lekker een uurtje in de zon met een boek. ;) Dus ik klaag wel een beetje omdat dat zo hoort in Nederland maar stiekem vind ik het best. 8)

 

[Pieter Reitsma]

Inderdaad wel een bekend verhaal dat als je thuiswerkt, of voor het werk 's avonds bezig bent (e-learning), dat je om het minste of geringste gestoord moet kunnen worden. Erg irritant. Op dit moment zit ik weer fulltime bij de klant. Maar ik heb een overweging gehad om op een industrieterrein een bovendeel van een bedrijf te huren. Gewoon om ongestoord bezig te zijn. De drempel even wat hoger maken. In het achterhoofd nog steeds een optie ....

[ironny]

Dit topic lijkt in mijn ogen in dezelfde lijn te lopen als het topic van Frans van enige tijd geleden.

Dat lijkt me niet de bedoeling, omdat eigenlijk het discussiepunt en dus aanleiding van het schrijven van dit column, ligt bij de vraag of je je als ondernemer moet blijven vasthouden aan werktijden (of bijhorende principes) al dan niet in combinatie met de vraag of de buitenwereld (en/of gezin)hier misbruik van kan/gaat maken.

Mijn mening hierover is dat je je als ondernemer met een beetje geluk een aantal vrijheden kunt veroorloven. Of je je onderneming vanuit huis voert doet in mijn ogen niet eens terzake.

Thuis werken heeft zijn voor- en nadelen. Voor èn nadeel is dat je Thuis bent en dus bereikbaar bent voor je omgeving of gezin.

Toch is het een kwestie van organisatie en opvoeding in hoeverre je deur open zet om jezelf te laten storen. Niet makkelijk is ook mijn ervaring, maar het is wel zo.

Wanneer je in loondienst werkt heb je 25 vakantiedagen en die gebruik je zoveel mogelijk voor deze vakantie of dringende zaken. Het blijkt vaak moeilijk of niet mogelijk om een uurtje vrij te krijgen om die eerste zwemles van je kind bij te wonen, de kinderen van school te halen of juist op een mooie woensdag middag met je kinderen naar de speeltuin te gaan. Laat staan als je geen gezinsleven hebt maar gewoon lekker even tijd voor jezelf wenst: Dat hoort niet, kost je snipperuren en dat doe je dus niet.

Ook daarom ben ik ondernemer geworden. Als ondernemer kun je door goede planning, geschikte vervanging en goed inzicht, zelf namelijk eens momenten uitkiezen dat je je vrij kunt maken.

Natuurlijk gaat die vlieger niet altijd op, maar dat is wel waar ik me pertinent voor inzet.

Als je jezelf kunt vrijmaken en hierdoor behulpzaam kunt zijn aan je gezin, of gewoon omdat je met een boek in de zon wilt zitten, is dat fantastisch toch? Dat is namelijk de beloning die je verdient, omdat je ook dagen tot middernacht werkt of in t weekend aan de bak moet en voor alle risico s die en spanningen die ondernemen met zich mee brengt.

Die beloning moet je jezelf en je gezin kunnen geven.

Mijn vader heeft ook de eerste 20! jaar van mijn leven aan werken besteed. Van 7 tot 16.30 en van 17 tot 23 uur en ook op zaterdag. Ik zag hem zelden, omdat er nu eenmaal brood op de plank moest komen. Ben ik daar slechter van geworden?

Ik denk t niet. Had ik het graag anders gezien, ja hoor. Ik had het ook leuk gevonden, als hij er elke week was bij het voetballen en mij eens van school kon halen of mee kon naar een sportdag. Maar ik denk dat vooral HIJ veel heeft gemist. Juist door ondernemer te worden en niet afhankelijk te zijn van een baas, eigen ik mezelf deze vrijheden zo nu en dan eens toe om er voor mijn gezin wel vaker te zijn. En dat voelt verdomd goed kan ik zeggen.

Nogmaals, of er misbruik van je wordt gemaakt omdat je thuiswerkt en/of omdat je ondernemer bent, heb je zelf in de hand.

Maar een dergelijke vorm van misbruik geeft meer dan eens hele welkome momenten.. ;)

Lang leve ondernemer zijn!!

 

 

 

[Liedje]

Nou, ik vind het ook prachtig hoor, thuis zijn. Ik zie alles van de kinderen, kus elk pijntje weg, en deel elk spuuglelijk lego bouwsel met oeehhhh en aaaahhh wat mooi.

Tuurlijk, ik heb niet voor niks drie kinderen, en ik geniet er ook van.

Maar... daar komt ie... ik vind niks aan spelen met blokken. En ik vind naar de speeltuin echt erg. Ja... ik ben een slechte moeder, ik weet het ;-)

Ik vind tekenen en knutselen wel te gek met mijn kinderen. En gek dansen. En kralen rijgen met mijn dochter.

 

Mijn man werkt al een dag minder, en we zitten hard te kijken of het financieel al mogelijk is dat hij volledig in de zaak komt om me te helpen. En de grap is, hij wil er bij blijven freelancen. En dat is programmeren en webdesign. En daar moest dus wel een hoekje op zolder voor komen, want DAT kon echt niet met de kinderen erbij.

Euh... ja... nou... ik werk toch ook met de kids erbij? Ja, dat het niet handig is weet ik zo onderhand ook wel, hahahaa! (<-- hysterisch lachje)

 

Anywho... ik kan mijn tijd niet indelen in woensdag wat meer tijd voor de kids, en dan donderdag wat minder. Ik moet elke dag de bestellingen wegwerken, van een webwinkel wordt gewoon verwacht (en dat wil ik ook leveren) dat de direct leverbare sieraden ook direct worden verstuurd na betaling.

Aan de andere kant... meer tijd voor de kinderen? Ik ben al de hele dag thuis! Niet beschikbaar voor spelen met blokken, maar wel thuis. Ze kunnen hun dingen kwijt bij mij, ze krijgen hun koekje en drinken, etc.

 

Ik zou het dus niet willen missen, zoals het nu gaat. Ik krijg alles van de kinderen mee, en ik verdien al meer dan ik in loondienst deed. Klinkt ideaal, maar voor alle vrouwen die denken dat het een dolletje is... ik zou het niemand aanraden.

 

Het schema van Ruben vind ik wel een heel goede eigenlijk. Ik weet dat ze zich daar best aan zouden houden. Ze snappen per slot van rekening ook al een paar jaar dat een snoepje om 10 uur mag, en weten dat ze niet eerder hoeven vragen. Dus als ik zeg dat ik van 9 tot 11 werk, en dan smiddags nog, dan kan dat best wel eens werken. Zeker als ik in de tussenliggende tijd ook nog eens lekker met ze ga spelen.

Plus, bijkomend voordeel, dat je zelf efficienter werkt als er echt een schema aan vast zit. THANKS, ik ga het vanaf morgen meteen eens proberen.