3 basisingrediënten voor een recipe for disaster

[Michael Schulze]

Vliegvissen, leuk om te doen, lekker stappen door de polder, frisse lucht, beweging, ontspanning en … best wel moeilijk. De grote truc is dat (nep)vliegje van een paar gram op 10 of 20 meter afstand in het water te krijgen. Probeer maar eens een klein stukje papier van je af te werpen.

 

Wat dat te maken heeft met communicatie? Weinig, buiten dat je beide het beste ‘live’ oefent. Maar wat ik meemaakte toen ik een cursus ‘werpen’ deed, des te meer. Want aangekomen op de cursuslocatie kreeg ik spontaan een voorbeeld van hoe een paar onhandig gekozen woorden een gesprek kunnen laten escaleren. Met alle stress en irritatie van dien.

 

Onder de deelnemers was een stel dat nog nooit eerder had ge-vliegvist (is dat Nederlands?). Ze hadden een ouderwetse set vlieghengels geërfd. “Wat is dat nou voor iets?” was het eerste commentaar van de instructeur toen zijn blik op de met trots uitgepakte hengels viel. “Die zijn uit een erfenis, weten wij veel, we dachten we gaan het eens proberen.”, reageerde de dame.

 

Doorgaan op het pad van ontkenning. “Ja, maar dat is toch veel te oud, daar kun je echt níks meer mee!”, ging de instructeur onverdroten door. “Nou, toevallig hebben wij een Mercedes uit 1980, en die doet het anders nog perfect, hoor!”. De sfeer begint licht ongemakkelijk aan te voelen. Ik vroeg me af of ik vandaag meer zou leren over het werpen met de vliegvishengel of dat mijn vaardigheden als mediator getest zouden worden.

 

Afkeuring en nader onderzoek. Nadat deze eerste hobbel genomen was, werd de rest van het materiaal aan een nader onderzoek onderworpen. “Oh, wordt het weer zo’n dag?”. De instructeur keek met meewarige, afkeurende blik naar de knoop waarmee ‘ons stel’ de onderlijn aan de bovenlijn had geknoopt. “Oh jee, daar gaan we weer…”, dacht ik nog, terwijl mevrouw de tegenaanval inzette. “Nou moet jij eens goed luisteren, eerst deugen die hengels niet, nou die knoop weer. Als jullie niet vertellen wat er van ons verwacht wordt en zeggen hoe, dan weten wij dat niet, hè!”.

 

Olie op het vuur. De winkeleigenaar kwam erbij. “Luister mevrouwtje…” (Auw, ik kromp al fronsend in elkaar, de frontale aanval anticiperend) “Dat moet u dan wel zeggen, hè!”. “Dat héb ik tóch gezegd toen we de afspraak maakten voor de cursus! Dan verwacht je tóch dat we iets krijgen waarop staat wat we moeten doen!” Het offensief van mevrouw was nu echt geopend.

 

En vooral doorgaan in plaats van luisteren. “Ja, als ik iedere deelnemer een instructie moet gaan meegeven kan ik wel bezig blijven.”, sprak de eigenaar teder. Mevrouw bleek de wijste; “laten we maar gewoon beginnen, anders gaat het helemaal verkeerd hier!”.

 

Een leerzame basis. Hier kwamen een paar mensen om een leuke dag te hebben, licht gespannen omdat ze niet precies wisten wat hen te wachten stond en met een paar simpele onhandig gekozen woorden was die opwinding omgezet in boosheid en weerstand. Een geweldige basis om iets te leren.

 

De toon van de muziek is belangrijk. Hoe anders was de introductie gelopen met een andere opening van de instructeur. “Hee, dat zijn nog eens mooie oude hengels! Super zeg, hoe kom je daaraan?” Blij verrast waarschijnlijk: “Mooi, hè, uit een erfenis.”. “Oh, dat is vervelend, maar fijn dat jullie ze kregen, en ze zien er nog zo mooi uit, daar is de vorige eigenaar wel zuinig op geweest.”. Effect; één hongerige enthousiaste cursist waar alles wat hij te vertellen had als zoete koek was ingegaan. Hoe anders ging de rest van de ochtend. Iedere instructie ging gepaard met commentaar, tegenwerpingen en irritatie over en weer.

 

Luisteren is goud. Een slimme winkeleigenaar had zich geen moment bedacht over de klacht van de uitgebleven instructies. “Nou, daar heeft u wel een punt, ik ga er werk van maken, bedankt!”. Gehoord en gerespecteerd worden, het gevoel een bijdrage te hebben kunnen leveren en blijdschap waren mevrouws deel geworden.

 

Het win-win effect. De winkelier heeft een idee opgedaan voor extra service, met meer klanten als gevolg van de aan zekerheid grenzende positieve mond tot mond reclame, en een blije deelnemer. Een deelnemer die misschien sneller geneigd zou zijn om haar ‘ouwe zooi’ als decoratie aan de muur te hangen en nieuwe hengels, lijnen en molens te kopen. Duidelijk geval van win-win.

 

Onhandige woorden en onbedoelde effecten. Vaak zijn ruzie en onenigheid het gevolg van onhandig gekozen woorden. Een andere aanvliegroute kan veel verschil maken. Het uitspreken van bewondering of dankbaarheid doet wonderen.

 

Je karakter bepaalt hoe je praat. Waarom je dingen zegt op een manier waarvan je ergens wel weet dat ze niet helpen of zelfs tegenwerken. Zoals de instructeur op een gegeven moment zei; “Als ik het niet zou zeggen, dan zou ik het niet goed doen!”. (vertaling …dus ik zeg wat ik zeg, ook al levert me dat weerstand op, ik kan niet anders). Wil je daaruit breken, dan is bewustwording essentieel.

 

Recipe for disaster. Wil je verder komen en meer bereiken, vermijd dan het ‘recipe for disaster’. Hier volgen de 3 basisingrediënten voor een ‘recipe for disaster’:

 

- Een flinke lepel ‘Luister niet naar wat de ander zegt’

Zorg vooral dat je de zorg onder datgene wat gezegd wordt niet hoort zodat je niet weet wat er speelt en niet te weten komt waar iemand zich écht zorgen over maakt.

- Aanlengen met ‘Blijf bij je eigen standpunt’

Wees niet nieuwsgierig naar de ideeën van de ander en probeer zeker niet te doorgronden of je mogelijk dezelfde belangen hebt.

- Stevig roeren van een handvol ‘Dram vooral je eigen mening door’

Houd geen rekening met de gevoelens, ideeën en beleving van de ander. Als je jouw mening maar hard genoeg doordramt, dan komt ‘ie vanzelf aan.

 

Warme groet,

Michael

 

© 2013 Michael Schulze

[WalterBrokx]

Hahaha, hopelijk heb je nog wel geleerd dat je niet de vlieg werpt, maar de zwaardere drijflijn? ;)

[Norbert Bakker]

Een leuke, reuswaardige column, Michael!

 

En pijnlijk herkenbaar ;)

[Christine]

 

 

Een leuke, reuswaardige column, Michael!

 

En pijnlijk herkenbaar ;)

 

 

Op twee manieren, want wie heeft niet ooit, in een ver verleden, toen 'ie nog geen ervaring had, en andere excusen die je kunt verzinnen, zelf een disaster ontketend? En als je dan zo wijs bent geweest of het geluk hebt gehad om dat zelf te herkennen, zie je met stille pret anderen hetzelfde doen. En dan zeg je "ik heb u gebeld, maar ik had ook tien anderen kunnen bellen".

 

Mooie column.

 

 

[P.J.]

De boodschap is duidelijk. Je kunt beter een goede marketeer een fooi geven en zelf de hoofdprijs opstrijken dan dat je allebei niks hebt. Maar hoe vind je nou die goede marketeer voor jouw product?

[TwaBla]

Een leuke, reuswaardige column, Michael!

 

HL heeft ook een videokanaal dat graag ruimte biedt aan motivational speeches!

[Norbert Bakker]

De boodschap is duidelijk. Je kunt beter een goede marketeer een fooi geven en zelf de hoofdprijs opstrijken dan dat je allebei niks hebt. Maar hoe vind je nou die goede marketeer voor jouw product?

 

Hebben we wel dezelfde column gelezen P.J.?

Deze boodschap lijkt totaal niet bij deze column te horen? Deze column gaat IMHO vooral over luisteren, openstaan voor andere meningen en niet halstarrig vasthouden aan je eigen vastgeroeste standpunten en wat jou dat als persoon en als ondernemer kan bieden. Er wordt nergens ook maar de suggestie gewekt dat je daarvoor een externe deskundige moet inschakelen, en al helemaal geen marketeer?.

[P.J.]

Hmm ik dacht dit uit de achterliggende gedachte op te maken.

[Norbert Bakker]

Hmm ik dacht dit uit de achterliggende gedachte op te maken.

Ik sta graag open voor andere meningen ;D. Dus wellicht vallen er wel meerdere conclusies uit deze column te trekken

[P.J.]

Ik betrek het op marketing omdat dit onderdeer nou niet bepaald mijn sterkste kant is. Het goed luisteren en communiceren is in eerste instantie noodzakelijk als je verkoppsucces wil hebben en als je dus je product gaat vermarkten. Als je beter bent in andere onderdelen van het ondernemen, lijkt het dus veel beter om die communicatie met de markt, door iemand te laten doen die daar goed in is. En dan volgt dus vanzelf nog mijn voorgaande varaag.

Bij anderen kan dat idd een ander onderdeel zijn.

[P.J.]

Het grappige is dat deze 3 basisingrediënten ook op een ander onderdeel van marketing betrekking kunnen hebben, waar ik weer wel goed in ben. Ik vertaal ze dan als volgt:

 

1. Negeer de noden die je in de markt zou kunnen zien.

2. Ontwikkel vooral nooit iets nieuws.

3. Als potentiële klanten je vragen over mogelijkheden stellen, buig de antwoorden dan altijd om naar bestaande producten/mogelijkheden.

 

Dit is natuurlijk de imaginaire ondernemerswereld.

 

Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar jullie reflecties.

[Michael Schulze]

Hallo allemaal,

 

Bedankt voor jullie commenteren, leuk om te merken dat het artikel reacties oproept.

Dank ook voor jullie lovende woorden.

 

@ Norbert, mooie insteek dat van die andere meningen, ze hoor en leer je nog eens wat.

 

Met betrekking tot P.J.'s reactie, zo had ik hem zelf nog niet gelezen van die marketeer. Je laatste commentaar onderschrijf ik zeker. Eigenlijk gelden deze 3 basisingrediënten voor heel veel dagelijkse zaken, van relaties tot zakendoen en alles er tussenin. Luisteren, nieuwsgierigheid en erkenning doen het altijd goed.

 

@ TwaBla; bedankt en bedankt voor je tip!

 

@ Christine, disasters zat ontketent. :-\

Zoveel zelfs dat ik me er uiteindelijk heel erg in ben gaan verdiepen en mijn ontdekkingen, ervaringen en kennis graag wil delen.

 

Nogmaals dank voor alle reacties, ik zal proberen het volgende artikel weer net zo reactie-ontlokkend te maken.

 

Hartelijke groet,

 

Michael

 

PS: Ja, Walter, dat is me 'ondertussen' bekend, leek me op moment van schrijven wel erg ingewikkeld om uit te leggen ;)

[P.J.]

Ik ben anders nog heel benieuwd naar de spannende reflecties van de HL-ondernemers.

[Linda Maas]

Leuk geschreven!