Een bank houdt je scherp, crowdfunding niet

 

Korte samenvatting:

In dit artikel neemt de schrijver stelling tegen Crowdfunding:

" Vrijheid is goed, maar crowdfunding geeft ondernemers te veel vrijheid met geld van anderen. Nadat een crowdfundingcampagne succesvol is afgerond, kunnen ondernemers naar hartelust gaan ondernemen met dit geld. Door de relatief jonge leeftijd van het fenomeen crowdfunding lijkt het misschien een geweldig alternatief, maar het was wachten op de eerste probleemgevallen."

 

 

 

Waarom vind je dit interessant of wil je dit delen?:

Interessant om 2 redenen:

 

1. Over crowdfunding zijn veel meningen, de mening van de schrijver van dit artikel vind ik ook een interessante, had er op die manier nog niet naar gekeken. Vraag me af wat de mening hierover is van deze en gene op Higherlevel?

 

2. Gezien mijn eigen achtergrond met radicale innovatie weet ik dat hele nieuwe zaken altijd veel weerstand en tegengas van de gevestigde orde krijgen. De vraag is hier voor mij ook of de kritische geluiden over crowdfunding ingegeven worden door die weerstand tegen verandering in de financieringsmogelijkehden en de mogelijke schadelijk effecten op de belangen van huidige gevestigde orde (banken, VC's en andere financiers) OF dat deze kritische geluiden zuiver objectief zijn en ingegeven zijn met een oprechte zorg over de mogelijke schadelijke effecten voor ondernemers, consumenten en het economische verkeer in het algemeen.

 

 

Zucht...

 

Inderdaad, zucht, zo denk ik er ook over.

 

Van het spaargeld dat je aan je bank geeft hoeven ze maar een gedeelte in kas te houden, de rest mogen ze weer uitlenen aan andere klanten.

 

Ik ga het uitstekende werk van Norbert niet overdoen:

 

Maar dat zelfde systeem (lees: geld scheppen) is de laatste 50 jaar volkomen doorgeslagen: de virtuele "waarde" van de monetaire economie ligt nu een factor 8 tot 10 hoger dan de reële economie. Op een willekeurige akker met een reële waarde van 1 miljoen lopen soms 20 tot 30 miljoen aan derivaten contracten; dat moest vroeg of laat een keer misgaan, en dat ging het ook: want dit is de basis van de economische crisis waar we nu in zitten: er is te veel leverage (fractional banking), te weinig reële waarde en daardoor vooralsnog ook te weinig vertrouwen.

 

Nieuw vertrouwen kan IMHO niet terugkomen door verder te gaan op de oude weg: de ontwikkeling van monetaire economie / geld in omloop moet simpelweg meer gematcht worden en blijven met de ontwikkelingen in de reële economie. Dit lijkt ook een van de grondgedachten van Basel III en solvency: alleen door een beter fundament kan het vertrouwen in geldscheppende instellingen worden hersteld.

 

Waar schiet deze uitleg tekort?

 

Dat het zinnetje niet klopt, ze houden niet een beetje achter om de rest uit te lenen, ze houden het hele bedrag en lenen het bij een ratio van 1 op 9 dus 9 keer uit.

 

Dat is toch echt wat anders dan een beetje achter houden en de rest uitlenen.

Ze maken geld door tot 9 keer de reserves uit te lenen (bij een ratio van 1 op 9) dat is dus 900% van de inleg.

 

In de uitleg die jullie er aan geven is dat dus minder dan 100% van de inleg, dan zouden de spaartegoeden groter zijn dan de uitstaande leningen/hypotheken.

 

Wie dat even doorrekent begrijpt meteen waarom banken megawinsten maken, met de huidige renstestanden verdienen ze de helft van wat je als spaarder inlegt in een jaar tijd 'terug'.

En dan toch nog de boel naar de klote weten te helpen.

 

Vandaar dat ik zeg dat grootschalige inzet van CF zorgt voor minder kapitaal beschikbaar via het bekende geldgenereer systeem zoals we dat al een tijdje gebruiken.

 

 

Ter illustratie, de failliete DSB bank draait onder beheer van de curatoren gewoon winst

Zo simpel als het in dit filmpje wordt voorgesteld is het natuurlijk ook niet.

Er word hier gesuggereerd dat de bank geld creëert uit het niets terwijl er geen werkelijke waarde tegenover staat. Dat is niet zo.

 

De bank zet in zijn boekhouding tegenover een lening (hypotheek) een tekort, met als zekerheid de belofte op betaling met een borg (je huis). Dat huis is dus de werkelijke waarde die het papiergeld (of de cijfertjes bij de bank) vertegenwoordigen

 

De zeepbel is dan hooguit het verschil tussen de werkelijke waarde van het huis en het geleende bedrag, en niet het verschil tussen wat de bank aan goud in de kluis heeft en het uitgeleende bedrag.

 

Het risico wat de bank moet dekken is het percentage leningen wat niet wordt afbetaald, en dan alleen maar het verschil tussen executiewaarde en openstaande lening, en dan nog maar het percentage mensen die niet betalen in verhouding tot de mensen die wel gewoon betalen.

 

Banken verdienen aan de rente, niet aan creëren van geld uit lucht.

 

Lees bv hier meer daarover, helaas is iets wat ingewikkeld (gemaakt) is niet in Jip-en-Janneke taal uit te leggen.

 

 

Zucht...

 

Inderdaad, zucht, zo denk ik er ook over.

 

Zullen we elkaar dan maar de hand schudden en het hier bij laten?

In de uitleg die jullie er aan geven is dat dus minder dan 100% van de inleg

 

Ik begrijp niet precies wie in dit kader met "jullie" bedoelt wordt, maar het moge duidelijk zijn dat mijn opmerking dat de monetaire economie 8-10x groter is dan de reëele, niet voor niets naadloos aansluit bij de door Nico genoemde 900%. Dat is ook exact wat bedoeld wordt met "leverage"

 

Nevertheless snap en deel ik dan nog steeds niet ( of juist niet!) de conclusie dat 1 euro in CF voor 9 euro minder kapitaal zorgt.

Het geld verdwijnt immers niet uit de reeele economie maar wordt uitgegeven aan oa producten en investeringen waardoor de muntjes weer op de bankrekening van iemand anders komen te staan.

 

Anders gesteld : anders zou private equity dus ook funest zijn voor de beschikbaarheid van kapitaal??

 

Los daarvan blijven we (allemaal, ik incluis) in cirkels redeneren. Geld scheppen is niet slecht, maar een leverage van 900% overduidelijk wel. Als CF direct of indirect bijdraagt aan het verkleinen van de verschillen tussen reeele en monetaire economie, is dat mooi meegenomen; want alleen bij een betere balans (minder extreme verhouding) kan vertrouwen niet alleen hersteld maar ook gewaarborgd blijven.

Dat het zinnetje niet klopt, ze houden niet een beetje achter om de rest uit te lenen, ze houden het hele bedrag en lenen het bij een ratio van 1 op 9 dus 9 keer uit.

 

Het kan zijn dat de banken dit zo doen, en de zin dus niet klopt wat de banken doen, maar de definitie in de quote klopt wel zo .

http://www.encyclo.nl/begrip/Fractional-reserve%20banking

Dat het zinnetje niet klopt, ze houden niet een beetje achter om de rest uit te lenen, ze houden het hele bedrag en lenen het bij een ratio van 1 op 9 dus 9 keer uit.

 

Het kan zijn dat de banken dit zo doen, en de zin dus niet klopt wat de banken doen, maar de definitie in de quote klopt wel zo .

http://www.encyclo.nl/begrip/Fractional-reserve%20banking

 

Die definitie is fout of op z'n minst onvolledig: een bank is een geldscheppende instelling. Heeft een bank 100k dan wordt niet 10k in reserve gehouden en 90k uitgeleend, maar 100k in reserve gehouden en 900k uitgeleend. Dát is fractional banking

 

Die definitie is fout of op z'n minst onvolledig: een bank is een geldscheppende instelling. Heeft een bank 100k dan wordt niet 10k in reserve gehouden en 90k uitgeleend, maar 100k in reserve gehouden en 900k uitgeleend. Dát is fractional banking

 

Maar als er 100% in reserve wordt gehouden, dan heeft men toch altijd dat ter beschikken om terug te geven? Waarom gaat het bij een bank run dan mis?

Maar als er 100% in reserve wordt gehouden, dan heeft men toch altijd dat ter beschikken om terug te geven? Waarom gaat het bij een bank run dan mis?

 

IMHO drieledig:

[*]omdat een reserve van 100K niet het zelfde is als 100K cash/liquide hebben

[*]omdat niet alleen de spaarders hun 100K cash terughalen, maar bij een bankrun ook niet benutte kredieten liquide worden gemaakt.

[*]allerbelangrijkst: omdat daarmee de grond van het 900% geldscheppen per direct komt te vervallen. Het uitstaande krediet is niets meer waard, want het kan niet geïnd worden bij de bank. Via krediet verstrekt geld is immers niets meer dan een garantie dat de bank dat geld indien nodig ook kan omzetten in waardepapier.

 

Zie ook Wikipedia over de geschiedenis van geldscheppen en papiergeld :

 

Banken weten dat ze veel meer waardepapieren, papiergeld, kunnen uitgeven dan ze goud in kas hebben, omdat maar een klein deel van het goud werd opgevraagd. De praktijk heeft geleerd dat banken tot wel tien keer zoveel papiergeld uit kunnen geven dan ze goud in kas hebben. Geven ze meer uit, dan wordt het risico dat er meer goud opgevraagd wordt dan ze in kas hebben te groot.

 

De huidige crisis leert dat die eeuwenoude factor 10 (of 9) niet werkt als er gebrek aan vertrouwen is.

Als ik het goed heb kan het ook op een andere manier uitgelegd worden:

 

Als je 100 naar de bank brengt dan "maken" ze daar intern (maximaal) 1000 van. 100 blijft in de bank (reserve?) en 900 mag maximaal "daarvan" uitgeleend (belegd?) worden. Dan klopt die online definitie enigszins. Maar inderdaad onvolledig. Men had voor de verfijning erbij moeten vermelden dat de bank het toevertrouwde bedrag met maximaal 10 mag vermenigvuldigen en daarvan 90% mag uitlenen. Alles inderdaad gebaseerd op vertrouwen en op terugbetaling. En dan ook met rentes.

 

Een vreemd wereld: Pensioenfondsen moeten een dekkingsgraad hebben maar banken mogen een gigantische krediet marge hanteren.

 

Een vreemd wereld: Pensioenfondsen moeten een dekkingsgraad hebben maar banken mogen een gigantische krediet marge hanteren.

 

Scherpe constatering. 2 off topic kanttekeningen:

 

Pro: een pensioenfonds of pensioenverzekeraar mag veel minder risico lopen dan een bank want moet altijd in staat zijn om de pensioenen te kunnen uitkeren. Gelukkig maar.

 

Con: die zogenaamde dekkingsgraden werken sterk pro-cyclisch, wat vooral in economisch slechte tijden in ieders portemonnee (zowel de werkenden: hogere premie, als gepensioneerden:minder pensioen en verlies koopkracht door geen indexatie) heel erg merkbaar is. Maar - zie het volgende punt - vooral ook doordat pensioenfondsen vanwege die dekkingsgraden hun assetallocatie aanpassen.( In economisch slechte tijden dumpen ze aandelen, in goede tijden kopen ze in)

 

Een ander - IMHO nog veel groter -gevaar is dat pensioenfondsen door de buffervereisten geprikkeld worden om hun aandelenbelangen verder af te bouwen ten gunste van obligaties (hoe minder volatiel de assets, hoe minder de buffervereisten, dus hogere dekkingsgraden). Naast het feit dat hiermee het rendement verlaagt wordt en de risicospreiding in de portefeuilles verslechterd , wordt het risico hier juist mee verhoogd want fondsen worden daardoor veel gevoeliger voor het renterisico. Gaat de lange rente stijgen (wat al gaande is!) dan duikelt die dekkingsgraad nog verder naar beneden.

 

Kortom: dat hele dekkingsgraden systeem werkt pervers en gaat - als we niet oppassen - de volgende structuurcrisis opleveren. Mark my words