Vroeger, als je in een dorp woonde wist iedereen alles van je. Of je zwanger was, wist de drogist eerder dan je vriend. Je buurman zag aan jouw komende en vertrekkende vriendjes op wie je verliefd was. Als je het met de buurvouw deed wist iedereen het. De tamtam deed zijn werk goed.

 

Veel mensen zijn in de stad gaan wonen. De anonimiteit was daar verzekerd. Je kon tien jaar lang dood in je huis liggen zonder dat iemand dit wist. Je zag elkaar alleen als je een afspraak maakte. De keuze om anoniem te blijven was verzekerd, zeker als je in een vreemd land in een vreemde stad ging wonen.

Een stad in het ene land was volkomen geïsoleerd van een stad in het andere land. Mensen kenden elkaar niet, en er was geen enkele mogelijkheid om iets meer te weten te komen dan dat reizigers vertelden. Wat familie je per brief meldde. Later, wat de televisie erover bracht.

 

De hunkering van vele mensen naar meer sociaal contact zorgde ervoor dat er communicatiemiddelen zoals telefoons ontwikkeld werden, later gevolgd door internet en de sociale media. Deze hunkering pikken de bedrijven op met mooie applicaties. Dit doen die bedrijven niet gratis, daar willen ze wat voor terug. Net zo goed als de postbode wilde verdienen aan het rondbrengen van jouw brieven willen die bedrijven ook winst maken. Omdat mensen niet willen betalen en toch met elkaar willen communiceren zijn er vele technieken uitgedacht waardoor je jouw gewenste dienst krijgt tegen inlevering van je gegevens en dus jouw privacy.

 

In het geglobailiseerde dorp 'de wereld', weet iedereen alles van iedereen. Net als in het vroegere dorp weet je nooit wie wat aan wie heeft verteld, maar iedereen weet het. Het enige wat je kon doen is je er niets van aantrekken. Gewoon doen wat je wilde doen en laat de mensen maar 'lullen' over je. Wilde je graag bloot in de rivier zwemmen, dan ging je gewoon bloot in de rivier zwemmen. De praatjes zijn dan niet van de lucht, maar dit had je ingecalculeerd. Je wist als je iets stiekems wilde doen exact met wie je dit kon bepraten en met wie niet. Je was gewoon op je hoede en leefde ermee. In de nieuwe wereld moet je ook dezelfde instelling hebben om niet verpulverd te worden door de gemeenschap. Gewoon alles wat je doet, doen in het openbaar. Gewoon naakt gaan recreëren als je dit fijn vindt en je, van foto's die men van je maakt, van de roddel in de kerk, de praatjes van de buurman, gemekker en publicatie op internet, niets aantrekken.

 

Hoe meer je alles in het openbaar laat zien, hoe meer er is te vinden over je op internet, hoe minder je de bemoeizucht van de omgeving jouw leven laat bepalen, hoe minder effect dit op jouw gaat hebben en daardoor heeft het ook steeds minder effect voor anderen. Als iedereen alles van elkaar weet is het niet bijzonder meer en is er niets meer aan. De hoeveelheid informatie maakt het dan oninteressant. Privacy ontstaat dan vanzelf weer. Maar dan een natuurlijke, zoals die er vroeger was.

 

to purchase a little temporary Safety,

 

 

Wellicht (dus) heeft Franklin zich nooit ergens voor verzekerd. ;D

Wellicht (dus) heeft Franklin zich nooit ergens voor verzekerd. ;D

 

LOL.

 

Maar FF serieus: In tegendeel , Brood!

 

Benjamin Franklin is een van de belangrijkse founding fathers van de moderne verzekeringpraktijk,

en oprichter van de eerste Amerikaanse onderlinge brandverzekeraar :)

 

en een verzekering biedt uiteraard geen temporary safety, alleen een zakje met geld met een hoop restricties en kleine lettertjes ;)

 

Reus quote:

omdat iedereen wat te verbergen heeft en dat een grondrecht zou moeten zijn. Groet, Norbert

 

Dat is het ook, het staat gewoon in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.

 

Rechten van de mens

 

De Verklaring bevat rechten die belangrijk zijn in de strijd tegen armoede en uitsluiting. Het gaat om rechten als:

 

 

[*] het recht op leven, vrijheid en veiligheid;

[*] vrijwaring van slavernij, foltering, willekeurige aanhouding/detentie;

[*] gelijkheid voor de wet;

[*] vrijheid van meningsuiting, vereniging en vergadering;

[*] het recht op privacy en bewegingsvrijheid;

[*] het recht op een eerlijke rechtsgang;

[*] het recht deel te nemen aan het politieke proces;

[*] het recht op een behoorlijke levensstandaard (toereikende gezondheidszorg, voeding, kleding, huisvesting);

[*] het recht op eigendom;

[*] het recht op arbeid en gelijk loon voor gelijke arbeid;

[*] het recht op onderwijs;

[*] het recht op vrije deelname aan het culturele leven.

 

Het is verdedigbaar dat de grootschalige spiongage praktijken van zogenaamde veiligheidsdiensten op zijn minst op zeer gespannen voet staan met de mensenrechten.

 

De overheden spelen een slim spelletje door de term 'verbergen' te gebruiken, maar privacy dient beschermt te worden, het is niet verborgen. Dat het nu blijkbaar verborgen moet worden is omdat overheden niet in staat zijn zich aan de universle rechten van de mens te houden.

 

All it takes for evil to succeed is for good people to do nothing

Ik weet niet of iemand het kijkt, maar sommige commentaren deden mij aan Person of Interest denken :P

 

Persoonlijk denk ik dat "het niets te verbergen hebben" een beetje een futiel argument is. Precies zoals Peter schetst, thuis (je weet wel, offline), heb ik ook niets te verbergen. Maar om nou te zeggen dat het fijn is dat er altijd iemand vanuit de voortuin bij mij naar binnen staat te kijken om te bepalen wat voor advertenties ik al dan niet wil zien is toch een beetje raar.

Ik weet niet of iemand het kijkt, maar sommige commentaren deden mij aan Person of Interest denken :P

 

Persoonlijk denk ik dat "het niets te verbergen hebben" een beetje een futiel argument is. Precies zoals Peter schetst, thuis (je weet wel, offline), heb ik ook niets te verbergen. Maar om nou te zeggen dat het fijn is dat er altijd iemand vanuit de voortuin bij mij naar binnen staat te kijken om te bepalen wat voor advertenties ik al dan niet wil zien is toch een beetje raar.

 

Dan zal ik wel advertenties voor badkleding gaan ontvangen. :)

Ik onderscheid het verlies van privacy in 2 soorten. Privacy die je bewust opgeeft door informatie te geven aan anderen en privacy die gestolen wordt. De manier waarop onze privacy gestolen wordt hangt enkel en alleen af van ons gedrag in onze omgeving. Koopgedrag, verzameling van informatie, vrijetijdsbesteding enz. enz. De kans dat deze gestolen wordt is door het internet sterk gestegen en dus zullen we ons gedrag aan moeten passen en hulpmiddelen zoals VPN, Ghostery enz. gebruiken als we risico’s willen minimeren.

 

Als je vroeger wat te vertellen had, kon je dat op verschillende manieren doen. Bijvoorbeeld met een brief of een briefkaart. Een brief garandeerde je nog een zekere mate van vertrouwelijkheid omdat er een envellop omheen zat. Een zekere mate, want die kon iemand tegen het licht houden of zelfs openen en weer dichtplakken. Een briefkaart daarentegen was, vooral in een dorp waar iedereen Jan en alleman kende, al een soort sociaal medium en van vertrouwelijkheid was absoluut geen sprake meer.

 

De manier waarop informatie wordt doorgegeven en berichten zich verspreiden is veranderd en ook het aantal personen, die op de hoogte kunnen komen van wat je anderen te vertellen hebt, is sterk gestegen. Het internet is ons dorp geworden.

 

Ik vergelijk het doorgeven van informatie via het internet met briefpost.

 

E-mails en messengers zijn media, vergelijkbaar met de vroegere post die je gebruikte om mensen iets te mede te delen wat toch niet iedereen hoefde te weten. Bij beiden bestaat het risico dat ze toch door andere mensen gelezen worden. Alleen is de kans dat ze gelezen worden groter. Ook de mate waarin ze misbruikt kunnen worden en de omvang van de mogelijke schade is gegroeid.

 

Sociale media zoals Facebook en Google+ zijn vergelijkbaar met de oude briekaart. Je stuurt berichten rond waarvan het niet uitmaakt of een ander ze leest of niet. Als berichten op briefkaarten gelezen worden, kunnen ze in beperkte kring verspreid worden. Bij sociale media is deze kring uitgegroeid tot wereldwijd.

 

Zolang je dit alles in je achterhoofd houdt, met het verstrekken van informatie aan anderen selectief tewerk gaat en de nodige hulpmiddelen ter bescherming bij het surfen gebruikt, is er eigenlijk weinig aan de hand.

 

Totale privacy kun je alleen door isolement bereiken en dat kan er toe leiden dat iemand 10 jaar dood in een woning ligt voordat iemand het merkt.

 

Totaal verlies van privacy kann er toe leiden dat iemand er niet mee kan omgaan en van het dak springt.

 

Persoonlijk surf ik net zoveel als ieder ander en gebruik ook ik e-mail en messengers als communicatiemiddel. Wel met de nodige voorzorgen. Sociale media met 100-en „vrienden“ zijn voor mij een absolute No Go. Als ik mijn eigen naam google, vindt ik geen enkele treffer die werkelijk betrekking heeft op mij als privé persoon. Alleen van naamgenoten. En dat is ook goed zo.

 

PS. Voor NSA, BVD en dergelijke idioten ben ik niet interessant. Die kunnen voor mijn part met mijn gegevens doen wat ze willen.