Omgaan met eigen snobbisme

[Hendrik M]

Ik ben na een tijdje in de wetenschap te hebben gewerkt, overgestapt naar het bedrijfsleven. Ook daar was ik eerst nog met mijn vakgebied bezig.

Sinds een paar jaar ben ik me als adviseur met strategisch advies aan MKB bedrijven bezig gaan houden. In dat kader kwam ik ook weleens opportunities tegen die ik zelf interessant vond.

Zo heb ik nu de alleenvertegenwoordiging gekregen voor een eenvoudig stuk speelgoed dat weleens een rage zou kunnen worden. Zie mijn vraag in een ander draadje.

Waar ik tegenaan loop is mijn eigen schroom (noem het wetenschappelijk snobbisme) om me met volle overtuiging als speelgoedverkoper te profileren. Uiteraard is dat belachelijk, maar

ik ben toch benieuwd of er andere mensen op dit forum zijn die dit gevoel herkennen.

 

Hendrik

[Ilja van Roon]

Blijkbaar is de waarde die jij aan wetenschap hecht beduid groter dan de waarde die je aan speelgoed hecht. Dat oordeel is aan jou en waarschijnlijk verander je die perceptie niet zo snel.

 

Misschien kun je hier dan ook op een andere manier naar gaan kijken. Je vak was eerste wetenschapper, nu wordt je ondernemer, geen speelgoedverkoper. Ondernemerschap is een volwaardig, sociaal gerespecteerd en inhoudelijk pittig vak. Zeker als je startend bent, vergt het veel van je om je ideeen om te zetten in success.

 

Dat jouw product speelgoed is maakt niet uit. Het hadden ook auto's, schroeven of nucleaire installaties kunnen zijn. De uitdaging, leermomenten en valkuilen zullen ruwweg dezelfde zijn.

 

De vraag die je jezelf moet stellen is of je trots, lol, energie en success kunt behalen met het ondernemerschap, los van de vraag wat je product is. Als je antwoord ja is, moet je doorgaan. Als je antwoord nee is, dan zal het niet nee zijn omdat je in de speelgoedbusiness zit.

 

[Hendrik M]

Ilja, de vraag of ik voldoening haal uit het ondernemen, kan ik met een volmondig ja beantwoorden. Ik ben overgestapt van de wetenschap naar het ondernemerschap omdat ik zocht naar dynamiek en een beroep wilde doen op andere kwaliteiten dan de kwaliteiten die ik tot dan toe had gebruikt. Dat is gelukt.

Ik ben het ook met je eens dat het op zich niet uitmaakt wat je product is. Het project met het speelgoed gaat zeker door en ik ga die kar ook zelf trekken.

 

Hendrik

[Ilja van Roon]

waar komt je schroom dan vandaan?

[nonex.nl]

Ach, denk aan die man die begonnen is met blokjes met nopjes erop, zijn vrienden hebben vast ook hard gelachen. Meneer Lego heeft het uiteindelijk wel gemaakt. En Mecanoo, Dinky Toy, Tamagotchi, Marklin, Ravensburger.... bedrijven die toch respectabel zijn of zijn geweest.

 

Drie weken geleden stond ik voor de klas op de dag 'ondernemers voor de klas' bij de verkorte mbo-opleiding verkoop. Een van de echte geboeide luisteraars was een jongen die leuk kon tekenen. Nu heeft mijn vak iets met tekenen... dus hij was odner de indruk. Ik vroeg wie er odnernemer wilde worden, hij stak zijn hand op, en vertelde dat hij in het speelgoed wilde. De klas heeft hard gelachen, maar misschien komt hij nog wel 't verst van allemaal: hij is realistisch: de jongen die riep dat hij een internetbedrijf wilde oprichten en als eerste een BMW ... ... wilde kopen, is iets midner realistisch. Die ene jongen had mijn respect ogenblikkelijk, hij trotseerde de hoon van zijn klasgenoten, maar bleef vasthouden dat hij in het speelgoed zou gaan.

[Annedien Hoen]

"Humanity has advanced, when it has advanced, not because it has been sober, responsible, and cautious, but because it has been playful, rebellious, and immature."

Tom Robbins

--

Overigens lijkt het mij niet je eigen snobisme, maar geïnternaliseerd snobisme van 'de wetenschap'-- of misschien de angst voor het oordeel van je gerespecteerde ex-collega's.

Ik denk eerder dat die jaloers zullen zijn dan je af zullen keuren ;)

 

Overigens staat niets je in de weg om een artiestennaam te gebruiken, als je de dingen tóch liever gescheiden houdt.

 

[anna82]

grappig om dit te lezen, want stiekem heb ik juist helemaal het tegenovergestelde, waardoor ik soms twijfel of het ondernemerschap wel wat voor me is. ik verkoop artikelen via internet, het voelt voor mij alsof ik alleen maar bezig ben met het bijhouden. ik heb ict gestudeerd, als ik zou werken voor een baas zou je meer doorgroeimogelijkheden hebben en krijg je regelmatig nuttige feedback en heb je gezellige collega's....

maar tegelijk denk ik, ik heb juist alle vrijheid, als ik wat wil leren kan ik er zo de tijd voor nemen, dat is mijn eigen keus. en tja geen collega's....nou ja iedereen heeft ook wel een irritante collega, daar heb ik geen last van. maar frustrerend genoeg blijft het toch weleens in mijn hoofd hangen van 'hoe zou het zijn als ik nu voor een baas zou werken', alsof zijn gras een stuk mooier en groener is met zelfs mooie bloemetjes. ;)

maar goed, ik vind de vrijheid wel heel erg leuk en het verdient goed gelukkig....ik denk dat ik me anders eens wat in commerciele economie moet verdiepen enzo, dan voel ik me ook hopelijk minder onzeker over hoe ik het moet aanpakken....want ik vind het wel heel leuk om na te denken hoe ik tijd kan besparen en dingen kan verbeteren. :) maar ik ben er ook heel onzeker over want ik heb helemaal geen studie gevolgd die hiermee te maken heeft, zoals commerciele economie of boekhouding of marketing etc.... anders toch maar eens naar de bieb, wie weet is daar wat nuttigs te vinden. ;)

als iemand tips heeft over boeken ofzo hoor ik het graag. :)

[Ewout Wolff]

Ik kan mij wel iets van je snobisme voorstellen, ja. Zeker als je dit soort gevoelens hebt als je aan het verkopen bent. Verkopen is nl. het moment van de werkelijkheid : je gaat iemand overtuigen jouw product. Maar hoe doe je dat ? Voor je het weet sta je een van die vreselijke verkopers van stereotorens of auto's na te doen. Dat je je daar te goed voor voelt, kan ik mij goed voorstellen.

 

En dat je daar zeker niet de enige in bent, kan je bijv. lezen bij de FAQ van Commercie en Marketing https://www.higherlevel.nl/forum/index.php?board=14;action=display;threadid=7038) : veel, heel veel posts en onderwerpen hebben te maken met dit gevoel "hoe moet ik verkopen".

 

Ik heb dit zelf ook gehad : na een school en universiteitsleven waar ik mijn hoofd en ratio moest gebruiken, stond ik voor een farmaceut ineens voor internisten met de opdracht : "verkopen die handel". Ik wist mij geen raad : die mensen waren veel te slim hiervoor, vonden mij zeker vreselijk, wilden veel liever patienten zien, etc.etc.

 

De realiteit is vaak anders. Maar dat je je ergens over heen moet zetten : dat begrijp ik erg goed.

[TwaBla]

Overigens lijkt het mij niet je eigen snobisme, maar geïnternaliseerd snobisme van 'de wetenschap'-- of misschien de angst voor het oordeel van je gerespecteerde ex-collega's.

 

Yep, typisch. Zie je niet alleen bij wetenschappers. Heeft natuurlijk ook met maatschappelijke status te maken. Maar dat is uiteindelijk knap kinderachtig, en daar lijk je je ook van bewust. In mijn vak zeg ik altijd dat marketing op een hoog abstractieniveau niet zoveel voorstelt als je d'r geen pindakaas mee kan verkopen. Je merkt nu waarschijnlijk ook dat 'strategisch advies' eigenlijk veel gemakkelijker is dan praktisch uitvoeren. Als buitenstaander snappen we alles van trends, maar hoe bevalt het om er zelf eentje aan te moeten duwen? Toch is die praktijk uiteindelijk veel leuker dan de theorie. Het snobisme verdwijnt vanzelf, zolang je maar met plezier werkt. 8)

[strategos]

Waar ik tegenaan loop is mijn eigen schroom (noem het wetenschappelijk snobbisme)

 

Wetenschappelijk bestaat wetenschap niet, kennisschap echter is

een vorm van kopieren van kennis van intellectuelen, het enige wat

men moet hebben is een goed geheugen.

 

Miljoenen kinderen vermaken met speelgoed, is een gave, kinderen

zijn de meest kritische consumenten,

 

sux6

[R.I.P. - Benm]

Tja, van wetenschapper naar ondernemer, het is ergens best een heel andere bezigheid.

 

Als wetenschapper ontleen je (in ieder geval voor jezelf) een zekere mate van authoriteit aan je opleiding - je bent er vaak vrij zeker van dat je gelijk hebt en dat je beslissingen goed geinformeerd worden genomen.

 

Zodra je dan gaan ondernemen (en nog in een ander vakgebied ook) kan het best gebeuren dat je houding hetzelfde blijft, maar dat de basis ervoor een beetje onderuit gehaald wordt. Je zegt nog met overtuiging 'dat kan ik!' of 'het zit/moet zo!', maar misschien twijfel je er van binnen een beetje aan - door nieuwigheid.

 

Ondernemen is, denk ik, een vak dat je vooral leert door het te doen, dingen proberen en fingers crossen dat het gaat werken. Met een beetje mazzel loopt dat allemaal op rolletjes en krijg je de basis voor zelfvertrouwen ook als ondernemer.

 

Of het zit totaal anders.. just my $0.02 ;)

[Amadeos, inspireert ...]

Je hebt de 'verkeerde' mensen om je heen :)

 

Wel herkenbaar. Als drs. met allemaal drs vriendjes kwam ik na mijn studie in de verkoop van copiers terecht. Nou, daar moest ik me toch verantwoorden .... ongekend. Dat voelt niet lekker. Het beroek verkoper heeft in Nederland een extreem laag imago getuige de mooie namen die er verzonnen worden; account mangers, sales executive, districtmanager, consultant en ga zo maar door. Wat dat betreft zouden we naar de states moeten verhuizen. Aldaar is sales heilig :)

 

Kijk ook eens naar de opleiding HEAO-CE, van de 141 vakken is er een salesvak, de rest is humbug.

 

Goed dat je hier je gedachten uit. Daar ben je onder gelijken.

 

 

[anna82]

...

Ondernemen is, denk ik, een vak dat je vooral leert door het te doen, dingen proberen en fingers crossen dat het gaat werken. Met een beetje mazzel loopt dat allemaal op rolletjes en krijg je de basis voor zelfvertrouwen ook als ondernemer.

 

Of het zit totaal anders.. just my $0.02 ;)

zo zie ik het ook, maar als je er geen vak over heb geleerd dan knaagt er toch altijd een gevoel van 'het zou vast nog beter / efficienter kunnen, maar hoe'.

[Ilja van Roon]

Hendrik, de bottom line is - zoals ik dat zie - dat je moet zoeken naar wat je van binnenuit drijft. Externe drivers zoals aanzien, of mensen je product waarderen of niet en zelfs geld, zijn niet sustainable op de lange termijn. Maar weet je een mooi bedrijf op te zetten, dat succesvol is, dat mensen werk geeft, dat speciale dingen doet in de markt, dat goed georganiseerd is...dat zijn dingen om plezier en trots aan te beleven.

[Danielle (Hulpplus)]

Volgens mij is dat geen snobbisme.....

Het gaat erom dat je je van anderen toch eigenlijk echt niet zoveel moet aantrekken, luisteren naar anderen is prima maar laat je niet te veel beinvloeden.

 

Toen ik voor de eerste keer aan mensen vertelde dat ik rollators en wandelstokken wilde gaan verkopen werd er vaak een beetje lacherig gereageerd. Maar hoe serieuzer ik werd in mijn plannen en het beter kon verwoorden, hoe vaker ik de reactie kreeg: dat is nog helemaal niet zo'n gek idee.

 

 

[Annedien Hoen]

En in het worst kaas scenario vinden ze je een rare man die van wetenschapper een speelgoedverkoper werd.

 

NOU EN

[Rien Gluvers]

Voor je het weet sta je een van die vreselijke verkopers van stereotorens of auto's na te doen. Dat je je daar te goed voor voelt, kan ik mij goed voorstellen.

 

Hoe bedoel je: snobisme!