Uitvinden vorm van kunst?

[Georges Plat]

Uitvinden wordt vaak verward met innoveren, terwijl deze begrippen zoveel van elkaar verschillen als het schrijven van een hit verschilt van het fraai uitvoeren ervan. Tekstschrijver/componist vindt uit, zanger/muzikant/arrangeur innoveert.

Vereniging van deze talenten in dezelfde personen is een grote, en zeer succesvolle uitzondering maar verreweg de meeste succesvolle muziek is het product van een ideale combinatie van deze disciplines. In de muziek is deze rolverdeling duidelijk uitgekristalliseerd, maar bij productontwikkeling is de afbakening van de expertise van de uitvinder problematisch.

 

Van een uitvinder wordt verwacht dat hij marktonderzoek en octrooionderzoek doet en een financiële planning maakt. Alleen met deze aanvullende gegevens lijkt het mogelijk om een uitvinding te beoordelen.

Maar een goede uitvinder heeft deze aanvullende gegevens al verwerkt in het wezen van zijn vinding. Hij laat zich inspireren door producten die omzet genereren, bedenkt problemen die gebruikers hebben of zouden kunnen hebben, en zoekt bij het oplossen daarvan naar evenwicht tussen de benodigde inspanning en het probleem dat hij daarmee oplost. En pas als hij werkelijk iets (voor hem) nieuws bedenkt, noemt hij dat een uitvinding.

Zijn referentiekader is de wereld waarin hij leeft. En om tot originele oplossingen te komen is het belangrijk dat hij de vrijheid houdt om zijn eigen zienswijze te ontwikkelen.

Economisch inzicht en goede kennis van de stand der techniek zijn daarbij essentieel, maar exacte kennis van de gebruikelijke modellen kan hem zomaar afleiden van zijn originele, eigen modellen. Zijn belangrijkste en meest kwetsbare gereedschap. En daarom is het niet goed dat hij leert om zijn vindingen achteraf te toetsen volgens het boekje. Bovendien kunnen andere specialisten dat veel beter.

 

De verleiding is natuurlijk groot om te analyseren hoe het komt dat deze disciplines zo moeilijk aansluiting weten te vinden. Wat in ieder geval opvalt is dat er geen evenwicht is tussen vraag en aanbod. Er wordt veel meer uitgevonden dan de industrie nodig heeft.

 

De vraag waarom er dan toch meer uitvindingen zouden moeten worden ontwikkeld laat zich dan ook niet eenvoudig beantwoorden. Wie heeft er nu eigenlijk belang bij dat techniek verbetert? Duidelijk niet de industrie. Maar het is wel de industrie die bepaalt of iets wordt gemaakt of niet.

Is hier misschien een rol weggelegd voor handel? Handel in ideeën, zonder dat de industrie deze frustreert? Handel tussen bedenkers en potentiële gebruikers? Dat het ontwikkelen van een product een even vanzelfsprekende dienst wordt als het maken ervan?

 

Als we dat met z’n allen willen, dan krijgen we ook een heel andere kijk op het proces van het bedenken. Als deze handel tot leven komt dan zal de balans omslaan en wordt de vraag naar goede ideeën groter dan het aanbod.

Tegelijk zal het besef ontstaan dat om genoeg goede ideeën te krijgen, ruimte zal moeten worden gemaakt voor het ontstaan van slechte ideeën. En daar komt de parallel om de hoek tussen uitvinden en kunst.

Het besef dat een beschaving niet kan bestaan zonder kunst zorgt ervoor dat er voorwaarden worden gecreëerd waaronder potentieel talent zich kan ontwikkelen. Als we dat zondermeer aan de markt zouden overlaten is het immers snel afgelopen.

 

Bestaansrecht zonder economisch kader. Het lijkt misschien onzinnig maar dat is het niet. De vergelijking met kunst leert dat het bestaat.

Een breed draagvlak zal afhangen van het inzicht dat technologische ontwikkeling ons leven veraangenaamt en bovenal noodzakelijk is om onze omgeving aan te kunnen passen aan onze wensen. Op niet al te lange termijn zelfs broodnoodzakelijk om te kunnen overleven.

 

 

[Merkava]

Nu ik het zo terug lees geloof ik dat ik even moet toelichten wat ik onder een kunstenaar versta.

 

Kunstenaars zijn voor mij mensen die iets weten te creeren wat andere mensen raakt c.q. hebberig maakt. Met dat laatste komt een economische kans boven tafel.

Ik denk bijvoorbeeld aan ontwerpers als Pinninfarini, Adrian van Hooydonk, Alec Issigonis, Ferdinand Porsche (niet die van de auto's) enzovoort.

 

De kunstenaars waar jullie op doelen zijn de mensen die op basis van de 1% regeling dingen maken waar bijna niemand warm voor loopt behalve de kunstenaar zelf, ik vind dat geen kunstenaars.

 

Kunst die mensen triggert, inspireert, raakt kan natuurlijk een secundair economisch belang krijgen als andere mensen daardoor beter presteren in welk opzicht dan ook. Een creatieve hub waar mensen aangestoken worden kan een behoorlijke positieve impuls geven.

 

Ik begrijp dat de allergie voor subsidies deze draad (terecht) beinvloed.

[bedenkerij / bert]

De kunstenaars waar jullie op doelen zijn de mensen die op basis van de 1% regeling dingen maken waar bijna niemand warm voor loopt [...]

 

Hoe kom je er nu bij dat "wij" (wie zijn "wij"?) daarop doelen? Voor mezelf: In tegendeel. Ik doel op maatschappelijk belangrijke vindingen. georgesplat heeft het zelfs over overleven.

 

En zoals opgemerkt: Ook de wetenschap wordt (terecht) gigantisch gesubsidiëerd door overheden, meer nog in Amerika dan in Europa, en in Amerika dan weer vooral uit overlevingsoverwegingen (DARPA).

 

Uitvindingen verkopen vaak ongeveer net zo slecht als fundamenteel onderzoek terwijl het net zo belangrijk kan zijn. Volgens mij is vrijwel iedereen op dit forum het daarmee eens. Nils noemt het "de natte droom van elke uitvinder." Treffend!

 

Iemand raadde aan om hobby-uitvinder te worden. Maar zo werkt dat niet. Zolang een uitvinder denkt: "ik ga er ooit nog eens iets mee doen", blijft hij op zijn idee zitten, ten koste van ons allemaal. Als je nu in plaats van kritiek te leveren hier eens een oplossing voor aandraagt. :P

[Georges Plat]

Ik begrijp dat de allergie voor subsidies deze draad (terecht) beinvloed.

 

Nogmaals: Kunstsubsidie noem ik slechts om te laten zien dat het niet per sé alleen de markt is die bepaalt wat er hier gebeurd.

[Annedien Hoen]

Een fraai betoog, pleitrede en een interessante dialectiek.

 

Wat ik me dan nu afvraag is: hoe geef je zoiets handjes en voetjes?

Of is het genoeg om het spreekgestoelte te beklimmen, te constateren en onderbouwen wat er mis is met de wereld en er dan weer af te klimmen?

 

Welke innovatie moeten we nu dus implementeren?

 

[TwaBla]

Iemand raadde aan om hobby-uitvinder te worden.

 

Mijn opmerking was dat je uitvinder/kunstenaar kan zijn in je eigen tijd, wanneer de samenleving je talent niet waardeert in de vorm van geld om je rekeningen te betalen. Dan moet je immers op zoek naar andere bronnen van inkomsten.

 

Dat is geen pleidooi tegen steun voor briljante kunstenaars/uitvinders. Als je een manier weet om te voorkomen dat we met z'n allen duizenden dagdromers een basisinkomen geven (zoals we in de kunst geprobeerd hebben) en om te bevorderen dat ons geld zijn weg vindt naar de nieuwe DaVinci's dan ben ik er helemaal voor.

 

Al die subsidiesystemen gaan echter gepaard met een bureaucratie die het merendeel van de geldstroom opslokt. En dan komt het nog niet terecht bij de juiste contactgestoorde genieën. ;)

[Georges Plat]

Een fraai betoog, pleitrede en een interessante dialectiek.

 

Wat ik me dan nu afvraag is: hoe geef je zoiets handjes en voetjes?

 

Een soort beurs van potentiële ideeën voor potentiële gebruikers is onder het huidige octrooistelsel onmogelijk. Er zal een aanpassing moeten komen waarmee onbeschermde ideeën kunnen worden gedemonstreerd aan een groot publiek zonder dat daarmee de mogelijkheid op octrooi komt te vervallen.

De reden dat dit nu niet kan is omdat een concurrent bij het in het wild aantreffen van een goed idee, omdat het in het wild voorkomt, zou kunnen denken dat iedereen het idee kan toepassen. Dus waarom hij niet?

Dit kan worden ondervangen door een waarschuwingsteken in te voeren. Een duidelijk zichtbaar teken dat kan worden gevoerd door prototypes. Om misbruik te voorkomen mag dit teken alleen worden gevoerd op prototypes. D.w.z. het is verboden dit teken te voeren op seriematig vervaardigde artikelen.

 

Een ideaal octrooisysteem ziet er totaal anders uit, maar ik denk dat deze simpele aanpassing een opening kan maken voor ondergestoft gedachtegoed.

 

Of is het genoeg om het spreekgestoelte te beklimmen, te constateren en onderbouwen wat er mis is met de wereld en er dan weer af te klimmen?

 

Mijn motief om hier te preken is dat ik hoop hier vernieuwers te vinden die willen meedenken. Zolang ik hier gehoor krijg zal ik mij blijven inspannen.

 

Welke innovatie moeten we nu dus implementeren?

 

Onze eigen positie als uitvinders. In afwachting van bovengenoemde wetswijziging moeten we een platform bedenken waarop ideeën, en de toepasbaarheid daarvan inzichtelijk worden gemaakt voor het grote publiek.

Het ligt voor de hand om dit via internet te doen. En met een televisieprogramma.

 

 

[Veeveevee]

Ik heb de hele discussie niet gevolgd, deels, maar als ik een het verschil aan zou moeten geven tussen een innovatie en kunst:

 

Kunst: een creatie en welke vorm dan ook (boek, verf, metaal etc.) welke geen specifieke functie inneemt. Enige functie is de poging om iets uit te beelden.

 

Innovatie: een creatie met een duidelijk doel om iets beter, gemakkelijker, efficienter, leuker etc. te maken. Meer dan iets uitbeelden.

 

Grijs gebied: wanneer het ontwerp van een innovatie meer is geworden dan waarvoor het ontwerp zou dienen. In die zin kan een ontwerp trekjes van kunst krijgen.

[bedenkerij / bert]

hoe geef je zoiets handjes en voetjes?

 

Dat weet ik niet. Volgens mij is entrepreneurschap op dit moment de enige echte optie. Verder ben ik zoekende en daarom vind ik een serieuze discussie op een forum zoals dit ook belangrijk. Ik heb alleen wat marginale ideetjes...

 

Wie ingenieur is kan zijn uitvindingen weggeven en indirect geld verdienen door de naam die hij ermee maakt. Don Lancaster doet dat bijvoorbeeld.

 

Ik heb een collectie ideeën die ik als kunst zou kunnen presenteren. Echter, de hoeveelheid werk plus de totaal onbekende markt ervoor doet mij nog even huiveren dit ten uitvoer te brengen. Maar wellicht ga ik dit samen met een "echte" kunstenaar ten uitvoer brengen.

 

Er zijn ook mensen die met publicatie van hun ideeën geld weten te verdienen, bijvoorbeeld Robert Q. Riley.

 

Verder zijn er kunstenaars die ook wel eens iets uitvinden en daar hun wegen voor hebben (wie weet wat er dit jaar weer op Robodock te zien zal zijn?

 

Er zijn allerlei soorten "concept-ontwikkelaars" die vooral zakelijke ideeën uitvinden (in plaats van produkten of nieuwe technologieën). Dat zou je ook uitvindingen kunnen noemen. Dit zijn entrepreneurs of consultants, en meestal allebei.

 

Misschien verhuizen naar Amerika.

 

Zoiets als DARPA invoeren, maar dan in plaats van op militair terrein juist ook op sociaal- en milieu-gebied, en wellicht ook i.v.m. onze concurrentie-positie. Het is twee voor twaalf. Als Christine gelijk heeft met haar opmerking dat ontwrichtende innovatie in de zin van Clayton Christensen in Nederland onmogelijk is dan is het hier een aflopende zaak qua welvaart. De enige innovatie waarop we op dit moment nog een beetje durven te bouwen is high-tech innovatie vanuit de universiteit, maar ook daar zullen we zo voorbij worden gestreefd.

 

Veeveevee: Ik denk dat je gelijk hebt met je definities, maar ik vindt dat kunst ook wel een functie zou moeten mogen hebben. Als echte kunst ook echt vernieuwen is, tegen alles in, dan is dit misschien wel een volgende stap voor de kunst zelf! En eigenlijk zijn we dan weer terug bij Da Vinci; ik denk in het bijzonder aan zijn tekening van een fiets; als mensen dat nou eens niet als kunst hadden gezien dan was de fiets er een paar honderd jaar eerder geweest. ;)

 

Verder valt er nog heel veel te leren en beleid te maken over uitvinderschap en creativiteit. Daar doe ik nu onderzoek na en daar ga ik later nog eens over posten.

[Georges Plat]

Dat is geen pleidooi tegen steun voor briljante kunstenaars/uitvinders. Als je een manier weet om te voorkomen dat we met z'n allen duizenden dagdromers een basisinkomen geven (zoals we in de kunst geprobeerd hebben) en om te bevorderen dat ons geld zijn weg vindt naar de nieuwe DaVinci's dan ben ik er helemaal voor.

 

Er zal iets moeten gebeuren waardoor de vraag naar goede ideeën het aanbod overstijgt. Let wel: goede ideeën. Of die nu komen van pasieve dagdromers of van drukke baasjes.

En als we voor dit probleem al willen aankloppen bij de overheid, dan mag zij wat mij betreft eerst eens zelf met een goed product komen. En dat kan natuurlijk niet, want Europa dit, en G8 dat. Maar als ik goed heb opgelet dan zijn alle partijen het erover eens dat het aantal regels moet worden teruggedrongen. In het bijzonder in het belang van bedrijvigheid. En moeten we ook nog kenniseconomie worden. Als het eens de tijd is om octrooiwetgeving ter discussie te stellen dan is dat dus nu!

 

[TwaBla]

Er zal iets moeten gebeuren waardoor de vraag naar goede ideeën het aanbod overstijgt.

 

Da's niet zo moeilijk. Het aanbod afknijpen. Werkt prima. Hebben we met de boterberg ook gedaan. Frankrijk heeft eerst al die wijnboeren geholpen betere stokken te planten, en nu het wijnaanbod de vraag overstijgt komen ze waarschijnlijk met rooipremies. Als we er dus voor zorgen dat die uitvinders minder makkelijk met goeie ideeën komen, dan gaat op den duur de vraag het aanbod vanzelf overstijgen. Misschien belasting heffen op ideeën?

[bedenkerij / bert]

Misschien belasting heffen op ideeën?

 

:D Dat zou in ieder geval de status ervan verhogen. Goed idee!

 

Hoeveel BTW zit er eigenlijk op een idee? Op kunst zit 6%.

 

En hoe zit het met die nieuwe regeling dat wanneer kunst meer waard wordt de kunstenaar daar bij latere (door)verkoop procentjes van mag krijgen? Misschien loont het dan echt wel om ideeën als kunst te verpakken? ;D 8)

[bedenkerij / bert]

hoe geef je zoiets handjes en voetjes?

 

Ik bedacht me er nog een: Een soort toegepast uitvindersschap uitoefenen waarbij je jezelf verhuurt om een probleem op te lossen. (In zekere zin doe jij dat ook.)

 

Ik heb wel eens gedacht om serendipiteit te verkopen door voor klanten iemand uit een totaal ander vakgebied naar iets te laten kijken met de bedoeling nieuwe ideeën op te doen. Niet iedereen kan dat, maar... ik begin aardig te leren hoe dat zit; kom ik nog eens op terug.

 

Een variant hierop zijn friskijkers van het bedrijf Symbio6. Er staat een interessant onderzoeksverslag op hun website.

[Annedien Hoen]

Ik zie twee sporen: het zelf ontwikkelen van het ondernemerschap/marketingkennis van uitvinders (het woord anders gaan laden/invullen, jezelf geen uitvinder noemen, of een kreetje bedenken zoals 'friskijker') danwel het veranderen van de status van 'de uitvinder' en meer waarde hechten aan diens intellectueel eigendom, denkkracht en vaardigheden.

 

Toch moet ik ook denken aan Howard Bloom die in het boek Global Brain schrijft over hoe innovatie bij bacteriën werkt. De bacterie die niet iets doet dat bijdraagt aan het laten groeien van de soort (ofwel: dit nalaat danwel iets doet, uitprobeert dat niet werkt) gaat een stofje aanmaken die ervoor zorgt dat hij wegkwijnt en sterft. Hetzelfde wordt ook geactiveerd in mensen: als niemand hun oplossing nodig heeft/afneemt/koopt worden ze depressief en voelen de behoefte in een hoekje weg te kruipen en zien het leven als zinloos. Naar verluidt zit dat nogal diep in onze biologie verankerd.

"Bestaansrecht" krijgt in dat licht ook een extra betekenis- namelijk een hele letterlijke. En gaat het bovendien niet alleen om het bestaansrecht van de uitvinding maar ook van de uitvinder.

De vraag is dus misschien ook een beetje in hoeverre je jezelf tot slachtoffer van je 'vermogen tot uitvinden' maakt, danwel in hoeverre je bij machte bent om daar iets aan te doen. Sommige mensen kunnen die slag naar goed zelfmanagement maar moeilijk maken, zelfs als dat betekent dat ze er teneergeslagen van worden, of gefrustreerd, of arm.

 

Mijn artikel 'Creatieve Crisis en de Zennovator' is in dit kader misschien ook het lezen waard.

 

 

 

[Christine]

Kunst is een vorm van uitvinden

 

 

 

[Christine]

worden ze depressief en voelen de behoefte in een hoekje weg te kruipen en zien het leven als zinloos.

 

Gaan ze dan ook een stofje aanmaken?

 

 

 

[TwaBla]

 

Met een bijdrage aan dit forum krijg je alsnog bestaansrecht. 8)

[Merkava]

worden ze depressief en voelen de behoefte in een hoekje weg te kruipen en zien het leven als zinloos.

 

Gaan ze dan ook een stofje aanmaken?

 

 

:o

[bedenkerij / bert]

De vraag is dus misschien ook een beetje in hoeverre je jezelf tot slachtoffer van je 'vermogen tot uitvinden' maakt, danwel in hoeverre je bij machte bent om daar iets aan te doen.

 

Helemaal mee eens. Maar....

 

Ik kan me wel ergeren aan het ophemelen van Da Vinci in door politici gesubsidieerde projecten om kinderen aan de beta-vakken te krijgen, terwijl Da Vinci indien hij nu geboren zou worden volgens mij in armoede zou creperen en inderdaad zo'n stofje zou aanmaken. Er is m.i. weinig oprechts aan al dat innovatie-gekrakeel; wel veel opportunisme. Als naieve jongeling ben ik toch wel in een aantal van dit soort valkuilen getrapt.

 

Verder heb ik natuurlijk een groot eigenbelang. Het gaat niet slechts om een "vermogen tot uitvinden", als wel om de drang hiertoe. Dit schijnt (groten)deels erfelijk bepaald te zijn. De genen die ervoor verantwoordelijk zijn zijn zelfs bekend. Het fijne hiervan ben ik nog aan het uitzoeken.

 

Ik voel me geen slachtoffer, in tegendeel, ik geniet van mijn ideeën, maar ik wil wel graag tegen de overheidspropaganda in aan andere, jonge technische creatievo's zeggen: Weet dat je zelden geliefd zult zijn en ontwikkel dus eerst en vooral je sociale vaardigheden en een netwerk. En als je er iets mee wilt, bereid je dan voor op ondernemersschap of word kunstenaar.

 

Overigens, zoals Francois Lyotard eens schreef: Nieuwe grote denkers zoeken leerlingen om over hun ideeën te kunnen praten. E.e.a. is geïnstitutionaliseerd middels universiteiten, maar ook daar is disruptieve innovatie heel erg moeilijk (dat noemen ze daar een paradigma-verschuiving). Veel uitvinders blijven hangen in vormen van masturbatie. Best lekker, maar toch niet helemaal bevredigend :-* :D

[Nico Schouten]

En goede uitvinder weet zijn product creativitiet wel weer te ontwikkelen danwel te presenteren naar iets waar wel vraag naar is, uche :-X

[Annedien Hoen]

 

terwijl Da Vinci indien hij nu geboren zou worden volgens mij in armoede zou creperen en inderdaad zo'n stofje zou aanmaken.

 

Waarom denk je dat? Interessante aanname, please elaborate... :)

[Christine]

terwijl Da Vinci indien hij nu geboren zou worden volgens mij in armoede zou creperen en inderdaad zo'n stofje zou aanmaken.

 

Ik hoorde van de week al iemand zeggen, hij was wat terneergeslagen, en zei "ik maak een stofje aan".

 

 

 

[bedenkerij / bert]

terwijl Da Vinci indien hij nu geboren zou worden volgens mij in armoede zou creperen en inderdaad zo'n stofje zou aanmaken.

 

Waarom denk je dat? Interessante aanname, please elaborate... :)

 

1. Stel je gaat solliciteren en je zet op je CV: Ik ben architect, uitvinder, ingenieur, filosoof, sterrenkundige, natuurkundige, beeldhouwer, schrijver en schilder, oftewel Homo Universalis'. Wie neemt je in dienst? Waar is überhaupt nog een Homo Universalis gewenst, behalve als ondernemer?

 

2. Da Vinci was van beroep en opleiding schilder. Van 1482 tot 1499 werkte hij voor de Hertog van Milaan. Daarna werkte hij in Florence voor Cesare Borgia als militair architect en ingenieur. Zie je het voor je in onze tijd: een kunstenaar die architect en inginieur wordt?

 

3. In 1516 ging Leonardo werken voor koning Frans I van Frankrijk die Milaan veroverd had. Daarvoor dus 17 Jaar voor de hertog van Milaan. Ik zie dat als een soort Super WIK-uitkering. In Nederland moet je het na vier jaar zelf zien te rooien. Maar, anders dan ik dacht heeft Da Vinci het tot zijn dertigste toch zonder deze broodheren moeten doen, dan echter wel vooral als gezel, volgens mij, dus... toch een soort WIK :->

 

4. Da Vinci was buiten de schilderkunst autodidact. Hoe moet je in deze tijd als autodidact overleven als overal papieren voor gevraagd worden? Zelfs als ondernemer heb je hier last van, bijvoorbeeld omdat ook een bank of investeerder een CV van je wil zien.

 

Maar... OK.... Als Leonardo (of zijn vader) ook nu zo slim zou zijn om (hem) kunstenaar te (laten) worden, dan zou Leonardo ook nu wellicht aardig kunnen leven, als kunstenaar, met de rest als hobby. Dus ik moet mijn woorden enigszins terug nemen.

 

En, eigenlijk net zoals in zijn eigen tijd zou Leonardo ook nu erg weinig invloed op de stand van de techniek hebben omdat heel weinig van zijn schetsen zouden worden uitgevoerd. Zo gaat dat nog steeds met uitvinders.

 

Ik vraag me af hoeveel meer Da Vinci's er zijn geweest wiens schetsen gewoon verloren zijn gegaan? Het is dat hij kunstenaar was...! Kan het ons wat schelen? Als de overheid en het bedrijfsleven oprecht zijn in hun streven naar innovatie, dan zou hen hen toch wel moeten deren, tenzij je het cynisme van enkele posters in deze draad deelt dat al die uitvindingen toch allemaal maar navelstaarderige rotzooi zijn en dat de goede ideeën toch wel boven komen drijven (al tonen de feiten, zoals de uitvindingen van Da Vinci, aan dat in ieder geval dat laatste onzin is).

 

Overigens had Leonardo Da Vinci het in zijn tijd om vele redenen ook minder gemakkelijk dan hij het nu zou hebben, denk aan de strijd tussen kerk en wetenschap en homosexualiteit.

[Georges Plat]

terwijl Da Vinci indien hij nu geboren zou worden volgens mij in armoede zou creperen en inderdaad zo'n stofje zou aanmaken.

 

Waarom denk je dat? Interessante aanname, please elaborate... :)

 

1. Stel je gaat solliciteren en je zet op je CV: Ik ben architect, uitvinder, ingenieur, filosoof, sterrenkundige, natuurkundige, beeldhouwer, schrijver en schilder, oftewel Homo Universalis'. Wie neemt je in dienst? Waar is überhaupt nog een Homo Universalis gewenst, behalve als ondernemer?

 

Zou L.d.V. als Homo Universalis ook over ondernemersvaardigheden hebben beschikt?

 

 

Ik vraag me af hoeveel meer Da Vinci's er zijn geweest wiens schetsen gewoon verloren zijn gegaan? Het is dat hij kunstenaar was...!

 

Niet alleen materiaal is verloren gegaan. In vele oorlogen is het intellect stelselmatig uitgeroeid.

 

Kan het ons wat schelen? Als de overheid en het bedrijfsleven oprecht zijn in hun streven naar innovatie, dan zou hen hen toch wel moeten deren,

 

Een demoncratische overheid kan alleen iets voor elkaar krijgen als het volk dat ook echt wil. Bedrijfsleven gebruikt innovatie alleen als het toevallig even nodig is, maar anders liever niet.

 

 

[bedenkerij / bert]

Nog een tip ;) voor de overheid en een ondernemer...

 

Wetenschap is zwaar gesubsidieerd maar kent een mechanisme dat de kwaliteit enigszins overeind houdt: Middels openheid en een doelstelling om kritisch te zijn naar elkaar wordt een soort open (wed)strijd gecreëerd. En, alhoewel het door de politiek is uitgehold, is het de bedoeling dat je je meesters verslaat middels promotie (een principe dat bijvoorbeeld ook het Boeddhisme kent). Alhoewel er op universiteiten en hogescholen het e.e.a. wordt uitgevonden is het toch vooral gericht op kennis (wetenschap).

 

Stel je bedenkt iets soortgelijks voor uitvindingen / innovatie; met openheid plus een wedstrijd-element. Mijns inziens moet je dit niet op een universiteit doen, om redenen die Clayton Christensen ook noemt aangaande ontwrichtende innovaties; dat lukt je nooit binnen een bestaande organisatie. Wellicht zou het een afdeling op een kunstacademie kunnen zijn. Ook al hebben die ook zo hun denkkaders, in ieder geval willen ze niet binnen paradigma's blijven denken.

 

A propos: ik ben ooit een wetenschappelijke studie begonnen die over paradigma's en stromingen heen wilde denken, totdat die studie met hulp van toenmalig minister Deetman werd gemold omdat alles praktisch moest. Het gevolg is dat veel onzin-wetenschap kan blijven bestaan met de bijbehorende geldverkwisting omdat de critici zijn wegbezuinigd. Dus heel positief kan ik ook niet over de wetenscap zijn -- ook in kunst en wetenschap draait het om politiek, en overheidsgeld maakt dat spel niet leuker -- maar ik denk dat het marktmechanisme minstens zo inefficiënt is, dus wat dat betreft.

 

Pfff... heb ik alweer een project bedacht.

[bedenkerij / bert]

Een demoncratische overheid kan alleen iets voor elkaar krijgen als het volk dat ook echt wil. Bedrijfsleven gebruikt innovatie alleen als het toevallig even nodig is, maar anders liever niet.

 

Nee hoor; in het bedrijfsleven is men altijd op jacht naar versterkende innovaties. Je wilt echt niet jaar na jaar met hetzelfde produkt bij je klanten komen. Ontwrichtende innovaties zijn wel problematisch, maar dat is oplosbaar wanneer we het begrijpen.

 

Grappige verspreking: demoncratische overheid.

 

Ik wordt wel erg moe van volkeren die iets willen of overheden die niet zouden luisteren; zoveel mensen zoveel meningen.