TwaBla

Daar hoopte ik al op. Reden te meer om daadwerkelijke toepassingen te bekijken en bespreken. Dat bericht over de politie die abusievelijk duizenden mensen als crimineel identificeerde is clickbait van Nu.nl. Ga naar de bron en je ziet dat de politie een test aan het doen was. Dat is heel verstandig, zeker als uit zo'n test blijkt dat face recognition 92% false positives geeft. De politie gebruikt al langer locatiedata van mobieltjes om aan crowd control te doen. Zo zien ze op Koningsdag, The Gay Parade en bij Sail Amsterdam waar zich ongewenste ophopingen voordoen. Wedden dat ze datzelfde instrumentarium ook bij risicowedstrijden gebruiken. Kan je Ajaxfans onderscheiden van bezoekers? De ene groep komt regelmatig terug; de andere groep verschijnt onregelmatig. Ze moeten wel groepsgedragen vertonen, dus clusteren. Lijkt me een simpel algoritme. Dezelfde data worden door de gemeente gebruikt voor ruimtelijke ordening. Aantallen mensen, tijdstippen. Vind ik allemaal redelijk smart. Patroonherkening op winkeldieven, terroristen, verwarroristen, uitkeringsfrauders? Dat is allemaal nog redelijk rudimentair. Hoort ook wel een beetje debat bij. Je kan wellicht met satellieten vaststellen of iemand een hond heeft en dan eens kijken of die wel hondenbelasting betaalt. Zoals met satellieten ook vervuiling en mestoverlast vastgesteld kunnen worden. Dat laatste is dan weer een stuk maatschappelijker. Het voorbeeld van boerenverklikkers (erfbetreders) dat indirect bijdraagt aan het voorkomen van dierenmishandeling door verbitterde boeren klinkt ook redelijk eng. Goed gevonden bij De Groene! Maar ook dat is meer een meldingssysteem dan een smart tool. Volgens mij valt dat uitgebreid gebruik wat tegen. Wat je noemt zijn overwegend geïsoleerde incidenten. Wel interessant, daar niet van.

Marketing bestaat ook pas een jaar of zeventig. Dat is drie generaties kennis. De eerste twee werkten vooral met modellen die afgeleid waren van cases. Anecdotisch. De laatste dertig jaar hebben we meer data. Dat begon al bij catalogue marketers en in direct marketing, maar digital geeft feedback in realtime. En daar komen heel veel wetenswaardigheden uit voort. Zo zet de DDMA samen met een aantal grote mail service providers elk jaar een grote e-mail benchmark op waarbij oa open rates en click-through rates vergeleken worden. De CTR zwabbert zo'n beetje rond de 7% (6,7% in B2C en 7,5% in B2B). Verzenden op zaterdag verhoogt de effectiviteit, vooral omdat de meeste verzenders het einde van de kantoordag kiezen als verzendmoment. Zo is enorm veel wijsheid te vergaren. Dat verklaart waarom steeds meer organisaties mail versturen met een persoon als afzender. Ook big data wisdom. Nadeel is alleen dat je vaak niet meer kan zien van welke organisatie een mail afkomstig is. Wedden dat de CTR's bij die aanpak al aan het dalen zijn? Mijn houding is: wel proberen de kennis te volgen, maar niet blind navolgen. PS - Zou Tell Sell goed zijn voor Blokker en de Hema? Waarom wel en waarom niet?

Ook in het verkeer worden drempelwaarden gehanteerd. Wat is de maximale snelheid in spamland?

De kopregel is enigszins clickbait, mijn fout. Het gaat niet om criminelen. De vergelijking is met snelheidsovertreders die gevangen worden door camera's en radar. De NVWA kan bv het internet laten afspeuren naar producten met verboden ingrediënten die in NL te koop aangeboden worden. Je kan met een mailinvulbot vaststellen waar spam ontstaat. En zo voort. Het vinden van parallelimporteurs is ook al deels geautomatiseerd - al is dat een civielrechtelijke kwestie.

Ik zie de grijstinten in dit onderwerp ook wel. ;) Een voorbeeld van zo'n discutabele aanpak zijn de lokpubers van Terre des Hommes. Naleving van de AVG zou je bv met een online robocop moeten kunnen testen. Was spamklacht.nl aanvankelijk ook niet een particulier initiatief? Net zoals SAF?

Je kan de overheid altijd als big brother framen. Dit forum wemelt van de ondernemers die vragen: mag iets? Dan ontspint zich een hele discussie over de uitleg van wetten en regels. De praktijk is dat veel wetten en regels niet gehandhaafd worden. Mag je dus zelf bepalen of of je ze naleeft. Wat is de pakkans? Het is verbijsterend hoe weinig slimme tools ingezet worden om wetsovertreders te betrappen. Misschien kan het commercieel interessant gemaakt worden. Deel de opbrengst met bedrijven die overtreders opsporen! Dat gebeurt civiel al volop. Boevle als bounty hunter...

Zaterdag zag ik een zegsman van de NVWA bij Vara Kassa uitleggen hoe het handhavingsbeleid werkt bij levensmiddelen (ook beauty & health) die niet aan de regels voldoen. De NVWA komt in actie als overtreding van de regels een gevaar oplevert voor de gezondheid. Op overtredingen die geen gevaar opleveren, wordt niet actief gehandhaafd. Alleen als er veel klachten komen. Dat zie je bij meer overheidsdiensten. Mag je spammen? Moet je je aan de AVG houden? Mag je andere ondernemers misleiden tot dure overeenkomsten? De betrokken instanties handhaven alleen als er voldoende klachten zijn. Dat roept weer een volgende vraag op. In het verkeer kennen we snelheidsmeters en andere instrumenten om overtreders te betrappen. Daar is een deel van de handhaving (en het opvolgende boete-traject) geautomatiseerd. Waarom zijn er geen smart tools voor het opsporen van allerlei overtredingen met een online component? Digital patrolbots? Of een combinatie van spiders en crowd assistance. Spam zou je met een mailstofzuiger moeten kunnen detecteren. Zo kun je zelfs startup scammers vrij makkelijk vangen. Wie bouwt een Boevle - de boevenzoekmachine?

Datafocus lijkt een bestaand bedrijf, wel een raar allegaartje. Ze doen ook aan medical directory scams. En ze worden hier genoemd als scammers. Een deel van de bende is al gearresteerd.

Bij een startup? Een gelegenheidsclub van zelfstandigen die samen met de oprichter een onderneming van de grond proberen te krijgen?

Werk jij in je eentje of in een team? Als je een nieuw elftal samenstelt, gaat er wat tijd overheen voordat de spelers op elkaar ingesteld zijn. Voordat ze weten: die ene is te vertrouwen als verdediger en die ander kopt de bal erin. Die ene heeft tactisch inzicht en die ander is een praatjesmaker. Die ene weet alles al en die ander wil graag leren. Bij een startup is dat helemaal een snelkookpan. De 'verstoring' is dan ook geen probleem, maar een onvermijdelijke fase in de teamvorming. Daar hoort wat aperots-gedrag bij, maar als de selectie goed is vul je elkaar aan.

Aha, de bron der bronnen. ;) The World's Biggest Conference For the World's Smallest Self-Funded Software Companies Zal er eens naar kijken, dus bedankt voor de tip. Desondanks geloof ik best in de uitwisseling van ideeën en ervaringen van een crowd die bestaat uit ervaringsdeskundigen en hun adviseurs. Maar je hebt gelijk dat die soms samenklusteren op dit soort plekken. En andere klusters vermijden.

Laat me de vraag wat nuanceren. Ik probeer al lang om marketing in de breedte te volgen, niet alleen om die zelfrijzende kennis te gebruiken maar ook om er verslag van te doen. Dan komt er veel baklucht mee. Marketing heeft teveel facetten om allemaal in detail te overzien. Dus duik ik weleens de diepte in. Wat gebeurt er in performance marketing (affiliates), wat zeggen de mail-experts, hoe gaat het met social, zijn events nog in, hoe staat het met vending machines, whats-up bij de platforms? Via die platforms kwam ik in een compleet doorgedraaide (Amerikaanse) startup-scene terecht, waar het wemelt van coaches, guru's, snake-oil sellers en Amazon millionaires clubs. Stromingen als 4HWW, growth hacking, passive income en lean startup staan met een voet in die mallemolen. De andere voet staat gewoon op de grond. Het is volgens mij net als bij Jamin: je vult je puntzak soms met wat lekkers en gaat daarna weer naar de groenteman. Maar nu werk ik dus (af-en-toe) samen met mensen die de hele dag met snoepjes smijten. En moeten we kijken welke zoetigheid wel okay is en welke niet. Door te testen*, wat rond te vragen en onderzoek te doen naar de bron van al die snelle kennis. De opdrachtgever wil zeker geen santekraam maken van zijn onderneming, niet bekend zijn als goeroe gerrit in zijn vak. Een voorbeeld. We doen ook aan video-talks. Aanvankelijk kopieerden we de aanpak van eoa Amerikaanse startup guru: relaxed op de bank, salon-setting, goed uitgelicht, meerdere camera's, geheel gescript, tekst vol beloften en spirituele prietpraat. Toen zag ik bij Hubspot een webinar van een jonge expert op het gebied van content marketing en die zat drie kwartier te kletsen voor een simpele webcam op kantoor (systeemplafond zichtbaar op de achtergrond). Geen startup hero met een gratis whitebook maar gewoon een professional met een spannende klantenlijst. Ook een Amerikaan trouwens. Conclusie: we gaan met onze video-talks over naar een actieve setting (werkplekken zonder poespas) en het delen van concrete ervaringen (weg van de prietpraat). Vergt wel wat praktijkoefening om dat vlot, soepel en naturel te krijgen, maar allez! * Testen is wat makkelijker in een shop of voor een verkoper van online diensten dan in een omgeving (trumpet) waar netwerken en persoonlijke contacten centraal staan. Ik probeer de Five A's (AIDA is van voor de engagement age) meetbaar te maken.

Ben betrokken bij de online marketing van een nieuwe professionele bemiddelingsdienst waarin allerlei activiteiten ontplooid worden in social media. Een fascinerend spel van activeren, combineren (video, banners, artikelmarketing, user-generated content, open groepen en gesloten groepen) en balanceren. We zoeken immers overtuiging maar willen overkill vermijden. Nou schuiven er ook mensen aan (aan de marketing-desk) die volgens mij hun kennis halen van Amerikaanse online marketing-communities. Ik zie het aan de toonzetting, aan de teksten, aan de conversie-trucjes. We testen uiteraard, maar er zijn zoveel variabelen dat je niet snel weet waar een succes of falen aan te wijten is. Persoonlijk ben ik meer voor naturel, niet van dat overdreven 10 tips for online greatness. Maar wellicht is dat te calvinistisch. Te relativerend. Wat vinden jullie?

Levi Strauss heeft onlangs de Hema een naadje aangenaaid. Een ontwerper (waarschijnlijk bij een atelier ver weg van Nederland) suggereerder een V-vormig stiksel op de kontzak van Hema-spijkerbroeken. Zo'n 220.000 jeans later stapte Levi Strauss naar de rechtbank. Het gevolg: Hema mag twintig euro per broek (gederfde winst) aan Levi Strauss betalen, opgeteld bijna 4,5 miljoen. De inbreuk betrof niet het woordmerk of de kenmerkende rode tab, maar het V-vormig stiksel op de kontzakken - die Levi Strauss waarschijnlijk apart geregistreerd heeft. Net zoiets als Adidas dat op zijn strepen ging staan tegen H&M. De boodschap: wees geen smart-ass wanneer je in het domein van grote merken actief bent. ;)

Zelfs een afspraak om de inkosten fifty-fifty te verdelen is niet een afspraak over het eigendom maar een overeenkomst in ruil voor een tegenprestatie. Als die tegenprestatie uitblijft, dan...

Als je 50.000 euro leent bij de bank loop je geen risico?

De inkomsten worden nu gezien als inkomen? Wil je de boot doneren aan de stichting of verwacht je een afbetaling?

Er lopen nu 3 dagvaardingen en er zijn verschillende ondernemers die in het incassotraject zitten. Zo'n dagvaarding is een pak papier dat door een deurwaarder bezorgd wordt. Die beweert namens Streya dat er een overeenkomst is, en dat daar een vordering uit voortkomt. Dat er een nota is verzonden, een herinnering, brieven namens incasso en uiteindelijk een dagvaarding. Als bewijs wordt opgevoerd dat er een geluidsopname is waarin de ondernemer uiting geeft aan wilsovereenstemming. Soms wordt er een getuigeverklaring aangekondigd (als de geluidsopname niet overtuigend is waarschijnlijk). In de dagvaarding staat een datum, tijdstip en locatie van de zitting bij de kantonrechter. Dat is een rolzitting. Heeft de rechter niks gehoord van de gedagvaarde, dan wordt die doorgaans bij verstek veroordeeld. Maar komt de ondernemer opdagen om bezwaar te maken, of heeft hij een broef gestuurd dat hij in verzet komt tegen de beschuldiging, dan krijgt die ondernemer tijd om een verweerschrift te maken (conclusie van antwoord) of in persoon zijn versie van het verhaal te geven bij de rechter. Meestal vier weken later. Daarna volgt de eigenlijke rechtszaak (comparitie). Lees maar na in de beschrijving van het dagvaardingsproces. Het verweer van de drie gedagvaarde ondernemers wordt nu voorbereid, want het tegenbewijs is grotendeels overlappend. Ondernemers die betalingsherinneringen krijgen of met incasso geconfronteerd worden, kunnen zich aansluiten bij de Streya-resistance. Ook ondernemers die al betaald hebben maar menen dat ze misleid zijn, mogen zich melden.

Stuur me even een mailtje (per PM of mailadres in mijn profiel), dan breng ik je op de hoogte. ;)

Om de biergoden gunstig te stemmen kunnen we op een aanstaande HL-barbeque wel een juristenoffer brengen...

Ondernemen gaat met risico gepaard. Je wil echter wel kunnen inschatten wat die risico's zoal zijn. Bij merkconflicten zijn de risico's groot. Maak je inbreuk op andermans merk, dan kan de schade verhaald worden. Dat is niet een soort van boete. Als jij met jouw merkje verwarring zaait in het domein van een groter merk kunnen de kosten flink oplopen. Bovendien zijn ook alle werkelijk gemaakte juridische kosten van de merkeigenaar voor rekening van de inbreuker - als die verliest. Die bedoelde het weliswaar niet kwaad, maar hij heeft desondanks wel schade veroorzaakt. Als startup in een rubberbootje doe je er verstandig aan met een ruime boog om gevestigde merkschepen heen te varen. ;)

Een zgn merken registratie bureau. Zijn dat allemaal professionals? Of zijn er ook in dat domein happersnappers actief?

Dat mag je ook zelf doen. Het proces wordt hier uitgelegd, inclusief toelichting op de toegevoegde waarde van een bureau. Het is zo leuk om een naam te bedenken en dan een etiket te laten ontwerpen. Ik gun je dat plezier, maar er zijn onderweg wel wat valkuilen. Kijk maar eens naar Bavaria. De brouwerij heeft wortels in de 17e eeuw, maar het merk is te herleiden tot 1926 en was destijds een verwijzing naar de brouwmethode van pils. Zoals Goudse dat is bij kaas. Dat kwam de familie in de 21e eeuw duur te staan, want de brouwerslobby in Beieren kwam zijn soortnaam terughalen. Op Europees niveau werd beslist dat in elk land apart vastgesteld moest worden of het merk gebruikt mag worden. Je snapt het al: in Duitsland mag dat niet. Ik duim voor je. ;)

Eerst maar eens kijken wat de juristen van Inbev zeggen. Jovius en Julius scheelt maar twee lettertjes.

Werkt de ANWB Wegenwachtpolis niet ook zo? En de Europese variant bij ARC Europe? En Total Assistance? Die is handig: 25 liter tanken in België en dan drie weken in heel Europa pechhulp...