TwaBla

Wellicht in een soor club-coaching opzet. Klein groepje startups deelt elke zondag een persoonlijk videoverslag van de week met elkaar, om van elkaar te leren. Met name de terugblik op de startfase lijkt me zo interessant. Dus als het begint met besloten vloggen, kan een deel van het verzamelde materiaal later geopenbaard worden. Die generatie komt eraan.

Lijkt mij aardig om een aantal startups te volgen, zo van week tot week. Iemand die een pindakaaswinkel heeft, of een ketchup-atelier. Ik denkt dat de huidige generatie vloggers wel in die richting beweegt. Is wel interessant, want kun je je voorstellen dat je zo verslag doet van een project in een grotere organisatie?

Je kan ook bij soaps en talloze fake reality shows kwalitatieve vraagtekens plaatsen. Volgens mij is de aantrekkingskracht van soaps weleens onderzocht (van die eindeloze complotten die dagelijks uitgezonden worden) en het blijkt dat veel kijkers meeleven alsof het eigen buren en kennissen zijn. Verre neighbours in plaats van nabije vrienden, zoiets. Een vlogger is wellicht een virtuele vriendin, grote broer, verre neef die je laat meedelen in zijn/haar alledaagse leven. Bestaan er al startup-vloggers? En dan dus niet van die fake bubble social media experts.

Dan moet er 1) een overeenkomst tot stand gekomen zijn en 2) algemene voorwaarden beschikbaar gesteld waarin die annuleringsboete opgenomen is. TheLollipop mag eerst eens rustig beschrijven wat er zoal besproken is en wat er overeengekomen is. Het is goed mogelijk dat accoord gegeven is aan de plaatsing van bedrijfsgegevens in die gids, maar dat onduidelijk was dat daar kosten aan verbonden waren. Eerder hebben we al vastgesteld dat Bedrijvenpagina startende ondernemers belt met de suggestie namens de KvK een gids te maken, maar ook andere vormen van misleiding zijn mogelijk. Als er sprake is van misleiding of onduidelijkheid tav verplichtingen, zet dat dan op papier en beroep je op bedrog of dwaling om de vermeende overeenkomst met terugwerkende kracht te vernietigen. Niet bellen maar schrijven (aangetekend versturen), anders heb je achteraf geen bewijs.

Vind het toch elke keer weer bewonderenswaardig wanneer een ondernemer zich ver weg van zijn klanten vestigt om zijn belastingbijdrage ten goede te laten komen aan een land dat op het gebied van gezondheidszorg, politie, openbare voorzieningen en infrastructuur nog heel wat te verbeteren heeft. Dat appeltje voor de dorst in de vorm van een koophuis met hypotheek dat aangehouden wordt (niet verkocht of verhuurd) is dan weer jammer, want met de opbrengst kan je in Bulgarije zoveel doen.

Dit komt vast vaker voor. ;)

In Engeland is de eerste veldslag geleverd. Daar heeft Swatch op grond van zijn beeldmerk iSwatch oppositie aangetekend tegen Apple's poging om iWatch als woordmerk te registreren. Die zaak heeft meer dan twee jaar gespeeld. Toen Swatch in 2014 begon te mopperen reageerden veel merkjuristen als volgt (Solv). Bijgevoegd zijn dertig pagina's aan afwegingen van de Intellectual Property Office (IPO) die uiteindelijk tot de conclusie komt dat het bezwaar grotendeels terecht is. Op grond waarvan? De beoordelaar kijkt door zijn wimpers naar het beeldmerk iSWATCH en het woordmerk IWATCH en constateert dat er een hoog niveau van visuele overeenkomst is. Dan gaat de beoordelaar de woorden op verschillende manieren uitspreken. Dat moet een komische voorstelling geweest zijn. Ice Watch versus I Watch. Eyes Watch versus Eye Watch. Dat klinkt inderdaad bijna hetzelfde. Conclusie: een middelmatig tot hoog niveau van auditieve overeenkomst. Dan weegt de beoordelaar af: zijn de merken onderscheidend? Omdat het merk Swatch gebruikt wordt voor horloges is het onderscheidend vermogen beperkt <73>. Het beeldmerk iSwatch wordt amper gebruikt, maar ook dat heeft een middelmatig onderscheidend vermogen. Het merk iWatch wordt in die afwegening niet genoemd, maar wie de tekst nog eens goed leest ziet misschien ook dat de beoordelaar een beetje in de war lijkt te raken. Immers, iWatch is op zich ook amper onderscheidend. Apple stelt dat consumenten in praktijk prima een onderscheid zullen maken tussen de Apple iWatch en een iSwatch van Swatch, maar parent behind the brand (familierelatie die bij de registratie van iPhone wel een valide argument was) telt in dit geval niet mee. Dan wordt IWATCH afgezet tegen SWATCH. Het verschil tussen woordmerken (Swatch en iWatch) en beeldmerken (iSwatch) speelt in de afweging geen enkele rol. Het bevestigt wat Floor al melde: het is een keiharde realiteit dat bezitters van beeldmerken vermomd als woord/beeldmerken (soms/vaak/altijd) in staat zijn om anderen het zakelijk gebruik van vergelijkbare woorden te ontzeggen. Het wordt van geval tot geval afgewogen op auditieve, visuele en begripsmatige overeenstemming, en de aard van de registratie (woordmerk of beeldmerk) lijkt niet van invloed te zijn. Toch is het eigenaardig dat tegelijk de eisen aan beeldmerken (en dus ook woord/beeldmerken) opgeschroefd worden, door te stellen dat woorden met een hoog beschrijvend gehalte dan tenminste gebruikt worden in een ontwerp met meer visuele onderscheidingskracht. Daar voldoet iSwatch nou ook niet bepaald aan. Bij iWatch als woordmerk zijn ook (los van Swatch) vraagtekens te plaatsen. Apple begon met iMac (ze hebben zelfs eMacs en eBooks gehad) en toen kwam iBook en iPod, gevolgd door iPhone en iPad. Door de serie ontstaat herkenbaarheid, maar individuele woorden ontberen soms merkkracht. Apple heeft het voor zijn horloges opgelost door die simpelweg Apple Watch te noemen. Ja, ik ben wat lang van stof. Maar je kan ook andere topics volgen. 8) iSwatch_vs_iWatch.pdf

Zie nu dat de BOIP zelf aan de basis staat van voortschrijdende terminologie. Ze hebben een aantal jaren het woord/beeldmerk als aparte categorie aangeboden en bieden nu het beeldmerk met woordelementen aan, met als toelichting: 'Om aanvaard te worden, moet uw merk onderscheidend zijn. Het mag bijvoorbeeld niet beschrijvend zijn.' Zo sluipen de criteria van het woordmerk alsnog in de toekenning (en mogelijk bescherming) van het beeldmerk. Dat is wellicht ook gebeurd bij de voorgaande categorie van het woord/beeldmerk. En wordt zo te zien al gebruikt door bezitters van oude beeldmerken die willen optreden tegen andere woordgebruikers. Een andere eigenaardigheid: Glitz & Glam staat geregistreerd als beeldmerk. Bestaat de categorie beeldmerk met woordelementen eigenlijk wel in het merkregister? Bestaat de combinatie woord/beeldmerk in dat register? En is het niet eigenaardig dat je bij registratie bepaalde keuzes aanbiedt die vervolgens niet in het register zichtbaar worden? Ik ga de BOIP maar eens bellen, want nou wil ik het ook weten ook... ...ze nemen niet op. :-\

Ik schrik een beetje van de uitleg dat beeldmerken ingezet kunnen worden tegen woordgebruikers. Ben dus de jurisprudentie aan het doorspitten en zie daar recent vaak de omschrijving woord/beeldmerk opduiken, of gemeenschapswoord/beeldmerk. Een paar jaar geleden werd daar nog de combinatie van een woordmerk en beeldmerk mee aangeduid. De merkhouder had dus zowel het woordmerk als het beeldmerk geregistreerd. Maar inmiddels wordt dezelfde uitdrukking gebruikt voor beeldmerken met (kies maar) letter- of woordelementen. De merkhouder heeft het woordmerk niet geregistreerd (kon dat waarschijnlijk niet) maar probeert wel aanspraak te maken op de beschermende werking. Tja, dat het gebeurt en dat sommige rechters zich laten meeslepen door verhullend taalgebruik van juristen wil niet zeggen dat het een goede zaak is. :P Zie ook dit artikel over de horlogeoorlog tussen Apple iWatch (woordmerk) en iSwatch (woord/beeldmerk)...

Daar twijfel ik niet aan. ;) Wat tegelijk geconstateerd kan worden is dat regulering en rechtsspraak soms een traag zwabberende oceaanstomer is. Het begint met een duidelijk principe, en dan wordt daar aan gepeuterd door advocaten die belangen vertegenwoordigen en lobbyisten die uitzonderingen bepleiten. Je hebt bijvoorbeeld het principe van free trade, maar vervolgens worden er per handelszone merk-belemmeringen opgeworpen door merkhouders. Daarna wordt er in de zone een speciale positie bepleit voor merken die aan selectieve distributie doen of een prestige op te houden hebben. Iets vergelijkbaars is te zien bij woordmerken en beeldmerken. Op zich een duidelijk onderscheid (dat door de BOIP gewoon nog steeds gehanteerd wordt). Dan gaat de regulering voorzien in beeldmerken met letter-elementen. Dat worden in de uitwerking woord-elementen. Als die beschrijvend zijn en/of onderscheidend vermogen ontberen dan mogen er hogere eisen gesteld worden aan de grafische vormgeving. Maar als ze wel onderscheidend zijn hebben ze ineens de kracht van het woordmerk. En kan de houder van een beeldmerk anderen het gebruik van dat woord ontzeggen. Zo zie je dat een duidelijke regel vertroebeld wordt. En dat komt doordat rijke bezitters van zwakke merken net zo lang lobbyen en procederen tot ze een lek in het systeem geprikt hebben. Vandaar de opmerking: 'er gaat ergens iets niet goed'. Die keizer heeft geen kleren aan! In de jurisprudentie zie ik ook geen duidelijke stroming waar woordelementen in beeldmerken geleidelijk de kracht van een woordmerk krijgen; wel rechters die van geval tot geval beoordelen of er onderscheidend vermogen is. En dus aan de registraties weinig waarde toekennen. Dat is geen goede zaak, want zo verdampt de beschermende waarde van een registratie. Overigens is het advies aan de gebruiker van Glitz & Glam eensluidend om een meer onderscheidende naam te bedenken.

Dan gaat er ergens iets niet goed. Dit is de uitleg van het Deutsche Patent- und Markenamt (DPMA): Daar zitten trouwens wel verwarrende howevers bij. ;D

Beeldmerk met woordelement is niet bedoeld om bescherming te geven aan het woord, zie ook deze vraag op IPnexus. Het beschermt slechts de grafische weergave van dat woord.

Goed, hoog tijd om de kennis weer eens op te frissen. Het taalgebruik in de rechtspraak lijkt langzaam te evolueren in een richting waarbij houders van een Europees beeldmerk daarnaar verwijzen als gemeenschapswoord-/beeldmerk. Ik weet niet of het gemeenschapsmerkrecht al onderscheid maakte tussen woordmerken (word mark), beeldmerken (figurative mark) en beeldmerken met letter-elementen (figurative mark with letters), maar de nieuwe uniemerkregels doen dat wel, kijk maar bij de nieuwe EUIPO (voorheen OHIM). Het lijkt er op dat deze overgang gebruikt wordt door merkhouders die proberen om hun beeldmerk op te waarderen tot een beschermingsconstructie van het woordelement. Het is me niet duidelijk of de merkhouder dan een nieuwe registratie nodig heeft, of dat simpelweg de claim op een gemeenschapswoord/beeldmerk volstaat. Dat laatste woord duikt ineens op in de rechtspraak in recente jaren. Kijk je nou naar recente uitspraken, dan lijken oude registraties op zich niet doorslaggevend, maar worden woordelementen beoordeeld op hun beschrijvend karakter en eventueel opgebouwd onderscheidend vermogen. En dan komt de rechter meestal tot nuchtere conclusies. Veel woordspelingen (PlayPro, Sunday's) die als beeldmerk zijn geregistreerd zijn onvoldoende onderscheidend om hun claim op het woordgebruik te rechtvaardigen. Een beeldmerk (met woordelement) is geen woordmerk. Maar de neiging om een beeldmerk te gaan beschrijven als gemeenschapswoord/beeldmerk (dat wordt vast uniewoord/beeldmerk) geeft wel aan dat er getouwtrek plaatsvindt. Glit zou ik niet aanraden als woordelement....

Zoals al gezegd: de registratie biedt een simpele keuze. Woordmerk of beeldmerk. De suggestie dat een beeldmerk alsnog een woord kan beschermen is een juridische truc die tot ambivalentie in de rechtsspraak leidt. Want ik lees uiteraard ook dat ondernemers inmiddels het gebruik van woorden ontzegd wordt op basis van geregistreerde beeldmerken. En nou is er al sprake van pure beeldmerken en samengestelde beeldmerken. Ik vind het juristengekonkel. Een woordmerk beschermt het woord. Dat krijg je alleen als het origineel is en onderscheidend vermogen heeft. Lukt dat niet, dan kun je een beeldmerk registreren dat de verbeelding beschermt. Maar nou komt via de achterdeur die woordbescherming weer terug in de vorm van het woordelement en wordt een beeldmerk ineens een combinatie. Dat is een trucje. Maak iets simpels zo complex dat niemand meer weet wat wel en niet de bedoeling was. Overtuig één rechter en brei de kluwen langzaam uit. Nou zijn er al afspraken over de acceptatie van beschrijvende / niet-onderscheidende woordelementen in beeldmerken, daar zie je de tegenkrachten al ontstaan. Straks geeft een beeldmerk klankbescherming. Het is pure merkverdraaing... ::)

Voor mij klinkt Glitz & Glam ook erg origineel. Maar als je even zoekt, zie je gelijk dat wemelt van de ondernemers die dezelfde vondst gebruiken. Door al die prior art is er geen sprake van onderscheidend vermogen. Daarom kon de merkhouder het woordmerk niet registreren en moest uitgeweken worden naar een beeldmerk. BOIP kan registratie van zo'n woordmerk niet toestaan, want merkregistratie dient om verwarring te voorkomen. Niet om die te versterken. Het zou eigenaardig zijn als de houder van het beeldmerk vervolgens alle andere navolgers op grond van een vergelijkbaar woordelement kan weerhouden van het gebruik van die woordcombinatie. Maar enfin: dat is een academische discussie. Uitwijken naar een nieuwe naam is sowieso beter. Daar heeft dit forum een aparte rubriek voor. ;) pssst, kijk eens naar Glampions (Glampioenen)... Bijgevoegd: de afspraken over het toestaan van beeldmerken met beschrijvende / niet-onderscheidende woordelementen, zoals bijvoorbeeld Flavour & Aroma. Flavour__Aroma.pdf

Nee hoor, dat is gepeuter en getrek. De registratie kent twee soorten merken: woordmerk en beeldmerk. Dat een beeldmerk vaak (maar niet altijd) een woord bevat, wordt door de rekkelijken zo uitgestrekt dat ook een beeldmerk woordbescherming kan opleveren. Maar dat is nooit de bedoeling geweest en zal uiteindelijk ook geen stand houden, zie ook deze uitleg van NLO Shieldmark. Een woordmerk betreft het woordgebruik (en de klank) van een label. Een beeldmerk betreft de verbeelding daarvan. Dit zegt de BOIP over gebruikte woordelementen.

Er is een beeldmerk geregistreerd, omdat een woordmerk niet geregistreerd kan worden. Er kan alleen verwarring beargumenteerd worden, als een ander beeld op het beeldmerk lijkt. Tegen gebruik van dezelfde woorden is niet* op te treden. Desondanks is een andere naam wel aan te raden. En dan even zoeken of niet half haar- en nagel-bewerkend Nederland dezelfde naam bedacht heeft. :) * okay, soms lukt het weleens.

Eén keer meegemaakt. Gelijk een incassoadvocaat ingeschakeld, dus geen incassobureau. Werd na de eerste blafbrief geschikt.

Dat was een grapje. Zo van ken je klassiekers. Toen ik 17 was, luisterde ik 's avonds naar de radio. Dit is het medium van de huidige 17ers. Die bereik je niet meer met radio, TV, dagbladen of tijdschriften. Volgens mij kunnen oudere ondernemuitzenders iets leren van hun aanpak. Durf te kletsen. Knip! Voeg graphics toe. En muziek.

Je concurrentie heeft hetzelfde probleem. ;D

Heb je al eens gezocht op Glitz & Glam? Er zijn er zoveel dat het niks meer uitmaakt. Verwarring is ingebakken in die naam. ::)

Toe maar, een mensenrecht meteen. Voordeel van die vraag stellen op een Nederlands forum is dat je van onze belastingcenten profiteert. ;D

Wat voor de vorige generatie een beleving was is voor de komende generatie geen experience meer.

Consumentengedrag is soms eigenaardig. In de Britse factory outlet centers komen busladingen Chinese toeristen aan die blijkbaar helemaal vanuit China overvliegen om in Engeland op koopjesjacht te gaan. In de VS is inmiddels driekwart van het aanbod in die fabriekwinkels speciaal MFO, oftewel made-for-outlet. Daar produceren de merken hun top-runners gewoon opnieuw, maar dan in mindere kwaliteit. Dat MFO blijft niet beperkt tot outlet stores, maar je treft het ook aan bij Saks Off Fifth. Dat is een doldwaas dumpwarenhuis uit de Hudson's Bay stal, de Canadese retailer die in Nederland de plaats van V&D wil innemen. Desondanks wordt er nog steeds ook superpremium kwaliteit gemaakt, ontstaan er in dat segment soms overschotten en zijn die overschotten voor de slimme shopper best te vinden. Net zoals de echte last-minute tickets en hotelkamers door de markt dwarrelen. DDD zal aanvankelijk als uitverkoop opgezet zijn, maar De Bijenkorf is daar steeds meer deals aan toe gaan voegen met producten die speciaal voor de gelegenheid ingekocht of zelfs gecreëerd zijn. De evolutie naar selectieve avonden voor villawijven die menen dat shoppen met een store creditcard een privilege is, past bij een strategie van gecreëerde selectiviteit. Vandaar ook minder filialen. Mag Blokker het doldwaze gepeupel bedienen.

Een cursus (of lijstje adviezen) is vaak breed. Wil je het concreet en specifiek maken, dan werk je één-op-één. Dan is het geen cursus meer, maar advies. Tenzij je dat traject met de wereld deelt. Neem elke maand (kwartaal) een nieuwe klant aan of begin een project en laat zien hoe je stap voor stap tot verbetering komt. Voeg daar op termijn ook maandelijkse workshops en webinars aan toe. Daar zit vast we een verdienmodelletje in verstopt. Betalen mensen voor cursussen?