TwaBla

Dat dilemma speelt in west-europa ook. We mikken al jaren op kapitaal- en kennis-intensieve sectoren, en laten arbeidsintensieve productie weglekken naar lagelonenlanden. Of importeren goedkope werkkracht (100.000 Poolse seizoenkrachten in de glastuinbouw, hoeveel in transport, logistiek en bouw?). De werkgelegenheid is verschoven naar de dienstensector, maar de banken en warenhuizen zetten nu ook duizenden mensen op straat. Dan krijg je vanzelf een onrustig electoraat. Zeker omdat er veel verdiend wordt in de kennis- en kapitaalintensieve branches. Kijk naar Engeland: enorm tekort op de handelsbalans, groot overschot bij de diensten (The City: bankers, accountants & lawyers). Over tweedeling gesproken. Vraag wordt dan: hoe geef je een eigentijdse twist aan arbeidsintensiviteit? In de zorg? De mengeling van horeca, retail en cultuur? Of door banen terug te halen uit het Verre Oosten? Dan is textiel kansrijker dan elektronica.

Wellicht kun je een een site maken via dewelke liefhebbers hun site door opeenvolgende testers laten toetsen, resulterend in een rijtje rapportcijfers (en verbetertips). Site-examinator.nl!

Het is een stille groeisector die beautybusiness. Je ziet daar relatief veel parttime ondernemers met beperkte budgetten. Het is voor mij volstrekt evident dat die baat hebben bij verzamelondernemen: samen een plek met voldoende parkeerplaats huren waar klanten spontaan (of op afspraak) op bezoek komen om zich te laten knippen, krullen, waxen, wimperverlengen, nageluitrekken, bronzen, opspuiten, koelvriezen en zo voort. Met een luxe koffie of gezond sapsje tussendoor. Als ik wethouder was, zou ik daar ruimte voor ter beschikking stellen. Het houdt hangmoeders van de straat, maar dat is misschien een wat sexistische kijk op dit fenomeen. Toe maar, hangvaders ook. Als beheersvorm kun je ook denken aan een vereniging of coop. Misschien dat een organikundige daar advies voor heeft.

Er zijn vast bedrijven die behoefte hebben aan handling+. Dus geen dom dingen in doosjes doen, maar bv breekbare of kwetsbare of beperkt houdbare zaken verpakken en verzenden. Voor handling+ hebben die wellicht ook budget+. Dan concurreer je niet alleen op prijs.

Kunnen we kortsluiten, want dat is uiteindelijk de belangrijkste vraag. Juist ook voor de mensen die op Trump gestemd hebben. Er vindt in de VS best een interessante discussie plaats (die overwaait naar Europa) over de vraag wat nou precies banen oplevert. Het is best denkbaar dat er weer tariefmuren opgetrokken worden, maar een gevolg is dat we of laagbetaalde banen terughalen of meer gaan betalen voor onze jeans, onze televisietoestellen, onze auto's en onze iPhones. Het wordt dus interessant om te zien hoe Trump z'n beloften in praktijk gaat brengen en welke gevolgen dat heeft voor de werkgelegenheid in de VS. Wat meer banen voor Amerika en wat minder winst voor Apple is op zich geen slechte ruil. Over een paar jaar rijden alle Fransen weer in een Peugeot, Renault of Citroën. Alle Duitsers weer in een Mercedes, BMW, Volkwagen of Audi. En alle Nederlanders... ... van wie is DAF eigenlijk?

Even het gekibbel en persoonlijke vereffeningen terzijde om terug te gaan naar de facts. Trump heeft beweerd* dat hij de manufacturing van de iPhone terug brengt naar de VS, want we are gonna make America great again. Dus niet assemble maar make. Dan haal je dus ook de belangrijke componenten terug. Of niet, maar dan is het helemaal een loze belofte. De voorgaande vergelijkingen mbt tot de iPhone kun je ook maken voor auto's, televisies (Philips is in de VS zijn consumentenelektronica kwijt geraakt, met dank aan Walmart), jeans en gympies. Met jeans en gympies is de complexiteit minder groot. De consument heeft met zijn koopgedrag trouwens meer invloed op banen dan met zijn stemgedrag. ;D Volgens Breitbart (maar meteen een bron die trumpeteert):

Laten we niet afzakken naar het niveau van de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Er zijn goede bronnen waar het verschil tussen assemblage en productie wordt uitgelegd. Als de iPhone 6 in Noord-Amerika in elkaar wordt gezet (assemblage) dan voegt dat vier dollar aan kosten per exemplaar toe. Als de componenten in de VS worden gemaakt (productie dus) dan nemen de totale arbeidskosten met 600 miljoen dollar toe. Dat hele grapje kost Apple 4,6 miljard dollar, vooral omdat de Amerikaanse belastingdienst mee-eet.

Where did the jobs go? There did the jobs go!

Verschil tussen assembleren en produceren is niet irrelevant.

En waarom zou die drumstelconsument een website door iemand anders laten maken tegen vergoeding? ;D Highio was me voor.

In kleding zijn de kansen om productie terug te halen een stuk beter. Er zijn nogal wat modellen doorgerekend waarbij het voordeel van near-shore (produceren in de buurt van de vraag) vergeleken worden met offshore (halen van ver). De kostenvoordelen (minder winkeldochters) wegen op tegen de kostennadelen, zeker voor meer modische artikelen. Zou je de milieukosten van transport over lange afstand verdisconteren in de prijs, dan wordt regionaal produceren ook weer aantrekkelijker. Maar Trump lijkt me geen milieukampioen. Misschien wordt-ie dat alsnog, als het banen oplevert.

Ongeveer de helft van alle kleurentelevisies in Europe wordt in elkaar geschroefd in Turkije. De materialen komen uit het Verre Oosten. Een iPhone kun je in de VS in elkaar laten zetten, maar waar worden de onderdeeltjes gemaakt? Wie strijkt de materiaalkosten op? In de auto- en fietsenindustrie zie je vergelijkbare aanvoerlijnen. Het wordt dus best interessant hoe dat in een Trumponomie geregeld gaat worden.

Goed advies! Hoe stuur jij aan op mond-tot-mond reclame Wouttah?

Kan ook een samenwerking zijn. Bedrijf X wil bv een drankje lanceren en moet zijn beursstand inspirerend inrichten. Bied een huurbar aan. Of een vliegend-terras. Of een dhz-buffet. Horeca-elementen worden ook op andere beurzen gebruikt... Huurhoreca is ook interessant voor events, foodtruck-gatherings, braderieën (en kerstmarkten) of bruiloften... Zo kun je al verdienend (of kostenbesparend) je zichtbaarheid vergroten. Marketing is best leuk. ;)

Het is een aanpak waarmee over-planning voorkomen kan worden. Tuurlijk moet je enigszins planmatig te werk gaan, maar het plannen kan ook leiden tot angst voor uitvoering. Planxiety! Het leuke van social media is dat je gewoon stapsgewijs kan beginnen. Veel stapjes vormen een aanloop. En een paar misstapjes zijn geen ramp. Het is wel een redelijk radicale verandering tov het tijdperk waarin marketing (dure middelen) veel voorbereiding en denkwerk vergden. Maar juist voor starters goed.

Het beruchte gat van de grote plannen. Er gaat vast iemand vertellen dat je eerst een business-plan moet hebben en daar dan weer een marketingplan bij. Daar zit wel een kern van waarheid in, omdat volstrekt doelloos en ongepland werken niet slim is. Maar dankzij het internet (en andere nieuwigheidjes) kun je ook stapsgewijs je marketing opzetten. Al doende leren. Begin maar eens met een website die niet alleen een folder is (statisch), maar iets waar je elke twee weken content aan kan toevoegen. Niet alleen wat je zelf maakt, maar ook wat je waarneemt, wat je opvalt, wat je inspireert, waar je vraagtekens bij plaatst. Spin van daaruit draadjes naar social media. Deel beeld op Pinterest of Instagram, deel ideeën op Linkedin, deel inspiratie op Facebook. Zoek ook verwante blogs en fora op, en voeg je in conversatie. Niet pusherig, maar vanuit interesse en betrokkenheid. Het is wat onwennig in het begin, maar omdat je niet meteen alles inzet op dure advertenties of beursdeelname kun je wat leergeld betalen. Experimenteren. Oh: en het is altijd goed om je gezicht te laten zien op evenementen waar klanten en collega's rondlopen. Dus niet alleen online actief zijn!

Discussies zijn veel spannender als je zelf echt gaat nadenken in plaats van hype-verhalen rondpompen. Wat neem jij waar? Niet iets dat al overal bekend is. Wat gebeurt daar? Waarom? Is ook beter voor je site! ;)

Eens, die vraag is interessant. Vergelijk het met huismerk, met name whitelabel (basics). Dat zijn vaak ook generieke producten oftewel commodities die in een doosje of flesje met een label van de retailer verpakt worden. Of de fantasiemerken van Aldi en Lidl.

Dat zal een beeldmerk zijn. Als het een andere productgroep is en jouw beelmerk er anders uitziet, kan er bijna geen probleem zijn. Het belangrijkste criterium is immers 'risico op verwarring'. 100% zekerheid krijg je op een forum niet (ook van een merkrechtexpert niet). Als je het risico verder wil verkleinen, kies je een ongebruikte naam. ;)

Andere verkopers mogen die producten nog steeds verkopen, alleen niet onder de merknaam die jij geregistreerd hebt.

Deze woordkeuze is typerend voor een tamelijk kleine groep ondernemers. Voor de meeste ondernemers is het gewoon hard buffelen. ::)

En dan is jouw toegevoegde waarde meteen nihil. ;D

Twee keer zoveel, volgens Nikkei Asian Review.

En scenario's doordenken: wat komt er na Putin?

Meer staart dan beest. Elke Chinese toerist kan in heel Europa koffie betalen met een pinpas. Het probleem is een eiland in de Atlantische Oceaan, niet de banken. Wat doen Nederlanders in Florida, Israël, Marokko en elders?