TwaBla

Blokker heeft een paar aandelen in ToysXL, maar ze zijn zelfstandig. Moest van de Europese Commissie. Bart Smit daarentegen is wel Blokker.

Je combineert twee modellen die tegenstrijdig zijn. In het eerste model plaatsen auteurs recensies van shops/restaurants die zij interessant vinden. In het tweede model plaats je reviews die door de shops betaald worden. In dat tweede model verlies je de kritische recensies. Tuurlijk is er enige overlapping. En je kan altijd reclameruimte bij recensies beschikbaar stellen. De succesvolle reviewsites zijn gebaseerd op onafhankelijke bijdragen; niemand zit te wachten op advertorials.

Bel ToysXL. Die zijn zich nu aan het invechten in de markt.

Accessorize en Six halen hun hangertjes waarschijnlijk ook uit die hoek. Maar dat de leveranciers onder merk en via eigen winkels verkopen is nieuw. Hoe kun je je in een markt waar handgemaakte sieraden op elke hoek te koop zijn, een winkel runnen. Beter design?

Als Marjolein's profiel klopt, werkt ze bij een grote onderneming op een stafdeling terwijl er drie (waarschijnlijk tamelijk zelfstandige) business units zijn. Het lijkt een technisch geörienteerd bedrijf met een focus op verkoop, wat doorgaans betekent dat marketing slechts ondersteunend is en communicatie-gericht.

Als het probleem is dat marketingactieplannen in de lade belanden, dan ben je met een ander model niet gediend. Het probleem is wellicht dat die plannen ervaren worden als een directief van het hoofdkantoor. Oplossing is dan een meer interactief proces. Ik veronderstel dat elke business unit doelstellingen meekrijgt, en dat er dus een handvat is om semi-gestructureerd te vragen welke initiatieven genomen worden om... ...ga het rijtje maar af: nieuwe markten te betreden, meer te verkopen aan bestaande klanten, concurrenten de pas af te snijden, enz. Zodat je samen een actieplan kan opstellen met een goede verdeling centraal/decentraal en kpi's waarop je elkaar volgend jaar kan aanspreken. Ben je ondersteunend of coördinerend?

Vorige week heeft Zara een hele serie mobiele apps gelanceerd voor zijn kleding- en interieurwinkels. Ziehier de microsite. Het betreft pocket catalogues die wekelijks voorzien worden van nieuwe content. Technisch wel fraai, zeker omdat Zara zijn apps meteen voor alle populaire platforms ter beschikking stelt. Maar qua marketing is het allemaal wat plat. Zara voegt namelijk niks toe aan het gebruik; het is erg verkoopgericht. (Hoewel the look book misschien wel in de richting komt.) Terwijl de Appie van AH bv juist wel praktische voordelen heeft: recepten koppelen aan ingrediënten. Dit is een link naar een bedrijf dat de ontwikkeling voor iPhone voor z'n rekening nam. Zo'n pocket catalogue zou je trouwens als general app kunnen maken, waar verschillende aanbieders dan hun eigen content invoeren.

Waarom als relatiegeschenk? Waarom alleen maar beursberichten? Het doet me een beetje denken aan de ouwe pager. Misschien is er wel ruimte voor een uitgeklede maar desondanks aantrekkelijk display die niets meer doet dan bepaalde berichtenstromen zichtbaar maken op je dashboard of desk. Doorgaans als je zoiets bedenkt, blijkt het al te bestaan. Zoek eens goed op internet.

Mmmm. Er bestaat nog zoiets als intersubjectiviteit. Dokters, opleiders, kappers, restaurants en andere dienstverleners kunnen beoordeeld worden op basis van harde criteria of een optelsom van ervaringen en indrukken. Net zo goed als chocolade, mobiele telefoons en kaas. En dat is ook prima via internet te doen. Goed en slecht. Net zoals een reviewsite van koffie en chocola goed of slecht kan zijn. Daar zul je als gebruiker gewoon je gezonde verstand bij moeten blijven gebruiken.

Milieu en andere MVO-onderwerpen komen dwars door het forum heen aan de orde. Die moet je vooral niet isoleren. ;)

Yep. Je kan misschien een enthousiaste sponsor vinden, een instelling die hetzelfde gat in de markt ziet en een drukker die wil voorfinancieren. Maar 25.000 exemplaren drukken, distribueren, vermarketen en tegelijk auteurs/fotografen en een backoffice financieren is geen goedkope grap. Zeker als het een jaar of twee duurt voordat je inkomsten je kosten passeren - als je het goed doet... Enfin. Items is een blad over design dat aanvankelijk in een afwijkend format werd gedrukt. Probleem is dat adverteerders elke advertentie op maat moeten laten maken. Maandblad O was een opinieblad over kunst, cultuur en maatschappij. Met een rijke suikeroom. Toch mislukt. De bedenkers van O hebben later Wired gestart...

Je hebt wel enthousiaste adverteerders nodig, want met een afwijkend formaat moeten ze allemaal hun standaard advertenties laten aanpassen. Je zou je eens in de geschiedenis van Items of het Maandblad O kunnen verdiepen. Heb je al enige ervaring met tijdschriften? En een paar ton op de bank?

Ik help het milieu door mijn borden goed af te likken in plaats van af te wassen. Het liefst eten we met z'n allen uit de pan. Koken hoeft niet, want als je worteltjes een week lang in water laat staan worden ze vanzelf zacht. In het kookwater doen we vervolgens de was. En dan maken we er koffie van. Instant lost ook op in koud water.

Het valt me op dat steeds meer retailers hun folders en sponsored magazine in een soort van webreader plaatsen. Soms zijn die dingen heel traag of lastig te lezen (A4 vergt scrollen), maar sommigen vallen reuze mee - zoals H&M Magazine bv. Is de inhoud van die dingen nou ook te vinden door zoekmachines? Ik meende van niet, en dan dragen zulke folders en magazines niet bij aan de vindbaarheid. Maar misschien willen veel retailers ook dat hun aanbiedingen niet door machines gelezen kunnen worden. Ander voordeel is dat beeldmateriaal niet maar zo te kopiëren is. Lijkt me. Iemand meer verstand van?

Het is wel een concept dat zich leent om al doende onderzocht te worden, en zonodig bijgestuurd. ;)

Wat kwam naar voren uit het marktonderzoek onder winkeliers in Groningen dat jullie voorafgaand aan de lancering hebben uitgevoerd - neem ik aan? Hoeveel winkeliers hebben al ingetekend?

Die kneus was van mij. Dit topic gaat over BIZ Telefoongids, niet over aanbieders met een biz-website. Als er iets niet in de haak is met aanbieders van software kan daar een ander topic over geopend worden, liefst met verwijzingen naar andere bronnen waaruit ook blijkt dat er een luchtje aan het aanbod zit. Die verwijzing ontbrak, vandaar de waarschuwing dat een loze beschuldiging al snel laster is. Ik ben het helemaal eens met Hans van Nijnatten dat de beschuldiger zijn melding moet waarmaken. Je kan niet verwachten dat mods of andere bezoekers op zoek gaan naar de grond van jouw beschuldiging. Jij hebt door onderzoek duidelijk gemaakt dat het een onderbouwde beschuldiging is; Keitai heeft alleen maar een berichtje geplaatst zonder enige verwijzing in een topic over een ander onderwerp. Zo schieten we niet op. (Of alsnog wel een beetje. Maak dan een nieuw topic over OfficeExpert.biz) :P

Heb je al het eventueel auteursrechtvoorbehoud van je bron bekeken. Misschien kun je met SDU direct een deal maken, of de freelance auteur...

De economische waarde komt tot stand door vraag en aanbod. Het is wat de gek geeft/vraagt/claimt. Komt het voor dan zal de rechter kijken naar wat in het handelsverkeer gebruikelijk is. Ca veertig eurocent per woord is niet ongewoon, maar met 180 euro zit je wel op een laag niveau. Over schade en boete valt te twisten. Drie keer de waarde wordt gevraagd en wordt soms toegekend (afhankelijk van de rechter) maar soms volgt de rechter een andere redenering. Er is zat jurisprudentie. Cozmoss doet best water in de wijn, als je met een redelijk tegenvoorstel komt. Misschien kan de Stichting Copyright & Nieuwe Media je helpen...

Bouw je domein op onder een domeinnaam die te relateren is aan het originele merk. Kijk bv naar wederverkopers van Apple: eindeloos veel varianten van Macseller, Macdirect en Macgroup. Registreer tevens alle relevante varianten van het merk en leid die domeinen door naar jouw site. Gun hen het merkdomein maar behoud de customer ownership en wordt zichtbaar als value added reseller. Daar heb je uiteindelijk alleen maar voordeel bij.

Hmm. In plaats van collectief een advocaat ter verdedging in te huren, kun je ook denken aan een juridische aanval. Nu zit ieder voor zich te mopperen op forum zoals dit, maar afgezien van een meldpunt is er geen enkel actie-alternatief. Terwijl er met wat goede wil en expertise en gezamenlijke inzet toch wel iets te doen moet zijn. * vaststellen hoe zulke gidsen uit de zoekresultaten van Google geweerd kunnen worden * vaststellen hoe zulke gidsen van het internet geweerd kunnen worden (ISP's) * een tactiek uitstippelen (met een goeie advocaat) om de speelruimte van deze dubieuze acquisiteurs kleiner te maken Gewoon een kwestie van jurisprudentie creëren over al die valsigheidjes in het verzamelen van handtekeningen, in het automatisch verlengen, in de berekening van kosten, in het gebrek aan prestatie, in de incassoprocedure. En geld terug eisen! Dus als vijftig boze mensen elk 100 euro bijdragen, hebben we een start. Ken-iemand nog een goeie avocaat? ::)

Geldt het omgekeerde ook: budgethouders die in de laatste maanden moeten knijpen en een factuur in het nieuwe jaar vragen?

Google hanteert nu een self-service model voor zijn lokale business data, maar de database groeit niet snel genoeg. Ze wilden waarschijnlijk crowd-sourcing een handje helpen, maar ook het business referral programma werkte niet goed. Dat is per eind 2008 gestaakt.

Uh, niks gelezen. Heb je een grote opdracht gekregen - te factureren voor eind december?

Als je regelmatig opdrachten/bestellingen krijgt van grote bedrijven, bureaus en instellingen leer je dat de bijpassende bureaucratie voor- en nadelen heeft. Ik ben iets nieuws aan het opzetten waarvoor ik belangstelling heb voor de bestel- en betaalgewoonten van deze opdrachtgevers, dus daar heb ik een paar vragen over. Maar het onderwerp is ook in de breedte interessant. Daarom hoop ik dat meer mensen hun ervaringen delen, vragen stellen en antwoord geven. Mijn vraag: wanneer je abonnementen verkoopt aan afdelingen/managers bij grote ondernemingen en instellingen, wat kun je dan het beste doen om de de contractgang te bespoedigen? Wie beslist, wie betaalt en hoe? Kunnen individuele werknemers of managers bij grote banken, adviesbureaus, bedrijven en overheidsinstellingen zelfstandig een abonnement nemen en betalen, of gaat dat doorgaans via een centrale inkoopafdeling? Wat is het beste moment (maand/seizoen) om te verkopen e/o factureren? En zijn lange of korte termijnen te verkiezen? Het kan maar zo zijn dat grote instellingen relatief makkelijk lange abonnementen afnemen - zeg voor twee tot drie jaar. Is betaling ineens en vooraf te verkiezen, of zijn termijnen gebruikelijk? Lange betalingen zijn immers een prachtige vorm van financiering... Mijn ervaring: wat ik inmiddels geleerd heb door het werk voor grote bedrijven is dat ze een budgetcyclus hebben waardoor ze aan het end van hun boekjaar ineens grote orders plaatsen. Dat werkt ongeveer zo: een budgetverantwoordelijke ontdekt dat hij zijn budget nog niet helemaal besteed heeft. Als dat geld niet alsnog uitgegeven wordt, loopt hij het risico dat zijn volgende budget verlaagd wordt. Het is niet ongewoon dat dat geld alsnog snel besteed wordt. Zelfs zo dat projecten voortijdig gefactureerd kunnen worden om dat budget alsnog vol te laten lopen. November en december zijn dan ook goeie momenten om even te informeren of er nog projecten aan staan te komen. Een paar druppeltjes relatie-olie op het juiste moment doen wonderen!