Edward

Een bekend probleem, wat ik veelvuldig tegenkom. De grote vraag in deze is altijd weer waar moet het risico worden gelegd. Wat ben je bereid om als leverancier/dienstverlener 'zelf' aan risico te aanvaarden en wat moet de contractpartij dragen? Verzekeringen dienen er alleen maar toe om risico's te verleggen c.q. als backup te dienen wanneer het onverhoopt mis gaat. De polissen van een bepaalde verzekering zullen tussen de verschillende maatschappijen in beginsel niet veel afwijken. Niettemin is het altijd zinvol om deze voor het afsluiten te vergelijken. Met een groot aantal maatschappijen of gevolmachtigden kunnen additioneel bijzondere afspraken worden gemaakt wanneer daartoe de behoefte bestaat. Een verzekering zal echter altijd beperkingen zal kennen, in de voorwaarden en/of de verzekerde waarde. Voor een leverancier/dienstverlener is het zaak om in de contractuele relaties die de desbetreffende persoon aangaat rekening te houden met de beperkingen die zijn verzekeraar hanteert. Het is niet ongebruikelijk - zelf zeer aan te bevelen - om de beperkingen die de verzekeraar hanteert ook jegens contractpartijen te bedingen. Dit kan bijvoorbeeld in de algemene voorwaarden of de schriftelijke overeenkomst zelf. De praktijk leert dat veel partijen dit nog wel eens verzuimen en daarmee dus - al dan niet onbewust - een risico aanvaarden. Niet zelden kom ik tegen dat ondernemingen simpelweg vergeten om met de beperkingen die de verzekeraar hanteert ook rekening te houden in de contracten met afnemers. Ook wanneer de dekking van de verzekeraar wel 1 op 1 in de algemene voorwaarden zijn opgenomen betekent dat nog niet dat daarmee de kous af is. Zeker wanneer er grote belangen in het geding zijn, die de verzekerde waarde te boven gaan, wordt er tussen partijen toch altijd weer onderhandeld over de aansprakelijkheidsbeperking. Bij die grote contracten verlangt de klant vaak toch weer additionele zekerheden.Soms loont het om daarvoor additioneel een verzekering af te sluiten of de wederpartij het overige deel van het risico te laten verzekeren. Wanneer dat niet mogelijk is of de belangen niet meer in een redelijke verhouding tot elkaar staan blijft eigenlijk alleen nog maar de vraag welk risico men bereid is om te nemen.

Een bekend verhaal.Concreet is het probleem minder moeilijk dan het lijkt. Duidelijk een geval waarin de tussenpersoon de klok heeft horen luiden, maar niet weet waar de klepel hangt. De tussenpersoon doet alleen hopeloos moeilijk. Wat is de WKa? De Wet Ketenaansprakelijkheid (WKa) is een wet die in het leven is geroepen om dubieuze praktijken in de (onder)aanneming te voorkomen. De wet is van toepassing voor zover het gaat om het produceren van stoffelijke zaken. Specifiek ziet de wet hierbij op bedrijven in de bouw, metaal en de scheepsbouw. De WKa heeft tot doel om de afdracht van premies volksverzekeringen en werknemersverzekeringen veilig te stellen. De wet stelt de opdrachtgevers verantwoordelijk voor de afdracht van premies wanneer de opdrachtnemer die niet zelf afdraagt. Om die afdracht zeker te stellen wordt er vaak een G-rekening gebruikt. In jullie geval is de WKa dus geheel niet van toepassing. In beginsel zou je dus zonder meer kunnen opmerken dat de tussenpersoon zonder grond beroep doet op de WKa. Even terzijde, een evenknie van de WKa is de Wet inlenersaansprakelijkheid. Deze wet regelt min of meer hetzelfde als de WKa. Daar zou de tussenpersoon wel een beroep op kunnen doen, maar dat doet zij kennelijk niet. Ergo, je kunt zonder meer aanvoeren dat de tussenpersoon onzin stelt en betaling van de openstaande bedragen (met de wettelijke rente!) eisen. Blijft de tussenpersoon volharden dan raad ik aan om de druk op te voeren en te stellen dat jullie de werkzaamheden opschorten totdat de tussenpersoon aan haar verplichtingen heeft voldaan. Doe dat in goed overleg met de partij waar de werkzaamheden worden uitgevoerd en leg de situatie aldaar uit. Die partij heeft geen enkel belang bij vertraging en kan de druk naar de tussenpersoon goed opvoeren. Voor het geval de tussenpersoon toch nog wakker wordt is er nog een alternatief voor de G-rekening, namelijk: De tussenpersoon kan rechtstreeks afstorten bij de Belastingdienst. Voor jullie veel minder complex, behoudens dat er nog een vordering ontstaat vanuit de werkmij voor hetgeen teveel wordt afgestort. Maar dat is feitelijk niet anders dan de situatie met de G-rekening voor de werkmaatschappij. In beginsel kan de tussenpersoon echter volstaan met jullie Verklaringen Arbeidsrelatie (VAR) en een kopie van ieders paspoort in haar administratie, alsmede een duidelijke overeenkomst waaruit de zelfstandigheid volgt. Dit wordt anders wanneer er een VAR-loon of ROW (resultaat uit overige werkzaamheden) is verstrekt door de Belastingdienst. Dat laatste lijkt mij, gezien de vennootschapsstructuur, niet erg waarschijnlijk. Er kan ook een probleem ontstaan voor de tussenpersoon wanneer in de overeenkomst met jullie als opdrachtnemer een gezagsrelatie tot uitdrukking komt. Dat zou echter wel een hele vreemde zaak zijn. De tussenpersoon kan de hele problematiek van G-rekeningen en rechtstreeks afstorten verder ook nog omzeilen door een bemiddelingsovereenkomst aan te gaan. Alsdan kunnen jullie rechtstreeks aan de feitelijke opdrachtgever een factuur sturen en kan de intermediair voor zijn diensten aan jullie of de intermediair. Er zijn dus mogelijkheden genoeg. Veel succes.

Uit het dragen van risico voor het pand en het personeel is niet af te leiden of er wel of geen sprake is van franchising. Sterker nog, het is eerder regel dan uitzondering dat de franchisenemer deze risico's draagt. Allesbepalend is het contract. Het feit dat de Belgische firma de handelsnaam draagt en goederen in consignatie levert geeft het vermoeden dat hier gewoon sprake is van een franchiseconstructie. Daar hoeft niets op tegen te zijn, maar let wel goed op of het contract de bestaande activiteiten - en mogelijke uitbreidingsplannen daarin - niet doorkruist.

Vervelend, het is in deze niet zozeer een juridische kwestie, maar eerder een zakelijke afweging. Wanneer de persoon in kwestie onder bewind of curatele is gesteld dan heeft dat tot gevolg dat hij/zij handelingsonbekwaam wordt verondersteld. Dit betekent dat de persoon zelf niet in staat wordt geacht om zelfstandig rechtshandelingen aan te gaan, zoals bijvoorbeeld de aankoop van goederen. In die situatie is altijd de tussenkomst van curator of bewindvoerder nodig. Voor een buitenstaander is het natuurlijk bijzonder lastig om te beoordelen of een meerderjarige wel of niet handelingsbekwaam is. De wet gaat er in beginsel vanuit dat iemand die meerderjarig is ook handelingsbekwaam is. De handelingsonbekwaamheid die intreedt door een ondercuratelestelling of onderbewindstelling is dus een uitzondering op de hoofdregel. De curatele en het bewind zijn in het leven geroepen om mensen te beschermen die niet (geheel) helemaal voor zichzelf kunnen zorgen en om vooral bedoeld om misbruik van hen tegen te gaan. De beslissing tot ondercuratelestelling wordt binnen een termijn van 10 dagen in de Staatscourant en in twee dagbladen bekend gemaakt. Door de bekendmaking wordt een ieder geacht bekend te zijn met het feit dat de onder curatele gestelde niet meer in staat is om zelfstandig beslissingen te nemen. Zolang publicatie nog niet heeft plaatsgevonden zou dus gesteld kunnen worden dat derden niet op de hoogte zijn van de maatregel en daar dus ook geen gevolgen aan hoeven te verbinden. Formeel staat de winkelier dan volledig in zijn recht, maar het geweten wil soms ook wat te zeggen hebben.

Kennelijk heb je het nog niet eens geprobeerd. Opvragen kan in ieder geval geen kwaad. Het feit dat de rekening niet is gespecificeerd wil niet zeggen dat verkeersgegevens niet meer verkrijgbaar zijn. De vraag is ook welke waarde aan de faxen moet worden toegekend?

In de uiterlijke verzorging is dit een veel voorkomende constructie. De zorg dat er sprake kan zijn van een verkapt dienstverband is niet geheel ongegrond. Er zijn tafel/stoelverhuurders die wel heel ver gaan in het opleggen van verplichtingen aan de huurder, zoals bijv. tijdstippen en dagen waarop de huurder aanwezig moet zijn, vakantieregelingen, hoe de zaak onderhouden dient te worden, etc... Hanteer als stelregel dat huurder en verhuurder een normale zakelijke relatie onderhouden en voorkom het opleggen van allerlei excotische bepalingen. Houd inderdaad verder rekening met hetgeen Smart4u hiervoor al heeft geschreven. Succes.

Ik houd mij wel vaker bezig met sponsorcontracten. De actuele affaire is illustratief voor zaken waar de sponsor rekening mee dient te houden. Een goed sponsorcontract voorziet ook in dit soort afbreukrisico's. Niettemin zie je wel vaak dat men aan deze risico's toch te weinig aandacht besteed omdat het contract vooral een positief karakter moet hebben en het in een zodanige sfeer tot stand komt. In een dergelijke benadering schuilt een groot gevaar. In omvangrijke sponsorcontracten wordt echt wel met dit soort risico's rekening gehouden. Er zijn natuurlijk ook tal van vormen van kleinschalige sponsoring waar het risico relatief gezien niet minder groot is. Daarin zie je vaak dat dit hoofdstuk wordt verwaarloosd.

De titel voor de creditfactuur ontbreekt. De wederpartij had jou als leverancier eerst in gebreke moeten stellen. Pas wanneer een redelijke termijn voor herstel zonder nakoming van jouw zijde zou zijn verstreken, is er een rechtsgrond aanwezig om zelfstandig tot actie over te gaan en de kosten hiervan in rekening te brengen. Niet eerder. Kortom. Ga niet met de verrekening akkoord en eis volledig betaling van de factuur. In feite is dit een eenvoudige incassozaak. Stel de leverancier een termijn voor (na)betaling en vermeldt daarbij dat indien voor die fatale datum uitblijft de hoofdsom zal worden vermeerderd met alle (buitengerechtelijke) kosten voor incasso, alsmede de wettelijke rente over de hoofdsom.

Odeon, goede reacties. Dat is wel een reusje waard. Koen, Wat ik mij afvraag, maar ik ga nu enigzins off topic; Jullie zijn kennelijk starter, waarom een bestaand bedrijf in deze branche overnemen. Gechargeerd gezegd, maar iedereen met een woordenboek en een Commodore 64 kan zich vertaler noemen. Wat is de meerwaarde van de beoogde overname? Het klantenbestand, het netwerk van vertalers, hebben ze toevallig een paar mooie Apple's of zijn er andere redenen? Wat de reden ook mag zijn, waak ervoor dat je geen lege huls overneemt. Beding in ieder geval dat deze aardige studenten straks niet onder jullie nieuw verworven klanten gaan schieten. Een relatie en een concurrentiebeding is zeker aan te raden.

Tja, de kommertijd is nu wel echt begonnen. Deze draad lezend schoten allerlei adagia door het hoofd: Voor niets gaat de zon op; kennis is macht; bezint eer gij begint, wat een gek ervoor geeft... Vermakelijke kost. Ligt het probleem nu aan de aanbodzijde of aan de vraagkant? Of het nu gaat om een advocaat, schilder, loodgieter of een ongediertemanager (vandaag weer een nieuw woord geleerd op BNR), het maakt geen donder uit. Wanneer iemand met een probleem wordt geconfronteerd kijkt een rationeel denkend mens allereerst of hij het zelf op kan lossen. Lukt dat niet dan ga je op zoek naar iemand die je uit de brand kan helpen. Vertrouw je daarbij op blauwe ogen, of kijk je ook nog even naar het prijskaartje en vergelijk je die met andere aanbieders? En doe je dat niet, who's to blame? Er zijn vele redenen om achteraf tot de conclusie te komen dat er teveel wordt betaald voor diensten of producten. De bottom-line: het is achteraf gepraat. Je had zelf beter onderzoek kunnen plegen, maar het feit is dat dit slechts zelden gebeurt en mensen zich graag voor de gek laten houden. De stelling voornoemd dat het internet hierin vebetering zal brengen durf ik wel om te keren. De informatie die via het net wordt verkregen drijft mensen alleen maar in een grotere onzekerheid.

Omdat de scheidslijn tussen oplichting en kosjer handelen flinterdun is. Iedere jurist kan ervoor zorgdragen dat de constructie juridisch correct is. Wil die slagen dan vergt dit de medewerking van de schuldeisers. Zijn die daartoe niet bereid dan kan natuurlijk heel gemakkelijk een verwijt aan dat adres worden gemaakt. Ergo: De voorstelling van zaken is niet juist. De lieden die hier hun bedrijf van maken gaan gewoon voor quick-wins en nergens anders voor. De doelgroep is gemakkelijk te vinden in de welbekende advertentiesites. Als ik hoor hoeveel mensen in de zogenaamde Nigerianenbrieven trappen dan verbaas ik me nergens meer over.

De Wet bescherming persoonsgegevens (wbp) stelt eisen aan het verzamelen en verwerken van persoonsgegevens. Uitgangspunt is dat een organisatie hiertoe alleen mag overgaan als daartoe een gegronde reden is, dan wel de desbetreffende betrokkene uitdrukkelijk zijn toestemming daarvoor heeft gegeven. Daarbij moet steeds aan een aantal voorwaarden worden voldaan. Deze zijn: list][*]Er mogen niet meer gegevens worden verwerkt dan noodzakelijk is voor het doel waarvoor ze zijn verzameld;[*]Er moeten passende en organisatorische maatregelen worden genomen om de gegevens te beschermen;[*]In veel gevallen moet de verwerking worden gemeld bij het College bescherming persoonsgegevens;[*]Het bewaren van de gegevens mag niet langer dan nodig is voor het doel van de verzameling;[*]de betokkene moet worden geïnformeerd en deze heeft een inzagerecht . De meest voor de hand liggende weg is dus om eerst alle betrokkenen te raadplegen en deze om toestemming te vragen. Je kunt hen natuurlijk ook zelf uitnodigen om zich in te schrijven.

PG, De CAO bepaling is redelijk standaard. Een beding omtrent nevenwerkzaamheden is ook vaak te vinden in reguliere arbeidsovereenkomsten. Gelet op de CAO bepaling is het van belang om de werkzaamheden te melden.

Of er sprake is van oplichting is vraag- De advertentie is wel zeer dubieus en is tenminste als geldklopperij aan te merken. Zoals zelf al door de topicstarter is opgemerkt verandert de constructies niets aan de positie van de schuldenaar. Voor verplichtingen die de eigenaar van een eenmanszaak is aangegaan is hij/zij hoofdelijk aansprakelijk. De schulden blijven gewoon in privé, ongeacht wat er met de onderneming gebeurt. Een schuldenaar kan wel besluiten om zijn onderneming en alle daarbij behorende activiteiten onder te brengen in een BV, met het doel om de hoofdelijke aansprakelijkheid te beperken, dat verandert niet aan de lopende verplichtingen. De schuld die de eigenaar van de eenmanszaak is aangegaan, blijft echt op hem privé rusten. Geen bank is zo gek om akkoord te gaan met een contractovername door de BV, zonder daaraan voorwaarden te stellen en minimaal een vorm van gelijkwaardige zekerheid te vragen. Ergo. De constructie stinkt. Begin er niet aan. Het is geldklopperij met gladde praatjes. Wat hier ook achter zit.

Een aantal vragen: 1. Met wie de arbeidsovereenkomst gesloten? Is dat met een vof of een bv? 2. Hoe luidt de exacte formulering van het relatiebeding? 3. Is er sprake van een aandeel in onderneming waarmee de arbeidsoverkomst is gesloten, of een andere partij?

Vraag: wie kwalificeert als opdrachtnemer? Is dat de tussenpersoon (wat ik veronderstel) of de organisatie waar de werkzaamheden zijn uitgevoerd? Vraag 2: Wie kwalificeren als relaties van de opdrachtgever? Wanneer het enkel zo is dat de partij waar de werkzaamheden zijn verricht geldt als relatie van de opdrachtgever, waar opdrachtnemer middels de opdracht in contact mee is gekomen, dan is het beding redelijk. Is de opdrachtnemer toevallig op een borrel van de tussenpersoon een relatie tegengekomen die de opdrachtnemer later benadert voor een opdracht, dan wordt het al twijfelachtig. In beginsel dienen dit soort bedingen vrij strikt te uitgelegd te worden. Iedere discussie die kan worden gevoerd over de uitleg is in beginsel in het voordeel van de opdrachtnemer.

Juridisch is het van belang om de uitgangspunten helder te formuleren en de afspraken goed vast te leggen. Daarbij is het vooral zaak stil te staan bij de aard van de samenwerking. De vraag wat haalbaar is, hoort niet thuis in dit board. Dit is veel meer een kwestie van onderhandelen en niet zozeer een juridisch vraagstuk.

Het feit dat de opdracht niet schriftelijk is verlengd, doet er niet toe. De stilzwijgende verlenging maakt ook dat de ingangsdatum van de termijn verschuift. Wanneer het beding exact zo is geformuleerd als hierboven is weergegeven, dan kunnen er nog wel vraagtekens bij de uitleg van het beding worden gesteld. Het redelijk belang hiervan is ver te zoeken.

Los van de voorgaande reacties, dit form is primair bedoeld voor innovatie in ondernemerschap. Wanneer Higherlevel ook de behoefte heeft om te fungeren als publieke schandpaal, dan zal daar zeker melding van worden gemaakt.

@ Muis 10. Een aantal opmerkingen. Zo te lezen ligt jouw ziel en zaligheid in de zaak en wil je er eigenlijk helemaal niet uitstappen, maar ben je bevreesd voor de stappen die jouw partner kan gaan nemen en kies je om die reden de weg van de minste weerstand. Sta je daar echt achter? Wanneer de spanning oploopt en de vrees bestaat dat de partner zaken zal verduisteren dan is het misschien het overwegen waard om hard toe te slaan. Aanval is soms de beste verdediging. Je zou daarbij conservatoir beslag kunnen leggen op alle vermogensbestanddelen (waaronder de bankrekening). Dit is een niet alledaagse stap, maar daarmee is wel te voorkomen dat de compagnon gekke dingen gaat doen. Uiteraard moet je voorkomen dat de bedrijfsvoering lam gelegd wordt, maar met enige strategie mag een beslag geen belemmering zijn en dient het er alleen maar toe om belangen zeker te stellen. Laat je in ieder geval bijstaan door een deskundige advocaat. Bij dit soort kwesties is vooral snelheid geboden en moet je samenwerken met iemand die oplossingsgericht is en niet de "pappen en nathouden methode" hanteert.

Deze verdient een reusje, die houd ik erin.

Wellicht, maar ik twijfel nog.

VOF Z is een deelneming van VOF Y en de CV waarin de topicstarter deelneemt. Voor de omzetting van VOF Z is een besluit van de individuele deelnemers noodzakelijk. Voor de besluitvorming rondom VOF Z is in beginsel geen besluit van de commanditaire ennoot (topicstarter) vereist. Extern is alleen de beherend vennoot bevoegd. Niettein mag de Commandiet verondstelt worden bekend te zijn met de ontwikkelingen. De vennootschapsovereenkomst inzake VOF Z zal hiervoor weinig uitkomst bieden. De overeenkomst met betrekking tot CV is van belang.

Dat laatste is vooral even een punt van aandacht. op dit moment staan er nogal wat wijzigingen op stapel. Enerzijds voor wat betreft de invoering van de wet personenvennootschappen, maar ook in het kader van de flexibilisering van het bv-recht. Bij het ter perse gaan van de gids zullen nog niet alle ontwikkelingen uit gekristalleerd zijn. Dat maakt de houdbaarheidsdatum een lastig punt. We willen dit hoofdstuk wel voor onze rekening nemen, maar daarbij moet wel een zeker voorbehoud om de reden voornoemd worden gemaakt.

Via ons netwerk van de KvK heb een proeflidmaatschap aangeboden gekregen voor een week. Gedurende deze korte tijd heb ik er kennis mee gemaakt en daaraan wat gemengde gevoelens over gehouden. Deze deel ik graag. Positief De kosten. De baten wegen al snel op tegen de kosten. Met één opdracht zijn de kosten al terug verdiend. Mijn nieuwsgierigheid. Ik ontmoet graag de mensen achter de onderneming en neem graag kennis van het verhaal (u.s.p.'s) . Dit is een perfecte en laagdrempelige methode voor een eerste kennismaking. Direct contact. Speedmeet brengt de ondernemers direct in contact met elkaar. Minder positief De eerst indruk uit de ontvangen visitekaartjes. Veel eenmanszaken en start-ups. No offense, maar ik krijg de indruk, dat het bestand nog niet volwassen is. Mismatch. De kaartjes worden ad random verzonden Wanneer een bedrijf een bepaalde doelgroep heeft, zit zij niet op voorhand te wachten op aanbieders van diensten en leveringen die niet beantwoorden aan die doelgroep. De applicatie zou verbeterd kunnen worden met profielen. Niet alleen het eigen profiel, maar ook door kenmerken in te voeren waaraan het profiel van mogelijke klanten aan moet voldoen. Wat doet de ander met mijn kaartje? V-cards worden over en weer uitgewisseld. Ik betrap mij er zelf op dat ik benieuwd ben naar de reactie van de ander. Het over en weer verstrekken zou kunnen leiden tot een afwachtende houding. Dat lijkt niet de bedoeling. . Hiervoor is de kwalificatie "een hok vol halers"gebezigd. Ik denk dat deze geen recht doet aan het initiatief. Op zich vind ik Speedmeet een lovenswaardig, innovatief idee dat verdere navolging en aandacht verdient. Er is veel meer mee te doen. En daar ontbreekt het naar mijn smaak nog wat aan. Netwerken is vooral een kwestie van geven en niet alleen van nemen. Wat zo opvallend is aan veel netwerken is dat veel deelnemers komen om te halen en niet om te brengen. Speedmeet is naar mijn smaak teveel gericht op contact. Visitiekaartjes strooien in de hoop dat het iets oplevert. Ik trek even de parallel met het KvK-netwerk voornoemd. Een netwerk waar veel start-ups hun opwachting maken en driftig in de weer zijn met hun businesscards en geheel vergeten om een babbel te maken. Diezelfde beginnersfout zie ik ook terugkomen in Speedmeet. Zaaien zonder te kunnen oogsten. Jammer, want er is veel meer mogelijk. Niet dat Speedmeet daar alleen in staat, dit gaat op voor nagenoeg ieder online netwerk, waar ik in zekere zin Higherlevel ook toe reken.