Edward

Dat stel ik ook niet. Tracht de gehele vordering te incasseren. In de discussie die daarbij gevoerd wordt kan het incassobureau/deurwaarder de klant proberen te bewegen om het niet betwiste deel te betalen. Het resterende deel kan dan alsnog voia een incassoprocedure worden verhaald. Wanneer de klant voldoende betaalt om onder de vorderingsgrens c.q. competentiegrens van de rechtbank te komen, ben je niet gehouden om de procedure uit handen te geven aan een advocaat, maar kan de deurwaarder zelf de procedure voor jou voeren. De opmerking over het van toepassing verklaren was meer algemeen van aard. Of jij ze in deze kwestie wel of niet hebt meegezonden en/of van toepassing verklaard doet in deze weinig ter zake. De klant had jou tijdig moeten informeren en heeft dat nagelaten. Dat jij de klacht eerst hebt ontvangen nadat jij zelf contact hebt gezocht, maakt het nog eens extra merkwaardig.

Allereerst heb je geen advocaat nodig wanneer één vertaling wel wordt betaald. Schakel een degelijk incassobureau of deurwaarderskantoor voor een dergelijke incasso in. Deze kunnen de kosten van incasso proberen te verhalen op de klant. Gelet op de toezegging lijkt het mij sterk dat de klant de vordering in het geheel niet zal betalen. Voor het resterende deel kun je dan alsnog een procedure starten waarbij met een beetje geluk geen bijstand van een advocaat nodig is. Voor wat betreft de verrekening. Daarvan kan geen sprake zijn. Wanneer een leverancier een ondeugdelijk product aflevert dient de klant daarover onverwijld te reclameren en kan hij niet zomaar een derde inschakelen en de kosten van die derde verhalen op de leverancier. Uitgangspunt is altijd: een schuldenaar eerst in gebrekestellen met een redelijke termijn om tekortkomingen te herstellen. Blijft de schuldenaar in gebreke dan is deze in verzuim en kunnen pas herstelwerkzaamheden door een derde worden verricht en de kosten worden verhaald. Mits teminste aan de voorwaarden is voldaan. De klant in deze kwestie gaat volledig nat door de leverancier geen herstelmogelijkheid te bieden, om nog maar te zwijgen over het nalaten tijdig te reclameren. De klant zal aan zijn verplichtingen moeten voldoen en kan achteraf geen beroep doen op tekortkomingen , althans niet op deze wijze. Dat de algemene voorwaarden niet ter hand zijn gesteld doet aan het geheel weinig af, tenzij het gaat om een relatie tussen een leverancier en een consument. In een zakelijke verhouding is het vergeten mee te zenden minder relevant. Primair is van belang dat voorwaarden van toepassing worden verklaard. Is dat niet geschied dan kan er ook geen beroep worden gedaan op die voorwaarden.

De VAR is alleen relevant wanneer de arbeidsrelatie wordt beoordeeld. Ergo de opdrachtgever krijgt controle en daar wordt geconstateerd dat iemand langdurig bij een opdrachtgever zit. Is dat gelijk aanleiding voor de belastingdienst om de zelfstandigheid van de betrokken persoon te beoordelen? Dat is maar zeer de vraag: Voor zover mijn kennis reikt wordt nader onderzoek pas opportuun wanneer de desbetreffende persoon zelf niet voldoet aan zijn fiscale verplichtingen en de opdrachtgever ook geen lasten afdraagt voor die persoon. Dan komt de beoordeling van de zelfstandigheid c.q. de beoordeling van de arbeidsrelatie aan de orde. Wat daarbij onderzocht wordt is onder meer de vraag of de persoon ondernemersrisico loopt, investeringen doet in zijn bedrijf, of er een gezagsverhouding bestaat, etc, etc ... Zowel in de praktijk als op dit forum wordt bestaat over dit punt veel onduidelijkheid, in het bijzonder voor wat betreft de vraag hoever men als opdrachtnemer kan gaan met het aannemen van langdurige opdrachten. De beschikbare informatie laat ook nog veel vragen onbeantwoord. Zelf zit ik op dit moment in een hele drukke fase, maar wellicht dat ik zal in november proberen de tijd en ruimte te maken om de belastingdienst hierop zelf eens meer helderheid te laten verschaffen, al dan niet in de vorm van een bijeenkomst.

Wanneer de verdeling enkel zijn oorzaak vindt in de managementcapaciteiten dan vind ik dit een slechte reden. Daarvoor zou je in een aandeelhoudersovereenkomst ook prima afspraken kunnen maken. Dit hoef je niet te zoeken in een ongelijk aandeel. Het nadeel van een ongelijke aandelenverhouding is dat er ook ongelijkheid ontstaat. Er kunen echter hele valide redenen zijn om voor ongelijke verdeling kiezen, bijvoorbeeld omdat de ene zich minder inzet voor de onderneming. Waar de inzet echter gelijkwaardig is en beide vennoten elkaar ook als gelijkwaardige partners zien en behandelen ligt het meer voor de hand om ook voor een gelijke verdeling te kiezen.

In een dergelijke situatie is het verstandig om een concrete zoekopdracht bij een gespecialiseerde makelaar neer te leggen met daarbij een uitputtend lijstje voor wat betreft jouw wensen. Probleem in dit soort gevallen is de vraag: eerst vergunning of eerst een huurcontract. Voor de vergunningaanvraag is het veelal nodig om een huurcontract te overleggen. Wat wil je echter met een pand waarvoor geen vergunning kan worden verkregen. Door een makelaar heel gericht op pad te sturen en te laten zoeken naar een pand waarin de geplande activiteiten kunnen plaatsvinden bespaar je zelf al veel tijd en zoekwerk. Let wel: Jij blijft uiteindelijk verantwoordelijk voor het verkrijgen van de vereiste vergunningen. Neem bij het aangaan van het huurcontract ook altijd een ontbindende voorwaarde voor het geval dat je onverhoopt geen vergunning kunt krijgen. Veel succes.

Pak allereerst de statuten van de vennootschap er eens bij en kijk wat daar is bepaald in de aanbiedingsregeling voor wat betreft de aangeboden aandelen. De aanbiedingsregeling dient te worden gevolgd. Gesteld dat de aanbiedingsregeling geen beperkingen kent is het vervolgens de vraag of jullie het onderling al eens over de verdeling 60/40; wie neemt welk deel?? Zo niet dan dan is het wijsheid om daar eerst op te beraden. Voor wat betreft de deelneming is het geheel aan ieder voor zich op welke wijze hij/zij wil deelnemen in de vennootschap. Hoe neem je nu deel met het 25% aandeel? Prive of via een personal holding? Wat is het bezwaar van de huidige wijze van deelnemen of zijn er bepaalde motieven om in een andere (rechts)vorm te gaan deelnemen? Alle aangeboden aandelen storten in een Holding kan natuurlijk, maar waarom zou je langs twee wegen deelnemen? Wanneer jullie ieder een aanmerkelijk belang hebben - en dat is zeker het geval met een personal holding ertussen - dan loop je aan tegen de verplichte gebruikelijk loonregeling. Er zijn mogelijkheden om hier (tijdelijk) onderuit te komen, maar dat levert toch snel een discussie met de inspecteur op vrees ik. Een fiscalist of accountant kan je daar echter veel meer over vertellen.

Een Vof, maar ook de BV, is in de sector een veel gebruikte rechtsvorm. Niets vreemd aan en zowel fiscaal als financieel een aantrekkelijke vorm. Het risico zit in de aansprakelijkheid. Enerzijds voor wat betreft de financiele verplichtingen die jullie aangaan, anderzijds de ongelukjes. Het gevoerde beleid hebben jullie zelf in de hand, dus ook de verplichtingen die worden aangegaan. Onderling kunnen jullie de vertegenwoordigingsbevoegdheid beperken door bij de KvK aan te geven tot welk bedrag een een ieder zelfstandig bevoegd is om de Vof te vertegenwoordigen. Dan nog de ongelukjes. Die zitten in een klein hoekje, maar kunnen hele verrvelende gevolgen hebben. Deze zijn echter prima af te dekken met een goede bedrijf en beroepssaansprakelijkheidsverzekering. Wanneer jullie daarnaast ook nog in de algemene voorwaaden rekening houden met een redelijke aansprakelijkheidsbeperking dan loop je betrekkelijk weinig risico. Kortom vooral starten met een vof en niet beraden om een dure rechtsvorm. Een personal holding kan wellicht nog meer bescherming bieden, maar is naar mijn smaak overdreven en niet nodig.

In algemene zin wil ik allereerst opmerken dat dit een forum is voor innovatie in ondernemerschap en dus niet bestemd is om allerlei juridische weknemersvragen aan de orde te stellen. Omdat ondernemers echter ook nog wel eens tegen dit praktische vraagstuk aanlopen volgt hierna een kort antwoord.Taalkundig geef jij de juiste uitleg aan de bepaling, ergo de werkgever heeft ongelijk. Wil de werkgever jouw mogelijkheden enkel beperken tot de specifieke branche dan zal zij dit ook correct moeten formuleren. Dat is niet gebeurd. Neem bij het interpreteren van teksten altijd de taalkundige uitleg als uitgangspunt. Taalkundig moet een bepaling zo helder mogelijk zijn. Bij de juridische uitleg kijk je juist naar de ratio achter een bepaalde formulering.

Wanneer een afnemer nalatig is in de nakoming van de betaling dan kun je daarvoor een ingebrekestelling (lees: herinnering of aanmaning) sturen. Dat de afnemer een deel heeft betaald doet niet ter zake, tenzij daarvoor een reden aanwezig was (bijv. het inroepen van een opschorting). Hij blijft verplicht het geheel te betalen. Een boeteregeling in de algemene voorwaarden kan wellicht uitkomst bieden, maar die rauwelijks inroepen maak je geen vrienden mee. Of de boeteregeling kan worden ingeroepen hangt ook geheel af van de vraag of de algemene voorwaarden van toepassing zijn verklaard bij het aangaan van de overeenkomst, de afnemer de algemene voorwaarden heeft aanvaard en wat er precies is bepaald ter zake van de boeterente. Om hierbij maar gelijk in te gaan op jouw vraag: Wat heb je precies bepaalt ter zake van de boeterente? Nog even voortborduren: Gesteld dat de algemene voorwaarden van toepassing zijn en een beroep kan worden gedaan op de boeterente dan loop je altijd het risico dat deze niet wordt betaald en je daarvoor nog eens tot een incassoprocedure moet overgaan. Wanneer je een boeteregeling opneemt in algemene voorwaarden is het altijd raadzaam om ook een rangorde te bepalen voor wat betreft de betalingen die worden gedaan (bijv. eerst de boete, vervolgens de hoofdsom). Ook wanneer je naar de rechter moet om de boete te incasseren loop je nog het risico dat deze de hoogte van de boete matigt. Om een lang verhaal kort te maken: boeteregelingen lijken een goed middel om te zorgen dat klanten tijdig betalen, maar ze kunnen veel extra werk zorgen. Bedenk hierbij: je bent ondernemer, geen bank. Worden vordering niet betaald, onderneem dan adequaat actie en houd het redelijk.

De commissie gelijke behandeling is niet veel meer dan een commissie. Wanneer iemand zich onheus behandeld voelt kan hij/zij bij de commissie om een oordeel vragen. Dat oordeel is juridisch niet bindend. Wanneer de klacht gegrond wordt verklaard kan het oordeel eventueel wel worden gebruikt om een zaak bij een rechter aanhangig te maken. Juridisch ontbreken de gronden om de commissie voor de rechter te dagen. Zelfs wanneer die gronden wel aanwezig zouden zijn, ontstaat het probleem dat de grondwet voorschrijft dat een rechter formele wetten niet mag toetsen aan diezelfde grondwet (artikel 120 Grondwet).

Ik vraag mij af of de werknemer zich om deze reden ziek heeft mogen melden c.q. dit een geldige reden is. De werknemer was niet ziek, maar heeft zich immers alleen maar ziek gemeld om gehoor te geven aan het verzoek van de psychiater. Nu is dit niet mijn terrein. Ik zou in ieder geval de arbodienst de ziektemelding laten onderzoeken. Wanneer er geen grond was voor een ziektemelding dan biedt dat in ieder geval een reden om de werknemer ter verantwoording te roepen. Op basis van de informatie die je hebt gegeven zou ik verwachten dat een onbetaald verlof meer in de rede ligt dan een ziekmelding.

Dat hangt van veel omstandigheden af. UItgangspunt is dat wanneer er aan de inhoud van schriftelijk vastgelegde afspraken niet wordt getornd en na verloop van de contractperiode de overeenkomst stilzwijgend wordt voortgezet, de condities van de "oude" overeenkomst in stand blijven. Om problemen met urenstaten te minimaliseren is het raadzaam om deze iedere week af te laten tekenen. Idealiter zijn de contractuele verplichtingen afgestemd voor aanvang van de uitvoering van de overeenkoms. Het gebeurt echter met grote regelmaat dat dit soort verlengingen lang op zich laten wachten.

Dit is toch wel erg sterk regionaal gebonden en wordt vooral bepaalt door vraag en aanbod.

Veel van de zaken die je noemt zouden in een gesprek met de franchise organisatie al duidelijk moeten worden dan wel uit de franchise-overeenkomst moeten blijken. Wat ik begrijp is dat je een ondernemingsplan wil maken om kennelijk de franchiseorganisatie in één keer volledig te inforneren? Is dit niet de omgekeerde wereld. Kennelijk verlangt de fanchisegever bepaalde informatie van jou. Waarom gebruik je dat niet als uitgangspunt?

Dat lijkt mij ookal wat ver gezocht. Voor zover ik kan overzien is aan deze draad ook weinig meer toe te voegen. Behoudens de afloop van het geheel kan deze draad dicht.

Ja, als zelfs de aanwezige assurantietussenpersoon dit in zijn brochures opneemt wordt het hoog tijd om wat nieuws te verzinnen. Het was zeker weer een geslaagde HI

Zoals anderen ook al hebben opgemerkt vallen ideeën, concepten, business modellen niet onder de bescherming van het intellectueel eigendomsrecht. Ergo, de KvK kan helemaal niets. Ook het dagstempel wat jij hebt laten plaatsen is weinig relevant. Leuk voor het persoonlijk archief, maar juridisch irrelevant om de reden voornoemd. Overigens is de houding van de KvK medewerker wel buitengewoon merkwaardig. Nu zijn sommige KvK´s regionale koninkrijkjes met soms hele vreemde geesten en verbaast deze actie mij ook weer niet, maar dat maakt niet minder vervelend. Voor zover op basis van de verstrekte informatie kan worden geconcludeerd, ontbreekt iedere juridische grondslag voor de KvK om hierin stappen te ondernemen. Bedenk dat deze handelwijze ook wel eens een persoonlijke actie van de desbetreffende medewerker kan zijn. Wanneer deze blijft persisteren is het wellicht zinvol dit bij het management van de Kamer aan de kaarten. Succes.

Deze draad is nu wel uitgekauwd en kan op slot. Wanneer iemand evenwel meent nog een aanvulling hierop te hebben, graag even een pm naar één van de administrators.

Hoe zit dit precies? Richt jij een holding op en neem je voor 10% deel in de werkmaatschappij? Richt een andere aandeelhouder in de werkmaatschappij een holding op en neem je voor 10% deel in de werkmaatschappij? Of neem je misschien voor 10% deel in de holding? De aandeelhouder is niet aansprakelijk. Een bestuurder kan eventueel aansprakelijk zijn voor mismanagement. Ik denk dat eerst eens wat verduidelijking dient te worden gegeven op de bovenstaande vraag over de constructie. In de statuten is bepaald wat voor aandelen er zijn. Dat is bepalend voor de stemrechten.

Of leg ik nu het gescheiden vermogen verkeerd uit? Ja, zie ook deze draad draad voor de vraag wat een afgescheiden vermogen inhoudt.

Omdat de vragen meer administratief van aard zijn heb ik deze maar naar het board over administratie verplaatst. Volgens mij mag dit met een geconsolideerde jaarrekening geen probleem zijn, maar wellicht dat een accountant/boekhouder het verlossende antwoord kan geven.

Correctie, maar dit is niet juist. Met een VAR ondervang je de problematiek van het fictieve dienstverband niet. Daar komt echt meer bij kijken. De VAR is alleen maar een verklaring die de belastingdienst aflegt op basis van de informatie die de aanvrager zelf heeft aangeleverd. Wanneer de Fiscus bij controle van de opdrchtgever constateert dat deze er een vermoeden is van een fictief dienstverband dan kan de opdrachtgever geen enkel recht ontlenen aan de VAR en is deze het papier niet waard waarop het afgedrukt is. Wanneer opdrachtgever en opdrachtnemer willen voorkomen dat er sprake is van een fictief dienstverband, dan zullen deze zoveel als mogelijk in het contract de zelfstandigheid van de opdrachtnemer moeten benadrukken en dit in de dagelijkse relatie ook zoveel mogelijk moeten laten blijken. Dat wil onder meer zeggen: geen gezagsverhouding, geen verantwoordingsverplichtingen, de mogelijkheid tot vervanging (laten) bieden ,etc... Het gaat om een complex van factoren die de Belastingdienst beoordeelt bij de vraag of er sprake is van een fictieve dienstbetrekking. Per geval zul je de risico´s moeten minimaliseren. Wanneer er slechts sprake is van één opdrachtgever lijkt het niet erg waarschijnlijk dat een VAR wordt afgegeven door de Belastingdienst.

Graag de regels van dit forum lezen en in acht nemen, voordat je een post plaatst. Dit topic is ook al aan de orde gesteld onder contracten en de daar aangegeven reden gesloten. Dit is een eenvoudig duplicaat van de post en gaat daarom ook op slot.

Poeh een lang verhaal met lastige situatie, waarop zonder tekeningen en een juiste toelichting, geen adequaaat antwoord is te geven. Een recht van overpad is normaal gesproken alleen bedoeld om te komen en te gaan. Dit recht wordt 'gevestigd´ door het heersende erf (zeg maar: het erf wat bereikt moet worden via het overpad) op het dienende erf (het erf waarover gereden mag worden). Normaal kom je dit soort rechtsverhoudingen tegen in eigendomssituaties. De topicstarterr is echter huurder. Een recht van overpad in een huurcontract ben ik nog niet tegen gekomen. Dat zegt echter meer over mij dan over het contract. Meestal is dit recht ook beperkt tot de eigenaar van het heersende erf en geldt dit niet voor bezoekers e.d.. Dit zal echter afhangen van wat er precies in de overeenkomst is opgenomen. Dit vergt echt nadere bestudering en - zoals opgemerkt - een goed tekening en toelichting. Hoewel de expertise zeker aanwezig is, is dit forum om de reden voornoemd niet geschikt om een antwoord te geven op de vraag. In beginsel heb je echter wel degelijk een vordering. Advies, los van het voorgaande. Wanneer twee naburige huurders niet tot overeenstemming kunnen komen, kan wellicht de verhuurder de doorslag geven. Wanneer de verhuurder de huurovereenkomst niet naleeft dan is deze daarop aan te spreken. Ik raad je daarom aan om allereest de kwestie eens bij de verhuurder aan te kaarten.

Dit is wel een erg originele definitie.