r.i.p. Ruben van den Oord

Het veronderstelde dalende niveau wordt vooral gekleurd door de sitechecks en soortgelijke berichten. Een paar weken geleden heb in mijn voorkeuren dat forum uitgezet en werd ik daar dus niet meer op de voorpagina mee geconfronteerd. Voor mijn gevoel schoot het niveau weer omhoog. Het maakt het voor mij overzichtelijk, ik hoef me niet meer te irriteren aan flauwekul en heb op die manier ook veel meer zin om te reageren op posts die ik wel mijn interesse hebben. Gevaar is wel dat ik het dan ineens te "rustig" ga vinden... De meeste ondernemers zijn van het type: Schieten, richten, klaar! En met zoveel eigenwijze karakters die zeer passioneel over hun vakgebied kunnen praten (noem het grote ego's van mijn part), zijn de discussies soms pittig en de meningen ongezouten. Ik schijn in dat opzicht ook een reputatie hoog te houden. Is dat erg? Nee. Glans bestaat tenslotte bij de gratie van wrijving. HigherLevel lijkt soms wel de enige plek van ons land waar nog niet alle meningen gepolderd worden. We agree to disagree. Wie daar niet tegen kan moet geen ondernemer worden. Dagelijks wordt je als ondernemer geconfronteerd met klanten die spijkers op laag water zoeken om zo maar niet te hoeven betalen, contracten die minder waard blijken te zijn dan het papier waarop ze geprint zijn, bloedzuigers die van jouw harde werk oneigenlijk willen profiteren en oplichters van diverse pluimage. Als je dan ook een potje boehoe gaat doen, kun je beter een ander vak kiezen. Wat dat aangaat is dit forum niets anders dan een mooie dwarsdoorsnede van de bloemrijke dagelijkse praktijk waar je als ondernemer mee te maken hebt. Echter, de mate van respect die hier getoond wordt voor elkaars afwijkende meningen is hoog. Natuurlijk is er altijd wel één die iedereen op de kast krijgt, of waartegen er een collectief weerzin bestaat. Persoonlijk heb ik dat gelukkig maar met één HL-lid. Als ik daar een post van zie, zeker als topic starter, krijg ik spontaan exceem op plekken waardoor ik meteen thuis wat uit te leggen heb. Omdat ik ervan overtuigd ben dat hij/zij ongetwijfeld toch vrienden zal hebben, wellicht een partner heeft die van hem/haar houdt en (ooit) een goed ouder zal zijn voor zijn/haar kinderen, ga ik er maar vanuit dat ik de oorzaak van die weerstand maar bij mezelf moet gaan zoeken. Tot die tijd sla ik die posts maar gewoon over. Buiten dit ene uitzonderlijke geval heb ik veel offline contacten met meerdere HL-leden. Sommigen zijn klanten geworden, anderen weer leverancier. Maar ik bel ook gewoon eens iemand die wat heftig onder vuur gelegen heeft om te checken of hij/zij het een en ander niet al te persoonlijk heeft opgevat. Want dat is uiteindelijk wel het beeld dat ik heb van de discussies: Als er een stevige woordenwisseling plaatsvindt, dan gaat het over het onderwerp of over iemands mening. Niet over de persoon zelf. En bovenal ben ik allang blij dat discussies niet stranden in een puberaal "leer jij eerst maar eens fatsoenlijk Nederlands schrijven". Dat bepaalde topics regelmatig terugkeren vind ik ook niet zo een ramp. De wetgeving verandert, de economische omstandigheden wijzigen of er ontstaan nieuwe inzichten over dat onderwerp. Wat dat aangaat is het archief ook maar beperkt houdbaar. De mods doen uitstekend werk, het aantal huiswerkvragen is behoorlijk afgenomen in mijn beleving, net als de hoeveelheid stamrecht-vragen. Nu nog het aantal link-spammers terugdringen. Op de meeste posts wordt bovengemiddeld intelligent gereageerd. En de omgangsvormen die daarmee samenhangen worden volgens mij goed nageleefd. En als er eens iemand slachtoffer wordt van een virtuele lynch mob, dan zijn we daarna ook wel weer snel vriendjes. Ewout is er nog steeds na het Atradius-voorstel en Romano kan ook nog steeds verslag doen van zijn strubbelingen in ondernemersland. Het lijkt wel op het Amsterdamse vriendschapsmodel: Ik sla je nu op je bek, en daarna krijg je een biertje van me. Gappie! Mijn suggestie is: Loop niet zo te zaniken, en ga lekker ondernemen. Heb je vragen, stel ze. Heb je antwoorden, geef ze. Heb je een mening, ventileer die. Kap nou eens met dat gezeik over reuzen, gejank over kneuzen, gezever over aparte fora voor starters en gemauw over het (gebrek aan) niveau. Als je vind dat het anders kan, verbaas de rest dan met een goed onderbouwd opiniestuk. Schrijf de blaren op je vingers over dat waar je ondernemershart sneller van gaat kloppen. Benader een ander zoals je zelf benaderd wilt worden. Wees kritisch, maar respectvol. Als je vindt dat je HigherLevel ontgroeid bent, haal dan je getuigschrift bij Mikki en ga ergens anders heen. Als je vind dat sommige topics boven je pet gaan, vraag dan eens om nadere uitleg. Desnoods via PM. Bereid je topic of je antwoord goed voor. Ga er nou eens echt voor zitten. Doe eens iets langer over een antwoord dan 45 seconden. Schrijf het desnoods eerst in Word zodat je het ook rustig even een uurtje kan laten bezinken. Probeer je zo zorgvuldig mogelijk uit te drukken en leg niet op alle slakken zout. Maar stop alsjeblieft met klagen. Dat is zo niet des ondernemers...

@Paul Oudshoorn: Om te beginnen neem ik zometeen een borrel of wat... ;D

22.698 lezers (and counting); 300+ posts; 9 maanden keihard werken; 4 zenuwinzinkingen; 11 bezoeken aan de huisarts; 1 ziekenhuisopname; 1 bedreiging met fysiek geweld; 400+ emails; 250+ brieven; ontelbare afgeboekte uren door 3 professionals; tientallen keren praten, onderhandelen, nog eens praten; 4 bezoeken aan de bank op 3 niveaus; 18 deurwaarders de tanden laten stukbijten; 9 vastberaden advocaten overtuigd; 7 echtelijke disputen gesust; 2 keer water bij de wijn doen; 13 nachtelijke telefoongesprekken tot de zon weer opkwam; 50+ slapeloze nachten; 1 aanleiding tot een rechtenstudie; 3 crediteuren die tot geen enkele reactie waren te ontlokken; 2 badgasten die probeerden van andermans ellende beter te worden; 12 broodjes kroket; 200+ ontvangen reuzen; 1 enkele kneus; 1 hechte vriendschap ontstaan; 6 keer een schop onder iemands reet; 1 ondernemer die het niet meer zag zitten; 1 coach die hem er niet bij liet zitten; 1 advocaat die tot het gaatje ging; 18.088 sigaretten; 1 accountant die tot 3 cijfers achter de komma alles doorrekende; 5 knallende ruzies; 500+ a4-tjes, geprint, gekopieerd en toch weer versnipperd; 3 noodgedwongen reactieve koerswijzigingen; tientallen hartverwarmende mailtjes; 2 keer afgesloten door NUON; 1 keer afgesloten door de watermaatschappij; 1 keer afgesloten door de internetprovider; 2 keer afgesloten door de kabelexploitant; 3 aanbiedingen om een weekje te komen werken ter financiële ondersteuning; 1 kale procureur; 1 sympathieke rechter; 8 kadobonnen om kleding voor de kinderen te kunnen kopen; 1 onsterfelijk geworden HL-lid; 3 vorderingen succesvol betwist; 1 verdwenen postpakket; 2 bizar hoge telefoonrekeningen; 1 bewijs van tot wat een community in staat is; ontelbare koppen koffie; 1 versleten printer; 2 versleten auto's (een blauwe en een rode); 1 versleten laptop; 1 server HD-crash; 1 back-up HD-crash (gelijkertijd!) 5 dikke ordners archief; 18 overwerk-pizza's; 1 complete afdeling van een gemeentelijk apparaat op ziekteverlof (gelijkertijd); 1 naamsverandering; 3 avonden overboekingen intypen; … ... en 1 snor die het slachtoffer is geworden van een weddenschap ... … is de gezamenlijke oogst aan belevenissen waarvan jullie slechts het topje van hebben kunnen meelezen op het forum... .... en het is het allemaal waard geweest … Want lieve lezers: Vanaf vandaag is Marcel klaar met vechten tegen een dreigend faillissement, en kan hij weer gaan bouwen aan een nieuwe, zorgeloze toekomst met vrouw en kinderen. Hier en daar moet er nog wel wat worden afgewikkeld met de man van de blauwe enveloppen, maar dat komt omdat deze zelf gewoon niet sneller kan afronden. De klus is geklaard! HET IS KLAAR! Half augustus had ik Marcel voor het eerst aan de telefoon. Hij was in een bui om de sleutel van zijn winkel bij bank op de balie te knikkeren (“als de bank vind dat het hun inventaris en voorraad is, mogen ze het zelf verkopen ook”) en door te fietsen naar de rechtbank om zijn eigen faillissement aan te vragen. Een email van 5 kantjes A4 en een telefoongesprek van 8,5 uur waren er nodig om hem tot andere gedachten te brengen. Meermalen heeft hij me bijna wanhopig gevraagd: “Ruben, jij hebt gezegd dat in nog geen honderd jaar jij zou toestaan dat ik failliet ga. Hoe erg sta je daar nog achter?” Maar keer op keer heeft hij zichzelf toch weer opgehesen en is toch weer doorgegaan. Ik ken maar weinig mensen die zoveel karakter tonen als Marcel. Ik kan hem dan ook niet genoeg bedanken voor het roekeloze vertrouwen dat hij in mij heeft gehad om met hard werken, goed ondernemerschap en openheid naar alle partijen de strijd aan te gaan. Het was geen appeltje-eitje. We weten inmiddels wel hoe de bodem er uitziet. Ik heb dit niet zonder Marcel zijn steun kunnen doen, maar zeker ook niet zonder een aantal andere HL-ers die zich spontaan hebben gemeld om ons met raad en daad hebben bij te staan. Wij weten wie het zijn, en dat is voldoende. En dat is toch wel wat mij het meeste heeft geraakt. Een groep mensen die elkaar nog nooit hebben gezien, niets van elkaar weten maar toch zonder enige terughoudendheid zich volstrekt belangeloos in een project hebben gestort waarvan niemand kon vermoeden dat het zo veelomvattend zou zijn. En nooit, nooit is er gesproken over uren, kosten of declaraties. “Dank je wel” is een superlatief understatement.... Er is bloed gevloeid, angst uitgezweten en gehuild. Maar ook gelachen en meermalen een vreugde dansje door de kamer gemaakt. Dit was heftig en intens, maar ik had het voor geen goud willen missen. Marcel, jongen... je bent klaar. Er is nog één handeling die de definitieve afronding kan symboliseren: Jeroen, slotje? (maar vandaag nog niet)

Bitakus, dank je voor je PM. Er zijn zoveel details die nog niet zichtbaar zijn, dat ik hier onmogelijk een gefundeerd antwoord op kan geven. Goltec heeft het over een afwikkeling van een faillissement. Is het faillissement nog gaande of is het opgeheven wegens gebrek aan baten? Is er überhaupt wel een faillissement uitgesproken? De toelating tot Wsnp komt met een heleboel voorwaarden. Voldoe je er niet aan, dan is dat een gelopen race. Hoe nobel jouw motieven ook zullen zijn, als je naar het buitenland gaat om eerst vermogen te vergaren en dan pas een oplossing te zoeken voor de schulden zul je weinig handen op elkaar krijgen, ben ik bang. Ga je daarentegen eerst je schulden te lijf voordat je voor jezelf gaat zorgen ben je wel goed bezig. Het heeft niet zoveel zin om al te veel details op een forum prijs te geven. Meestal is dat dan toch niet het hele verhaal. Zo is er de ondernemer die hier op het forum claimde dat er een kleine ton schuld was, terwijl dit na wat doorvragen met de jaarverslagen onder ogen meer dan een miljoen bleek.... Bovendien: Er is toch niemand die het kan verifiëren, dus ieder advies of suggestie kan je slechts globaal een richting geven (zo iets als: "Immer gerade aus!"). Bijkomstigheid: Voordat ik me in zo'n casus verdiep wil ik eerst zeker zijn dat het kosjer is. Ik voel niet veel voor een medeplichtigheidje dat me om de hoek staat op te wachten, dus dat wil ik zwart op wit. En daar ben ik op dit moment in ieder geval nog niet van overtuigd.... Het enige zinnige dat ik er over kan zeggen is: Vraag een 1 op 1 gesprek aan met een van de specialisten die dit forum rijk is, en ga met de billen bloot. Voorkom boven alles de schijn dat je wat te verbergen hebt. "Normale" insolventie dossiers zijn al gecompliceerd genoeg.

Een boekhouder houdt de boeken bij. Dat is zijn taak. Zolang je hem niet verteld op welke manier jij graag je boekhouding ingericht wilt hebben, zal hij zijn standaard grootboekrekeningschema tevoorschijn trekken. Voorbeeldje. Als je geen andere instructie geeft, zal hij alle omzet boeken op grootboekrekening 8000 (Omzet 19%). Andere standaard grootboekrekeningen zijn: Verkoop: 8000 (19%) 8010 (6%) 8020 (0%) 8030 (Intra-EU) 8040 (Export) Inkoop: 7000 (19%) 7010 (6%) 7020 (0%) 7030 (Intra-EU) 7040 (Import non-EU) De grootboeknummers kunnen van pakket tot pakket iets verschillen, maar grofweg is dit wel de indeling. Hieruit kun je opmaken dat er ruimte is voor een vrije invulling mbt de opengebleven nummers. Een voorbeeld rekeningschema zou kunnen zijn: 8000 (19% omzet winkel) 8001 (19% webshop) 8002 (19% uitverkoop) 8003 (19% speciale bestellingen) 8004 (19% adviesuren) 8005 (19% partijenhandel) etc. 7000 (19% inkoop winkel) 7001 (19% webshop) 7002 (19% uitverkoop) 7003 (19% speciale bestellingen) 7004 (19% adviesuren derden) 7005 (19% partijenhandel) etc. Aan de kostenkant kun je werken met kostenplaatsen. Een beetje boekhoudpakket kan prima een verdeelsleutel maken op kostenplaats. 500 Winkel 501 Webshop 502 Magazijn 503 Kantoor 504 Productgroep 1 505 Productgroep 2 506 Productgroep 3 507 Productgroep 4 Ook kun je kosten op een ordernummer wegboeken. In de tijd dat ik vaak bij Siemens was voor besprekingen, verbaasde ik me over hoe ver dat daar was ingevoerd. Je kon pas koffie uit de automaat bij de spreekkamers tappen als je een kostenplaats of projectnummer had ingetoetst. Gaat dat ver? Ja. Maar de interne uren werden ook op die projecten geboekt. Op deze manier kon precies vastgesteld worden hoe veel een project had gekost in de aanloopfase. In de reclamebranche, accountancy en de advocatuur werkt dat niet anders. Iedere 6 minuten van een dag moeten verantwoord worden op een project. Leegloop uren worden niet geaccepteerd. Als een tijdsblok niet op een order- of dossiernummer kan worden geboekt, dan op zijn minst onder "archivering en administratie", "zelfstudie" of iets dergelijks. Wie dit goed in zijn organisatie inbed, komt tot verrassende inzichten. Zo ken ik een restaurant dat de omzet bijhoudt per kelner, per tafel, per ronde. Hierdoor kan men precies de kelners aansturen op meerverkopen en is men zelfs in staat om "zwakke tafels" te lokaliseren en daar verbeteringen aan te brengen. Zo kwam men tot de ontdekking dat één tafel, ongeacht wie daar de kelner was, ondermaats geld opbracht. Toen de eigenaar een avond zelf aan die tafel ging eten, kwam hij erachter dat er een heel gemeen koud tochtje langs die ene tafel woei. Nadat een kiertje in het kozijn was dichtgekit leverde die tafel weer net zoveel geld op als alle andere tafels. Wie is er hier nu gek? Moet je zover gaan als éénmanszaak of ZZP'er? Ja en nee. Als je meer controle over je omzet en kosten wilt, raad ik het je zeker aan. Waak wel voor over-administratie. Voer het stapje voor stapje in. Pas als stap één een tweede natuur is geworden, ga je naar stap twee. Begin eens met op je kopiefacturen te schrijven op welke omzetgroep je boekhouder moet boeken. Doe hetzelfde met je inkoopfacturen. Ga daarna eens over op 3 kostenplaatsen: Winkel, webshop en algemeen. Bepaal van je vaste kosten hoeveel % je huur op de kostenplaatsen drukt. Je boekhouder hoeft dit maar één keer in te voeren en alle NUON facturen worden automatisch voor 60% op de winkel geboekt, 30% op algemeen en 10% op de webshop. Eén keer invoeren en nooit meer drukmaken over de verdeling. Je boekhouder kan de maandelijkse cijfers prima exporteren naar een CSV- of XLS-bestand. Dat lees je vervolgens in je eigen spreadsheet. Twee minuten werk per maand en je hoeft alleen maar de grafieken af te lezen. Het opzetten is even een klusje, maar daar heb je dan ook jaaaaaaaaaaaren plezier van. En het meerwerk van de boekhouder? Dat valt reuze mee.

Down schetst heel helder de dagelijkse praktijk. Ook ik ben van mening dat de ondernemer zich meer met zijn klanten moet bezighouden dan met het invoeren van bankafschriften. Maar als je volop met je klanten en je bedrijf bezig wil zijn, maak dan de afspraak met je boekhouder dat hij op maandag alle in- en verkoopfacturen krijgt, en op vrijdag een 7- of 8-tal kerncijfers in een spreadsheet zet. Het enige wat de ondernemer dan hoeft te doen is naar de grafieken kijken, en beslissingen nemen. Best of both worlds?

Henk, Dank je wel voor je compliment. Deze blogpost / HL-column heeft nogal wat stof doen opwaaien. Inmiddels heb ik diverse keren journalisten te woord gestaan die mijn artikel als uitgangspunt hebben genomen voor eigen onderzoek. Ik begin langzaamaan de indruk te krijgen dat iedere curator en bewindvoerder dit stuk gelezen heeft. Als ik een curator nu ontmoet en ik stel me voor dan is het vrijwel meteen: "Ja, maar ik ken jou.." ;D Laatst nog een informeel gesprek met een paar mensen waaronder een advocaat, we kenden elkaar helemaal niet. En ergens in dat groepje begon iemand over faillissementen, en in het gesprek dat volgde had de advocaat het ineens over "die WSNP-meiden ... van die Lonnekes.... dan weet je wel wat voor types dat zijn.... " ***PROEST*** De Zembla uitzending ging overigens niet over WSNP bewindvoerders, maar over bewindvoerders die worden aangesteld als personen niet meer voor zichzelf kunnen zorgen en niemand in de familie die taak over kan/wil nemen. Kleine nuance...

@Henk de Greef: Ik ben het tot op zekere hoogte met je eens. Er is meer in het zakenleven dan cijfers alleen. Er zijn talloze succesverhalen terug te vinden waarin een ondernemer uitsluitend zaken doet op 'fingerspitzengefühl'. Er wordt gefluisterd dat Richard Branson nog geen balans zou herkennen, al zou hij er mee in het gezicht geslagen worden. Zijn dyslexie zal daar zeker een rol in spelen. Maar voor alle mindere goden die hun stinkende best doen om hun zaak op te bouwen zal er meer nodig zijn om goede beslissingen te nemen. De cijfers die maandelijks terugkomen van de accountant of boekhouder-op-zolder zeggen hooguit iets over de periode die achter ons ligt. Niet over wat komen gaat. Maar ik kom steeds ondernemers tegen die een 'jamaaralsdan' managementstijl er op nahouden. Ik maak me er zelf ook met enige regelmaat schuldig aan - eerlijk is eerlijk. Als je tegen zo'n ondernemer zegt: "Je cashflow loopt niet lekker" dan krijg je als antwoord "Ja, maar als Pieterse morgen betaalt, dan ben ik wel uit de zorgen". Helaas betaalt Pieterse in 9 van de 10 gelijksoortige gevallen niet morgen, maar ergens in de lente van 2010. Het idee achter het bijhouden van je kerncijfers is dat je daarmee een trend kunt waarnemen. Bijvoorbeeld dat per maand de betalingstermijn van je debiteuren 2,6 dagen toeneemt. Of dat je voorraad iedere maand met 1% toeneemt. Dat lijkt niet veel, maar als je werkt met een marge van 30%, en je voorraad neemt in 1 jaar toe met 12%, dan is het helemaal niet zo gek dat je cashflow in je magazijn vast zit. En als je debiteurenstand dan ook in dat zelfde jaar met de waarde van een hele maand omzet stijgt, dan heb je al snel een probleem te pakken. In dat ene jaar is je cashflow dus afgenomen met 20%. Gevolg is dat je marge van 30% maar een netto geldstroom oplevert van 10%. Bij een begrote winst van 4% volgt daar simpel weg op dat je dat jaar 16% van je rekeningen niet op tijd kunt betalen. Ik heb het zo snel allemaal niet wiskundig onderbouwd, maar het zal ongeveer wel kloppen. Wie maandelijks zijn kerncijfers in kaart brengt en die vergelijkt met de maanden ervoor en/of dezelfde periode vorig jaar, kan veel eerder bijsturen. En als al dat sturen niet helpt, kan het een ondersteuning zijn voor één van de meest moeilijke beslissingen in je leven.

Om herhaling van zetten te voorkomen zou je dit eens moeten lezen. Niet alles zal op jou van toepassing zijn, maar de kernpunten moet je er toch wel uit kunnen halen.

Een faillissementsakkoord verschilt op details met een wsnp-akkoord. Zo is de afloscapaciteit van de gefailleerde geen criterium in een faillissementsakkoord bijvoorbeeld. Daarnaast is bij de homologatie van een akkoord binnen een faillissement de weg vrij om een verzoek tot rehabilitatie in te dienen, rehabilitatie van Wsnp is niet mogelijk. Daar staat weer tegenover dat afwijzing van het akkoord binnen de Wsnp een schone lei niet in de weg staat. Bij een afgewezen faillissementsakkoord zal uiteindelijk het faillissement (in de meeste gevallen) eindigen in een vereenvoudigde afwikkeling en is de failliet nog steeds aanspreekbaar voor de schulden. Een dwangakkoord in het minnelijk traject pre-Wsnp kent dezelfde eisen als een Wsnp akkoord. Als het dwangakkoord niet de vereiste meerderheid heeft gehaald, of het dwangakkoord wordt door de rechter niet-ontvankelijk verklaard (dan wel je kunt niet aan de eisen van een dwangakkoord voldoen), kun je je Wsnp aanvraag intrekken en na het uitspreken van het faillissement het akkoord inbrengen als faillissementsakkoord. Andersom wordt een veel lastiger verhaal. Onder bepaalde voorwaarden kan een failissement omgezet worden in een schuldsanering. Maar dan zonder het minnelijk traject, dus het dwangakkoord valt dan sowieso af. Daarnaast zal de rechter vragen stellen bij het feit dat er vóór faillissement geen gebruik is gemaakt van de mogelijkheid van de Wsnp. Als daar geen goede reden voor is, kan de rechter het verzoek tot omzetting niet-ontvankelijk verklaren. Als er bijvoorbeeld tijdens de faillissmentszitting gevraagd is de zaak aan te houden totdat de Wsnp-aanvraag volledig ingediend kan worden en de gerekestreerde merkt dat hij niet wil of kan voldoen aan de eisen die aan een dwangakkoord worden gesteld kan hij besluiten zich bij het failissementsverzoek neer te leggen. Dan is de weg terug naar Wsnp afgesloten.

Sorry hoor, maar deze wil ik jullie niet onthouden.... ;) Ik kan bijna weer thuis werken... LOL

LOL "Ik droom nog wel eens van hem.... als ik zwaar getafeld heb" - Wim Sonneveld

Moet ik hier nu echt nog op reageren of is het vet maken van twee totaal tegenstrijdige bewerkingen voldoende? Ik heb maar één advies: Ga eerst eens met een emmer en een spons leren ondernemen in de mobieleautowasservice-branche. En ga dan eens denken over het aangaan van welke financiering dan ook. (Ben ik trouwens de enige die hier een Atlan voorbij ziet komen?)

Alle Higherlevel-leden, Ik kreeg gisterenavond laat het bericht dat ons gewaardeerde HigherLevel-lid, advocaat, nerd en vervent mountainbiker Steven Kroesbergen in het ziekenhuis is opgenomen met een gebroken heup. Bij een fietstochtje heeft hij een boomstronk over het hoofd gezien en is over de kop geslagen. Met drie stalen pennen in zijn heup moet hij nu rust houden en er staat hem waarschijnlijk een stevige revalidatieperiode te wachten. Een beetje advocaat en nerd heeft zelfs dan zijn Blackberry in de buurt, dus hij kan email ontvangen. Ik denk dat hij een overload aan steunbetuigingen van zijn HL-vrienden wel kan waarderen... laat_steven_lachen@rubenvandenoord.nl (Alle email wordt direct doorgestuurd, voorlopig laat ik dit email adres een dag of drie staan.)

Vergeet dat hele trust verhaal, je hebt er geen fluit aan. Het kost onwijs veel moeite om een bankrekening te krijgen (als je er al een krijgt) bijvoorbeeld. Een mobiel telefoon abonnement kun je wel vergeten bijvoorbeeld. Dit soort contructies worden verkocht als: "Niemand weet dat het uw bedrijf is" of "U kunt anoniem ondernemen" Maar het gekke is: Jij wil toch ook weten met wie je zaken doet? Jij wil toch ook weten hoe de structuur van je klant in elkaar zit, zodat je om zijn minst de factuur naar de juiste dochteronderneming kan sturen? Het is veel verstandiger om te zien of je met behulp van derden je crediteuren een akkoord kunt aanbieden. Heeft de curator nu een lege boedel? Hoe groot is de schuldpositie? Hoe groot is het aandeel preferente crediteuren daarin? Probeer je energie te stoppen in het oplossen van je problemen, en niet in het ontlopen ervan door middel van slimme constructies. Die curator heeft veeeeeel meer ervaring met faillissementen dan jij, dus die ben je nooit te slim af.

Negen maanden... dan loop je op alle dag en kan de bevalling bijna beginnen! Nee, geen flauwekul.... Het kost allemaal tijd. Ieder briefje, ieder bezwaarschrift, ieder verzoek moet worden geschreven, overlegd met cliënt en aangepast. Dan geef je de tegenpartij de tijd om te reageren. Tegenpartij stuurt per omgaande een fax dat ze uiterlijk eind volgende week met een reactie komen. Net zo veel tijd als je zelf ook weer nodig hebt om van repliek te dienen. Met sommige schuldeisers hebben we wel 10 brieven geschreven, en hebben we 10 reacties terug ontvangen. Maar jij hebt een weekje nodig om de cijfers uit te zoeken, zij hebben een weekje nodig om een standpunt te bepalen. Voor je het weet ben je twee maanden verder. Je hebt iemand nodig bij de gemeente, maar die wil alleen in een persoonlijk gesprek informatie kwijt. Niet door de telefoon. Over anderhalve week heeft ze een gaatje in de agenda. Een verzoekschrift aan de rechtbank kost zeker twee weken om een datum te krijgen. Die datum ligt dan wel weer 6 weken verder. En het kost de tegenpartij slechts één fax de dag vóór de zitting om 6 weken aanhouding van behandeling te krijgen. En daar gaan we weer..... Maar troost je. De gemiddelde wachttijd bij een middelgrote gemeente voor je intakegesprek Wsnp is momenteel 8 maanden. Voor je intakegesprek! Dan wordt je doorverwezen naar de Schuldhulpverlener, waar de wachtlijst een maand of 5 is. En dan moet het wettelijk verplicht minnelijk traject nog beginnen! Hup, een maandje of 4, 5 ben je zo kwijt. Als je akkoord het dan niet haalt, moet de Wsnp aanvraag voorbereid worden, stukken opgevraagd, Verzoek 284, verklaring 285, verzoek 287a. Na 8-13 weken zitting, datum bepalen voor verificatievergadering... + 6 weken. Uitspraak 2 weken later. En bij afwijzing begint dus je Wsnp periode anderhalf tot twee jaar nadat je je voor het eerst hebt gemeld bij het WMO loket van de gemeente. En dan moet je nog drie jaar.... vijf als het tegen zit. Mwoa... tegen die referentie valt het allemaal wel mee..... ;)

Zelf faillissement aanvragen is natuurlijk het laatste wat je wilt doen, zeker als je ook nog eens je huis dreigt kwijt te raken. Ik begrijp dat je niet te veel details op een forum kwijt wilt, maar ik ben bang dat je toch iets concreter moet zijn in je vraagstelling. Als je daadwerkelijk een faillissement wilt voorkomen, zul je in de eerste plaats zelf er nog in moeten geloven. Uit je post begrijp ik dat je er geen gat mee in ziet, en dat maakt een succesvolle insolventieinterventie er niet makkelijker op. Probeer met behulp van koude, kille cijfers zo veel mogelijk afstand te nemen van je emoties tijdens het maken van je beslissingen. Als je niet meer verder kunt snijden in je kosten, hoe ziet je exploitatienota er dan uit? Kun je op basis van die cijfers je schuldeisers een voorstel doen om per maand een klein stukje te betalen? Het is mijn ervaring dat crediteuren best bereid zijn om een betalingsregeling te treffen. Maar dan moet je ze wel met open vizier tegemoet treden. Als een schuldeiser de indruk krijgt dat 'ie in de maling wordt genomen (en dat hoeft niet eens terecht te zijn) dan is het met de oplossingsbereidheid snel gedaan. Vergeet alle Indianenverhalen over mooie constructies waarmee je in één klap van je zorgen af bent. Het is gewoon niet waar. Er is maar één formule om van schulden af te komen: Hard werken, motivatie, eerlijk ondernemerschap, goede begeleiding en openheid naar de schuldeisers toe. Als je dat kunt opbrengen dan maak je een kans. Succes man!

Over je financiële paragraaf is denk ik inmiddels wel genoeg gezegd. Een top pand op een top locatie kan het meervoud aan omzet betekenen dan een middelmatig pand op een middelmatige locatie voor de helft van het geld. In welk pand je uiteindelijk gaat zitten is verder jouw beslissing. Maar ga in ieder geval eens op meerdere dagen op de locatie staan met een bezoekersteller in de hand. Schrijf per uur op hoeveel mensen er die winkel passeren. Zorg dat je meerdere dagen van de week meerdere malen te pakken hebt. De koopavond en de zaterdagen zijn natuurlijk extra belangrijk. Op deze manier kom je er achter of de door jouw gekozen locatie voldoende traffic heeft. Tel dan ook eens hoeveel bezoekers je aanstaande buren per uur genereren. Op deze manier kom je er achter of de locatie niet toevallig een doorgang is voor mensen die zich naar de markt haasten, maar de winkels op die route links laten liggen. Als je aanstaande buren elk gemiddeld 4% van de traffic tot bezoekers converteren, weet je hoeveel saleskansen je op een dag kunt verwachten. Dit heeft uiteindelijk invloed op je personele bezetting. Er moeten verder vast wel ergens conversiecijfers voor jouw branche te vinden zijn. Bijvoorbeeld 20% van de bezoekers kopen voor gemiddeld EUR 45,-. Als je dus op een zaterdag 10.000 passanten hebt, kun je 400 bezoekers verwachten. Dat betekent dat je 80 klanten á EUR 45,- per zaterdag = Eur 3.600 omzet zou moeten kunnen scoren. Stel dat 1 kassiere 30 klanten per uur kan wegwerken. In je telstaten zie je dat 60% van de passanten op zaterdag tussen 14:00 en 16:00 uur langskomt. Dus op die tijden moet je in twee uur 240 klanten wegwerken. Zie hier de invloed op je personeelsbestand: Tussen 14:00 en 16:00 heb je 4 kassieres nodig. 4 kassieres = 4 kassa's = netwerkversie van je POS systeem = flinke investering. Het oppervlak van je winkel zegt ook veel over je begroting. 1300m2 is een hele lap. Kijk eens naar branchecijfers. Hoeveel omzet per m2 per jaar wordt er gemiddeld behaald? Stel EUR 2.000/m2/jr. Dat is EUR 2.600.000 per jaar. Kijk dan naar de omzetsnelheid in de branche. Is dat 5, dan heb je een voorraad nodig van EUR 520.000,-. Met een gemiddelde marge van 30% is de inkoopwaarde van je voorraad EUR 360.000,- Als je dit bedrag moet financieren, moet je dus rekenen op een kleine EUR 2.500,- per maand aan rentekosten, alleen al op je voorraad! Als je bovenstaande methoden gebruikt om je potentiële omzet te berekenen, deel dan voor het eerste jaar de uitkomst door 3, voor het tweede jaar door twee en voor het derde jaar haal je 25% van de omzet af. Je moet nog bouwen aan je naamsbekendheid, je hebt geen ervaring in de branche en je moet er nog achter komen welke product mix het goed gaat doen op die specifieke locatie. Je zult het eerste jaar flink moeten afschrijven omdat je waarschijnlijk het verkeerde hebt ingekocht. Jij hebt ingezet op een partij knappe leren schoentjes, maar jouw doelgroep blijkt toevallig erg van glittertjes te houden. Van dat werk dus. Doe je fieldresearch, en doe het goed. Weet je hoe de ketens hun expansie plannen? Een beetje keten heeft een bedrijfsbureau dat wetenschappelijk onderzoek doet naar vestigingsplaatsen. Die nemen 20 vestigingsplaatsen waar iets in zien. Van ELK van de 20 vestigingsplaatsen worden de passanten van ALLE belangrijke winkelstraten geteld. Maandenlang. Aan het eind weet men welke straten in welke plaatsen interessant genoeg zijn om in te investeren. En dan is het óf wachten tot een pand vrijkomt, óf men trekt een la geld open waar jij en ik allen nog maar van dromen, kopen een MKB winkelier met een zieltogende zaak op (die vervolgens de goede sier mag maken omdat 'ie "het zo goed gespeeld heeft".... jij weet nu ook wel beter), verbouwen die tent voor een ton of wat, en schuiven een paar vrachtwagens voorraad naar binnen waarvan ze alles wat niet verkocht wordt naar een ander filiaal kunnen doorschuiven waar dat product wel loopt. Laatst las ik ergens dat retailketens rekenen met een terugverdientijd van 10-15 jaar op hun initiële investering. En door het grondige onderzoek dat ze hebben verricht weten ze vanaf dag één met een positieve cashflow te draaien. They've got money to blow, and the balls to show it! De meeste MKB winkeliers zien een pand en beginnen dan te rekenen. Door de haast (want de makelaar zegt dat er meerdere gegadigden zijn) wordt er snel het contract ondertekend, met te weinig geld te weinig voorraad ingeslagen en met houtje-touwtje-hink-stap-sprong-management wordt gepoogd het hoofd boven water te houden. Dan zijn er voor deze winkeliers twee opties: 1. Ze gaan failliet (die kans is heel groot) 2. Ze worden door een keten uitgekocht (die kans is heel klein) Wat de uitkomst voor jou zal zijn, zal van belangrijke mate afhangen van je field research. Dus aan het werk! En nu eerst koffie.

Pieter Knappen is iemand waar je ver vandaan moet blijven! Hij is meerdere malen veroordeeld voor oplichtingspraktijken. Een insolventiedeskundige vind je onder andere via Insolad, de beroepsvereniging van Insolventieadvocaten. Er zijn ook accountants die zich hebben gespecialiseerd in overnames van failliete ondernememingen. Maar ook hier op het forum zijn er specialisten te vinden...

Je bent een jaar geleden failliet gegaan, dat is een grond voor pertinente afwijzing Wsnp. Die weg is dus voor je afgesneden. 14.000 euro is veel geld, maar niet de wereld. Het lijkt me dat je dat in twee jaar moet kunnen aflossen. Probeer afspraken te maken met je schuldeisers dat je per maand x aflost en eind van die 24 maanden ben je klaar.

Insolventies lopen bij banken volgens een vast patroon: 1. Als je achterloopt met het terug betalen van je lening, krijg je in eerste instantie een gesprek met je Account Manager. De AM is degene die de relatie moet conserveren. Dus hij zal zeker aandringen op aanzuivering van het saldo, maar wil vooral dat je met een goed gevoel de deur uitgaat. In deze fase heb je vaak nog het idee dat de bank met je meedenkt, dat je een partner hebt die met je naar een oplossing zoekt. Als dat niet tot het gewenste resultaat leidt wordt je dossier overgedragen naar de afdeling "Bijzonder Beheer". De meeste klanten beginnen dan wat week te worden rond de knieën, want er wordt nu wat van je verwacht. Er wordt op je gelet. Zelf heb ik een dossier het liefst zo snel mogelijk bij bijzonder beheer, want dat zijn tenminste de mannen waar je zaken mee kunt doen. De AM mag niks, het zijn slechts de vertegenwoordigers van de bank. Zijn taak is om je, naast een bankrekening, ook de verzekeringen te laten kopen. 2. Maar goed, Bijzonder Beheer dus. Op deze afdeling staat het veiligstellen van de zekerheden centraal. Bij voorkeur op een manier dat je je niet helemaal genaaid voelt, want als je deze fase overleeft ziet de bank je graag blijven als klant. Belangrijk is dus dat je beseft dat het niet lekker gaat en dat je het de bank eigenlijk niet kwalijk neemt dat ze je debiteuren aanschrijven om de betalingen maar op een andere rekening te storten. 3. Als de in onderpand gegeven debiteurenlijst ontoereikend is, of de zekerheden zijn op een andere manier lastig of onvolledig liquide te maken, dan krijg je te maken met de Bank Gestapo: ofwel de afdeling Recovery Services. Begrijp me goed: de mannen en vrouwen die hier werken zijn privé ongetwijfeld goede vaders voor hun kinderen en trouwe echtgenotes. Tien tegen één dat je een leuke avond in de kroeg met ze kunt hebben. Maar zo zul je dat niet ervaren als je professioneel met ze te maken krijgt. Hier geldt maar één ding: Zo snel mogelijk alles liquide maken waar ze maar hun handen op kunnen leggen. Hier geldt: "Beter een snel kwartje dan een langzame gulden". Hier worden woningen de veiling op geknikkerd en verkocht voor 60% van de marktwaarde. Ze willen vandaag geld. Niet morgen. En de relatie met de klant? Tja..... gevalletje jammer dan! Via-via heb ik vernomen dat Solveon niets anders is dan de afdeling Recovery Services, maar dan met een ander hoedje op. Ik heb het nog niet kunnen verifiëren, maar het zou me niet verbazen. Ik zal ook nog op de andere punten reageren, maar moet nu heel snel weg. De bouwmarkt sluit over een half uur...

Ha! Wel even de zaken in de juiste context plaatsen he? Een Vibiemme is inderdaad het summum van koffiezetten. En voor een nieuwe Domobar betaal je zomaar 900 euro. Maar je dacht toch niet dat ik ooit een nieuwe Vibiemme zou kopen als ze voor de helft op marktplaats staan? Nadenken over wat je zoal consumeert wil niet zeggen dat je de goede dingen van het leven niet waardeert. En nee, ik heb nog steeds geen Vibiemme. Ook geen iPhone. Visual Voicemail heb ik niet nodig (ik gebruik geen voicemail meer), de 2G modellen doen langer met de batterij, er is nog steeds geen navigatiesoftware voor de GPS... Een 2G iPhone is een serieuze overweging. Aan de andere kant is voor mij een telefoon bedrijfskritisch. Dus daar wil ik een uitzondering voor maken. Als je nu het beeld hebt dat ik sandalen draag en heel ecologisch zeewiergel in mijn haar smeer, dan moet ik je teleurstellen. Ik draag gewoon Van Bommels aan de voeten, en ben net zo ijdel (wellicht nog iets meer dan dat) als ieder ander. Maar ik denk wel graag na over de waanzin die er heerst (zelfs in deze "crisistijd") om hagelnieuwe goederen gewoon te dumpen en snel naar de winkel om het nieuwere model te kopen. P.S. De laptop is een Apple... ;-)

Crisis, recessie, faillissementen, dalende beurskoersen. Je zou bijna vergeten dat er ook nog af en toe wél wat gehandeld wordt. In tijden van economische tegenwind kijk je natuurlijk wat scherper naar de marges, en probeer je wat scherper in te kopen. Maar hoe heb jij je inkoopbeleid nu eigenlijk geformuleerd? Ga je voor de absoluut laagste prijs? Of koop je uitsluitend in via je netwerk? Wellicht heb je een heel andere (originele) invalshoek op je inkoop ontwikkeld. De babbelbox vraagt zich daarom af: Hoe heb jij je inkoopbeleid geformuleerd? Om zelf maar meteen de aftrap te geven: Wat ooit is begonnen als bittere noodzaak, heeft uiteindelijk een ideologisch karakter gekregen. Ik probeer zo min mogelijk nieuw aan te schaffen. Computers, kantoormeubelen, auto's... you name it. Waarom? Omdat het enerzijds veel geld scheelt. Anderzijds omdat ik van mening ben dat er ook zakelijk te veel geconsumeerd wordt. Dat er veel te makkelijk gewoon maar gekocht wordt. Nieuw kantoor? We rijden met het busje even naar IKEA en laden een zooi Zweeds naaldhout in en denken verder weinig na over hoe het anders kan. Dat er een stuk verderop containers vol hagelnieuwe ASPA en AHREND kantoormeubelen worden afgevoerd naar de vuilverbranding omdat het bedrijf in kwestie is gefuseerd en de kantoorinrichting die vorig jaar is aangeschaft nu niet meer voldoet aan het huisstijlhandboek. Zijn we met zijn allen helemaal gek geworden ofzo? Marktplaats en online veilingen zijn voor mij een ideale bron voor alles wat ik nodig heb. En ja, meestal gewoon met BTW bon. Vorige week nog een laptop van anderhalf jaar oud voor de helft van de nieuwwaarde. Ik heb niet de snelste of nieuwste nodig. Brieven schrijven, spreadsheets en internet, kon ik tien jaar geleden ook op een computer, dus waarom zou nu een computer van 2 jaar oud niet meer voldoen? Een auto schrijft gemiddeld de helft van de nieuwwaarde af in de eerste 4, 5 jaar. Een beetje automerk zet probleemloos een ton of drie op de klok. Sommige merken zijn dan pas ingereden. (Mijn Volvo 740 met 380.000 km had een storing. De wegenwacht vroeg wat 'ie had gelopen en op mijn antwoord kwam het gortdroge commentaar: "Nee, dat kan het dus ook niet zijn"). Inmiddels is mijn inkoopbeleid wel een sport geworden. Het komt zelden voor dat ik nieuw koop. Dat gebeurt eigenlijk alleen maar als het gaat om heel bedrijfskritische zaken, verbruiksmaterialen (maar wel met een voorkeur voor refurbished tonercardridges bijvoorbeeld) en wanneer ik gewoon niet kan vinden wat ik zoek. Dat brengt me op een ander neveneffect: Omdat het soms even duurt dat ik gevonden heb wat ik zoek, komt het ook regelmatig voor dat achteraf blijkt dat ik het eigenlijk helemaal niet zo hard nodig had als ik dacht....

Cees, In de eerste plaats: sterkte man! Wat een kl*te situatie. Je gaat een heftige tijd tegemoet, en dat gun je niemand. Dat je nu in een paar minuten tijd een stuk of wat reacties krijgt, zeg genoeg over de mate waarin dit onderwerp leeft bij ondernemers. Een faillissement kun je maar een beperkte tijd om laten zetten in Wsnp. Ik meen 14 dagen. Dus het is belangrijk om daar snel een keuze in te maken. Verder is het goed om te weten dat je, met de juiste begeleiding, een faillissement of Wsnp nog wel wat kunt rekken. In dit soort situaties is tijd echt geld. Een goed strategisch plan kan je voldoende tijd geven om wel iets van geld te genereren om dan bijvoorbeeld via een surseance toch een doorstart te kunnen maken. Onderzoek heeft aangetoond dat 75% van de curatoren van mening is dat 30 - 60% van de faillissementen in Nederland voorkomen kan worden. Je kiest daarmee niet voor de makkelijkste weg, maar in de meeste gevallen wel voor een duurzame oplossing. Je kunt dan zeker aan het einde van zo een traject met opgeheven hoofd door de stad lopen. Jij hebt er echt alles aan gedaan om te voorkomen dat iedereen die vertrouwen in je stelde niet met lege handen komt te staan. Marcel zal dit stukje tekst zeker herkennen én beamen. Er zijn meer mogelijkheden om een faillissement te voorkomen dan je denkt. Maar je moet het wel echt willen. Als je er klaar mee bent, niet meer wilt, kan het beste strategisch plan je niet helpen. Dan is een faillissement of Wsnp de enige mogelijkheid om een eind te maken aan je problematische situatie. Jij bent de enige die daar antwoord op kan geven. Ik wens je alle wijsheid toe, de komende tijd.

Wellicht kan het toevoegen van een artikel 2b uitkomst bieden: Huurder is bekend met het feit dat de woning tevens actief te koop wordt aangeboden. In die omstandigheid dat de woning tijdens de huurperiode verkocht wordt, heeft verhuurder het recht de overeenkomst tussentijds te beëindigen, zulks met een opzegtermijn van twee maanden. In dat geval ontvangt huurder van verhuurder een bedrag van van EUR ..... zegge.... ter compensatie van de verhuis- dan wel opslagkosten. Verhuurder is, buiten voornoemde vergoeding, verder niet gehouden aan het voldoen van enige compensatie. Of zoiets...