StevenK

De wet (BW 7:653) maakt het onderscheid niet, maar als je naar het hele artikel kijkt, en dan vooral lid 4, dan zie dat het onderscheid er wel is. Daarbij komt nog dat er jurisprudentie is waarin het benaderen van relaties van de ex-werkgever als handelen in strijd met het goed werknemerschap en daarmee onrechtmatig wordt gezien, terwijl er niet eens een specifiek relatiebeding overeengekomen is. Een relatiebeding verbiedt een werknemer ook niet om bij concurrenten in dienst te zijn, het verbiedt het contact met klanten van de ex-werkgever. In die zin valt het beding niet eens onder de werking van 7:653, omdat er geen verbod is ten aanzien van het werkzaam zijn, maar enkel ten aanzien van de klanten waarmee gewerkt wordt. Een relatiebeding dat de werknemer verbiedt bij de klant in dienst te treden, valt uiteraard wel onder de werking van 7:653.

Naar mijn mening is er zelfs geen sprake van het 'schuldloos' criterium. De wet bepaalt nu eenmaal dat de mogelijk er is. Ter grootte van het gemiste inkomen over de periode dat het beding gelding heeft. Door bij voorbaat al een vergoeding hiervoor te be(p)(t)alen of door ipv een concurrentiebeding een relatiebeding te hanteren.

Zou je zo vriendelijk willen zijn hier even Jip en Janneke taal van te maken ? Sorry; vakverdwazing :) Als je iemand failliet wil laten verklaren, dan moet je als schuldeiser niet alleen het onbetaald laten van je eigen vordering bewijzen, maar moet je ook aannemelijk maken dat er op zijn minst nog één andere schuldeiser een opeisbare vordering heeft. Veel rechtbanken nemen niet genoegen met alleen een verklaring van de aanvrager, maar verlangen ook een verklaring van één of meer andere schuldeisers. Wanneer je nu een schuldeiser inzicht geeft in de crediteuren, weet de schuldeiser welke crediteuren hij kan benaderen met het verzoek een steunverklaring op te stellen.

Omdat de wet bepaalt dat een werkgever die een werknemer met een concurrentiebeding beperkt, aan de werknemer een vergoeding verschuldigd kan zijn. Het is gebruikelijk dat in dit soort procedures deze vordering tevens ingesteld wordt. De schadevergoeding wordt door de werknemer gevorderd, voor het geval de rechter het concurrentiebeding toch in stand houdt. Let wel: het concurrentiebeding geldt voor de werknemer en het is dus de werknemer die de vordering instelt, niet de werkgever, hoe graag die dat ook zou willen. De werkgever zou hooguit een vordering uit onrechtmatige daad in kunnen stellen omdat het contractueel beperken van de werknemer, terwijl daarmee, nu zij het product niet meer voeren, geen enkel redelijk belang gediend is.

Joost, ik neem aan dat je doelt op het door de rechter aanpassen van de huur? Ja, dat kan, zie BW 7:303. Het is juist daar, waar huur van bedrijfsruimte heel erg afwijkt van woonruimte. Woonruimte kent de maximale huurstijgingen, bij bedrijfsruimte is het zo dat na minimaal vijf jaar na de vorige aanpassing, of bij contracten voor bepaalde tijd, na afloop van die periode, de rechter de huur wederom marktconform vast kan stellen. Wat mij alleen in deze kwestie nog wat onduidelijk is, is hoe het nu zit met die verlenging van vijf jaar. De huur loopt nu veertien jaar. Als er sprake is van de vijfjaarstermijn van 7:290 ruimte, lijkt het mij dat deze niet net verlengd is, maar juist nog ongeveer een jaar loopt. Misschien bedoelt TS te zeggen dat de opzegtermijn inmiddels verstreken en is dat de huurder daarom zekerheid heeft verlenging.

Een crediteur vraagt deze informatie veelal teneinde bij een faillissementsrekest zeker te zijn van steunvorderingen. Kortom: zeker niet verstrekken. Is er enig recht op het inzicht? Nee.

Ja, het geldt nog. U - of eigenlijk uw werknemer - doet er verstandig aan de rechtbank zo spoedig mogelijk te vragen het beding ter zijde te stellen of een schadevergoeding door de oude werkgever te laten betalen.

Deze vraag is niet te beantwoorden zonder het contract te kennen. Maar het is niet ongebruikelijk dat franchisecontracten goed dichtgetimmerd zijn. Daarbij is dit soort contracten veelal voorzien van zware boetebepalingen bij niet nakomen door de franchisenemer. Het daarom te meer van belang dat u uw positie door een deskundige, aan de hand van het contract, laat beoordelen.

Als er een overeenkomst is, dan kunt u in ieder geval die 200 euro van de 2e middag zonder problemen, desnoods via incasso of rechter, incasseren. Verder, als u schade lijdt doordat de wederpartij niet nakomt, is de wederpartij hiervoor aansprakelijk.

Wat ik hier mis is afspraken met de derden, zoals banken en crediteuren.

Als de domeinnaam 'ingepikt' is, kunt een WIPO arbitrageprocedure opstarten om deze terug te krijgen. Dat is een redelijk laagdrempelige procedure, hoewel het inhoudelijk geen makkelijke is. Voor meer informatie kunt u op http://www.sidn.nl/ace.php/c,727,5828,,,,Inbreuk_op_rechten.html kijken. Ook de doorlooptijd en kosten van zo'n procedure zijn goed te overzien.

Die vraag zal over het algemeen in goed overleg en anders door een externe deskundige beantwoord moeten worden.

Correct. In theorie is het mogelijk in de WSNP door te starten, maar dat gebeurt maar zelden. Wat de oplossing is, is afhankelijk van de hele situatie. Zoals Ruben al zegt doe je er heel verstandig aan bijstand te zoeken van iemand die verstand heeft van de materie en je kan begeleiden. Zo iemand kan dan onderzoeken of een minnelijke regeling haalbaar is, of een surseance een oplossing is of dat er misschien toch beter een doorstart vanuit een faillissement of na een WSNP gemaakt kan worden. Ik merk daarbij wel op dat het mijn ervaring is dat dit soort trajecten vaak veel tijd kosten. Overigens geldt voor bepaalde insolventiekwesties, waarmee voortbestaan van de onderneming gemoeid is, dat de Raad voor Rechtsbijstand een 'toevoeging' afgeeft, waardoor u enkel een eigen bijdrage betaalt voor in het inschakelen van een advocaat.

Het voordeel van de WSNP - als je toegelaten wordt - is dat je met behoorlijke zekerheid weet dat je na drie jaar schuldenvrij zult zijn. Maar er zijn veel nadelen, in de WSNP heb je nauwelijks rechten, zo wordt je post gelezen, bepaalt de bewindvoerder hoeveel je - in loondienst - van je salaris over mag houden en ga zo door. Mensen die in de WSNP zitten ervaren dit over het algemeen als heel zwaar!

Wel vanuit het oogpunt van de faillissementscurator, maar niet vanuit het oogpunt van de WSNP-bewindvoerder. Voor de WSNP gaat het namelijk niet zozeer om het verdelen van de boedel - die over het algemeen toch leeg is - maar om het zo goed mogelijk sparen in de WSNP periode. En voor dat sparen zijn de vaste lasten van groot belang. Overigens krijgt de boedel een percentage van de executieverkoopopbrengst, waardoor een executieverkoop altijd geld voor de boedel oplevert.

Mogelijk dat een bewindvoerder of curator de executie nog voor zal zijn met een onderhandse verkoop. Enkel wanneer verhuizen duurder is dan gaan wonen in een goedkope(re) huurwoning zal dit niet het geval zijn.

Ja, dat is waar. Er wordt een vrij te laten bedrag bepaald, dat ruwweg overeenkomt met de bijstandsnorm.

Dat verschil, zoals gezegd, per geval. Het leerstuk van de (on)bevoegde vertegenwoordiging is een gerecht dat wordt bereid met alle omstandigheden van het geval als ingrediënten, op smaak gebracht met een dressing van redelijkheid en billijkheid. Om een voorbeeld uit een dossier te noemen: een onbevoegde (al 2 jaar niet meer in dienst) tekende een leasecontract voor een copier. Het apparaat is daarna door het bedrijf in gebruik genomen en toen de rekening niet betaald werd, kwam het verweer dat er door een onbevoegde getekend was. De rechter maakte daar korte metten mee. Ander voorbeeld: dochter speelt een actieve rol in de onderneming van vader, maar is formeel niet bevoegd. Zij geeft opdracht aan de accountant om jaarrekeningen te maken voor de vijf BV's. Achteraf is pa niet tevreden over de kwaliteit van het werk en de hoogte van de rekening. ook hier werd het verweer dat dochter niet bevoegd was, verworpen. Yep, hier worden ook zaken verloren duck mode>

Dat ligt eraan waar uw man voor heeft getekend, wat er verder in de diverse overeenkomsten staat. Het is zaak eerst de precieze inhoud hiervan te achterhalen, vooral van wat er met de bank overeengekomen is. Is er een venootschapscontract?

Op u rust de bewijslast dat er sprake is van een oproepcontract. Zoals ik het nu lees, kunt u dit niet bewijzen en is er zeker wat voor te zeggen dat - op grond van de wet - de werknemer een overeenkomst onbepaalde tijd heeft. Mogelijk kunt u dit bewijs wel leveren door de genoemde andere personen te laten verklaren dat zij ook een oproepcontract hebben. Als er geen bewijs is voor het oproepcontract, dan betekent dat dat hij conform het wettelijke vermoeden een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd heeft om 19 maal per vier maanden te werken. Normaal gesproken kunt u iemand alleen ontslaan met ontslagvergunning of via de rechter. Het voorstel van de tegenpartij is in dat licht niet heel vreemd.

Nee, die huuraanpassing kan alleen plaatsvinden, wanneer partijen het daar over eens zijn of wanneer het contract ruimte biedt voor een éénzijdige aanpassing van de huur. Is er geen overeenstemming waar die wel vereist is, dan kan de rechter de knoop doorhakken.

Voor bedrijfspanden, in tegenstelling tot woningen, geldt geen maximale huurverhoging. Wanneer het echter BW 7:290 ruimte betreft en voor een restaurant is dat het geval, dan is er wel sprake van huurbescherming. Dat betekent dat wanneer er geen overeenstemming is over de verhoging, de verhuurder de huurder niet zomaar eruit kan zetten. Komt er geen overeenstemming, dan kan de rechter ingeschakeld worden om de hoogte van de huur te bepalen.

Door niet alleen goed te onderbouwen waarom je het krediet nodig hebt, maar ook te onderbouwen hoe u het geleende gaat terugbetalen. Niets is voor een geldverlener zo slecht als onzekerheid. Ik zou zeggen, maak een concreet plan over de aflossing van de lening.

U zult alles wat u in de dagvaarding wordt verweten moeten weerleggen.

In de dagvaarding staat of u zelf verweer kunt voeren of dat u verplicht bent een advocaat in te schakelen. Wat er opgesteld moet worden is een 'conclusie van antwoord' waarin inhoudelijk op de dagvaarding wordt gereageerd. Indien u echter niet bekend met de bewijsregels, dan is de kans groot dat u een verhaal opstelt waar de rechter weliswaar sympathie mee kan hebben, maar geen enkele beslissing op kan gronden.