Jantax

Ik vind niet dat ondernemers in NL te veel belasting betalen. Wel vind ik dat het toptarief van 52% begint bij een te laag inkomen. Maar voor IB-ondernemers is dat in 2010 na aftrek van de 12% MKB-winstvrijstelling feitelijk nog maar 45,76%. Daar valt prima mee te leven, vind ik. Zeker als je daar ook een goede service van de overheid voor terugkrijgt. Helaas is dat nog vaak niet het geval. Misschien een beetje off topic, maar in plaats van wijzigingen op fiscaal vlak, zie ik dan ook (met name voor kleine ondernemers) liever wijzigingen op het vlak van de verdeling van kosten, administratieve lasten en risico's van employability, ziekte, arbeidsongeschiktheid en werkloosheid van werknemers. Deze zouden wat mij betreft veel meer bij de werknemers moeten komen te liggen. Ik denk dat zelfs veel werknemers hier uiteindelijk blij van zouden worden, want de rotte appels onder de werknemers betalen dan voortaan meer zelf voor hun eigen slechte gedrag en alle werknemers gaan bewuster/serieuzer om met dit soort zaken.

Hans, naar mijn idee misken je met je reactie het feit dat de mogelijkheden van een doordacht marketingverhaal beperkt zijn in branches waar je moet concurreren met zeer veel andere aanbieders. Want in alle markten waar er heel veel aanbieders zijn, zie je uiteindelijk een enorme toename van de concurrentie op prijs. Als jij denkt dat je in zo'n markt toch de strijd kunt winnen met hoge tarieven en een mooi marketingverhaal, wens ik je veel succes. Maar dat getuigt mijns inziens van weinig realiteitszin. Ik focus bovendien helemaal niet op prijsstelling en op de 'ander'. Ik geef juist aan dat als wil je voorkomen dat jij en al je conculega's elkaar kapot concurreren met steeds lagere prijzen, je wat anders moet verzinnen. En dat is samenwerken. En dat heel veel kleine dienstverleners daarom over hun eigen schaduw heen moeten durven springen. Hoeveel verder wil je dat ik aangeef dat men dus ook de hand in eigen boezem moet steken? Verder vind ik dat de overheid moet zorgen voor een gelijk speelveld. Niets meer en niets minder. Dat lijkt me toch niets teveel gevraagd?

P.J., ik ben ook voor een gezonde concurrentie. Maar dat is wat anders dan tegen ongezonde concurrentie zijn. En je hebt onnodige vestigingseisen die mensen (kansarmen) onnodig dwars zitten, maar ook vestigingseisen die vraag en aanbod alleen maar ten goede komen. Die loslaten en op het gebied van werknemers/werkgeversverhoudingen situaties (te lang) in stand laten die nadelig uitpakken voor de werkgelegenheid binnen het kleinbedrijf, is niet de manier waarop je het werkloosheidsprobleem oplost. In plaats daarvan zorg je ervoor dat er een ander probleem bijkomt. Ik kan me ook niet voorstellen dat de overheid de huidige situatie juist heeft beoogd. Volgens mij is het meer een kwestie geweest van we zien wel of het werkt of niet. Is ook niet erg, als je maar actie onderneemt zodra je ziet dat de nadelige gevolgen groter worden dan de voordelige. Volgens mij is dat moment inmiddels aangebroken. Mooi punt dus om mee te nemen in al die ingrijpende hervormingen waarvoor gisteren 20 plannen zijn gepresenteerd. Kleine dienstverleners moeten uiteraard zelf de meeste initiatieven nemen, maar zonder medewerking van de overheid houdt het snel op en zitten we uiteindelijk met z'n allen met de gebakken peren.

Ik begon deze column als reactie op de column getiteld: “Geld verdienen is geen optie maar je goed recht” van Linda Spaanbroek. Want anders dan Linda denk ik dat er maar zeer weinig ondernemers zijn die een grote passie voor hun vak combineren met een aversie tegen (veel) geld verdienen. Dat menig dienstverlener (te) lage tarieven hanteert, heeft meestal niets te maken met geldaversie, maar meer met de angst dat de prospect naar de concurrent stapt, zoals XiaoDi in reactie op Linda’s column al opmerkte. Vooral de laatste jaren is het aanbod in veel dienstverlenende branches immers enorm gestegen. Met dank aan de overheid en de vakbonden, gezien hun beleid van: [*]het in stand houden van riante regelingen voor oudere werknemers ten koste van jonge werknemers, waardoor veel jongere werknemers hebben gekozen voor een bestaan als ZZP'er, [*]het in stand houden van kostbare ziekte-, arbeidsongeschiktheids- en ontslagregelingen voor werknemers, waardoor veel kleine ondernemers geen personeel durven aan te nemen, [*]ruime verstrekking van startsubsidies aan kansarmen en verspreiding van juichverhalen over zelfstandig ondernemerschap, waardoor veel uitkeringstrekkers zich hebben laten verleiden om zelfstandig dienstverlener te worden, [*]geen noemenswaardige vestigingseisen hanteren voor tal van branches, waardoor er in veel branches een wildgroei is ontstaan in het aanbod. Niet alleen is het aantal dienstverleners dat zich niet of nauwelijks kan onderscheiden op kwaliteit en dus concurreert op prijs hierdoor enorm gestegen, ook is er bij afnemers een beeld ontstaan dat bepaalde vormen van dienstverlening tegenwoordig kennelijk tegen een veel lagere prijs mogelijk zijn. En daarmee zullen velen ongetwijfeld ook het nodige wantrouwen hebben gekregen tegen gevestigde partijen die nog steeds veel hogere prijzen in rekening brengen. En nu kan men wel zeggen dat een professionele dienstverlener zijn prospects moet kunnen overtuigen van zijn meerwaarde, maar dat blijkt in de praktijk toch vaak heel erg lastig. Zeker als je ZZP’er bent of een kleine onderneming drijft en je de doelgroep bestaat uit doorsnee particulieren, ZZP’ers en kleine ondernemingen. Want je hebt dan meestal enorm veel concurrenten, dus gevonden worden door voldoende prospects is al lastig, maar hen overtuigen van jouw USP is dat dan helemaal. Bovendien heeft de doorsnee particulier/kleine ondernemer maar een beperkt budget terwijl hier veel van betaald moet worden. En zij die inmiddels slechte ervaringen hebben opgedaan met beunhazen die zich goed weten te verkopen, zullen inmiddels nog maar weinig vertrouwen hebben in mooie verkoopverhalen van onbekende aanbieders over kwaliteit en service. Met een vaste lage prijs kun je tenminste niet rommelen, dus dit is richting de genoemde doelgroepen een zeer krachtig marketinginstrument. Een instrument waar met andere instrumenten bijna niet tegenop valt te concurreren. De meeste dienstverleners die zich op doorsnee particulieren en kleine ondernemers richten, kunnen dus niet anders dan lage prijzen hanteren, willen ze überhaupt kunnen meedingen. Ik vrees dus dat het huiswerk dat Linda kleine dienstverleners opgeeft (hanteer een hoog tarief en zorg voor een overtuigend marketingverhaal), hen niet het beloofde eindresultaat (meer winst) brengt. Moeten kleine dienstverleners dan maar berusten in hun lot en genoegen nemen met een schamel inkomen? Wat mij betreft niet. Maar hiervoor is wel een reeks ingrijpende maatregelen nodig. Wat allereerst nodig is, is een beperking van het aanbod, van het aantal concurrenten dus. Met name van dat deel ervan dat op al of niet gesubsidieerde wijze de markt verziekt en maar kort als ondernemer actief is. Door de economische crisis vindt er gelukkig al een flinke schifting plaats. En ook de beperking die per 1 januari 2010 geldt ten aanzien van de zelfstandigenaftrek (voor niet-starters alleen nog maar verrekenbaar met winst), zal zeker iets aan de beperking van het aanbod bijdragen. Het zou echter nog veel effectiever zijn om deze beperking ook voor starters te laten gelden. Juist starters kunnen immers de markt verzieken. Vooral als ze met velen zijn, veel te lage prijzen hanteren en/of slechte kwaliteit en service verlenen. Een verdere beperking van het aanbod die ook de kwaliteit ervan ten goede komt, kan dus worden bereikt als de overheid scherpere kwalitatieve eisen stelt aan de aanbieders en hun aanbod, zoals ze kort geleden heeft gedaan voor de financiële dienstverlening (bemiddeling in hypotheken en verzekeringen). Voor tal van branches kom je waarschijnlijk al een heel eind door iedere ondernemer te verplichten om lid te zijn van een erkende beroepsorganisatie en om een beroepsaansprakelijkheidsverzekering en een arbeidsongeschiktheidsverzekering af te sluiten. Dat voorkomt dat gelegenheidsaanbieders en gelukzoekers zich op de markten begeven waar ze veel schade kunnen aanrichten onder klanten en gevestigde serieuze aanbieders. Maar het belangrijkste middel waarmee de financiële positie kan worden verbeterd van kleine dienstverleners die de naam “ondernemer” wel waard zijn, is samenwerking. Samenwerken dus in plaats van met elkaar te concurreren. Dit komt niet alleen de kwaliteit van de dienstverlening ten goede, maar het zorgt bovendien al snel voor enorme efficiency verbeteringen, dus voor meer winst zonder dat de prijzen stijgen. Kleine dienstverleners zouden dus over hun eigen schaduw heen moeten durven stappen en actief op zoek moeten gaan naar of zich openstellen voor conculega’s aan wie ze openlijk moeten durven toegeven dat ze wel wat ondersteuning kunnen gebruiken, ook al kunnen en weten ze heel veel dingen zelf. Omdat samenwerking tussen professionals de kwaliteit van het aanbod zeer ten goede kan komen en het niet direct tot prijsstijgingen hoeft te leiden, kan het ook voor de afnemers zeer gunstige gevolgen hebben. Ook brancheorganisaties en de overheid zouden het aangaan van samenwerkingsverbanden door kleine dienstverleners daarom actief moeten stimuleren. Brancheorganisaties zouden bijvoorbeeld faciliteiten kunnen aanbieden waarmee geïnteresseerde leden elkaar makkelijker kunnen vinden en ondersteunen. En de overheid zou bijvoorbeeld een speciale investerings- of S&O-aftrek kunnen introduceren voor de tijd en het geld dat kleine partijen hierin investeren. En als de overheid het voor kleine ondernemingen ook nog minder risicovol zou maken om personeel aan te nemen (waarom kan bijvoorbeeld elke werknemer zich niet gewoon zelf verzekeren tegen ziekte en arbeidsongeschiktheid, zoals ondernemers dat ook moeten doen?), dan hoeven veel uitkeringstrekkers ook niet meer met subsidies en valse juichverhalen verleid te worden tot het zelfstandig ondernemerschap, want die kunnen dan aan de slag bij bestaande kleine ondernemingen.

Krijg nou wat: in het rapport dat vandaag is gepresenteerd door de heroverwegingswerkgroep die van het kabinet de opdracht heeft gekregen om bezuinigingsmogelijkheden op het Ministerie van Economische Zaken te onderzoeken, ben ik het volgende tegengekomen (link werkt helaas niet, dus ik heb het even gekopieerd): “Volgens de werkgroep kan o.a. de stekker uit het ondernemersforum Higherlevel.nl worden getrokken. Het forum voegt namelijk weinig tot niets toe aan de informatie die elders op internet te vinden is, zoals op de site van de Belastingdienst, die van de Kamer van Koophandel en die van de verschillende ministeries. Bovendien komt het stopzetten van het ondernemersforum de economische groei van Nederland ten goede. Want in plaats van halve dagen door te brengen op het ondernemersforum en aldaar (de vaak zeer domme) vragen van nepondernemers te beantwoorden , zullen kleine ondernemers weer al hun aandacht gaan besteden aan hun bedrijf. Zo snel mogelijk kappen dus met dat forum.” Nou ja zeg! ??? OK, ze hebben natuurlijk wel een punt, maar er helemaal mee stoppen? Dat gaat toch veel te ver? :'(

Hallo Fabior, welkom op dit forum. Wat vindt jouw werknemer van dit voorstel? Want hierbij wordt hij één van de 2 zelfstandigen zonder personeel en een bestaan als ZZP'er ziet hij juist niet zitten. Gedeelde smart is natuurlijk wel halve smart en het alternatief: ontslag is voor hem natuurlijk ook niet bepaald aantrekkelijk. Ik vraag me overigens wel af in welke business je zit, want na ruim 1 jaar al een vaste klantenkring en een vaste omzet klinkt als of heel geruststellend, dus waarom zou je je dan zorgen maken? Of als trekken aan een dood paard: wat je ook doet, het komt niet in beweging. In dat geval is het voor jullie beiden wellicht beter om er mee te kappen. Zeker als je het na 1 jaar al niet meer trekt en het al tot ziekte heeft geleid. Als de zaak voldoende toekomstperspectief heeft, jij en je werknemer het uitstekend met elkaar kunnen vinden en hij wel goed met geld kan omgaan e.d., misschien is het dan wel een idee om (tijdelijk) de rollen om te draaien: hij zelfstandige met jou als personeel. Verkoop tegen een winstrecht waar je zelf aan bij kunt dragen, is dan ook een mooie manier van overdragen. Maar deze optie gaat natuurlijk wel heel erg ver. Ik weet niet of je er wat mee kunt, maar wens je in ieder geval heel veel succes!

Aksel, deze auto moet je op één hoop gooien met de andere auto's die je in hetzelfde kalenderjaar hebt gereden. Blijf je met alle auto's in totaal beneden de 501 privé-km, dan hoe je voor geen enkele auto bij te tellen. Maar stel je hebt het hele jaar geen privé-km gereden, maar maakt op 31 december van dat jaar een privé-rit van 501 km, dan heb je voor alle auto's bijtelling naar gelang de periode dat ze je in dat jaar ter beschikking stonden.

Resumerend: zonder bepaalde extra handelingen te verrichten, of aan bepaalde voorwaarden te voldoen, kan je de FOR niet (deels) laten vrijvallen. Want: a. je moet in datzelfde jaar tot hetzelfde bedrag lijfrentepremies afstorten, of b. de FOR moet het ondernemingsvermogen overtreffen in het kalenderjaar waarin: 1. je je onderneming (deels) staakt, of 2. je op 1 januari al 65 jaar bent, of 3. je voor het 2e achtereenvolgende jaar niet voldoet aan het urencriterium. In de onder b genoemde gevallen, valt verplicht vrij dat deel van de FOR dat uitkomt boven het ondernemingsvermogen aan het einde van het kalenderjaar. Een eventueel resterend deel blijft verplicht over, tenzij je tot hetzelfde bedrag lijfrentepremies afstort en deze met dit FOR-deel verrekent.

Fred, dan mag je geen deel van de FOR laten vrijvallen. In bepaalde gevallen vindt verplichte vrijval van de FOR plaats (indien en voorzover de FOR het ondernemingsvermogen overtreft).

Nee hoor, je mag niet zomaar een deel van je FOR aan je winst toevoegen. Je mag alleen een FOR-bedrag aan je winst toevoegen dat ten hoogste gelijk is aan het bedrag dat je aan lijfrentepremies afstort bij een verzekeraar (zie art 3.70, lid 1, letter a Wet IB).

Qulik, de opzet die je schetst kan prima. Je moet je BV wel een reële vergoeding geven voor het gebruik van de software.

Uurtarieven zeggen op zich niets. Zoals Edward in zijn reactie al aangaf, gaat het erom hoeveel tijd de deskundige in rekening brengt en wat de klant daarvoor terugkrijgt. Een prutser met een laag uurtarief die veel belooft, maar uiteindelijk alleen maar heel veel uren in rekening brengt en niets voor zijn klant bereikt, is per definitie veel duurder dan een professional met een stevig uurtarief die snel werkt en waar levert voor zijn geld. Het gaat dus om het totaalplaatje. Iemand met een hoog uurtarief moet kunnen laten zien dat hij dat waard is. Zo iemand moet voor schriftelijk advieswerk bijvoorbeeld van te voren een nauwkeurige prijsopgaaf kunnen afgeven en voor het voeren van een procedure bijvoorbeeld een goede inschatting kunnen maken van de winkans en van de minimaal benodigde tijd. Wat procedures betreft, is een goed trackrecord m.i. onmisbaar bewijs. Verder kan zelfs de meest scherpe maar toch reële prijs waar de meest effectief en efficiënt werkende deskundige op uitkomt voor de meest geëigende aanpak, voor de klant te hoog zijn. In dat geval kan je er van beide kanten misschien beter vanaf zien. Maar misschien kan je de boel ook omdraaien: Ga uit van het bedrag dat de klant wel wil/kan betalen en ga na of je hem daarvoor iets kunt bieden waar hij ook wat aan heeft. De kans is overigens groot dat met deskundigen die als ondernemer opereren, betere en scherpere prijsafspraken zijn te maken dan met deskundigen die werknemer zijn. Werknemers met een vast salaris moeten immers zoveel mogelijk declarabele uren maken en zo weinig mogelijk risico's aangaan inzake het betaald krijgen van die uren. Deskundigen/ondernemers willen natuurlijk ook graag een goed rendement behalen met hun activiteiten. Dit kunnen ze bereiken door specialisatie en nauwe samenwerking met andere deskundigen/ondernemers. Beide komen de kwaliteit van de dienstverlening ook nog eens ten goede. De kans is dus groot dat kleine partijen de beste advies/procedure-deals kunnen sluiten met professioneel georganiseerde samenwerkingsverbanden van deskundigen/ondernemers die focussen op specifieke doelgroepen en specifieke onderwerpen. Maar de meeste kleine ondernemers weten dit natuurlijk al lang. Een mooi voorbeeld van samenwerking tussen juristen en advocaten vind ik XS2Justice. Dit initiatief is ontstaan vanuit de constatering dat er in Nederland op het gebied van juridische hulp een gebrek aan marktwerking is en dat kleine aanbieders van juridische hulp veel efficiencyvoordelen kunnen realiseren door in enige mate samen te werken.

@Norbert: @Jan: de voorgestelde constructie is uiteraard niet primair bedoeld om BTW te ontlopen, maar om juist wel een management fee te kunnen toepassen waarmee naar de werkmij toe iedereen lump sum het zelfde krijgt, en iedereen vervolgens lekker in eigen holding mag uitzoeken welk salaris, pensioen, leaseauto et cetera. Ik neem aan dat je doelt op de aan de fiscus voorgelegde constructie met een VOF tussen de werk-BV en de personal holdings waarop nog antwoord moet komen. Volgens mij moet deze opzet kunnen. Want voor de BTW zijn dan niet de holdings, maar is de VOF de ondernemer (manager). En de VOF en de werk-BV vormen een fiscale eenheid, dus prestaties van de VOF aan de werk-BV kunnen plaatsvinden zonder BTW. Ik vraag me echter af of deze opzet in de uitvoering per definitie veel makkelijker is dan de volgende oplossing. Bij deze oplossing wordt uitgegaan van de bestaande holdingstructuur (2 personal holdings en 1 werk-BV) en een methode waarbij per DGA vooraf een reëel totaalbudget voor arbeidsbeloning + kostenvergoedingen wordt vastgesteld, inclusief autokosten-, pensioen- en AOV-premievergoeding. De DGA's bepalen vervolgens zelf of en hoe ze dit budget opsouperen. Wat een DGA niet opsoupeert, is winst voor de holding van die DGA. Om die winst ook alleen aan die holding te kunnen uitkeren, maak je gebruik van letteraandelen die recht geven op alleen die winst. De holdings kunnen hierbij dienen als auto- en pensioenbeheerders. Klinkt misschien ingewikkeld, maar is het m.i. niet. En vergeleken met de hiervoor genoemde oplossing scheelt het een VOF.

Frans, het beslissende criterium is m.i. dat je voordien al als ondernemer opereerde en dat je dat ook blijft doen. Of iemand als ondernemer opereert, wordt beoordeeld o.b.v. vele criteria. Het belangrijkste criterium is m.i. ondernemersrisico lopen. Waar volgens de betreffende inspectie de grens ligt, zal in de praktijk moeten blijken. Wil je zekerheid vooraf, leg de casus dan aan haar voor (ja, ik herhaal het nóg maar een keer). Voor holdingstructuren is de simpelste oplossing wat het BTW-probleem betreft: niet in dienst bij je eigen holding, maar op de loonlijst van de werk-BV. Waarom in vredesnaam moeilijk doen met een VOF tussen de holdings en de werk-BV (áls dit al werkt)? ??? En voor de echte liefhebbers: Frans, wat hebben jullie klanten aan dat congres als je zegt dat er aan de recente jurisprudentie geen algemene conclusies zijn te verbinden en een aantal van jullie klanten inmiddels weer discussie met de fiscus heeft? Want die topfiscalist kan daar via dat congres net zomin iets aan veranderen als jij en ik via dit forum. Goed doordachte oplossingen vooraf voorleggen aan de fiscus en afwachten of zij deze goedkeurt, of deze gewoon uitvoeren en z.s.m. proefprocedures uitlokken om de haalbaarheid ervan via de rechter te checken. Dat zijn de enige oplossingen die belanghebbenden snel duidelijkheid verschaffen, ook al kan het op deze manieren nog steeds heel lang duren.

Norbert, ik vraag het me toch af of topicstarter e.e.a. er bij een goede verwoording nu nog steeds niet doorkrijgt bij de fiscus. Zijn BV drijft immers ook een assurantiekantoor en de wettekst is per 1-1-2009 gewijzigd. Ik heb e.e.a. niet nauwlettend gevolgd, maar het zou mij niet verbazen als de (mijns inziens) ruimere wettekst ontstaan is door recente jurisprudentie van het EU-Hof. Het door jou aangehaalde Halifax-arrest dateert van 21-2-2006. Ik meen mij te herinneren dat in meer recente jurisprudentie het oordeel wordt uitgesproken dat de BTW-wetgeving een efficiënte eigentijdse organisatie van de verzekeringsbranche niet mag belemmeren. En dat nauw samenhangende werkzaamheden daarom ook onder de vrijstelling moeten vallen. Maar goed, ik ben geen BTW-specialist en weet dus niet waar sindsdien de grens precies ligt. Een proefproefprocedure hierover is misschien de moeite waard, maar kan je dus beter door iemend anders laten doen. Voor een proefprocedure heb je overigens tenminste een BTW-aangifte nodig van een "management"-BV die met BTW factureert aan de werk-BV/VOF. Want er kan dan bezwaar worden aangetekend tegen de eigen aangifte. Omdat dit behoorlijk veel risico's, werk en kosten met zich meebrengt, kan je de casus beter vooraf voorleggen voordat je eraan begint.

Joost geeft al aan hoe snel er sprake kan zijn van een dienstbetrekking voor de loonbelasting. Maar jij hebt ook al een eigen assurantie-BV. Deze BV is ondernemer. Als je via deze BV ook deels werkt voor dat andere kantoor, hoef je dus niet persé verkapt werknemer van dat andere kantoor te zijn (voor de fiscale fijnproevers: zie art. 2e, lid 2 Uitvoeringsbesluit LB 1965). Wat je inspectie hier van vindt, is echter de vraag. Dat hangt van de feitelijke invulling af. Vandaar dat de inbreng van een fiscalist gewenst is om het op de juiste manier in te vullen en te "verkopen" aan de fiscus. En ik vermoed dat jouw leiding geven in feite ook wel eens zou kunnen inhouden: het beoordelen en fiateren van polis- en leningaanvragen van medewerkers van dat kantoor. Volgens mij zijn dat werkzaamheden die nauw samenhangen met de werkzaamheden van assurantietussenpersonen ter zake van verzekeringen (artikel 11, lid 1, letter k Wet OB, tekst 2010). Als je je inbreng ook zo richting fiscus "verkoopt", vraag ik me af of ze net als Frans toch direct zeggen dat dit BTW-belast is. Ook op dit punt zeg ik dus: werk e.e.a. i.s.m. een fiscalist nader uit en leg het via hem voor aan de fiscus.

Afhankelijk van de precieze omstandigheden kan het alle kanten uitgaan. En zelfs als het duidelijk lijkt, kan je discussies met de fiscus krijgen. Dus als je duidelijkheid vooraf wilt, leg je casus dan vooraf schriftelijk voor aan de fiscus en geef eventueel aan waarom jij vindt dat er geen sprake is van premieplicht e.d. Het hoeft niet, maar je casus wordt waarschijnlijk serieuzer behandeld als je e.e.a. voorlegt via een belastingadviseur. Verder loop je m.i. altijd een risico dat de managementfee die jouw BV factureert, belast is met BTW, terwijl de opdrachtgever die BTW niet kan terugclaimen. Want het is altijd weer de vraag of de fiscus jouw inbreng (leiding geven) beschouwt als nauw samenhangend met van BTW vrijgestelde prestaties inzake verzekeringen. Alle recente jurisprudentie ten spijt. Ook vooraf aan de fiscus voorleggen dus.

Ik ken het aangifteprogramma van de fiscus niet, maar als je bij stakingsaftrek een vinkje moet plaatsen en daarbij een toelichting moet geven, zal dit waarschijnlijk gaan om de vraag waarom je meent er recht op te hebben. Dat is i.h.a. als je nog niet eerder stakingsaftrek hebt genoten en als je je onderneming geheel staakt. Ik vermeld in mijn eigen software ook altijd of er sprake is van liquidatie (opheffing), uittreding, of inbreng in BV. Staat er overigens geen vakje met een vraagteken in de linkerkantlijn? Want daar staat in de overheids aangiftesoftware veelal wat er van je verwacht wordt. Verder vormt die extra afschrijving op je PC mijns inziens ook onder je stakingswinst. Maar het maakt in jouw geval per saldo niet uit hoe je dit aangeeft.

Edv, ik kan me voorstellen dat elke opmerking van een fiscalist op HL in de trant van: "raadpleeg een fiscalist" op jou overkomt als, "ik wil je wel helpen, maar niet gratis via HL". Je moet me echter geloven dat ik dergelijke opmerkingen alleen maar maak, als ik meen dat dit in het belang van de vragensteller is. Bepaalde zaken kan je nu eenmaal beter laten lopen via een belastingadviseur dan zelf doen (minder werk, minder zorgen/ergernis, meer resultaat voor de klant). Zeker als er een groot fiscaal belang mee gemoeid is, want dan is de fiscus het meest kritisch.

Marjan, hoe leuk ik mijn vak ook vind, ik ga niet als een soort Sinterklaas helemaal voor nop een proefprocedure voeren waarbij een klant ingeval van een gunstig rechterlijk oordeel een flink fiscaal voordeel geniet. Wel maak ik af en toe een less cure less pay afspraak, of neem ik een zaak aan voor een vaste prijs terwijl ik weet dat die never nooit kostendekkend zal zijn. Een proefprocedure helemaal gratis doen vind ik onverantwoord, zeker als je van te voren weet dat er veel werk aan vast zit en je er vergif op in kunt nemen dat de wet in no-time zal worden aangepast als je wint. Het is de combinatie van factoren: a) veel potentiële belanghebbenden, b) niet al te groot fiscaal belang per belanghebbende, c) per procedure veel werk nodig en d) groot risico dat bij winst de wet in no-time wordt aangepast, waarom een opzet zoals ik heb geschetst eigenlijk de enige echt interessante optie is voor zowel adviseur als klant. @Merkava: Leuk idee maar, stel dat er echt 250.000 bezoekers zijn en die zijn allemaal bereid om €10 in de pot te doen, dan heb je het in totaal over 2,5 miljoen euro. Dan ontstaat er een hele andere dynamiek dan wanneer iemand een paar mensen vind die hem wat geld toesteken om de kosten van een proefprocedure te drukken. [...] Als je het echt web3.0 wil doen dan zou je kunnen overwegen een crowdfunding website op te zetten die zich specifiek richt op proefprocedures. Voor elke proefprocedure maak je een aparte case aan en kunnen deelnemers zelf kiezen of ze er aan bijdragen of niet. Er wringt trouwens nog een andere schoen, hoewel dit voorstel om belangenbehartiging van ondernemers gaat is het wel een vorm van kapitaliseren van de deelnemers en bezoekers aan dit forum. Dat Higherlevel zo groot geworden is, daar hebben veel mensen aan bijgedragen. Dit op deze manier kapitaliseren zou dan ook voor andere initiatieven mogelijk moeten zijn. Merkava, om de door jou genoemde redenen gaat ook mijn voorkeur uit naar de door jou omschreven crowdfunding website. En degenen die de procedures voeren, zullen wat mij betreft van te voren een totaalprijs voor elke procedure moeten noemen, eventueel met een kleine marge. Het is duidelijk dat als HL berichten toestaat waarin bezoekers worden geattendeerd op een dergelijke opzet, zij bijdraagt aan het succes ervan, zij het op een vrij passieve manier. Maar het is de vraag of je deze vorm van kapitalisatie van het succes van HL moet en kunt tegengaan. Hetzelfde gebeurt immers nu ook al op het gebied van (boekhoud)software en webshops, want met grote regelmaat verschijnen er topics over specifieke software en webshops. En niet alleen in de categorie vraag en aanbod. Het lijkt me voor de handliggend dat HL bij twijfel een online enquete houdt onder haar bezoekers voordat ze besluit oproepen tot fundcrowding voor proefprocedures die in het belang zijn van kleine ondernemers al of niet te weren. In zekere zin is HL zelf natuurlijk ook een soort crowdfunding-concept. Een enkeling stopt er zijn hele ziel en zaligheid in en krijgt er ook voor betaald, de rest bestaat uit onbetaalde (kleine) bijdragen van anderen in ruil voor free publicity. En per saldo profiteren we als kleine ondernemers allemaal van het resultaat.

Als je dit hard kunt maken, dan kan je wellicht met succes een beroep doen op de zogenaamde "hardheidsclausule". Zoals ik al eerder aangaf, leg het concrete geval (bij voorkeur i.s.m. een fiscalist) voor aan de fiscus voordat je de boekwinst geheel hebt geherinvesteerd.

Edv, je moet wel verder lezen in dat artikel. In lid 2 staat dat artikel 3.54 van overeenkomstige toepassing is. En in lid 4 van dat artikel staan nadere voorwaarden waaraan de herinvestering in een pand moet voldoen. Datum 1-1-2008 is inderdaad juist.

Odeon, ik ben blij dat we in een rechtstaat leven en iedereen mag van mij voor alles een al of niet echt dure fiscalist inschakelen. Ik zou in de betreffende zaak zelfs graag zijn opgetreden voor belanghebbende. Maar dan vooral vanwege de liefde voor het fiscale vak, de sport van het procederen en de leuke omzet die ik ermee zou kunnen genereren. Dus niet omdat belanghebbende onevenredig zwaar zou worden aangepakt door de fiscus. Belastingontduikers moeten bij mij dus niet aankomen met valse jankverhalen in de hoop dat ik ze als een soort Sinterklaas voor een habbekrats uit de shit help. Een dergelijke zaak aanvoeren als voorbeeld hoe zuur de fiscus het eerlijke, hardwerkende ondernemers soms kan maken, vind ik zeer misplaatst. Vandaar mijn felle reactie.

Beste HL-bezoekers, Ik heb enkele beroepsorganisaties al eens voorgesteld om een fonds te vormen waaruit zij voor hun leden fiscale proefprocedures kunnen financieren over onderwerpen die voor vrijwel alle leden interessant zijn, maar die ingeval van individueel procederen nooit een positief rendement zullen opleveren voor het betreffende lid omdat de proceskosten uitstijgen boven het fiscale belang. Deze week kwam bij mij dit idee weer opborrelen door een HL-bericht over iemand die beweert een constructie te hebben gevonden waardoor je geen bijtelling meer hebt en jaarlijks duizenden euro's kunt besparen (zie "nulbijtelling.nl"). Deze man zoekt ondernemers die elk E 100 willen bijdragen om deze constructie op algemene toepasbaarheid te kunnen toetsen via enkele gerechtelijke procedures. Behalve over het fenomeen auto, zijn er natuurlijk tal van andere fiscale onderwerpen te verzinnen die interessant zijn voor de HL-doelgroep (MKB-ondernemers) en waarover proefprocedures gevoerd zouden kunnen worden. Bijvoorbeeld over: a) de aftrek van energiekosten e.d. van niet-zelfstandige werkruimte in een privé-woning voor mensen die vanuit huis werken; b) de maximale hoogte van de goodwill-lopend bedrijf bij inbreng van een ZZP-bedrijfje in een BV; c) de marge tussen managementfee BV en gebruikelijk loon DGA bij "rugzak-BV's" (fiscus: DGA-loon is minimaal 70% van winst werk-BV); d) de rechtsgeldigheid van de regels inzake het als DGA wel of niet verzekerd zijn voor de werknemersverzekeringen (49%: verplicht werknemersverzekerd; 4 x 25% niet) en e) ZZPers met langdurige projecten op locatie en jaarlijks maar 2 opdrachtgevers: onderneming of dienstbetrekking? Misschien is het wel een goed idee dat alle 250.000(?) HL-bezoekers jaarlijks elk € 10 storten in een fonds waaruit fiscale procedures over voor hen interessante kwesties worden gefinancierd. Uiteraard moet daarvoor een goede opzet worden gemaakt en moeten de fiscalisten die deze procedures voeren en daarvoor betaald worden, regelmatig daarover rapporteren op HL, alsmede ook op andere wijze regelmatig bijdragen leveren aan HL. Zo heeft elke HLer er voordeel van. Uiteraard kan je dit concept ook uitbreiden met proefprocedures over andere juridische zaken. Graag verneem ik jullie reacties, waarvoor bij voorbaat hartelijk dank!

Jazzpr, voor de duidelijkheid nogmaals: dit geldt als de ruimte privé-vermogen is. Er is een Hoge Raad-arrest van 29-5-2009 volgens welke de energiekosten in geval van privé-vermogen ook aftrekbaar zijn als voldaan wordt aan criterium 1, maar dit ging over een jaar waarin het in 2005 ingevoerde 2e criterium "zelfstandig deel" nog niet gold. Ik heb geen rechtspraak gevonden over 2005 en latere jaren over deze kwestie. Maar de wet is duidelijk en op democratische wijze totstand gekomen, dus ik geef je weinig kans als je het tot een procedure wilt laten komen. Maar misschien is het wel een leuk idee dat alle 250.000(?) HL-bezoekers jaarlijks elk € 10 storten in een fonds waaruit fiscale procedures zoals over deze kwestie worden gefinancierd. Uiteraard moeten de fiscalisten die deze procedures voeren en daarvoor betaald worden, daarover dan zeer regelmatig rapporteren op HL en ook op andere wijze regelmatig een gratis bijdrage leveren aan HL. Iedereen blij.