Walter Brand

Dag Actuva, Mijn ervaring is dat het niet zo goed werkt om in een telefoongesprek te refereren aan een eerder verstuurde brief. In veel gevallen hebben ze de brief niet gehad, waren ze na het lezen al niet meer geïnteresseerd of hebben het op de "misschien/ooit" stapel gelegd. Onnodig vaak levert het verwijzen naar de brief een "nee" op en dat zet je in het telefoongesprek gelijk op achterstand. Je hebt een brief niet nodig om een aanleiding te hebben om een gesprek te starten. Hoewel 250 partijen best veel is, zou ik je aanraden om toch niet met een schot hagel te werken, maar vooral met scherp te schieten. Ik zou je ook willen aanraden om in eerste instantie zelf te bellen zodat je kunt ontdekken welke argumenten je werkelijk een afspraak gaat opleveren. Misschien niet helemaal een antwoord op jouw vraag, maar wel bedoeld om het aantal gemaakte afspraken te verhogen. Succes!

Kan natuurlijk ook. Mikky vroeg om prikkelende of zelfs cynische uitspraken, en in tegenstelling tot mijn bijdrage ben ik niet zo cynisch richting de overheid. Ik zie wel dat mijn bijdrage niet direct betrekking heeft op de overvloed aan regeltjes.

Lastige opgave hoor... Wat me nu te binnen schiet is "De overheid wil niet op de stoel van de ondernemer zitten, maar gaat liever aan de poten zagen." ;D De leukste quote blijft toch altijd "We are a country of undertakers" van Joop den Uijl. Dat is wel een mooie samenvatting van ondernemerschap volgens de overheid.... ;D

Erg eigenaardig dat je nota bene in een topic over een auteursrechtelijke kwestie, zelf zo de mist in gaat. De twee paragrafen komen rechtstreeks van Wikipedia af en zonder bronvermelding. En laat Wikipedia erg duidelijk zijn over het overnemen van teksten zonder bronvermelding. Zie hieronder een deel van de tekst: Ik vind je op z'n zachtst gezegd een gemakzuchtige poster die eigenlijk niks komt bijdragen. Je geeft keer op keer blijk van klok-klepel kennis of van het dumpen van materiaal van anderen zonder bronvermelding. En hoewel de humor van jouw bijdrage in dit draadje mij niet ontgaan is, krijg je van mij een oeuvre-kneus .... PS: @IwanB, op een vreemde manier toch een on-topic bijdrage aan de door jou gestarte topic. Succes met het aanpakken van jouw portfolio-jatter.

Da's verdorie al de tweede keer dat ik dan een andere afspraak heb staan. :( Nou dan ga ik de volgende wel organiseren. Ben ik er in ieder geval wel een keertje bij ;D

Je vraagt of de vragen op de site uitnodigen tot het doen van de test. Ik voor het gemak de vragen overgenomen van jouw site om mijn punt duidelijk te maken. Ik kan zonder de test te doen deze vragen beantwoorden. Het zijn zonder uitzondering gesloten vragen, waarop het antwoord van mijn vaak "Ja" is, soms "Nee" en een aantal keren "Soms". Ik kan me nauwelijks voorstellen dat de ondernemerstest antwoorden voor mij geeft op deze vragen (zoals je onderaan die vragen beweert). Zonder de test te hebben gedaan, ben ik van mening dat ik het antwoord op deze vragen zelf beter weet en daarom nodigen ze me niet uit tot het doen van de test. Geeft de ondernemerstest daadwerkelijk antwoord op bovengenoemde vragen? Verder stel je op de site dat je een ondernemerstest aanbiedt, oftewel een toetsing van de geschiktheid van een persoon als ondernemer. Daar lijken mij twee antwoorden op mogelijk: "ja" of "nee". Is dat zo? En krijg je het resultaat van de test alleen meegedeeld in het persoonlijke gesprek of krijg je apart een rapport toegestuurd?

Als je het met een groene laser doet kan de lichtopbrengst aanzienlijk zijn met veilige vermogens. Echt in de volle zon zal het lastig te zien zijn, maar bij normaal daglicht is het wel mogelijk. Strobe lights zou ik in het verkeer niet toepassen gezien ze bijvoorbeeld epileptische aanvallen kunnen triggeren. Je zou het licht kunnen laten meeknipperen met het knipperlicht van de vrachtauto.

Volgens mij is het technisch mogelijk om geluid alleen hoorbaar te laten zijn in een bepaald gebied. Dus als je in de dode hoek staat, dat je hoort: "let op, u staat in mijn dode hoek". Of zoiets.

Volgens mij is het mogelijk om met zwak (niet gevaarlijk) laser licht zoiets op de grond te projecteren. Want hoe duidelijk de tekst op de vrachtwagen ook is, volgens mij valt het meeste op wanneer je iets op de grond ziet. Het zal vast niet altijd even goed te zien zijn, zeker met zonnig weer, maar in Nederland hebben we gelukkig genoeg grijze dagen ;D

Ik lees meerdere malen dat men pas bewust is van de grootte van de dode hoek wanneer men zelf een keer op een vrachtwagen zit. Dat bracht mij op het idee om de grenzen van de dode hoek te projecteren op de grond wanneer een vrachtwagen de bocht om gaat. Daarmee kun je omstanders laten zien in welk gebied je onzichtbaar bent voor de bestuurder. Het handige hiervan is volgens mij dat wanneer een vrachtwagen de hoek omslaat, de wachtende fietsers kunnen zien in welk gebied zij onzichtbaar waren geweest, waardoor ze in feite getraind worden in het mijden van de dode hoek.

Het commentaar dat spontaan in me opkwam was "BOE" ;D En hierbij mijn woord: "ketenbewust".

Blijkbaar is dit de nieuwe stap in de evolutie van boeken verkopen. De verkoper drukt het boek (of laat het drukken), waardoor ze het niet meer fysiek op voorraad hoeven te hebben. Hoe de vork werkelijk in de steel zit bij Bol durf ik niet te zeggen. Maar mijn klant vertelde mij dat de leverancier van de apparatuur waarmee hij zelf boeken kon drukken op basis van een digitaal bestand, hem vertelde dat Bol ook zo werkte. Of dat voor alle boeken is met een zachte kaft, weet ik niet. Maar goed ik heb het dus van horen zeggen en niet met eigen ogen gezien.

Wat ik recentelijk gehoord heb van een klant van mij is dat Bol.com zelf bijna alle boeken kan printen on demand. Hij gaat dit ook zelf in het klein doen met zijn eigen uitgaven. Dus zo heeft Bol.com de mogelijkheid om zo snel te leveren doordat ze de productie in huis hebben zonder voorraad te hoeven houden.

Klopt helemaal voor mij. Toen ik nog geen ondernemer was, leek mij het mooiste wat er was om een bedrijf te hebben. Het maakte niet zoveel uit in wat. Dat was na zeven jaar ondernemen niet meer vol te houden. En dat terwijl ik nota bene het product wat ik verkocht wel mijn interesse had. Maar niet mijn passie. En ik heb ontdekt dat een bedrijf hebben waar je geen passie (meer) voor voelt, eigenlijk gewoon aanvoelt als het hebben van een baan. Ook een reusje van mij en succes met je eerste schreden. Dit draadje zou verplichte kost moeten zijn voor iedereen die ondernemer wil worden 'maar niet zo goed weet waarmee of waarin'.

Da's bij een maandrente van 5% dus een hypotheek van 96.000 euro. Ik denk dat veel mensen hoger zitten... ;) Volgens mij lees je 'em verkeerd Peter: De hypotheekrente naar 400 euro verlagen ben ik voor (maar wie gaat dat betalen ;) ), maar ik denk dat loeki bedoelt: de hoogte van het bedrag dat je terugkrijgt iedere maand. Da's bij mij iets meer dan 400 euro en ik heb een huis ter waarde van ongeveer de gemiddelde huizenprijs (en dat maakt mij een modale ondernemer ;D ). Ben het eens met Frans dat wij maar een beperkt zicht hebben op wat werkelijk een besparing is. Om toch een duit in het zakje te doen: ik verbaas me nog steeds dat ik voor loonbelasting nog maandelijks een reminder per post krijg. De helft van de reminders van de belastingdienst gaat al via e-mail, maar waarom dit dan niet? Volgens mij heb je de brief helemaal niet nodig.

Is het geen idee om voor advies te laten betalen? En dat je samen met de klant het internet op gaat op zoek naar de best passende bestemming en accomodatie? Ik heb afgelopen voorjaar een huwelijksreis geboekt. Ik vond de bestemming via een reisbureau en ben daarna zelf gaan kijken via internet. Het scheelde 2000 euro door zelf te boeken (!) Ik vertelde dat aan de dame die me geholpen had en kon ook niet anders concluderen dat ik wel gek zou zijn als ik niet rechtstreeks kon boeken. Het het maffe vond ik, dat er geen mogelijkheid was om haar te betalen voor haar advies. Zij had mij uren zoekwerk bespaart, maar om er 2000 euro voor te betalen, vond ik wat overdreven. Doordat ik de vliegtickets bij haar boekte en niet zelf, betaalde ik iets meer, waardoor voor mijn gevoel ik haar ook nog recht in de ogen kon kijken. En hier is nog een link naar een artikel waarin waarin wordt beschreven hoe een reisbureau al zijn klanten laat betalen voor het gegeven advies http://www.zibb.nl/10248510/Marketing-Sales/Marketing-sales-nieuws/Marketing-sales-nieuwsbericht/Reisbureau-laat-klanten-betalen-voor-advies.htm Ik wil niet het braafste jongetje van de klas zijn, maar volgens mij is het merendeel van de mensen best bereid om te betalen voor advies tegen een uurtarief. Dan hoeft de klant ook niet zo schijnheilig te doen in jouw winkel, maar heeft juist een reden om naar je toe te komen. Want ik wilde mijn aanstaande natuurlijk verrassen met een prima de luxe vakantie (wat helemaal is gelukt) en ik had dit nooit in dezelfde tijd zelf kunnen regelen.

Een sticker op je voorhoofd met 'SEO gezocht!' doet wonderen! ;D precies! je wordt natuurlijk nooit gevonden als niet de juiste keywords op je eigen head(er) plaatst. Dat weet toch iedere SEO specialist ;D

Dag Femke, Ik heb geen specifieke ervaring met Qredits, maar ik denk dat ze qua aanpak niet veel zullen verschillen van andere financierders. Je zegt dat men in de tweede ronde vooral naar het plan gaan kijken en mijn ervaring is dat ze dan toch veel meer naar de persoon dan naar het plan kijken. Plannen kunnen veranderen, personen vaak niet. Dus je plan zal vast als uitgangspunt worden genomen voor het gesprek maar bedenk dat jij vooral moet overtuigen en niet je plan op zich. Ik denk dat in deze ronde je met name aan de tand wordt gevoeld in hoeverre je in staat bent om adequaat te reageren wanneer je plan niet helemaal uitkomt. Hierbij een aantal tips: 1. Welke zekerheden kun je bieden aan de bank? Men is vooral geïnteresseerd in de vraag of jij in staat zult zijn om het geleende bedrag ooit terug te betalen, linksom of rechtsom. 2. Maak een drietal scenario's: worst case, gemiddeld en best case en beschrijf waardoor deze kunnen ontstaan en hoe het kostenplaatje er dan uitziet; 3. Welke onzekerheden en aannames zijn er in je plan. Verberg niet dat je nog niet alle antwoorden hebt, maar laat zien dat je je bewust bent van onbekendheden en onderbouw waarop bepaalde aannames zijn gestoeld. 4. Verstrek wat munitie aan de bedrijfsadviseur waarmee hij kan schieten op je plan. Dan kun je laten zien dat je om kan gaan met wat tegenwind. Het draait allemaal om geloofwaardigheid. Een te gelikt plan is vaak niet geloofwaardig.

De gouden gids is erg behulpzaam als startplek.

Grappig om te zien dat veel mensen roepen dat ze een loyale houding naar hun klanten hebben. Maar wie hoort er eigenlijk loyaal te zijn: jij of je klanten? Want loyaliteit (hoewel in de volksmond dit vooral wordt begrepen als flexibel en meedenkend) is letterlijk genomen: "je aan de wet houden". En als je loyaal naar je klanten bent betekent dat dus niets anders dan dat de klanten jou de wet voorschrijven. En het voorbeeld van Marcel laat wel zien dat wanneer de klant jouw openingstijden gaat bepalen, je geen royale houding bij je klant mag verwachten (al lijkt het daar in beginsel wel op). Nee, ik pleit ervoor dat de ondernemer de koning is en verantwoordelijk is voor een land waarin zijn onderdanen kunnen rekenen op een wetgeving die hen dient. Dus geen corruptie, vriendjespolitiek en andere duistere zaakjes waardoor de onderdanen zich niet veilig en gewenst voelen, maar uitgebuit. En de koning gratie mag verlenen in schrijnende gevallen is het recht van de koning en niet van zijn onderdanen. Want de wet moet niet alleen naar de letter maar ook naar de geest ervan worden uitgevoerd. Wanneer de klant koning is, betekent dit dat er om de zoveel minuten er een troonopvolging is en dat levert geen stabiliteit op maar willekeur. Dit was wel de discussie die ik had gehoopt te triggeren met mijn column, maar wel een beetje jammer dat dit in een ander draadje plaatsvindt. :(

@Annedien, prachtig voorbeeld! @ironny inderdaad, royaliteit staat zeker niet gelijk aan gratis producten maar in je beweegreden om dit gratis aan te bieden. Een dame of een heer is niet te herkennen aan hoe hij of zij zich gedraagt, maar hoe hij of zij wordt behandeld. Volgens mij komt loyaliteit niet voort uit een set van regels, maar vanuit een onderliggende waardering van de klant

Voor mij zijn de opties niet helemaal elkaar's overtreffende trap: ik gebruik Gmail als e-mailserver voor al mijn mail en ik doe mijn boekhouding via het online systeem dat mijn boekhouder aanbiedt (en host). De tussenliggende stappen doe ik niet, dus ik heb voor optie 2 gekozen. Ik merk dat ik nogal dubbelzinnig ben in wat ik wel of niet online is opgeslagen. In mijn mail staat informatie die minimaal net zo gevoelig is als klantcontracten, maar klantcontracten sla ik dus liever echt niet op in GDocs. Objectief gezien een beetje onnozel dus. Volgens mij kun je ieder argument om data niet online op te slaan vanwege privacy (of gevaar tot afpersing) uiteindelijk pareren met dat de offline oplossing evengoed geen perfecte zekerheid biedt. Dat online data wellicht makkelijker te pakken is te krijgen gaat samen met dat de opsporing van de dader ook gemakkelijker is dan de offline variant van stelen.

De klant is koning! Dat wil zoveel zeggen: de klant heeft altijd gelijk ook als hij geen gelijk heeft. De klant is de baas omdat hij eenmaal de rekening betaalt. Maar welke rol neem jij dan aan? Die van hofnar? Of die van hofmaarschalk of ben je toch gewoon de minister-president en heeft de koning slechts een symbolische macht? Misschien is bij jou de klant zelfs helemaal niet de koning, maar ben je dat zelf! De Franse koning Lodewijk de 14e zei ooit: "L'État c'est moi" oftewel, "De Staat, dat ben ik". En is de klant louter de functie om belasting te betalen om de staat te laten draaien. En je hofhouding is er alleen om zoveel mogelijk producten te verkopen voor een zo hoog mogelijke prijs en de kosten zo laag mogelijk te houden. Dit zijn twee extremen op de koningschaal waarmee je in de praktijk uiteindelijk geen bloeiend bedrijf kunt opbouwen. Mijn klanten kunnen me wel vragen of ik bij hen thuis ook het grasveld kom harken, maar ik zal er vriendelijk voor bedanken (al kan ik er wel de lol van inzien om het dan juist wel te komen doen). Wat mij betreft, is de middenweg om je royaal op te stellen. Het woord royaal is afgeleid van het Franse woord "roy", oftewel koning. En een royale houding is niets anders dan een oprechte vrijgevige houding. Maar een royale houding kan alleen werken wanneer deze wordt beantwoord door een loyale houding van je klanten. En voor zover ik weet is het woord loyaal afgeleid van het Franse woord "loi" namelijk de wet. Maar die loyaliteit komt wel nadat je je van je royale kant hebt laten zien. En hamvraag is of een royale houding niets anders is dan een truc om klanten te verleiden of dat het een oprechte houding is naar je klanten. Een paar royale voorbeelden: Voorbeeld 1. Ik doe mee met event X en als deelnemer krijg ik een waardebon van een paar tientjes wanneer ik een nieuwe deelnemer aanbreng. Een royaal gebaar van de organisatie zou je zeggen. En recentelijk vertelde een bevriende collega dat hij eveneens deelnemer is geworden van dit event doordat ik hem erop had geattendeerd. Maar hij was vergeten dit aan te geven op het aanmeldformulier. Dus toen ik dit aangaf bij de organisatie kreeg ik te horen dat ik niet kon aantonen dat ik de nieuwe deelnemer had aangebracht. Tja, het ligt helemaal niet in mijn aard om te jokken hierover. Ik heb echt wat beters te doen dan om de deelnemerslijst door te nemen om te kijken of ik nog wat vriendjes kan opgeven en zo onterecht waardebonnen op kan strijken. Hoewel ik de waardebon terecht heb verdiend, vind ik het het niet waard om hier een welles-nietes discussie om te voeren. De vraag is hier welke kosten hoger zijn: de kosten van de waardebon of de kosten om me te beschouwen als een oneerlijke deelnemer. Dat brengt me bij voorbeeld 2.De Amerikaanse webshop Zappos.com rekent geen kosten voor het verzenden van hun producten. Niet alleen van de winkel naar de klant, maar ook omgekeerd. Dus wanneer je niet tevreden bent over je product, kun je dit kosteloos terugsturen. En zo is er een mevrouw die op die manier wekelijks van schoenen wisselt. Op vrijdag stuurt ze het oude paar terug naar Zappos en ontvangt de maandag erop een nieuw paar dat ze die dag heeft besteld. En zo showt ze wekelijks aan haar collega's haar nieuwe schoenen en vertelt hen dat ook zij maar eenmaal hoeven te betalen voor een paar schoenen maar toch iedere week van het jaar nieuwe schoenen te kunnen dragen. Het misbruik van de regeling is volstrekt duidelijk. Maar toch volhardt Zappos in het handhaven van haar belofte dat je kosteloos je aankopen kunt ruilen als ze je niet bevallen. Daarmee toont het gedrag van deze mevrouw aan haar collega's de absolute en onvoorwaardelijke belofte van Zappos om dit echt te doen. Ongetwijfeld zijn hierdoor haar collega's aangemoedigd om ook eens bij Zappos te shoppen. En de mensen bij Zappos weten dat de meeste mensen helemaal geen zin hebben om deze variant van proletarisch winkelen te praktiseren. Maar deze mensen hadden wellicht wel twijfels bij de belofte van Zappos of kenden Zappos helemaal niet. Net zoals de kosten van het toekennen van de waardebon aan mij zo gemaakt kunnen worden, zijn de kosten om niet meer te leveren aan deze frauduleuze dame ook zo gemaakt. Maar wegen die kosten op tegen de kosten die worden gemaakt wanneer deze mevrouw haar verhaal niet meer kan vertellen (en laten zien) aan haar omgeving? Maar vrijgevigheid nodigt uit om de grenzen ervan te verkennen. Zoals bij voorbeeld 3: Starbucks is groot geworden door twee dingen. Ten eerst prima koffie. En ten tweede omdat je daar kosteloos met je eigen laptop het internet op kunt gaan. Zo simpel, maar je moet het maar verzinnen als nog niemand zoiets doet. Momenteel doet het aanbieden van gratis draadloos internet Starbucks bijna de das om. Tafeltjes waar normaal gesproken vier man aan kunnen zitten, worden ingenomen door individuen die eenmalig een bestelling doen en de hele dag door blijven internetten. Dit fenomeen heeft twee kanten. Enerzijds ziet de zaak er gevuld uit en, ondanks de economische crisis, oogt het er gemiddeld drukker (en dus populairder) dan die andere koffiezaken. Maar anderzijds lopen de inkomsten van de filiaalhouders sterk terug waardoor Starbucks als geheel behoorlijk in de problemen is gekomen. Ook hier kun je spreken van overduidelijk misbruik van de regeling door een aantal mensen, dus is het logisch dat filiaalhouders graag de regels over verplicht consumptiegebruik willen gaan invoeren. Maar wegen die kosten op tegen de kosten van het loslaten van je royale houding naar je klanten? Weten jullie misschien nog (niet zulke) royale voorbeelden van bedrijfsvoering?

Wat houd je tegen? ;) In het kader van de cirkel rondmaken (nou ja, niet helemaal omdat ik niet de topicstarter ben), mijn column die ineens in mijn hoofd opkwam door de discussie bij dit draadje.

En ik weer iemand die van de klok had gehoord en niet van de klepel ;D