4711

Geen zinnig woord over te zeggen zo: Wat doe je dan (welke activiteiten en aan wie)?

Uit rechterlijke uitspraken kan je concluderen (althans dat is de conclusie die ik getrokken heb) dat je als bestuurder toch echt (fysiek) de werkelijke leiding vanuit een zetel buiten NL moet hebben, om als een in het buitenland gevestigd bedrijf aangemerkt te worden. Dus als dat zo is, dan zou dit volgens mij wél moeten kunnen. Het is dus niet een kwestie van 5, 6 of 7 maanden en dergelijke. Maar om een 'echte' zetel en de 'echte' leiding.

Een rare vraag (een beetje ‘n onzinvraag, om eerlijk te zijn – althans als ik je vraag goed begrijp): - Je hebt dus als bedrijf een levering gedaan, maar de levering is beschadigd aangekomen bij de klant (door toedoen van PostNL). Omdat je dit voor de klant moet herstellen (en het niet jouw schuld was), heb je een schadevergoeding gekregen van PostNL. - Het herstellen van de fout door PostNL heeft jou dus geld (of tijd) gekost en die kosten heeft PostNL (de veroorzaker) op zich genomen. - Natuurlijk zijn de kosten (van het herstellen van de fout) die je maakt voor jou aftrekbaar van de winst en natuurlijk komt de schadevergoeding (die je van PostNL krijgt) dan ten gunste van jouw winst.

Helemaal goed, maar als het een klein bedrag is zou ik zelf niet de moeite nemen om hier twee boekingen van te maken (maar dan dus gewoon meteen in de kosten meenemen).

Dit wordt nu wel heel erg technisch: Je kan het wel boeken naar een balansrekening “FOR” of zoiets (onderdeel van het eigen vermogen). Maar je kan het niet ten laste van de “gewone” winst boeken, dus niet als een soort kostenpost in de resultaatrekening. Dat moet dan óók ten laste van het eigen vermogen (je noemt het “FOR bijdrage” – ik zou het zelf “mutatie FOR lopende jaar” of zoiets noemen, vergelijk het maar met “privé-opnames/stortingen lopende jaar”). De dotatie FOR is namelijk niet een kostenpost die in je “Winst uit kapitaalsvergelijking” in de aangifte zit, maar een extra ding bij de aangifte die leidt tot “Winst t.b.v. ondernemersaftrek” en “Belastbare winst uit onderneming”. Je geeft de dotatie ook apart aan bij het doen van de winstaangifte (en hoe dat precies gaat, dat is natuurlijk afhankelijk van welke aangiftesoftware je gebruikt).

In stappen: 1.) Je hebt als ondernemer, wanneer je de winst bepaald hebt, een resultaatrekening die laat zien hoeveel je “gewone” winst uit onderneming is. 2.) Als je aan de gestelde voorwaarden voldoet (o.a. het urencriterium), dan kan je vervolgens toevoegen aan de FOR. Dan zakt je “belastbare” winst uit onderneming. 3.) Vervolgens kan je ook, mits je genoeg jaarruimte hebt, betaalde lijfrentepremies aftrekken (mits je deze premies ook werkelijk betaald hebt natuurlijk). 4.) Je zou er ook voor kunnen kiezen om de betaalde premies van de FOR af te boeken, waarbij deze uiteraard niet ook nog eens aftrekbaar zijn van de belasting (maar de FOR dan wel lager wordt).

Vanaf 2010 moet je de 2e woning altijd op de Woz-waarde waarderen (peildatum 1 januari van het voorafgaande jaar). Het ‘beschikkings’ criterium is vervallen. Maar is dit een vraag voor ondernemers...?

Aanmaningskosten: ergens in de kosten, maakt niet uit waar. Verzuimboete: dat is privé, mag je niet in mindering op de winst brengen.

Dat klopt. Dotaties aan de FOR staan los van de aftrek voor premies lijfrenten. Je mag een betaalde lijfrentepremie ook in mindering brengen op de FOR, maar dat is geen verplichting.

Ik reageer meestal niet op dit soort onderwerpen. Maar nu wel een keer: Vind dit wel een beetje onzin allemaal. Ik heb in mijn loopbaan de nodige VOF’jes de revue zien passeren – het gaat eigenlijk nooit goed (man/vrouw firma’s daargelaten). Wat verwacht je nou? Dat je de baas bent? Dat is niet zo. Met een onwillige vennoot kan je geen kant op. Als een vennoot recht op 50% van de winst heeft, en dat krijgt de vennoot dus zonder een vinger uit te hoeven te steken, dan is de verleiding voor velen waarschijnlijk groot om in de zon te gaan liggen i.p.v. om iets nuttigs voor de VOF te doen. Stekker eruit, zou ik zeggen. Ga voor jezelf ondernemen, want dat lijkt je wel redelijk goed af te gaan. Jammer voor je dat je een beetje naïef bent geweest om zelf al het geld in de zaak te stoppen. Normaal doe je dat 50/50. Dan is het begin ook iets beter. Maar heel vaak gaat het ook zoals hier bij jou, dus dat één enthousiasteling alle financiert. En dan gaat het natuurlijk ook niet goed (want als je daar toch geen geld erin gestoken hebt, en je krijgt 50% terwijl je in de zon ligt… tja, menig persoon zou bezwijken voor de verleiding…). Wijze les (ik heb in mijn leven ook wel een paar minder handige dingen ondernomen – daar leren we van!).

Inderdaad. Maar dan zit het toch gewoon in de rek.courant van de DGA's (lijkt mij). Al sinds 2000...

Aha. En waar komt de goodwill vandaan? Gekocht of zelfgekweekt?

Dus je had zelf een "privé-VOF"?

Volgens mij ben je gewoon 19% BTW verschuldigd over je omzet. Jij bent namelijk geen horecaondernemer, sportvereniging of dergelijke. Je bemiddelt gewoon.

Hoi Jasper, Ja, dat klopt. De eerste keer dat iemand in dienst komt is zijn/haar inkomstenverhouding 1. De tweede keer wordt het 2 voor die persoon. En nee, geen uitzonderingen deze keer (!). Zelfs niet om het ‘makkelijker’ te maken. Het enige is dat je dat nummer dus niet meer mag veranderen, zolang de bewuste inkomstenverhouding bestaat (totdat de persoon dus uit dienst gemeld wordt voor deze bewuste inkomstenverhouding/aanstelling). Dat is nu voor jou wel lastig, als iemand anders al een keer loonaangifte voor je bedrijf heeft gedaan (bijvoorbeeld voor september of oktober?). Want dan moet je nu hetzelfde nummer hanteren. En als je dat nummer niet weet, dan wordt het lastig. Peter

Dit is niet helemaal de bedoeling, Joost. De bedoeling is dat er een unieke combinatie van BSN en nummer inkomensverhouding is. Een bepaalde BSN krijgt dus bij de eerste inkomensverhouding nummer 1. Als hij vervolgens uit dienst gaat, maar terugkomt, of ook een tweede aanstelling heeft (naast de eerste), dan wordt dat nummer 2. Het is dus niet de bedoeling dat BSN A nummer 1 krijgt, BSN B nummer 2 enz. Dat is ook zinloos, want dat ziet iedereen zelf wel. Het wordt dus zo dat BSN A eerst nummer 1 krijgt en bij zijn volgende aanstelling nummer 2 krijgt. Zo ook voor BSN B. Hier bestaat overigens ook veel verwarring over en mijn eigen loonsoftware deed dat eerst ook verkeerd (de ontwikkelaar had dat onjuist begrepen). Intussen is dat in mijn systeem gelukkig hersteld (in overleg met de BD). Peter

Dat klopt. Bijvoorbeeld op afrekeningen van iDEAL via Mollie werkt dit ook precies zo: Mollie ontvangt 500,- (bijvoorbeeld) voor jou. Zij weten niet of jij hier wel/niet BTW over verschuldigt zijn (want jij bent de leverancier), dus zij zetten op hun afrekening: Ontvangen 500,- Commissie 10,- BTW (over de commissie) 1,90 Te ontvangen (door jou dus) 488,10

En hier ben ik dus wél helemaal mee eens. Als je in de bouw 'zit' dan zal je er niet omheen kunnen (waarschijnlijk). Mijn punt is/was dat TS (als ik het goed begrijp) juridisch advies geeft. En daarom lijkt het mij dat hij (net als ik) totaal geen behoefte aan een VAR zal hebben.

Hier ben ik dus werkelijk niet mee eens. Persoonlijk heb ik nog nooit behoefte gehad aan een VAR, ook niet toen ik als eenmanszaak opereerde. Ik vind de VAR (mijn persoonlijke mening!) een gedrocht, een cosmetisch iets. Alleen in het geval dat het onduidelijk is of je nou een onderneming hebt, of dat je een (wél of níet veredelde) "zzp/freelancer" bent, kan het voor de opdrachtgever een zekere duidelijkheid geven hoe te handelen m.b.t. betalingen (“is het loon?”, “mag ik zomaar de factuur betalen?” etc). Ik zou zelf ook nooit iemand om een VAR vragen. Mocht ik iemand in willen huren, maar ik twijfel over of die persoon nou werkelijk een ondernemer is (dus ik ben bang dat ik als bedrijf achteraf voor van-alles-en-nog-wat op mag draaien), dan huur ik toch iemand anders in (een ‘echt’ bedrijf dus). Ik begrijp dat TS een adviseur is die zich voornamelijk bezig houdt met cliënten in het buitenland. In mijn optiek zonde van de tijd om dan met VAR aanvragen bezig te zijn. Nogmaals: mijn mening (ruim vijftien jaar actief als adviseur en ondernemer, zónder VAR wel te verstaan). Ieder z'n eigen mening.

http://www.belastingdienst.nl/zakelijk/loonheffingen/lb22_wonen_werken_buitenland/lb22_wonen_werken_buitenland-02.html

Klein aanvullinkje: Als de auto voor de BTW tot het privé-vermogen behoort, en je dus (t/m 30-06-2011) gebruik maakte van de ‘75%-regeling’ inzake BTW op ‘gebruik en onderhoud’, dan kon je géén BTW terugvragen voor ‘in de auto verwerkte bestanddelen’ zoals een nieuwe uitlaat, voorruit etc.

Nee, dat klopt.

Vind je dat handig? Contant betalen in deze situatie. Zou ik niet doen. Het is toch makkelijker achteraf om te laten zien dat en aan wie je betaald hebt als het op een bankafschrift staat vermeld.

Kosten van relatiegeschenken zijn representatiekosten. Maar representatiekosten hoeven geen relatiegeschenken te zijn. Vergelijking: Kosten van treinkaartjes zijn reiskosten. Reiskosten hoeven geen treinkaartjes te zijn.

Ja, als het je een aanzienlijk bedrag scheelt om de korting te splitsen (i.p.v. tegen 6% te crediteren), dan is dat wel het beste voor je. Ook is het meer werk (maar daar verdien je dan aan). Dan zou ik dat ook zeker zo doen. Je kan natuurlijk allerlei kortingsregelingen bedenken, ook voor alléén 19%-producten bijvoorbeeld. Maar je kan niet zeggen ”iedereen die voor 1000 euro koopt krijgt 100 euro korting” en vervolgens 19% van de korting aftrekken van de 990 euro aan 6%-omzet en de 10 euro aan 19%-omzet die er misschien geweest is voor die klant. Dat was wat ik bedoelde.