ODS1001

Interessante zaak. Ik heb de Tekst & Commentaar eens doorgelezen en wat gezocht in databanken, maar kwam niets tegen wat erop wijst dat het gebruik van het woord 'unie' in een handelsnaam misleidend of verwarrend is. Sterker nog: even googelen en je vindt vele bedrijven, van een notariskantoor tot een groothandel, met het woord 'unie' in de handelsnaam. Dat noem ik niet meer "even erdoor glippen". Kennelijk was het voeren van het woord 'unie' in de naam nooit een probleem voor de KvK. In een juridische procedure tegen de KvK geef ik je daarom redelijk wat kans.

Als ik de berichten in de media lees, dan hoef je je om Griekse belastingheffing helemaal niet druk te maken. ;D Of zullen ze wel streng kijken naar buitenlanders? Over de mensen die zich afvragen waarom het zo'n omslachtig BTW-systeem is: het is al heel wat dat er een Europees BTW-systeem is. Uitgangspunt in de EU is immers nog altijd fiscale soevereiniteit van de lidstaten. Waarom de drempelbedragen voor registratie zo verschillen, weet ik niet. Als ik een keer wat meer tijd heb, ga ik het opzoeken. Ik kan me in ieder geval niet voorstellen dat deze bedragen afhangen van het aantal inwoners.

Helemaal juist. Toch is de vraag of een Nederlandse rechtsvorm niet goed genoeg is een hele billijke waarbij het jammer (maar vanwege de misbruik en het bestaan van schimmige registratiekantoortjes begrijpelijk) is dat je als ondernemer direct 'verdacht' bent als je je die vraag stelt. De reden is simpel: een Nederlandse rechtsvorm is soms gewoon niet goed genoeg. Net zoals Nederland concurreert met andere landen op het gebied van belastingwetgeving (denk aan tariefsverlaging*), zo concurreert NL ook op het gebied van ondernemingsrecht, maar niet goed genoeg. Het VK heeft als angelsaksisch land vaak wat meer oog voor de belangen van de echte ondernemer. Ik juich de concurrentie van harte toe. * vanwege een gelijktijdige grondslagverbreding vaak een sigaar uit eigen doos

Ik denk dat hier cruciaal is op wiens naam jij het product verkoopt: je eigen naam of die van de klant?

Wat Norbert Bakker schrijft, is zeker juist, maar naar mijn idee kleeft aan een LLP een heel wat positievere connotatie dan aan een Ltd. Het feit dat een aantal vooraanstaande bedrijven uit een wat chiquere sector (advocatuur, accountancy) de LLP-rechtsvorm gebruiken, draagt hier natuurlijk aan bij. Ik zou het als TS toch zeker in overweging nemen.

Het merendeel van de mensen gebruikt een computer alleen voor internet, e-mail en tekstverwerking. Daarvoor heb je geen computer nodig van honderden euro's.

Veel interessanter is waarom er nee gezegd wordt. 1. Rationeel: doelbewust, berekenend. Zoals in bovenstaande voorbeelden om angst en paniek te voorkomen opdat geen nog grotere schade ontstaat. 2. Irrationeel: uit naieviteit, uit de waarheid niet onder ogen willen zien, uit niet goed het overzicht hebben. Hier noem je jammer genoeg geen voorbeelden van terwijl deze groep op macro-schaal juist de meest gevaarlijke kan zijn. Een voorbeeld is het ontkennen van veel mensen dat hun huis minder waard is dan het bedrag dat ze ervoor vragen. Het gevolg is een woningmarkt die op slot zit. Hier tegenaan ligt cognitieve dissonantie cognitieve dissonantiedat ook zijn toepassing vindt in de marketing. Boeiend!

Wat een bluf van het "bemiddelingsbureau"! Ze stellen jou in gebreke terwijl ze zelf eerst weigeren schriftelijk te bevestigen dat er sprake is van een overeenkomst. Daar weet een rechter denk ik wel raad mee. Die zal eerst vaststellen dat er sprake is van een overeenkomst (dat blijkt namelijk uit veel zaken en ook uit de ingebreke stelling) en vervolgens zal de rechter (denk ik) vaststellen dat jij rechtmatig de overeenkomst hebt opgezegd omdat jij telkens maar geen bevestiging kreeg. Klein probleempunt hier is dat jij niet de formele route hebt behandeld om de overeenkomst te ontbinden, maar ik kan me goed voorstellen dat een rechter daar in dit geval begrip voor heeft omdat jouw opdrachtgever het bestaan van deze overeenkomst steeds in het ongewisse heeft gelaten. En dan de schade die jij zou moeten betalen: in beginsel gaan bij een vervolgovereenkomst alle bepalingen van de vorige overeenkomst mee over. Dat zal de rechter ook wel vaststellen, maar hij zal (denk ik) vervolgens de toepassing van deze bepalingen onredelijk vinden ook al weer vanwege het niet willen bevestigen van de overeenkomst door jouw opdrachtgever. Wellicht dat een ander er anders over denkt. Ik heb geen artikelen en jurisprudentie opgezocht. Bovenstaande is het eerste wat mijn rechtsgevoel mij zegt.

Daar had de rechter in dit geval toch al uitspraak over gedaan? Zie openingspost.

De Wet MOT en de WID zijn inmiddels (2011) vervangen. Tegenwoordig kennen we de Wwft (Wet ter voorkoming van witwassen en financieren terrorisme). Vindplaats: http://wetten.overheid.nl/BWBR0024282/geldigheidsdatum_07-05-2011 In deze thread worden(drempel)bedragen (bijv. 10.000 euro) aangehaald. De nieuwe wet maakt nauwelijks meer gebruik van drempelbedragen. Het gaat echter steeds om het vermoeden dat er sprake kan zijn van witwassen en financieren van terrorisme. Is er sprake van een vermoeden, dan kan dit gemeld worden bij de FUI (Financial Intelligence Unit) van de KLPD: http://www.fiu-nederland.nl/ Wat betreft banken: banken controleren wel degelijk en veel grondiger dan mensen (en menig bankmedewerker) vermoeden. Nederlandse banken gebruiken bijvoorbeeld het "Behavior Detection Platform" van het bedrijf Mantas (tegenwoordig Oracle). En dat gaat ver, heel ver. Wees niet verbaasd als alles op dit forum ook door dit platform geanalyseerd wordt...... Meer weten? http://www.scribd.com/doc/7291483/Behavior-Detection Je hoeft de bank niet te waarschuwen. Worden er niet vaker zulke bedragen overgemaakt op jouw rekening? Dan zal de afdeling compliance van jouw bank deze transactie onderzoeken. Je hebt hierbij de kans dat je zelf wordt opgebeld door de bank om te vragen waar het geld vandaan komt. Vervolgens zal de bank een afweging maken of hier sprake is van een vermoeden van witwassen of niet (of misschien blijkt uit het Behaviour Detection Platform van de bank wel dat de zoon van een koerier van Osama Bin Laden een Facebook 'vriend' van je is). Indien ja, dan zullen ze de transactie doorgeven aan de FIU. Dit gebeurd echter pas nadat jij het geld al hebt ontvangen.

Hallo Tiptop, De term "bemiddelingsbureau" is wat ongelukkig. Wat ik namelijk begrijp is dat jij steeds werkt voor dit bureau en niet rechtstreeks voor de uiteindelijke opdrachtgever. Jij had dus een overeenkomst met het "bemiddelingsbureau" tot en met 31 maart en voor na die tijd is mondeling een nieuwe overeenkomst tot stand gekomen. Jij bent deze overeenkomst nagekomen (jij hebt immers gewerkt) en het "bemiddelingsbureau" niet, want dat weigert jou te betalen. In beginsel staat de uiteindelijke opdrachtgever buiten deze overeenkomst en is de ongeldige overeenkomst tussen deze opdrachtgever en het "bemiddelingsbureau" geheel niet jouw risico. Dit is alleen anders als expliciet is afgesproken dat hiervan wel sprake is. Waar het nu allemaal om draait is de bewijslast. Als jij kunt aantonen dat jij gewoon gewerkt hebt, dan zal een rechter het bestaan van een mondelinge overeenkomst al snel aannemen. Het "bemiddelingsbureau" zal dan moeten bewijzen dat er een beding was waarin staat dat de risico's ten aanzien van de uiteindelijke opdrachtgever bij jou liggen. Kan het "bemiddelingsbureau" dat? Met vriendelijke groet, Johan

Inderdaad. Als ondernemers moet je zeker niet teveel tijd stoppen in zulke theoretische exercities. De vraag doet me denken aan het verschil tussen ondernemers en managers.

Leuk dat je wat vertelt over het civiele recht en in het bijzonder boek 5 BW, maar wat heeft dit te maken met het fiscale recht waarnaar gevraagd wordt? Niets. Om op de vraag terug te komen: inrichtingskosten zijn fiscaal aftrekbaar als aan een aantal voorwaarden is voldaan (zie bijvoorbeeld https://www.higherlevel.nl/forum/index.php?board=49;action=display;threadid=10399). Als de inrichtingskosten in dit geval niet aftrekbaar zijn, waarom zou dat dan wel gelden voor een airco? Die behoort toch ook tot de inrichting? En ja, dat is heel zuur. Er is dan ook veel kritiek op de regeling voor werkruimtes in de eigen woning.

Wat ik uit het verhaal proef is dat de VOF afhankelijk is van degene die ergens anders blijft werken omdat deze persoon noodzakelijke (zo je wilt kritische) kennis inbrengt. Dat gegeven zorgt er in mijn ogen al voor dat de andere twee niet teveel kunnen eisen (zeker geen 40-40-20). De verdeling van de tijd (verkoop 2x fulltime + ontwikkeling parttime) komt mij ook vreemd over op het eerste gezicht.

Hier vind je de cijfers van Schindler (liften): http://www.schindler.com/group-index/group-kg-ir/group-kg-ir-results-2010.htm

Je loopt inderdaad wat meer risico, maar of sprake is van 'normaal vermogensbeheer' hangt niet af van de aankoop, maar van het doel van de aankoop en de feitelijke handelingen die je vervolgens verricht. Zoals Odeon terecht stelt, als je gaat handelen in woningen, en de woning dus gekocht is om weer verkocht te worden, dan is er geen sprake van vermogensbeheer maar wordt de woning aangemerkt als voorraad. In deze thread kun je er meer over lezen: https://www.higherlevel.nl/forum/index.php?board=49;action=display;threadid=16971

edit

Als uit afspraken met je leverancier niet anders blijkt, mag je de voorraad verkopen op Marktplaats.nl. Fiscaal gezien zit de voorraad bij verkoop via Marktplaats.nl nog steeds in je ondernemingsvermogen (box 1) en niet in box 3. Pas als je de gehele staking hebt afgewikkeld, is je onderneming ook gestaakt voor de inkomstenbelasting (nuances zijn mogelijk, maar dat gaat voor hier nu te ver). Ook zul je nog steeds BTW moeten afdragen over de verkopen omdat je met verkoop via Marktplaats.nl nog steeds deelneemt aan het economische verkeer en je daarom nog steeds gezien wordt als ondernemer voor de omzetbelasting.

Voor wat jij wilt doen, heb je een vergunning nodig. Zie www.afm.nl en www.dnb.nl

En hier ben ik het weer niet helemaal mee eens. ;D Uitgangspunt blijft het Nederlandse recht waarbij op grond van het belastingverdrag NL-ES een voorkoming dubbele belastingheffing is. De vraag is, wat voor voorkoming het is. Bij een objectvrijstelling is het duidelijk: het og wordt domweg niet meegeteld en dan maakt het dus niet uit of er sprake is van heffing in box 1 of box 3. Dit lijkt mij te verwachten, maar stel voor dat er een andere methode van toepassing is verklaard door het verdrag, bijvoorbeeld aftrek van in Spanje betaalde belasting. Dan blijft er wellicht in box 1 nog wat over om te betalen aan de Nederlandse belastingdienst.

Een goede belegger/verhuurder voert een strikt diversiteitsbeleid en daaraan is vaak een huurkorting verbonden voor winkels die een lagere winst/m2 behalen maar wel zorgen voor een aantrekkelijker winkelcentrum. Onder andere Corio werkt op deze wijze in een aantal winkelcentra. Dat hangt helemaal af van wat jouw voorcalculatie is en in hoeverre deze realistisch is. Ik zou vergelijkingsmateriaal gaan zoeken. Bijvoorbeeld bij de kamer van koophandel. Wat ik bewonder is dat jij echt iets wilt maar tegelijkertijd ook kritisch en realistisch blijft (Komt het allemaal wel uit?). Dat is een voorwaarde voor uiteindelijk succes (op de korte of op de lange termijn). :)

Je zal hierover goede afspraken moeten maken met de opdrachtgever, omdat het risico van ziek zijn al vrij stel bij jou neergelegd wordt. Zie bijvoorbeeld onderstaande uitspraak. Van Dijk, Warner-Gorter, De Vries Wetingang: BW art. 6:74; BW art. 6:75 Essentie Toerekenbare tekortkoming oogarts. Samenvatting Hoewel er geen sprake is van een verwijtbare nalatigheid van de arts, wordt de mislukking van de operatie aan hem toegerekend. Partijen A.A. Dekker, te Emmeloord, eiseres, proc. mr. H. de Hek, tegen J.A. Siersema, te Kampen, gedaagde, proc. mr. C.M.G. Vermeulen, adv. mr. J. Meyst-Michels te Rotterdam. (…) 1.1 Eiseres heeft zich in de loop van 1988 in verband met staar aan het rechteroog onder behandeling gesteld van gedaagde, die als oogarts verbonden was aan het Dokter J.H. Jansenziekenhuis te Emmeloord. Op 8 nov. 1988 werd eiseres door gedaagde geopereerd in bovenvermeld ziekenhuis. Het betrof een lensextractie met inplantlens aan het rechteroog. Aanvankelijk verliep de operatie normaal, maar toen de lens (een claw-lens) in de voorste oogkamer was, werd gedaagde plotseling duizelig. Hij werd overvallen door een flauwte, die hem noodzaakte de operatie enige tijd te onderbreken. Na een tijdspanne van vijftien tot twintig minuten heeft gedaagde de operatie afgemaakt. Hij heeft de kunstlens, die gedurende die periode in de lege voorste oogkamer had gelegen, met onzekere handen gefixeerd. De wond werd slordig gehecht. 1.2 Eiseres heeft een hersteloperatie ondergaan, uitgevoerd door Dr. Worst. Deze heeft steunstangen aangebracht ter ondersteuning van claw-lens. 1.3 Uit een oogheelkundig onderzoek, verricht door Prof. dr. G.M. Bleeker, waarvan op 8 juli 1989 rapport is uitgebracht ten behoeve van Knight Schippers assuradeuren, blijkt kortgezegd het volgende: Het cornea endotheel is beschadigd, waarschijnlijk doordat de kunstlens tegen de achterzijde van het hoornvlies heeft gelegen. De beeldvorming van het rechteroog is gestoord. Eiseres heeft last van schitterende lichteffecten in het rechteroog, terwijl de gezichtsscherpte bedroevend genoemd mag worden. Het rechteroog stoort bovendien de goede beeldvorming van het linkeroog. Prof. Bleeker wijt de schadelijke effecten aan het gezichtsvermogen aan het mislukken van de operatie op 8 november 1988. Er bestaat geen reden om aan te nemen dat de operatie slecht zou zijn afgelopen wanneer geen plotselinge uitval van de oogarts was opgetreden, aldus rapporteur. Standpunt eiseres 2 Eiseres stelt gedaagde aansprakelijk voor de door haar geleden schade zowel materieel als immaterieel. (…) Standpunt gedaagde 3 Gedaagde ontkent aansprakelijk te zijn voor de gevolgen van het mislukken van de oogoperatie, nu in casu geen sprake is van verwijtbare nalatigheid. (…) Beoordeling van het geschil 4 Kernpunt van het geschil tussen partijen is de vraag of de schadelijke gevolgen van de oogoperatie van eiseres aan gedaagde dienen te worden toegerekend, dan wel een beroep op overmacht dient te worden gehonoreerd. (…) 4.2 Het feit dat prof. Bleeker in zijn rapport tot de conclusie komt dat in casu geen sprake is van verwijtbare nalatigheid aan de kant van gedaagde impliceert naar het oordeel van de rechtbank nog niet dat de handelwijze van gedaagde hem rechtens niet zou kunnen worden toegerekend. Al dient te worden toegegeven dat menselijkerwijs aan gedaagde bezwaarlijk een verwijt kan worden gemaakt van zijn gedragingen in de onderhavige situatie, toch dient in aanmerking te worden genomen dat de mislukking van de door hem uitgevoerde oogoperatie te wijten is aan bijzondere omstandigheden die geheel aan zijn kant zijn opgetreden. Er is gesteld noch gebleken dat er enige omstandigheid in de gesteldheid van eiseres aanwezig was, die tot de schadelijke effecten aan het gezichtsvermogen kan hebben bijgedragen. De vraag is derhalve aan de orde in hoeverre een specifieke risicofactor, opgetreden in de persoon van de behandelend medicus, een beperking vormt op de werking van het begrip overmacht, waarop gedaagde een beroep doet. Naar het oordeel van de rechtbank is in het onderhavige geval sprake van een zodanige bijzondere omstandigheid (een flauwte), opgetreden aan de zijde van de medicus tijdens zijn beroepsuitoefening, dat de gevolgen daarvan naar in het verkeer geldende opvattingen voor zijn rekening dienen te komen. Immers bedacht dient te worden dat zich een bijzondere situatie van tegenspoed kan voordoen, waaraan de medicus weliswaar geen schuld heeft, maar die hem desalniettemin niet behoort te ontheffen van zijn aansprakelijkheid tegenover anderen, jegens wie hij tengevolge van die tegenspoed in gebreke is gebleven een behoorlijke prestatie te verrichten (zie ook Langemeijer: De gerechtigheid in ons burgerlijk vermogensrecht, p. 74 e.v. en NBW de art. 6:74 en 75). De rechtbank acht het dan ook redelijk dat gedaagde aansprakelijk is voor de schadelijke gevolgen van de mislukking van de oogoperatie.

Dat moet de overeenkomst dus wel nog specifiek beëindigd zijn (gaat niet automatisch bij het stoppen van de werkzaamheden). Dat kun je niet opmaken uit wat hier gegeven is. Misschien is er nog wel een bepaling die zegt dat de overeenkomst automatisch eindigt als de opdracht is afgewerkt. Hoe dan ook blijft het allemaal onduidelijk en vaag en dat doet vermoeden dat de tussenpartij een amateuristische club is.

Ik neem aan dat de menu's van je Duitse concurrenten simpel zijn (Schnitzel, wat groene en wat aardappels). Zet daar jouw (eenvoudige) Thaise menu's tegenover voor dezelfde prijs. Het verschil tussen jou en je concurrentie is nu namelijk te groot in zowel prijs als ingewikkeldheid/omvang menu. Kom dan niet aanzetten met loempia's of kipnuggets maar met een echt, eenvoudig doch volledig menu. Bij Eazie (www.eazie.nl) kan het, dus ook bij jou met een beetje creativiteit. Wil je toch het onderscheid in prijs en menu's behouden, maak dan ook echt het verschil en verbouw je zaak om tot een echte Thaise (eet)tempel. Juist de beleving in combinatie met de wat ingewikkeldere menu's zorgt er dan voor dat mensen in je zaak komen en bereid zijn meer te betalen. Althans, in NL en in vele andere landen.......

Brazilie is booming. Wat wil je daar precies gaan doen?