RT....

ik zou hem t voordeel van de twijfel geven. Hij vraagt alleen maar waar en hoe hij investeerders kan vinden. Hij vraagt niemand om zelf te investeren.

Dat zou dan Van den Tempel wezen, en de rakkers van de SDAP. Tja, blijkbaar is er gemeend dat ook afgesproken moet kunnen worden dat er maximumsalarissen (of andere afspraken) gelden. Overigens, als je werknemer laten we zeggen 100k verdient, maar je wilt het salaris minderen, dan zou je zomaar eens blij kunnen worden van een standaard CAO als daarin andere (lagere) salarisafspraken staan. Afgezien van het feit dat het om de werkzaamheden gaat en niet om de naam, heb je natuurlijk kans dat er geen onderscheid wordt gemaakt naar functies, maar de cao geldt voor alle werknemers. Er is ook niet gezegd dat je geen concurrentievoordeel meer mag behalen, alleen dat je dat voordeel niet mag behalen door hogere salarissen te betalen, daar waar anderen dat niet mogen. Neelie heeft het volgens mij al druk genoeg. Onze buren uit het oosten hebben er ook niet zo'n goede ervaringen mee (gehad). :) houdoe! ;)

Tja, daar zullen dan wel politieke of economische argumenten aan ten grondslag liggen? Neem de bankensector als voorbeeld: om idiote salarishuizen te voorkomen (kun je het mee eens zijn of niet) zou een standaard cao een argument kunnen zijn. Of dat daadwerkelijk nut heeft of het alleen symboolpolitiek is, is een andere vraag natuurlijk.

Ik zou daar als werknemer dan toch niet helemaal gerust op zijn, aangezien die afspraak nietig is en jij als werkgever het teveel betaalde salaris als onverschuldigd kunt terugvorderen. (De praktijk zal wellicht weerbarstiger zijn, maar toch) In het verlengde daarvan vraag ik me even hardop af of een concurrent jou zou kunnen aanspreken op grond van bv. onrechtmatige daad. Door het overtreden van de standaard CAO tracht je immers je concurrentiepositie te verbeteren, ten koste van andere ondernemers die zich wel netjes houden (en moeten houden) en de CAO. Het antwoord weet ik niet, maar wellicht voer voor gedachte...

Niet als het een standaard CAO is... Lijkt me sterk. Als ik een groepje mensen in dienst heb die wezenlijk beter zijn in hun vak dan gemiddeld, dan zou ik ze niet wezenlijk meer mogen betalen? Dacht 't toch niet..... Dacht 't toch wel. Je zou ze natuurlijk een ander functieprofiel kunnen geven waardoor ze hoger kunnen worden ingeschaald, of eventueel buiten het bereik van de CAO vallen. Maar anders mag je niet afwijken van de standaard CAO...in theorie ::)

Niet als het een standaard CAO is...

Jorrit, Uit het faillissementsverslag blijkt dat er sprake is van een negatieve boedel. Bovendien heeft de fiscus een flinke preferente vordering, terwijl jouw vordering (naar wat ik kan opmaken) een concurrente vordering is. Dat houdt in dat de fiscus zich als eerste kunnen verhalen op enig actief dat in de boedel zit, na omslag van de faillissementskosten (salaris curator etc). De schikking die de curator heeft getroffen ziet op de schuld van de bestuurder (in persoon) aan de failliet. De curator schrijft in het verslag inderdaad dat hij vermoedt dat er sprake is van wanbestuur, maar daar zou ik niet te zwaar aan tillen. In slechts enkele gevallen zal de curator hier iets mee (kunnen) doen, en veelal wordt dit ‘argument’ ingezet om een schikking af te dwingen. Daarbij moet je je realiseren dat een eventuele opbrengst van een dergelijke procedure of schikking in de boedel vloeit. Na aftrek van de faillissementskosten, gaat het restant naar de preferente schuldeiser(s) en als er dan nog iets overblijft komt jij als concurrent crediteur pas aan de beurt. Iets dat vrijwel nooit het geval is. Linksom of rechtsom, jij zult er niets mee opschieten als de curator wel een procedure start of een hogere schikking treft. De mogelijkheid die je dan nog zou resten is om de bestuurder aansprakelijk te stellen op grond van onrechtmatige daad. Wil dit slagen, dan moet de bestuurder een voldoende ernstig persoonlijk verwijt gemaakt kunnen worden. Denk bijvoorbeeld aan de situatie dat een bestuurder nog een nieuwe schuld aangaat, terwijl hij weet dat de vennootschap die schuld nooit zal kunnen betalen (de Beklamel-norm). Dat is een zeer lastige hobbel om te nemen (een BV-vorm biedt niet voor niets bescherming aan haar bestuurders). Of daar in dit faillissement sprake van is kan alleen beoordeeld worden met een uitgebreide kennis van het dossier, iets dat je over moet laten aan een specialist. Helaas kan ik er niet meer van maken. Het is erg vervelend en onrechtvaardig dat zo iemand er zo makkelijk af komt, maar dat staat los van de vraag of jij de vordering van de werkmij op hem kunt verhalen. Het antwoord op die vraag is doorgaans 'nee', en anders zal het waarschijnlijk nog lastig blijken je gelijk te krijgen…en te verhalen. Wellicht dat andere leden hier nog mogelijkheden zien! In ieder geval heel veel succes en sterkte met het verdere verloop.

Ik weet niet precies van de hoed en de rand, maar ik heb altijd begrepen dat alleen deelnemers van een gesprek dat gesprek (zonder vermelding) mogen opnemen. Dat zou dus de telefonist(e) zijn (en mijn klant). Ben er niet zeker van dat dit gesprek vervolgens ook met derden (ik dus) gedeeld mag worden zonder dat mijn klant daarvan op de hoogte is. Dat het nummer 'van mij' is doet daar volgens mij niets aan af. Ik zal dus als organisatie mijn klanten vooraf moeten informeren dat gesprekken worden opgenomen en organisatie-breed gedeeld kunnen worden. Dat kan vooraf aan het gesprek, maar ik meen zelfs ook via algemene voorwaarden of een melding op mijn eigen website (bij voorkeur bij mijn contactgegevens). Dit is althans zoals ik het altijd begrepen heb, maar kan er naast zitten (dan hoor ik dat graag).

Men betaalt per gesprek (achteraf), is er dan ook een mogelijkheid dat ik, als gebruiker, gewaarschuwd wordt als de kosten boven een bepaald bedrag uitkomen? Je schrijft dat telefoongesprekken worden opgenomen. Wordt dit bij aanvang van het gesprek ook vermeld met daarbij ook de doeleinden van de opname?

Het is mij niet helemaal duidelijk ten aanzien van welke schuld het akkoord van 10k is gesloten. Hebben we het over een faillissementsakkoord in de zin van art. 138 Fw? Of betreft het een akkoord tussen de curator en bestuurder, opdat de curator de bestuurder verder niet aansprakelijk zal stellen? Aangezien je aangeeft dat de bestuurder door de curator is aangesproken, ga ik even uit van dat laatste. Dat doet ook vermoeden dat het faillissement nog niet is afgewikkeld (althans, dat kan ik uit je bericht niet afleiden), wat is hierover de laatste stand van zaken? Vermoedelijk is er bij de failliet (zoals 'gebruikelijk') niets meer te halen, dus kun je naar je 50k fluiten, maar dat kan de curator je snel genoeg vertellen. Zonder verdere info is het niet doenlijk om te bepalen of je de bestuurder nog in privé kunt aanspreken.

Verschillende cijfers niet nee, maar vind het wel vreemd dat de verschillen zo groot zijn. Als het marktaandeel IE volgens Nms rond de 50% ligt, dan zou je dat in bepaalde mate ook moeten terugzien in het aantal pageviews op die 3 miljoen pagina's van Statcounter en visa versa (althans, dat zou ik als leek verwachten). Kan me overigens niet aan de indruk onttrekken dat de methode van Netmarketshare iets zuiverder is.

Iemand die kan verklaren waarom inderdaad via Statcounter de marktpositie van IE in de maand november 2013 op 22.1% ligt en als ik Netmarketshare moet geloven, het percentage ruim boven de 50 ligt?

Je hebt door dat je op een topic reageert van dik 3,5 jaar oud?

Je kunt het altijd vragen natuurlijk, misschien staat er alleen maar oud spul in en weegt dat niet op tegen de kosten van leegstand, wie weet. Maar je moet het inderdaad zo bekijken: als de verhuurder/verkoper alleen wilt verhuren incl overname van de inventaris, en jij wilt de inventaris niet, dan zal hij (dus) niet aan jou willen verhuren/verkopen. Ik zou zeggen, ga eens met de makelaar in overleg wat de opties zijn, maar verwacht er niet teveel van.

@Nico, TS zegt dat zijn geldschieter geen aandeelhouder wordt, (dus) niet meedeelt in de winst en een aflossingsperiode is afgesproken. Vervolgens zegt Saveco: M.i. was TS duidelijk genoeg in zijn openingspost dat dit niet het geval is...maar kan het verkeerd lezen natuurlijk.

Het bestuur wordt gekozen door de aandeelhouders, dus hoezo kom je aan een verdeling van 50-50 bij drie aandeelhouders?

@Saveco: Heb je de openingspost gelezen?

Hoe is het hier trouwens nog mee afgelopen?... ::) [mod edit: bericht uit andere recente vraag met dit topic samengevoegd: nieuwe vraag is op zichzelf duidelijk]

Mocht je de mail nog niet gestuurd hebben, dan zou ik de laatste twee zinnen vervangen door: 'Tot betaling van de door u gestuurde factuur zullen wij zonder verdere onderbouwing dan ook niet overgaan. Mocht een onderbouwing ten aanzien van (de hoogte van) de factuur achterwege blijven, dan zien wij een gerechtelijke procedure (of: een dagvaarding) met vertrouwen tegemoet.'

Ik denk dat die 'schuldbekentenis' je niet veel kwaad zal doen. Ben toch wel benieuwd om wat voor 'n bedrag we hier praten...

Ja of je reageert gewoon niet op de factuur. Lijkt me allemaal nogal verspilde moeite.

Ja je kunt natuurlijk prima 'echt' werk doen (want een techneut die op knopjes drukt werkt natuurlijk niet echt). Maar je moet vooral doen wat je leuk vindt en waar je uitdaging in ziet, en niet iedereen ziet nu eenmaal genoeg uitdaging in het sjouwen van podiumstukken. En daarnaast, het inkomen van een loodgieter blijft natuurlijk ook maar gebaseerd op vraag en aanbod, dus voor hen te hopen dat er lekker veel mensen gaan studeren :P

Ter aanvulling: zie deze post in het Voorstel-draadje: Misschien kun je eens contact opnemen met Ernst-Jan

En ook al zou je juridisch misschien in de fout zijn gegaan, bekijk het eens van de praktische kant. Gaat die Duitser zover om hier in Nederland te procederen om zijn rekening betaald te krijgen? Lijkt me onwaarschijnlijk.

Uiteraard, maar dan heb je meestal wel een idee wat de job inhoudt. En misschien weet je dat ook, dan heb ik niks gezegd. Maar ik kreeg uit je verhaal het idee dat je het wel fijn vond om af en toe eens rond te kunnen karren tijdens je job. Dat is heel begrijpelijk, want het rondbrengen van zo'n pakje is waarschijnlijk een welkome onderbreking van je dagelijkse bezigheid. Maar als je iedere dag pakjes moet rondbrengen, de hele dag, je haast geen tijd hebt om een boterhammetje te eten en de dag erna die pakketjes er weer liggen, dan is het ineens een heel stuk minder relaxed. Dan zou het toch zonde zijn als je daar achter komt terwijl je je net in de schulden hebt gestoken. Misschien dat je eens een paar weekjes met iemand mee kunt rijden om te kijken of het je bevalt?