kuifje

Een US design patent heeft alleen effect in de US, kan je dus nooit storen in Europa. Je kunt zelf wel een Europees model aanvragen, je krijgt het ook, maar als je er een ander mee gaat afdreigen, kan hij het laten vernietigen omdat het niet nieuw was. Natuurlijk op voorwaarde dat het een 1 op 1 gelijk product is. Als het wel anders is, sta je sterker met je eigen model. Trouwens, als het wel hetzelfde is, zou ik proberen bij die Amerikaan, of gezamenlijk in te kopen. Zeker in de beginfase kun je nooit goedkoper sourcen. Je bent natuurlijk niet beschermd als je niet een van de wettelijke vormen van bescherming aanvraagt.

Als jij iets laat ontwikkelen dan bouw je in je contract het beste geheimhouding in je contract, of een clausule dat hij hetzelfde niet voor een ander ook ontwikkelt (maar wel goed definieren wat hetzelfde is en wat niet) Als jij iets laat ontwikkelen waar ook nog auteursrecht bij komt kijken, dan bouw je in je contract het beste een extra voorwaarde in: overdracht van het auteursrecht. Zo niet, dan loop je inderdaad een zeker risico. Ik vind dat normaal. We wonen in een vrij land, en ieder is binnen de wet vrij om economische activiteiten uit te voeren. Het wettelijke principe is nu eenmaal: alles mag, tenzij wettelijk verboden of contractueel uitgesloten. 'Maar het was mijn idee....', daar kom je niet ver mee. Dan had je zelf maar het idee moeten uitwerken, of voor door de wet voorziene beschermingsvormen moeten kiezen, of je contracten beter uitwerken.

Dit stemt overeen met hoe veel mensen het aanvoelen. Echter, wettelijk is dit incorrect. Er zijn maar een beperkt aantal intellectuele eigendomsrechten, en die moet je aanvragen (octrooi, model, merk, en nog een paar) <...> Dit stemt niet overeen met hoe de meeste mensen het aanvoelen en wat ze eerlijk vinden, maar like it or not, zo is de wet. Alleen het auteursrecht is anders, dat krijg je automatisch. <...> Hallo Kuifje, bedankt voor je reactie. Ik vroeg me alleen iets af, is auteursrecht alleen op toepassing op geschreven zaken ? Maar hoe zit het dan met een schema, ik had een klant die mijn resultaten als een soort 'kunst' zag...hij is zelf ook kunstenaar vandaar...niet iets wat ik van mezelf wil beweren he ;). En als ik even door redeneer, is dan hetgeen dat wordt ontworpen nav het schema dan ook niet weer iets unieks ??? Enfin, zat me dit gewoon af te vragen.... Maar als ik dus het verhaal goed begrijp is hetgeen dat ik aan mij klant geef gewoon van hem en mag hij mee doen wat hij wil...muv de software. Maar betekend dit dus ook dat alles aan hem moet overhandigen dus schema, PCB ontwerp stuklijsten etc. etc. ? Uiteraard is dit ook afhankelijk van wat er is afgesproken met de desbetreffende klant. Ik hoor graag hoe je hier tegenaan kijkt. Auteursrecht is niet beperkt tot geschreven zaken, ook op een beeld, of een melodietje zit auteursrecht. Een schema... dan ben je de grenzen van de wet aan het opzoeken. De visuele vormgeving van het schema wel, de keuze om bepaalde elementen wel of niet op te nemen en hoe de elementen ten opzichte van elkaar te plaatsen: is niet zeker, is afhankelijk van de precieze situatie. Inderdaad, zoals ik de situatie inschat mag de klant ermee doen wat hij wil, behalve de software kopieren, daarvoor moet hij een afzonderlijke deal met jou sluiten, of software met dezelfde functionaliteit opnieuw laten ontwikkelen. 'is hetgeen dat ik aan mij klant geef gewoon van hem' vind ik wat moeilijk te interpreteren. De fysieke toestellen zijn van hem. De software is van jou, daar heeft hij slechts een gebruiksrecht op. Een achterliggend concept is van niemand, niet van jou en niet van hem. Wat je moet leveren is wat contractueel afgesproken is.

Dit stemt overeen met hoe veel mensen het aanvoelen. Echter, wettelijk is dit incorrect. Er zijn maar een beperkt aantal intellectuele eigendomsrechten, en die moet je aanvragen (octrooi, model, merk, en nog een paar) Zo niet, dan mag een ander het ook maken. Het is niet automatisch exclusief van jou omdat jij er het eerste mee was, of er veel ontwikkelwerk in gestoken hebt, of als eerste het idee had; Dit stemt niet overeen met hoe de meeste mensen het aanvoelen en wat ze eerlijk vinden, maar like it or not, zo is de wet. Alleen het auteursrecht is anders, dat krijg je automatisch. Dat is dus alleen op het softwaredeel. Let op: dit is dan ook alleen op de software zelf. Als een ander andere software maakt met dezelfde functionaliteit, maar jou niet direct kopieert, mag dat zonder probleem. Je bescherming is dus dun. Het enige recht dat je hebt is je auteursrecht. Echter, ook het idee, concept, waarmee je opdrachtgever bij je kwam, is (waarschijnlijk) niet beschermd door hem, dus hij heeft ook niets waarmee hij jou kan dwarszitten. Dus jij mag best buiten de opdrachtgever om nog 10000 stuks verkopen (tenzij je overeengekomen bent het auteursrecht aan hem over te dragen of een ander contract heb afgesloten met hem) Het zou best kunnen, zoals Hans opmerkt, dat de hardware, of de combinatie hardware/software door middel van een octrooi te beschermen is. Maar dat moet je dan wel aanvragen, en dat moet je dan ook doen voordat het product op de markt komt of op andere wijze publiek bekend wordt, anders kan het niet meer. Absolute nieuwheid is nu eenmaal een wettelijk vereiste voor een octrooi.

Zonder cynisch te willen doen, waar baseer je je op? Volgens mij is tweedehands niet van belang. Het enige dat bij mijn weten wettelijk telt is de toestemming van de merkhouder, en in de praktijk ook de schaalgrootte. Vaak zal tweedehands aan beide criteria voldoen, maar niet altijd.

Hans, Je hebt helemaal gelijk, ook met betrekking tot de psychologie van de kleine uitvinder, die kosten op kosten blijft stapelen om maar niet te hoeven toegeven dat het mislukt is. Ik ben octrooigemachtigde en zie dit soort zaken regelmatig. Ik moet dan ook wel even reageren op 'broddelwerk van de octrooigemachtigde'. Daar twijfel ik aan. Ik denk dat je een ander beeld hebt van wat een octrooigemachtigde doet of zou moeten doen dan de realiteit: Het is aan te raden een vooronderzoek naar de octrooieerbaarheid te doen. Maar een octrooigemachtigde doet meestal, tenzij expliciet gevraagd door de klant, geen vooronderzoek naar de octrooieerbaarheid: Redenen: kost veel, en die kosten wil de klant niet maken. Bovendien: De uitvinder kent de markt/industrie/technologie en is dus beter in staat te beoordelen of iets bijzonder is of niet. De uitvinder is dus de bestgeplaatste en eerstverantwoordelijke voor een dergelijk vooronderzoek. Hij kan dat uitbesteden aan zijn gemachtigde, maar dit gebeurt in de praktijk zelden. De octrooigemachtigde kan ook niet het businessbelang inschatten van een octrooi. Hij kent de markt niet, kent de productiekosten niet, kent de omzet en winstverwachtingen niet van de uitvinder/ondernemer, en kan niet inschatten of die realistisch zijn. Hij kent kortom het businessplan niet. En al zou het het wel kennen, hij is niet deskundig, en wordt meestal niet gevraagd, om er advies over te geven. Desalniettemin heb ik, en collega's, regelmatig het idee 'daar kan geen business inzitten'. Je deelt dan wel voorzichtig met de klant dat je aan het businessidee twijfelt, en daardoor ook aan het nut van een octrooiaanvraag, je legt hem nog eens goed uit hoe het octrooisysteem werkt, maar als de uitvinder vastbesloten is.... wat kun je dan doen? Het is zijn idee, zijn (proto)business, als hij erin gelooft en door wil gaan en denkt dat het zinvol is, dan kan de octrooigemachtigde toch niet anders dan meewerken? Het komt voor dat ik echt denk dat mensen hun geld wegsmijten door een octrooi aan te vragen, of een procedure niet te stoppen maar door te zetten. En ondanks dat het geld deels naar mij gaat doet me dat pijn. Maar als ze goed voorgelicht zijn, zijn ze vrij om hun eigen beslissingen te nemen. Ik vind ook dat veel mensen hun geld wegsmijten door een ferrari of het laatste model Iphone of een borstvergroting te kopen. Maar het zijn volwassen mensen, die hun eigen beslissingen mogen nemen, of anderen het daar nu wel of niet mee eens zijn. Octrooigemachtigden hebben wel een bepaalde verantwoordelijkheid om mensen tegen hun eigen stommiteiten te beschermen, maar die verantwoordelijkheid is niet eindeloos. Bovendien komt het ook voor dat een idee waarvan je dacht 'dat kan nooit iets worden', later toch succesvol wordt. Dan wordt je vanzelf terughoudender in het uiten van een negatieve mening over ideeen. Of iets een stommiteit is is dus meestal alleen achteraf in te schatten. Ook is het zo dat voor veel uitvinders/ondernemers het hebben van een octrooi (nuttig of niet) objectief wenselijk is om fiscale redenen, psychologische redenen, of om subsidies los te krijgen. Ook het hebben van (zelfs een zwakke) lopende octrooiaanvraag kan voor partijen objectief wenselijk zijn omdat het toch voor een bepaalde afschrikking van concurrentie zorgt. Wellicht heb je met een aantal octrooigemachtigden goede ervaringen. Maar dat zal vooral een gevolg zijn van je eigen bereidwilligheid om naar door de octrooigemachtigde geuite twijfel te luisteren, een bereidwilligheid die vele anderen niet hebben. Ik kan me het scenario van de uitvinders die je boven schetst levendig voorstellen. Meer dan waarschijnlijk zijn er legio signalen geweest dat de uitvinders op de verkeerde weg waren, maar hebben ze die gewoon niet willen zien. Dat is waarschijnlijker dan broddelwerk van de octrooigemachtigde. Je kunt die octrooigemachtigde toch niet verwijten dat hij niet wist dat die machine al bestond, als de deskundigen, namelijk de ondernemers die op die markt actief wilden zijn, dat niet eens wisten? Hoe moet ik weten welke smaken jam er op de markt zijn als Albert Heijn het niet weet? Als een patient van een arts doodgaat, is dat vrijwel altijd ondanks de goede zorgen van de arts, niet door een fout van de arts. Niemand heeft als eerste reactie 'broddelwerk van die arts'. Waarom hier wel?

Okay. Zondag op de sofa, een mening over alles. Ik haak af. :P Als je denkt dat het zo zit, heb je gelijk om af te haken. Zo zit het echter niet. Maar goed, vrije keuze.

Ja, en dan is het gekke dat de autoindustrie een prachtig product weet te leveren, hoogtechnologisch, veilig, lange levensduur, uitentreure getest,mooi design, veel individualiseringsmogelijkheden voor de klanten, werkt altijd. En dat voor een eigenlijk belachelijk laag bedrag. En de electronicaindustrie eigenlijk ook. Maar de fashion? Koop je schoenen van 200 euro en laten drie weken later de naden los, en nog een week later zijn de hakken versleten (dank U tommy H.) Koop je een shirt van 100 Euro, blijken de draden van de knoopjes niet goed vastgezet en moet je alle knoopjes opnieuw eraan naaien. Voor dat bedrag kon het er blijkbaar niet af om een kwaliteitsproduct te maken.

Ik heb blijkbaar toch iets losgemaakt met mijn vraag. Laat ik voorop stellen: ik heb ook de antwoorden niet,ik ben geen profeet of politicus. Maar er zitten gewoon een aantal dingen scheef in de huidige samenleving, en het draadje over de groothandelsprijzen is een typisch symptoom. Niet de oorzaak, ik wil niemand iets verwijten. Voor mij ligt de essentie van de economie nog altijd bij de productie van goederen en diensten. Die producent weet hoe hij iets moet maken, of het nu een Iphone of een sprekende pop of een spijkerbroek is. Die creeert iets. Die kan dat blijven doen. Die producten moeten natuurlijk bij de consument komen, en daar zit ook een kost aan. Daar speelt de handelaar/tussenpersoon een rol. Maar dat moet wel redelijk blijven. De tussenpersoon kan alleen bestaan bij de gratie van de producent. Maar een product dat in de winkel viereneenhalf maal zoveel moet kosten als de in inkoopprijs, en blijkbaar verdient de importeur nog niet zoveel als wenselijk zou zijn? Dan is er toch iets fundamenteel mis. En we vinden dit normaal. Dan is er nog veel meer mis in de samenleving, als je het mij vraagt. Je kunt stellen, enerzijds, zolang er aan verdiend wordt op legale wijze is er toch niets mis. Wat kan het schelen als een product voor tien maal zijn inkoopprijs verkocht wordt. Blijkbaar zijn er kopers die het willen betalen, en blijkbaar zijn er mensen die het voor die prijs willen maken. Goed toch? Dat is correct vanuit de ondernemer gezien, maar gewoon je kop in het zand steken als samenleving. Laten produceren in het verre oosten en door slimme marketing je landgenoten vier, vijf of tienmaal de waarde laten betalen is een kaartenhuis. De ondernemer ziet een mogelijkheid om winst te maken. Hij pakt die, prima. Hij wordt daar beter van, prima. En hij moet niet stilstaan bij de de negatieve gevolgen voor het systeem. Hij heeft het systeem niet gemaakt. Het is er en hij werkt binnen het systeem. Ik weet het allemaal wel. Maar maken we niet samen het systeem? En zijn we niet hard bezig een systeem te maken dat fundamentel instabiel is?

Blijkbaar ben ik de enige die hier iets vreemds ziet. Ik weet het, volledig off-topic, en zeker niet bedoeld als kritiek op de vraagsteller of reageerders, maar... We hebben hier een product dat geleverd wordt, inclusief winst voor de producent, voor 1.90. En dan doen we een beetje tovenarij met een aantal tussenpersonen, en dan is het product blijkaar ineens 8.95, dus vier en een half keer zoveel(!), waard. En we vinden dat allemaal maar normaal. Alsof de toegevoegde waarde van de tussenpersonen (winkelier, groothandel, importeur) groter is dan die van de bedenker en fabrikant en van het product. Dat is natuurlijk never nooit niet het geval. En dan vinden we het vreemd dat mensen traditionele winkels links laten liggen en naar webshops gaan. Ik weet wel dat al die tussenpersonen een goede verantwoording hebben voor hun marge, en op een individueeel niveau ondernemers zijn die winst willen maken, en ik weet wel dat er consumenten zijn die het kopen voor die prijs, maar neem eens een helicopter view. Vind je het dan nog steed normaal? Ik niet. Als ik business angel was kreeg geen een van de tussenhandelaren een investering omdat hun business model overduidelijk fundamenteel onhoudbaar is op de lange termijn. Er wordt op deze manier gewoon geen echte waarde gecreerd door onze economie, dat loopt slecht af.

Maar ook met de fiets, in de stad, heb je tijd nodig om naar je eerste klus van de dag te komen, om weer terug te komen naar je standplaats (thuis?) van je laatste klus, om van een klus naar een andere klus te komen, om een bijzonder onderdeel te gaan kopen. Ik schat dat je gemiddeld gemakkelijk een uur per dag onfactureerbaar onderweg bent. Dat is wel 40 euro misgelopen, 12,5 procent van een werkdag. Maar ja, als je daardoor blije klanten hebt die lachend je facturen betalen, is het dat misschien wel waard.

Zoals anderen ook al schrijven, je lijkt niet veel echt verkeerd te doen. Het kan misschien altijd beter, maar het fijne gevoel dat je eerlijk bent tegen je klanten en ze recht in de ogen kunt kijken is ook wat waard. Een ding vindt ik wel vreemd: Geen verplaatsingskosten, en dat verantwoordt je met 'ik heb een cargofiets terwijl anderen een bestelwagen hebben' De kosten van een verplaatsing zitten niet in de kosten van het voertuig, maar in de tijd die jij ermee verliest. Ik vindt een aanrekening van verplaatsingskosten dan ook niet meer dan terecht. Aan de andere kant begrijpen veel (particuliere)klanten dit waarschijnlijk niet. Alleen maar langskomen en kijken, dat hoeft toch niets te kosten? Je hebt toch niet gewerkt? Dat je per opdracht een uur, niet te factureren, onderweg bent, zien ze niet. Misschien toch eens overwegen?

Die mensen hebben het waarschijnlijk niet krap JUIST omdat ze altijd denken dat het krap hebben ;)

Ja je hebt gelijk sorry Voor octrooien is het wel correct. Als het de taak is van de werknemer om uitvindingen te doen, alleen dan, is een octooi automatisch voor de werkgever. Dit is vatbaar voor interpretatieverschillen, dus je neemt toch het beste een clausule op in het contract waarin je beiden erkent dat uitvindingen op terrrein XYZ worden beschouwd als onderdeel van het werk van de werknemer, en dus toekomend aan de werkgever. Zaak blijft: vergeet niet de overdracht tussen de werkbv en de IE BV

Bij software heb je het vooral over auteursrecht en octrooien als intellectuele eigendom. In principe ligt het eigendom daarvan bij de maker, dus de werknemer. Voor octrooien kun je dit in het contract voorzien dat dit overgedragen wordt van de werknemer naar de werkBV; Voorzie zo'n clausule in je contract, anders kan het zomaar zijn dat de uitvinding van de werknemer blijft. Voor auteursrecht weet ik het niet zeker, maar ik denk dat overdracht in een aparte akte moet gebeuren. Let in beide gevallen goed op: het moet dan ook nog eens van de werkBV naar de IE BV overgedragen worden. In het geval van een octrooi kan het tot vernietiging van het octrooi leiden als je een octrooi aanvraagt zonder dat je er recht op hebt, dus als de IE BV dat doet zonder dat ze de rechten op de uitvinding gekocht/gekregen heeft. En de uitvinder heeft het recht om genoemd te worden. Je mag hem dit recht NIET ontzeggen, en indienen met jezelf als uitvinder.

Dat zijn twee verschillende vragen. 1) Je kunt best een persoonsnaam als merk registreren: Hilfiger, Albert Heijn, en zo zijn er nog wel duizenden. Als je een alreeds bestaande merknaam registreert kan deze registratie vernietigd worden. Het is hierbij irrelevant hoe je zelf heet. 2) Je mag geen zaken doen onder een beschermde merknaam of een die daarop lijkt en die verwarring zou kunnen geven. Al heet je zelf Tommy Hilfiger, je mag geen kleding verkopen onder die naam, even aannemende dat dat inderdaad een geregistreerd merk is. Je zou misschien wel onder die naam benzine mogen verkopen, als het merk niet voor benzine is geregistreerd.

Ik citeer 'Backz een merknaam die digitale Trendy accessoires wil maken en verkopen' Als de merknaam het belangrijkste is, zoals je lijkt te stellen, registreer hem dan. Liever vandaag nog dan morgen. Anders kan een ander je voor zijn, en is al je mooie werk tot op heden mogelijk naar de maan. Eerst de merknaam, dan het websiteonderhoud, zou ik zeggen. Prioriteiten. In de tijd dat ik dit schrijf had ik hem al kunnen registreren voor een paar honderd euro en jou tot in lengte van dagen een licentie kunnen laten betalen. En het mooie is dan: hoe succesvoller jij wordt, hoe meer jij uitgeeft aan marketing, hoe waardevoller mijn merknaam wordt, en hoe meer je mij volgend jaar moet betalen.

Ik ben sceptisch, ik zie wekelijks mensen die denken dat ze iets fantastisch hebben bedacht, wat achteraf niet zo blijkt te zijn. Mijn beste advies is: Het gaat niet om het idee, maar om de uitwerking. Steek daar energie in. Facebook is groot geworden door de uitwerking, niet door het concept. Je kunt niet iets registreren onder het auteursrecht, je verkrijgt automatisch het auteursrecht, daar hoef je niets voor te doen. Je moet alleen wel later kunnen bewijzen dat jij de auteur bent. Je kunt een i-depot overwegen om later een bewijspositie te verbeteren, kost niet veel, een paar tientjes, maar je krijgt in ieder geval iets. Of het veel of weinig waard is zal later blijken. Het is wettelijk onmogelijk om een idee voor je zelf te reserveren. De technische of creatieve uitwerking ervan, ja dat gaat, maar het concept zelf: onmogelijk. De wet voorziet daar simpelweg niet in.

Het zou kunnen dat ze het woord als merk gedeponeerd hebben, en dat je geen artikelen of diensten onder die naam mag verkopen. Maar gewoon erover schrijven mag normaal gesproken gewoon. Ik zou graag de brief eens ziens.

Een goede leverancier kan je wel adviseren, als je beschrijft waar ze voor nodig zijn. Een dergelijke leverancier heeft waarschijnlijk ook een betere tracability in de keten en een betere kwaliteitscontrole. Maar een dergelijke service-gerichte leverancier moet ook zijn kosten dekken en zal dan waarschijnlijk bij de duurdere horen, en dan is het ook weer niet goed. Er zullen ongetwijfeld onkundige leveranciers zijn, en die kunnen goedkoop zijn. Als je eerlijk bent zult je ook moeten toegeven dat het er wel een beetje op lijkt dat je in de eerste ronde zelf ook niet wist dat er zoveel verschillen waren, en dat je dus je wensen waarschijnlijk niet volledig hebt gespecificeerd naar je leveranciers. Wat ik je in ieder geval kan aanraden bij dit soort producten: Nu je weet dat je een 5serie nodig hebt: zoek een leverancier zo veel mogelijk stroomopwaarts in de keten. Iedere tussenpartij vindt, terecht of onterecht, dat ze waarde toevoegen. Dus zoek op de websites van de primaire producenten wie hun nationale/europese importeurs zijn, en probeer daar zaken mee te doen. Misschien halen die hun neus op voor een order van 'slechts' een paar duizend Euro, misschien ook niet. In ieder geval kunnen ze je wel doorverwijzen naar diegene van hun directe klanten die je wel kan leveren.

Vergeet in de positie van de andere partij ook niet dat ze wellicht al advocaat- en andere kosten gemaakt hebben. Ik vind 4000 dan aan de magere kant. Maar uiteindelijk is dit een kwestie van onderhandelen. Maar wat Dennis ook al aangeeft: Als je tot een deal komt, zal het boter bij de vis zijn. Meteen betalen. Leg gewoon de situatie uit, dat je tot een compromis wilt komen, en vraag hun een voorstel. Twee tips: Een grote reden voor hen om een compromis te sluiten is de angst dat je failliet zult gaan en ze niets kunnen vangen, dus het schaadt je onderhandelingspositie als ze weten dat je coute-que-coute niet failliet wilt gaan. En zorg dat je met de juiste persoon daar praat, die inderdaad een dergelijke deal mag sluiten. Een ondergeschikte zal minder snel willen toegeven uit angst dat zijn baas hem dat kwalijk zal nemen.

Het is bijzonder om te zien hoe weinig geld bij de een tot positieve resultaten leidt, zie de kolom 'Geen subsidie hoera hoera 'van hans van den bergh, en bij anderen tot een blokkade-achtige toestand, bijna gebaseerd op idees fixes. Bekijk het eens met een helikopterview Wat is het ergste dat kan gebeuren? Dat je met een gelijkaardig marketingbudget een andere partij inschakelt, en dat dan de plattegrondenboer toch nog zijn plattegronden klaarkrijgt en jou vraagt om toch te betalen. Ja, dat zal dan je budget te boven gaan. Maar het heeft ook weer als voordeel dat je dubbel zoveel exposure krijgt. En het zal dan meer zijn dan verwacht, maar dat kan toch niet het einde van je bedrijf zijn? Maar realistisch, hoe groot is de kans hierop. Wel, ik schat dat je al 50% kans hebt, gezien het hele verhaal, dat die plattegrondenboer al niet meer actief is Indien hij nog wel actief is, betaal je voorlopig niet. Hij heeft je immers voorgelogen. Gezien de te late levering heb je geen interesse meer in de deal. 20% kans dat hij het daarbij laat. Zo, nog 40% kans over dat hij blijft aandringen. Wel, dan ga je eens onderhandelen tot je maar 30% hoeft te betalen. Hij heeft je immers voorgelogen en niet geleverd wat overeengekomen was. LIggen die plattegronden bij de gemeente: Nee, dus waarom zou je de volle pot betalen. 50% kans dat dat lukt. Als hij blijft aanhouden, betaal je niets, en heeft hij geen keus dan naar de rechter te gaan. 50% kans dat hij dat niet doet. Zo, nog 10% over. Hij gaat naar de rechter. Als je gelijk hebt in wat je zegt: 50% kan dat je wint, 50% dat hij wint. Kortom, aan het eind van al dit gereken, 5% kans dat je hem volledig moet betalen (en dan waarschijnlijk pas over twee jaar of zo), 20% kans dat je hem een sterk gereduceerd tarief moet betalen (en dan waarschijnlijk pas over 6-12 maanden), 75% kans dat je niets zal moeten betalen. Ondernemen is nu eenmaal risico's accepteren. En als je zal moeten betalen, deels of totaal, heb je in ieder geval je exposure gehad. Laat je niet verlammen door dit soort zaken, Focus op je onderneming, niet op een slechte leverancier (in het beste geval) of een oplichter (in het slechtste geval). Ga gewoon door, vergeet deze zaak, en manage die zaak pas als die weer zijn kop op steekt. Jij hebt het geld op zak, en voorlopig dus de touwtjes in handen. Don't panic

Wat voor mij heel erg onduidelijk is, is waarom je naar een Nederlandse advocaat gaat en spreekt over een octrooizaak die 2M zou kosten in de US. Waar haal je trouwens dat soort bedragen vandaan? Procederen in Azie is echt niet kansarm, dat is een vooroordeel. Wat mij wel duidelijk is, is dat je een wantrouwen lijkt te hebben tegen juristen en het rechtssysteem, en uitgaat van worstcase scenarios zonder te (laten) inschatten in hoe verre die in jouw geval van toepassing zijn. Je zaak zal door een kundige jurist geanalyseerd moeten worden. Wat ook rammelt is dat mulitnationals met legers advocaten, zoals je denkt dat de tegenpartij is, normaal gesproken niet proberen hun zakenpartners op te lichten, en respectvol met hen omgaan. Ook zijn zij niet gebaat bij een rechtszaak, dat proberen ze te vermijden. Voor mij is dit een vreemd aspect aan de zaak. Maar het rechtssysteem is opgezet om dit soort conflicten effectief en relatief efficient op te lossen, dus ik denk dat je angst voor processen ongegrond is. En de meeste juristen in de meeste beschaafde landen hebben tot doel jou te helpen, niet jou in de ondergang te helpen. Probeer eens minder bang te zijn om hun advies te volgen. Beginnen we maar eens: In welke land is de partij waarmee je een licentiecontract heb gevestigd? Is het contract opgesteld onder het recht van ander land of dat land? Raadpleeg een jurist in dat land. En om alles in een hand te houden, kies je misschien een gecombineerd octrooigemachtigden/advocatenkantoor. De advocaat die de licentieovereenkomst opgesteld of nagekeken heeft voor je zou ook iets moeten kunnen doen. Voor welke landen is een licentie overeengekomen? In welke landen is er een octrooiinbreuk? In welke landen heb je een geldig octrooi op de betreffende technologie? In welke landen heb je een definitieve afwijzing gehad. Staat er in het contract een automatisch verval van de licentie bij niet betaling? Hoe is de licentie opgesteld? Een bepaald bedrag per jaar, of een bedrag per product? Is de licentie voor jouw octrooien of voor jouw knowhow of beiden? Heb jij je aan jouw kant van de licentieovereenkomst gehouden? Iedere partij waarmee je geen contract hebt (of dat nu een moedermaatschappij is van je licentienemer of een geheel andere firma) en die de geoctrooieerde technologie toepast IN EEN LAND WAAR JE EEN OCTROOI HEBT, is een inbreukpleger en kun je in gebreke stellen. Zo zijn er nog wel honderd vragen te bedenken die van belang zijn. Het is onmogelijk om hier op een forum een magische oplossing te krijgen. Die is er waarschijnlijk niet, en zeker niet zonder grondige analyse van de zaak. Je zult een jurist moeten betalen voor hulp, en die moeten vertrouwen.

Iedereen zit wel vol advies over wat te doen, beste strategie en zo, maar er zij een paar zaken die me niet lekker zitten in dit hele verhaal. In het 'contract' wordt gesproken over 'image rights'. Dat is wat anders dan de auteursrechten/copyright. Het contract is in nogal zeer krom Engels, wat vragen stelt bij de professionaliteit van de andere partij, waardoor het zomaar zou kunnen dat hun zaak juridisch rammelt. Het lijkt de moeite waard om eens wat te porren om meer te weten te komen over wat die duitser nu precies gekocht heeft, en of de verkoper wel de eigenaar was. Heb je je leverancier (van de foto's) aangesproken? Misschien heeft hij wel een licentie? Zo niet, dan zit hij ook hartstikke fout. Je kunt goeder trouw niet inroepen als verdediging, maar je kunt toch minstens de medewerking verkrijgen van die leverancier om zoveel mogelijk op te lossen. (Maak anders een deal met die Duitser dat je voor 80procent korting nog een andere inbreukpleger bij hem zult aanbrengen) Als het om een leuk 2e hands autootje gaat, zou ik een gespecialiseerde jurist raadplegen, hier zitten te veel rammelende kanten aan. De andere partij heeft wat mij betreft zijn rechten nog lang niet bewezen. En de afwezigheid van rechten bij de vraagsteller staat ook nog niet vast. Pas als dat allemaal duidelijk is, kun je over bedragen gaan onderhandelen.

Pas op met auteursrecht, 2 aspecten: 1 Wat zijn 'gewoon productfoto's '? Als je die bijvoorbeeld van een leverancier of fabrikant gekregen, ben je dan zeker dat je die mag gebruiken voor je prijslijst? Grote kans dat zij het auteursrecht op die foto's hebben, en dat het zonder hun toestemming niet mag. (Ook nog een kans dat een voor jouw onbekende derde het auteursrecht heeft, dan kun je werkelijk in de problemen komen) 2 Als je een prijslijst laat ontwerpen door een ontwerpbureau en of foto's laat maken door een fotograaf, kom dan overeen als onderdeel van de deal dat het auteursrecht overgedragen wordt door hen naar jou. Anders blijft het bij hen, en kunnen ze je later nog eens lastigvallen.