Ward van der Put

Ik heb gewerkt met (en vroeger trainingen gegeven in) Microsoft Project. MS Project is ideaal voor grootschalige projecten met een groot aantal resources (mensen, middelen, budgetten) en complexe relaties (afhankelijkheden in tijd bijvoorbeeld). De prijs is er wel naar: ongeveer een euro per gebruiker per dag — en zo'n training per gebruiker is ook geen overbodige luxe. Voor een web-based SaaS-oplossing zou ik inderdaad naar Basecamp kijken. Basecamp is een meer open omgeving, wat zowel een voordeel als een nadeel kan zijn: vrijheid voor de projectdeelnemers versus controle en beheersbaarheid voor projectleiders. Zoals bij forums ontspoort het berichtenverkeer in campfires en op de message boards bijvoorbeeld wel eens, wat misschien niet handig is als klanten daar ook toegang tot hebben. Voor eenvoudiger projectmanagement is Smartsheet wel aardig, vooral als je nu al spreadsheets gebruikt. Dit is een app voor Google Drive die Google Spreadsheets omtovert voor projectmanagement.

Eerder al aangestipt, maar wat is dan toch die "inbreng" van de investeerder(s) dat je zelf je kantoor daarvoor moet verplaatsen naar een locatie die de twee ondernemers slecht uitkomt? Je moet zitten waar je handel en business zit, niet waar je investeerder zit. Een investeerder die dat niet inziet, is bedrijfje aan het spelen. Dat is inderdaad een breekpunt, maar dan anders.

Als je hebt leren tellen, kun je ook een leuke boekhouding bijhouden. #capgemini

Je moet de BelastingTelefoon drie keer bellen en daarna het gemiddelde nemen van de twee antwoorden die het minst van elkaar afwijken.

Iemand anders kan ook beargumenteren dat er sprake is van een verkapt dienstverband als je naast de 800 uur voor dit project allerlei andere werkzaamheden doet in het bedrijf van de opdrachtgever... Je kunt jezelf zien hoe je wilt, beauty is in the eye of the beholder, maar van (te) weinig facturen en helemaal niet factureren kan ook een verkeerd signaal zijn uitgegaan. Ik denk dat je deze patstelling alleen kunt doorbreken als je zelf een duidelijke stelling inneemt — wat wil je nou eigenlijk? — en die luid en duidelijk communiceert. Je doet er verstandig aan een advocaat in de arm te nemen: de betere zijn nooit slechts juridisch adviseur maar vooral ook een raadsman.

Vraagje aan anderen dan de TS: is dat een normaal bereik voor offertes voor 'complexe' producten? Ik geef zelf wel eens een urenschatting op voor een project en het gebeurt wel eens dat ik er een beetje naast zit en heel soms dat ik er gruwelijk naast zit, maar een factor 20 heb ik nog nooit gehaald. Op zijn ergst schat ik iets twee keer te licht of te zwaar in. Het is vooral een teken dat de offerteaanvraag waarschijnlijk niet specifiek genoeg is, want dan kan het "alle kanten op". Mensen onderschatten structureel hoeveel tijd iets kost. Daarop is de Wet van Hofstadter gebaseerd. Hofstadter's Law: It always takes longer than you expect, even when you take into account Hofstadter's Law. Vorige week sprak ik een éminence grise uit de softwarewereld die me vertelde dat bij de oplevering van een bèta vaak pas 10% van het werk is gedaan. Dus ja, afhankelijk van hoe je rekent, kun je er kennelijk een factor 10 naast zitten.

Dat kan inderdaad met stemrechtloze aandelen in een BV en met certificaten op aandelen in een BV met een STAK (stichting-administratiekantoor), maar uit het "stille vennoot" in de topictitel maak ik op dat je zelf meer denkt richting een commanditaire vennootschap (CV). Bij een CV zul je, meer nog dan bij een BV, duidelijk op papier moeten vastleggen hoe de samenwerking en zeggenschapsverhoudingen worden ingevuld. Dat is maatwerk voor een jurist. Wat voor inbreng? Daarover zul je eerst op één lijn moeten zitten. Jullie hebben vooral behoefte aan kort (vreemd) vermogen, maar de investeerder denkt aan lang (eigen) vermogen en andere "inbreng".

Voordat je de grenzen van het toelaatbare opzoekt, kan het soms verhelderend zijn om terug te keren tot de kern: Q: Wáárom wil je schoenen verkopen die op Nike lijken? A: Nou, omdat ze op Nike lijken. Stupid is as stupid does. — Forrest Gump

Je hebt het waarschijnlijk al gedaan, maar toch even noemen, ook voor andere geïnteresseerden: via http://www.ruimtelijkeplannen.nl/ kun je met postcode en huisnummer bestemmingsplannen en ander ongemak inzien. Als je in de planstukken doorzoekt, kun je terugvinden wat een gemeente verstaat onder definities zoals "winkel" of "winkelgebied" en waarop zij bepaalde besluiten baseert. De bestemmingsclausule in de huurovereenkomst is van belang voor plan B: eventueel toch moeten verhuizen. Aan de ruime bestemmingsclausule "bedrijfsruimte" heb je niets, maar met de veel preciezere omschrijving "makelaarskantoor" kan een jurist misschien wel wat indien blijkt dat de gemeente helemaal geen kantoren toelaat in het huidige of een vorig bestemmingsplan. En omdenken hè: is een makelaarskantoor eigenlijk geen huizenwinkel? Paar maquettes in de etalage zetten doet misschien wonderen.

Bevat je huurovereenkomst een bestemmingsclausule?

Nabootsen mag, zolang de overeenkomsten inderdaad maar niet tot verwarring leiden. Als de opdrachtgever hoopt te profiteren van mogelijke verwarring door een herkenbare illustratiestijl, zit je daar al gauw tegenaan te schurken (pun intended). Zie hiervoor Simba vs Hasbro over My Little Pony en de bijbehorende uitspraak van de Hoge Raad.

Met een eenmalige investering van € 8.000 realiseert je opdrachtgever € 100.000 tot € 1.000.000 omzet per jaar. Ga er dan maar van uit dat hem er alles aan gelegen is om de status quo te handhaven. Met deze omzet ben jij nu ook vervangbaar geworden en kan die "extra IT'er" wel eens je plaatsvervanger worden. Ik weet niet hoe sterk je in je schoenen staat bij conflicten (daar lopen goede ontwerpers namelijk vaak liever van weg), maar ik zou het openbreken met een tegenaanval: we gaan het 50/50 doen of ik neem de boel mee en begin voor mezelf. Je hebt weinig of niets te verliezen en veel te winnen.

Audi RS 7 ;D

Dit is een openbaar forum, maar zou je desondanks wat specifieker kunnen zijn? Met een fictief voorbeeld kun je er in merken- en auteursrecht gruwelijk naast zitten. Individuele vormelementen lijken minder belangrijk dan de totaalindruk. Is die totaalindruk verwarrend of misleidend, dan kan het slaafse nabootsing zijn. Om toch maar een ander voorbeeld te noemen (hoewel dat dus ook de plank kan misslaan): dat kan het geval zijn bij peuterboekjes over een piepklein konijntje die "alleen maar" in de stijl van Dick Bruna zijn geïllustreerd.

Tien centimeter lager: onderbuikgevoel. Anders is het net een machinevertaling.

Wij gebruiken daarvoor gedeelde mappen, documenten en spreadsheets op Google Drive. Deze leuke longread (voor het weekend) beschrijft hoe je dat zou kunnen aanpakken: https://moz.com/blog/use-google-docs-to-manage-your-digital-projects-from-freelance-to-large-agency Aan Google Drive kun je allerlei extra apps koppelen. Zo gebruiken wij bijvoorbeeld Draw.io (lijkt op Visio) voor allerlei diagrammen en schema's, en Smartsheet voor project- en timemanagement. En verder ook wel prettig: het synchroniseert goed met je smartphone, zodat iedereen er overal en altijd bij kan.

In oktober 2015 kwam een kwaadaardige mutatie voorbij in Opgelicht: http://www.npo.nl/opgelicht/13-10-2015/AT_2039020 vanaf 18:22

Dan moet de eigenaar dat wel even instellen: https://support.google.com/youtube/answer/6301625?hl=nl

Zakelijke e-mail die enkel met Verstuurd vanaf mijn iPhone is ondertekend, beantwoord ik nooit. Zakelijke e-mail van mij onbekenden die alleen ondertekenen met hun voornaam, beantwoord ik evenmin, al helemaal niet als die is verzonden vanaf een Hotmail-account. Ik kan best appreciëren dat mensen op privacy gesteld zijn, maar ik vind dat geen manier van zakendoen. En daarbij: toen ik dat soort mail nog wel beantwoordde, bracht het me zelden of nooit iets goeds. Bij consumenten/particulieren licht dat echter anders. Dan beantwoord ik vrijwel elke vraag, hoe onbenullig die ook mag lijken. On topic: gaat elke mail over bruiloften? Of komen er nu toevallig twee bruiloften voorbij omdat @realist om een tweede voorbeeld van een bruiloft vroeg?

Dat is toch een nette definitie van aquisitiefraude? ;) Of heet het dan aquisitiebedrog?

Deze vorm van aquisitie hoor ik vaker van verschillende collega-webwinkeliers. Meestal blijkt het aquisitiefraude: als je het domein namelijk niet zelf laat registreren, wordt het doorgaans ook niet voor een ander geregistreerd. Er is geen andere aanvrager met belangstelling voor het domein, dat is een leugen.

Een nummer-naam-controle moet je nog steeds zelf uitvoeren, maar ze maken het er ook niet bepaald makkelijker op met zoveel verschillende rekeningnummers. Vooral vanwege het ontbreken van een fatsoenlijke nummer-naam-controle bij alle Nederlandse banken lijkt een algemene waarschuwing me wel op zijn plaats. Ik ontvang zelf bijvoorbeeld bijna wekelijks spookfacturen van KPN en van TransIP — twee bedrijven waarvan ik klant ben en dat kunnen fraudeurs soms achterhalen.

Ik zou handlichting aanvragen, want er zijn meer zaken waarvoor dat wel handig is dan alleen de bankrekening. Denk bijvoorbeeld aan het huurcontract van je bedrijfspand en de eventuele contracten voor gas-water-licht-internet-pinautomaat in het pand.

Als het hooguit voor enkele weken is, kan dat verklaren waarom de andere "ondernemer" in Nederland geen ondernemer is voor de inkomstenbelasting.

Dan zou je de kassaleverancier in gebreke kunnen stellen. Daarbij kun je hetzij nakoming van de overeenkomst vorderen, hetzij ontbinding van de overeenkomst. Een eventuele schadeloosstelling, vanwege het niet nakomen van de overeenkomst of aansprakelijkheid, is dan het wisselgeld dat je in de gesloten beurzen kunt proberen te houden. Uit je hele verhaal is echter niet duidelijk of de kassaleverancier wel in gebreke is. Je lijkt iets niet gekregen te hebben dat je dacht te krijgen, maar veel verder komen we nog niet. Wat staat er nou concreet op papier? Is er een contract? Staan er andere afspraken zwart op wit? Wat zeggen de algemene voorwaarden van de kassaleverancier?