Branko Collin

Goede ideeën bestaan niet, alleen goede uitwerkingen. Wat je uitgewerkt hebt, kun je in bepaalde mate ook 'beschermen'. Je kunt anderen bijvoorbeeld een non-disclosure agreement laten tekenen, voordat je ze naar je concept laat kijken. Daarnaast heb je bij een uitgewerkt concept een voorsprong in de tijd; anderen die jou willen kopieëren, moeten daar ook weer tijd en moeite instoppen, tijd die jij weer kunt gebruiken jouw product nog beter te maken. Om de levensvatbaarheid van je idee te testen kun je marktonderzoek doen, dat je vervolgens onderdeel kunt maken van je ondernemingsplan. Ook kun je een prototype of minimal viable product maken om te kijken of het product werkt. Als ik op sommige van de hierboven genoemde sleutelwoorden zoek, kom ik o.a. de volgende discussies tegen die relevant kunnen zijn: De “bescherm je idee in een enveloppe” mythe App (laten) ontwikkelen? 5 tips voor je productontwikkeling Zes tips: beschermen van ideeën Waar vind ik een investeerder zonder in het 'openbaar' te pitchen? ...en nog veel meer. Wat betreft betrokkenheid bij het ontwikkelproces, als jij de klant of de werkgever bent, kun je zoveel of zo weinig mogelijk aansturen als je wil. Je kunt het ontwikkelde product voor verbetering terugsturen als je er niet tevreden over bent, of het simpelweg niet op de markt brengen en je kunt je leveranciers/werknemers zo dicht mogelijk op de huid zitten als je wil. Je kunt mijlpalen afspreken en testmomenten, en kunt verschillende versies van hetzelfde product laten ontwikkelen (eventueel zelfs door verschillende teams - wist je dat de 747 door het tweede team van Boeing is ontwikkeld?) om te kijken hoe de markt erop reageert. De bodem van je portemonee bepaalt hoe ver je hierin kunt gaan. Mocht je dat niet willen, mocht je deel uit willen maken van het team, dan is de vraag wat je meeneemt. Heb je vaardigheden, kennis, geld?

Oh, en nogmaals: het gaat over intellectueel eigendom als ik het goed begrijp. Je kunt het recht om jouw ontwerpen te gebruiken waarschijnlijk opzeggen tot er is betaald. Daarmee heb je een extra stok achter de deur.

Het voorstel of de acceptatie van een voorstel tot afbetaling kan een vertragingstaktiek zijn. Er zijn echter gevallen bekend van mensen die het met een regeling wel lukten te betalen. Ik zou zeggen, laat hem in je incassoarsenaal zitten, al is het alleen maar, omdat je met een voorstel tot afbetaling een gespannen situatie kunt ontspannen en dus in dialoog kunt blijven met de schuldenaar. Maak er geen (circa) 900 euro van: vraag je btw terug en boek de verloren omzet (zodra dat kan) in als verlies. Google: oninbare vordering.

Een eenmanszaak heeft geen rechtspersoonlijkheid. De ondernemer is de eenmanszaak, dus kun je per ondernemer slechts één eenmanszaak hebben. Wel kun je meerdere, uiteenlopende bedrijfsactiviteiten hebben met meerdere handelsnamen en voor elk van die namen een eigen administratie voeren. Het blijft echter één eenmanszaak.

Je hebt het over door jou geleverde ontwerpen, je kunt het daarom mogelijk ook over de auteursrechtenboeg gooien. Daar zitten echter te veel variabelen aan vast om zonder te weten wat er is geleverd onder welke voorwaarden, en wie wat heeft gemaakt, op dit punt veel zinnigs over te zeggen.

Wauw!

Bij uitputting in het auteursrecht gaat het over het algemeen over fysieke producten (bijvoorbeeld: een langspeelplaat) of over unieke licenties (bijvoorbeeld het recht om een Steam-spelletje te spelen). De fabrikant kan je niet verbieden deze licenties door te verkopen. (Let wel, je kunt er daarna niet meer zelf van gebruik maken; in het voorbeeld van de TS zou dit gelden als de TS de productfoto's mag gebruiken, maar de groothandel zelf niet meer.) Wat betreft het stempel van de maker; het kenmerk van niet met auteursrechte belaste productfoto's is dat ze een zo natuurgetrouw en zakelijk mogelijke weergave van het product proberen te vormen. Dat is de insteek die ik zou nemen bij het beoordelen van de rechtenstatus, want de betekenis van 'creatief' is nogal afhankelijk van de eigen smaak. Overigens zijn er voldoende rechtzaken over productfoto's, zie bijvoorbeeld hier en hier. Rechters zijn over het algemeen geen fan van onnodig kopiëren, dus wat niet door de inbreukstraat past, kan altijd nog, zoals Hans al aangeeft, over de onrechtmatig-handelen-boeg worden gegooid. Schade is er, zoals Norbert aangeeft, niet (of hooguit aan jouw kant); als Floor en Hans het over schade hebben, dan vermoed ik dat ze de kosten van de procedure bedoelen, die bij IE-zaken flink kan oplopen.

Begint deze discussie niet sterk off-topic te zwabberen? De oorspronkelijke vraag was hoe je als ondernemer in bepaalde branches het liefst door een verkoper benaderd wordt.

Een vordering verjaart meestal na 5 jaar (alhoewel 20 jaar ook mogelijk is). Bij consumentenkoop is de termijn 2 jaar. Verjaring kun je stuiten door de andere partij aan de vordering te herinneren - de teller begint dan opnieuw. Na de verjaringstermijn is de vordering niet meer afdwingbaar, maar blijft wel bestaan. Als jij, na zes jaar niks meer van je klant te hebben gehoord, alsnog besluit te leveren, dan geldt die levering als onderdeel van de bestaande overeenkomst. Dat een klant geen 'interesse' meer heeft in een product, lijkt me niet voldoende reden om niet meer na te komen of om geld terug te geven.

Gaat dit om online diensten aan klanten die in Luxemburg zitten? Het hele idee van de EU-btw-hervorming was nu juist dat Amerikaanse bedrijven niet in Luxemburg konden gaan zitten om met een zo laag mogelijk btw-tarief te werken.

Zoek ook uit wat er op de Duitse markt verder speelt: - mogelijke strengere consumentenbescherming. - ander btw-tarief. - ik meen me te herinneren dat Duitse klanten nogal conservatief zijn en liever van een Duits bedrijf kopen dan van een Nederlands bedrijf. En zo zullen er nog wat zaken zijn.

Als ik bedrijfsleider was voor een bedrijf waar alles zo soepel liep dat de eigenaar 6 maanden op vakantie kon, zou ik me heel snel beginnen af te vragen of het niet beter was als ik voor mezelf werkte. Je zoekt, zeg maar, niet je volledige potentieel op. En als jij niet je volledige potentieel opzoekt, doen je bedrijven dat ook niet. Als je al niet geïnteresseerd bent in het aanboren van nieuwe markten, zijn er dan bedreigingen waartegen je je alvast kunt wapenen?

Je had in de jaren negentig een Duitse advocaat, Günter Freiherr von Gravenreuth, die bekendheid verwierf met de vele aanmaningen die hij verstuurde voor vermeende inbreuk op het auteurs- en merkrecht. Daar speelde mee dat er in Duitsland een nogal bijzondere regeling was dat bepaalde categoriën mensen en organisaties namens derden rechtszaken mogen beginnen ook al waren ze geen partij. Partij zijn is over het algemeen heel belangrijk in het recht. Als je zelf niet bent benadeeld, zou het recht een te bot instrument zijn om te mogen inzetten. Daar bestaan weer uitzonderingen op, omdat sommige onrechtvaardigheden anders nooit zouden worden aangepakt. Zo mag een officier van justitie zelfstandig bepaalde zaken vervolgen, ook al ligt er geen aangifte aan ten grondslag. Maar aan de uitzonderingen zitten vaak weer regels vast. Belangenverenigingen mogen in Nederland bijvoorbeeld rechtzaken voeren, maar kunnen als ik het me goed herinner geen schadevergoeding vragen. En in de VS heb je de class action suits, waarbij advocaten namens groepen benadeelden rechtzaken voeren áls er tenminste een benadeelde zich heeft aangemeld als vertegenwoordiger van die groep. In Duitsland deed zich nu het bijzondere geval voor dat je kunt procederen namens iemand zónder dat die persoon daarom heeft gevraagd terwijl je daar wel consequenties als advocaatskosten aan kunt verbinden. Voor oneerlijke advocaten was dat een goudmijn. Ik weet niet of die regeling nog bestaat, maar dat is wel iets wat je advocaat zou moeten weten. Ook zonder die regeling is dankzij recent Europees recht, dat zegt dat een inbreukmaker alle kosten moet betalen (in Nederland vervat in 1019 rv) het sturen van dikke rekeningen naar vermeende inbreukmakers lucratieve handel.

BTW draag je af vanuit zakelijk, IB betaal je uit privé. Voor het overzicht is het handig als je alle zakelijke uitgaven met je zakelijke rekening betaalt en alle privé uitgaven met je privé rekening, maar strikt noodzakelijk is het niet. Wel zal uit je administratie duidelijk moeten blijken wat de zakelijke uitgaven waren.

Dit zijn pomodoros. Dit werd mij ooit als een nuttige techniek bij de tegenovergestelde situatie voorgesteld, waarbij ik niet de focus, maar het overzicht kwijt was, want na elke pomodoro neem je even de tijd voor jezelf.

Mensen die hun inkomsten uit licenties krijgen, hebben dezelfde vragen. Bijvoorbeeld appdevelopers. Daar zou je ook eens op kunnen zoeken. Romanschrijvers hebben ook vaak maar 1 opdrachtgever, namelijk de uitgever.

Jammer dat ik je nog geen 'reus' (Higherleveliaans voor 'like') kan geven, Ari van Leeuwen, anders had je er bij deze een gehad.

Ik, drie jaar geleden, op freelance.nl: Je zou eens kunnen uitzoeken waar de minister die berekening op baseerde.

Rechtspraak.nl legt het hier uit. Daarover enkele aantekeningen: bij zaken van relatief licht gewicht (bijvoorbeeld bij bedragen van minder dan 25.000 euro) is een advocaat niet verplicht. Je hoeft niet naar de rolzitting te komen, maar ik zou het wel doen (d.w.z. stuur je advocaat).

Je maakt een dossier waarmee die advocaat direct aan de slag kan. Gewoon nuchter op een rijtje zetten wat relevant is voor deze kwestie. Ook als je zelf fouten hebt gemaakt. Dan kan die advocaat een tactiek opzetten. Daar komt bij dat het geheugen wispelturig is en papier is dat niet. Een verder voordeel van een dossier is dat je daar over het algemeen kopieën van relevante documenten in opslaat, dus het dubbelt als een soort backup. Ook als organisatiemiddel is het handig; je hoeft niet elke keer in tien mappen te kijken om iets terug te vinden.

Adviseur? Klankbord? Ik moest laatst voor een klein dingetje naar de huisarts. "Wat zei Google dat het is?" was het eerste wat ze vroeg. En dat bleek het ook te zijn. Wil niet zeggen dat mijn bezoek aan haar nutteloos was. Zij brengt vrachtladingen aan kennis en ervaring mee, waarmee ze mijn symptomen in een context kan plaatsen.

Ik moet bij het lezen van je relaas denken aan deze scene uit War of the Worlds:

Ik? Ja. Maar dan hebben we het over mijn vakgebied. Ik kan me voorstellen dat als je een webwinkel hebt, je niet voor een bestelling op gesprek gaat. Werk je in de zakelijke dienstverlening, dan ga je al gauw met elke klant praten die daarom vraagt. Gaat het om grote opdrachten, dan neem je ze niet eens aan zonder kennismakingsgesprek. In dat laatste geval is het gevaarlijk (zonder aanhalingstekens) om niet op gesprek te gaan. Een aardige bijkomstigheid van kennismakingsgesprekken voor iemand als ik die soms klussen van een half jaar of een jaar heeft en dus nogal in een tunnel leeft, is dat ze je helpen voeling met de markt te houden. Elke klant is uniek en elk gesprek levert wel iets op waar ik uit mezelf niet bij zou hebben stilgestaan.

Van Hanos naar IJmuiden is 22 kilometer. Hoe meet jij dat?

Ondernemers onderling mogen alles afspreken wat ze willen. Er bestond tot voor kort nog wel iets als reflexwerking, wat wil zeggen dat bepaalde consumentenbescherming in bepaalde gevallen van toepassing was op kleine ondernemers, maar zelfs in zijn meest gunstige staat was reflexwerking niet van toepassing op zakelijke aankopen van algemene zakelijke producten. Het recht is van mening dat jij als ondernemer jezelf goed hoort te informeren. Doe je dat niet, dan draag je zelf de gevolgen. Even in het algemeen gesproken. De vraag is nu: waar heb je 'ja' tegen gezegd?