dicko

Inderdaad de kosten in de beginfase zijn geen duizenden euro’s en dit vragen wij dus ook echt niet aan onze klanten. Zeker in de eerste maand zij wij coulant met de vergoeding die de klant moet betalen. Bij een opzegging in de eerste maand willen wij graag de klant uitnodigen voor een redelijk gesprek. Wij hopen altijd dat er een goede oplossing gevonden kan worden waar ook de klant zich goed bij voelt. Kijk, dat is een verrassend perspectief. "Uit de bij conclusie van repliek overgelegde financiële gegevens, waaronder een kostprijsberekening, valt op te maken dat door Proximedia voor € 3.642,- aan eenmalige investeringen wordt gedaan [...]", zie ECLI:NL:RBALM:2012:BY4498, r.o. 4.14. De kosten in de beginfase zijn wel 3600 euro maar geen duizenden euro's. Boefjes. Hebben jullie een beetje creatief zitten boekhouden tegenover de rechter?

Ik weet niet of dat niet kan; je geeft er geen linkjes bij en dan schijnt het niet te volgen te zijn ;) 'k Heb er echter wel overwegingen bij. Vooropgesteld en ter relativering van mijn inbreng: naar mijn mening zou überhaupt het hele geneuzel over consumentenbescherming er niet moeten zijn (en als consequentie daarvan ook geen reflexwerking). Als je een overeenkomst afsluit moet je je maar informeren over de aard en de inhoud van de overeenkomst. Mensen die zelf niet beseffen wat de nadelen zijn van bijvoorbeeld koop op afbetaling, of de nadelen van beleggen met geleend geld, moeten die transacties niet aangaan. Doen ze dat toch dan zijn ze niet aangepast voor de maatschappij van vandaag. Darwin had daar een heldere theorie over. Door allerhande beschermingsconstructies op te tuigen wordt slechts bevorderd dat onnadenkende of (met betrekking tot de transactie) onbekwame lieden kunnen voortgaan met hun 'onhandige' gedrag. Dat leidt tot minder filtering, meer domheid, grotere gemakzucht en minder verantwoordelijkheidsbesef. Met als gevolg dat de 'gemiddeld oplettende consument' een steeds lagere maatstaf wordt, waardoor uiteindelijk verantwoordelijkheid genivelleerd wordt en de kosten voor bescherming van onverantwoordelijken worden omgeslagen over de wél verantwoordelijken (met als vermoedelijk resultaat toenemende onverantwoordelijkheid). Dit gezegd hebbende zie ik wel enige logica om de reflexwerking van consumentenbescherming mbt bijvoorbeeld onredelijke bedingen in Algemene Voorwaarden wél van toepassing te laten zijn op kleine ondernemers, maar de reflexwerking mbt verkoop buiten verkoopruimte niet. Een kleine ondernemer verkeert mbt onredelijke bedingen in AV in een vergelijkbare positie als een consument. Een gemiddelde zzp'ende bouwvakker, websitebouwer of hondentrimsalonuitbater zal doorgaans evenveel kennis hebben van juridische valkuilen in AV als een gemiddelde consument. Voor dat type ondernemer voor wie de juristerij geen gesneden koek is, is het naar mijn mening logisch om ze een vergelijkbare positie toe te kennen als de gemiddelde consument voor wie de juristerij geen gesneden koek is. Evenzo is mijn mening dat een dergelijke bescherming in principe niet toe zou moeten komen aan consumenten die rechten hebben gestudeerd, of aan zzp'ende juridisch adviseurs. Maar om de regelgeving niet nog complexer te maken met lijsten van uitzonderingen (waarbij dan vervolgens de discussie zal gaan over wat er nou wel en niet onder de terminologie valt) is het verdedigbaar dat de geboden bescherming in principe los staat van het persoonlijk kennisniveau van de beschermde. Dat verbetert de rechtszekerheid, ook voor aanbieders (en daarmee de verzekerbaarheid) en drukt de kosten van de rechtsbescherming. Ten aanzien van verkooptechnieken ligt de situatie m.i. anders. Een kopende ondernemer zou zich er bewust van moeten zijn dat de verkopende ondernemer wellicht niet primair de belangen van de kopende ondernemer op het oog heeft, maar de eigen (verkopers)belangen. Tante Sjaan van 53 die 's avonds wordt 'overvallen' door iemand van een of andere boekenclub of energiemaatschappij heeft daarbij een andere positie dan een kleine ondernemer die wordt lastiggevallen door iemand van de MKBKliklijn. Die kleine ondernemer zou moeten weten dat de bezoekende verkoper hem/haar iets wil aansmeren en van een dergelijke bezochte ondernemer mag je verwachten dat deze zich realiseert dat de andere partij ook ondernemer is (of namens een onderneming optreedt). Tante Sjaan mag naïef genoeg zijn om van de colporteur oprechtheid te verwachten. Een kleine ondernemer mag dat niet, die moet zich realiseren dat het bezoek erop gericht is hem iets aan te smeren. De aard van het ondernemer zijn brengt m.i. met zich mee dat men hogere eisen stelt (en dus een lager beschermingsniveau toekent) aan ondernemers die zich niet realiseren dat andere partijen ook ondernemer zijn. Als vergelijking: van professionele weggebruikers (taxi-, bus-. en vrachtwagenchauffeurs en politiemensen) verwachten we ook dat ze adequater reageren op verkeersfouten van mede-weggebruikers dan van de fictieve tante Sjaan van 53.

Over je hemd wil ik het niet hebben ;) , maar de samenvatting lijkt me op het eerste gezicht incompleet. Wanneer de campinghouder een beroep doet op een consumentenbeschermingsbepaling anders dan ontsproten uit de regelgeving rond colportage kan er (afhankelijk van de feiten en de ingeroepen rechtsgevolgen) best reflexwerking van toepassing zijn. Zie bijvoorbeeld ook de post van RT van 16:01:30. In het ideale geval is de toepassing van de regels consequent dezelfde (en zo niet, dan zijn er Hof en HR om te corrigeren), alleen verschillen de regels van geval tot geval. En ja, dan kan het gebeuren dat een beroep op bescherming op grond van colportage anders uitvalt dan een beroep op bescherming op grond van het 'algemene' consumentenrecht. Ik begrijp best dat dat strijdig kan zijn met het rechtvaardigheidsgevoel, maar het is m.i. niet strijdig met het (namens het volk) vastgestelde recht. En wat is het alternatief? Dat een rechter zelf op grond van zijn eigen wereldbeeld, empathie en politieke perspectief oordelen velt? Dat lijkt me tot meer willekeur en grotere onzekerheid te leiden, ook voor kleine ondernemers.

Vandaar mijn poging om argumentatie boven water te krijgen in plaats van meningen die gebaseerd leken te zijn op niet goed herleidbare conclusies. ;) Er zijn overigens best valide redenen te bedenken waarom wetsgeschiedenis een rol speelt bij de uitleg van wetsbepalingen. Iets met democratische totstandkoming etc. Daar kan je het mee oneens zijn, en dat is prima. Daar kan je de uitvoerders van de wet op afrekenen, maar wellicht is het efficiënter om er de makers van de wet op af te rekenen. Wetten en beleid worden gemaakt op basis van politieke meerderheden; de uitvoerders hanteren slechts de door die meerderheid vastgestelde kaders om tot ordening te komen. Recht of krom kan daarbij geen afweging meer zijn want het volk (via parlement) heeft de kaders vastgesteld, en daar moeten we het maar mee doen. Ook als de kaders naar onze privé mening krom zijn. Totdat (de vertegenwoordiging van) het volk anders beslist...

Jij zet een zaak voor het kantonrecht uit 2012 tegenover een hoger beroepszaak voor het Hof uit 2015 (zie Proximedia-topic). Het beroep was gericht tegen de toepassing van de reflexwerking. Vertel mij maar welke uitspraak meer gewicht in de schaal legt. Her sluit aan bij het openingsbericht in dit topic, namelijk dat het domein waar de reflexwerking wordt toegepast steeds kleiner wordt. Uit 's hofs arrest begrijp ik dat de reflexwerking niet is uitgebreid tot gevallen van colportage (waar deze voorheen ook al niet aanvaard was op grond van de wetsgeschiedenis); dat lijkt me dan vooral een geval van 'geen uitbreiding', niet van 'beperking'. Daarnaast zegt het voor zover ik kan overzien (obv diagonaal doorlezen) niets over websites voor (bijvoorbeeld) campinghouders of banketbakkers die niet via colportage zijn aangesmeerd.

Heel in het kort: Alles wat de 'kernprestaties' betreft (samengevat: wat krijgt de klant en wat betaalt hij ervoor) kan je niet in algemene voorwaarden regelen. Maar ik neem ook aan dat dat niet je bedoeling is om via de AV de klant een onderhoudscontract aan te smeren waar hij zich niet van bewust is. In je offerte moet dus iets staan als - bouw website conform ontwerp van 20 maart 2016: X euro - hosting website incl domeinnaam, max dataverkeer Q GByte/maand: Y euro - onderhoud website, servicepakket A (4 x per jaar): Z euro Overige dingen (zoals betalingstermijn, hoeveel uur per jaar mag de site maximaal in storing staan, na hoeveel uur reageer jij op een storingsmelding, beperking van aansprakelijkheid, etc) kunnen in AV. Een klant hoeft niet apart akkoord te gaan met de AV, als jij zegt dat ze van toepassing zijn dan zijn ze van toepassing, tenzij de klant ze expliciet afwijst. MAAR.... dan moet de klant wel voordat hij het contract aangaat kennis genomen kunnen hebben van de AV, zónder dat de klant daar zelf moeite voor hoeft te doen. Wettelijk heet dat dat je ze 'ter hand moet stellen'. Dat kan je eenvoudig doen door bij je offerte de AV in pdf mee te sturen (aannemende dat je de offerte per email uitbrengt) en in die offerte te zeggen dat jouw AV van toepassing zijn. Kan met een simpel zinnetje als "Op alle offertes en overeenkomsten van zijn onze Algemene Voorwaarden van toepassing; deze Algemene Voorwaarden zijn als bijlage bijgesloten." (of zoiets) Ten onrechte denken veel (ook grote) partijen dat een verwijzing naar de AV die ergens op een website te vinden zijn, of bij de KvK gedeponeerd zijn, voldoende is. Dat is slechts in uitzonderingsgevallen het geval, en een dergelijke uitzondering lijkt zich in jouw geval niet voor te doen. Kort door de bocht gezegd is de gedachte erachter: jij wilt de voorwaarden van toepassing verklaren, dus jij moet maar zorgen dat de klant ze bijtijds (vóórdat hij 'ja' zegt) kan doornemen. Óf hij ze ook daadwerkelijk doorneemt is dan niet relevant, hij moet zonder moeite te hoeven doen de gelegenheid hebben om ze door te nemen. Als de overeenkomst eenmaal is gesloten (klant heeft aangegeven dat hij akkoord is, per brief, email, whatsapp of vrijdagavond in het café, maakt niet uit) kan je niet meer alsnog met succes de AV van toepassing verklaren. De klant moet bijtijds kunnen weten waaraan hij begint. Als je al Algemene Voorwaarden hebt kan je die voor de servicepakketten gewoon toevoegen, zolang maar duidelijk is welke bepalingen waar bij horen. Als je bijvoorbeeld 2 servicepakketten hebt (A en B) kan je eerst je 'gewone' AV bepalingen opnemen, en de bepalingen van de servicepakketen onder eigen kopjes en wellicht een alternatieve nummering van de bepalingen Voorwaarden bouw en hosting website 1. bepaling 1 2. bepaling 2 ... Servicepakket A A1. bepaling 1 A2. bepaling 2 ... Servicepakket B B1. bepaling 1 B2. bepaling 2 ...

Dat is dus een onjuiste interpretatie. [...] Kan je misschien aangeven via welke redenering je tot deze conclusie ('dus') bent gekomen? Ik kan dat uit de eerdere posts of daarin vermeldde links niet opmaken... (of wellicht begrijp ik je verkeerd, dat kan natuurlijk ook)

mbt de MKB Brandstofpas gold: Voor de geïnteresseerden: navraag leerde mij dat men sinds 1-1-2016 bij deze pas geen pechhulp optie meer aanbiedt.

Over de combinatie van (uitgestelde) inschrijving en recht op bijstand kan ik je niet adviseren, daarvoor weet ik te weinig van de regels rond bijstand. Ik zou me daarover goed laten informeren, mijn indruk is dat buiten de lijntjes kleuren tijdens bijstand al snel wordt gezien als frauduleus handelen en dan ben je verder van huis. mbt de link naar LegalTree: zoals daar in het artikel staat heeft de KvK geen beslissingsbevoegdheid over jouw handelsnaam. Als jij per sé een bestaande handelsnaam wil registreren dan moeten ze dat faciliteren. Het wettelijk verbod waarover de KvK spreekt bestaat niet, dat verzinnen ze zelf om indruk te maken (blufpoker wat ze niet zouden hoeven spelen als ze deskundig zouden adviseren). Vanzelfsprekend is het onverstandig om een advies van de KvK zonder meer terzijde te leggen, en in een eventuele gerechtelijke procedure zal je wat uit te leggen hebben. Maar als je uitleg klopt krijg je gewoon gelijk. Alles bij elkaar is het wellicht ook goed om je af te vragen wat het daadwerkelijke risico is dat je loopt om de naam kwijt te raken, en of je dat risico ten koste van veel wil minimaliseren. Is je naam zo uniek dat het te verwachten is dat mensen in de rij staan om 'm in te pikken? Kan je over een half jaar (ofzo) echt niet zonder je huidige handelsnaam opereren? (niet dat je die vragen hier hoeft te beantwoorden, maar laat het eens een nachtje broeien)

Naar het zich laat aanzien heeft je KvK je vanuit juridisch perspectief inderdaad verkeerd voorgelicht. Echter, praktisch bezien hebben ze wel degelijk een punt: als jouw handelsnaam niet meer ingeschreven staat, kan de KvK niet meer controleren of ik misschien dezelfde handelsnaam wil gebruiken als jij. Die bescherming tegen 'conflicterende inschrijvingen' kan de KvK dus niet meer uitvoeren, wat betekent dat iemand anders wél met jouw 'oude' handelsnaam kan inschrijven en dat jij zelf dan maar moet regelen dat die ander zijn handelsnaam aanpast. Praktisch gezien kan de KvK jouw handelsnaam dus niet meer beschermen. Het lijkt mij dan ook raadzaam om de periode van niet-inschrijving zo kort mogelijk te laten duren. Wellicht is het een optie om een (goed) bevriende (of iig vertrouwde) collega-ondernemer jouw handelsnaam tijdelijk als tweede/derde/vierde naam aan zijn inschrijving toe te voegen, zodat de naam in het handelsregister bekend blijft tot jij 'm weer zelf kan voeren? Deze toevoeging blijft dan wel 'levenslang' bij die andere onderneming zichtbaar in het historisch overzicht, dat moeten jullie beiden je realiseren. Daarnaast kan je het gebruik van de naam door een ander ontmoedigen, door wel de domeinnaam te (blijven) gebruiken (eventueel op nl, eu en com TLD). Daarmee red je het niet als een ander echt wil (handelsnaam en domeinnaam staan los van elkaar, tenzij je je onderneming expliciet hetzelfde noemt als je domeinnaam, bijvoorbeeld bol punt com), het is slechts ontmoediging. Maar alle beetjes helpen. Bij bijvoorbeeld Webreus heb je voor 7 of 8 euro een jaar lang een domeinnaam geregistreerd. /edit Formeel kan je overigens alleen een handelsnaam overdragen samen met de onderneming... wat mijn suggestie hierboven beduidend minder zinnig doet zijn.

Dank Erik! De opmerkingen/uitleg worden zeer gewaardeerd, ik heb het nu ingericht met jouw aanwijzingen. Inzicht in stortingen/onttrekkingen gedurende het jaar is inderdaad handiger dan wat ik eerst had bedacht. De opmerking mbt het ronde bedrag voor gsm abonnement is scherp, ik had al een paar uur zitten puzzelen waar die 36 cent vreemd vermogen vandaan kwam... :-\ (Te mijner excuus: voorheen gebruikte ik een simpele excel sheet waarbij je de bedragen incl btw invoerde, de sheet berekende dan het bedrag zonder btw; begin dit jaar zat ik bij een nieuwe methode nog in die 'oude modus').

Een handelsnaam is beschermd zolang je 'm actief als handelsnaam gebruikt. Een inschrijving bij de KvK is daarvoor niet vereist. Uitschrijven uit het handelsregister, maar doorgaan met het gebruik van de handelsnaam, heeft in die zin geen gevolgen voor de bescherming ervan (hoewel het in geval van een rechtszaak wellicht wel een minder eenvoudig op te brengen bewijslast tot gevolg kan hebben). Naar mijn idee is er echter wel een ander probleem: een handelsnaam is in dit verband de naam waaronder een onderneming wordt gedreven (art. 1 Handelsnaamwet). Ik vraag me af of een dienstverband bij een payroller als 'het drijven van een onderneming' valt te kwalificeren (ik vermoed van niet). Quote van IE-Forum: "In de jurisprudentie (waaronder in het bekende Tandum-arrest) is de volgende hoofdregel ontwikkeld. Een entiteit is een “onderneming” indien: “in een naar buiten optredend georganiseerd verband op commerciële wijze wordt deelgenomen aan het economisch verkeer, waarbij het oogmerk om materieel voordeel te behalen bestaat, dan wel dat men in concurrentie treedt met derden, die op commerciële wijze aan het economisch verkeer deelnemen. Wordt door een entiteit aan deze criteria voldaan, dan is zij een onderneming in de zin van de Handelsnaamwet en geniet de door haar gebruikte naam handelsnaamrechtelijke bescherming." Een dienstverband bij een payroller is naar het mij toeschijnt niet het naar buiten toe in georganiseerd verband (als onderneming dus) deelnemen aan het economisch verkeer, noch in concurrentie met derden handelen. Een dienstverband hint op een arbeidsrelatie met gezagsverhouding; in dit licht is het dan opmerkelijk dat je zelf opdrachtbevestigingen stuurt. Wanneer je zelf geen formele zeggenschap hebt over waar je werkt, is een opdrachtbevestiging m.i. ook irrelevant... Als desondanks te beargumenteren is dat je aktiviteiten voor de payroller kwalificeren als het drijven van een onderneming, is je handelsnaam beschermd (zolang je 'm blijft gebruiken). Uitschrijven bij de KvK betekent echter dat zij de naam niet meer geregistreerd hebben, en er dus ook niet op kunnen controleren. Het risico dat je zelf moet handhaven is dus groter. Overigens is het omgekeerde ook waar: als je wel ingeschreven blijft maar je gebruikt de handelsnaam niet meer, zal de bescherming ervan vervallen.

Goeiezondag, Ik heb een 'preventieve vraag' in het kader van de start van IB-ondernemerschap en de belastingaangifte over 2016 (te doen in 2017). Ik heb al jaren een hobby-EMZ met beperkte omzet (tussen 2000 en 7000 / jaar) en was daarnaast tot 31 december 2015 in loondienst. Was tot 31 december wel ondernemer voor de OB maar niet voor de IB. Per 1 januari 2016 heb ik ontslag genomen en ben voor mezelf begonnen. Om me te oriënteren op wat er volgend jaar om deze tijd op m'n dak komt zit ik wat te spelen met het aangifteprogramma voor ondernemers van 2014. Eén aspect is de beginbalans. De afgelopen jaren heb ik mijn bescheiden omzet binnen laten komen op zakelijke rekenignen, en uit 2015 heb ik een 'vordering' op de Belastingdienst in het kader van de KOR. Zowel banksaldo als KOR-vordering wil ik inbrengen in mijn onderneming en moeten dus op de beginbalans komen te staan. Mijn vraag is wat ik dan als tegenrekening moet hanteren. Kapitaal, privé storingen, iets anders? Verder is er nog een (reeds lopend) zakelijk GSM abonnement waarvoor de factuur voor januari eind december al binnen kwam. 'k Heb het nu zo opgezet: GrootboekrekeningOmschrijvingDebetCredit 1100 Zakelijke bank 1Beginbalans banksaldo292,87- 1101 Zakelijke bank 2Beginbalans banksaldo32,59- 1102 Zakelijke spaarrekeningBeginbalans banksaldo1763,53- 0510 Prive stortingBeginbalans inbreng banksaldo-2088,99 1220 Debiteuren oude jarenTe ontvangen KOR1284,00- 0510 Prive stortingBeginbalans inbreng KOR vordering-1284,00 1620 Crediteuren oude jarenBeginbalans GSM zakelijk-10,00 0510 Prive stortingBeginbalans inbreng lopende vorderingen10,00- De teruggave ihkv de KOR betreft BTW bedragen die in het tweede en derde kwartaal al zijn afgedragen, er wordt dus niets verrekend met het vierde kwartaal (alles is teruggave). Behalve het GSM abonnement en de KOR zijn er geen lopende vorderingen (noch ten laste, noch ten bate). Als iemand me kan aangeven of dit zo goed in de administratie is opgenomen (of niet), graag.... Alvast dank, Dick [verandering: titel]

Dat zal al snel een 'bewerking' zijn, waar ook toestemming voor nodig is. Zie bijvoorbeeld Tanja Grotter vs. Harry Potter (ECLI:NL:GHAMS:2003:AN7646) onder ro 4.7 (met een aantal citaten uit de boeken onder 4.5). Overigens is het formeel ook (nog eens) niet zo dat je een tekst die vrij is van auteursrechten naar willekeur kunt aanpassen: de morele rechten van de auteur blijven op het werk rusten. Het moet bij vrije AV wel bont gemaakt worden, maar toch... /edit: In het gelinkte vonnis is auteursrechtinbreuk op de AV niet expliciet geëist (eisen staan onder 3.1), er wordt gesproken over een auteursrechtschending in het algemeen m.b.t. de website (waar de AV waarschijnlijk wel deel van uitmaken). In kort geding wordt vaak de kortste route naar de waarschijnlijke uitkomst in een bodemprocedure genomen; alle overwegingen die de voorzieningenrechter niet per sé nodig heeft om tot een uitspraak te komen worden (meestal) weggelaten, en helemaal wanneer het onderwerpen betreft die niet als eis geformuleerd zijn.

Wat was er onzinnig aan dan?

Beetje een lullige opmerking, maar ga je ook belastingadvies vragen aan een echtscheidingsadvocaat? ;)

meer als aanvulling: Binnen de EU / EER geldt de fictie van één markt (vrij verkeer van goederen). Producten die in het ene EU land rechtmatig op de markt zijn gebracht (dus met toestemming van bijvoorbeeld de merkenrecht- of octrooihouder) kunnen binnen de gehele EU vrij verhandeld worden. Daarop bestaat slechts een beperkt aantal uitzonderingen, in de sfeer van openbare orde of volksgezondheid. Ik kan een exclusieve overeenkomst hebben met een Amerikaanse fabrikant van zonnebanken om hun producten in Nederland te importeren, Juan uit Madrid kan een exclusieve overeenkomst hebben met diezelfde fabrikant om hun producten in Spanje te importeren. Maar niets staat mijn buurman in de weg om de door Juan in Spanje geïmporteerde zonnebanken naar Nederland te halen en in de winkel naast mij te gaan verkopen. Vermoedelijk moet hij dan wel zelf zorgen voor een Nederlandstalige handleiding, als hij aan consumenten verkoopt. Als ik dat wil voorkomen zal ik in de overeenkomst met de fabrikant moeten bedingen dat ik de enige importeur voor de EU/EER ben.

m.b.t. het (mij tot op heden niet bekende) verbod op her-etikettering: Mijn auto wordt in mei 15 jaar. Geldt overschrijven op naam van mijn broer en een week later weer terug overschrijven dan als een nieuwe aanschaf?

Alle geschriften waar maar enigszins creativiteit in de formulering is gelegd (of in is te beargumenteren) vallen onder het auteursrecht (helaas). De keuze tussen "Het is verboden om ..." en "Verboden is het om ..." kwalificeert al als een 'creatieve' keuze. Daarnaast valt de opmaak (gebruik van kopjes, nummering, lettertype etc) onder de creatieve keuzes. Zelfs op NEN normen rust auteursrecht volgens de Hoge Raad in het arrest Knooble/Staat. Creatief heeft in deze context niets met 'kunstzinnig' te maken.

Als het verschil tussen alfa-breinen en beta-breinen werkelijk zo groot is (wat ik me moeilijk kan inleven omdat ik een beetje van beide heb): wellicht moet je dan het heil niet verwachten van de alfa die jouw kant op komt, maar kan jij als beta proberen om alfa-taal te leren spreken...

Een handtekening-bij-ontvangst (dus zonder de optie 'aangetekend') zegt overigens ook maar weinig. De lokale pakketbezorger van TNT tekent dan in onze buurt gewoon zelf. Inmiddels al een keer of 10 ervaren in drie jaar tijd... zelfs bij direct bij mij afgeleverde pakketten die aan mij geadresseerd waren..

Jawel: de lex specialis van boek 8 gaat m.i. boven de lex generalis van boek 6. De ratio daarvan is dat de regelingen uit boek 8 beogen een redelijk efficiënt systeem te scheppen om binnen het handelsverkeer onzekerheden (t.g.v. claims etc.) zo kort mogelijk te laten duren. Zie bijvoorbeeld ook de in het algemeen kortere verjaringstermijnen in boek 8 (en in het CMR verdrag). Wanneer bij onvrede met de uitkomst volgens boek 8, alsnog een beroep zou kunnen worden gedaan op de generieke bepalingen van boek 6, maakt dit de specifieke regelgeving tot een dode letter. eea laat natuurlijk onverlet dat zowel justitie als werkgever maatregelen kunnen nemen tegen de persoon van de dief. Maar de beoogd ontvanger van de goederen heeft daar geen baat bij. Overigens kan ik me voorstellen dat er wellicht een nog specialere lex specialis te vinden is in de Postwet. Dan wordt de vraag of het pakketjesvervoer in casu (uitgevoerd door TNT of door PostNL?) valt onder de Postwet. Ik heb echter niet geverifieerd óf er in de Postwet iets staat over aansprakelijkheid, diefstal of aansprakelijkheidsbeperking.

Een nagenoeg gelijkluidende tekst betekent niet per definitie een nagenoeg gelijkluidend rechterlijk oordeel ;-) Criterium is het oordeel of er sprake is van opzet of bewuste roekeloosheid (schuld). Nationaal is de formulering van 8:1108 leidend, dat spreekt over "eigen handeling of nalaten". Dit wordt uitgelegd als een eigen handeling van de vervoerder zelf (de leidinggevenden van de rechtspersoon). Art. 29 lid 2 CMR voegt daar expliciet aan toe "Hetzelfde geldt bij opzet of schuld van de ondergeschikten van de vervoerder of van alle andere personen, van wier diensten hij voor de bewerkstelliging van het vervoer gebruik maakt [...]", welke bepaling ontbreekt in 8:1108 BW. De kring van boeven wier gedrag tot doorbreking van de beperking van aansprakelijkheid kan leiden is binnen het CMR verdrag dus groter dan binnen Boek 8 titel 13 BW. Zie bijvoorbeeld ook pag. 11 van deze pdf: https://www.sva.nl/sites/vervoeradres/files/PDF/H088_SVA_VerzekeringenTransportLogistiek_Interactief_v%201%200.pdf

Dat lijkt me niet onjuist, maar wel enigszins onvolledig. De aansprakelijkheid in geval van diefstal door personeel kan nl. wel worden beperkt (bij mijn weten tot 3,40 euro per kilo, op grond van art. 8:1105 BW). De vervoerder heeft dit recht op grond van de wet, onafhankelijk van algemene voorwaarden. Voor de verkoper van een horloge dat omgerekend misschien 1000 euro per kilo waard is, zal dit in praktische zin toch aanvoelen als een uitsluiting... Overigens geldt die 3,40 euro voor binnenlands goederenvervoer over de weg. Bij gebruik van andere modaliteiten (binnenvaart, spoor) kunnen andere limieten gelden, bij internationaal vervoer over de weg geldt de limiet zoals is bepaald in het CMR verdrag (8,33 SDR per beschadigde of verloren kilo). Bij diefstal door personeel kan onder CMR vervoer deze limiet wél doorbroken worden (vervoerder kan dan wel 100% aansprakelijk zijn), bij nationaal vervoer is doorbreking alleen mogelijk wanneer de vervoerder zélf (de direkteur, of degene die de onderneming naar buiten toe vertegenwoordigt als beschikkingsbevoegde) de diefstal pleegt of daaraan in persoon meewerkt.

"2% is de minimale wettelijke rente" Hm, ik zal mijn spaarbank eens vragen om contact op te nemen met de KvK dan.