UwJurist

Ik stuitte toevallig op deze informatie van Rijksoverheid.nl, die ik graag deel: Vakantie, verlof en vergoedingen Het merendeel van mijn werknemers werkt thuis. Mag ik hun reiskostenvergoeding stopzetten? U mag de reiskostenvergoeding voor woon-werkverkeer stopzetten wanneer de werknemers thuiswerken. Tenzij er andere afspraken gelden op grond van de cao of het arbeidscontract. Zie, ook voor meer interessante informatie: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/coronavirus-covid-19/ondernemers

Ik raad u af de bonus een jaar te laten staan omdat u daarmee het risico loopt dat u de bonus niet meer krijgt uitgekeerd, bijv. als het bedrijf komend jaar failliet gaat.

Wettelijk gezien zijn werkgevers niet verplicht om reiskostenvergoeding te betalen tijdens ziekte (en ook niet tijdens vakantie). Maar als in de arbeidsvoorwaarden (bijv. de overeenkomst of de bedrijfsgids/regeling) of cao staat dat men de reiskosten moet blijven vergoeden tijdens ziekte of vakantie, moet de werkgever dit natuurlijk wel doen. En soms moet de werkgever ook doorbetalen als uit de omstandigheden duidelijk blijkt dat tegenover de onkostenvergoeding geen echte kosten zouden staan. In zo’n geval komt de vergoeding immers neer op verkapt netto loon. Zie bijvoorbeeld de gerechtelijke uitspraak http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:GHDHA:2018:1561 Uit mailverkeer blijkt dat partijen zochten naar een manier om het netto inkomen bij zo laag mogelijke bruto kosten te bereiken. De werkgever nam daarbij bewust een risico. Partijen zijn zich er steeds van bewust geweest dat tegenover de vergoeding geen reële kosten stonden. Daarom vormt de vergoeding een loonbestanddeel dat de werkgever ook bij ziekte moet doorbetalen, aldus de rechter

Inderdaad. Je mág zelfs geen onkostenvergoeding zoals een reiskostenvergoeding uitbetalen als de onkosten niet gemaakt worden.

Er kan sprake zijn van auteursrecht bij (onderdelen van) algemene voorwaarden, maar dat hoeft niet. De vraag is in hoeverre die zinnen origineel en creatief zijn. Zie https://www.iusmentis.com/auteursrecht/spoedcursus/vereisten/ Google die zinnen eens, dan ontdekt u of ze bijzonder / zeldzaam zijn. Zo ja, dan moet u toch echt een alternatief hanteren. Maar uw zoekopdracht levert dan wellicht ook alternatieve formuleringen of ideeën daarvoor op. Ik raad u overigens aan uw voorwaarden door een jurist te laten controleren. En u moet ze tijdig verstrekken aan klanten, dus voordat de koop/opdracht wordt gesloten/gegeven.

Het mag allebei (tenzij een cao anders zou bepalen), maar ik raad per maand aan. Dan heb je 12 keer de 'rompslomp' i.p.v. 13 keer.

Een wijs besluit.

Nee, dat zou misbruik zijn. Precies zoals aangegeven in het artikel in de link die je plaatste. Van misbruik is in dit geval geen sprake. Wat ik beknopt aangaf komt praktisch gezien neer op de optie zoals in het artikel uitgebreid beschreven wordt, dan wel de optie - om elke discussie te voorkomen - een nieuwe overeenkomst aan te bieden na een wachttijd van 6 maanden.

Niet veel hoger? Überhaupt niet hoger zul je bedoelen? En ook dat is al heel erg krom.

Geen goede optie, een compleet andere functie is bovendien niet realistisch. Een logistiek medewerker zul je normaliter niet kunnen aanstellen als juridisch medewerker

De ketenregeling is niet erg van belang in deze. Ontslag tijdens de proeftijd is de beste optie ! T.z.t kan een nieuwe tijdelijke overeenkomst worden gesloten, maar dan zonder proeftijd.

Onjuist, die was er wel. Wat er daarna gebeurde is niet relevant.

"Huurder mag er dus van uitgaan ..." is geen 'assumption' (in fatsoenlijk Nederlands 'veronderstelling') van mij als jurist, maar een juridische conclusie.

12 maart is de verhuur aan een andere partij rond, aldus de e-mails van verhuurder van die dag, waar hij onder andere schrijft: Verhuurd!!! Per 1 mei heb ik ..... verhuurd. Uit de mails daaraan voorafgaand blijkt ook van een voortraject en dat er een huurovereenkomst is verstuurd. Huurder mag er dus van uitgaan dat er een huurovereenkomst is getekend per 1 mei a.s. Dat verhuurder daarnaast (namens nieuwe huurder) vraagt wordt of het eventueel ook 2 weken eerder kan, en dat huidige huurder daarop (die 2 weken) nog terug zal komen, doet daar niet aan af. Uit de tekst en uit de bedoeling van partijen komt dit duidelijk naar voren. Een overeenkomst ter beeindiging is niet nodig!

Daar sluit ik mij bij aan. Verhuurder heeft blijkbaar een overeenkomst gesloten met een nieuwe huurder. Die moet hij aanspreken.

Dat kan, maar het heeft mijn voorkeur dat u ze hier geanonimiseerd plaatst. Dat is leerzaam voor iedereen.

Of u in echt in uw recht staat is niet zo vanzelfsprekend als u denkt. Dit is alleen te beoordelen door de letterlijke teksten in te zien en daarbij nog te betrekken wat partijen over en weer van elkaar mochten verwachten.

Nogmaals, vraag verhuurder om de verdeelsleutels van de diverse posten servicekosten. Bijv. per m2, per m3, per aantal gebruikers; dat kan per servicekostenpost verschillen. Elektra vaak per m2, verwarming vaak per m3, water vaak per gebruiker. Enz.

Nogmaals, de huurcommissie is er niet voor zakelijke huurders/bedrijfspanden !

Het punt dat ik wil maken is dat denken in problemen niets brengt. En dat met slimheid en creativiteit bijna altijd alles is op te lossen (nog een optie bijvoorbeeld is om een [telefoon]gesprek met de wederpartij op te nemen en dat gesprek zo te sturen dat het bewijs rond is), alsmede dat de rechtspraak echt anders is dan in eerste instantie is geschetst.

Ik wil niet aan de gang blijven met deze zeer vergezochte discussie, maar nog een korte deel reactie. Velen hebben automatische lees/ontvangstbevestigingen aanstaan bij de mail. Dan heb je bewijs. Een sms naar een 06 nummer levert altijd een ontvangstbevestiging op als het bericht daadwerkelijk is ontvangen. Daarvan is heel simpel een screenshot te maken. Voo r apps heb je de bekende blauwe vinkjes zoals in dit voorbeeld van zojuist dat iemand van u zal herkennen Ik heb in mijn lange carrière dit soort zaken dan ook altijd weten te bewijzen (ik heb talloze bewijzen in talloze dossiers als voorbeeld, maar ga die natuurlijk niet hier plaatsen i.v.m. de privacy) en ook de jurisprudentie spreekt voor zich. Ik stel voor het hierbij te laten en ons te richten op de huidige brandhaard(en) in de wereld.

Het is altijd het beste om een brief ook per gewone post, per email én per app te sturen. Zeker het laatste beveel ik aan want bijna altijd krijg je leesvinkjes. Ik sms wederpartijen bovendien ook nog dat er een aangetekende brief/mail/app verstuurd is. Verder kun je dagelijks track&trace in de gaten houden en wederpartij erop attenderen dat er een aangetekende brief klaar ligt. Van de status in track&trace kun je dagelijks ook screenshots maken als bewijs. Er is veel andere rechtspraak dan hierboven aangevoerd. Een aantal willekeurige voorbeelden: http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:GHDHA:2019:582 3.13 [appellant] heeft aangevoerd dat de brief van 7 september 2015 aangetekend aan Lend is verstuurd aan het in de brief genoemde postbusadres. Lend betwist niet dat het op de brief genoemde postadres door haar wordt gehanteerd. [appellant] heeft een bewijs dat de brief aan PostNL ter aangetekend versturen is aangeboden in het geding gebracht. Op dat bewijs is ook het in de brief genoemde adres opgenomen. Er is geen reden om aan te nemen dat PostNL de brief vervolgens niet heeft aangeboden aan dat adres. Nu het om een postbusadres gaat, zal PostNL aldaar een afhaalbericht achterlaten met de vermelding waar de brief kan worden afgehaald. Er moet dan ook worden aangenomen dat de brief Lend heeft bereikt of dat het niet bereiken het gevolg is van een eigen handeling van Lend omdat Lend de brief niet heeft afgehaald (HR 14 juni 2013, ECLI:NL:HR:2013:BZ4104, r.o. 3.4.3). Gelet daarop kon Lend niet volstaan met de enkele ontkenning die brief ontvangen te hebben (vgl. HR 10 augustus 1990, ECLI:NL:HR:1990:AC1565, r.o. 4.4). Lend heeft haar ontkenning echter niet nader gemotiveerd. Zij heeft ook niet betwist een afhaalbericht te hebben ontvangen. http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBNNE:2020:82 5.3. [gedaagde] heeft de aangetekende brief naar het bij hem bekende (woon)adres van [eiser] gestuurd, welk adres hij vooraf heeft geverifieerd in de BRP. De aangetekende brief is op 6 mei 2016 door Post NL voor de eerste keer aangeboden op het woonadres van [eiser] en is daar nadien nogmaals aangeboden. In de tussentijd heeft de aangetekende brief op het voor [eiser] kenbare ophaalpunt van Post NL gelegen, waar deze kon worden afgehaald. Post NL heeft [gedaagde] medegedeeld dat het feit dat de aangetekende brief door laatstgenoemde retour is ontvangen met daarop de sticker "niet afgehaald" bewijst dat de aangetekende brief door Post NL op de door Post NL gegarandeerde wijze is behandeld, te weten (i) het twee keer aanbieden op het aangegeven adres, (ii) het beide keren achterlaten van een afhaalbericht door Post NL op dit adres, (iii) het op het aangegeven afhaalpunt klaar liggen van de brief voor de geadresseerde totdat de termijn is verstreken en (iv) het na het verstrijken van genoemde termijn retour zenden van de aangetekende brief met daarop de sticker "niet afgehaald". http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:HR:2010:BK4947 3.3 Het hof heeft aan zijn beslissing het volgende ten grondslag gelegd. Het hof heeft allereerst voldoende aannemelijk geoordeeld dat [verzoeker] op de voorgeschreven wijze - dus per aangetekende brief met bericht van ontvangst - is opgeroepen voor de behandeling van het faillissementsverzoek op 23 december 2008, dat bij die oproep ook de brief als bedoeld in art. 3 lid 1 F. was gevoegd, en dat de enveloppe met inhoud op 28 november 2008 op het adres van [verzoeker] is aangeboden maar dat toen niemand op dat adres is aangetroffen. Na te hebben geoordeeld dat voorbijgegaan moet worden aan het verweer van [verzoeker] dat hij het "afhaalbericht" van TNT Post niet in zijn brievenbus heeft aangetroffen, overweegt het hof als volgt (rov. 3.4): "(...) [Verzoeker] heeft zijn stelling op geen enkele wijze met bewijs gestaafd of anderszins aannemelijk gemaakt, zodat het niet afhalen van voormelde enveloppe met inhoud - met als gevolg daarvan het verstrijken van de in artikel 3 Fw genoemde fatale termijn van veertien dagen - geheel voor zijn risico blijft. De tekst en de strekking van artikel 3 Fw bieden geen ruimte om, zoals door [verzoeker] wordt betoogd, aan te nemen dat het hier niet zou gaan om een fatale termijn." http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBHAA:2010:BM7479 2.5 Het betoog van verweerder slaagt. Op basis van de uitdraai uit het Track&Trace-systeem kan in voldoende mate worden vastgesteld dat aan eiser een poststuk is aangeboden, welke bij geen gehoor op het postkantoor is achtergelaten teneinde te worden afgehaald. U2.5 Het betoog van verweerder slaagt. Op basis van de uitdraai uit het Track&Trace-systeem kan in voldoende mate worden vastgesteld dat aan eiser een poststuk is aangeboden, welke bij geen gehoor op het postkantoor is achtergelaten teneinde te worden afgehaald. Uit niets kan worden afgeleid dat de werkwijze van TNT Post anders is geweest dan gebruikelijk. Er moet derhalve van uit worden gegaan dat de postbesteller een afhaalbericht bij eiser heeft achtergelaten. Dat de postbesteller op de enveloppe het vakje ‘geweigerd’ in plaats van ‘niet afgehaald’ heeft aangekruist, doet aan het vorenstaande niet af. Ook de stelling van eiser dat hij door de betaling van de kosten van het onderzoek geen enkele reden zou hebben een aangetekend stuk van verweerder te weigeren dan wel niet af te halen, leidt niet tot een ander oordeel. Ten aanzien hiervan heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (LJN: BK6718) geoordeeld dat dit geen feit of omstandigheid betreft waaruit zou kunnen blijken dat door TNT Post geen afhaalbericht op eisers adres is achtergelaten, omdat deze stelling niet ziet op de vraag of een afhaalbericht bij hem in de brievenbus is achtergelaten. http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:PHR:2011:BQ5073 2.12 Voor de stellingen van [eiser] "dat het in dit geval anders is gegaan", verwijst onderdeel 2.5 naar de memorie van grieven onder 17: "17. De brief van 30 oktober 2006 is bij [eiser] niet bekend. Vaststaand is dat de brief blijkbaar is bezorgd, per aangetekende post, toen [eiser] er niet was. De brief is nooit bij [eiser] aangekomen terwijl het wel op de weg van de gemeente had gelegen om de brief nogmaals te laten bezorgen. [Eiser] bestrijdt dat er aan hem is toegezonden geweest een brief "per normale post" met dezelfde dagtekening. Ook is duidelijk dat aan de gemachtigde van [eiser], hetgeen wel te doen gebruikelijk is, niet een kopie van de brief is toegezonden geweest!" Anders dan onderdeel 2.5 kennelijk veronderstelt, ligt in de geciteerde passage niet de stelling besloten dat [eiser], nadat de aangetekende brief van 30 oktober 2006 hem tevergeefs was aangeboden, geen afhaalbericht ter zake van die brief zou hebben ontvangen. Dat [eiser], zo dit laatste het geval zou zijn, de ontvangst van een afhaalbericht uitdrukkelijk zou hebben betwist, ligt te meer in de rede, nu ook [eiser] als vaststaand aanmerkt "dat de brief blijkbaar is bezorgd, per aangetekende post, toen (...) (hij) er niet was." Overigens bieden de stukken, anders dan het onderdeel suggereert, wel degelijk steun aan de aanname van het hof dat in het gegeven geval de gebruikelijke gang van zaken daadwerkelijk is gevolgd. Als productie 15 zijn bij de conclusie van antwoord onder meer de stukken met betrekking tot de aangetekende verzending van de brief van 30 oktober 2006 overgelegd. Bij die stukken bevindt zich een "Geen gehoor"-sticker, ingevuld door de postbezorger die het poststuk tevergeefs aanbood, en de retoursticker waarop "Niet afgehaald" is aangekruist. Een en ander wettigt het vermoeden dat de aangetekende brief gedurende enige tijd voor [eiser] gereed heeft gelegen en dat [eiser] daarvan op de voorgeschreven wijze in kennis is gesteld. Dat geldt temeer nu uit de overige bij conclusie van antwoord overgelegde producties blijkt dat [eiser] de hem eerder per aangetekende post gezonden brieven stelselmatig heeft geweigerd (productie 6, productie 7, productie 8, productie 9, productie 10 (2x), productie 11 (2x), productie 12, productie 13 (2x), productie 14 (2x)), dan wel niet heeft afgehaald (productie 9, productie 12). Bij die stand van zaken lijkt meer voor de hand te liggen dat [eiser] ook het afhaalbericht met betrekking tot de hem per aangetekende post gezonden brief van 30 oktober 2006 heeft genegeerd, dan dat dit afhaalbericht hem niet zou hebben bereikt. http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:CRVB:2016:5032 : 4.4. Deze beroepsgrond slaagt niet. Indien een poststuk aangetekend is verzonden en de belanghebbende de ontvangst ervan ontkent, dient te worden onderzocht of het stuk door PostNL op regelmatige wijze aan het adres van de belanghebbende is aangeboden. Wanneer PostNL bij de aanbieding van het poststuk niemand thuis aantreft en daarom een afhaalbericht achterlaat, komt het niet afhalen van dat poststuk bij het kantoor van PostNL voor rekening en risico van de belanghebbende. Stelt de belanghebbende geen afhaalbericht te hebben ontvangen, dan ligt het op zijn weg feiten aannemelijk te maken op grond waarvan redelijkerwijs kan worden getwijfeld dat een afhaalbericht is achtergelaten.

De huurcommissie bemoeit zich niet met huur van bedrijfspanden. Vraag om te beginnen maar eens om servicekostenafrekeningen over de jaren tot en met 2018 inclusief kopieën van de achterliggende nota's en gehanteerde verdeelsleutels. Afrekening over 2019 is nog niet af te dwingen. En pas na een redelijke ingebrekestelling waaraan men niet voldoet, is wederpartij in verzuim en zou je kunnen aankondigen betaling van servicekosten daarom op te schorten.

Bij mijn weten wordt dit weergegeven bij track&trace van Post.nl. En dan nog, de brief komt retour met de bewijzen van de bezorgpoging(en) etc. erop.

Wat zegt de huurovereenkomst hierover? Want je kunt dit niet zomaar doen.