Doorzoek de community
Toont resultaten voor 'auteursrecht website'.
De zoekindex wordt momenteel verwerkt. Zoekresultaten kunnen mogelijks onvolledig zijn.
403 resultaten gevonden
-
Het is écht onverstandig dat je zelf een berichtje hebt gestuurd. De eis die je stelt is nergens op gebaseerd en niet onderbouwd. Vaak wordt hieraan ook geen gehoor gegeven, omdat een professionele partij gewoon ziet dat je geen jurist hebt ingeschakeld en zij waarschijnlijk ook weten dat je dit niet doet, omdat het geld kost. Zaken op gebied van intellectueel eigensomsrechten vallen ook eigenlijk nooit onder je verzekering van jezelf of je bedrijf. Dat wordt dus eigenlijk nooit vergoed en daarom zetten veel partijen zo'n zaak niet door. Dit weten grotere partijen ook. Maar toch is het verstandig om het wel door te zetten, maar hiervoor wel snel een specialist in te schakelen, voordat je zelf dingen stuurt die de zaak later kunnen schaden. Dit is geen preek voor eigen parochie, maar goed bedoeld advies. Niet elk gebruik van een foto is namelijk per se meteen auteursrechtinbreuk. Om ergens auteursrecht op te kunnen laten rusten, moet namelijk sprake zijn van EOK&PS, ofwel eigen oorspronkelijk karakter en persoonlijk stempel van de maker. Als dat er niet is, omdat een foto van een product bijvoorbeeld een te algemene weergave is van het product zelf, dan kan er geen auteursrecht op rusten. Zie bijvoorbeeld bijgevoegde afbeelding. Het is vrijwel onmogelijk om daar rechten aan te ontlenen. Dus als jij die foto maakt op zo'n manier van jouw producten, dan wordt het erg lastig om hiertegen op te treden. Vaak is het daarom beter om eigen productfoto's te gebruiken waarbij je jouw product "in actie" ziet of in een eigen passend interieur met passende achtergrond bijvoorbeeld. Dan kun je duidelijker stellen dat wel sprake is van auteursrecht. Ik hoop van harte dat je wat aan deze uitleg hebt en inbreuk stopt als daar sprake van is. Als dat zo is, dan lukt het een goede jurist ook wel om hiervoor een vergoeding te krijgen, maar het is niet te garanderen dat die vergoeding de juridische kosten volledig dekt.
-
Goedenavond, Higher Levelers! Van dit forum heb ik al veel mogen leren door te lezen, maar bij deze post ik ook graag mijn eerste vragen. De afgelopen maanden is een data science en programmeer hobbyproject uitgegroeid tot iets waarmee ik geld wil gaan verdienen. Dit wil ik doen door het als een app te verkopen via de Android en Apple app stores. Momenteel is er nog geen euro aan verdiend en zitten er alleen eigen uren in de software die ik heb geschreven (en rond de 150 euro aan gemaakte kosten). De backend is zover af dat ik heb kunnen valideren dat het technisch mogelijk is om het data product te bouwen. Ook heb ik een website met een demo die bijna live gaat om het idee te kunnen testen op publiek (idealiter was ik hiermee begonnen, maar dat is een ander verhaal). Ik wil het bedrijf voorlopig ‘bootstrappen’ en in mijn eentje runnen. VC houd ik wel graag als een optie open. De afgelopen weken heb ik mij ingelezen in rechtsvormen en intellectueel eigendom. Hoe meer ik hier over lees, hoe meer vragen hieruit voortvloeien. En deze vragen houden mij tegen om ‘gewoon te beginnen’. Daarom vraag ik graag jullie hulp voor de volgende vragen: 1) In hoeverre is het aan te raden om nu mijn product verder te ontwikkelen vanuit een BV (holding - WM structuur)? 2) Klopt het dat het de beste structuur is om de auteursrechten en de code in de holding te hebben en deze dan via een licentie aan de werkmaatschappij aan te bieden, zodat deze de sales kan doen in de app stores? Op die manier ben ik mijn code niet kwijt bij eventueel faillissement van de werkmaatschappij. 3)Als ik het product en website verder wil ontwikkelen en het staat in de holding, moet ik deze programmeeractiviteiten dan ook doen in de holding? Dit zou betekenen dat ik elke dag een paar keer van pet moet wisselen: holdingpet als ik programmeer en werkmaatschappijpet als ik de sales en marketing doe. Dit voelt gek. In hoeverre is dit wel de bedoeling? 4) Het auteursrecht van de code is nu van mij, omdat ik het zelf geschreven heb. Hoe krijg ik dit in een BV (of eenmanszaak)? 5) Door deze vragen, de administratie en kosten die erbij komen kijken, begin ik mij af te vragen of het niet gewoon makkelijker is om vanuit een eenmanszaak deze digitale producten te ontwikkelen en te verkopen. Zijn er redenen om sowieso WEL of NIET voor een BV of eenmanszaak te kiezen in mijn casus? Zo las ik ergens dat software eenmanszaak omzetten naar BV veel gedoe met zich meebrengt dat voorkomen had kunnen worden als je gelijk met BV begint. 6) Zie ik nog iets over het hoofd waar ik spijt van krijg als ik het nu niet goed regel (juridisch, fiscaal, etc)? Ik hoop dat jullie mij weer een stukje op weg kunnen helpen! Bij voorbaat dank en met vriendelijke groet, Data_Python -
-
Begrijpelijk, alleen verward Steven onze zaak met een handelsnaamzaak. Een bezorger van DPD gaat niet op onze website kijken naar design, die kijkt vanzelfsprekend naar de naam die er op de dozen staat. En die hebben niets (maar dan ook niets) gemeen. Laten we ter vergelijking zeggen dat de een ‘Higherlevel’ heet en de ander ‘BassieAdriaan’. De handelsnaam staat dan ook totaal los van waar we nu een conflict over hebben. Punt 2, niemand heeft eigenlijk gesproken over kopiëren. Inspiratie opdoen, en dan voornamelijk van 8 andere soortgelijke websites in zowel binnen als het buitenland. Mijn argumentatie hierbij is eigenlijk; hoe claim je auteursrecht op onderdelen die in beginsel al niet je ‘eigen, unieke creatie’ zijn? Vergelijk het met dat ik een element van Higherlevel overneem, en iemand anders dat element later ook overneemt. Dat IK vervolgens auteursrecht claim op dat element, terwijl ik dat element zelf ook vanuit Higherlevel als inspiratie heb gebruikt. De creatie is dus niet eens van jezelf, hoe claim je auteursrecht op elementen die al gangbaar waren alvorens je ze zelf had? Al met al lijkt het nog wel wat te worden. We gaan het zien :-) -
Dat vormelementen en kleurcombinaties al bestonden in het buitenland wil nog niet zeggen dat er geen auteursrecht kan zitten op een website waarbij die elementen en kleuren zodanig zijn verwerkt en gecombineerd dat er een eigen "look and feel" is ontstaan. Kennelijk is er al sprake geweest van verwarring. Dit feit op zich (zoals Steven betoogt) laat zien dat je mogelijk geen sterke zaak hebt. Ook al is het auteursrecht op de website van de concurrent beperkt dan nog kan er sprake zijn van onrechtmatige concurrentie als je meelift op de (marketing) inspanning van de concurrent door verwarringsgevaar. Nogmaals: het is vele malen goedkoper en veiliger om je eigen website aan te passen en het niet te laten aankomen op een zaak met daarachter mogelijk ook nog een hoger beroep. In het gunstigste geval kan je bij 100% winst alle gemaakte kosten verhalen (als er wat te halen is), bij twijfel mag ieder zijn eigen kosten betalen en als je verliest kan het uiteindelijk om heel veel geld gaan. -
Hi allen, Ik zit wat rond te neuzen op Google, maar kom er niet helemaal uit.. Onlangs een (aangetekende) brief gekregen van een advocaat van een concurrent, met een sommatie dat we zijn website gekopieerd zouden hebben. Inbreuk hebben gemaakt op hun auteursrecht. Allerlei dreigementen, bedragen die ze vergoed willen zien, winstberekeningen etc etc. Ik had al van anderen gehoord dat ze heel agressief concurreren maar dit slaat toch wel alles. Bizar, voornamelijk omdat de websites (naar ons mening) totaal niet gelijk zijn. Maar men heeft zelfs aangegeven dat we ‘gebruik maken van een winkelwagentje rechts boven’ zoals zij. Alsof 95% van de webshops dat niet heeft. Zo nog enkele andere foto’s die zijn doorgestuurd van elementen die in onze branche volledig gebruikelijk zijn. Maargoed, slaap er wel een beetje slecht van. Is er iemand die hier ervaring in heeft? Wat kan ik verwachten bij een eventuele rechtszaak? En zijn de overeenkomsten nu echt zo groot (pb voor sites)? Alvast bedankt!
-
Het komt in auteursrechtzaken kennelijk zelden tot een gevecht bij de rechtbank. Simpel omdat dit financieel zelden aantrekkelijk is. Mijn advocaat zei eens : "Ik denk dat we een heel sterke zaak hebben Hans, maar ik weet vrijwel zeker dat de tegenpartij precies hetzelfde denkt." TS somt vrij triviale zaken op die hem in de schoenen worden geschoven. Duidelijk en zelfs belachelijk voor iedereen die weleens met de bouw van een website te maken heeft gehad. Maar een rechter die er over moet oordelen weegt de argumenten van beide partijen. En dan lees je soms in uitspraken. "Het is niet of onvoldoende weersproken dat ....... dus dat is vast komen te staan" . Er is altijd een risico dat je een zaak verliest in eerste aanleg of in hoger beroep. Het auteursrecht is niet zwart wit. Stel dat een succesvolle kampeerwebshop een achtergrondfoto heeft van een tent met een stel voor de tent aan een rivier. Een blauwe call to action button op een bepaalde plaats in de header en een lijst met leveranciers (hun logo's) op een bepaalde plaats. Als je dan dezelfde producten gaat verkopen en een foto als achtergrond neemt van een stel voor een caravan aan een rivier. Een gele call to action in de header en de logo's in een andere volgorde. Dan heb je toch flink wat afstand genomen. Maar de gemiddelde advocaat zal er samen met mogelijk meer zaken toch een zaak van weten te maken. Een andere advocaat zal bij bestudering van de eerste brief even goed tot de conclusie kunnen komen dat er grondig verweer gevoerd kan worden. Dat is hun vak. En dan mag de rechter of het hof in hoger beroep de argumenten gaan wegen. Maar als je het gevecht aangaat is dat je goed recht. Hopelijk laat je ons weten hoe het is gelopen en afgelopen.
-
En daar zit het hem dus ook echt in. Los van het feit dat de concurrent losse elementen aankaart welke reeds zijn gebruikt, zijn deze elementen in een andere kleur, andere vorm en op andere locaties van de website. De websites zijn in die zin verre gelijk. Van verwarring is onmogelijk sprake. Nu snap ik dat het moeilijk valt te beoordelen zonder ze zelf gezien te hebben, maar de vergelijkingen zijn écht ver gezocht (header bevat ook winkelwagen rechts, jullie hebben ook een achtergrondfoto op de homepage, jullie hebben ook een rij met welke merken je levert etc). Wat bedoel je overigens met ‘kennelijk is er al sprake van verwarring’? De enige verwarring tot nu is dat een bezorger de dozen verkeerd heeft afgeleverd omdat we dezelfde leveranciers hebben en op eenzelfde route liggen. Ik begrijp dat het natuurlijk het makkelijkst is om het aan te passen en door tot de orde van de dag. Sommatie van de concurrent ligt enkel genuanceerder; men wil omzetverlies, winsten etc alles vergoed zien. @Hans van den Bergh Welke door mijn zelf gedragen feiten hebben we het in dit geval dan over? Enfin, zoals gezegd heb ik 3 advocaten welke een specialisatie op dit gebied hebben om advies gevraagd (en de bijlagen gestuurd) en van allen een conclusie gehad dat ze de zaak wel aandurven. Het zal altijd een gok blijven omtrent auteursrecht waarschijnlijk, maar ik denk dat ik er toch voor ga. Het is gewoon niet logisch, de verschillen zijn zo gigantisch groot dat het me onvoorstelbaar lijkt dat een rechter dit anders gaat beoordelen. Ik zal blijven updaten over het vervolg, en mocht er een zaak komen en alles rond zijn ook de screenshots van websites eventueel plaatsen. Dit zodat men in de toekomst bij soortgelijke conflicten weet wat ze kunnen verwachten :-).
-
De concurrent is eigenlijk helaas nooit bereid geweest. We hebben wel eens wat producten gehad welke per ongeluk bij hen werden afgeleverd. Gezichten staan op onweer als ik eens verschijn om het op te halen. Helaas een typetje alleen ik ik ik. Dit heb ik overigens ook van andere branchegenoten gehoord, het zijn niet bepaald types die de markt willen delen. Zij hebben natuurlijk al kosten gemaakt voor een advocaat (€940) en verwachten dit ook minimaal vergoed denk ik. Een gesprek zou mogelijk zijn als ze bereid waren, maar ze kozen zelf voor een juridische route. Inmiddels heb ik wat meer research gedaan en met wayback de websites bezocht. Ironisch genoeg zijn de elementen die zij aankaarten als auteursrecht en ‘eigen creatie’ in 2016 al gebruikt door branchegenoten in Duitsland. Ze vinden het minder leuk dat wij eenzelfde inspiratiebron hebben denk ik. Wordt nog vervolgd, de gevonden waarnemingen zijn naar mijn advocaat gestuurd en die gaat een brief opstellen. Ik moet zeggen dat ik het wel aandurf, de aantijgingen raken kant noch wal.
-
Grafische gebruikersinterfaces kennen vaste design patterns: standaardontwerpen die best practices volgen. Vaak zijn deze als kant-en-klare componenten ingebouwd in web frameworks. Een winkelwagentje in de rechterbovenhoek is daarvan een voorbeeld. Mogelijk heeft de klagende partij dus zélf helemaal geen auteursrecht omdat gebruikgemaakt wordt van rechtenvrije open-source componenten of ontwerpen van derden. -
Ik zal dan maandag een jurist bellen voor advies inderdaad, bedankt. Copyscate heb ik wat gekeken, maar het gaat niet om teksten. Louter layout en functionele aspecten. Wel heb ik de websites (en in verschillende delen ervan) in ChatGPT gezet. Vrij bizar techniek overigens, welke duidelijk motiveert en in alle aspecten eigenlijk aangeeft dat beide websites een eigen karakter hebben en een kans op slagen van auteursrecht niet of nihil is. Zo heb ik alle elementen die zijn doorgestuurd door de jurist doorgevoerd en in alle gevallen eenzelfde resultaat. Nooit gedacht overigens dat men zó ver zou gaan. Een beetje gezonde concurrentie lijkt me niet zo slecht.
-
-
Het lijkt erop dat auteursrecht een vervelende tak van sport is. Nog vervelender is dat je de volledige proceskosten kunt claimen (voor de ontvangende partij althans) in plaatst van een door de rechter toegekend gematigd bedrag. Hoewel het normaal zo is dat de schade bewezen moet worden, zijn er inmiddels rechtzaken geweest waarbij de schade simpelweg wordt aangenomen bij onterecht gebruik. Voor de schadebedragen worden meestal de tarieven van Foto Anoniem als richtsnoer gebruikt. -
Klopt, laten we maar gokken op het laatste als ze meteen gaan dagvaarden. Het lijkt een industrie op zich te zijn geworden: automatisch speuren naar foto's en vervolgens "namens de fotograaf" claims te gaan indienen. Dat de fotograaf in kwestie vervolgens niets over houdt na inhouding van gemaakte kosten deert ze niet zoveel, het is meer procederen voor de eigen winst van dergelijke bureaus. Als het daadwerkelijk een fotograaf zelf was dan zou je een andere opstelling verwachten: meerdere emails, als dat niets oplevert het hostingbedrijf benaderen om de website offline te krijgen (of hun klant te informeren van de inbreuk), dat soort werk. De meeste fotografen zullen echt niet meteen met een dagvaarding komen gezien de kosten daarvan aanzienlijk zijn en succes zeker niet gegarandeerd is. -
Dat is inderdaad nogal vreemd, maar er is blijkbaar ooit een mailtje verzonden. Nou kan ik me voorstellen dat je zoiets negeert omdat je het aanziet voor een scam of iets dergelijks (ik kan iedereen met een website waar foto's wel gaan mailen en stellen ik de rechten heb en vergoeding wil, daar zal nog best wel eens iemand in trappen). Wat wel raar is is dat ze niet eerst per post een voorstel hebben gestuurd, meestal doet men dat wel (Getty etc). Dan heb je nog een moment dat je met een tegenbod of betwisting kan komen. Dat kan eventueel ook nog, het zal er ook een beetje van afhangen hoe lang en prominent die foto erop heeft gestaan, en hoeveel bezoekers de site heeft. Een rechter kan dat meerekenen. Probleem is hier niet eens de vergoeding (550 euro vind ik nogal veel) maar de proceskosten. Misschien kun je nog wel argumenteren dat de proceskosten verdeeld moeten worden over beide partijen, zeker als de rechter een (veel) lagere vergoeding dan 550 euro toekent, en ook rekening houdt met het feit dat ze je nooit eerder schriftelijk of zelfs aangetekend hebben benaderd en meteen zijn gaan dagvraarden.
-
Maar goed, hoe vindbaar was de TS? Zie op de website die in zijn handtekening vermeld wordt, ook niet zo snel een bedrijfsnaam staan, alleen een e-mail adres. En de NAW gegevens van een domeinnaamhouder opvragen gaat tegenwoordig met al die nieuwe privacy regels wellicht ook wat minder makkelijk. -
Via de email eerst een claim ontvangen, dit was in 2017. De foto was toen al niet meer zichtbaar op de website. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat ze over zouden gaan naar een dagvaarding. Ik heb vaker dergelijke emails ontvangen ook vanuit het buitenland en ook voor foto's die eerst vrij beschikbaar waren via Flickr etc. -
De tegenpartij verwijst ook in mijn geval naar stichting foto anoniem. Echter, nadat ik een offerte heb aangevraagd bleek de foto slechts €75,- te kosten voor een corporate website. Ik hoop dat de rechter ook inziet dat de daadwerkelijke schade een stuk lager ligt en vraag mij af of een volledige veroordeling voor alle proceskosten dan nog wel gerechtvaardigd is.
-
Beste forumleden, Een maand geleden heb ik een dagvaarding ontvangen van een fotobureau. In 2016 schijnt er een foto geplaatst te zijn op een van mijn websites waar ik geen licentie voor heb afgenomen. Uiteraard heb ik respect voor het werk van fotografen en vind ik het niet meer dan normaal om te betalen voor hun werk. Echter heb ik het gevoel dat een derde partij (niet de fotograaf) nu een nieuw verdienmodel is gestart wat weinig meer te maken heeft met het creatieve werk van de desbetreffende fotograaf. Ik ben benieuwd of ik het beste een schikking kan treffen of dat een procedure kans van slagen heeft. De Zaak Het fotobureau wilt €550 schadevergoeding voor het niet afnemen van een licentie. Ook vragen zij een vergoeding voor afbreuk van exclusiviteit. Daarnaast eisen zij de volledige proceskosten à €750,- Wat mij echter opvalt is dat het fotobureau geen contract of bewijs van volmacht kan overleggen tussen de fotograaf en het bureau. Ik vraag mij dus af of het fotobureau daadwerkelijk schade heeft geleden. De fotograaf kan de foto immers ook via andere kanalen verkopen. Verder heb ik een licentie aangevraagd voor de foto en deze blijkt slechts €75,- te kosten voor online gebruik. Mag de tegenpartij vervolgens €1300 eisen als blijkt de schade veel lager ligt? Ik ben benieuwd of de tegenpartij bij een procedure nog meer kosten in rekening mag brengen. Is er iemand die ervaring heeft met dergelijke zaken?
-
-
Dat zou kunnen, blijkbaar is er in 2017 een mailcontact geweest - was dat met de fotograaf of het bedrijf dat je nu dagvaardt? Die vergelijking gaat een beetje mank natuurlijk: Afhankelijk van het soort parkeerboete is het een boete voor een overtreding en dus strafrecht (als je bijvoorbeeld op de stoep parkeert). Als je parkeert in een vak waar je moet betalen krijg je een naheffing van de gemeente. Op zich is die niet zo idioot hoog, afhankelijk van hoe lang je parkeert. Een dag parkeren in utrecht-centrum kost 37.50 als je een kaartje koopt, en 62.70 als je dat niet doet en betrapt wordt. Dus ja: als je een half uurtje parkeert is het wellicht het twintigvoudige, doe je het een hele dag nog niet het dubbele. Voordat ze met die scan-auto's aan de gang gingen namen genoeg mensen gewoon het risico om het -gemiddeld- minder kostte de boete te betalen ipv de parkeermeter te voeren :D
-
-
Op zich niet, maar het is wel erg vreemd dat men de procedure is begonnen zonder de gedaagde bijvoorbeeld een aangetekende brief met verzoek tot financiele compensatie te sturen. Zoals het door Rik vermelde blog al vertelt: er zijn meerdere mogelijkheden. Je hebt partijen die het er louter voor het geld om doen, maar ook fotografen die willen optreden tegen daadwerkelijk inbreuk van hun intellectueel eigendom. Lokfoto's zijn ook een probleem: het is verdomd lastig om te bewijzen dat een foto ooit gratis gebruikt mocht worden (via freeimages.com of iets dergelijks) als die foto daar verwijderd is en je geen screenshot oid hebt bewaard op het moment van gebruik (wie doet dat?). Het is een uiterst gemene tactiek om iets eerst gratis weg te geven en dan 5 jaar later te komen met een IP claim bij iedereen die het nog gebruikt. De eiser kan vrij eenvoudig bewijzen de maker van de foto te zijn, maar de gebruiker is vrijwel kansloos in het bewijzen dat de foto ooit gratis gebruikt mocht worden.
-
De hoogte hangt af van of de eiser een natuurlijk persoon is (waartoe ook een eenmanszaak gerekend wordt), of een rechtspersoon (zoals bijv. een BV). Mocht het om een rechtspersoon gaan dan bedragen de griffierechten dus alleen al het dubbele: 486 EUR. Daar komen de kosten van de deurwaarder voor het afleveren van de dagvaarding nog bij. Dacht dat dat ook al snel een tientje of 8 was. Mochten dergelijke bedragen al bij die 750 EUR aan kosten die de TS noemde inbegrepen zitten, dan is het bedrag aan juridische kosten dat de eiser heeft berekend niet eens zo heel hoog...
-
Zoals we in de Streya-draad al zagen, geldt een brief pas als ontvangen als de ontvanger hem heeft ontvangen. Als de vraagsteller beweert geen melding van inbreuk te hebben ontvangen, dan heeft hij dat juridisch ook niet. (Of de verzender moet kunnen bewijzen, bijvoorbeeld middels een foto of een handtekening, dat de vraagsteller die melding heeft ontvangen.) Ik weet niet hoe het juridisch zit met schade uit IE of met het innen van onbetaalde schade. In het overeenkomstenrecht geldt, dat je de schuldenaar eerst de kans moet geven zijn schuld te voldoen, maar er is hier geen sprake van een overeenkomst. Het kan dus best zijn dat de rechthebbende meteen naar de rechter mag stappen. Of rechters positief kijken naar rechthebbenden die dat ook daadwerkelijk doen, is een tweede. Als er een dagvaarding ligt, dan zal de eiser ook griffierecht hebben betaald (ca. 230 euro). Ik neem aan dat de eiser in elk geval dat bedrag vergoed wil hebben.
